soylenmemisbirsoz-blog

[soylenmemisbirsoz-blog]

#yoruldum

[soylenmemisbirsoz-blog]

Zaaflarına bir gece

Hatalarına bir nilüfer...

#müslümgürses #murathanmungan #haydibeoglum

[soylenmemisbirsoz-blog]

Sitare

“Çeşmek Be-zen Sitare 

Ezmen Mekon Kenâre” *

Nerden çıktın karşıma böyle Sitare  

Efsaneler dökülüyor gülüşlerinde  

Kirpiklerin yüreğime batıyor  

Telaşlı bir kalabalığın ortasında  

Ayaküstü konuşuyoruz  

Nedimin nigehban nergisleri gibi  

Üstümüzde bütün nazarlar  

Çok utanıyorum Sitare  

Dün oturup hesap ettim  

Sen doğduğun zaman  

Ben bir askeri mektepte talebeymişim  

Sen bilmezsin Sitare  

Burada gündüzler çekip durduğumuz bir mercan tespih  

Geceler içinde uyuduğumuz birer siyah buluttu  

Her akşam dokuzda yat borusu çalardı  

Yat borusu baştan aşağı hüzün çalardı  

Bir derin uykuya atardım kendimi  

Siyah benli bir kız düşlerime kaçardı  

Bende onu alır anamın düşlerine kaçardım 

Bu azgın kalabalıkta seni tam duyamıyorum  

Gözlerin mi daha sıcak gülüyor  

Yoksa dudakların mı anlayamıyorum 

Seninle konuşurken Sitare  

Aklıma yıldızlar dökülüyor  

Bir çaresiz Zühre oluyorsun Babil caddelerinde  

Ateş gözlü kahinler koşuyorlar arkandan  

Binlerce meşalenin ışığı kımıldıyor saçlarında  

Gökyüzü salkım salkım  

Zigguratlar tıklım tıklım  

Dönüp dolaşıp dudaklarına takılıyor aklım  

Ah benim bu akıldan sıyrılmış aklım  

Kimi gün boşlukta konacak yer bulamayan  

Kimi gün inatçı yosunlar gibi kepez diplerine yapışan aklım  

Gözlerine baktığım zaman Sitare  

Bütün çöllere ay doğuyor  

Yoldaş ediyorum kendime İmrül Kays’ı Antere’yi A’şa’yı  

En kuytu vahaları dolaşıyorum  

Hangi vahaya gitsem çadırlar sökülmüş Sitare  

Çadırla su arasında bir cılga var  

O cılgada narin ayak izlerin var  

Durgun suya düşüp kalmış gözlerin var 

Bu azgın kalabalıkta seni tam duyamıyorum  

Gözlerin mi daha sıcak gülüyor  

Yoksa dudakların mı anlayamıyorum 

Bazan sapsarı bir benizle geliyorsun  

Yorgun çizgileri alnında uykusuzluğun  

Biliyorum içinde bir sızı var  

Bıçak ağzı gibi bir sızı var  

Bu sızıdır işte seni verimsiz kılan  

Züheyr’in Suad’ı gibi keremsiz kılan  

Kuzeyden güneye  

Güneyden kuzeye  

Heyy! Gidip geliyorum bu çöllerde  

Kureyş’in heybetli ve inatçı develeri  

Hiç aldırmadan benim esmer sevdama  

Geviş getiriyorlar ufka bakarak  

Ben kaçıp Yesrib’e sığınıyorum  

Yesrib bahane, bir kitaba sığınıyorum  

Dağda, ovada, badiyede okuduğum hep elif  

Elif diyorum Sitare, sineme elif çekiyorum  

“Ah minel aşk-ı ve halatihi..”  

