craftypoetryangel

[craftypoetryangel]

Μια Ευχάριστη Εξόρμηση ΙΙ

Μάλιστα, βάσει του παραδείγματος με τον κορμό που τα παιδιά αγκάλιαζαν για να διαπιστώσουν το μέγεθός του αποδείχτηκε ότι η βιωματική μάθηση που γίνεται με φυσικό τρόπο είναι πολύ πιο αποτελεσματική και με πιο γόνιμα αποτελέσματα. Η γνώση αυτή είναι πάρα πολύ αξιόλογη για το μελλοντικό μας λειτούργημα και για να επιτύχουμε αυτό που λέμε ότι η γνώση έχει νόημα για τα παιδιά και τους είναι μια ευχάριστη αλλά κοπιώδης διαδικασία. Αυτό που έκανα όπως και κάθε φορά άλλωστε ήταν να παρακολουθήσω την παρουσίαση με μεγάλη προσήλωση την παρουσίαση δίνοντας βάση στην πενιά αλλά και να προσπαθήσω να απελευθερωθώ και ν να εκφράζω χωρίς φόβο τα όσα νιώθω και πιστεύω. Προσωπικά, αντιλήφθηκα για ακόμη μια φορά την σπουδαιότητα και το κύρος του μελλοντικού μου επαγγέλματος όντας περήφανη, συγκινημένη και μη μετανιωμένη για την επιλογή μου. Κατάλαβα επίσης, πως με την σωστή προσέγγιση και τον σωστό χειρισμό οι γονείς μπορεί και πρέπει να είναι σύμμαχοι στο έργο και την πορεία μας για την εξέλιξη και την ενδυνάμωση των παιδιών τους. Αυτό όμως που διαπίστωσα στον μεγαλύτερο βαθμό ήταν ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνιέται το δικαίωμα του παιδιού να παίζει και να μαθαίνει για την ζωή του συμμετέχοντας σε αυτή , γεγονός που πλάθει τον χαρακτήρα και συγκροτεί την προσωπικότητα και την συμπεριφορά του ως προς τα πράγματα. Αυτό που σκοπεύω να κάνω στο μέλλον , είναι να μην σταματήσω να βλέπω σφαιρικά την εκπαίδευση και να προσπαθώ να κάνω μικρά βήματα που θα την αλλάξουν προς το καλύτερο!

[craftypoetryangel]

