unknownymouss

[unknownymouss]

Salamat sa pagsira sa kuko ko -.- But most of all, thank you for not giving up on me...

[unknownymouss]

April 9, 2015

          There’s a degree of difficulty in dealing with me. Having you at my worst is the best thing you did. Thank you for staying. I love you.

#photo #❤

[unknownymouss]

Visita Iglesia. Good Friday, April 3, 2015

          It’s been years since my family and I experienced visita iglesia. Masyado na silang busy ngayon sa iba’t ibang bagay at ilang beses na nila ‘ko ni-reject tuwing aayain ko silang mag-visita *cri*. Well, we always visit different churches kahit hindi holy week pero iba pa din ‘yung ambiance ‘pag holy week mo ginawa. Parang more solemn tsaka you are more willing kasi it’s part of a sacrifice na din. I always love the thought of visiting different churches. It’s like a “multi-purpose gala”! Imagine, gumagala ka na, nabibisita mo pa ‘yung iba’t ibang simbahan and offer prayers in each tapos you learn different church history! Kakaibang experience! Well, thank God for having someone who’s without any hesitations and most willing to accompany me in such idea. I can truly say, sya na talaga ang lifetime travel buddy ko kasi kung saan-saan na kami napuntang dalawa at sya lang nakakatiis at may alam kung paano kalingain ang tantrums ko hahaha. Well, cheers for more to come :)

          We actually don’t have a plan. Pagkabreakfast together at yes pinagluto ko sya -.- in return, naghugas sya ng pinggan at naglinis ng bahay hahahaha pampalakas na din daw kay mama hahaha. Then after, nag-ayos lang at umalis na. Walang mapa. Walang GPS. Ang meron lang, “come what may” lol. We started from “our favorite” Barasoain church, (yes favorite kasi we constantly attending mass in this church almost every Sunday syempre ito pinakamalapit sa’min lol) then Malolos Cathedral, then diretso Santissima Trinidad, then Barihan tapos St. James the Apostle sa Plaridel. Almost 12 na din kaya naghanap kami ng makakainan. Dapat sa Walter Mart, Plaridel kaso sarado kaya balik sa Plaridel Crossing at naglunch sa Chowking bcoz craving for halohalo jusko. After lunch, St. Rita of Cascia naman sa Sta Rita, then San Ildefonso church sa Guiguinto tapos di namin alam kung saang simbahan pa madadaanan namin. Buti may nadaanan sa Balagtas na St. Lorenzo Ruiz church tapos sadly wala sa Bocaue kaya diretso kami sa Sta. Maria na along the way may nadaanan kaming simbahan ni St. John the Apostle at St. John the Evangelist in one. Tapos diretso na sempre sa La Purisima Concepcion sa bayan ng Sta. Maria. Then Lastly sa Natonal Shrine of the Divine Mercy sa Marilao.

          11 churches with one goal. To give thanks for every blessings we’ve received and we will receive. Pero 14 churches talaga goal namin. Pero kinapos. May nadadaanan din kaming chapel pero ayaw nya kasi nakakahiya daw pumasok hahaha. Tinapos na din namin ‘yung stations of the cross sa Divine Mercy. I apologize for being “unphotogenic” hahaha. Sa sobrang init, pagod at haggardness di na namin inisip itsura namin basta makapag-picture sa bawat simbahang nabista namin. Nakakapagod at sobrang init! Pero sobrang worth it! Nakakawala din ng pagod kung may kasama ka na kahit panay reklamo ka, na kahit panay sabi ka nang “ang init!” “nakakapagod!” “gusto ko na matulog” eh he’ll constantly reminds you na “okay lang ‘yan” “sarcifice diba..” “faith lang!” at he’ll randomly crack a joke to ease the feeling of being exhausted. At syempre mas masarap sa pakiramdam ‘yung mapadami o mapakonting tao, mapamalapit o malayo, you feel so much protected. Haaaay ang sarap sa feeling na kasama mo sa ganitong pangyayari ‘yung dahilan kung bakit ka nagpapasalamat. ‘Yung biggest blessing sa buhay mo. Well, I can’t thank God that much for having him in my life. I am so blessed to have him ♥ We never claim na may relationship kami. We don’t like labels. Para kasi sakin pang pressure lang ‘yung labels na ‘yan. Tsaka hindi naman kasi ako nililigawan nya, kundi family ko. So sila na ang bahala sumagot hahaha. Ang alam ko lang, isang relasyon lang ang meron kami. And that’s a relationship with God! Seriously grabe ‘tong lalaking ‘to. I always pray to God before na sana bigyan ako ng lalaking makakasama lagi magsimba and look now... Kahit sa’n ko s’ya dalin o sa’n namin s’ya dalin ni mama, Go lang sya. Madalas pa nga, s’ya ‘yung nagpapaalala sa’kin tuwing nawawalan ako ng faith. Haaay grabe.  Lalo nyang pinapatunayan sa’kin na, s’ya na talaga ♥ Kaya next naman ‘yung malalayong simbahan! Di kami titigil hangga’t makakita ng simbahang pagkakasalan namin! HAHAHA! God!!! I love this man!!! Big time!!!

