voodoooodoov

[voodoooodoov]

I wondered why I was always so lonely and then I realized that I was always playing different roles for different people but I never played the role of just myself and that’s why I was lonely - the person everyone was with wasn’t actually me.

[voodoooodoov]

... ik zeg niet wat ik (van jou) vind, ik zeg hoe het voor mij voelt en dat is een groot onderscheid, in wat ik voel zit namelijk geen verwijt of oordeel ….


Ik doel met ‘houding’ en ‘onverschilligheid’ louter en alleen op de houding die je aanneemt op het moment dat het gaat/ging over ‘gevoelens’. Want zodra het moeilijk wordt voelt het elke keer alsof je je afsluit voor alles dat met gevoel te maken heeft en emotie kan opwekken. Als ik tegenover je sta en in je ogen kijkt zie ik je vechten om daar niet aan toe te geven, om niet te reageren vanuit je gevoelens en worden ze omgezet naar ‘logica of rede helaas zonder je te beseffen dat je jezelf daarmee oogkleppen op zet waardoor ik het gevoel krijg dat ik aan een blinde het verschil tussen rood en groen moet uitleggen…


De jij die je wilt uitstralen dat werkt niet bij mij Cin want ik voel! Ik kijk daar doorheen en misschien moest ik niet het woord ‘onverschillig’ gebruiken want jij noemt het anders, jij noemt het ‘in je kracht staan’ want zo is jou dat geleerd, het is de plek waar je je veilig voelt. Het maakt me verdrietig Cin want ik zie alleen je angst en die ontneemt je niet alleen de kans om ‘jij’ te zijn maar ook het vermogen om Liefde te tonen … 

Laten we elkaar niet meer zeggen wat we van elkaar vinden? Weet je Cin ik ben niet bang voor spiegels, voor ongelijk, voor pijnlijke woorden, om kwetsbaarheid te zijn. Ik kan het voordeel van twijfel te geven als het gaat om dingen die ik niet begrijp en de kleinste zijn…. is dat zwak? Voor mij niet! Voor mij is dat de plek waar liefde begint ….

.. de laatste keer bij mij in de woonkamer zeg je 'we zijn uitgepraat' maar je stuurt me wel via WA berichtjes. Je stuurt me hier een aantal quotes waarmee je mij iets (liefs) wilt zeggen maar wat je wilt zeggen is me een raadsel en mij vraag blijft onbeantwoord. Vervolgens is het opnieuw ‘we komen er niet uit’. Zegt je wel ‘ik hou van jou’ maar ook zeg je ’voor mij is dat genoeg’ (Genoeg voor wat Cin? )

Het ene geeft mij het gevoel dat je wél contact wilt en ook dat je eigenlijk wél wilt praten(?) (ik wil wel). Het andere verteld me dat je ……nja … niet durft eigenlijk, dat je er bang voor bent(?) … ik heb geen idee …. of … maak ik het nu weer te groot? of…. hoe klein moet het zijn?

Ik ga je niet vragen wat je wilt Cin. Ik heb helemaal geen zin meer om alles dat ik zeg te moeten uitleggen. Dus ga ik je vertellen wat ik wil;