Μια Eυχάριστη Eξόρμηση I

Το μάθημα αυτό ήταν αναμφίβολα ένα από τα πιο ευχάριστα και πιο χαλαρωτικά που έχουμε κάνει. Σε αυτή την συνάντηση λοιπόν, ήρθαμε σε επαφή με την Νηπιαγωγό Ελένη Νικολουδάκη η οποία μας μίλησε για την εμπειρία της στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο Νηπιαγωγείο του Φορφουρά, ενός ορεινού χωριού της. Όταν εγώ μπήκα στην αίθουσα, μόλις είχε πραγματοποιηθεί η σύνδεση και προσπαθούσαμε να συντονιστούμε. Ως δημιουργία κλίματος γνωριμίας, η κάθε μία συστήθηκε, είπαμε το εξάμηνο φοίτησής μας και κάτι το οποίο μας αρέσει στην σχολή. Επειδή καθόμουν μπροστά, η σειρά μου να μιλήσω ήρθε γρήγορα και τότε ήταν που αισθάνθηκα πιο ωραία από ποτέ μέσα στην ημέρα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως ανέφερα το μάθημά μας ως αυτό που μου αρέσει πιο πολύ στην σχολή και παρά τις μάσκες μπόρεσα και αντιλήφθηκα αλλά και αισθάνθηκα την συγκίνηση που περίκλεισε τον καθηγητή μου κοιτάζοντας τα μάτια του και αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα αλλά και αισθάνθηκα πολύ μεγάλη περηφάνεια για την συνεργασία μας ως τμήμα. Στην συνέχεια, όταν και κάποιες συμφοιτήτριές μου το ανέφεραν εξίσου αυτό το συναίσθημα ενδυναμώθηκε και νιώσαμε από κοινού πάρα πολύ όμορφα. Η κα Νικολουδάκη μετά από αυτό, μας έδειξε μια παρουσίαση βασισμένη σε θεματικές η οποία περιλάμβανε διάφορες δράσεις που η ίδια πραγματοποίησε στο Νηπιαγωγείο. Η πρώτη θεματική αφορούσε την επαφή των παιδιών με την φύση και τα φυσικά φαινόμενα. Μια από τις πρώτες τις φράσεις όταν ξεκίνησε να μας περιγράφει τις πρακτικές αυτές ήταν πως δεν θα ήταν λογικό τα παιδιά να έχουν δίπλα την φύση και να μην την επισκέπτονται. Οι πρώτες εικόνες που μας έδειξε ήταν τα παιδιά να κάνουν κατασκευές από αποξηραμένα φύλλα κάτι θα έλεγε κανείς συνηθισμένο , με τεράστιο νόημα για αυτά όμως. Μετά, μας μίλησε για τις βροχερές εξορμήσεις οι οποίες δεν ήταν κάτι άλλο παρά περίπατοι τις βροχερές μέρες, φυσικά όχι καταρρακτώδεις, με την συγκατάβαση των γονιών και με παιδιά "οπλισμένα" με αδιάβροχα και γαλότσες τις άφηναν στο σχολείο σε ειδική κατασκευή. Αυτό που με εντυπωσίασε πολύ στο σημείο αυτό, ήταν το ότι στο πλαίσιο των περιπάτων αυτών τα παιδιά στο διάλειμμά τους έπαιζαν με τις λάσπες και τα χώματα κάτι που απολάμβαναν πολύ, υπενθυμίζοντας και εμάς πως η διασκέδαση βρίσκεται στα πιο απλά. Δύο ακόμη εντυπωσιακά σημεία, ήταν κάτι καθιερωμένες φωτογραφίες που έβγαζαν στο προαύλιο του σχολείου κάθε χρόνο τα παιδιά μπροστά από μια αμυγδαλιά βλέποντας παράλληλα και τις μεταβολές της στις εποχές του χρόνου καθώς και η παρακολούθηση του τρεχούμενου νερού από τον σωλήνα σαν μια βιωματική δράση για τον κύκλο του νερού. Ύστερα, περάσαμε στην ενότητα του πρωινού στην οποία τα παιδιά εκτελούσαν εύκολες συνταγές με υλικά των γονιών και στην συνέχεια όλες οι τάξεις του συστεγαζόμενου Δημοτικού πηγαίνανε και τρώγανε με την σειρά πρωινό. Κάποιες από αυτές τις συνταγές ήταν ομελέτα φούρνου , κρέπες και κουλουράκια. Μία επιπλέον ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία ήταν η εκδρομή που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα καθώς και οι εκδρομές που λάμβαναν χώρα με γονείς και παιδιά εντός Κρήτης. Προς το τέλος η κα Νικολουδάκη, μας περιέγραψε την εφαρμογή της πρακτικής της συνέλευσης και μας παρότρυνε έντονα να την ακολουθήσουμε και εμείς παρά τις δυσκολίες τις οποίες παρουσιάζει. Στο τέλος μας έδειξε φωτογραφίες από την λεγόμενη "κατασκήνωση" που ουσιαστικά περιελάβανε μια μέρα διαμονής στο χώρο του σχολείου. Στο τέλος μας έδειξε κάποιες λίγες εικόνες από την κούκλα της τάξης και την καθημερινή αλληλεπίδραση των παιδιών τονίζοντάς μας πως οι σχέσεις μας με τους γονείς ως εκπαιδευτικοί δεν θέλουν κόπο αλλά τρόπο!!! Είναι γεγονός ότι αποκομίσαμε πολλά όπως και σε κάθε μάθημα αφού όλες μοιραστήκαμε στο τέλος όμορφες εμπειρίες. Αυτό που θεωρώ ότι μας έδωσε περισσότερο αυτή η συνάντηση ήταν κάτι το οποίο βέβαια είναι ήδη γνωστό , ότι η μάθηση δεν μπορεί να αποκοπεί από την καθημερινή ζωή, τις εμπειρίες και τα βιώματα και δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να κλείνουμε αποκλειστικά τα παιδιά στους τέσσερις τοίχους μόνο και μόνο επειδή μας το επιφυλάσσει ο νόμος.