#blahblah #❤ #photo

[unknownymouss]

February 20, 2015

        I got mad because of cancelled plans. I am always like that. I always want everything be on my way. 'Pag nagka-aberya, never expect me to be calm.

        But here's the catch... Tinawagan ko sya para mag-isip ng bagong plano since plan A & B is not a good choice that time, pero I was so pissed kasi imbes na makapag-isip, nasasayang lang 'yung oras. So sabi ko matutulog nalang ako at ibaba ko na 'young phone then sabi nya, sige text nalang daw. Eh sa inis ko, sabi ko bahala sya sa buhay nya at hindi ako magtetext sabay baba ng phone. Gaaad sorry I was so rude. Tapos sunud-sunod na text messages nareceived ko galing sakanya. Syempre ako, mapride, hanggang sa nasabihan ko sya ng di maganda kasi inis na inis na talaga 'ko *OMG sorry* pero wala syang sinabing kahit anong masakit na salita pabalik sakin instead nilambing ako. Hanggang sa nagtext sya asking if he can just go here instead. Still no reply from me but he insisted hanggang sa sabi nya, pupunta na daw sya, pupunta na daw talaga sya, at pupunta na daw talaga sya with "kala mo" na seems like he's saying na "don't you dare", hanggang sa papunta na daw sya. WTH. Nagulantang ako at biglang napareply hahahahaha jusko buti napigilan ko or else baka magulat ako nasa labas na ng bahay. Di naman sya natuloy kasi ako lang tao sa bahay at ayaw nya/naming pag-isipan kami ng masama ni mama kahit tiwala naman si mama sa kanya pero di ko na din sya pinatuloy kahit he's too close from getting here. I was guilty kasi nahassle pa sya dahil sakin kaya sabi ko, pupunta nalang ako kung nasa'n sya. Kaso wala din naman kaming magagawa dun kaya sabi nya, Ok lang daw kahit di na 'ko pumunta basta 'wag na daw ako mainis sakanya eh he's fine already with a smiley.

        This man, gaaaad he's been consistent. Napakapasensyoso. Sya 'yung lalaking di nagsasawang umintindi nag kamalditahan ko, kasungitan, lahat na. Why is he so perfect when it comes to patience? Sobrang swerte ko kasi sakin binigay 'tong lalaking 'to. At 'yung pagmamahal na binibigay nya sakin? 'Yun 'yung pagmamahal na pinangarap ko, 'yung pagmamahal na gusto kong maramdaman. Yes! he loves me the way I wanted to be loved. Sobra pa sa pagmamahal na inasam ko. And everyday, he always prove to me that he's the one. The search is over, I must say. Oh. Hindi ko nga pala sya hinanap, Sya ang nagbigay ng katulad nya. Well, wala na 'kong mahihiling pa 

#blahblah

[unknownymouss]

twenty fifteen.

               It's been a long time since I posted something here. I hate how I never posted every date we had. Anyway everything is memorable and no one can ever erase that. And now, I should not miss this chance of posting this one of a kind experince.

Who would have thought my 2015 will start this way out. <3

January 2, 2015.

               Sobrang annoyed kasi nagpaplano kami kung ano gagawin a night before tapos tinulugan ako. Pero we ended up a decision na  magkita around 1PM since 2:30PM pa naman start ng showing nung movie na papanuorin. 1PM pero almost 2PM na nakarating sa WalterMart Plaridel. Sa kabutihang palad nga naman nakita pa kami ni ma'am Apple jusko. Kota na kami sa mga prof na nakakakita sa'min. Last time si ma'am Jo sa SkyRanch Pampanga huhu. Tapos lipat kami sa Baliwag kasi English Only, Please ang gusto nya hahahaha eh wala sa Plaridel at baka makasabay pa namin manuod si ma'am apple. awkward.

