#donker palet

[twafordizzy]

Frank Duveneck zocht en vond zijn eigen stijl

Frank Duveneck zocht en vond zijn eigen stijl

De Amerikaanse kunstschilder Frank Duveneck ((1848-1919) begon met landschappen en vond zijn stijl uiteindelijk in portretten, sober in kleur, maar vol zeggingskracht. Duveneck was zoon van Duitse immigranten en verloor zijn vader op jonge leeftijd. Moeder hertrouwde met Duveneck en verhuisde naar Cincinnati. Daar kwam hij op zijn vijftiende in contact met kerkdecorateur Johann Schmitt, die…

View On WordPress

#19-de en 20-ste eeuws #alla prima #donker palet #Duitse immigranten #Hals #invloedrijk docent #Johann Schmitt #kerkdecorateur #kleur #landschap #lichter van toets #oude meesters #portret #realistisch #schilder #sober #stijl #USA #Velázquez #Wilhelm Leibl #zeggingskracht

[medewerkers]

Wijzigingen

Gebruikers van de iOS-app zien de belangrijke blauwe internetvinkjes nu ook.

We zijn bezig met een update van de pagina Bloginstellingen op het web. Een opvallende verandering is dat de pagina nu het kleurenpalet gebruikt dat je hebt geselecteerd.

🛠️ Fixes

In de Safari-browser is het nu mogelijk om de sneltoets CTRL + A te gebruiken in een bericht dat meerdere tekstblokken bevat.

Een probleem op het web opgelost waarbij gekopieerde/geplakte tekst zijn kleur behield, waardoor deze in donkere kleurenpaletten moeilijk te lezen was.

Een bug op het web opgelost waardoor aanhalingstekens tijdens het toevoegen van tags in berichten werden omgezet (de aanhalingstekens open staan nu correct aan het begin, en de aanhalingstekens sluiten aan het eind).

Een bug op het web verholpen die weergaveproblemen in de instellingen van de communitylabels kon veroorzaken.

Een uitlijningsprobleem opgelost dat kon optreden bij het insluiten van Tumblr-berichten op andere sites.

🚧  Nog mee bezig

We zijn ons bewust van enkele resterende problemen met het palet op Android. Deze zouden in een volgende versie opgelost moeten zijn.

We zijn ons er ook van bewust dat taglinks met spaties niet correct openen in Android. Ook hiervoor werken we aan een oplossing.

De publicatiepijplijn van geplande berichten en berichten in de wachtrij ondervindt op piekmomenten vertragingen vanwege het toegenomen gebruik. We proberen dit zo snel mogelijk te stabiliseren!

🌱 Binnenkort

We werken eraan om het gemakkelijker te maken om te zien wat je instellingen voor content voor volwassenen zijn, terwijl je door berichten in de apps bladert.

Heb je een probleem? Dien een supportverzoek in (bij voorkeur in het Engels), dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op!

Wil je feedback over iets geven? Ga dan naar onze Work in Progress-blog en ga in gesprek met de community!

#bug fixes #tumblr update #nieuw

[toosvanholstein]

De Strijd om het Zwartste Zwart en een Opgestoken Roze Middelvinger

The Battle about the Blackest Black, de Strijd om het Zwartste Zwart. Waarbijh de beroemde kunstenaar Anish Kapoor heel kinderachtig een roze middelvinger opsteekt naar zijn tegenstander Stuart Semple. Maak 't mee in TOOS&ART van deze week. #kunst#art

“Geen zwart Toos, geen zwart gebruiken op je palet, dat doen we niet, zwart slaat dood”, zo leerde ik van mijn docenten op de Academie. Daar heb ik me als braaf meisje dan ook maar jarenlang heel trouw aan gehouden. Want in feite heb je dat zwart ook niet nodig. Zwartachtige kleurschakeringen kun je heel goed maken met bijvoorbeeld donkere krablak en Rembrandtblauw. Zoals in dit schilderij. Toos…

View On WordPress

[jurjenkvanderhoek]

RITME EN RIJM, RESONERENDE VLAKKEN EN REPETERENDE LIJNEN

Een ijle tentoonstelling, denk ik wanneer ik over de drempel stap de ruimte van Kunstlokaal No.8 binnen. Niet als in vluchtig, of vaag en schraal. Maar als etherisch, onwezenlijk. Helemaal in de stijl van deze galerie, denk ik ook nog. Een stijl dat zich beweegt op het snijvlak van minimalisme en abstractie, maar ook best eens van het padje raakt de werkelijkheid in - in kunstkennerskringen het realisme genoemd. Over het algemeen wordt de bezoeker van deze lokaliteit kunst getoond die beroep doet op inleving, ervaring en gevoel. Inleving om de composities op waarde te schatten. Ervaring, de geoefendheid in het kijken naar non-figuratief werk. En gevoel om de belevenis objectief te beleven. Dat heeft tijd nodig bij de ongeoefende kijker, maar is er eenmaal doorzicht in wat gezien is, begrip te doorgronden dan komt het beeld tot leven. In de tweede dimensie ga ik dan als beschouwer de diepte in. De vormgeving aan de oppervlakte geeft gelaagdheid in de verschillende niveaus prijs. Om de compositie te doorzien moet ik staanblijven en verderkijken. Meen ik.

Over de drempel gestapt de ruimte in krijg ik het er koud van, de rillingen lopen me over de rug. Is het werk zo ijl als in ijzig en kil of afstandelijk en gereserveerd. Welnee weet ik, wegens de oplopende energierekening staat de kachel op spaarstand en zullen de stralen van de waterige lentezon in het lokaal de sfeer moeten brengen. Van het getoonde werk evenwel word ik warm van binnen, het streelt mijn blik en mijn beschouwing. In eenvoud is het namelijk in topvorm, vind ik. Andermaal een geslaagde duo-presentatie hier in Kunstlokaal No.8 noteer ik daarom.

Maar warm, terwijl ik zwart zie en wit aanvoel. Valère Wittevrongel eert namelijk het zwart in zijn composities. De kleur die lange tijd verboden leek in de kunst, althans werd mij op de academie ontraden het in het palet op te nemen. Het zou geen kleur zijn eigenlijk, maar zwart is alles tegelijk weet ik nu. Filosofisch, spiritueel, miserabel, chic, snobistisch, modieus, radicaal, somber, angstaanjagend. Het is een rode draad door de kunstgeschiedenis, zwart. Het is een mysterieuze tint die treurnis uitstraalt, maar paradoxaal ook een voorname inborst heeft. Het is de kleur van de schijnbare tegenstelling tussen licht en donker. Zwart brengt mij als toeschouwer dan weer wel uit mijn evenwicht. Wat moet ik ermee wanneer het donkere vlak magnetiseert als een zwart gat, alles naar zich toetrekt en niets loslaat. Ik kan er zo in verdwijnen, het neemt maar geeft niet.

