Tumgik
akicats · 7 years
Link
0 notes
akicats · 9 years
Photo
Tumblr media
now playing …
2K notes · View notes
akicats · 9 years
Photo
Tumblr media
akicats notes turned 3 today!
0 notes
akicats · 9 years
Text
ο εν λόγω γλίτσας
Μόλις τελείωσε η εκδήλωση ανέβηκα backstage και περπάτησα στους διαδρόμους με τα καμαρίνια ψάχνοντας το κορίτσι.
Μετά από μια δεξιά στροφή είδα να έρχονται (αντίθετα) προς τα 'μένα δύο άνδρες, και οι δύο εβδομηντάρηδες, ο ένας πρώην παραγωγός, ο άλλος τραγουδιστής...
Τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια, κάτι που δεν έχει αλλάξει πάνω μου είναι η αηδία που μου προκαλεί ένας συγκεκριμένος τραγουδιστής. 
Μάλλον έπαιξε ρόλο το ότι στην ταβέρνα που δούλευα ως βοηθός σερβιτόρου από τα δώδεκα και για 3 καλοκαίρια, ακουγότανε αποκλειστικά και μόνο ο εν λόγω γλίτσας.
Καθώς πλησίαζα λοιπόν, ο ένας «την κάνει», ο άλλος στριμώχνεται στην άκρη του διαδρόμου, πίσω από κάτι βάσεις για τυμπάνια (ορ σάμθινγκ) και ακούω τον χαρακτηριστικό ήχο του ουρήματος.
Είναι περίεργο, αλλά νοιώθω κάποιου είδους δικαίωση :-)
Είχα δίκιο λοιπόν τόσα χρόνια για τον τύπο.
0 notes
akicats · 9 years
Video
Τ' Ακουστικά • Ανδριάνα Μπάμπαλη feat. Onirama
Πρόκειται για το outsider του (επερχόμενου) δίσκου της Ανδριάνας (μουσική δική της, στίχοι του Νίκου Μωραΐτη).
Straight, δυναμικό, μπαντίστικο, για αυτό και σκεφτήκαμε και τη συμμετοχή των Onirama. Η Ανδριάνα έχει συνεργαστεί μαζί τους στα πρώτα τους βήματα, Θεσσαλονίκη, Club του Μύλου, 2006. Τα καρντάσια δεχθήκανε με χαρά, και δώσανε και σούπερ δικό τους χρώμα, στα πλαίσια του υπόλοιπου δίσκου. Μάλιστα ήρθανε και γράψανε όλοι μαζί στο studio , ροκάροντας old school, κανονικά !
Το Video είναι σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Συλβέστρου.
Δημήτρης Κοκονίδης - τύμπανα
Άλεξ Παπακωνσταντίνου : ηλεκτρικό μπάσο
Γιώργος Κοκονίδης : ηλεκτρική κιθάρα
Χρήστος Τρεσίντσης : πιάνο / keyboards
Θοδωρής Μαραντίνης : τραγούδι / ακουστική κιθάρα
(+εγώ : λεπτομέρειες)
Ηχοληψία - Μίξη : Θάνος Καλέας @ Kyriazis Studios
Mastering : Ανέστης Ψαραδάκος @ Athens Mastering
Κυκλοφορεί από τη Feelgood Records για την ώρα μόνο ψηφιακά :
Αν έχεις android εδώ.
Αν έχεις άηφον εδώ.
http://us.7digital.com/artist/andriana-babali-feat-onirama/release/takoustika
http://www.amazon.com/TAkoustika/dp/B00NV76EFY
Το ακούτε τζάμπα, εκτός από το γιουτιούμπ, εδώ :
http://open.spotify.com/album/4ST3M7OpMfYKLD7wqrMHRY
http://gr.napster.com/artist/andriana-babali/album/takoustika/track/takoustika
http://www.deezer.com/album/8752949
http://www.rdio.com/artist/Andriana_Babali_feat._Onirama/album/T'Akoustika/
0 notes
akicats · 10 years
Video
youtube
Πάρε με αγκαλιά και πάμε (από το «Όλα στο φως»)  #δουλειές_μου [2004]
 Ναι, ομολογώ ότι είναι ωραίο, ακριβώς 10 χρόνια μετά, να ακούς τα ραδιόφωνα να το παίζουν ακόμα, σαν καινούργιο !
 Είναι η ζωντανή απόδειξη ότι - το να επενδύσεις λίγο παραπάνω στην ενορχήστρωση-παραγωγή, το να έχεις top μουσικούς να παίζουν, σε top studio, με άνεση χρόνου, μάλλον έχει κάποια σημασία στο αποτέλεσμα...
