#opiniedelicten | Explore Tumblr Posts and Blogs

saulsplace · 3 months

Text

Broze schedels, dunne huiden

Het is verleidelijk om ons blind te staren op oppervlakteverschijnselen. Bieden de formatiegesprekken, die momenteel gaande zijn tussen PVV, VVD, NSC en BBB ruimte voor een ingrijpende verandering in het centrum van de macht? Ruimte voor de belangen van de gewortelde burgerij, de niet-grootstedelijke leefwijze, de laatste resten van de patriottische middenklasse?

Laten we dit schouwspel vergelijken met een Formule1 competitie. De coureur ligt ver voor, gaat de pitstop in, staat een paar tellen stil, de banden worden gewisseld, en dóór. Net zo is het met onze politici. Onder Rutte zijn er belangrijke stappen gezet. Richting de Europese digitale identiteit, de EU schuldenunie (coronabonds), CBDC, de Green Deal, Great Reset en Tristate City. Nu worden de politici ingewisseld om een vleugje stoom van de opgebouwde maatschappelijke frustraties af te laten. Dan scheurt de auto verder.

De politici van vandaag zijn dus als de banden aan de racewagen van Max Verstappen. Ze worden opgereden en vervolgens afgedankt. Het volk staat op de tribune vol belangstelling met vlaggetjes te zwaaien. Je kunt je hooguit afvragen, wie achter het stuur van de auto zit. Wie weet is het Klaus Schwab van het World Economic Forum? Misschien is het zelfs een AI? Sinds de val van het kabinet worden er in moordtempo wetten doorgedrukt.* De befaamde uitspraak van Mark Rutte spookt hierbij door het achterhoofd: “U kunt ons niet meer wegsturen, dus als demissionair kabinet hebben wij eerder méér macht dan minder.”**

In de racewedstrijd die wij zojuist omschreven, krijgt het publiek voortdurend dezelfde politiek-maatschappelijke ideologie voorgeschoteld. Met aanhoudende propaganda over immigratie, racisme, genderfluïditeit, corona, klimaat, stikstof en de oorlog in Oekraïne. Steeds wordt er één mening voorgeschoteld alsof dat de absolute waarheid is. Hierdoor weten velen niet eens dat er überhaupt andere visies mogelijk zijn…

Laten we nu kijken naar wat zich afspeelt áchter deze bandenwisseling. Laten we het ‘Umfeld’ bestuderen waarin de inwisselbare poppetjes opereren, de ruimte die de politieke manoeuvreerruimte afbakent en bepaalt. Hiermee zijn we op het juiste punt beland: we staan op de bergtop waar we het raceparcours kunnen overzien. Nu zien we wat zich afspeelt aan de horizon. Het brengt ons op de ‘thin skull’-theorie en de ‘eggshell-analogie’ – de analogie van de eierschaal. Aan de gezichtseinder pakken zich donkere wolken samen: die verwijzen naar opiniedelicten.

In het tijdperk van ‘woke’ kun je worden vervolgd en veroordeeld als je iemand kwetst. De elites krijg je sowieso over je heen, zéker als je te bekend en populair dreigt te worden: zo moet de bekende Canadese psycholoog Jordan B. Peterson nu ‘sensitivity training’ ondergaan omdat hij anders een beroepsverbod krijgt.

Maar wat is dat ‘kwetsen’ nu precies? Als iemand een mening heeft, geïnformeerd door politiek-correcte denkbeelden, en je zegt iets wat deze denkbeelden trotseert, dan ‘kwets’ je iemand. Deze maatschappij is nu in het stadium waar de kwetsbaarheid van de ‘moreel onwetende’ als uitgangspunt genomen wordt, en ook juridisch wordt verankerd. Wij dienen het slachtoffer te nemen zoals hij of zij is.

