#maakt niet eens uit wat. ik heb er nu heel veel zin in

[polldermodel]

Patat/friet met

Mayonaisse

Curry

Curry plus mayo

Ketchup

Yoppiesaus

Satesaus

Patatje oorlog

Dunk er veel meer voedsel bovenop op, zoals patatje doner, patatje stoofvlees, etc

#omnomnom patat............................. #maakt niet eens uit wat. ik heb er nu heel veel zin in #poll #polls #peiling #nederland #nederlands #belgië #belgie #belgisch #patat #friet #eten #voedsel #snack

[devosopmaandag]

Tijd genoeg om erover na te denken

Ik nam een borduurwerk mee naar hier in Saint Julien le Petit, en maakte het in de eerste paar dagen af. Dwars door de letters van de woorden ER ZIJN heen is een soort tak in heel dunne lijnen geborduurd. Er zijn vlekken, kleine vormen, een bloemachtige wolk en een ornament die deels de letters bedekken. De letter N is voor de helft verdwenen. Onder alles is een raster te zien, en daar weer onder een vlekkerige, donkere achtergrond. Je hoeft geen filosoof te zijn om daar een commentaar in te zien op dat vanzelfsprekende zijn van ons.

Het is niet de meest snelle manier om zo'n zinnebeeld of 'emblema' te maken. Van de zestiende tot de achttiende eeuw waren emblemata heel populair. Een realistisch beeld werd gekoppeld aan een spreuk, een begrip een wijsheid. Ik doe het dus abstracter en plaats het begrip zelf in een omgeving die het 'becommentarieert'. Dat borduren gaat zo langzaam, dat ik vanzelf ga nadenken over wat dat 'er zijn' eigenlijk betekent. Die woorden klinken wat losjes, een vanzelfsprekendheid, alsof het om een steen in een plas water gaat, alsof dat er-zijn van ons heel gewoon is.

En weer wachtte een stuk meegenomen stramien, dat verkocht wordt onder de naam 'Penelope'. Odysseus, haar echtgenoot, zou omgekomen zijn, en nieuwe huwelijkskandidaten stonden te dringen. Penelope beweerde dat zij pas een keuze kon maken als het weven van de lijkwade voor haar schoonvader gedaan was, maar iedere dag haalde zij uit wat zij overdag geweven had. Stramien wordt nog steeds geproduceerd, niets hoeft te worden uitgehaald om de handen van borduursters en borduurders gaande te houden. Het is een mooie bijkomstigheid dat we gisteren in Aubusson waren, het centrum van de tapisserie in Frankrijk.

Ik besloot de woorden HET ZELF te borduren. Misschien kwam dat omdat ik een essay* van filosoof Jan Bor aan het lezen ben. Hij wist als snel dat zijn studie filosofie hem niet de inzichten had verschaft en zou verschaffen waarnaar hij op zoek was. Die zocht hij met name in het Zen-Boeddhisme en de Indiase filosofie. De vraag 'wie ben ik?' houdt hem zijn hele leven bezig. Naast de publieke ik, zo beweert hij, is de mens “een onbekend, gemaskeerd, verborgen, in die zin dieper ik. [–] Ze wijst voorbij aan het denkende ik, inclusief het het zelfbeeld dat we meedragen, aangezien dat ook maar een gedachte is.”

Langzaam maar zeker raakt dat nieuwe stuk stramien met die twee woorden weer gevuld. Ik schat het aantal uren dat ik er tot nu toe aan gewerkt heb op ruim veertig. Opnieuw gaat het langzaam, en omdat ik geen ontwerp vooraf maak, zijn er vele uren waarin de ideeën over het zelf al bordurende groeien. Ik zou niet dat diepere zelf van Bor durven borduren (aangezien dat onbekend, gemaskeerd en verborgen is), maar ik toon dat grote vermeende zelf van ons, dat veel ruimte in beslag neemt, en dat helemaal niet zo soeverein is als we graag denken.

* 'Wat is wijsheid – Een filosofische zoektocht'| Jan Bor | Uitgeverij Bert Bakker 2012

[kimberblog]

2022 in review!

Wat een gek idee, dat ik dit al zo lang doe. Dus net als in 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020 én 2021, hier het lijstje voor 2022.

 1: What did you do in 2022 that you’d never done before?

Mijn eerste keren dit jaar zijn voornamelijk op (politiek) werkvlak geweest. Ik stelde me verkiesbaar voor GroenLinks Haarlemmermeer, voerde campagne, ging daarvoor in debat en de straat op, werd zelfs met voorkeursstemmen verkozen en dus trots raadslid vanaf maart 2022. Ik werd daarvoor ingewerkt, vond een nieuwe balans tussen thuis, werk, en raadswerk, en hield in mei de speech die bij de algemene beschouwingen werd gehouden namens GroenLinks. Ik liet me landelijk inwerken, las me in op stukken, en kon in september/oktober toch ook wel goed aangeven waar mijn grenzen lagen. Aan het eind van dit jaar zijn we een drukke, maar goed functionerende fractie, en heb ik me het Sociaal Domein eigen gemaakt. Net voor het reces voerde ik het debat over de Brede Welvaart.

Bij werk in Haarlem werkte ik aan de Verrijkte Schooldag. Ik werkte 4 collega’s in op het thema onderwijs en ging per september minder werken om permanent meer tijd aan mijn raadswerk te kunnen besteden.

Thuis maakten we de overgang mee van een nieuwsgierige dreumes naar een eigenwijze tweejarige, die lekker begon te praten. Dat komt met nieuwe uitdagingen, maar ook met heel veel meer plezier. De manier waarop mijn zoontje leert en associaties maakt, maakt me elke dag weer blij. We maakten voor het eerst de reis naar de Middellandse Zee per auto en kregen eind november 2 dakkapellen op zolder geplaatst, waar we momenteel nog hard voor aan het klussen zijn.

2: Did you keep your new year’s resolutions, and will you make more for next year?

Het goede voornemen was: Vind je onderwerp in de politiek en ga daarvoor. Let fysiek ook een beetje op jezelf, je zit beter in je vel als je goed slaapt en wat sport.

Het eerste gedeelte is goed gelukt, het tweede gedeelte komt en gaat bij vlagen. Vooral de rugpijn is een goede indicatie of ik teveel heb stilgezeten/te gestresseerd ben.

Het nieuwe voornemen wordt: Maak tijd voor jezelf en blijf nee zeggen daarvoor. Niemand heeft er wat aan als jij omvalt.

3: Did anyone close to you give birth?

Er zijn 3 vriendinnen bevallen, en eentje staat eind januari uitgerekend. Mijn schoonzusje is in mei uitgerekend, heel veel zin om tante te worden.

4: Did anyone close to you die?

Nee.

5: What countries did you visit?

Frankrijk voor de vakantie en Duitsland voor het shoppen. Wel nog weg geweest met de Club8 in de Achterhoek, en met mijn ouders in Zeeland. en met de vriendengroep naar het altijd exotische Centerparcs Flevoland. 

6: What would you like to have in 2023 that you lacked in 2022?

Iets meer overzicht. Het raadswerk was een black box waar ik in sprong. Nu ik wat beter dat ritme te pakken heb, zou het fijn zijn als niet elke week voelt alsof ik een marathon ren waarvan de finish op de vrijdag ligt.

7: What dates from 2022 will remain etched upon your memory?

4 maart: Sportdebat, waar ik echt heel goed uit de verf kwam

16 maart: gemeenteraadsverkiezingen, compleet met een verkiezingsuitslagavond en een dagje erna in de sauna voor mezelf om bij te komen.

30 maart: geïnaugureerd tot raadslid

Eind mei- begin juni: grote vakantie naar de Languedoc

30 juni: maidenspeech tijdens de voorjaarsnota

Zomer: veel in de achterhoek

November: midweek naar Zeeland met ouders

30 november: dakkapellen worden geplaatst.

8: What was your biggest achievement of the year?

Mijn grenzen goed kunnen bewaken. Lol uit het moederschap kunnen halen. Raadslid worden en mijn weg hierin vinden. De Verrijkte Schooldag in Haarlem implementeren.

9: What was your biggest failure?

Te vaak toch mijn geduld verliezen, of soms te lang mezelf wegcijferen/met een probleem blijven hangen. 

10: Did you suffer illness or injury?

We hebben beiden corona gehad, en vooral in het eerste gedeelte van het jaar weer veel last van griepjes en virussen vanuit de kinderopvang. Verder veel last gehad van rugpijn, hier oefeningen voor gehad, maar het beste medicijn is eigenlijk niet teveel zitten, maar gewoon te bewegen. Ik denk daarnaast dat een burn-out her en der op de loer lag/ligt.

11: What was the best thing you bought?

Ik ben heel blij met de vele soorten wijn die we hebben ingeslagen op onze vakantie. Verder bleek het speelgoedkeukentje voor mijn zoons verjaardag een schot in de roos, hij speelt er dagelijks mee. Ook heel blij met de tuinset, die ik na lang zeuren eindelijk in de tuin heb staan en waar we deze zomer heerlijk op hebben kunnen luieren.

Het grootste en duurste zijn de twee dakkapellen die we hebben gekocht, maar aangezien we de binnenkant nog aan het aftimmeren zijn, is het voorlopig even wachten tot we daar kunnen gaan werken en blij mee kunnen zijn.

Iets wat ik ook op tweewekelijkse basis “koop” zijn de uren van Nadia, onze schoonmaakster. Ik denk dat ik stiekem daarmee mezelf zo ontlast, dat ik daar het meest blij mee ben.  

12: Whose behaviour merited celebration?

Mijn vader, die voor de oorlog in Oekraïne een inzamelingsactie startte bij de kerk.

13: Whose behaviour made you appalled?

Ik heb minder geduld gekregen voor mensen die (haast opzettelijk) niet goed communiceren met elkaar, of geen keuzes (durven te) maken, en daardoor dan ook een keuze maken. Verder ook wel de lelijke kanten van de politiek gezien afgelopen jaar.

14: Where did most of your money go?

In de dakkapellen, duidelijk met stip op 1.

15: What did you get really, really, really excited about?

De nieuwe mijlpalen van Bram, met onder andere het lekker veel praten, zingen, springen en de eerste keren op het potje.

De nieuwe CD Midnights, van Taylor Swift.

Toen we hoorden dat we oom en tante zouden worden!

16: What song will always remind you of 2022?

De hele CD van Midnights.

17: Compared to this time last year, are you: (a) happier or sadder? (b) thinner or fatter?  c.) richer or poorer?

Ik denk dat op alle drie de vlakken het antwoord “hetzelfde” is. Misschien iets rijker, maar dat ligt eraan of je aflossen op de hypotheek ziet als rijker worden.

18: What do you wish you’d done more of?

Achteraf had ik meer vakantie willen hebben en meer vrije tijd voor mezelf. Daarnaast merk ik dat ik ook meer reflectiemomenten had moeten inplannen, omdat ik dan minder in de waan van de dag was blijven hangen.

19: What do you wish you’d done less of?

Me druk maken om kleine zaken, of dingen die niet te veranderen zijn. Ook was het misschien beter geweest om niet te verwachten dat anderen precies hetzelfde denken over zaken als ik, daardoor laat ik me soms nog te vaak verrassen.

 20: How did you spend Christmas?

Met kerstavond zijn we voor het eerst naar de peuterviering gegaan, waarbij er flink werd gedanst door Bram. Daarna met broer en moeder en gezin gegeten, en toen weer met moeder en broer terug naar de kerk. Eerste kerstdag rustig gepuzzeld en gegeten bij mijn ouders (Beef Wellington gemaakt) en tweede kerstdag naar de Achterhoek. Gegeten in Winterswijk, waar we hoorden dat we tante en oom werden van een neefje.

21: Did you fall in love in 2022?

Nee, ik werd soms wel ineens heel emotioneel omdat ik mijn leven heel fijn vind.

22: What was your favourite TV program?

Even Tot Hier werd ons nieuwe favo programma afgelopen najaar, daarvoor veel de Avondshow met Arjen Lubach gekeken. Ik was verder onder de indruk van Sander en de Kloof, over kansenongelijkheid, en Pak de Macht en keek met veel plezier naar The Office, het Sinterklaasjournaal en het laatste seizoen van Brooklyn 99.

3: Do you hate anyone now that you didn’t hate this time last year?