[craftypoetryangel]

Χρήσιμος και Αναγκαίος Σταθμός II

Το απογεύμά μας έκλεισε όμορφα βρίσκοντάς μας γευόμενους ωραιότατα σκαλτσούνια, ευγενική χορηγία του καθηγητή μας. Σίγουρα αποκομίσαμε πάρα πολλά από το μάθημα αυτό που δεν είναι μόνο τα μέλη που απαρτίζουν μια συνέλευση(συντονιστής, γραμματέας πίνακα, γραμματέας τετραδίου, φύλακας χρόνου) και την ίδια την διαδικασία πραγμάτωσής της. Καταλάβαμε και με το παραπάνω, την έννοια του δημοκρατικού σχολείου, το τι σημαίνει να φτιάχνεις και να δομείς ένα σχολείο στο οποίο θα εκπληρώνονται οι ανάγκες των μαθητών και θα ικανοποιούνται τα αιτήματά τους με τρόπο που θα τους δώσει κίνητρο για να μαθαίνουν καλύτερα. Τα παιδιά θα πρέπει να λειτουργούν με τρόπο παρόμοιο με τους ενήλικες ώστε να μπορούν να επιλύουν τις διαφορές τους και να συνυπάρχουν αρμονικά. Κατά την διάρκεια της συνέλευσης, μπορούν να φέρουν και πράγματα και εμπειρίες από τον έξω κόσμο για τα οποία απαιτείται συζήτηση και τα απασχολούν άμεσα. Δύναται ακόμη, τα παιδιά να εκφράσουν τυχόν παράπονά τους για τους εκπαιδευτικούς και αν εκείνοι με την σειρά τους είναι πρόθυμοι να αλλάξουν πολλά πράγματα στον τρόπο με τον οποίο γίνονται τα μαθήματα. Η συνέλευση ακόμη, ενθαρρύνει τις φωνές όλων καθώς ακόμη και παιδιά που ήταν σιωπηλά απελευθερώνονται εκφράζοντας φόβους και ανησυχίες. Για να περνάνε επομένως τα παιδιά όσο καλύτερα που γίνεται στο πλαίσιο της δικαιοσύνης, η συνέλευση ως πρακτική πρέπει να εφαρμόζεται τόσο τακτικά όσο και έκτακτα χωρίς ακυρώσεις. Στην εποχή που ζούμε, η γνώση αυτή για την αναγκαιότητα εφαρμογής μιας τέτοιας πρακτικής είναι ιδιαίτερα αξιόλογη καθώς αποτελεί σπουδαία καινοτομία για να επιτευχθεί το επόμενο βήμα στην εκπαίδευση: η ενδυνάμωση της φωνής των μαθητών. Προσωπικά, εγώ εκτός από το να μην φοβηθώ να μιλήσω όπως προαναφέρθηκε αλλά και να συμμετέχω στα παιχνίδια, παρά την κούραση που είχα ευαισθητοποιήθηκα αρκετά και παρακολουθούσα με τεράστια προσήλωση. Στο μέλλον, σκοπεύω παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν να εφαρμόζω στο σχολείο την συνέλευση ώστε τα παιδιά να είναι όσο το δυνατόν πιο ευχαριστημένα γίνεται. Αλλά και σκοπεύω να διατηρήσω την προσήλωσή μου αυτή όσο περισσότερο γίνεται. Οι δυσκολίες που ενδέχεται να προκύψουν από την εφαρμογή της συνέλευσης στο νηπιαγωγείο είναι πολλές και διάφορες. Αρχικά, τα παιδιά σε αυτή την ηλικία παρουσιάζουν μια έντονη υπερκινητικότητα γεγονός που δυσχεραίνει την ικανότητά τους να φτιάξουν εύκολα έναν κύκλο και να κάτσουν εκεί για πάρα πολλή ώρα, αφού μέχρι και ο χρόνος που αφιερώνεται στην "παρεούλα" είναι ελάχιστος. Αυτό όμως μπορεί εύκολα να αντιμετωπιστεί κάνοντας περισσότερες δραστηριότητες που απαιτούν σταθερότητα. Ύστερα, ένα ακόμη ζήτημα που προκύπτει είναι το η επιθετικότητα που έχουν τα νήπια και που συνήθως την χρησιμοποιούν για να λύσουν τις περισσότερες από τις διαφορές τους. Μια συζήτηση πριν από την έναρξη των συνελεύσεων αναφορικά με τους λόγους αποφυγής τέτοιων συμπεριφορών θα μπορούσε να λύσει ένα μεγάλο ποσοστό του θέματος. Ακόμη, τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν έχουν αναπτύξει πλήρως την προσωπικότητά τους, ούτε έχουν τις επαρκείς γνώσεις για να τεκμηριώσουν την άποψή τους για αυτό και θα ήταν σοφό ο εκπαιδευτικός να ξεκινήσει αυτή την παρέμβαση αφού έχουν περάσει κάποιοι μήνες διδασκαλίας προσαρμογής και γνωριμίας. Τέλος, μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα στο να παρθεί εύκολα μια κοινή δίκαιη απόφαση καθώς οι περισσότεροι μαθητές ενδέχεται να ψηφίσουν ό,τι και οι φίλοι τους γεγονός που διορθώνεται με δραστηριότητες που ευνοούν την αίσθηση του εαυτού.