Ik wil vriendschappen die verder gaan dan ‘hoe gaat het met je, met mij gaat het goed’. Ik wil vriendschappen met mensen die kunnen praten over hun gevoelens en met wie ik kan praten over mijn gevoelens, ik wil mensen om me heen die in spiegels durven kijken zoals ik ook kan kijken in de spiegels die mij voor mijn neus worden gehouden ook al doen ze soms pijn, ik wil mensen om mij heen die vrij zijn van oordeel en over voldoende zelfreflectie én empatisch vermogen beschikken om te beseffen dat ze niet boven anderen staan en dat soms dingen vanuit een ander perspectief bekeken moeten worden, ik wil mensen om mij heen die sterk zijn, die zo sterk zijn dat ze hun kwetsbaarheid durven te laten zien, ik wil mensen om mij heen die me het gevoel geven dat ik goed ben zoals ik ben ondanks de fouten die ik maak of de verkeerde dingen die ik soms zeg, ik wil mensen om me heen die me aanmoedigen, die me weten te inspireren om de dingen die ik doe beter te doen, ik wil mensen om me heen die in staat zijn mij het voordeel van twijfel te geven als ze me niet begrijpen, gewoon omdat ze WETEN dat alles dat ik zeg of doe uit mijn hart komt en nooit bedoeld is om te kwetsen of te kleineren, ik wil mensen om me heen die weten wat liefde is, die me een échte knuffel kunnen geven en tegen mij ’ik hou van jou’ durven zeggen zoals ik ‘ik hou van jou’ kan zeggen tegen de mensen van wie ik hou….. en in relatie? Ik wil iemand die kiest voor mij! Niet half wel en soms niet, of met een ‘eigenlijk wel’ als anderen er naar vragen … 

Al het bovenstaande probeerde ik te zijn voor jou! Al het bovenstaande heb ik je willen laten zien en je weet donders goed dat dat waarheid is! Ik had graag gewild dat jij ook zo’n vriend was voor mij maar …. naja…..

Zolang jij blijft hangen in ‘we komen er niet uit’ en je smoort elk gesprek met de doodoeners; ‘jouw realiteit’ of ‘jouw gedachten’ zonder dat ik je ook maar een poging zie doen om iets te begrijpen wat ik wil vertellen dan is het klaar, dan mag je gerust verder gaan met je leven, ik kan niets zijn voor jou, en jij kunt niets betekenen voor mij. Je hebt gelijk, je hebt zooooo gelijk dat we geeneens vrienden kunnen zijn (zei ik dat in december niet ook al?) Wat mij betreft ‘no hard feelings’, veel geluk en liefde Cin want dat is sowieso wat ik altijd voor je wilde …

[voodoooodoov]

Ik kon voelen hoe liefde voelen voelt, Ik kon zien hoe mijn ogen licht zagen, had je maar gezien hoe kleine dingen geluk kunnen geven, hoe de mensen dichtbij écht zijn en onderweg naar vrijheid, als je de muziek kon horen die mijn ziel kan raken of hoe de wolven huilen. Het zou je gelukkig maken, dat is wat ik voor je wilde, dat je kunt leven in je waarheid jezelf de vreugde geeft die je verdiend, het uitstraalt in je wereld. Ik hoop dat de zon je nieuwe liefde geeft of als de eenzaamheid eens komt dat je je herinnert dat het ook een vriend kan zijn, zoals de maan je al de plekken wilde tonen waar liefde is te vinden���.

[voodoooodoov]

“Ik sta nu in mijn kracht”; is wat ze zei en ze wilde de kracht uitstralen die het leven haar geleerd had maar, ik zag geen kracht en haar schild was van gebarsten glas, ze is vergeten dat ook liefde emotie is …..

[voodoooodoov]

…. de chaos van de verwarring in een ziel die werd verblindt door woorden, je mag niet zeggen eerlijk te zijn zolang je nog geen waarheid ziet …

[voodoooodoov]

.. wat wil je dat ik zeg? Dat ik nog van je hou lief? Maar, ik speel niet langer nog dat spel. Het was niet liefde waar ik bang voor ben, dat wat was was immers mooi maar, wat is er nu nog meer dan lief? Nu kruip ik liever over de vloer voordat ik nog eens zo gemakkelijk toegeef. De boosheid die je in je draagt was niet voor mij lief en ik hoop dat je het ooit kunt projecteren op waar het eigenlijk hoorde. Dit gaat niet langer over respect of toewijding, Dit gaat niet langer over vertrouwen of begrip, ik heb mijn straf met eenzaamheid betaald. Wat wil je dat ik nog zeg mijn lief? De schepen zijn verbrand, er is geen weg terug naar de warmte van omhelzing, de liefde die ik niet kon vinden. Ik weiger om terug te vallen in de melodie van het hart en de ziel die ik zo graag thuis had genoemd. Ik heb de bruggen verbrand, de sterren die ik in je zag zijn niet voor mij, niet voor niemand zolang jij niet jij bent. Wat wil je nog dat ik zeg? Ik hou van jou als je kunt beloven dat jij houd van jij… ….