De composities van Wittevrongel zitten in de kast onder de S van de Stijl, veronderstel ik. Maar passen ook onder de Z van het Zwart, of beter Zero. Het heeft de strakke vormgeving van Mondriaan. Een voortborduren op die nieuwe kunst vanuit de jaren 30 van de vorige eeuw. Waar Mondriaan het wit met zwarte lijnen en primaire tinten adopteerde, maar aan het slot van zijn leven in de nieuwe wereld onder invloed van speelse muziek minder afgemeten werd, is Wittevrongel een tegenpool in zwart met gezwarte kleuren rood en grijs. De opbouw is van een zelfde kwaliteit, rechtlijnig, vlak. Het zwart laat hij werken door mat en glanzend in een enkele compositie af te wisselen, naast elkaar te plaatsen. En het rood en het grijs maken daarin een figuur zonder te figureren. Wittevrongel werkt in een thema met variaties. Hij speelt met de rechthoeken in het platte vlak. Door plaatsing ontstaat diepte of hoogte. Perspectief in de eerste dimensie. Soms oogt het grijs wel blauw of groen door het verdwijnen van het licht in de schemering.

Het werk van Katharina Fischborn oogt fragiel en teer. Het voelt wit en doorzichtig aan. Althans naast de robuuste en stevig in de verf zittende schilderijen van Wittevrongel. Haar materiaal is het potlood en de fineliner. Daarmee tekent zij lijnen tot gearceerde vlakken. Niet netjes strak getrokken maar speels uit de hand gezet. In een stramien van elkaar kruisende lijnen, waardoor er als het ware een diepte in de patronen ontstaat. Vlakjes als een plattegrond van de gedachte. Bij de ragfijne lijnen bewegen zich banen in blinddruk. Een grafische combinatie. Zo speelt Fischborn met het licht in het platte vlak. Dat licht laat ze ook als metafoor door de lijnen schieten als flitsen kleur. Het onderbreekt het stramien, doorbreekt motief alsof een blikseminslag het beton splijt. Het is een creatief speelse variatie op het thema. Een tekening die fijntjes tot collage wordt.

Fischborn is vooral bekend om haar blinddrukken in combinatie met transparant gekleurd papier, vertelt galeriehouder Prins mij. Deze geven het idee van architectuur, hoge flats waarin de ramen doorkijken zijn in het niets – ins Blaue hinein. In deze tentoonstelling echter toont zij enkel haar tekenwerk en is een wand behangen met vertalingen van die abstracte gebouwen, waarvan er nog een enkele is achtergebleven. De glazen in de vensters zijn de vlakken die vorm krijgen. Gestapeld maar ook gelaagd. Een overzetting van het gegeven in verstilde transparantie.

In het centrum van de ruimte staat een afgedraaide rol papier. Daarop heeft de kunstenaar op de voorkant en aan de achterzijde een ononderbroken lijn gezet. Prins vertelt me het verhaal achter dit object. De doorgaande lijn volgt het spoor van de boer die zijn land ploegt. De agrariër die zijn akker bewerkt en voren trekt, als maar door. Heen en weer, en vice versa. Wanneer de landarbeider in het weekend ook eens vrij is staat de ploeg stil maar gaat de lijn door. Niet meer van hier naar daar, maar in een recht spoor langs de rand van het witte vlak. Na de rust weer door van links naar rechts. Het is als de lijn van de seismograaf die daarmee de beweging van de aarde registreert. Het werkstuk op zich weerklinkt in een eronder geplaatste spiegel, zodat de lijn als het ware tot in de eeuwigheid rond kan gaan. En de boer hij ploegde voort, in het zweet zijns aanschijns. Zoiets, denk ik.

“Ritme en rijm” is de tentoonstelling getiteld. Het ritme van kleur en lijn, het rijmt. De omslag van het bijbehorende boekje, een ultra kleine catalogus denk ik met een glimlach, laat dat al exemplarisch zien. De werken van beide kunstenaars schuiven in elkaar. Zijn in ritme, strak in de maat maar niet zo onbuigzaam dat het maatwerk is. Beide scheppers van het ongeziene kunnen experimenteren en naast gebaande wegen stappen. Hun eigen bestrate paden. De groei in de kunst rijmt met de voortgang in werken. Warm resonerend, vibrerend in de ruimte. Als moderne composities klinkend in beeld gebracht. “Ritmes van de stilte, als het schrijven van tijd”, besluit de tekstschrijver in het boekje.

Ritme en Rijm, schilderijen van Valère Wittevrongel en tekeningen van Katharina Fischborn. Tentoonstelling bij Kunstlokaal No.8, Schoterlandseweg 55 in Jubbega-Schurega. Tot en met 26 februari 2023.

#Kunstlokaal No.8 #Valère Wittevrongel #Katharina Fischborn #schilderij #tekening #ritme #rijm #kunst #expositie #tentoonstelling

[offtoljubljana]

98. *pun with Cristina here*

17/05/2020

Fijne IDAHOBT! Het is toepasselijk dat de muziek van vandaag Slow Pride Month is. Misschien vraag je je af: “Hé Yuè? Dit is al nummer 98? Waar is 97?”

Dit geldt natuurlijk alleen als je a) de nummers fanatiek bijhoudt - en dat doe ik niet eens, ik moet constant checken welk nummer ik moet gebruiken -  en b) als ik je de links stuur. Nou, 97. Eurovisie was mega saai was niet echt belangrijk voor het hele Slovenië verhaal, dus ik heb die link niet gestuurd. Net zoals die ene keer dat ik hele blogpost gebruikte om de Riverdale Hedwig aflevering te reviewen. De titel is meteen een TL;DR: het was saai, Jan Smith is nu een hipster, en ik ben nu een fan van IJsland.

Vandaag had ik niet de mogelijkheid om tot 13:00 in bed te blijven, want stonks kon je alleen kopen t/m 12:00. Hopelijk heb ik deze week weer goede prijzen. Er is niet veel gebeurd, dus alsnog, ik zie wel wanneer ik dit post. De grote gebeurtenis komt waarschijnlijk vanavond pas. Ik heb met Cristina afgesproken in het centrum.

Herinneren jullie Cristina? Zij is de Australische-Zweedse-Spaanse Erasmusstudente van de Faculty of Social Sciences. Een tijd geleden begon ik te inventariseren wie er nog in Slovenië zit, aangezien de meesten het land uit zijn (hoi Caroline!). Volgens Sanne zat Cristina nog in het land en dat klopte. Hoera.

Kath en Sophia hebben dus de fietssleutel achtergelaten. Zij zijn ook weer eens de weide wereld in, maar Sophia neemt dus de city bike. Ik ben nu eenmaal afhankelijk van de enige kleine fiets van het huis. Ik wil ook niet meerdere zadels verlagen, want ik ben maar 1 persoon en de andere 7 zijn wel lang.

En, oh, thee!

Mr Perkins Indische Mischung tea:  ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐  / ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐

Deze thee had ik al voor de lockdown gekocht. Het is gewoon zwarte thee. Ik weet niet echt wat het verschil is tussen deze, Early Grey en English Breakfast. Het is gewoon goed. Toen ik eergisteren bij Hofer was, heb ik nog een pak gekocht. Er zitten veel theezakjes in, dus dat is goed.