[craftypoetryangel]

Χρήσιμος και Αναγκαίος Σταθμός I

Στο μάθημα που μας πέρασε είχαμε την τύχη και την τιμή να γνωρίσουμε την εκπαιδευτικό πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Ασπασία Καλησώρα, και για αυτό ίσως και να ήταν το καλύτερο από τα μέχρι στιγμής. Αρχικά , εκείνη θέλοντας να δημιουργήσει ένα ζεστό, οικείο και ευχάριστο κλίμα γνωριμίας, μάς παρότρυνε να καθίσουμε σε κυκλική διάταξη και να συστηθούμε λέγοντας το όνομά μας, ένα επίθετο που θα θέλαμε να είχαμε καθώς και να αναφέρουμε πότε ήταν η τελευταία φορά που χτύπησε η καρδιά μας, ερώτηση που προκάλεσε ιδιαίτερη συγκίνηση σε όλες μας ακόμη και στον καθηγητή μας. Η δραστηριότητα αυτή έγινε με την συνοδεία του μαυρογκρίζου , λούτρινου και αξιολάτρευτου ποντικούλη της ο οποίος της κρατά συντροφιά όπου και αν πάει. Πιο συγκεκριμένα, όταν κάποια έπαιρνε τον λόγο κρατούσε στα χέρια της τον ποντικό, γεγονός που από ό,τι διέκρινα μάς έκανε όλες να νιώσουμε πιο άνετα και μας διευκόλυνε να εκφραστούμε. Όταν λοιπόν ήρθε η σειρά μου να μιλήσω, στο μυαλό μου ήρθαν πάρα πολλές στιγμές που έχω πιάσει την καρδιά μου να χτυπά δυνατά όμως επέλεξα να πω για τότε που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των πανελληνίων. Ύστερα από αυτό , κάνοντας μια εισαγωγή στο θέμα μας επισήμανε την διαφορά ανάμεσα στο δικαίωμα και την υποχρέωση τονίζοντάς μάς πόσο σημαντική είναι η έμφαση που θα πρέπει να δίνουμε ως εκπαιδευτικοί στα δικαιώματα των παιδιών. Στη συνέχεια, και για αρκετή ώρα μάς μίλησε για την πορεία της ως εκπαιδευτικός, για την συνεργασία της με τον κύριο Γιώργο Μόσχο, συνήγορο του παιδιού, και για τις εμπειρίες της αναφορικά με την εφαρμογή της παιδαγωγικής πρακτικής της συνέλευσης των παιδιών. Πάνω σε αυτό, μας μοίρασε τον οδηγό για την συνέλευση που αυτοί οι δύο έχουν επιμεληθεί από κοινού , εξηγώντας μας το πως ακριβώς γίνεται η διαδικασία ,από μέλη απαρτίζεται, ποια μπορεί να είναι η θεματολογία της, ποια τα οφέλη της για τα παιδιά καθώς και την προτεινόμενη συχνότητα αυτής. Στην τελευταία μισή ώρα του μαθήματος , μπήκαμε στην διαδικασία