#bıkana kadar dinlemek

[uykucupandaa]

Sevdiğim bir şarkıyı bıkana kadar dinledikten sonra gelen kusma perileri<<<<<<

#sevdiğim şarkı #bıkana kadar dinlemek #postlarım #keşfet #blogum #yeter artık

[ozgemu]

Senden sadece bir eve dönüş yolu istiyorum. Sıradan bir sabaha uyanma alarm sesi, çayın demlenmesini beklerken oyalanma anı... Senden hiç cok şeyler istememiştim. Var olma çabam vardi. Önce anlayacaktım, sonra sevecektim seni. Okuyordum, yüzünü inceliyordum, en parlak yıldızla konuşuyor, tüm rituelleri uyguluyor, uzun yürüyüşlere çıkıyordum. Yalnızlığı eskiden beri sevmeme rağmen şimdi yalnızlıktan haz alıyordum. Her şey yerli yerindeydi, tüm eksikliği ve karışıklığıyla. Kayıp olması gerekenler tam da zamanında kaybolmuştu, onlari bulmak uğruna kendimi yoruyor, parçalıyor, hiç olmadığım kadar bütüne yakın hissediyordum. Oyle sesler buluyordum ki, bıkana kadar defalarca o ses ile kendime şiirler okuyor, oyle cümlelerin altını çiziyordum ki, benden geriye sadece altını çizdigim satırlar kalsa bu hatiraya başka bir şey eklemez, sonsuza kadar yaşayacağımdan emin olurdum. Ben öğreniyordum. Bu bana keyif vermenin yanında acı da veriyordu. Şimdiki azlığı ve yok oluşu düşününce, o cehalet ve içimdeki boşlukla doldurduğum dünyanın güzelliği karşısında dilim tutuluyor. Beni böldün, beni bilmediğim yollara savurdun. Küçük bir kizken kestirdigim kahküllerime rağmen, beni hiç yakışmadığım ve eğreti durduğum, beni buradan alın diye bağırmaktan yorulduğum ve sustuğum bir resmin içine hapsettin. Beni anladığını sanıyordum. Sen beni anladığın için, benim kendimi anlamaya çalışmam ilginç ve yaşanası bir tecrübe, bir macera oluyordu. Kendimi anlamazsam, beni ezelden beri bilen sana gelecektim ve az önce ayaklarımın toprağa değdiğini, topragi dinlemek istediğimi, yanağımı topraga koyarken aramıza bir şal koyduğumu soyleyecektim. Ve hiçbir şey duymadığımı? Bu normal miydi? Kulaklarım öylesine duymak istemişti ki, kuşların ötmeyi bırakıp yaprakların dikkat kesilip bana sessizlik vererek benimle birlikte acıyı damarlarında hissettiklerine yemin edebilirdim sana. Acıyı tum dünyayla beraber hissedip ağaçların köklerinin bile canlarının yandığını duyumsadigima ama asil duymak istediğim sesi duyamadigima yemin edebilirdim. Uzunca bir süre duyamadigim sesin yokluğu yerine, bu gri ve yakılması gereken resmin içine beni koyan sana şaşırdım. Eminim görmek istediğin tablo bu değildir, sen de emin ol ki, içinde olmak istediğim tablo bu değildi.

Ben seni öğreniyordum, umut etmeyi seven ama hayallerle yaşamayacak kadar ayaklari yere basan bir çocuktum. Sevecektim de seni. Böylesine sessiz kalmasaydin. Bana bir anlam vermen için sana yalvarirdim, o zaman tüm bu gözlerimden tasip yağmur yağdıran, çiğ düşüren duygunun bir dakikasını bile boşa yaşamamış olurdum. Baktığım bomboş duvarların git gide daha da boş kalacağını bile bile, aynı duvarlarla çevrili odamda yaşamımın en huzurlu uykusunu uyurdum. Resimlerimi başucu çekmecemde bulamadım. Beni bu yola sen ittin ama ben kendi yolumu zihnime kazımak için yanağımı topraga dayayıp o sesi duymaya çalışıyorum. Unuttuğumda yol da yok olacak sesi bekleyen çıplak ayakla topraga basan insanlar da, pikniğe giden güneşi seven kahve içen insanlar da olmayacak ve trafik de. Sabahları erkenden uyanan insanlar da olmayacak sokaklarda el ele gezen gençler de. Bir tek sen bileceksin sessiz kaldığını, bağırdıysan ve duyuramadiysan yine sen yaşamalısın vicdan azabını. İçim ezilerek seni anlamaya çalışıyorum, sana tutunmaya çalışan parçalarımı bir bir geri çekerek teselli ediyorum ağrıyan karnıma sıcak su torbası koyup yorgani başıma çekiyorum. Geri dönmek istemiyorum. Beni geri döndürme.

[geceninmavisi1]

Güzel bir şarkıyı bıkana kadar dinlemek😂