              Before nung nag-Baliwag din kami sabi ko, gusto ko mag-bus. So nung nakakita sya ng bus kahapon pa-Cabanatuan, aba sakay naman si loko. Nagulat kami kasi 50 pesos ang fare hanggang SM. Like WTH! 15 pesos lang kung sa jeep -.- I constantly pissed him off by saying "ayan, bus pa kasi!" Sabi naman nya, ako naman daw talaga gusto mag-bus dati hahahahahaha. Okay lang naman daw kasi mas mabilis, airconditioned at may free movie naman daw na as if matapos sa lapit ng byahe hahahahaha. As expected di na namin naabutan 'yung 2:30PM at ang daming tao at sobrang haba ng pila! Buti sa English Only walang pila kaya hassle free. Since 4:40 pa naman 'yung showing naglibot muna kami este kumain pala sya ng kumain ng siomai hahahaha. By 4PM umakyat na ulit kami kasi baka may pila na at maubusan kami ng upuan. At yey tama 'yung naisip ko at pinakauna kami sa pila hahahaha. Sobrang funny nung movie. Pero di ko masyadong na-enjoy because of ulyanin problems. Nakalimutan ko 'yung eyeglasses ko huhuhuhu. Buti sobrang funny nung movie kaya naenjoy ko kahit hilong-hilo na 'ko. Pagkatapos na pagkatapos almost 7 na din nun labas agad kami ng mall at sumakay pa-tabang. Dun daw kami susunduin ni mama. Yes. Kami. First friday kasi and it's quiapo day kaya nag-aya si mama magsimba. At oo, isama ko daw si "friend". 'Yun 'yung tawag ni mama sa kanya. At first nag-alangan akong isama sya kasi natatakot ako on what would possibly happen, Ano masasabi nila sa kanya, Ano masasabi nila tungkol sakin sakanya. Ang daming what ifs pero I took the risk and actually, UGH it's all worth it!

               Nagmamadali kami pumunta sa Tabang tapos nagtext si mama na kakain pa daw sila. So kami gutom at walang makitang kainan kundi dunkin donuts at eurobake hahahahaha. At taduhhh biglang may resto grill pala dun sa tabi ng Eurobake kaya tinry namin at wala na kaming maisip kainan na malapit. At syempre walang kasawaang sisig hihi. Masarap naman in all fairness. At ang peaceful nung lugar at may kumanta pa. Ugh ang ganda ng boses. Mapa-All of Me, Collide at UGHHHH Thinking out Loud huhuhu pang The Voice! Then naghintay kami sa Eurobake medyo matagal bago sila nakarating. Sana nga tinagalan pa nila kasi kulang pa 'yung time naming dalawa huhu hahaha. Then sakay sa kotse. Muntik pa kaming di magkasya kasi kasama 'yung tatlo kong kapatid. Nakakatawa kasi di nya alam gagawin nya, napa soda crush tuloy buong byahe at naka-alis sa level na kung saan matagal na syang na-stock hahahahahahaha. Buti hindi traffic until Quiapo. Hirap maghanap ng parking space. Di na namin naabutan 'yung mass kasi almost 10 na din nun. Novenario nalang 'yung naabutan namin. But then, atleast! Tapos naghahanp kami nung mga familiar faces na kamuka nung ibang tao tapos biglang sabi ni Jao, Uy si Quiñahan! Tapos sya din napa-Uy si Quiñahan! hahahahaha! Akala ko kamuka lang, sya daw pala talaga 'yun hahahaha. Haaaay mga avid basketball fans nga naman. Anyway hanggang maka-uwi bukambibig nila ang Quiñahan kasi hinayang na hinayang sila kasi walang picture. Pano ba naman, mas nastunned sila at well... nasa simbahan at biglang lumuhod si JR at 'yun, hindi sila nakapagpa-picture. Aww.