να κάνουμε μια προσομοίωση της συνέλευσης, βέβαια ως δύο ομάδες με δύο νηπιαγωγούς σε κάθε ομάδα από τους οποίους οι μισοί δούλευαν πρωί και οι άλλοι μισοί απόγευμα. Κληθήκαμε λοιπόν ,να προβούμε σε τρεις αποφάσεις σχετικά με τους στόχους μας στο πρώτο τετράμηνο. Ακούστηκαν οι απόψεις και των δύο ομάδων και μετά από κοινή συμφωνία πάρθηκαν οι κοινές αποφάσεις. Μετά από αυτό λίγο πριν το τελείωμα, παίξαμε δύο παιχνίδια που συνηθίζει να παίζει και εκείνη στην τάξη. Το πρώτο ήταν το "παιχνίδι της ανυπακοής" που χωριστήκαμε σε δύο ομάδες: τους υπάκουους και τους ανυπάκουους. Η κα Καλησώρα, έλεγε κάποια φράση την οποία οι υπάκουοι επαναλάμβαναν με το ίδιο ύφος ενώ οι ανυπάκουοι λέγανε ακριβώς το αντίθετο με ανάλογο ύφος. Διασκεδάσαμε πολύ και γελάσαμε εξίσου παρότι η διάρκειά του ήταν μικρή. Στο δεύτερο παιχνίδι είχα κάπως πρωταγωνιστικό ρόλο. Ονομάζεται "ο διάδρομος της συνείδησης". Σε αυτό οι συμφοιτήτριές μου μαζί με τον καθηγητή χωριστήκανε σε δύο ομάδες εκ των οποίων η μία ομάδα πρέσβευε αρχές της Κριτικής Παιδαγωγικής ενώ η άλλη όχι. Εκείνοι, σταθήκανε αντικριστά σε μια γραμμή ανά ομάδες. Εγώ έπρεπε να προχωρήσω ανάμεσά τους, να ακούσω τον καθένα ξεχωριστά (μιλούσαν εναλλάξ)και να συγκρατήσω όσα περισσότερα μπορώ. Φτάνοντας στο τέλος του διαδρόμου είπα αυτά που μου είχαν μείνει πιο χαρακτηριστικά. Διαπιστώσαμε έτσι , πως ακόμη και αν κάποιος φέρει μια συγκεκριμένη άποψη το μυαλό μπερδεύεται αν ακούσει διάφορες παρεμφερείς ή μη απόψεις άλλων με λογική βάση και μπορεί εν τέλει ως έναν βαθμό να τις υιοθετήσει. Η κα Καλησώρα, μας περιέγραψε ένα παιχνίδι που σχεδιάζεται μια γραμμή στην τάξη και τα παιδιά καλούνται κάθε φορά να πλησιάζουν πιο κοντά της ανάλογα με τον βαθμό στον οποίο συμφωνούν με αυτό που λέγεται. Στο τέλος, κάναμε έναν απολογισμό βάζοντας οι περισσότερες μια γροθιά και έναν ήλιο σε σχέση με το πόσο καλά περάσαμε στην συνάντηση. Μέσα από αυτό, συνειδητοποιήσαμε ότι περάσαμε όλοι τέλεια και μάθαμε πολλά και ουσιαστικά οι γροθιές που αποδόθηκαν δεν είχαν σχέση με το μάθημα αλλά με προσωπικούς λόγους.