Ik hoef een aantal mensen niet bij mij aan tafel te hebben. Maar haat gaat me wat te ver. Zou willen dat we wat meer elkaars taal spraken, maar dat lukt nog niet.

24: What was the best book you read?

33 boeken gelezen tot nu toe, waarvan ik er nog in 2 bezig ben. Daarnaast ben ik bij een boekenclub gegaan, wat erg leuk is! Je leest eens iets wat je zelf nooit gekozen zou hebben, en waar je dan ook nog eens een mening over moet geven. Erg verrassend. Zo was De stilte van de witte stad een thriller/misdaad roman die ik zelf nooit had gelezen, maar waar ik met een goede stok achter de deur van de boekenclub, heel erg van bleek te genieten.

Geen boeken die er echt heel erg uitspringen, maar eervolle vermeldingen dit jaar: de 7 vinkjes, Daar waar de rivierkreeften zingen, All the Young Dudes, Dit doet even pijn, Wat wij zagen en Een schitterend gebrek.

 25: What was your greatest musical discovery?

Er zit wederom niets nieuws tussen, ik ben en blijf een swiftie. Dus de nieuwe CD Midnights werd grijs gedraaid, en de tourdata voor Europa houden we naarstig in de gaten voor 2023. De podcasts Damn Honey en Dear Hank and John zijn daarnaast blijvertjes.

26: What did you want and get?

Een raadszetel, extra ondersteuning op het werk, promotie op het werk.

27: What did you want and not get?

Extra ondersteuning voor de fractie, overzichtelijkheid.

28: What was your favourite film of this year?

Raadswerk gaat duidelijk ten koste van TV- en filmtijd, ik heb maar 13 films gezien dit jaar, waarvan de meesten de afgelopen paar weken. Van die selectie van de afgelopen paar weken kan ik vooral concluderen dat ik niet van slechte kerstfilms houd.

Wel vond ik Black Klansman grappig, eerder dit jaar. En afgelopen week Knives Out en eindelijk Back to the Future voor het eerst gezien.

29: What one thing made your year immeasurably more satisfying?

Mijn zoontje zien opgroeien en de wereld op zijn manier laten ontdekken. De vrijdagen zijn algauw heilig bij mij geworden: Na alle hectiek van de week, ben ik op die dag zoveel mogelijk vrij om met hem te chillen en huishoudelijke zaken op te pakken.

30: How would you describe your personal fashion concept in 2022?

De gemeenteraad voelde in het begin toch wel als een fashionshow, maar na 2 jaar corona herontdek ik m’n kast en de combinaties daarin weer een beetje.

31: What kept you sane?

Slapen en plannen/lijstjes maken.

32: Which celebrity/public figure did you fancy the most?

Pieter Derks en de lange gast van Even tot Hier vind ik beiden hele sterke opiniemakers.  

33: What political issue stirred you the most?

De oorlog in Oekraïne, en het afbrokkelen van onze rechtstaat. En op de achtergrond de immer aanwezige klimaatcrisis (o.a. in de vorm van Extinction-Rebellion acties op Schiphol) en sociale ongelijkheid.

34: Who did you miss?

Ik miste af en toe vrienden en familie om me heen, maar had dan ook vaak niet de fut om gezelligheid op te zoeken. De afweging van uit je (corona)bubbel komen en soms er ook juist weer naar terug te verlangen, vond ik soms wat moeilijk.

Verder miste ik soms mn schoonbroer en schoonzus die aan de andere kant van het land wonen, en waar we voorheen nog wel eens spontaan bij aanwaaiden in Haarlem.

35: Tell us a valuable life lesson you learned in 2022.

Je kunt het niet allemaal plannen, maar het scheelt wel als je het in grote lijnen doet.

36: Quote a song lyric that sums up your year.

“Sweet like honey Karma is a cat, purring in my lap ‘cause it loves me, flexing like a god-damn acrobat, me and Karma vibe like that”

[gewoonkarin]

Mwah. Dat is het gevoel op het moment. Ik heb zo goed als geen vakantiegevoel deze vakantie. Twee weken zijn om en ik ben moe, leeg en verdrietig.

Ik krijg het ook niet uitgelegd. Gisteren stond ik te strijken en overviel het me. Dat ik altijd wel met zorgen bezig ben. Altijd is een te groot woord, dat kan niet maar wel heel vaak. Dat ik in twee weken vakantietijd twee keer kort iets ontspannends heb gedaan. Met handicap. Lunchen en schoolspullen halen met jongste liefje. De handicap? Mijn noodgebit. Zonder kleef valt het uit. Met kleef is het nog kokhalzen dus de firma stophoest moet mee in de tas en ik doe een uur of 3 met een rol. Het werkt laxerend en dat is ook handig. Na die lunch werd het wel duidelijk dat ik niet echt mee op pad kan. In plaats van donderdag naar zee heb ik de voordeur geverfd en het huis gepoetst. Ik wil voor de liefjes geen last zijn. Zo voel ik me wel. Ik zie als een berg op tegen sociaal gedoe. Praten maakt de werking van de kleefpasta niet beter en met stophoest in de bek is het lastig praten, ik wil nog wel eens kwijlen.

Wat dit met me doet. Het maakt me onzeker. Het liefst kruip ik tandeloos in bed en blijf ik weg van iedereen. Eten in gezelschap vind ik kut. Ik kan niks kauwen zonder tanden dus snijd het heel klein en slik alles in ene door. Met tanden in eten doe ik af en toe maar ik vind twee keer plakken op een dag meer dan genoeg en m'n tandvlees is er geïrriteerd door. Ik dus ook.

Ik mis ons ma nu. Het luisterend oor en zij begreep me. Nu voel ik me onbegrepen. Ik mis mezelf, ik mis eten, ik mis een borrel met vriendinnen. Ik zie foto's van vakantie, dagjes weg. Mijn enige uitjes de afgelopen maanden waren een feestje, een uitvaart en ziekenhuisbezoeken. Oja, protheticus. En de tuin. Daar zit ik nu ook. Ook daar zit ik mezelf in de weg want ik ben moe. Weinig kunnen eten betekent ook minder energie. Ik eet al vanaf half oktober bagger. Ik krijg niet veel werk verzet en het voelt op het moment ook als werk. Alles voelt als werk. Ik zucht er veel bij.

Zo ben ik niet. Ik word normaal gesproken blij van de tuin maar nu vaak niet. Dan ga ik maar weer even zitten om bij te komen. Effe uitrusten.

Ik ben mezelf kwijt. Ik vraag me ook af of het nog wel goed komt. Of de nieuwe tanden gaan helpen. Of ik dan niet meer hoef te kokhalzen maar wat als dat wel zo is. Mijn lief tandeloos kussen. Ik vind het verschrikkelijk. Naar mezelf kijken helemaal. Overal rimpels rond mijn mond door het slechte noodgebit en het vaak zonder tanden in rondlopen. Thuis doe ik de krengen uit. Even geen stophoest.

En nu. Ik ben met onenigheid weg gegaan thuis. Na discussie vertrokken op het verzoek van oudste liefje. Ze had gelijk. We kwamen even niets verder omdat we niet naar elkaar luisterden. Daarom vermijd ik discussies liever. Je schiet er niks mee op.

Het komt er meestal op neer dat ik het laat rusten en ergens de modus van gewoon doorgaan weer vind. Niet klagen maar dragen.

Ik heb dus een werkvakantie. Poetsen, boodschappen doen, verven en tuinen. Met soms een uitstap van maximaal 3 uur aaneengesloten. Als ze me maandag over een week vragen hoe mijn vakantie was weet ik niet goed wat te zeggen. Geen reis, geen dagjes naar zee, geen ontspannen Karin. Ik ga maar liegen denk ik. Dat ik een fijne vakantie heb gehad. Deels waar want ik ben een beetje meer bij met klussen. Dat is dan weer fijn. De tuin ziet er ook best netjes uit en ik heb al best wat geoogst. Ook fijn. Courgettes in diepvries, ook fijn. En de rest van het gezin heeft leuke dingen gedaan, van lezen tot naar zee. Van zwemmen tot met vrienden op stap. Van muziek maken tot films kijken.

Volgende week start ik met de kast van jongste liefje verven. Van de nood maar een deugd maken. Lief en zij gaan vier dagen kamperen. Ik hoop dat ik het oudste liefje een beetje naar haar zin kan maken.

[psycholoogopafstand]

#burn-out #onlineseksuoloog #relatieproblemen #seksueleproblemen #Stress

[dickvanas]

Guus Meeuwis klaar voor tweede deel van zijn leven

Vijftig jaar is Guus Meeuwis vorig jaar geworden. Hij gaat eens rustig nadenken wat hij nog verder wil in zijn leven. Vrijdag verscheen het nieuwe dubbelalbum Uit mijn hoofd. „Ik ben de helft voorbij en ga eens bedenken wat ik nog allemaal wil, al zal muziek een onlosmakelijk deel van mijn leven blijven.” Deze week presenteerde Guus bij Tan zijn nieuwe LP.

Volgend jaar zomer lonkt vooralsnog een leeg vel, nog zonder plannen, voor de Brabantse muzikant. In juni komt de laatste Groots eraan, de jaarlijkse concertreeks die de Brabander geeft in het PSV-stadion. „Daar heb ik al mijn energie op gericht in het komende jaar en wil ik nog een klapper van maken. Ik ga iets afsluiten waar ik veel lol en plezier aan heb beleefd. Dat kan ik rationaal nog niet uitleggen en ik ga Groots ook zeker missen. Ook zal ik eraan moeten wennen als het drukke leven er niet meer is. Maar ik verheug me ook op de lucht en ruimte die het geeft. Misschien wordt het leven interessanter. Het geeft ruimte voor nieuwe dingen. Ik wil me nog steeds bewijzen, maar ik voel dat het tijd is voor meer ontspanning, om de balans eens anders te leggen. Wat ik nu doe, doe ik al vanaf mijn 23e en is af en toe best jachtig geweest. En dat is allemaal prima. Maar nu moet ik misschien maar eens kijken of ik een andere afslag kan nemen.”

Collegebanken

Gaat er dan een nieuwe Guus opstaan? „Dat weet ik niet. Er is een Guus opgestaan die veel zin in heeft in deel twee van zijn leven. Ja, het was en is jachtig. Of het nou door de ander was of door mezelf. Ik ben uit de collegebanken dit vak ingerold en stond zonder enige ervaring op nummer 1 en nog een keer en nog een keer. En gedurende die rit heb ik het allemaal moeten leren. Van alles kan. Ik verheug me erop om dat lege vel vol te gaan pennen met nieuwe ideeën.”

Wie het nieuwe album van de Brabander beluistert, hoort een mix van luisterliedjes en werk van singer-songwriters. Het neigt naar Tom Petty en Bruce Springsteen, de helden van Guus. Soms is het bijna kleinkunst en misschien wel een eerste stap naar de nieuwe Guus. „Het voelt allemaal alsof het dichter bij mezelf is.”

Voor het eerst in zijn leven, bezocht Meeuwis een waarzegster, toen hij in het vlakbij New York liggende kuststadje Asbury Park in de Verenigde Staten op pad was voor het tv-programma Glory days, waarin hij zijn held Bruce Springsteen achterna reisde. „Ik heb er het liedje Waar gezegd van gemaakt. Het komt uit mijn hart. Wat maakt het nou uit, het passeren van je vijftigste jaar. Ik vond het wel spannend. Ik was nog nooit bij een waarzegster geweest. Natuurlijk is het een grote truc, maar die vrouw had me…. Dat vond ik zo fascinerend. Ze zat in een heel klein hokje, met uitzicht op zee.”

Stof

Bijzonder was het aan de buitenkant niet. Het gebouwtje van de waarzegster had net zo goed een snackbar kunnen zijn, waar fish & chips wordt verkocht. „Binnen overheerste de sfeer van velvet en rood en suède”, zo herinnert Meeuwis zich. „Als je een film zou maken, met een waarzegster erin, dan zou je het er zo uitlaten zien als hier. De waarzegster zelf was de dochter van Madam Marie, waar Springsteen regelmatig langs ging om te kletsen, en die in 1973 voorspeld had dat hij een glorieuze toekomst tegemoet zou gaan. Ze leek op haar moeder.”