[voodoooodoov]

Onvoorwaardelijke liefde die je wantrouwt, die je niet herkend als het voor je staat, die je in de ogen kijkt met een openheid die eerlijk is. Jouw realiteit zegt anders maar, heeft uitsluitend lelijke woorden. Ik prefereer de mijne; Zoveel mooier is de jij die binnenin jou zit. Het meisje jij, de jij die jij is, Het is haar die ik wilde Het is haar waarnaar in zocht Het is haar waarop ik hoopte Het is haar naar wie ik heb verlangd Het is haar van wie ik kan houden ... Jouw houding geeft me dit; Het is niet deze jij die ik wil of wilde, Ik wil niet de boosheid die je in je draagt, Ik wil niet de pijn waarvoor je geen plek hebt gevonden. Zo prachtig mooi de schijn, de schil, het schild waarvoor ik niets kan voelen. Zo prachtig mooi het vertoon van de jij die je voor de wereld denkt te moeten zijn. Zo prachtig mooi gevoelloos leeg, zonder goedheid, zonder liefde. Een slechte act op het podium van niets. Het raakt(e) me nergens....

[voodoooodoov]

…. Onderschat nooit de blindheid van een vrouw die verliefd is …..

[voodoooodoov]

… weet je lief het grote verschil tussen ‘mijn realiteit’ en de jouwe is dat ik voor de mijne alleen maar hoef terug te lezen naar wat ik heb geschreven op de momenten dat het zich afspeelde. Ik ben nooit gestopt met schrijven. En als je het zou lezen? Je zou het kunnen bestrijden op ‘mijn gedachten’ maar niet op 'mijn gevoel(ens)' ...

Ik heb je nooit een spiegel voorgehouden maar, deze keer moet ik er eentje kwijt. Ik hoop dat je de moed hebt om verder te lezen ….

… vandaag sta je ineens voor me, opnieuw achter datzelfde schild dat je met je meedraagt. En wéér zie ik al die opgekropte boosheid en hoe je je best doet het te verbergen maar, ik kijk dwars door je heen, ik zie het in je ogen en ik voel het… …. je projecteert het op mij! Het voelt als onrecht want het zet me neer als iemand die ik niet was, niet ben of wilde zijn. Niet dat me niets te verwijten valt, ik ben niet zonder schuld, je mag best boos zijn om een paar dingen maar zóveel boosheid is buiten proportie, zóveel boosheid heb ik niet verdiend .... ... alle woorden die je gebruikte? Ook die zijn buiten proportie. Ik heb wel gedacht 'ze weet misschien niet goed wat die woorden betekenen', hoe zwaar ze wegen, welk effect ze sorteren. Maar het maakt niet meer uit want wat het ook is ze komen uit 'jouw gedachten'. In welke realiteit kan verliefdheid en liefde worden uitgelegd met de woorden die jij gebruikt? Niet in mijn realiteit!

Ik heb nergens spijt van want alles kwam vanuit mijn hart! Dat is een realiteit die je niet kunt ontkennen zelfs niet in de jouwe. Heb ik het dan allemaal te groot gemaakt? Nee! Jij hebt die illusie groot en in stand gehouden.