[craftypoetryangel]

Συμπληρωματικός Νέος Προορισμός

Το σημερινό μάθημα, μας έδωσε μια νότα αλλιώτικη. Με την έναρξή του συνδεθήκαμε στον διαδικτυακό σύνδεσμο της καλεσμένης μας, Ζωή Φιλλιπάκος. Οι γνώσεις και οι εμπειρίες που μοιράστηκε μαζί μας ξεκινώντας από κάποια βιογραφικά της στοιχεία και καταλήγοντας στο έργο της και την απόδοση των παιδιών σε αυτό , ήταν πάρα πολύ σπουδαίες καθώς αποτέλεσαν για εμάς πηγή προβληματισμού και διερώτησης καθώς και ένα κίνητρο για τις μελλοντικές μας δράσεις και τα σχέδια μας για την επίτευξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Το πρώτο και βασικότερο που μάθαμε ήταν πως το εκπαιδευτικό σύστημα των Η.Π.Α. διαφέρει κατά πολύ από το δικό μας με την έννοια όμως πως εξασφαλίζει στα παιδιά μια μετάδοση της γνώσης πολύ πιο αποτελεσματική, πιο γόνιμη και πιο ωφέλιμη για αυτά. Από πολύ νωρίς, από την τρίτη δημοτικού τα παιδιά υποβάλλονται σε κάποια τεστ εν ονόματι WISC με τα οποία ανιχνεύονται τυχόν μαθησιακές τους δυσκολίες όπως η δυσλεξία και η δυσγραφία, με σκοπό να εφαρμοστεί σε αυτά μια διαφοροποιημένη διδασκαλία που θα τα διευκολύνει στην μετέπειτα μαθησιακή τους πορεία. Επιπλέον, οι μαθητές από την αρχή της σχολικής τους πορείας αναπτύσσουν την ικανότητα της γραφής , δηλαδή όπως αναφέρει και η κα Φιλλιπάκος μαθαίνουν να μπορούν να αποτυπώνουν αυτά που σκέφτονται και να γνωρίζουν με ποιον τρόπο και ποια είναι τα κατάλληλα μέσα για να το κάνουν αυτό. Από το Νηπιαγωγείο κιόλας, τα παιδιά γράφουν με την διαδικασία της υπαγόρευσης, ζωγραφίζουν , μαθαίνουν να εκφράζονται γράφοντας τις σκέψεις που τους αναδύονται από μια ιστορία που μπορεί να έχουν διαβάσει και παράλληλα εμπεδώνουν πως οφείλουν να αποφεύγουν την λογοκλοπή. Με την προσαρμογή στην Πρώτη Δημοτικού και έχοντας μια πρώτη επαφή με τα γράμματα η διαδικασία αυτή, συνεχίζεται μέχρι και το Πανεπιστήμιο, με την κάθε βαθμίδα να φέρνει το παιδί αντιμέτωπο με νέες δυσκολίες και νέα γνωστικά αντικείμενα που εμπλουτίζουν την γραφή του . Οι μαθητές αρχίζουν να μπαίνουν στο τρυπάκι της ορθής επικοινωνίας αφού όταν γράφουν λαμβάνουν υπόψιν τους περισσότερο τον τρόπο που γράφουν, την δομή και την μορφή του κειμένου τους παρά το περιεχόμενό του, έχουν δηλαδή πάντοτε στο νου τους το περικείμενο . Αφού, λοιπόν τελείωσε με την περιγραφή του μαθήματος ακαδημαϊκής γραφής μας έδειξε κάποια βίντεο με την δουλειά των παιδιών πάνω στην μέθοδό της και έτσι μπορέσαμε και καταλάβαμε πιο πρακτικά το όλο ζήτημα. Οι γνώσεις αυτές που αποκομίσαμε, ήταν εξαιρετικά ωφέλιμες για εμάς αφού για ακόμη μια φορά διαπιστώσαμε σε μεγάλο βαθμό το τεράστιο κύρος που έχει το λειτούργημα του εκπαιδευτικού αλλά και το πόσο πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν τόσο οι ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του μαθητή όσο και η σχέση δάσκαλου- μαθητή για την επίτευξη μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας που θα είναι ωφέλιμη και για τις δύο πλευρές. Αυτό που έκανα εγώ , ήταν να προσπαθήσω να παρακολουθήσω όσο το δυνατόν καλύτερα τα όσα λέχθηκαν και να κρατήσω σημειώσεις τα πιο σημαντικά έτσι ώστε να μου αποτυπωθούν στο μυαλό πιο εύκολα και κάποια στιγμή ίσως να εφαρμόσω κάποια από αυτά σε παραλλαγή . Προσωπικά, κατάλαβα πως μέχρι και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι σε θέση να εκφράσουν τα όσα νιώθουν και πιστεύουν ως κάποιο βαθμό μέσω της γραφής και αυτό δεν είναι κάθε άλλο παρά ωφέλιμο για την ζωή τους πρώτα και πάνω από όλα. Αυτό που σκοπεύω να κάνω στην συνέχεια, είναι εννοείται να συνεχίσω να παρακολουθώ το μάθημα αλλά και να συνδέω τις γνώσεις μου ώστε να πιάσω στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό το νόημά τους.