Het bezoekje werd stof voor een lied. „Al toen ik binnenkwam, zei de waarzegster tegen me dat ik niet helemaal paars was. Paars, dat is de kleur van compleet gelukkig zijn. Als je over een jaar terugkomt is alles weer paars in je leven, beloofde ze me. Dat ben ik allemaal gaan opschrijven. Nadat ik een liedje van vier minuten klaar had, dacht ik dat ik weer paars was. Dus ik had een midlifecrisis van vier minuten.”

Dromen zijn bedrog

Gevoelig en met een prachtige tekst is op het nieuwe album de song Danser op het gras, waarvan de tekst werd geschreven door sportverslaggever Leo Driessen, die al vaker in de pen klom voor Meeuwis, en bijvoorbeeld ook meeschreef aan Dromen zijn bedrog van Marco Borsato. Het gaat over een voetballer die terugkijkt op zijn carrière. „Hij zei dat hij nog een tekstje had en stuurde Danser op het gras. Als groot voetbalfan moest ik daar meteen iets mee. Het is prachtig geworden. Er gebeurt iets met je als je ernaar luistert. Je gaat erin mee. Mijn eerste vraag aan Leo was of hij ook een versie kon maken waar de voetballer wel scoort. Maar dat kon niet. Niet scoren is natuurlijk dramatischer. De symboliek van de tekst is dat het heel vaak op momenten aankomt in het leven. En ben je er dan wel? Of ben je er dan niet? De tekst klopt van alle kanten. Ik ben heel bij met dit nummer.”

Alle zestien liedjes van het dubbelalbum zullen worden gespeeld tijdens de aangekondigde theatertour, waarmee hij onder andere in Carré zal staan. „Dat is helemaal de bom”, zegt Guus. „Uiteraard zullen we ook een paar oude liedjes spelen. Het wordt een warme muzikale avond.”

(Door Dick van As)

[lesleyschrijft]

DE HUICHELBENDE

Hoe het op de werkvloer gaat wanneer je erbij bent.

Oow meid zalig, geniet er maar lekker van hoor je hebt het verdiend na alle ellende.

Heerlijk lekker saampjes een weekje weg, romantisch hoor.

Fijne vakantie lieverd, heel veel plezier, en nogmaals je hebt het verdiend hoor.

*pakt een zakdoekje en pinkt emotioneel een traantje weg, als meelevend gebaar*

Meid wat zie je er goed uit! hoeveel ben je nu in totaal afgevallen?

20 kilo? zohee echt super goed gedaan, fantastisch, prachtig figuurtje zo hoor, heel knap van je, wat een doorzettingsvermogen, je bent een toppertje!

Oh meid en wat heb je weer een prachtig tafelkleed geborduurd, wat een toppertje ben je toch.

Ja dankje, maar jij bent ook een toppertje hoor, die taarten die jij maakt daar likken we de vingers bij af.

Oow over taarten gesproken we moeten maar weer eens een eet date plannen, je kookt zo goddelijk en het wordt weer eens tijd voor een gezellig avondje bij kletsen, vinden jullie niet dames?

Dan kunnen we gelijk lootjes trekken voor de sinterklaas avond, bij wie vieren we het deze keer?

Bij X ...X is aan de beurt, riepen de dames vrolijk en enthousiast in koor.

Oh ja dat is waar, leuk ik kijk er echt naar uit, en jullie?... toppertjes!!

Jaaa zeker weten...toppie..gezellig, ik heb er nu al zin in schatties...kom dames..groepshug.

Joehoee...het is koffietijd...gezellig even bij praten.

Lieverd hoe gaat het nu met je, trek je het een beetje zo in je eentje, oh meid wat erg dat hij er opeens vandoor ging met een ander zeg.

Oh en alle rompslomp die je dan hebt en spullen verdelen, wie neemt wat mee, je prachtig geborduurde tafelkleed heb je toch zeker zelf gehouden?

En die kinderen, dat zijn echt lieverds die kids van jou, en zo makkelijk ook hé, echt voorbeeldig, ach jee zielig hé, ze gaan naar oma hé als jullie dat weekje weg gaan, ja want hun vader is er ook niet, hij moest voor zaken de stad uit toch? ,

oh leuk voor oma, dat wordt reuze gezellig, fijn dat je kids zo makkelijk zijn

jullie hadden co ouderschap geregeld toch?

De ene week bij jou en de andere week bij hem,

Oh meid gut gut, vreselijk, je zal ze wel missen als ze steeds een week bij hun vader zijn.

Jeetje ja je hoort het veel hoor, dan ben je zolang samen en hup voor je het weet dan kom je erachter dat ze er een scharreltje bij hebben en gaan ze van het ene hotelletje naar het andere hotelletje, en voor die scharrel cadeautje hier cadeautje daar, dat kost klauwen vol met geld, en jij maar niets vermoedend in je heerlijke pan rijkgevulde tomatensoep roeren tevergeefs wachtend tot hij thuis komt, jezelf ondertussen afvragend waar al het geld steeds blijft, ach ja het is allemaal wat.

Och arme, heb ik iets verkeerd gezegd? och jee, hier, ik heb nog een zakdoekje in mijn zak, ja stil maar schat, snuit je neus maar eens goed, en kop op hé, je kent het gezegde toch? geen hand vol maar een land vol. en wij vinden je in ieder geval een toppertje hoor, hé meiden?

Kom dames...groepshug.

Zeg wat heb jij trouwens een geweldige foundation, het dekt zowaar alle oneffenheden, geen pukkeltje meer te zien, echt heel mooi, en zo natuurlijk ook, het is net of je niks op je gezicht hebt, en die blauwe oogschaduw staat er perfect bij, het past mooi bij je donkere haar.

Ga je nog steeds elke week stappen? Ja, waarom ook niet, meid je hebt groot gelijk, als je toch vrijgezel bent en geen kinderen hebt dan moet je ervan genieten zolang het kan, als je eenmaal kinderen hebt dan is het over hoor.

Joh je werkt hard genoeg de hele week, je verdiend het hoor, je bent een toppertje.

Je wilde ooit toch kinderen? Meid echt wat voor jou, ik denk dat jij een fantastische moeder zou zijn.

Als ik zie hoe je met je nichtjes omgaat, Hé dames? *in koor* Jaaaaa absoluut!!

Iemand nog koffie? Ik haal het wel hoor, blijf maar lekker zitten joh, ik ga toch dan neem ik meteen voor jullie ook gelijk mee, kleine moeite.

Iemand nog een stroopwafel erbij?

Oh daar komt de chef...hoi hoi...koffie? nou kom nu eindelijk eens zitten jij blijft ook maar doorgaan hé. zeg...je gaat toch zeker ook wel mee uit eten naar de chinees volgende maand?

Je werkt te hard, je gaat gewoon mee, je hebt het verdiend

Gezellig, ik heb er nu al zin in, *in koor* ik ook.

Oh echt hé, wat hebben we het toch gezellig met elkaar, echt een leuk ploegje.

Kom dames...groepshug.

Hoe het op de werkvloer gaat wanneer je er niet bij bent.

God allemachtig, jeetje mina, waar heeft ze zin in na al die ellende om alweer aan een andere vent te beginnen, zo snel al, die kan ook niet alleen zijn hoor, hop binnen no time heeft ze een ander.

En dan gaan ze nog een week weg ook en die jong die worden maar gedumpt bij oma, nou daar is oma mooi klaar mee, dat zijn een stelletje pokke jong, verschrikkelijk wat een stel, zo irritant en brutaal.

Trouwens dat geborduurde tafelkleed van haar, wat een ding, vreselijk, en dan op die witte tafel dat ziet er toch niet uit, mijn overgrootmoeder zou hem nog niet eens willen, echt ook wat voor haar hé, oubollig type hoor, die heeft totaal geen smaak.

Dat hele interieur van haar ziet er trouwens niet uit, mijn smaak is het niet.

Oh trouwens ik heb X getrokken met lootjes voor sinterklaas, jeetje mina, nou daar zit ik helemáál niet op te wachten, wat een troela is dat zeg.

Die denkt ook altijd dat ze alles beter weet, doodmoe wordt je daarvan met haar eeuwige geregel en gezeik.

Oh jij ook al? Ik dacht dat het aan mij lag, joh nou dat je toch over haar begint, even tussen ons hoor maar ik vind dat zo'n verschrikkelijke griet.

Maarja we kunnen moeilijk zeggen...jij mag niet meedoen want we mogen jou niet.

Nee we kunnen maar beter gewoon normaal in haar gezicht doen en maar gewoon ja en amen spelen voor de lieve vrede, voor de goeie gang van zaken op de werkvloer maar we weten ondertussen wel beter pfff.

Nou zeg wat vinden jullie daar nou van? nou is X 20 kilo afgevallen, dat ziet er toch niet uit!

Wat een scharminkel, nou ze is er niet knapper op geworden, ze heeft geen tieten en geen kont meer over.

Ik zeg dat het voor de aandacht is, ze hongert zichzelf uit joh, zodat ze complimentjes krijgt.

Ze is gek op aandacht en staat graag in het middelpunt van de belangstelling, daar doet ze het voor joh dat is alles.

Nee effe serieus, wtf, zag je daarnet die plamuur weer bij X ? allemachtig, heel die kop dicht gemeerd, vind ze het gek dat ze pukkels krijgt, ja logisch met zo'n lading make up, die smeert alle porién dicht, en dan die blauwe oog schaduw erbij zeg, oh man man, dat ziet er toch niet uit.

En trouwens pfff ik snap niet dat ze elke week de hort op moet, jeetje elke week de kroeg in, het lijkt wel of ze alleen maar daarvoor leeft, en wat denk je, haar kennende is ze elke week bezopen, ze drinkt nogal graag zeiden jullie toch?

Dan komt ze zoals gewoonlijk pas halverwege de week pas weer op gang, wat doet ze nou allemaal eigenlijk, ze voert geen flikker uit en wij kunnen harder werken omdat zij niet vooruit te branden is.

En dat wil later kinderen? pff je zou zo'n moeder hebben, daar ben je klaar mee dan.

Dat wordt niks, die lust veel te graag haar borreltje, nee joh dat is een type om gewoon alleen te blijven zodat ze lekker elk weekend kan blijven feesten.

Lekker, volgende week uit eten naar de chinees, ohja de chef gaat ook mee, nou daar zit ik helemaal niet op te wachten, wat een takkewijf is dat zeg *in koor* nou vreselijk inderdaad.

Ze doet net alsof ze het altijd maar zo druk heeft, maar ik kan dat hok van haar niet inkomen of ze zit altijd en eeuwig op de computer een spelletje te doen.

Die heeft ook een luizen baantje hoor.

Goeiemorgen..goed weekend gehad allemaal?

We gaan er weer gezellig met frisse moed tegenaan,

maar dat gaat wel lukken met dit groepje *toppertjes*

Kom dames...groepshug...

#blog #blogger #bloggen #lezen #humor #kortverhaal

[peterpijls1965]

Gustave Flaubert. Photograph: Culture Club/Getty Images.

Vuriger dan blondines

Gustave Flaubert schreef Het Woordenboek Van Pasklare Ideeen (Dictionaire des idées reçues). Volgens mij zijn eigenlijke meesterwerk, hoewel niet meer dan een opsomming van wezenloze cliches die burgemeesters en actrices nog steeds uitbraken op feestjes en partijen.

Ruim voor het begin van de 20ste eeuw voorzag Flaubert als postmodernist de opkomst van de democratie. Daar moest hij als rentenier weinig van hebben. Verder vond deze boezemvriend van George Sand het nodig de Eerste Wereldoorlog te voorspellen.