Τύμπανα : Μιχάλης Καπηλίδης
Κρουστά : Βαγγέλης Καρίπης
Συνθόμπασο : εγώ
Ηλεκτρικές κιθάρες : Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου / Δημήτρης Μπαρμπαγάλας
Ακουστική κιθάρα / Κιθαρόνι intro : Γιάννης Παπαζαχαριάκης
Πιάνο / Rhodes / Programming : εγώ
Ηχοληψία-Μίξη-Υπομονή : Βαγγέλης Λάππας (Studio Sierra)
Η ενορχήστρωση-παραγωγή είναι δικιά μου, με σύμβουλο κατεύθυνσης τον Γιώργο Κυβέλο.
Και βέβαια, το τραγούδι είναι του Μιχάλη Χατζηγιάννη (που κάνει και δεύτερη φωνή) και οι στίχοι της Λήδας Ρουμάνη.
0 notes
akicats · 10 years
Text
Για τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο.
Tumblr media
…μπήκαμε νύχτα Κυριακής (Χειμώνας 1997) στα γραφεία της EMI. Ήμουν ο νέος ταλαντούχος ενορχηστρωτής από τη Σαλονίκη. Με ξενάγησε, και αράξαμε στο meeting room, το οποίο είχε και πιάνο.  Μετά από test του στερεοφωνικού, συζητήσαμε τα διάφορα θέματα του δίσκου (Δ. Ζερβουδάκης - Κλεισ' τα μάτια σου και κοίτα) και (μετά από έξυπνη προτροπή του Βαγγέλη) έκατσα στο πιάνο να «πειράξω» λίγο το ρεφραίν του single, για να είναι πιο «δυνατό».
Μας έκατσε τέλεια, αφού έγινε έτσι, χαλαρά. Αυτός ο τρόπος καλής εκμεταλεύσης των πηγών μιας παραγωγής, κανονικά θα έπρεπε να διδάσκεται στο κολλέγια.
Έξυπνος, αισιόδοξος, πάντα γελαστός... r.i.p. Βαγγέλη.
Δημήτρης Ζερβουδάκης • Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα
0 notes
akicats · 10 years
Text
Λέω να γίνω τραγουδοποιός !
Θα γράψω ένα εφτάρι με παιδική μελωδία και θα βάλω και 2-3 δύσκολες λέξεις στο κουπλέ.
• Χαμός θα γίνει !
Αν έχει και μια υποψία πολιτικοποιημένου στίχου, και μάλιστα με «κατιτίς» χωριάτικης προφοράς...
Έχω κι ένα φίλο που δουλεύει στην εφημερίδα που είναι ο ίδιος όμιλος με αυτό το έντεχνο ραδιόφωνο και μπορεί να με βάλει στο πλέηλιστ.
Είναι και ο ξάδερφος που δουλεύει στο καφέ που έχει ο έτσι με το μεγάλο μαγαζί στην παραλιακή, έχω ακούσει ότι αυτός μπορεί να μου κλείσει και συμβόλαιο σε μεγάλη δισκογραφική ! Κανονικό, πληρωμένο !
- ή μήπως να το κάνω αγγλόφωνο, μπας και «πιάσει» έξω ?
:-P
cheers !
cats
0 notes
akicats · 11 years
Photo
Tumblr media
Κατέβηκα από την τεράστια σκηνή με την αίσθηση ότι είχα παίξει 3 συνεχόμενες συναυλίες στο Wembley, ή κάτι τέτοιο...
 Το γήπεδο ήταν γεμάτο από παιδάκια που παρασύρθηκαν απ' το hype, και τους γονείς τους που, έτσι κι αλλιώς, τους αρέσει αυτής της ηθικής η διασκέδαση. Ήταν και φτηνό το εισιτήριο...
Κοίταξα γύρω μου, ο χώρος πίσω από το stage ήταν γεμάτος με παρατρεχάμενους και τους φίλους τους, που όλοι (!) φορούσαν ταμπελάκια επισκέπτη.
 Πεινούσα τρομερά !
Η παραγωγή μας είχε πει ότι μετά τη συναυλία θα έχει φαγητό.
Αντί γι αυτό, είχε έναν μεγάλο μπουφέ, χύμα, στο χώρο του γηπέδου, και μια ουρά καμιά εικοσαριά ανθρώπων (όλοι άγνωστοι και άσχετοι με τη συναυλία), με πιάτο στο χέρι.
Στάθηκα στην ουρά 1-2 λεπτά.
Χάζευα τον κόσμο γύρω μου που έκανε δημόσιες σχέσεις και πετούσε κόκκαλα, αποφάγια και πλαστικά ποτήρια στο γρασίδι του γηπέδου.