Αν και η προσέγγιση της Κας Φιλλιπάκος δεν ανήκει στην Κριτική Παιδαγωγική φαίνεται πως εμφανίζει αρκετά στοιχεία της. Αρχικά , αναφέροντας πως ο δάσκαλος θα πρέπει να μην κάνει διακρίσεις σε αρχαρίους και προχωρημένους καθώς με τον τρόπο αυτό αποδυναμώνει τους αρχαρίους μας θυμίζει αρκετά την αρχή της Κριτικής Παιδαγωγικής που ενστερνίζεται την έμφαση στην χειραφέτηση και την ενδυνάμωση της φωνής των αδυνάτων. Έπειτα, γίνεται λόγος στο ότι δεν πρέπει ο δάσκαλος να διορθώνει με κόκκινο στυλό διότι οι μαθητές αισθάνονται μειονεκτικά και οι επιδόσεις τους είναι χαμηλές διότι ενισχύεται ο φόβος τους για αποτυχία. Αυτό συνδέεται με την κατάργηση της ιεραρχίας που στην Κριτική Παιδαγωγική είναι βασικό στοιχείο για την πραγμάτωση μιας επιτυχημένης εκπαιδευτικής διαδικασίας. Το στοιχείο της αυτοαξιολόγησης επίσ��ς των κειμένων, με τα παιδιά να προσθέτουν τους αριθμούς 1 , 2 και 3 δίπλα από κάθε φράση τους ανάλογα με το πόσο καλά θεωρούν ότι τα πήγαν μας φέρνει στον νου τα αναστοχαστικά ημερολόγια των οποίων σκοπός είναι ακριβώς η αυτοβελτίωση. Τέλος , το γεγονός πως τα παιδιά χρησιμοποιούν την γραφή για να εκφράσουν τα αιτήματα, την γνώμη τους και τις ανησυχίες τους για θέματα που τα απασχολούν στην καθημερινή τους ζωή από επιχειρήματα υπεράσπισης της άποψής τους μέχρι χάρες , είναι ένδειξη της ελεύθερης έκφρασης που πρεσβεύει η Κριτική Παιδαγωγική. Προσωπικά, θεωρώ πως θα ήταν καλό να εξασκείται ο γραπτός λόγος από το νηπιαγωγείο καθώς κάτι τέτοιο θα ενισχύσει τις φωνές των παιδιών αφού θα νιώσουν πως έχουν κάποια αξία και μετράνε στον κόσμο καθώς και ότι μέσω αυτού του όπλου έχουν έναν βαθμό αυτοδυναμίας. Το να μπορούν να διεκδικούν τα θέλω τους από τόσο μικρά παρά τις όποιες δυσκολίες , θα ενισχύσει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή τους και θα τα προετοιμάσει πιο εντατικά για να γίνουν ενεργοί δημοκρατικοί πολίτες με δικαίωμα βούλησης και αλλαγής του κόσμου και της κοινωνίας. Πάνω όμως από όλα θα νιώθουν σίγουρα για τον εαυτό τους και τις ικανότητές τους νιώθοντας ότι μπορούν να σταθούν στα πόδια τους .