Een selectie uit Het Woordenboek Van Pasklare Ideeen:

absalom – Als hij een pruik had gedragen, had Joab hem niet kunnen doden. Grappige naam om aan een kale vriend te geven.

absint – Zeer sterk gif: één glas en je bent er geweest. Journalisten drinken het als zij hun artikelen schrijven. Er zijn meer soldaten gedood door absint dan door de bedoeïenen.

académie française – Er op afgeven, maar wel proberen er deel van uit te maken.

achilles – Daar aan toevoegen: ‘de snelvoetige’; dat wekt de indruk dat je Homerus hebt gelezen.

actrices – Het verderf voor de zonen van goeden huize. Zijn verschrikkelijk hitsig, gaan zich te buiten aan orgiën, slokken miljoenen op, vinden hun eind in het ziekenhuis. Pardon! sommigen zijn goede huismoeders.

adolescent – Begin een toespraak bij een prijsuitdeling nooit anders dan met ‘Jonge adolescenten’ (hetgeen een pleonasme is).

afgodendienaars – Zijn kannibalen.

aftakeling – Altijd vroegtijdig.

albast – Dient ter beschrijving van de mooiste delen van het vrouwelijk lichaam.

albion – Altijd voorafgegaan door ‘wit, perfide, nuchter’. Het heeft maar weinig gescheeld of Napoleon had het veroverd. Je moet het roemen: ‘Het vrije Engeland’.

alcoholisme – Oorzaak van alle moderne ziekten (zie absint).

algemeen kiesrecht – Het hoogste goed in de politiek.

ambitieus – In de provincie iedereen die de aandacht weet te trekken. ‘Ik ben niet zo ambitieus!’ betekent: egoïst of onbenul.

ambitie – Altijd voorafgegaan door ‘niets ontziende’, behalve wanneer het een edele ambitie is.

amerika – Mooi voorbeeld van onrecht: het werd ontdekt door Columbus, en het dankt zijn naam aan Amerigo Vespucci. Als Amerika niet was ontdekt, zouden we nu geen druifluis en syfilus hebben. Zing er desondanks de lof van, vooral wanneer je er zelf niet bent geweest. Ga breedvoerig in op het self-government.

antiek – Is altijd van moderne makelij.

arbeider – Altijd een braaf man, zolang hij geen oproer maakt.

archimedes – Zeg bij zijn naam: ‘Eureka! Geef mij een punt waar ik kan staan, dan til ik de aarde op.’ Je hebt ook nog de schroef van Archimedes, maar wat dat is, hoef je niet per se te weten.

architecten – Allemaal achterlijk. Vergeten altijd de trap in het huis.

arm – Om het land te regeren, moet je een sterke arm hebben.

artiesten – Niets dan losbollen. Hun onbaatzuchtigheid roemen (oud). Je erover verwonderen dat ze net zo gekleed gaan als iedereen (oud). Verdienen uitzinnige bedragen maar smijten hun geld over de balk. Worden dikwijls gevraagd om mee uit eten te gaan. Als het een vrouw is, kan het alleen maar een slet zijn. Wat zíj doen kun je toch geen werken noemen?

astronomie – Mooie wetenschap. Enkel van nut voor de scheepvaart. En passant lachen om de astrologie.

atheïst – Een heel volk van atheïsten zou geen lang leven hebben.

auteur – Je moet ‘auteurs gelezen hebben’; ze van naam kennen heeft geen zin.

baard – Teken van kracht. Wordt de baard te zwaar, dan valt je haar uit. Nuttige dasbeschermer.

bandieten – Altijd gevaarlijk.

bankiers – Allemaal rijk. Arabieren, geldwolven.

basiliek – Hoogdravende benaming voor kerk. Is altijd imposant.

beelden – Zijn er altijd te veel in de poëzie.

beethoven – Zeg niet: ‘Bitovan’. Moet je verrukkelijk vinden, ook als een van zijn werken wordt uitgevoerd.

begrafenis – Over de overledene: ‘En dan te bedenken dat ik een week geleden nog met hem gedineerd heb.’ Een generaal wordt ‘de laatste eer bewezen’, een filosoof ‘teraardebesteld’…

begroting – Is nooit sluitend.

beul – Altijd van vader op zoon.

beurs (de) – Thermometer van de publieke opinie.

bevalling – Dit woord vermijden; vervangen door ‘blijde gebeurtenis’: ‘Wanneer verwacht u de blijde gebeurtenis?’

bezit – Een van de hoekstenen van de maatschappij. Nog heiliger dan religie.

bibliotheek – Zorg altijd dat je er zelf een hebt, vooral wanneer je buiten woont.

bijbel – Oudste boek ter wereld.

biljart – Edel spel. Onmisbaar op het platteland.

blaaskaak – Kan enkel ballonnen vullen.

blauwkous – Kleinerende term voor iedere vrouw die zich interesseert voor intellectuele aangelegenheden. Dit staven met een citaat van Molière: ‘Zodra haar geestvermogen zich ontwikkelt,’ enz.

blondines – Vuriger dan brunettes (zie brunettes).

boekdrukkunst – Prachtige uitvinding. Heeft meer kwaad dan goed gedaan.

bombardement – Zorgt voor ander weer. Leg het oor aan de grond om te horen of het nog ver weg is.

bossen – Bossen spreken tot de fantasie. Noden tot het schrijven van verzen. Op de herfstwandeling zeggen: ‘Onze bossen leggen hun bladertooi af…’

brand – Een boeiend schouwspel.

brandkasten – Er is niets aan om ze open te krijgen.

briefschrijfkunst – Genre uitsluitend gereserveerd voor vrouwen.

brood – Als je eens wist wat voor rommel ze in brood stoppen.

brunettes – Vuriger dan blondines (zie blondines).

buik – Zeg ‘abdomen’ als er dames bij zijn.

buikje – Teken van rijkdom en ledigheid.

buitenland – Dwepen met alles wat uit het buitenland komt: bewijs van liberale geest. Alles afkammen wat niet Frans is: bewijs van patriottisme.

buitenleven – Op het platteland zijn de mensen beter dan in de stad: benijd ze. Alles is er geoorloofd; kleren uitdoen, poetsen bakken, enz.

buitenwijken – Verschrikkelijk tijdens de revolutie.

buren – Proberen ze diensten voor je te laten verrichten zonder dat dit je iets kost.

[mamavanmorris]

Goede voornemens 2022

Dit waren mijn goede voornemens en plannen van 2022. Eens even kijken wat ervan geworden is :)

1. relaxen, ontspannen, naar m'n lijf luisteren -> best goed gelukt. Door de zwangerschap dwong mijn lijf mij om goed voor mezelf te zorgen en voldoende rust te nemen. 2. nieuwe recepten leren maken met groentes uit de moestuin -> yes, gelukt. Veel gekookt, veel uitgeprobeerd en lekker gegeten. Jam. 3. geen nieuwe kleding kopen; alleen ruilen, lenen of tweedehands -> deels gelukt. Ik heb een liefde voor wol ontwikkeld. Fijne tweedehands wollen kleding voor volwassenen is lastig te vinden, dus ik heb wel nieuwe wolletjes voor mezelf gekocht dit jaar. Verder was Vinted mijn grootste vriend en heb ik ook veel kleding geleend en gekregen van familie en vrienden (zowel voor mijzelf als voor Morris). - de natuur in: Op pad met de boswachter (4) -> nope, niet gelukt. Wildspotten (5) -> ja, hertjes in het bos! Bootje varen (6) -> telt de veerboot van Duitsland naar Denemarken mee? Dan wel :) 7. brieven en kaarten schrijven -> Ja, deels gelukt. Ik vind het heel leuk om kaartjes te sturen voor bijzondere gebeurtenissen naar de mensen die ik liefheb. 'Echte' brieven heb ik niet geschreven dit jaar. 8. wildplukcursus afronden en in de praktijk brengen -> Nee, niet gelukt. 9. nieuwe groentes leren kweken -> Jazeker! We hebben afgelopen jaar artisjokken gezaaid (die geven pas artisjokken in jaar 2, dus ben benieuwd), ik had zelfgezaaide aubergines in de kas, nieuwe soorten bonen en we hebben bloemkool geprobeerd te kweken. - creatief met bloemen: (10) boeketten maken van plukbloemen uit eigen tuin -> ja gelukt! We hadden veel nieuwe soorten plukbloemen in de tuin dit jaar, veelal zelf voorgezaaid. Ik wist bij veel bloemen alleen niet goed hoeveel ruimte ze nodig hadden, dus het werd een beetje een bloemenoerwoud , (11) droogbloemenkunst maken -> ja, mede mogelijk gemaakt door mijn fantastische babyshower waar we een bloemenkrans maakte met droogbloemen. 12. mijzelf inzetten voor het klimaat door mijn eigen keuzes en als coach van klimaatgesprekken -> eigen keuzes ja, coach klimaatgesprekken nee. Duurzaamheid en klimaat blijven voor mij belangrijke issues om mij op dagelijkse basis mee bezig te houden. 13. leren leven met PDS -> het blijft een beetje een zoektocht, die zere buik. Het gaat een beetje af en aan, soms heb ik er dagenlang geen last van en daarna weer een tijdje wel. Nu moet ik zeggen dat ik er met de zwangerschap ook niet zoveel puf voor had om precies uit te zoeken welke producten voor een zere buik zorgde. Ik kan nu goed leven met deze buik en probeer zo gezond mogelijk te eten. Dat lijkt het best te werken. 14. ons geld laten groeien, meer geld = meer vrijheid voor later -> onze beleggingen gingen helaas niet erg goed dit jaar. Gelukkig is het geld voor later en kunnen we het gewoon laten staan. Hopen op een beter beursjaar dit jaar! 15. samen op vakantie gaan naar het buitenland -> We zijn samen naar Kreta en naar Kopenhagen geweest. 16. een bezoek brengen aan musea -> We zijn naar Naturalis, het Eschermuseum en OnePlanet (vroeger het Museon)  geweest. En hebben voor dit jaar een Museumjaarkaart! Op het wensenlijstje staan onder andere: de Hortus in Leiden, Spoorwegmuseum, het fotomuseum in Den Haag, Beeld en geluid in Hilversum, openlucht in Arnhem, Maritiem museum in Rotterdam en depot Booijmans. 17. meubels kopen, opknappen en verkopen -> telt het ombouwen van de co-sleeper die we tweedehands op marktplaats op de kop tikte ook? Mark heeft de achterpoten eraf gezaagd zodat hij boven op de klepkasten naast ons bed kan staan haha. 18. in een boomhut slapen -> nope, niet gelukt. 19. sportief blijven, zoveel mogelijk s ochtends sporten met DGM -> in januari ging dit heel goed en heb ik bijna iedere ochtend met Dear Good Morning gesport. Daarna had mijn lijf er geen zin meer in en heb ik totdat Morris 2 maanden was niets aan sport gedaan behalve baby tillen en wandelen. In oktober ben ik voorzichtig aan weer wat krachttraining gaan doen en toen we de fietskar kochten, kon ik ook weer gaan fietsen. 20. op moestuinexpeditie; mooie openbare moestuinen bekijken in Nederland -> alleen online gelukt. 21. naar een waddeneiland met de boot -> nee niet gelukt. 22. nieuwe avonturen beleven! -> ZEKER WEL GELUKT!

Ik zal zo ook even de nieuwe poster met voornemens voor dit jaar posten. Sommige voornemens en plannen ga ik zeker recyclen voor dit jaar. Kijken wat ervan terecht komt :)

[dagboekliesa4d]