               After Quiapo dapat kakain lang sa KFC. Aba biglang nag-aya si mama mag-Luneta. Since birthday ng kapatid ko kinabukasan, mag-Luneta daw kami tapos panuorin 'yung dancing fountain. Without knowing na nakapag-Luneta na kami before hahahahaha shhhhh. Almost 12 nung nakarating kaming Luneta pero kumain muna sa Mcdo. Then sakto pagdating namin 12AM best part nung dancing fountain napanood namin. Ugh amazing. Nung pumunta kasi kami before medyo starter palang napanuod namin at hindi natapos kasi sobrang gagabihin na kami if ever. Naappreciate ko ng sobra 'yung dancing fountain huhu ang ganda. Then lakad lakad hanggang kay Rizal. Then a moment for mama at sakanya hahahahaha gusto kong sumingit kasi baka kung anu-ano na 'yung pinagsasasabi ni mama. Wala pa namang preno 'yun huhu. Pero since moment nila 'yun para makilala din isa't isa hinayaan ko na. After some picture taking, yes 'some" kasi ang konti talaga hahaha, balik na din sa kotse. Napansin ko parang tulala sya. Nabother ako kasi baka kung ano na nasabi ni mama hahaha. Then after all, akala ko that's how the adventure ends. Aba hindi pa pala. We took the mcArthur highway para maiba naman daw at maexplore namin 'yung ibang daan since si Kuya Cho ang driver. Then pagdating ng Marilao magpapa-gas lang sana tapos nakita ni Kuya Cho 'yung tropa nya at may drag race pala. Ang daming motor! Nastunned nanaman sya kasi gustung-gusto nun ng motor. Bibili na nga sya at pinipigilan ko kasi ughhh delikado! based on mama's experience na din huhu pero di lang kasi sa gusto nya, necessity na din so ano pa nga ba. We decided na manuod na din. Akala namin saglit lang kaso panira 'yung mga pulis sobrang pabibo. Lagay lang pala gusto. Inabot ng isang oras mahigit bago mag-start. Medyo nakakaaliw naman kasi andaming motor at ang dami pong gwapo hihi ang sinful hahaha sorry na. Tapos ugh panira 'yung pulis naka-ilang balik kaya di matapos tapos. Pero nakakatuwa kasi tuwing babalik 'yung pulis Alisan silang lahat hahaha ang cute. Pero fail pa din 'yung race eh. Talo pa 'yung hinete namin. Sayang pusta nila. Umuwi na din kami kasi 4AM na nun. Yup. Wala kaming kapaguran hahaha. Masaya naman kasi in all fairness :) Anyway, bumaba sya sa Bocaue at aba! may regalo pa si mama sakanya. wow ha! hahahaha!

             Well, I never expected everything will turned out this good. God, is really good to me. January 1st palang may blessing na, sumunod pa 'yung combo ng january 2 at 3. Ugh this is probably my year. I claim it. This is probably the year I've been waiting for. But the wait is actually over kasi nakilala na sya ni mama :) Graduation nalang at si papa ang hinihintay. Parang ang redundant ko masyado haha basta hopefully with fingers crossed everything will went well. I claim it na for God is always with me and with him and that's a fact. Ughhh Lord, I love You!!!!!

#2015 #blahblah #officially in love!

[unknownymouss]

[unknownymouss]

uhhhh

#qtp2t :3

[unknownymouss]

'Yung late ka na pumasok tapos nakaayos na 'yung sitting arrangement para sa quiz tapos nagtatanong na si ma'am pero ikaw wala pang pwesto at papel. Buti nalang napaka maaalalahanin nung mga kaklase ko. Pagpasok ko, "UYYYY SI ANDREA! PAGHANDA NYO NA NG PAPEL!" Hahahahahahahahahahahaha tengene I'm so touched <3 :)))))

#college #blahblah

[unknownymouss]

DAMN YES.

[unknownymouss]

January 4, 2014

     There's so much fear inside of me as of the moment. Fear to lose everthing I have and most especially the fear to lose what I only have.

-

     Natatakot akong mawala ka at tuluyan ka nang kunin samin ng ibang tao. Ayokong mawala ang lahat dahil sa ginagawa mo, pero di ko maintindihan kung bakit hindi mo maitindihan ang gusto kong iparating sa'yo. Simpleng bagay lang naman ang hinihingi ko. 'Yun ay ang tigilan ang kahibangang ginagawa mo. Pero hindi ko alam kung pano at ano pa ang gagawin ko sa'yo. Dahil bawat sambit ko sa'yo ng mga salita, wala kang ginawa kundi isawalang bahala ang mga ito. Nakakasawa na. Napapagod din ako kakaunawa sa'yo. Sana alam mo pa rin kahit papano na tao din ako.