En ja, het was mijn beurt voor de schoonmaak en de stofzuiger is weer klote. 

Verder ben in een heel stuk opgeschoten met mijn MC werkstuk. Op de conclusie na, ben ik zowat klaar met de eerste draft. Het is dus nog niet inleverbaar, maar wat ik wil zeggen, staat op papier. Ook heb ik eindelijk dat corny persoonlijke profiel van Professionalisering ingevuld. Natuurlijk heb ik een glee quote gebruikt. Nu nog het professionele profiel en ik heb nog steeds geen droombaan, hoera!

En verder is het op 25 mei Sophia’s verjaardag, dus ik heb ook weer een project.

Ik ga niet alweer het hele proces fotograferen en posten, want het is hetzelfde als die van Aga en Anouk. Ik gebruik nu alleen geen masking fluid en ik ga meteen naar de gouache als het tijd is om te schrijven. Ik heb alleen deze foto gemaakt om te laten zien dat ik nu een ander palet ga nemen. 

Dit is de eerste laag die nu aan het drogen is. Bij Aga en Anouk gebruikte ik dus een meer paars/roze palet met een beetje blauw/groen, maar nu ga ik voor de blauw groene overheersing.

Aga/Anouk: Madder Lake Deep, Perm Red Light, Ultramarine Deep, Cerulean Blue, Quinacridone Rose, Ultramarine Rose, Thioindigo Violet, Perm. Blue Violet, Indigo, Lavender en Purple Lake.

Sophia: Viridian, Sap Green, Ultramarine Deep, Cerulean Blue, Cyan Turquoise, Indigo en Lavender. En ja, oké, deze kleuren heb ik ook gebruikt in die van A&A, maar minder dan de grote hoeveelheid paars/roze kleuren die ik heb.

En ja, ik heb net even alle namen van de kleuren opgezocht. Waarom ook niet?

Ik maak het waarschijnlijk niet af vandaag. Ik heb toch eventjes tijd. Nu voelt het bijna raar om niets voor Kath te maken, maar zij is niet jarig in het semester. Ik zie wel. Misschien dan een “early birthday present”.

En uh. Ja. Dat is her voor nu.

***

5 minuten later (18:31) mAAR OH MY GOD, KATH HEEFT EEN MOEILIJK STERRENBEELD.

***

23:03

Ik heb net zitten Googlen of er een musical woordgrap is met de naam Cristina, aangezien ik de titel van blogpost 9. Caroline, or Change (de post dat Caroline introduceerde) (hoi Caroline!) nog steeds geweldig vind.

Oké, voordat we daarover gaan praten, het is weer tijd voor een Corona “feel good” musical video.

Heel veel versies van Hairspray (film uit jaren ‘80, Broadway cast uit 2001, nog meer Broadway, Broadway tour, filmversie uit 2006, Hairspray Live!, Deaf West versie, regional(?) enzovoort) hebben You Can’t Stop The Beat gezongen voor de Actor’s Fund.

Ik had niet verwacht om Amelia Hensley en Deaf West te zien. Whooo!

Oké, terug naar het verhaal. Ik heb weer eens gekookt, want ik had dus die kruidenpasta uit een pot. Toen bleek dat ik alleen rijst had, dus ik heb er ook maar een grote visstick bijgegooid.

Het was oké. Ik had nooit gedacht dat ik zo iemand zou worden die foto’s maakt van eten, maar hey, content!

Rond 19:45 nam ik de shitty fiets richting het centrum. Cristina en ik hebben elkaar heel lang niet meer gezien. Ik kan niet zeggen dat we hecht waren voor de lockdown, maar hier zijn we dan! Cristina kent meer plaatsen om te drinken, maar ze was nog steeds bij een cafeetje genaamd Petkovšek geweest, dus daar zaten we dan.

Het was gewoon een “catch up” en we hebben het heel veel over Corona gehad en hoe alles is veranderd. Cristina woonde blijkbaar samen met een persoon die een beetje het Trumpse idee van “je kan mijn vrijheid niet wegnemen!!!!” had. Damn, I’d go insane. Ik ben blij dat iedereen in dit huis niet ging denken dat ze boven Corona waren. Cristina houdt natuurlijk 3 landen in de gate: Australië, Zweden en Spanje. Ze is heel blij dat ze in Slovenië is gebleven. Net zoals ik voelde ze zich hier veiliger. 

Cristina is heel veel gaan fietsen.

Op een moment sprak een man ons aan om te vragen waar we vandaan kwamen en of we in Slovenië woonden bla, bla, bla en toen ik zei: “The Netherlands” riep hij: “Godverdomme!”

Ik was eigenlijk zeer geïrriteerd dat hij er was, maar toen moest ik wel lachen. Godverdomme, godverdomme, godverdomme! Het enige woord dat hij kent. 

Ach ja, hij ging weg en Cristina en ik hadden het over heel veel dingen. Het werd ook donker en de bruggen en het kasteel werden belicht. Ik heb Ljubljana in het donker heel lang niet meer gezien.

Rond 22:00 werd Cristina heel moe. Blijkbaar is dit laat voor haar. Zij is juist een ochtendmens en ze vond het heel raar dat ik 1:30 vroeg vond.

Dus we betaalden en gingen naar de fietsen. Heel even leek het erop dat ik geen fietslicht had en daar had ik niet aan gedacht aangezien ik heel lang niet meer in het donker buiten ben geweest.

Het voorlicht werkte en Cristina herkende het als zo’n ding:

Dus voorlicht was goed, maar geen achterlicht. En toen herinnerde ik dat ik zo’n ding heb:

Yup. Ik wist wel dat het handig was dat ik mijn fietssleutel voor mijn fiets in Nijmegen helemaal mee heb genomen naar een ander land!

Cristina was aan het wachten om een city bike te regelen en toen zag ik iemand: Victor. Goed, wie is Victor? Hij is een student uit China en ik ken hem van GLINT en hij is eigenlijk iemand die ik graag wilde zien, maar ik had geen enkele manier op contact met hem te leggen. 

Dus ik riep: “Victor?”

En hij zag me niet, dus hij keek rond. Maar huppa, daar is Victor. Morgen is er weer een GLINT les, dus dan kan ik met hem praten via chat. Helemaal vergeten dat dat er nog was.

Zo, dat was mijn avond. Nu wil ik nog meer Animal Crossing spelen. Ik wil Verena een eiland tour geven.

#may #98 #blog post

[speculospeculo]

Color scheme 

Op het eerste gezicht zou je niet denken dat er iets mis is met de familie, alles lijkt normaal. Voor de buitenwereld lachen ze vriendelijk, ten slot van rekening gaat het over de onzichtbaarheid van mishandeling.

Door middel van kleur wil ik die misplaatste onschuld accentueren, de kijker om de tuin leiden. Het kleuren palet, zoals je hierboven ziet, bevat zachte, fijne kleuren die aardig veel kinderlijkheid en vrede uitstralen, maar door middel van (selectieve) donkere contrasten probeer ik het gevaar uit te drukken. Mensen doen graag alsof hun familie perfect is, dat is normaal, maar je kunt ook een illusie opwekken. 