11/12/2021

- Nu ik zelf in zo’n hoge frequentie zit van liefde, voel ik het heel erg als iemand iets zegt vanuit een lage frequentie, waardoor mij dat daarin meetrekt omdat ik met mijn gefocuste energie als Projector emoties overneem. Ik heb dat het sterkst met Bart, omdat hij ook het gevoeligste lijkt en zijn rouw, verdriet, trauma’s meer aan ’t oppervlak liggen (en omdat het er heel veel zijn).
 Bij mama is ’t vooral als papa of Myra ter sprake komt. Vroeger nam ik ook veel angst van haar over, maar daarin lijkt ze rustiger geworden en zit ze eerder in ‘Acceptance’-frequentie.
 Maar dus Bart is nu exact hetzelfde als ik vroeger: ik kon mijn emoties niet verbergen omdat ze zo hevig waren en aan ’t oppervlak lagen, en wat dan heel veel invloed had op mijn omgeving (mama & Myra) als het begon te overstromen. Nu heb ik compassie met hen, maar ’t is ook niet makkelijk om Kreeft te zijn met trauma. Ik vrees dat Bart net als ik toen ook vasthoudt aan die identiteit van gevoelig persoon, en dan is ’t moeilijk daar uit te stappen.
 - Als we nu elkaar zouden zien, voelt het echt als een mijnenveld.. Ik kan heel effe in ego schieten en dat heel de boel ontsteekt, en hij terug van 0 moet beginnen en volledig bevriest voor meerdere maanden.
 Ik weet niet, met dat hij zo zuinig is met woorden - hij denkt misschien dat hij moet opletten wat hij zegt opdat ik niet in ego schiet, maar ’t gaat net om de energie die achter zijn bericht zit, waar hij zelf niet eens bewust van is, maar ik voel dat wel.
 - Op dit punt zou ik al gewoon hem liefde sturen zonder iets terug te verwachten, tot ‘ie zelfliefde leert en hij eerder stuurt vanuit het gevoel mij graag te hebben dan iets van mij te willen of te verwachten.
 Bv het voelt dan verkeerd als hij zegt mij wel te willen zien en dan “kerst, misschien?”. Ik had ‘m daarvoor uitgenodigd maar hij had daar niet op gereageerd, en dat ‘ie dan toch plots af kwam, er van uitgaand dat het sowieso kon als vanzelfsprekendheid. Ik zou het gesteld hebben als “Mag ik ..”, maar hij was misschien net erg voorzichtig met woorden, misschien zag ik het te hard. Ervoor zei hij ook van ooit te willen samenwonen in een veilig plekje maar dat voelt ook verkeerd, omdat hij daarmee druk legt op mij omdat ik weet dat hij dat nu het meest nodig heeft als in “als ge mij dat geeft ga ik gelukkig worden” maar hij zo mij verantwoordelijk maakt voor zijn geluk, en hij dat zelf moet doen!
 Hij wilt dan precies dat ik ‘m ga redden met voor hem te zorgen op fysiek vlak zoals T. maar dat ben ik niet!! Ik geef alle tools opdat ze zelf voor het fysieke kunnen zorgen maar hoe vaker Bart zoiets zegt, hoe meer dat voelt als een verwachting ipv mij de vrijheid te geven om die intentie zelf te kiezen, en dat voelt zo fout! Alsof hij dan nu puur gaat zitten wachten tot ik een huis voor ‘m koop, no way.. 
Ik ga hem niet afhankelijk laten maken van mij. Terwijl.. ik wil ‘m dat ook geven, maar niet als hij daar op zit te wachten. Misschien gaf ik ‘m valse hoop door te zeggen dat ik iets voor hem zal kopen als ik ooit rijk ben, maar ik dacht dat ‘ie intussen al meer zichzelf had opgebouwd. Hij moet zelf zijn tractor bouwen ipv zijn karretje ergens aan te hangen. Misschien ligt dat wel in zijn levensplan dat hij afhankelijk moet zijn van een ander voor zijn woonst? Ik weet niet, het voelt als enabling en stappen in groei willen overslaan, en ik weet nu dat bypassing echt geen zin heeft, want hij bouwt zo niet het zelfvertrouwen op dat nodig is om de rest te doen. Ik bedoel, ik kan het, Kimberly kan het, hij had een goed leven op zijn 30e, en met het vertrek van I. is het helemaal misgegaan? Of met D., waar hij ook bij woonde? Waarom bouwt ‘ie niet gewoon zelf een leven op? Om een goed voorbeeld te zijn voor I.? Zit hij zo vast? (En waarom doet K. niks??!!)
 - Ik moet het vertrouwen hebben dat hij de moed heeft om voor zichzelf een leven op te bouwen. Als hij zijn leven niet kan opbouwen, hoe kunnen we dan samen aan iets bouwen, als hij enkel wil profiteren van een ander? Is hij dan al te erg “beschadigd”? Tot dan voel ik dat ik enkel van ‘m kan houden op een afstand, zodat ik genoeg kan gronden en niet meegezogen word in mijn negatieve energie of afhankelijkheid.
 Voor hem lijkt codependentie in een relatie net de norm (omdat zijn ouders ook zo waren?), met dat hij ooit zei dat een mens niet gemaakt is om alleen te zijn en anderen nodig heeft, en zelfliefde alleen niet genoeg is. Zelfliefde is net de basis voor echte liefde, terwijl codependentie liefde is vanuit angst dat ge het niet alleen redt. Misschien zit die overtuiging zo diep bij hem dat hij echt niet kan vatten dat hij zichzelf alles kan geven wat ‘ie nodig heeft? Om die verantwoordelijkheid niet te hoeven nemen? Then again, ik was ook zo vòòr 2019, ik dacht ook dat codependentie de norm was, dat het oké was om van iemand afhankelijk te zijn. Maar ge verstikt elkaar en verliest uw vrijheid (of Bart verwacht dan nog dat hij wel vrijheid krijgt, en de ander niet)
 - Misschien zit er bij hem ook zo’n diep wantrouwen in zichzelf dat hij het niet alleen red.. zoals ik in 2019, maar ’t was dan puur uit overlevingsdrang (en niet terug bij mama moeten wonen) dat ik niet anders kon en mijn zelfvertrouwen heb kunnen opbouwen. Volgens mij is Bart ook zijn zelfvertrouwen en alle geloof in zichzelf kwijt. En dan denk ik, misschien had ik niet die woonst in Zingem mogen vinden, dat zat hij in overlevingsmodus en moest hij het zelf opbouwen.. Ik heb ‘m zo wat ge-enable’t maar anderzijds zou hij hier half komen wonen, dat wou ik nog minder en dan zou ik geen nee durven zeggen hebben.
 Ik heb gezorgd dat hij nog een plek heeft waar hij zijn shadow work kan doen, maar dan moet hij de kans ook grijpen. Anders gaat hij vroeg of laat of buitengezet worden daar (2022: hij is anderhalf jaar later buitengezet..), of hij gaat daar zijn dagen slijten tot dat ik ‘m zou redden, zodat hij nooit de moeilijke stappen moet zetten. 
Ik kan nu van ‘m houden zonder iets te verwachten, dus ik kan nee zeggen als dat voor mij niet juist voelt. Hem stappen doen overslaan en enablen voelen echt niet juist.
 Misschien was mijn sms over mijn angst dat hij dingen van mij wilt niet nodig.. maar dan wist hij nooit dat dat voor mij wel een issue is omdat het al vaak opgekomen is.
 Het is nu net door zijn afstandelijkheid dat ik heb geleerd me aan het proces over te geven (en hij daar dan wat door benadeeld is dat ik ‘m minder achterna jaag)
 Ik kan net als hem nu kiezen hoeveel energie ik er aan geef en hoeveel afstand ik bewaar (Stel dat ik niks meer stuur zonder mij af te keren.. benieuwd of hij dan contact zoekt en hoe lang dat duurt) - 
Bouw uwe eigen tractor! ’t is veel werk, maar ge komt er veel verder mee. (En ge kunt een boerderij beginnen met iemand anders met ne tractor)
 Hij denkt dat een relatie een symbiose is, ik ook vroeger, nu eerder 2 individuen die samen aan iets bouwen. 
Ik geloof dat onze soort reacties ook lijnrecht tegenover elkaar staan van hoe we iets overbrengen en het daarom ook soms clasht.
 Bart kan ook gewoon zijn verlangens willen uiten maar ergens vertrouw ik het niet.. Ik heb dan schrik dat ik maar zit te wachten en te wachten tot hij wakker wordt maar dat hij weigert te werken aan zichzelf en gewoon wacht tot ik ‘m kom redden, eens te meer nu ik ‘m heb gezegd dat ik altijd de zijne zal zijn? Misschien moet ik ‘m duidelijk maken dat ik ‘m niet uit zijn situatie ga redden? En als hij aandacht wil moet ‘m maar vanuit positieve vibes sturen. (Hij zal misschien nu wel weten dat hij niks mag verwachten of nodig hebben van mij)
 ’t is bijna alsof hij zich is gaan berusten in zijn gebrek aan zelfvertrouwen en hij enkel nog op anderen rekent om hem gelukkig te maken, compleet afhankelijk van anderen, maar dan beseft hij helemaal niet dat hij de energie krijgt die hij geeft. Als hij kwaadheid stuurt, krijgt hij kwaadheid terug. Hij is zich niet eens bewust van die reactie omdat hij niet bewust is van zijn emoties. Misschien moet ik ‘m toch met rust laten tot ‘ie zelfvertrouwen heeft (of toch vooral alles negeren waar negatieve energie achter lijkt te zitten - ook als het vragen zijn). Ik kan wel negatieve situaties ontmijnen maar dat vergt veel om mijn hoge frequentie te behouden, meer dan wanneer hij bewust wordt van zichzelf.
 Hij moet echt op het punt komen dat hij meer wilt geven dan nemen zoals ik - anders lukt het echt niet voor mij.
 En ja, ik heb iemand ego-loos nodig als partner, hij komt er met zijn kwetsbaarheid nog het dichtste bij..
 Is het uiteindelijk niet een kwestie van ruimte te geven voor elkaars emoties en die te accepteren ipv als aanval te zien? Ik ben zover dat ik zijn emotie niet persoonlijk neem en als iets objectief bezie waar aan we kunnen werken.. hij is daar nog niet (duurde voor mij ook lang tot het klikte, ook na m’n awakening) 
Ik vraag me af waar hij zou staan met z’n awakening, eens hij die klik maakt.. Ik voel dat ik nu echt duidelijk grenzen kan stellen, zonder hem nog nodig te hebben - hij heeft mij nu weer meer nodig dan ik hem. Ben ik dan het minst awakened als ik ‘m buitensluit? Misschien heb ik de chaos af en toe net nodig.. Ik zal mijn intuïtie van dag tot dag laten spreken, maar nu afspreken voelt niet goed, te ontvlambaar.. 
- Volgens HD zie ik de wereld vanuit Survival (of Wanting), hij vanuit Probability (of Possibilities) > verklaart waarom hij meer bezig is met hoe zijn leven er nog kan uitzien, eerder dan na te gaan wat hij wilt of nodig heeft (zoals wat ik heb). Zo zet hij geen stappen.. Hij is dan gewoon aan ’t vooruit kijken naar de toekomst ipv in het nu te leven. En ik wil net in ’t nu leven.
 - Ik voel me nu wel machtig en wijs, ik verdien meer dan al mijn gedachten naar Bart te laten gaan (waarschijnlijk door dat idealisme). Ik hou nog steeds echt van ‘m, maar ik zie nu in dat hij nog veel werk heeft en ik ‘m laat begaan tot hij inziet dat hij niet kan blijven wachten op de toekomst, en in het nu moet leven. Het is goed dat hij hoop heeft, maar hij mag er niet op rekenen. Het leven is nu, en als hij nu niet aan zijn energie werkt, gaat hij het later ook niet aantrekken.. Wat als hij dan sterft voor zijn wensen uitkomen? Wat als I. geen behoefte meer heeft om terug te komen, want hij voelt dat zijn vader hem niks meer te bieden of te leren heeft? (Net als ik bij papa omdat hij niet kan praten over zijn gevoelens) Als Bart een eigen leven had opgebouwd, zou ik die toekomstdromen niet erg vinden, maar wetende dat hij zich afhankelijk opstelt en van een ander wil profiteren, dan wel.
 - (Dit schrijven helpt heel erg, betere oplossing van sms’en sturen en misschien kan hij het ooit lezen)
 - Door die lange sms’en van hem ben ik misschien té mild geworden.. Eigenlijk, ik kan verwachtingen stellen wat volgens mij nodig is om de relatie te doen slagen en hem enorm zal helpen groeien als mens, omdat ik voel wat goed voor ‘m is, als hij dat niet wilt is dat zijn keuze en verliest hij de enige vrouw in z’n leven die onvoorwaardelijk van ‘m hield, maar waarbij hij weigerde de energie evenwichtiger te maken door aan zichzelf te werken.
 Uiteindelijk is deze relatie er net om zelfliefde aan te leren, voor ons beide. Maar hij is denk ik niet nieuwsgierig genoeg om te groeien en dingen over zichzelf te ontdekken. - 
(Ik ben wel trots op mezelf dat ik mijn ego volledig kan beheersen - online voorlopig. Misschien wordt mijn hoge frequentie zo sterk dat het (mijn ego) offline ook niet meer bovenkomt) - 
Ik moet gewoon aan mijn boek werken, schrijven, comics maken en lezen! (Rest, learn, create, integrate)


[actuma]

Racisme bij Buitenlandse Zaken: ‘Dit is niet wie wij willen zijn.’