Çok eski bir gerçektir bu biliyorum 

Bu azgın kalabalıkta seni tam duyamıyorum  

Gözlerin mi daha sıcak gülüyor  

Yoksa dudakların mı anlayamıyorum 

Sinsi bir yağmur altında beraber yürüyoruz  

Ve ikimizde ıslanıyoruz  

Ben ne yağmurlar gördüm Sitare  

Ben kaç kez iliklerime kadar ıslandım  

Bilmiyorum sen kaç yaşındaydın  

Ben göğü hep bir kurşun gibi ağır  

O şehirde sırılsıklam gezerdim  

Bölük bölük insanlar boşanırdı tapınaklardan  

Tapınaklar insanları safra gibi atardı  

Sonra hepsi bir yere toplanıp bana bakarlardı  

Bir gün bu şehrin kirli yağmurları alıp götürdü beni  

Gidip bir Uygur çadırında göğü dinledim  

Kara bulutlar kükrerken bir Kaşkar sabahında  

Oturup Aprunçur Tigin ile seni konuştuk  

Bakışlarımı sunuyorum, tereddütsüz alıyorsun  

Gizli bir tebessümle çağırıyorum, geliyorsun  

Kaşı karam, gözü karam, saçı karam  

Umay gibi yumuşak huylum  

Nerden çıktın karşıma böyle  

Sesin ılık bir bahar güneşi gibi ığıl ığıl akıyor içime  

Asya’nın bozkırlarında ordular düşüyor peşime  

Yığılıp kalmışım bu Anadolu toprağına Sitare  

Adam akıllı yorulmuşum  

Ellerin böyle olmamalıydı  

Ellerine acıyorum  

Ve kim bilir kaç zamandan beridir kalbimi öğütlüyorum  

Durup durup ıssız yerlerde  

“güçlü ol ey kalbim, güçlü ol  

Daha çok işimiz var” diyorum 

Bu azgın kalabalıkta seni tam duyamıyorum  

Gözlerin mi daha sıcak gülüyor  

Dilaver Cebeci

[soylenmemisbirsoz-blog]

[soylenmemisbirsoz-blog]

Güneş Sarısı Saçlarında Gri Bulutlar

/senden önce yazdıklarımın hükmü kalktı

Senli şiir yazmak için dantellenmiş kağıt

Sustuklarım bana ağır, sana ağıt/

Nefesini öpmediğimden dilim hicran tadıyor

Ay kesiği bir kızıllık düşüyor gözyaşlarıma

Düğümleniyor kirpiklerimde gidişin

Saçımda çığlaşan çiğ taneleri

Sakalımda zemheri

Uçuruma tutunmuş cılız bir dal yüreğim.

Ki şimdi senin ay beyazı teninde

Yabancı soluk alışlar

Benim çöle dönmüş tenimde

Damağıma yapışmış ağıtlar gezinmekte...

Yağmur değildi sırılsıklam kaldığım ardında

Tüm aşıklar ağladı üstüme.

Ve senin güneş sarısı saçlarında gri bulutlar

İçinde azalan birikintilerim

Döküntülerim, bırakıp gittiğin kısa yol hikayesinde.

Çıksan çıkmaz bir sokağın dehlizlerinden

Yüzüne bakılmayacak kadar kirlenmişsindir

Anlarım!

-aşk kokan dilde kalan diş izlerinden, kirlendiğini-

Ve benim düş kurduğum sevda

Beyaz, ak pak, pamuk tarlası yüzümde .

Sen şimdi balkonunda

Islak bir şiir kurutursun

Yüreğinde zindan kurup aşkımı avutursun

Ah öpülesi saçlarında ellerim tutsak kalsa

Oysa ben seni beyaz gönderdim

Her yanı kedere bulamak niye?

Bırak rakı bardaklarına deniz dolsun şimdi

Tuzlu göz yaşım gibi

Hatıram kalsın...

Ardım sıra gel

Ayak izlerim aşkın gölgesi

Gel ayrılığı yollara gömelim

ayrılığın

Allah belasını versin

Ellerimi tut

Tut ellerimi

b e r a b e r ö l e l i m.

[soylenmemisbirsoz-blog]

[soylenmemisbirsoz-blog]

İzmir'de Öldüm

Aşk yüze atılmış bir faça gibi derin bir izdir...

Bir yanı aşk,  bir yanı özlemdir İzmir...

Üstümde yapış yapış nem 

Sarı ve iyotu tenimde kavuran, 

Sonra ufukta kızıla dönen güneş

Kan davası var belli ki

Gün İzmir’de kıpkırmızı batıyor.

