Tumgik
uitvaagsel · 4 months
Text
En soms ben ik de regen. Vallend van de hemel. Bij elke druppel stort ik neer. Dikke grijze wolken en ik vind mezelf niet leuk.
Het woord "neerslachtigheid" slaagt de nagel op de kop. Ze zeggen na regen komt zonneschijn. Deze stortbuien veranderen in een zondvloed.
En dan schijnt de zon. Ben ik de zon. Stralend aan de hemel, alsof de regen er nooit was. En ik vind mezelf nog steeds niet zo leuk.
13 notes · View notes
uitvaagsel · 1 year
Text
en ik ben bang dat als ik iedereen loslaat er niemand is die mij terughaalt mij vasthoudt
en ik zo stilletjes verdwijn
119 notes · View notes
uitvaagsel · 1 year
Text
En soms wilt ge dat ge meer kunt doen voor iemand. Dat ge echt een verschil kunt maken. Echt kunt helpen.
Maar het enige wat ge kunt doen is toekijken, zeggen dat ge ze door dik en dun steunt. Want ze kunnen het best alleen.
En hopen dat uw liefde genoeg is.
30 notes · View notes
uitvaagsel · 2 years
Text
Wie Langer Wil Blijven, Moet Vroeger Komen
12 notes · View notes
uitvaagsel · 2 years
Photo
Tumblr media
‘Wat slinger jij me heen en weer, maar eigenlijk ook tot rust.’ - 29 oktober 2020
35 notes · View notes
uitvaagsel · 2 years
Photo
Tumblr media
‘Er woont een roodborstje in haar buik om de angsten uit haar hoofd te zingen zodat ze vliegen kan.’ - 3 november 2020
26 notes · View notes
uitvaagsel · 3 years
Photo
Tumblr media
‘Wil jij mijn prioriteiten zijn?’ - 27 oktober 2020
63 notes · View notes
uitvaagsel · 3 years
Photo
Tumblr media
‘Mag ik jouw omweg zijn?’ - 6 november 2020
59 notes · View notes
uitvaagsel · 3 years
Text
Zandman
kon ik maar
klanken opnemen
die slaap verwekten
met een oude cassetterecorder
zou ik op zoek gaan
naar gedempt rumoer
in de kleedkamer
het zoemen van de tijd
op een hoogzomerdag
de hartslag
van je moeder
naar het zwijgen van een
Wijgmaalse winternacht
een melkdronken dochter
na de moederborst
de hartslag
van je moeder
naar de echo
van jouw vaders lach
het walsen van een goed glas
het omslaan
van het laatste blad
de hartslag
van je moeder
naar 4 loopschoenen
op vertrouwde weg
een sigaar die de dag
uitblaast
naar vrolijk gebral
op een Brabants bal
de stilte van de wereld
na ons
de hartslag
van je moeder
als het je slaap
maar herstelde
- Werner Stevens
4 notes · View notes
uitvaagsel · 3 years
Text
Alsjeblieft, niet weggaan van mij
18 notes · View notes
uitvaagsel · 3 years
Text
Als ge na durft te denken over waarom ge zijt geworden wie ge zijt geworden, kunt ge 't ook veranderen.
Griet Op De Beeck
131 notes · View notes
uitvaagsel · 3 years
Text
"thuis"
Dat zijde gij.
96 notes · View notes
uitvaagsel · 3 years
Text
Ik heb constant ruzie met mijn brein.
Misschien hebben we wat tijd apart nodig.
*gaat in een guillotine liggen*
120 notes · View notes
uitvaagsel · 3 years
Text
Ik kijk uit naar bassen in mijn borstkast
4 notes · View notes
uitvaagsel · 3 years
Text
Ik moet eens heel hard gaan schreeuwen in de leegte
Ik heb er nood aan
16 notes · View notes
uitvaagsel · 3 years
Text
“We herkauwen ons verdriet, maar verteren lukt niet.”
2K notes · View notes
uitvaagsel · 4 years
Text
Weet ge nog, toen we spelletjes speelden op de computer die boven op de zolderkamer stond. Barbie de turnkampioene, mimi in de boom, Putput doet mee aan de race. We mochten elks een uur spelen, keukenwekkertje ernaast. Hoeveel uren we niet bijgedraaid hebben “Jaja mama! Tis nog vijf minuten!”. Of toen we niet konden slapen en zo stil mogelijk de trap afdaalden, heel zachtjes de keukendeur openden, om dan achter het hoekje te blijven staan tot onze ouders, die naar tv keken, ons zouden opmerken en we nog even op mochten blijven. Of toen we soep maakten in de kruiwagen van alle dingen die we vonden en plukte in de tuin. 
Weet ge nog, toen onze fantasie geen grenzen kenden en maandagen zondagen leken?
87 notes · View notes