De wereldwijde Black Lives Matter-protesten waren voor het ministerie van Buitenlandse Zaken mede aanleiding om onderzoek uit te voeren naar racisme in de eigen organisatie. De conclusies van het onderzoek liegen er niet om. Secretaris-generaal Paul Huijts, hoogste ambtenaar op het ministerie, reageert. ‘Reken erop dat we ons met dubbele kracht zullen inzetten om ten goede te veranderen.’ Je bent de hoogste baas binnen BZ. Wat doet het met je als er zulke harde conclusies worden getrokken over jouw organisatie? ‘Ik vond het ontzettend akelig om te lezen. Je wordt er letterlijk naar van. Vooral omdat je een beeld krijgt van collega’s die op allerlei manieren met racisme worden geconfronteerd. Van knalhard racisme tot een ongewenste grap. Dat is meer dan kwetsend. Zo krijgen die collega’s het diepe gevoel: ik hoor er niet bij. Racisme staat in schril contrast met wie wij willen zijn: een diverse, inclusieve organisatie, waar mensen welkom zijn en zich gewaardeerd voelen om wat ze inbrengen. Waar mensen zich gelijkwaardig behandeld voelen. Racisme doet precies het tegenovergestelde.’ Prominent in het kantoor van Huijts staat een Delfts blauw bord met daarop de tekst van artikel 1 van de grondwet. Eerste zin: allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. De secretaris-generaal neemt de woorden al zo’n vijftien jaar mee naar alle werkplekken die hij in Den Haag heeft gehad.  ‘Ik heb van huis uit meegekregen dat geen enkel mens het recht heeft om neer te kijken op een ander, door wat je toevallig bezit, of omdat je een mooie positie hebt.Ja, ik ben zelf bevoorrecht opgegroeid, maar dat is dankzij mijn vader die zich heeft losgevochten uit een hele eenvoudige omgeving. Hij zei mij altijd: je hebt twee soorten mensen. Mensen die deugen en mensen die niet deugen. En alle andere verschillen doen er niet toe.’ Hoe pijnlijk is dit rapport? ‘Racisme sluit uit. Racisme zet mensen weg als minderwaardig. Dat vind ik echt heel erg. Ieder geval dat er is, is er een te veel. Racisme mag niet, racisme kan niet. Daar is geen discussie over.Het spijt mij enorm dat we tot nu toe niet in staat zijn gebleken om een veilige werkomgeving te bieden waarin dit soort dingen niet voorkomen. Waarin mensen dit niet hoeven te ondergaan. Daarom heb ik namens de Bestuursraad ook excuses aangeboden aan de collega’s die met zijn racisme zijn geconfronteerd.’ Op sociale media zie je oproepen om disciplinaire maatregelen te nemen tegen de mensen die deze uitspraken gedaan hebben. Gaan jullie dat doen? ‘Laat ik vooropstellen dat we collega’s die over de schreef gaan, zullen aanpakken. Maar dit verkennende onderzoek alleen biedt daar geen aanknopingspunten voor, omdat medewerkers hun verhaal hebben gedaan op basis van anonimiteit. Voordat je iemand kunt straffen, moet je weten over wie de melding gaat, moet er wederhoor plaatsvinden en moeten de feiten worden vastgesteld.Belangrijk is dat we de drempels verlagen om melding te doen.Iedereen die iets heeft meegemaakt wil ik op het hart drukken: blijf er niet mee zitten. Ga het gesprek aan. Met betrokkene zelf als dat een oplossing kan bieden. En anders met je leidinggevende, een van de vertrouwenspersonen en met de integriteitscoördinator.’ Sommige respondenten uit het onderzoek geven aan dat het met racisme bij BZ erger gesteld is dan bij andere overheidsorganisaties. Deel je die conclusie? ‘Dat kan ik op grond van dit rapport niet beoordelen. Mensen zijn gevraagd om naar voren te komen met hun ervaringen. Dat maakt het lastig om te zeggen of het bij ons erger is dan elders. Wel is het zo dat BZ het meest diverse ministerie is van alle departementen. Wij hebben over de hele wereld lokale medewerkers, 120 nationaliteiten in totaal. Dus binnen BZ zijn er waarschijnlijk meer contacten en meer mogelijkheden voor verkeerd gedrag.Het is natuurlijk extra pijnlijk dat dit juist om BZ gaat. Wij vinden van onszelf dat we met een open blik naar alle culturen in de wereld kijken. Dus dit is niet wat wij willen zijn. En ik weet zeker dat dit geldt voor de verreweg meeste BZ’ers.’ Wat zou je willen zeggen tegen collega’s die binnen BZ met racisme zijn geconfronteerd? ‘Ik hoop dat we met dit rapport het signaal geven: wij zien wat er gebeurt en we nemen het zeer serieus.Reken erop dat we ons met dubbele kracht zullen inzetten om ten goede te veranderen. Betere preventie, betere actie en institutionele veranderingen, daar gaan de hard mee aan de slag. Zoals het rapport ook van ons vraagt.Ik hoop ook dat mensen zich ook steeds vrijer voelen om iets te melden. Of om bij een collega te rade te gaan als hen weer iets overkomt. Die cultuur moet er zijn.’ Er zijn collega’s voor wie de bevindingen als volkomen verrassing komen. Wat zou je hen willen meegeven? ‘Dit rapport drukt ons met de neus op de feiten: ook bij BZ gebeuren dingen die niet deugen. Ja, ook bij BZ. Maar dat is niet hetzelfde dat BZ niet deugt. De overgrote meerderheid van de collega’s staat op een goede manier in het leven.Maar dit rapport opent ons wel de ogen. Je ziet hoezeer je een ander kunt kwetsen. Ook met opmerkingen waarvan de zender misschien denkt: dit is grappig, of: daar bedoel ik toch niks mee.Daar moeten we echt beter mee omgaan. We zijn allemaal verantwoordelijk voor de cultuur binnen onze organisatie. Dat geldt juist ook voor racisme. Je kunt dingen niet laten gebeuren en denken dat iemand anders het wel oplost. Het is niet oké om een zwijgende toeschouwer te zijn.Samen moeten we ervoor zorgen dat we racisme uitbannen bij BZ. Dat is onze opdracht, en die gaan we uitvoeren ook.’ Bron: Rijksoverheid Read the full article

[euroadventure]

Bouillon - Consdorf - Ernzen

Woensdag 1 mei

Vandaag rij ik wel weer verder. Het wordt nog een mooie dag en daarna worden de dagen qua weer wat wisselvalliger. Nog gauw maar even profiteren van de zonnige dag!

Na mijn ontbijt zeg ik de buurman gedag. Ik vraag nog gauw even hoe hij heet. Hij heet Roland. Het is toch altijd maar raar als je met iemand lang hebt gesproken, maar je weet uiteindelijk niet echt met wie.

Ik rij vandaag eerst naar Luxemburg. In Consdorf parkeer ik mijn campertje en pak ik voor de afwisseling weer eens mijn fiets.

De fietstocht begint prima, heerlijk door de koele bossen en langs de rotswanden, lekker downhill. Ik kom uit in Echternach waar ik al meerdere malen geweest ben. Eerst word ik door het park gestuurd. Omdat iedereen vrij is, is iedereen lekker aan het picknicken en barbecuen buiten. Leuk om te zien!

In het centrum drink ik op het terras nog een latte voor ik weer verder fiets. Niet wetende wat er op mij te wachten stond. Na het vlotte begin eerder vandaag, mag ik nu ploeterend naar boven klimmen 11% en steiler...eh dat ben ik niet gewend. Ik fiets liever naar beneden dan naar boven 😂. Puffend moet ik zelfs bijna bij de top afstappen wat valt dat tegen! Eenmaal het steilste stuk overwonnen gaat het daarna gelukkig beter. Ook nog veel klimmen maar niet meer zo steil, overigens dat maakt het niet minder zwaar 😉. Gelukkig ook nog een stuk waar ik met 46 kilometer per uur naar beneden sjees (en dan houd ik me nog in).

Prachtig zo langs de rotswanden!!

Eenmaal weer terug in Consdorf tank ik eerst weer bij met een paar glazen cola. In mijn busje is het inmiddels bloedheet en de middag is nog halverwege. Vlakbij net over de grens in Duitsland had ik nog een kleine wandeling gezien in het bos bij andere rotsformaties.

Wanneer ik weer op adem ben besluit ik daar naartoe te rijden. Lekker koel in de bossen en ik denk ook best mooi!

In het dorpje Ernzen parkeer ik mijn campertje naast de begraafplaats en kerk. Misschien zelfs een wel prima plek om vanavond te blijven staan 🤔? Ik besluit dat wel later.

Ik wandel vanuit het dorp richting de Teufelschlucht, zo heten de rotsen. Inmiddels zit ik in Natuurpark Sud-Eifel zie ik op de bordjes en wat is het hier prachtig.

Het lijkt op het bekende Müllertal in Luxemburg, maar dan veel minder druk en misschien nog wel mooier als je puur kijkt naar de rotsformaties.

Ook vind ik het heel veel lijken op de rotsformaties in Eppenbrun waar ik in november 2021 ben geweest.

Die waren echt oranje, net als de Grand Canyon, dat zijn deze niet, maar wel net zo hoog of misschien zelfs hoger! Geweldig!

Uiteindelijk ben ik tegen 18uur weer bij mijn campertje. Ik heb geen zin meer om te rijden. Ik zie een jongeman lopen die in het huis naast de begraafplaats woont en vraag hem of ik hier vanavond mag blijven staan. Dat is geen probleem zegt hij, gelukkig! Ik zet alle deuren open om mijn campertje wat af te koelen en kook een simpel maaltje. Ik zit lekker de hele avond buiten en geniet van de rust. Af en toe komt er nog iemand de begraafplaats bezoeken, maar verder gebeurt er hier niet veel.

Morgen wordt het een bewolkte en regenachtige dag als ik de berichten mag geloven. Ach ik zie wel. Trier ligt in de buurt , misschien daar nog een keer een bezoek aan brengen 😊.

[dagboekliesa3d]

24/04/2019

- Ik voel me vandaag heel doelloos en verloren, en ook wat geïsoleerd. Momenteel heb ik niets meer te doen in huishouden, en ik heb ook geen zin om me met mijn mentale gezondheid bezig te houden. Ik kijk ook nergens echt meer naar uit, ik voel niet alsof ik nog echt ergens in wil verbeteren, terwijl ik dat net nodig heb om te blijven gaan. Er zijn wel wat dingen die ik kan doen, zoals zaadjes planten, comics uitwerken, borduren.. maar ik zie er het nut niet meer van in.
 Ik kijk ook niet bepaald meer uit naar Flor zijn thuiskomst, omdat dat ook niet meer echt een effect op mij heeft.. 
Ik kijk constant wat ik kan doen in het huishouden om iets te kunnen doen dat me een voldaan gevoel geeft.
Anderen klagen hoe druk ze het hebben, en ik zit met een negatief gevoel dat ik niets kan doen of wil doen. - 
Ik wil connecties met anderen maar iedereen is zo afgesloten. Ik heb ook niet het gevoel dat onder de mensen komen helpt, omdat ik het gevoel heb in een heel andere wereld te zitten, ik voel me zo vervreemd van iedereen..
 Het neigt heel erg naar het gevoel dat ik had in Herent, dat ik me opgesloten voelde, geen mentale steun, en niet weten hoe vooruit te geraken omdat ik de moed niet heb om mijn comfort zone te verlaten. Het gevoel dat dit het is en er geen verbetering meer mogelijk is. Dat ik achteruit moet, of moet stilstaan. 
- Ik weet wel enkele dingen die ik kan doen om mijn leven meer invulling te geven, bv huisdier nemen, nieuwe woonst zoeken, appartement “verfrissen”, vrijwilligerswerk zoeken, maar bij al die zaken komen nadelen kijken of zijn zo’n grote stappen dat ik geparalyseerd geraak. 
Ik heb echt iets nodig om aan te werken voor lange termijn, maar ik weet niet meer wat. Ik heb heel erg het gevoel dat ik keuzes moet maken maar er niet klaar voor ben, en de wereld steeds meer evolueert naar een plek waar het te moeilijk is om emotionele connecties op te bouwen 
- Tot een maand geleden had ik ontzettend veel hoop dat ik een connectie kon opbouwen met E. en ik met haar steun de moed ging hebben om nieuwe vrienden te maken, maar nu daar geen hoop meer bij is, voelt het hopeloos: als ik zelfs geen band kan opbouwen met één van de weinige mensen waar ik een connectie mee voel, hoeveel miserie gaat dit dan opleveren met het ontmoeten van mensen waarbij ik van 0 moet beginnen?
 - Ik voel me echt verdrietig en depressief nu. Ik voel dat ik iets mis, maar ik voel intuïtief dat de oplossingen die ik kan bedenken, dat niet gaan vervullen. 
Ik heb zo’n nood aan iemand waar ik daarover kan praten en die me eventueel helpt om kleine stappen te zetten ipv het te minimaliseren of advies geeft als “zoek werk”. 
Het maakt me ook angstig dat het depressieve gevoel alsmaar vaker voorkomt. En alleen al omdat ik geen obsessie heb om op te focussen, geen game, geen persoon, … Ik lijk dat echt nodig te hebben om vooruit te blijven gaan.
 - Ik denk dat ik eenzaam ben, maar als ik me dan beschikbaar stel om te chatten, besef ik dat ik niet wil praten. Ik wil eerder deel uitmaken van de wereld op een spiritueel niveau, en dat ik een doel heb om de wereld beter te maken. Maar nu voel ik alsof niemand nog verbonden is met elkaar, iedereen elkaar gewoon verdraagt, niemand weet hoe om te gaan met mensen die het zwaar hebben.. 
In 90% van waar mensen mee bezig zijn, zie ik het nut niet van in, omdat ik in een andere waarheid leef, en heel andere dingen belangrijk vind.
 Het voelt alsof van alles wat ik kan doen om me beter te voelen, dit verspilde energie is > omdat het maar een tijdelijke oplossing is?
 - Ik heb ook al gedacht dat het misschien de afwezigheid van sociaal gedoe is, dat me onrustig maakt en leeg doet voelen. Ik wil piekeren over anderen, omdat ik dat gewend ben.