In voornamelijk donkere shots, zien we alleen een paar details die de kleuren zullen representeren, maar hierdoor springt bijv. een karakter of object er wel uit.

#moodboard

[camillevanneertekenles]

Jullie huiswerk is een eigen gekozen portret schilderen in acryl. Ik heb zelf ook mijn huiswerk (gemaakt), in dit geval een portret van de Russische landschapschilder Isaac Levitan (1860-1900), die ik zeer bewonder. In de opbouw zie je hoe ik vanuit een schets (met rode verf) en een dunne laag geel, het gelaat opbouw vanuit een zoeken naar toonwaarden tussen de donkerste en lichtste. Het palet bestaat uit: ‘Xenos’ blauw en de Talens kleuren naftol rood middel, azogeel donker, napelsgeel rood licht en titaanwit (deze laatste heb ik alleen maar gebruikt voor de hoogste lichten). Ik heb bewust voor groen (jasje), blauw (achtergrond) en een rode gelaatstint gekozen, de primaire kleuren die, naast elkaar op een ‘doek’ een krachtig effect opleveren (een metafoor voor de intenstiteit van mijn bewondering voor deze - alweer te jonggestorven - kunstenaar. 

#voorbeeld #camille #isaaclevitan #acryl #schilderij #huiswerk

[blogmargadegenieter]

Vrijdag 17 april: Thuisopdracht 5: Hollands lente landschap in tegenlicht. de zon laag -  de bomen en dieren als silhouetten in het landschap. Stap 1:een achtergrond maken van licht/lucht, een sferische tekening zonder duidelijke vormen, een licht/donker verdeling van het hele vlak, nog geen bomen, dieren of andere vormen. Misschien dat het aan de voorgrond al wat donkerder is. Stap 2:bomen en dieren,  donkere silhouetten - een Hollandse landschap.   Met verf of bister of aquarel, of een collage,  een beperkt palet: bruin, zwart, oker wit, geel en eventueel wat groen*. 

[ditisbartsblog]

In high-key beelden, vragen de donkerste waarden de meeste aandacht van de kijker. Men zou naar andere dingen in de afbeelding kunnen kijken, maar willen terug blijven gaan naar de donkerste gebieden, de schaduwzijden en schaduwen. In mid-key beelden worden de diffuse hooglichten minder belangrijk dan de spiegelende hooglichten en schaduwen - beide uiteinden van de waardeschaal worden belangrijke ontwerpelementen. Merk op hoe belangrijk de hoogtepunten en gereflecteerde lichten worden in rustige afbeeldingen. Professionele kunstenaars gebruiken de algehele waarde als een palet waarop ze de kijkers door het hele stuk kunnen trekken met behulp van de sculpturale aard van het licht. 

Kijk hoe in het lichte schilderij de schaduwzijde van haar gezicht sierlijk wordt ondersteund door de voetvorm van de schaduwzijde van haar jurk. In het donkere schilderij willen je ogen kijken naar de delicate ronde lijn van licht dat langs haar arm omhoog schuift naar de kant van haar gezicht. In het middelste schilderij krijg je een beetje van beide en omdat ze allebei over het onderwerp en meer detail op het gezicht zijn, is het een succesvolle richtlijn van de aandacht van de kijker om te genieten van de voetstukvorm van de jurk, de vloeiende stof en de delicate lijn die je naar het gezicht leidt.

[kinderkledingnieuws]

Kinderkleding voor Halloween

Halloween komt er weer aan en ik heb een leuk label gevonden welke hier prima op aansluit, met de nieuwe FW2019 collectie. Of de kinderkleding ook buiten Halloween gedragen kan worden laat ik even in het midden... Sommige kinderkleding van Tutu du Monde past prima op scary feestjes en staat binnenkort online. De nieuwe collectie bevat dramatische tinten van kersenrood, pikzwart, Frans zilver, spookachtige blos en melkachtig wit die het mystieke palet van de collectie vormen. Griezelige jassen, griezelige capes en prachtig slechte accessoires! Bij Tutu du Monde vormt verkleden en fantasierijk spelen de kern van het label. Kostuums, fantasie en transformatie zijn de inspiratie en deze (nieuwe) collectie is gebaseerd op de spanning en opwinding van Halloween. De kledingstukken beelden spannende en griezelige verhalen uit en vrijwel alle kinderkleding is mysterieus en macaber. Spinachtige capes met capuchon en gelaagde, raven-achtige mantels zorgen voor spannende toevoegingen aan de collectie. Namen als "Take Flight" en "In the Web" zijn geen uitzondering. De accessoires zijn speels donker en verbluffend surrealistisch. Een "Cut Throat Choker" heeft glanzende pailletten en kralen die druppelen als bloed. Ook de "Poison Tulle" Leggings geven de illusie van gif dat langs elk been sijpelt. Halloween is wellicht het beste excuus om kinderen eens lekker te verkleden en te (laten) griezelen. De schitterende foto`s zijn gemaakt door Eliza Logan.   Read the full article

#halloween #Hetlaatstekinderkledingnieuws #kinderkledingblog #kinderkledingnieuws #kindermode #kindermodeblog #TutuduMonde #verkleden

[singlemaltsamples-blog]

Ooit een Indische single malt gedronken? Amrut is al bekend bij de meesten, maar Paul John is coming... Wist u trouwens dat niet de Schotten maar wel de Indiërs de grootste whiskyverbruikers ter wereld zijn? Wat kunnen we nu verwachten van deze Paul John Brilliance? De granen komen zeker door op het palet. Grassig, wat aards, en die typische kruiden uit het Zuiden van Azië. Maar ook honing, donkere chocolade en kaneel. Zelfs mango en tabak… U merkt het, dit is zeer gevarieerd en behoorlijk complex. Een heerlijke kruidigheid, gecombineerd met fruit en zoetigheid. Inclusief een hele dosis karakter! Probeer nu bij ons de Paul John Brilliance! https://singlemaltsamples.be/product/paul-john-brilliance/ #indianwhisky #singlemaltwhisky #singlemaltsamples #whiskysampleshop #whiskysamples #onlineshopping #whiskyspecialist #pauljohnwhisky #pauljohnbrilliance #whiskyaddiction #whiskyallovertheworld #whiskyforeveryone #lanklaar (bij Lanklaar, Limburg, Belgium) https://www.instagram.com/p/BtQaU3EHxvo/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=1ii1nernwl70t

#indianwhisky #singlemaltwhisky #singlemaltsamples #whiskysampleshop #whiskysamples #onlineshopping #whiskyspecialist #pauljohnwhisky #pauljohnbrilliance #whiskyaddiction #whiskyallovertheworld #whiskyforeveryone #lanklaar

[fieroponsbier]

Bier en chocolade: “dat is wauw”

Voor Werner Callebaut, gepassioneerd proever, is dat geen nieuws. Hij is al jaren verliefd op het huwelijk tussen deze twee Belgische culinaire grootheden.