Dilime batmış çupra kılçığı

Sözcüklerimi acıtıyor.

Kendime kızıyorum.

Kelimeler büyüyor dilimde 

Şiirler geçiyor gözbebeklerimden. 

Masada kanayan sohbetler

Birazdan iki ayrı yakası olan bu kentte 

Özlem yudumlayacağım.

Kaç kabuk bağlamış yarayı deşeleyip

Kan revan düştüm akşamın içine

Keder tohumları ekip içime

Sözcükleri eşeliyorum.

Biter, adına ölüm dediğim bu yokluk

Geçer, intiharın eşiğinden cesedim

Ve senin aşk bildiğin ellerim 

Solgun bir gül olup düşer toprağa

Kendi cesedimi kaldırdım boylu boyunca uzanırken

Yaralarıma baktım

Acılarımı sardım

Sevdim kendi ellerimle kendimi

Sardım ellerimle benliğimi

Kendime kimse kaldığımda anladım 

Susmak, intiharın diğer adıdır

Dilinde ezgisi hayatına eş bir türkü varken

Susmak,  aptallıktır

Susmak...

...

Ayrı yazılan ayrılıklar 

Bir yazılan kaderler gördüm.

Hep yazılan kederler.

Bir de bir birine denk düşen insanlar

Bir birine denk düşmeyen seviler

Cinneti ömrümden geçen hayatlar

Gözlerime kurulan sehpalar bir de

En çok dokuz milimetre çapında yaralar 

İçerde en derinde sancılar, gördüm.

Ve martılar çığlık çığlığa bir senfoni eşliğinde.

İzmir'de öldüm.

[soylenmemisbirsoz-blog]

Sen benim yere göğe sığdıramadığımdın. Ve ben senin son çıkıştan öceki durağındım...

[soylenmemisbirsoz-blog]

Hakim bey -Çokçadır beynimin sakini değilim Araya derin uçurumlar gireli- Kanayan her yara adedince Sağaldım, sıkıldım Kendime en büyük eziyet yine ben kaldım. Yanıldım, yangındım İçimin derin uçurumlarında. Ellerim kaydı kaburgalarımdan Kalbime tutunamadım. Sığamadım Soluk boruma Kendime koca bir hiç kaldım Saçlarıma oturan karakış Sakalımda ak pak acılar Nicedir üşüyor ellerim Bıyıklarımda nikotin sarısı Ben geçiyorum yalnızlığın içinden Bütün kavgaların sebebi, küskünlüklerin mimarı Her ayrılığın azmettiricisiyim. ellerim günahkar vebali boynumda tüm aşkların Bundan iki yakam gelmiyor bir araya Benim hakim bey her ayrılığa sebep Kır kalemi kes cezamı Demir parmaklık ardında her gece müebbet bir yalnızlık düşsün payıma. Pembeye çalıyor tüm gün doğumları Güneş ilk beni selamlıyor her sabah Solgun çiçekler benim eserim Boynu bükük çocukların ben çaldım şekerini Tüm aşkların ben biçtim ederini... Gitmeliyim Anadolu’da bir dağ köyüne Solumalıyım tezek kokan bir bacanın isini Susturmalıyım iç sesimin sesini Geceler haram Heceler harem olmalı her dem Ölüme selam verip susmalıyım madem Ağzımda çocukluk küfürlerim İçimde gençlik heyecanım Geçmeliyim ölü bir aşığın düşünden... Mehmet Avcı

[soylenmemisbirsoz-blog]