[dickvanas]

Jochem Myer wint de Toon Hermansprijs voor hele euvre

Als hij aan zijn Gorgel-boeken werkt, zit Jochem Myer (45) in een wereld waarin alles perfect is. Toch stopt hij ermee; hij ziet een nieuwe taak voor zichzelf: ‘Ik ben volkskomiek en in de positie dat ik mensen bij elkaar kan krijgen,’ vertelt hij in Mezza. Jochem is er bijzonder trots op dat hij de ‘Toon Hermansprijs’ heeft gewonnen, zo verteld hij donderdag bijzonder enthousiast bij Eva Jinek. ‘Het was heerlijk om te zien als mensen in het theater dubbel sloegen van het lachen om Toon zijn humor. Hij had dat gewoon, maar Toon kon ook met verdriet omgaan. Ik heb ook de nodige boeken van hem in mijn collectie staan’. Eva ligt ook regelmatig schuddebuikend van het lachen op haar tafel. De prijs kwam als een verrassing.

Jochem onderging in 2011 een risicovolle operatie nadat een tumor in zijn ruggenmerg was ontdekt. Sindsdien heeft hij minder energie en moet hij bewuster met zijn tijd omgaan. Mede daarom focuste de cabaretier de afgelopen jaren meer op het schrijven van kinderboeken, al maakte hij deze week wel bekend aan een nieuwe solovoorstelling te werken. Deze moet in 2023 in première gaan. De uitreiking vindt plaats op 17 december in het Toon Hermans Theater in Sittard-Geleen. Het is pas de zesde maal dat de prijs, in het leven geroepen na het overlijden van Hermans in 2000, wordt uitgereikt.

‘Brullen, tering Jantje’

Het was op 8 april in Noordwijk, half negen ’s avonds, hij heeft het net nog even gecheckt, toen Jochem Myjer na twaalf uur onafgebroken schrijven de allerlaatste punt zette van het allerlaatste deel van De Gorgels, zijn succesvolle kinderboekenreeks. De zon ging net onder, zowel in zijn boek als in het echt; hij keek na die laatste zin op van zijn laptop en zag precies op dat moment de oranjerode bol wegzinken in de eindeloos golvende Noordzee. Tranen over zijn tuiten, zoals hij het uitdrukt, van ontroering en euforie. ‘Brullen! Tering jantje!’ Hij slaat met zijn hand op tafel. ‘Wat hier gebeurde, was echt apart. Ik had al die uren in een ráááre flow verkeerd. Dat had ik nooit eerder meegemaakt. Het boek was klaar, de zon zakte weg, alles was goed, het gaf zó veel voldoening!’

Volwassenen kennen hem uit het theater, van zijn populaire over-energieke shows vol typetjes, imitaties, liedjes en verhalen die de kijker na anderhalf uur ademhappend in de stoel achterlaten, maar voor jonge kinderen is Jochem Myjer de man van de Gorgels, de kleine harige wezentjes die hen beschermen tegen ziektes. Van de eerste twee delen en de bijbehorende prentenboeken zijn inmiddels een paar honderdduizend exemplaren verkocht. Nu is het klaar, over, uit met de serie. ‘Ik ben ooit begonnen omdat ik gewoon zwaar kinderboekenliefhebber ben,’ legt hij uit in een café in Leiden, een jasmijnthee voor zich op tafel. ‘Het eerste boek was als het ware een legpuzzeltje van honderd stukjes. Overzichtelijk. Daarna kwam het tweede deel – vijfhonderd stukjes. Om mezelf te verbeteren, want dat wil ik altijd, zo zit ik in elkaar, wilde ik die puzzel van duizend stukjes maken. Maar na deze...’

Tienduizend stukjes?

Lacht smakelijk. ‘Nee, ik kan er niet meer uit pulken dan dit. Ik heb vanaf het begin geweten: ik wil drie Gorgelboeken maken. Dat is ook een theaterwet: alles in drieën. Omdat het het laatste deel was, kon ik heel gulzig zijn, een groots avontuur over een pandemie waar de Gorgels uit de hele wereld zich samen tegen moeten verweren. Wat mensen er ook van vinden: ik ben er ontzettend trots op.’

Bij jou moet het altijd groter, beter, meer. Niet tien keer Carré, maar hónderd keer, zoals je in 2019 met Adem in, adem uit deed. ‘Je moet jezelf wel doelen stellen toch? Je moet jezelf uitdagen, dan wordt het een gevecht. David Bowie zei het ooit mooi: het is alsof je in zee loopt en daar bent waar je nét niet meer met je tenen bij de bodem kunt, daar moet je zijn als kunstenaar, dan gaat het stromen. Als je in je veilige zone blijft, wordt het een easy dingetje. Maar ik merk wel dat ik nu vaker denk: wat wil ík. Hoe krijg ík er weer lol in. Hiervoor was ik meer bezig met wat het publiek wilde. Wat verwacht men, dan geef ik dat. Ik ben van nature een pleaser, maar ik heb besloten: ik ga mijn genoegdoening meer halen uit datgene waar ik van hou. Ook al vind je het niet leuk, dit moest ik maken. Dat geldt ook voor dit boek.’

Sinds 2019 heeft Jochem Myjer niet meer op het toneel gestaan. Adem in, adem uit had hem gesloopt, zoals indringend vastgelegd in de tv-documentaire Nog eentje dan. Te zien is hoe de publiekslieveling, op het podium één en al energie, er na de optredens volledig doorheen zit. Sinds een dertien uur durende operatie aan een tumor in zijn nek in 2011, waarbij hij langs het randje van de dood scheerde, kampt de komiek met ernstige vermoeidheid en energiedips. ‘De documentaire duurde vijftig minuten en toen ik de proefversie zag, heb ik vijftig minuten zitten huilen,’ zegt hij. ‘Ik dacht: jezus man, wat ben je aan het doen?! Wat lijd je!’ Hij neemt een slok thee. ‘Dat jaar, wat de top van mijn carrière had moeten zijn, was heel heftig. Fysiek én mentaal. Ik kan veel bereiken, door mijn grenzeloosheid zoals jij het noemt, maar het lichaam zegt op een gegeven moment: tot hier en niet verder. Op het laatst was het zo zwaar dat ik in een gebied ben gekomen waar ik nooit meer wil komen. De dark side. Dat wil ik nooit meer meemaken.’

Wat gebeurde daar? ‘Ik was fysiek zo kapot, dat het me mentaal mee naar onderen trok. Ik kwam in een gebied waar nauwelijks nog levensgeluk is. Die anderhalf uur optreden waren magisch, vergis je niet, het plezier dat ik op het podium had tijdens Adem in, adem uit was niet gespeeld, nooit, maar je kunt niet de rest van de dag zwetend en met pijn in je bed doorbrengen.’ ‘Toen dacht ik: ik moet het helemaal anders doen. Ik had al een speech gemaakt waarin ik aankondigde dat ik ermee zou stoppen. De tv-docu werd eerst in Carré vertoond, ik hield daar een toespraak. Ik vouwde mijn blaadje open en toen dacht ik: nee. Ik voelde: nee vriend, kom op, dit is je thuis! Ik heb die speech gauw een beetje aangepast.’

Ben je nu iets nieuws aan het maken? In een podcast met Theo Maassen, een half jaar geleden, zei je: ik weet het even niet meer. ‘Ik ben weer een nieuwe show aan het schrijven. Ronald Goedemondt, een lieve collega, zei tegen me: het is ook gewoon werk hè. Produceren, in plaats van dat de druk je verlamt. Want voor het éérst verlamde de druk mij. Ik dacht: weer een dansje, dit heb je al gedaan, dat heb je al gedaan. Ik heb altijd gedacht: dat kan beter. Ook bij de laatste show: het kan altijd beter. En nu dacht ik voor het eerst, nou…’

Je zat aan je top. ‘Ja, ik geloof niet dat ik het veel beter kan. Maar die angst, die onzekerheid, dat zoeken naar een nieuwe vorm is niet erg, weet ik nu. Want dan gaat het stromen hè, als die teentjes de grond niet raken. Nu ben ik gewoon aan het schrijven en denk ik: grappig, het is ánders. Het mooie is dat ik nu weet dat mijn geluk er niet van afhangt. Bij het schrijven van de laatste Gorgels heb ik net zoveel geluk ervaren als op het podium, dus ik ga lekker door met het schrijven van kinderboeken. Dat had ik drie jaar geleden nooit gedacht, voor een artiest lijkt op het podium staan toch het allerhoogste. Wat ik geleerd heb is dat er geen gradatie zit in geluk. Dat ik net zo enorm gelukkig word als ik in de natuur loop, met mijn hond. En zaterdag langs het voetbalveld, kijkend naar mijn zoon ben ik ook gelukkig. Het is niet zo dat het geluk op het podium groter is dan het geluk van de huisvader Jochem. Het is hetzelfde soort geluk.’

Nu hij wat ouder is, zegt hij als er een tweede jasmijnthee op tafel komt, denkt hij vaker na over hoe alles zo is gelopen in het leven en vooral ook waar hij vandaan komt, hoe de bouwstenen uit zijn familie hem hebben gevormd. Zijn vader was rechter bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, zijn moeder deed in haar studententijd aan cabaret en is muzikaal. ‘Ik zie ineens duidelijker hoe patronen lopen. Mijn perfectionisme en de discipline komen van vaders kant, hij komt uit een militaire familie. Het uniform moet altijd goed zitten, nietwaar. Als zoon van een rechter heb ik ook meegekregen: rechtvaardigheid, en: kom nooit in problemen. Mijn vader stopt altijd voor een zebrapad, ook al is het twee uur ’s nachts.’      (Door Dick van As)

[lesleyschrijft]

LANG LEVE DE MIDDELBARE SCHOOL / CAMPING

Toen ik op de middelbare school kwam was dat best een beetje eng, omdat ik in mijn ééntje als enige naar die school ging en verder niemand kon daar.

Ik weet nog goed dat ik s'morgens met knikkende knieen daarheen ging na gewuifd door ma.

Ik zat in de klas keek om me heen en inderdaad ik kon echt niemand.

Naast mij zat een grietje die een beetje arrogant over kwam, een week later waren we dikke vriendinnen en dat zijn we nu nog steeds.

Met haar en nog een paar andere leuke meiden uit de klas was het altijd feest.

Ik moet bekennen dat ik er met de pet naar gegooid heb op school, ik maakte nooit huiswerk en ging alleen naar school om te keten met die meiden.

Als ik thuis kwam en mijn vader vroeg of ik huiswerk had zei ik altijd dat ik dat niet had en wimpelde het onderwerp huiswerk af en lulde eroverheen over wat anders.

Tijdens een ouderavond kwam het onderwerp huiswerk natuurlijk ter sprake omdat mijn ouders vroegen aan de leraar "krijgen ze hier nooit huiswerk"??