Enter de ‘dunne schedel’-theorie. Als je iemand een klein duwtje geeft, en diegene botst hierdoor met zijn hoofd tegen een vensterbank of ander object, dan krijg je de volledige schuld voor alles wat er daarna gebeurt. Zelfs al is de schedel van diegene zo broos en kwetsbaar als een eierschaal, en overlijdt diegene als gevolg van een onzichtbaar inwendig defect – iets wat totaal onverwachts is – dan nóg krijg je alle verantwoordelijkheid voor de situatie toegeschoven. Al gaat het om een normaliter totáál onschuldig tikje: jij krijgt de volledige schuld en het maakt niet uit dat jij absoluut niet kon weten dat zijn toestand zo kwetsbaar was.

Dit is de ‘dunne schedel’-theorie. In de hedendaagse maatschappelijke situatie, met de eenzijdige informatietoevoer, betekent deze theorie dat de geschoktheid van de onwetende ander – zijn of haar gevoel van ontreddering en ontdaanheid – jouw schuld is. Dit negatieve gevoel wordt veroorzaakt door de confrontatie met jouw wél ziende relaas van feiten. En dus ben jij moreel verwijtbaar.

Nu een situatie die zich onlangs voordeed. Een video van dit voorval passeerde op sociale media. Een zwarte man drong voor in een rij bij de kassa. Een blanke man zei er wat van. De zwarte man draaide zich moreel verontwaardigd om, en beschuldigde de blanke van racisme. Hierop mengde een zwarte vrouw zich in het gesprek. Volgens haar had de situatie niets met racisme van doen en moest de zwarte man gewoon op zijn beurt wachten. Al snel werd duidelijk dat deze zwarte vrouw de partner van de blanke man is.

Deze situatie werpt de vraag op in hoeverre het nog mogelijk is om voor jezelf op te komen als blanke, zonder direct de verdachtmaking van racisme op je te halen. Voor je het weet wordt het afweren van die verdachtmaking ook weer geframed als een kwestie van ‘vooroordelen’ of ‘privilege’. Zelfs als je zegt “ik ben geen racist…” ben je aan het strijden op het morele terrein van die ander, in plaats van de discussie op het vertrekpunt vast te houden, namelijk het onbeschofte voordringen.

Zelfs als omstanders door die verdachtmaking heen prikken, dan nóg is het onduidelijk of je die verdachtmaking kunt afweren zonder tussenkomst en bijstand van een ander zwart persoon. Die verdediging moet een gekleurd persoon dan kennelijk voor een blanke doen. Dus die macht of zeggenschap om zichzelf te verdedigen, wordt overgedragen. Dit feit plaatst de betrokkenen in een afhankelijkheidsrelatie gebaseerd op ras. Uit deze impliciete afhankelijkheidsrelatie volgt dat als je een ander beschuldigd van racisme, de situatie hoe dan ook racistisch wordt.

Het meest zinvolle en geestelijk gezonde antwoord, namelijk gewoon maling hebben aan die frames en bij je oorspronkelijke kritiekpunt blijven, loopt echter stuk op die eierschalen en ‘dunne schedels’. Dít is dus het politiek landschap, waarbinnen al die discussies plaatsvinden over het beleid en de toekomst van dit land – debatten die dus plaatsvinden binnen ‘woke’-gesprekskaders die toenemend beknellen en nauwelijks ruimte laten om het werkelijke onbehagen in de samenleving adequaat te duiden. Je ziet dit door op de bergtop te staan, en boven de parlementaire politiek uit te kijken.

Nogmaals: een uitgangspunt in het strafrecht is dat je een slachtoffer moet nemen zoals hij is. Dus als iemand een kwetsbare schedel heeft, dan ben je óók verantwoordelijk voor zijn overlijden. Zelfs al gaf je hem een zacht duwtje. Oftewel: natúúrlijk wordt een kwetsbare gekwetst. Omdat hij zich kwetsbaar VOELT. Dat zit zo ongeveer in de definitie – gekwetstheid is zijn identiteit! Het helpt ook niet dat mainstream media, zoals het NPO-journaal, voortdurend voeding geven aan gevoelens van gekwetstheid. Bijvoorbeeld door institutioneel racisme of ‘body shaming’ steeds naar de voorgrond te halen.