Bier is aan een geweldige opmars bezig in de gastronomie. Gerenommeerde restaurants zetten steeds vaker een menu met aangepaste bieren op de kaart. Het brede smaakspectrum van Belgische bieren - van zuur tot zoet - voegt verfijning en robuustheid toe aan de binnenlandse en buitenlandse keuken. Maar ook omgekeerd. Wie ooit al eens een zorgvuldig uitgekozen blokje kaas bij zijn bier geserveerd kreeg die weet dat die combinatie zo krachtig is dat je zintuigen ervan gaan tintelen als bij de eerste kus van een nieuw lief op een hete zomerdag. Aan het palet van smaakcombinaties mag je een nieuw wauw-effect toevoegen: bier en chocolade. Voor Werner Callebaut is dat geen nieuws. Hij is al jaren verliefd op het huwelijk tussen deze twee Belgische culinaire grootheden. “Mijn eerste degustatie met bier en chocolade sloeg in als een bom. Ik organiseerde die avond eerder per toeval voor de bierproeversclub De Dijleschuimers uit Leuven. Ik ben gediplomeerd zytholoog (biersommelier) en heb wortels in de chocoladebewerking. ‘Waarom doe je niet iets met chocolade en bier?’, vroeg iemand. En ik dacht: ‘verdorie ja’. Het succes was enorm. Ik werd er helemaal door gebeten. Maandenlang heb ik thuis zitten zoeken naar de ultieme combinaties.”

Wat is het geheim van een goede pairing?

“Proeven. Foodpairing is geen exacte wetenschap. Ervaring en kennis over de werking van de zintuigen tonen de weg, maar je moet ook echt aan de slag en experimenteren. Evenwicht is belangrijk. Ik zoek specifiek naar combinaties die het bier én de chocolade beter maken. Niet louter harmonie dus.”

Wat bedoel je met ‘niet louter harmonie’?

“Het ligt voor de hand dat een Sint-Bernardus abt 12 goed samengaat met een chocoladetruffel, maar naar die evidente keuzes ben ik niet op zoek. Ik wil combinaties waar de chocolade iets uit het bier haalt dat je anders niet zou proeven. Ik zoek het wauw-effect. Vaak vind ik dat eerder in contrasten dan in harmonie.”

Geef eens een voorbeeld van zo’n wauw-effect.

“Ik rijd het hele land af op zoek naar de beste pralines. Zo ontdekte ik een praline met paprika en yuzu. ‘Dat zijn originele smaken, daar ga ik een bier aan koppelen’, dacht ik. Ik heb me suf gezocht, had het zelfs bijna opgegeven, tot ik er een Horse-Ale bij uitschonk, een amberkleurig, licht verteerbaar, fruitig bier met een zachte bitterheid. Dat was er pal op. Ik moet toegeven, zelf ben ik niet zo een fan van de Horse-Ale, maar de combinatie is heerlijk. De aroma’s geven elkaar een wonderlijke boost.”

Klinkt heerlijk. Kan je nog een voorbeeld geven?

“Ik werk zelf graag met bieren van gemengde gisting. Een Rodenbach Grand Cru met een donkere praline met een ganache van rode vruchten. Prachtig, je weet niet wat er gebeurt”, lacht Werner. “Een klassiek voorbeeld is een noir de noir met een stout of een quadrupel.”

Verbaast het je dat bier aan een gastronomische opmars bezig is?

“Helemaal niet. Overal in de wereld zit bier in de lift: Scandinavië, Italië… met Amerika op kop. In België zijn we opgegroeid met bier. We vinden het vanzelfsprekend, maar dat is het absoluut niet. We moeten onze bieren koesteren en mogen er oprecht fier op zijn. Dat steeds meer mensen dat inzien is positief. Ik merk dat vooral vrouwen bier aan het ontdekken zijn. Dat ze een speciaal bier bij een gerecht kiezen is geen uitzondering meer.

Maar er is nog een lange weg te gaan. Om een voorbeeld te geven, waarmee worden de glazen gevuld bij een geboorte? Cava of champagne. Jammer, want we hebben in België verschillende onweerstaanbare champagnebieren die met gemak kunnen wedijveren met de drank van onze zuiderburen.”

En dat is nog maar het aperitief.

“Mensen zeggen me dan ‘ja maar Werner, ik lust geen bier’ tot ik ze een brut van brouwerij de Vlier uit Holsbeek presenteer. (lacht) Een bier met hergisting op champagnegist. Op recepties schenk ik sowieso altijd een aperitiefbier. Mensen associëren bier met pils, maar we hebben zo’n onwaarschijnlijk rijk aanbod aan Belgische bieren. Voor elke mens bestaat een bierstijl, en bij elk gerecht kan je een bier inschakelen, daar ben ik rotsvast van overtuigd. Dat zijn troeven die we moeten uitspelen.“  

Werner Callebaut is een gediplomeerd bierkenner en chocolade-liefhebber. Hij organiseert bier- en chocoladetastings en is een gepassioneerd verteller – contacteer hem via www.bierolade.be

#Vakmanschap #culinair

[medewerkers]

CUS-005 Aanpassen Aanpassen van het dashboard

Als je een dashboard hebt gebouwd dat bij je past, wil je misschien de look en feel van je dashboard veranderen. Dit is handig als je de bijvoorbeeld een voorkeur hebt voor een lichte of donkere modus. Hieronder lees je hoe je het kleurenpalet van het dashboard op desktop en in de mobiele app kunt wijzigen.

Desktop

Klik op het poppetje

Klik op ‘Kleurenpalet wijzigen’

Scrol door de dashboardpaletten

Mobiel

Tik op het poppetje

Tik rechtsboven in je blog op het tandwielicoontje

Tik op ‘Algemene instellingen’

Tik op ‘Kleurenpalet’

Kies je palet

🎨

(Bron: tips)

#aanpassen #cus-005 #tips #lang bericht

[thebountyhunter303]

4 tips om een goede website laten maken

1. Leer de fundamentele regels van het type ontwerp De sleutel tot goed webdesign, zegt Ryan Shafer, Lead Digital Designers bij MTV & VH1, onthoudt dat het web echt een stel tekst is. "Ik moedig alle ontluikende webdesigners aan om te omarmen dat het web fundamenteel is over typografisch ontwerp."

Wil je liever een website laten maken door een professioneel?

En het grote nieuws is dat typontwerpers de afgelopen vijfduizend jaar de tekstontwerp hebben verbeterd en er zijn een paar gouden regels die alle websites moeten houden aan:

Voor headlines:

Maak ze vet en gemakkelijk te scannen

San serif lettertypes zijn geweldig voor headlines omdat ze stoer en makkelijk te lezen zijn bij grotere maten

Voor body text wil je de leesbaarheid maximaliseren:

Je kan ook een eens een kijkje nemen op dit account.

Neem hier ook eens een kijkje.