Προσπάθησα για άλλη μια φορά να πείσω τον εαυτό μου ότι αυτή η συμπεριφορά δεν συνδέεται απαραίτητα με αυτό το είδος της μουσικής...
Ένιωσα να ανακατεύομαι, και την ώρα που έκανα να φύγω με φώναξε ένας συνάδελφος, για να πάμε στην πόλη για ποτό.
0 notes
akicats · 12 years
Link
Το site της ευρωπαϊκής μέρας της μουσικής λέει :
Κάθε πλατεία και ένα φεστιβάλ... Κάθε γειτονιά μια συναυλία… κάθε γωνία και ένα συγκρότημα... Δρόμοι πλημμυρισμένοι από κόσμο και ήχους...
Τα ΝΕΑ λένε : 110 καλλιτέχνες στη Θεσσαλονίκη !
21η Ιουνίου / Ευρωπαϊκή μέρα της μουσικής / Ζήτω ο τζάμπας !
                                           Εμπρός λοιπόν !
όλοι μαζί να βγούμε στους δρόμους και να γιορτάσουμε την καλπάζουσα απαξίωση της τέχνης της μουσικής !
Ας αφαιρέσουμε από τα παιδιά μας το δικαίωμα να μπορούν να ασκήσουν κάποτε το επάγγελμα του μουσικού !
Ας εδραιώσουμε το φασισμό της δωρεάν προσφοράς της τέχνης !
Άλλωστε η τέχνη δεν πρέπει να είναι επάγγελμα , έτσι δεν είναι  ?
Δεν πρέπει να βγάζει λεφτά ο καλλιτέχνης, παρά μόνο ο μεσάζοντας, ο βοηθός του μεσάζοντα, ο executive assistant producer, ο δήμαρχος, ο artistic manager του οικιακού βοηθού του δημάρχου, και πάει λέγοντας...
αηδιαστικοί τύποι , αδίστακτοι εκμεταλευτές .
0 notes
akicats · 12 years
Audio
Τακτοποιώντας αρχεία βρήκα αυτό...
Από το 2005 που έκανα το "Μην πεις ποτέ" της Ανδριάνας , σκέτο το κουαρτέτο (οκτέτο πραγματικά) εγχόρδων που παίζει στη γέφυρα.
Το ενορχήστωσα εγώ, και ηχογραφήθηκε στο Prism Studio το 2005 με ηχολήπτη το Νίκο Καραπιπέρη .
Βιολί (όλα τα βιολιά) παίζει ο Τάσος Παπαστάμου.
Βιόλα (όλες τις βιόλες) ο Στάμος Σέμσης.
Το cello είναι προγραμματισμένο από μένα.
Η σύνθεση βέβαια του κομματιού (εξαιρείται αυτό το σημείο, το οποίο είναι ευγενική προσφορά του ενορχηστρωτή) είναι του Κώστα Λειβαδά.
0 notes
akicats · 12 years
Text
Souvenir: A Fantasia on the Life of Florence Foster Jenkins
Θεατρική Παράσταση , στα Ελληνικά : Μαντάμ Φλο
Η εξηνταπεντάχρονη κυρία Florence Foster Jenkins, ή αλλιώς η «Madame Flo», «η πιο παράφωνη γυναίκα στον κόσμο», προσλαμβάνει τον τριαντάχρονο πιανίστα και συνθέτη Μεξικανικής καταγωγής, Cosme McMoon, για να την ακομπανιάρει στα φιλανθρωπικά ρεσιτάλ της ενώπιον της καλής κοινωνίας της μεγαλούπολης.
Σε κάθε σκηνή της παράστασης αναγνώρισα καταστάσεις που έχω ζήσει προσωπικά, και βέβαια συγκεκριμένα πρόσωπα του χώρου.
 Λες και ο Stephen Temperley είχε στο μυαλό του το καλλιτεχνικό στερέωμα της Ελλάδας του 1980-2012...
Έχει λεπτομερέστατες αναφορές στον καθένα τους !
Δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος που έχει ζήσει από κοντά τα αμετροεπή άπληστα εξηνταπεντάχρονα ανθρωποειδή που αποτελούν τον αφρό του καλλιτεχνικού στερεώματος της Ελλάδας να μην αναγνωρίσει έναν-έναν τους χαρακτήρες τους .
ΥΓ. Ως δηλωμένος "μη θεατρόφιλος", φαντάζομαι πως δεν δικαιούμαι να δώσω συγχαρητήρια στη Βαλάκου, το Χρανιώτη και τον Καραμίχο για το αρτιότατο αποτέλεσμα .
0 notes