Deze maatschappelijke gevoeligheden sturen dus de route van de raceauto, en bepalen hoe ver de politici het stuur überhaupt kunnen bewegen. Ze zijn belangrijker en relevanter dan het verspringen van poppetjes.

Ondanks de afleiding door alle bochten en vlaggetjes, wat is de uiteindelijke finish? Wat is het doel waar de raceauto op afscheurt? Dat is een onbedwingbare spiraal van ‘opiniedelicten’ en het steeds verder criminaliseren van meningen die de cultuurmarxistische hegemonie weerspreken. Zelfs jezelf verdedigen of je onschuld proberen te bewijzen wordt als kwetsende (micro)agressie opgevat – zie het voorbeeld van de verhitte discussie in de supermarkt.

In plaats van dat men zegt: de kwetsbare heeft de opdracht om wat robuuster te worden, wat flinker, wat minder snel gekwetst, schieten we door in het normaliseren en legitimeren van die gekwetstheid, die broze schedel. Hierdoor wordt de volle aansprakelijkheid voor het ‘kwetsen’ op de waarheidsspreker afgeschoven, die de ongemakkelijke feiten benoemt.

Neem nu de religieuze gevoelens van een bepaalde bevolkingsgroep die gekwetst worden door de verbranding van een bepaald boek of de vertoning van een spotprent. Of ongemakkelijke feiten over een jong meisje dat op zesjarige leeftijd is uitgehuwelijkt. Ook hier zien we de gelijkenis met die ‘dunne schedel’. Een klein scheutje waarheid kan een schedel al helemaal verbrijzelen.

Terugkomend op het kernpunt: de ‘dunne schedel’-theorie zegt dat de dader het slachtoffer moet nemen zoals hij is. Vandaag zien we met moraliteit en opinies ditzelfde gebeuren. Omdat jouw realistische mening een minderheidsmening is, en het ‘slachtoffer’ niet is gewend om aan die harde en pijnlijke feiten te worden blootgesteld, ben jij een dader omdat iemand zich gekwetst voelt.

Er zullen dus meer en meer opiniedelicten komen. Niet omdat de opinies erger worden, maar omdat steeds meer mensen een ‘dunne schedel’ hebben op moreel vlak. Waarbij die morele ‘dunne schedel’ dus weer precies het gevolg is van de linksliberale monocultuur in de mainstream media: mensen komen onvoldoende in aanraking met niet-linkse informatie.

Kunnen we hier wat tegen doen? Geert Wilders, die momenteel namens de PVV de formatie leidt, heeft natuurlijk wel een notie van hoe woke-denkbeelden en links jargon alle instituties doordringen en hoe dat alle broodnodige debatten doodslaat. Voorlopig is er nog geen begin van een begin gelegd qua hoe deze doorgerotte maatschappelijke instellingen kunnen worden verslagen en vervangen. Het is raadzaam om zo min mogelijk actualiteiten te volgen via mainstream media en om je kinderen van school te halen en ze thuisonderwijs te geven. Dit veronderstelt echter wel een zekere ruimte en belastbaarheid binnen de thuissituatie.

* Hier te zien: https://www.internetconsultatie.nl/ (16/7/2023).

** Tijdens het Kamerdebat over de avondklok in discussie met Geert Wilders (PVV), januari 2021.

Als u het graafwerk en de visievorming van Sid Lukkassen waardeert, steun hem dan structureel via zijn persoonlijke BackMe-pagina, en om up to date te blijven, abonneer u op zijn Telegram-kanaal. Sid is u hartelijk dankbaar!

1 note · View note