Wat is er gebeurd tussen; “Hey Lieverd, hoe gaat het en vergeet je niet je kliko” (tot dat moment was ik nog steeds die lieverd(?)) en nu we ruim drie maanden verder zijn? Niets! Ik heb niets gezegd dat verkeerd uitgelegd kan worden want, ik heb niets gezegd! Ik heb gezwegen, en ik snap best dat het boosheid heeft opgewekt maar, volgens mij is er niet veel empathie voor nodig om te kunnen begrijpen waarom het moest. " Ik weet van je pijn en van wat je niet verteld. ik ken de reden dat je zwijgt, ik voel wat je diep hebt weggestopt ik ken het schild dat jij ‘je kracht’ noemt, ik weet waarom het is, ik weet wanneer het was, ik weet zelfs wie je in bescherming houdt, ik ken je angst meer dat jij het weet, ik weet het allemaal want, ik kan het voelen, ik heb het altijd gevoeld en vandaag voelde ik het opnieuw … "

De boosheid die -ik voel in jou- heeft niets te maken met mij! Jouw boosheid heeft alles te maken met wat jij met je meedraagt en dan kun je dat afdoen met; ’Ronnie; jouw realiteit’ of ‘jouw gedachten’ maar daar kom je bij mij niet mee weg. Het is jouw manier om spiegels te ontwijken en zolang je dat doet heb ik geen plaats voor jou. Ik ben niet gevlucht voor jou, jij bent op de vlucht voor jij! (Misschien lukt het je (ooit) om je boosheid te projecteren op degene(n) die jou heeft aangedaan wat jou is aangedaan.)

Heb ik ongelijk? Ik hoef het niet te weten.... dit is zo ik je zie....

[voodoooodoov]

… elke dag nog steeds,

Ik zou willen dat het

waarde had of tenminste

nog iets van betekenis …

…. maar dat heeft het niet ondanks het feit dat ik nog van je hou...

Dat je steeds komt om te kijken naar wat ik heb te zeggen was lief en aandoenlijk toen het ging over liefde en verliefd zijn maar, nu is het verontrustend, beklemmend en het belemmerd me in mijn ‘gevoel van vrij zijn’. Wat je jarenlang deed en nog doet is daar waar het onderscheid ligt tussen gestalkt worden en stalken, jij was het, jij bent het! De andere woorden die je mij moest noemen? Ik durf ze niet eens te denken! Het zette me weg als iemand die ik niet was, niet ben en niet wil zijn. Ze waren kleinerend, vernederend, pijnlijk, geuit vanuit een houding die je ‘kracht’ noemde op een moment dat ik me open en schuldbewust had opgesteld. Ik zag geen kracht, ik had medelijden omdat je niet in staat bleek om ook maar iets van empathie, gevoel of liefde te tonen, het was een diepgewortelde boosheid, het was gekwetstheid en het was rancune! Dat ik me er niet toe heb laten verleiden om daar op dat niveau in mee of tegenin te gaan te gaan dát was kracht! En je woorden? Jouw gedachten! Ze vertellen hoe jij denkt en daarmee ook wie jij bent, ze zeiden niets over mij want, voor die waarheid
 hoef ik alleen maar in mijn hart te kijken en weet ik één ding zeker; ik hield van je, ik zou alles voor je doen, alles wat ik zei of dat ik deed was altijd vanuit het hart met de gedachte aan jou op de eerste plek, vaak boven mezelf! Jij WEET dat dat waarheid is! JIJ hebt niet het RECHT om te oordelen, te verwijten, te kleineren of boos te zijn! Je had me beloofd altijd eerlijk te zijn maar, hoe kun je dat zeggen als het niet bent tegen jezelf …

Wees vrij…. wees gelukkig … heb lief…. mijn deur staat altijd open maar.... alleen voor mensen die zichzelf kennen, niet bang zijn voor spiegels en de moed hebben om zichzelf te zijn .... mensen bij wie ook ik zonder oordeel mezelf mag zijn....

[voodoooodoov]

…. dus je hebt nu al je leegte weer gevuld. Ik wist dat je het niet alleen zou kunnen maar ik dacht wel dat je het langer dan dit zou volhouden. Ik hoop dat het écht is lief, veel geluk!

[voodoooodoov]

… het voelt niet

als ik dacht

dat het zou voelen …..