Waarop de leraar antwoordde...ja natuurlijk wel, altijd.

Daarna kreeg ik natuurlijk een preek van mijn ouders en ook nog eens van de leraren.

Maar ik kon me er totaal niet druk om maken, ik had het veel te druk met plezier maken met die meiden en huiswerk maken daar had ik geen zin in.

Nu ik achteraf eraan terug denk besef ik wat voor een rotjong ik op school voor de leraren ben geweest.

Ik had schijt aan alles, luisterde totaal niet naar wat er verteld werd en lulde en lachte overal dwars doorheen.

Tot ik op een gegeven moment de klas bij bepaalde lessen niet meer in mocht en maar op de gang moest gaan zitten met mijn zooitje.

Zo hadden we ook een leraar van kennis der natuur en daar hadden we helemaal lak aan met zijn allen.

Hele partijen strafwerk kreeg ik van die man wat ik nooit maakte.

En als hij erom vroeg waar het strafwerk was wat ik gemaakt had dan zei ik dat ik dat op zijn bureau had gelegd en dat ik er niks aan kon doen dat hij het kwijt was.

Ik weet nog goed dat er een keer een bij in de klas rondvloog.

Iedereen gillen, ik pakte mijn boek en terwijl die bij op het raam ging zitten sloeg ik hem dood.

Die leraar werd helemaal gek omdat ik die bij had vermoord.

Ja riep hij naar me...200 keer "ik mag geen bij dood slaan, wel bewusteloos" Ik hoor het hem nog zeggen.

Die man verzon altijd van die rare strafregels daar deed ik niet aan mee.

Koken was onze favoriete bezigheid, we hadden een juf die we niet echt leuk vonden en maakten er altijd een zooitje van.

(mandarijnen tegen het plafond gooien was ook altijd leuk)

Je zat met zijn tweeen in een keukentje en meestal kookte je iets voor een cijfer.

Je was verplicht om het op te eten en je mocht niks weggooien.

Maar aangezien ik geen spinazie lust spoelde ik dat snel door de gootsteen terwijl ik dacht dat de juf het niet zag.

Mijn vriendin stond op de uitkijk en ik spoelde vlug die spinazie weg, opeens werd er op mijn rug geklopt en werd er gevraagd waar ik mee bezig was.

Betrapt door de juf, die er daarna voor zorgde dat ik spinazie van een ander moest eten.

We hadden zo'n weegschaaltje en alles moest precies afgewogen worden.

Daar deden wij niet aan en we mikten maar op goed geluk van alles in de pan.

Tomatensoep zou er gemaakt worden voor een cijfer, dan moest je met een dienblad in de rij gaan staan bij de juf, die zou proeven wat je gemaakt had en dan kreeg je een cijfer.

Mijn vriendin en ik hadden het zo druk met kletsen zodat we heel die soep vergeten waren die stond op het gas en het gas stond veel te hoog.

Ik haalde het deksel van de pan keek erin en wist niet wat ik zag.

Er was geen soep meer over alleen een harde kleverige grote klont.

En daar moesten we mee in de rij gaan staan voor een cijfer.

Ik veegde de klont bij elkaar uit de pan en deponeerde het op het soep bord, en ging met dat bord gewoon in de rij staan.

Iedereen lag in een deuk over onze soep.

Toen wij aan de beurt waren en de juf keek naar onze soep riep ze met grote ongelovige ogen..."wat is dááát"???

Tomatensoep juf...zei ik ernstig.

Jullie hebben lef riep ze, ga naar je plaats en eet het op.

Juf...riep ik nog, wat voor cijfer hebben we nou???

Daar kregen we niet eens antwoord op, en later hoorden we dat het een 1 was.

Alles wat wij maakten mislukte door ons geouwehoer en geflauwekul.

De pannenkoeken waren zo stijf als een bord.

De Haagse bluf moesten we toen het klaar was ondersteboven houden.

Zo riep de juf, nu is het genoeg geklopt en dan houden we nu allemaal onze Haagse bluf ondersteboven en je zal zien dat het in het schaaltje blijft zitten.

Nah dat bleef inderdaad bij iedereen zitten alleen niet bij ons.

Het droop eruit en kwakte op de grond.

Hup weer een 1 verdiend.

Meestal gingen we tijdens de pauze bij de benzine pomp allerlei snoep inslaan zoals roze koeken en kitkat en chips.

En dat namen we dan mee de klas in en terwijl er iets in de pan op het vuur stond zaten mijn vriendin en ik gebukt achter het keukentje te vreten.

Dat ging altijd goed tot de keer dat we allebei onze waffel helemaal vol hadden en opeens een paar voeten naast ons zagen staan.

Ik keek omhoog en keek in het kwaaie gezicht van de juf.

Wat zitten jullie hier nou weer te doen?? Riep ze kwaad.

Ga staan en spuug onmiddellijk uit wat je daar hebt.

Ik ging staan spuugde het in de gootsteen en spoelde het door.

Maar mijn vriendin weigerde dat en zei dat ze het wel even door zou slikken.

Dat vond de juf geen goed idee en zette haar meteen de klas uit.

Na 5 minuten kreeg ik een idee en stak mijn vinger omhoog.

Ze vroeg wat er was en ik zei dat ik naar de wc moest.

Ja dat zal wel zei ze, ik geloof er niks van, jij gaat de gang op om met die vriendin van je te klieren.

Nee juf echt ik doe het bijna in mijn broek zei ik, en trok een zo serieus mogelijk gezicht.

Nou vooruit zei de juf, ik geef je 1 minuut en dan ben je weer terug.

Ik kwam niet meer bij en ging de gang op, ik riep mijn vriendin en zei tegen haar...ik kom je halen je mag weer naar binnen van de juf.

Mijn vriendin liep niks vermoedend de klas in en ik erachteraan

De juf kreeg zowat een rolling en riep met rooie kop...heb ik jou naar binnen geroepen????

Nee maar Lesley zei dat ik weer naar binnen mocht van u.

Het volgende moment zaten we met zijn tweeen bij de directeur.

Bij zo goed als ieder vak werden we uit elkaar gehouden, ik helemaal voorin met mijn tafel en stoel bij de leraar boven op zijn lip.

En mijn vriendin helemaal achterin.

Dus ik zat altijd met mijn rug naar haar toe.

Daar had ik ook weer wat op gevonden, ik ging gewoon achterste voren zitten en communiceerde met haar via gebarentaal, of we gooiden geschreven briefjes heen en weer de klas door.

Dat deed ik natuurlijk alleen als de leraar met zijn rug naar me toe iets op het bord aan het schrijven was.

Want verder kreeg ik daar de kans niet voor omdat hij anders meteen schreeuwde dat ik voor me moest kijken.

Waar wij ons begaven het was altijd bal.

Wij hadden een stacaravan op de beekse bergen daar mocht mijn vriendin ook vaak in het weekend of in de vakantie mee naartoe.

Naast ons stond een caravan die altijd verhuurd werd aan verschillende mensen.

Op een keer kwamen er mensen uit Groningen met twee zonen van onze leeftijd.

Ze zouden voor 3 weken blijven maar waren na 1 week al naar huis gevlucht.

Wij waren een keer Tilburg in gegaan en toen we terug op de camping kwamen werden we opgewacht door mijn woeste moeder.

Zo...zei mijn ma, jullie hebben het voor elkaar hoor.

Wat hebben we voor elkaar vroeg ik onnozel.

Nou de buren van hiernaast die zijn naar huis vertrokken, ik kreeg vanmiddag een kwaaie buurman op bezoek.

Hoezo??? vroeg ik onschuldig.

Omdat jullie die familie hebben weggetreiterd, daarom.

Die man zei tegen me...mevrouw ik wil even zeggen dat wij voor 3 weken zouden blijven maar we gaan vandaag naar huis want we worden gek van uw dochters (haha hij dacht dat we zussen waren).

Ma boos, resultaat, mijn vriendin mocht voorlopig niet meer mee.

Hierzo nouja, riep ik tegen mijn moeder, die lui kunnen ook nergens tegen.

Vind je het gek zei mijn ma met die stomme geintjes van jullie.

Hun caravan bekogelen met dennen appels midden in de nacht.

Ik moet toegeven dat het inderdaad zo was dat wij vrij vervelend waren.

De buren zaten buiten koffie te drinken en wij gooiden met badminton elke keer expres de shuttle richting hun.

Ik presteerde het om hem zelfs een keer bij die vent rechtstreeks in zijn kop koffie te meppen.

Toen ik mijn shuttle terug ging halen sloeg ik de shuttle terug naar mijn vriendin maar ik stond dichterbij die vent dan ik dacht en sloeg mijn racket boven op zijn kop.

En daarna trokken we de haringen van het windscherm eruit, waarachter hun koffie zaten te drinken en het hele zooitje omviel bovenop hun.

Hun boos... en wij??? wij kwamen niet meer bij van het lachen.

#blog #blogger #bloggen #lezen #humor #kortverhaal

[dromen]

Ik ben mijn dagen aan het uitzitten. Ik ben de lege uren aan het vullen met meer leegte tot het einde weer in zicht is. En waarom? Ik heb geen idee. Ik heb geen idee wat me tegenhoudt ten volste te leven, in veelheid te bestaan en het alles te doen wat mijn hart me ingeeft. Mijn hart geeft me niet zo veel in, denk ik. Misschien doe ik daarom niets.

Het blijft stil wanneer ik in meditatie aan mezelf vraag wat er vanbinnen speelt. De wind waait de tranen uit mijn ogen maar ik huil niet, ik voel niets. Ik zie de frons tussen mijn wenkbrauwen in de reflectie van mezelf, nu ik dit tik. Ik denk dat ik veel denk, weinig voel. Ik denk heel veel, zelfs. Misschien moet ik minder denken.

Ik voel me leeg, èn ik dènk dat ik me leeg voel, dat ik leeg ben. Het levensenthousiasme is dof, uitgesist, karig en kaal nu de herfst valt hier en ik temidden onzekerheid besta. Ik bevind me tussen twee paden in, zeg maar middenop een rotonde en ik heb geen idee hoe ik ook maar een afslag zou kunnen pakken. Alle verkeer raast in dolle rondjes — niets waar ik tussen pas. Niets waar ik tussen wil.

Het alles voelt als een tweede keus. Alsof hier zijn überhaupt al niet mijn eerste optie was. Of is.

Het maakt me verdrietig dat te voelen. Juist omdat ik zo lang, zo veel en zo uitgebreid heb gevoeld wat het is om elke dag je leven te vieren met open armen. Om alle leven toe te laten, voluit. Ten volste dankbaarheid te voelen voor het feit dat ik er nog ben, dat ik er nog was. Maar nu? Nu voel ik dat niet meer. Sterker nog, ik voel het omgekeerde. Waarom besta ik nog— wat is mijn doel, mijn taak hier, wat houdt me hier? En waarom dan?

Daar waar ik studeerde wat zingeving inhoudt heb ik zelf geen idee - op dit moment. Waar word ik gelukkig van? Dat weet ik wel: lieve mensen, lekker eten, warme zonnestralen voelen, mooie muziek, en de stilte. Maar wat geeft mijn leven zin, nu? Ik dacht dat ík dat deed. Ik dacht dat simpelweg ‘bestaan’ afdoende was, maar dat voelt niet meer zo. Ik heb meer nodig om te blijven bestaan. ‘Bestaan’ heb ik al uitgespeeld, zo lijkt het. Ik wil meer, ik wil leven met hoofdletters, ik wil meer voelen— ik wil weer verliefd worden en langs ravijnen lopen, ik wil mezelf verliezen en terugvinden, ik wil mijn naam van de hoogste berg schreeuwen en het terughoren in eindeloze echo’s. Ik wil niet ‘simpelweg bestaan’ ik wil ten volste bestaan, in alles. In veelheid en tè veelheid. Ik wil genieten in de wereld die veel groter is dan ik. Ik wil voelen dat ik besta. Ik wil niet ‘zomaar’ en ‘een beetje’, ik wil volmondig ja en nee. Ik wil mezelf dingen horen zeggen, en ik wil dat mensen horen wat ik zeg. Ik wil dingen zeggen, ik wil zeggen wat ik te zeggen heb — ik wil gehoord worden, ik wil gezien worden. Maar bovenal wil ik gevoeld worden.