-

    Natatakot akong gawin ang mga bagay na gusto kong gawin sa'yo. Maging malambing at maging sweet ng todo. Dahil ayokong magsawa ka lalo na't matagal tagal pa ang destinasyong hinhintay nating dalawa. Natatakot ako baka mamaya mawala na 'yung kilig gaya ng una. Pasensya na kung pigil na pigil ako. Ayoko lang dumating sa puntong sawa na tayo. Pero sana naiintindihan mo dahil promise, worth it naman 'to sa dulo. Napakadami kong gustong sabihin, napakadami kong gustong gawin kasama ka. Pero sana panghawakan mo muna 'yung sinabi  mong maghihintay ka. Naniniwala ako sa'yo ng sobra. Dahil kahit hindi ko hiniling na makakilala ng katulad mo, Pero ang bait ni God at pinakilala nya sakin ang tulad mo. Tumatag ka please, dahil alam kong, ikaw na talaga hanggang dulo.

-

Haaaaay this is the perks of being a girl. Ang hirap maging babae sa totoo lang. Mood swings over-and-over-and-over-and-over-again. Tipong, the hell! ano ba talagang gusto ko at ano ba naman 'tong nararamdaman ko. But at the end, all we want is to be appreciated and return the love we really deserve.

#blahblah #too much feels for today.

[unknownymouss]

Millions of people have decided not be sensitive. They have grown thick skins around themselves just to avoid being hurt by anybody. But it is at great cost. Nobody can hurt them, but nobody can make them happy either.

Osho (via psych-facts)

#fvck this feeling

[unknownymouss]

Aww ❤️

#asdfghjklqhsiwheoqnxoqjbzwpeUGH #convo

[unknownymouss]

A goal is a dream with a deadline.

Napoleon Hill (via psych-facts)

[unknownymouss]

PANGALAWANG SIMBANG GABI ❤️

I never thought my wish would be granted this early. Thank you, Lord. Thank God, for having you, in my life. ❤️ Aayusin ko na buhay ko promise basta tulungan Mo pa din po ako ah. :)

#blablah

[unknownymouss]

[unknownymouss]

[unknownymouss]

I used to blog here everything. Kung ano nangyari sakin sa araw na 'to, kung sinu-sino nakausap ko, kung gaano ako naiinis, kung gaano ako kasaya, kung gaano ako nalulungkot. Tumblr ang naging sandalan ko sa oras na feeling ko walang gustong kumausap sakin, walang nakakaintindi sakin. Pero ngayon, narealize ko kung paano ako naging hindi ganun ka-active. Di na 'ko masyadong nagse-share. Ganun pala no. Ganun pala 'pag may isang taong alam mong laging nandyan sa'yo. 'Yung tipong di nagsasawa sa kakapakinig ng mga storya mo. Ang sarap sa feeling na hindi mo sinasarili 'yung kasiyahang meron ka. 'Yung hindi lang ikaw ang masaya, pati na rin sya just for the reason na masaya ka. Ang saya pala nung alam mong may handang makinig sa'yo kahit ano pa 'yun. Though, hindi mo absolutely nasasabi lahat which is ofcourse not a requirement, eh nakakatuwa kasi, ewan, the fact kasi na alam mong hindi nagsasawang makinig sa mga storya mo eh isang bagay na, na dapat ipagpasalamat mo. Sa daldal kong 'to di ko akalain na may magtyatyagang makinig sakin ng one-to-sawa kong kwento. Hmmm Ganito pala 'yung feeling. But tumblr, 'wag mo sanang isipin na ginagamit lang kita. B'coz you are my first and one true love. How could I just simply dump something who's worth is more than a million? I just can't. I'm just happy I have this 'one-person' who resembles you. 'Yung tipong journal mo at minsan pa nga reminders notebook na nagpapaalala sa'yo. It's touching when someone remembers even the small details about you which can make you feel as precious as a diamond <3 Basta 'yung tipong diary mo na. Tapos 'yung alam mong laging nandyan para sa'yo. uuuuhhh isn't it sweet? HAHA!  Nakakalimutan ko ngang may twitter at tumblr just because of that hahaha! but please, don't be jealous, tumblr. Because our love is eternity. <3

#blahblah