Alamamak gibi bir şey yalnızlık Bakkaldan bir bütün ekmeği. Yarım ekmek isteyip Çeyreğini yiyebilmek sadece... Sofrayı kaldırmazsan küf tutana kadar orada duran Ve sadece dokununca kabuğuna, kanayan bir yara Ve bahtı “jilet ısıran bir sokak çocuğu” kadar kara Ellerini bir birine sürtüp ısınan bir meczubun Saçlarına düşmüş bitler kadar çaresiz Sokak ortasında insanların uğultusu sessiz Ve herkes kadar kimse Hep kimsesiz. Aşıktır ay önünü kapatan yağmur bulutuna Ve çekip gidene kadar sessiz izler Bir düş kokusu siner geceye Çocuğun bölük pörçük rüyasında ebem kuşakları Yıllardır yağmurun her rengiyle giydiriyorum sevdayı Ve siyaha bulayıp hatıraları Yalnızlığa sarılıyorum Kahrım asırlık çınar Ve içim de ölüm kusan efkar İçim dışım düşman şimdi İçim dışım aşk İçim dışın yalnızlık Kahır... Ellerimi bir sevda alır Gözlerimde mecnun ağıtlanır. Ah içimin dünyaya gülen bacısı Ellerinden kayıp giden hayatım Ellerimde bin yıllık özlem Beni tut Tut ellerimden aşkın içinden çıkar Sevda buzdur dünyaya Benimse içim yanar... Mehmet Avcı

[soylenmemisbirsoz-blog]

/bir adım ötesi uçurum şimdi Sanırım ellerindi tutan hayatta Soluğumu dizip boğazıma Bir adım öteye sen git hadi/ Tut ellerimi abi tut çok yorgunum Kıyamazdın ya sen benim bu hallerime Ben yine çok durgunum. Bu gece temmuzun yirmidördüne Bir masa kur ikimiz baş başa olsun Çok ağlarım ben bu gece Mendili masada mutlak bulundur. Yine böyle sıcak bir yaz akşamında Oturmuştuk Gümüş vadide Anason kokulu bir dost sohbetine Çokça gülüp biraz sarhoş olunca Salına salına kalkmıştık hani İşte her şey orda başladı. Ne çok sakınırdın beni gözünden Ben ne zaman tökezlesem Ne zaman aşık olacağım desem Bir tokatla silkelerdin hep beni Ah be Süleyman abi Böyle aşka takılıp düşmek yakışmadı bana. Hatırlar mısın bize kurduğun sofraları En çok seninle güldük bu şehirde Bütün mutluluklarımızın tek şahidisin Kıra incite Döke saça İçe dışa aşk bulaşmış Ki sen sevmezsin aşkın adını. Bundandır bel ki bana tüm kırgınlığın Benim yine de gidecek tek yerim sensin. Şimdi şu şehirde beraber çekildiğimiz tek kare resim ile Bizi yad ediyorum Seni de konuştuk daha geçen de Niye bize kızdığından dem vurduk Ve biz aşka yelken açınca en çok seni unuttuk Bundan olsa gerek kızgınlığın Kırgınlığın bize ikiden teke düşüşümüz sanırım. Yine de sen kırılma bize Vakit ayrılığa çok yakın be Süleyman abi Sanırım ondan acıyor sol yanım nicedir Sen aşka hep uzak durdun da Şimdi anımsadım ne çok ağrırdı sol yanın Sen de mi aşıktın da hiç söylemedin? Ondan mı geceleri uykusuzluğun Sabahlara kadar, sızasıya kadar sarhoş oluşun. Bize bizi anlat be Süleyman abi Elimizden tut Şu küçük sevdanın tek tanığısın Ki aşk seni bilir Aşkın sen en eski yanığısın Yargısız hüküm giymiş ilk sanığısın... Mehmet Avcı

[soylenmemisbirsoz-blog]

Sen ya çok yalancısın Pinokyo hayran sana

Ya ben çok güvensizim ne yapsan haram bana

[soylenmemisbirsoz-blog]

Yalnız bile değilim...

[soylenmemisbirsoz-blog]

Öyle sevdim ki seni yara oldun içimde

Şimdi her gün kanatıp seni kanayacağım

[soylenmemisbirsoz-blog]

Olurda aklına gelirse bana yaptığın haksızlıklar

Kendi kafanda büyüttüğün saçma duygular

Utanma, sıkılma yine de ara beni

Ben kızıp küsemeyecek kadar çok sevdim seni...

[soylenmemisbirsoz-blog]

“İçimde ölen biri var” diyordu Ahmet Kaya

Yaşayan bir ceset olduğumu görünce anladım

Ruhum çoktan terk etmiş cesedimi.

[soylenmemisbirsoz-blog]

5 yıl oldu rahmetle #müslümgürses