Voor veel tekst kies een serief lettertype

Maak de lettergrootte veel groter dan u denkt dat nodig is, we adviseren minimaal 16 px

Kijk ook eens op deze facebookpagina

Lijnen mogen nooit meer dan 50-60 karakters lang zijn

2. Kies een solide lettertypes, en misschien een met een vleugje whimsy Wees nu niet verkeerd, we houden van Helvetica zoveel als de volgende ontwerper. Als het gaat om het kiezen van een lettertype-gezicht, wil je iets super gemakkelijk lezen, grafisch en misschien iets wat je weet, capricieuze.

Een website laten maken hoeft ook helemaal niet duur te zijn. Colin Nederkoorn, oprichter van Customer.io, zegt dat onlangs "Proxima Nova Helvetica Neue heeft vervangen als mijn sans-serif lettertype van keuze. Ze zullen waarschijnlijk er geen film over maken, maar als je een verfijnde sans-serif-lettertypes wenst die de lay-man niet herkent, geef Proxima Nova een schot. '

Enkele andere goede keuzes zijn Montserrat en Merriweather Sans.

3. Kies een drie kleuren palet en hou erbij! Als het gaat om het kiezen van een kleurenpalet, is het belangrijk om het te plukken en vast te houden. Consistentie is alles als het gaat om het creëren van een samenhangend kleurenpalet voor uw site.

"Ik verkies neutrale paletten die een sterke accentkleur op een dunne manier gebruiken," zegt Mike Fortress ontwerper bij Oak Studios. 'Misschien een witte achtergrond (#fff), een niet te donkere tekstwaarde met een kleine tintje (# 45585f), en een sterke accentkleur (# 4e5fff). Maar, waarschuwt Mike, "Wees voorzichtig met die laatste kleur!"

Bekijk het Adobe Kuler-gereedschap voor het plukken van kleuren, of blijf geïnspireerd door de verzameling paletten bij Color Lovers.

4. Zorg dat uw foto's de juiste maat hebben Vergeet niet, het web is pixel gebaseerd, dus als je afbeelding niet groot genoeg is, zal het pixel kijken. Op zoek naar een webdesigner antwerpen ?

"Als u op zoek bent naar afbeeldingen op Google of iStock, zorg er dan voor dat u de juiste grootte krijgt", zegt ontwerper Kristina Zmaic. "De helderheid van de foto voegt veel geloofwaardigheid toe aan een site, ook al werden ze niet door u genomen."

Als het beeld te klein is, gebruik het niet!

Dit is ook een mooie website laten maken blog

5. Als u twijfelt, geef het ruimte De belangrijkste ontwerptip is ook het eenvoudigste: "Zorg ervoor dat uw inhoud ademhalingsruimte heeft; Geef het de juiste marges, zal helpen met leesbaarheid en focus. "Met name zegt Kristina, het is belangrijk om overweldigende gebruikers te voorkomen met tekstmuren.

"Te veel tekst kan een beetje ontmoedigend zijn. Tekst is nodig, dus zorg ervoor dat je het opschrijft met grotere subopdrachten en leesbare paragrafen. Gezien het gebruik van pictogrammen of afbeeldingen als alternatieve manieren om je punt te communiceren. " Een website laten maken kan ook hier

Een mooi voorbeeld hiervan vind je hier terug

Als er een gouden regel van ontwerp is, is dit: kies je esthetische en houd er bij. Consistentie is belangrijk. Niets zal uw ontwerp sneller tanken dan één ontwerprichting kiezen en vervolgens halfweg doorschakelen. Een mooie blog van een webdesigner uit antwerpen kan je hier vinden.

#website laten maken

[jurjenkvanderhoek]

DE NACHTVLUCHT VAN DE KANARIE IN DE KOLENMIJN

Zwart is taboe. Zwart is geen kleur. Lange tijd is zwart not done in de kunst. Dat is logisch, omdat kunstwerken alleen bestaan in het licht, althans waarneembaar zijn met licht. Kunstenaars werken met licht en met bonte kleuren, waarbij wit de belangrijkste component is. Daarmee bouwen zij hun werken op uit het niets van het onbeschreven blad. Zwart past daar niet bij omdat zwart geen tint heeft. Maar zwart is nooit helemaal zonder licht. Yin en yang. Er zit een kleurzweem in. Echt zwart absorbeert alles om zich heen en houdt het vast. Zwart is alles en tegelijk is het niets. Zwart staat voor dood en rouw en droefheid, zwarte pigmenten ontstaan door verbranding. Zwart is ook de kleur van de bezinning, het weerspiegelt de ernst en verbinding met God. Maar ook is zwart chic en elegant, staat het voor rijkdom en waardigheid. Zwart is een kleur met een innerlijke tegenstrijdigheid. Het stimuleert contemplatie en kan leegte symboliseren. Het is de kleur van de paradox, de schijnbare tegenstelling tussen licht en donker.

Op de academie leerde ik dat zwart niet thuis hoort op mijn palet. Vooral onder invloed van de impressionisten, die en plein air hun schilderijen samenstelden en geen zwart in de natuur zagen, werd zwart uit de kunst verbannen. Maar zwart was weleens een noodzakelijk kwaad om de donkerte aan te geven. Zwart meende je dan te maken door diverse kleuren te mengen, maar meestal werd het dan een tint bruin. Zwart kun je niet maken, zwart is er. Net zoals wit. Wit is het licht, zwart is de duisternis. In het licht wordt alles zichtbaar, in het donker zie je geen hand voor ogen. Toch is zwart op zeker moment in de kunst een leidraad geworden. Een middel om uitdrukking te geven aan een bepaald gevoel. Zwart lijkt af te stoten, maar trekt juist mysterieus aan.

In de zero-kunst bijvoorbeeld krijgt zwart een meest belangrijke plaats toegewezen. Naast Schoonhoven-wit, Aubertin-rood en het blauw van Yves Klein. Al in 1913 schilderde Kazimir Malevitsj een zwart vierkant, nog voor er ooit sprake was van het nulpunt dat in 1958 werd bereikt. En zelfs al in de 17e eeuw is in een boek van Robert Fludd een volmaakt zwart vierkant afgebeeld met als bijschrift “en zo tot in het oneindige”. Want in de pikzwarte doeken van minimalist Robert Serra kun je verdwijnen in de eeuwigheid. Je vleien in het donkerste licht, baden in het schijnsel van een zwarte zon.

Het zwartste zwart is Vantablack, gemaakt in de technologie van de ruimtevaart en in 2016 geclaimd door kunstenaar Anish Kapoor. Dat zwart absorbeert 99 procent van het licht en ziet eruit als een gat. Geen reliëf, geen perspectief, alleen een groot, bedrieglijk zwart vlak. Kapoor maakte er zijn wereldberoemde kunstwerken mee, de suggestie van gaten, de verbeelding. Kunstenaar Pieter Laurens Mol kiest ook voor zwart als uitdrukkingsmiddel in zijn project “Nachtvlucht”, een ode aan de duisternis. Nachtvlucht als in weglopen van de duisternis of juist de donkerte gebruiken om te verplaatsen. In “Nachtvlucht” zoekt de kunstenaar het zwart als kleur voor melancholie. Speels, poëtisch en gelaagd. De kunstwerken vind ik in een tentoonstelling bij het Stedelijk Museum Breda en een beschrijving van kunst en kunstenaar ligt vast in de uitgave bij WBOOKS. In dit boek gaan een zevental auteurs in op het zwart in het oeuvre van de 75-jarige beeldmaker.

