Önceden geceler o kadar uzun geçerdi ki, geceyi atlatmaya ömrümün yetmeyeceğini düşünürdüm. Artık anılarda değil, an'larda yaşamaya karar verdim. Bunun benim için ne ifade ettiğini bildiğim için mutluyum.
Yaşadığım iyi, kötü, heyecan verici olayları sana anlatmak için sabırsızlanıyorum. Hayatımda hiç var ol(a)mamış bir insanla bu kadar konuşma isteği nereden geliyor?
Bana kendimi iyi hissettirmeyen insanları hayatımdan çıkartıyorum. Tamam. Asıl sorun şu: Ben bu enkazdan sonra tek başıma ve sapasağlam ayağa kalkabilir miyim?