… dat doet het nooit …

[voodoooodoov]

… het is meer van; dat je stilstond en dat ik ben doorgelopen. Ik kijk nog steeds achterom soms lief want, het was niet dat het niets was. Ik mis je, of….. ik mis de jij die ik droomde dat je was en soms denk ik je te horen zingen, soms wil ik terug naar waar ik je eventjes in mijn armen mocht houden.

Lief; ik weet niet wie je bent, ik herken niet langer je stem en je woorden vormen zinnen die ik niet kan begrijpen. Ik weet alleen nog wat het waard was, van het houden van en dat nu je naam een diepe zucht is die snijdt als een mes in mijn hart dat bloedt ….

Ik weet best dat het niet verder kon want ik wil niet deze jou of het soort liefde dat je geeft, ik wil niet deze pijn, ik wil niet deze vriendschap, Ik wilde de jij die ik hoopte dat je was of misschien de jij die je nog moet worden. Ga niet langs deze weg lief, ik ken deze weg of misschien, wie ben ik; ga hem wel als je het zelf wilt weten…. en ik laat los ……

Het was meer van; dat je stilstond en dat ik niet opnieuw terug ga … veel geluk (met je nieuwe vlam :-p)

[voodoooodoov]

.. natuurlijk houd ik nog wel van je. Dacht je werkelijk dat ik liefde zomaar uit kan zetten? Het zal altijd blijven maar, het was gewoon de tijd weet je want, jij bent nu daar waar je wilde zijn en ik was niets meer dan degene die je daar moest brengen. Ik was de eerste dat moest zo zijn. Het is niet fijn om de eerste te zijn want, de eerste is nooit ‘goed genoeg’ gewoon omdat dat zo is en dan weet je van te voren dat het geen stand zal houden. De eerste is degene die de schuld moet krijgen voor de pijn die alles bracht. Het spijt me dat je geen vertrouwen kon hebben in wat liefde was. Het spijt me dat ik jouw liefde voor liefde nam. Het spijt me dat ik moest vluchten maar, er was maar zoveel oordeel waar ik begrip voor kon hebben, er was maar zoveel verwijt dat ik kon dragen. Natuurlijk houd ik van je. Ik hoop dat je snel de moed vindt om de jij te zijn die je bent ….…. 

[voodoooodoov]

... het is okay om aan mezelf te denken en lief te zijn voor mezelf, het is okay om het soms fout te hebben, het is okay om boos te zijn, het is okay om niet perfect te zijn, het is okay om gelukkig te zijn, het is okay om los te laten en verder te gaan...

[voodoooodoov]

Ik hou niet meer van jou! Niet zoals echte liefde zou moeten zijn. Het spijt me! Maar weet je ‘tijd’; het veranderd niets, het wordt alleen maar helderder. Het was nooit mijn bedoeling je te kwetsen ook al is het precies dat wat ik wel heb gedaan. Daarvoor zeg ik ‘het spijt me’. 

[voodoooodoov]

Dus je kon niet beslissen en iedereen besloot voor jou. Dus je kon het niet alleen en je klampte je vast aan iets dat voelde alsof het liefde was. En nu? Nu ben je waar niet altijd regenbogen zijn, het gras is gewoon groen en je dromen zijn alleen maar dromen. Het spijt me dat ik tegenval, het spijt me dat ik je dromen niet waar kan maken, het spijt me dat ik van je hou, het spijt me dat ik verliefd was, het spijt me van mijn dromen in gedichten, het spijt me dat ik hoopte dat het kon, het spijt me dat het je spijt, het spijt me dat ik niet langer geloof dat je ooit zover zou komen, het spijt me dat ik je niet langer kon geloven, het spijt me dat ik verder ga, het spijt me dat ik je mijn rug heb toegekeerd, het spijt me dat je nooit mij voelde, het spijt me dat je achter me staat en niet naast me, het spijt me dat ik niets anders meer kan zeggen dan; het spijt me dat helemaal niets me spijt want de waarheid is dat alles dat ik zei, alles dat ik deed kwam uit mijn hart ….