Zijn kunst is vooral van een symbolische aard. In fotografische kunstwerken zet hij mestal zichzelf in het middelpunt van het verhaal, de weergegeven boodschap om het leven te bevatten. Uit dat zwart bijvoorbeeld kan nieuw leven ontstaan. De cyclus van het bestaan is dat uit de dood van de herfst en de ontbinding van de winter nieuw leven spruit in de lente en tot bloei komt in de zomer, waarna de cirkel rond is en het einde een nieuw begin blijkt. Die beeldtaal vind ik terug in het werk van Mol. Hij gebruikt waarheden uit de oudheid om deze met zijn fotografische vormgeving in de realiteit van het heden te plaatsen. Het beeldmerk van ‘Nachtvlucht’ is de kanarie in de kolenmijn. Het vogeltje, dat probeerde te vluchten voor de nacht maar werd ingehaald door de dood, ligt schijnbaar levenloos op zijn rug op een zwarte plank tegen een zwarte achtergrond. Het is een signaal dat er gevaar dreigt of dat er problemen op komst zijn. Het oranje verenpak steekt schril af tegen gecraqueleerd zwart. Een voorbode van onheil. Zo doordringend heeft Mol zijn boodschap in meerdere composities vast gelegd. Zijn werk bekijk je niet gemakkelijk, het laat me niet onverschillig.

De zeven schrijvers hebben elk een essay geschreven op uitsneden van het oeuvre van Pieter Laurens Mol. Ieder zoekt een eigen ingang om met een inzicht op de kunstenaar en zijn werk naar buiten te komen. Het humanistisch oogpunt van waaruit Mol werkt wordt belicht en geroemd. “Mol nodigt uit tot het leggen van nieuwe verbanden tussen de positie die we als mensheid innemen en de invloed daarvan op onze wereld”, meent Marjolein van de Ven. Het zwart in de kunst van Mol voert terug tot zijn jeugd, wanneer hij gefascineerd raakt door de symbolische en wetenschappelijke betekenissen ervan: melancholie, alchemie, astronomie, dood en vernietiging. Maar ook in de tegenstelling en overgang van licht en donker, van dag en nacht, en dat wat uit het zwarte niets kan ontstaan of weer daarin opgaan. Zijn werk geeft mij de mogelijkheid om volledig op te gaan in de schier eindeloze ruimte die de nacht biedt. Ik lees en citeer Miek Zwamborn: “In veel van zijn werken lijkt Pieter Laurens Mol je uit te nodigen deel te nemen aan het maakproces. Vaak is het werk zodanig opgesteld dat het lijkt alsof de kijker de belangrijkste handeling mag verrichten. (…) Handreikingen om steeds weer dieper in het duister te kunnen tasten of dit juist te helpen.”

De schemer, de aarzeling tussen licht en donker, de kwetsbare benadering van de duisternis ligt verscholen in het werk van Mol. Hij zoekt niet de volledige donkerte, het zwartste zwart, maar laat ruimte voor suggestie en verbeelding. Plaatst hoogstens een zwart vlak in een tweeluik naast het element slaap om een punt te maken. Verder gebruikt hij de kleur #000 in zijn seriële fotografie en unieke installaties. “Pieter is een melancholicus en bezit een neiging tot zwartkijken”, schrijft Dario Gamboni in zijn bijdrage. “Een retrospectieve tentoonstelling past bij het broeierige temperament van deze diepe nadenker.”

In de korte verhalen leer ik iets meer over de zwaarmoedigheid van de kunstenaar om tot dit levendige werk te komen. De weemoed is wel zwartgallig en mistroostig, het huilen staat me wel nader dan het lachen. Dat komt niet door de manier waarop Mol het onderwerp in beeld gebracht heeft, maar ligt aan de inspiratie die de verbeelding tot stand liet komen. Je moet wel dieper tot de materie doordringen om het verhaal te begrijpen. Tot je eigen bodem gaan om aan de basis van het werk te komen. De representatie van het kwaad, de afbraak, de zelfdestructie ligt er niet altijd dik boven op. De beelden schuren tegen het algemeen gangbare denken. Mol waarschuwt de kijker, ons, mij. Hij legt ons een beeldgeheim voor om niet meteen met de deur in huis te vallen. Dat raadsel moet opgelost om voorbij de verwarring van tijd en geest de formule van een mogelijk zijn te kunnen ontcijferen. Dan zullen we begrijpen.

Zo nuchter maar aandoenlijk als de kleinzoon van de kunstenaar zijn eerder gemaakte werk afmaakt. Zo onbevangen zou ik de beeldspraak moeten benaderen. Vierkanten en driehoeken door witte lijnen getrokken op een zwart vlak vormen de eerste versie van “De Lagere School”. Een wiskundig niets dat alles is, een eerste opgave aan de basis van het weten. Die strenge vormen nodigen het kind uit ze met wit krijt in te vullen, te kleuren tussen de lijntjes. Het kunstwerk transformeert in een nieuwe compositie. Opa maakte het ritme waaraan kleinzoon een melodie kon toevoegen. “De Lagere School (1981-2021)” staat symbool voor de kunst van Mol. Jij en ik als kijkers kunnen met zijn beeldtaal, de woorden die hij aangeeft, het verhaal voortzetten. Mol maakt een punt, maar zet er niet één. Zijn verhaal heeft een open einde.

Nachtvlucht, een ode aan de duisternis, Pieter Laurens Mol. Catalogus bij tentoonstelling in Stedelijk Museum Breda. Uitgave WBOOKS, 2022.

https://wbooks.com/winkel/kunst/hedendaagse-kunst/pieter-laurens-mol-nachtvlucht/

#pieter laurens mol #nachtvlucht #zwart #stedelijkmuseumbreda #wbooks

[theperilsofeline]

A make-over from MAC’s make-up artist Gladys Ferro

Toen ik mezelf gemakkelijk maakte in de stoel voor de felverlichte spiegel van de Mac Cosmetics’ store in Gent, mijmerden de make-up artists eerst over mijn wenkbrauwen: “Goede wenkbrauwen”. Vijftien jaar geleden hoefde je dat niet te zeggen. Met mijn weelderige wenkbrauwbos was ik Mia Thermopolis uit The Princess Diaries, maar dan niet de stijlvolle Mia uit de tweede helft van de film. Mijn moeder en zus plukken al jaren en raden mij aan hetzelfde te doen, maar ik blijf een kleinzerig ding. Edoch, toen ik dat compliment kreeg, was ik blij dat ik er nog nooit iets aan had laten doen. Het meest logische antwoord op de vraag “Welke look wil je?” was dan ook: “Ik wil een goede eyebrow game leren”.

Zo gezegd, zo gedaan. Gladys (1st class Youtube-make-up-guru in wording & fulltime eyebrowgoddess) zorgde ervoor dat ik gemakkelijk in mijn stoel zat en begon met het plamuurwerk, dat overigens hoognodig was aangezien ik net een examen had afgelegd en de kringen onder mijn ogen zo donker waren als het hart van Donald Trump. Dit waren de stappen, zoals ik ze me herinner, waarschijnlijk dus met wat flaws hier en daar:

1.      Gladys gebruikte een soort spray om mijn gezicht te bevochtigen. Magisch water uit een geheimzinnige bron in de Maldiven, of gewoon water? Geen idee, maar ze gebruikte het om mijn gezicht weer even op frissen.

2.      Vervolgens was het tijd voor de eerste stap van mijn nieuwe make-up routine: het Prep+Prime Moisture Infusion Serum. Dit serum zit in een glimmend flesje, waardoor ik even dacht dat mijn gezicht zou glitteren, maar helaas. De inhoud maakt toch veel goed: het is een licht serum dat je op je gezicht doet nadat je je gezicht gereinigd en dagcrème aangebracht hebt om het een extra boost hydratatie te geven. Perfect voor mijn uitgedroogde winterhuidje dus. Een extra boost komt er door een Fast Response Eye Cream die er is voor je op zware dagen waarop je kampt met een slaaptekort en nood aan een shot cafeïne onder je ogen.

3.      Vervolgens ging ze aan de slag met een BB-cream: de Beauty Balm light plus. Ik moet eerlijk toegeven dat ik nooit eerder een fan was van een dekkende foundation: het voelt alsof mijn huid slecht ademt en omdat ik hier en daar last heb van een droge (schilferende) huid, is het nu eenmaal geen zicht als ik daar met foundation op ga deppen. Gladys vertelde me dat BB-crèmes daarvoor een perfecte oplossing zijn: ze hydrateren maar zorgen ook voor een subtiele naturelle dekking én het geef een matte look. De MAC BB-cream heb ik dan ook meteen aangeschaft, omdat hij gewoon lekker licht en aangenaam aanvoelt en hij is snel aan te brengen, wat past in mijn drukke werkschema.

4.      Details afwerken deed Gladys aan de hand van een P+P Highlighter medium. Deze handige concealer in penvorm zorgt ervoor dat die wallen onder je ogen de volgende uren niet meer tevoorschijn zullen komen en je er dus uitziet als een gezond, slapend levend wezen.

5.      Dus, de wenkbrauwen. Een stevige eyebrowlook is tegenwoordig ongelooflijk in. Kijk naar de famous brows van Cara Delevingne, Amandla Stenberg, Keira Knightley en Emilia Clarke. De eyebrowkit van MAC does the trick en belandde dan ook meteen in mijn handtas. Voor donkere wenkbrauwen met een mooie, elegante vorm gebruikte Gladys een handig pennetje dat je kan uitschuiven met de kleur “Spiked, rich brunette”. Toegegeven, het lief moet nog wat wennen aan mijn gedefinieerde brows: “Schat, ge lijkt op Martin Scorsese!”, maar ik voel mij een oudere versie van Mariel Hemingway uit Manhattan. De tips ’n tricks volgens Gladys: 1) begin met je wenkbrauwen even naar boven te borstelen. Ik onthield: modeshow Kenzo, happy brows go up! 2) vervolgens traceer je heel zachtjes met de wenkbrauwpen rondom je wenkbrauw(vorm); 3) Je kleurt de stukken (zachtjes!) in waar je wat minder haar hebt en 4) werkt af met Pro Longwear Waterproof Brow Set (brown ebony).

6.      En dan… Het moment van de waarheid: oogschaduw. Als ik oogschaduw probeer, is het ofwel te subtiel omdat ik een heel kleine “crease” heb, ofwel is het te opvallend en loop ik net rond met een blauw oog. Ik heb een prachtige Bobby Brown palet thuis, maar kan hem amper gebruiken omdat het donkere kleuren zijn. Gladys ebruikte eerst een lichte kleur (Mac Veluxe Pearl, Dazzlelight) met een klein beetje glans in, en depte dit voorzichtig langs mijn hele ooglid. Vervolgens nam ze een donkerdere kleur (een warm bruin: MAC Soft Brown Eyeshadow) en depte ze het voorzichtig in elk van mijn uiterste ooghoeken. Toen blendde ze de bruine kleur met een “ruitenwisserbeweging” van links naar rechts en volgde ze daarbij de vorm van mijn oog. Eindelijk een naturelle oogschaduwlook die niet over-the-top is! Ook deze twee kleuren én bijhorende techniek zitten nu vanaf in mijn make-up routine.

7.      Poedertijd: Gladys gebruikte een bronzer, een beetje highlight en de Mineralize Skin Finish Light Plus om de look af te maken, samen met een statement winged eyeliner. Het aanbrengen van een eyeliner is een beetje zoals je het zelf wil. Voel je jezelf gemakkelijker bij een potlood? Ga je gang. Liever liquid eyeliner? Gebruik hem dan met als belangrijkste overweging: morsen mag (moet!). Je hebt altijd de hulp van wattenstaafjes om je lijn te perfectioneren. Oefening baart kunst.

8.      En toen was het tijd voor de lippen. Ik hou ontzettend veel van de lippenstiften van MAC: niet alleen omdat ze van zo’n goede kwaliteit zijn, maar ook omdat ze zo’n divers kleurenpalet hebben. Iedereen vindt er zijn zin en zelfs voor mensen die zwarte, gele of blauwe lippen willen zijn er genoeg keuzes. Gladys gebruikte de glamoureuze Viva Glam I: een matte, felrode kleur die je teruggekatapulteerd naar de jaren ’50 en het MAC AIDS Fund steunt bij elke aankoop.

(Mes excuses, this was shot by an iPhone 4s, that’s why the quality is bad)

Ik ben weer enkele fantastische MAC-producten rijker. Eenmaal thuis begon ik echter te twijfelen. Ik ben iemand die toch wel een beetje begaan probeert te zijn met de dierenrechten, en ook al ben ik geen vegetariër, ik probeer zoveel mogelijk producten te kopen van Lush, omdat ze zo’n milieu- en diervriendelijke kijk hebben. Toch waren er onlangs geruchten dat MAC op dieren zou testen. Maar wat blijkt? “MAC does not test on animals and we never ask others to test for us.” en “MAC continues to be a leader in the movement to end animal testing globally”. Hoera! Ze schrijven wel dat “een exception can be made”, maar dat komt omdat China het enige land is waar dierentesten gebeuren, en voor bepaalde stoffen die MAC invoert uit dat land, kunnen ze dus niet garanderen dat het niet op dieren is getest. Hopelijk komt hier in de toekomst nog verandering in!

Al wie interesse heeft om zich te laten optutten door de getalenteerde Gladys, kan terecht bij MAC Gent (Brabantdam 19) om een afspraak te maken. Het is een aanrader, dus laat je eens lekker in de watten leggen op je verjaardag, met Valentijn of tijdens de feestdagen! Of gewoon random, ‘cause all girls deserve this kind of magic.

#Make-up #Makeup #Make up #Make over #MAC #MAC Cosmetics #Gladys Ferro #GladysFerro