[craftypoetryangel]

Πρώτα Σταυροδρόμια

Το μάθημα αυτό κινήθηκε εξίσου διαφορετικά από ό,τι είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα. Παρότι νόμιζα ωστόσο, ότι λόγω του ότι ήταν εξ αποστάσεως θα ήταν πιο απρόσωπο και πιο τυπικό καταφέραμε να μην χάσουμε την οικειότητα και την ελευθερία έκφρασης που τόσο καιρό έχουμε αναπτύξει. Αρχικά, μπαίνοντας στον σύνδεσμο αφού μαζευτήκαμε όλες ο καθηγητής μας έδωσε χώρο για να του πούμε λίγα λόγια για το πως δουλέψαμε η καθεμία την ανάλυσή μας. Ύστερα, μέσω της κοινοποίησης της οθόνης του καθηγητή προβάλαμε τα αρχεία word που περιείχαν τις αναλύσεις όσων τις είχαν τελειώσει. Η κάθε κοπέλα μετά από αυτό, έκανε σε πρώτη φάση μια εισαγωγή στην οποία εξηγούσε τον τρόπο με τον οποίο κινήθηκε και τις θεματικές που ανέλυσε. Ακούγοντας την περιγραφή της κάθε φορά, εμείς οι υπόλοιπες προσπαθούσαμε να δούμε που συγκλίναμε και που αποκλίναμε τόσο στον τρόπο ανάλυσης όσο και στα θέματα τα οποία διαπραγματευόμασταν στα κείμενά μας. Αφού ολοκληρωνόταν η παρουσίαση της ανάλυσης, μια κοπέλα διαφορετική κάθε φορά κυρίως εθελοντικά έλεγε την άποψή της πάνω σε αυτά που ακούστηκαν. Στο τέλος, ο καθηγητής μας ζήτησε να  πούμε μια φράση που θα αποτυπώνει το τι μας έμεινε από όλη αυτή την διαδικασία, κίνηση πολύ ιδιαίτερη η οποία προκάλεσε σε όλες μας ένα πλήθος συναισθημάτων αφού τόσο ο τρόπος με τον οποίο πραγματοποιήθηκε το μάθημα όσο και οι γνώσεις αυτές καθ΄ αυτές ήταν πολύ εποικοδομητικές. Αυτό που θεωρώ ότι είναι το κύριο πράγμα που μάθαμε, ήταν πως ο κάθε ένας και η καθεμία έχει τον δικό του τρόπο να ανταπεξέρχεται σε μια εργασία, ο οποίος μπορεί μάλιστα να διαφέρει κατά πολύ από των υπολοίπων αλλά να επιφέρει εξίσου γόνιμα και καλά αποτελέσματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που με εντυπωσίασε, ήταν μια κοπέλα που ανέφερε ότι στην αρχή είχε κάνει μια γιγαντιαία ανάλυση που θεώρησε πως ήταν περιττή και στην συνέχεια την συνόψισε αναλύοντας λακωνικά τους κοινούς και μη κοινούς άξονες βγάζοντας ένα πολύ ευχάριστο, εύστοχο, ικανοποιητικό και καθόλου κουραστικό στην ανάγνωση και στην κατανόησή του αποτέλεσμα. Ένα ακόμη στοιχείο που αποδεικνύει ότι μέσα από αυτή την διαδικασία αποκομίσαμε πολλά είναι το γεγονός πως πραγματοποιήσαμε επιτυχή ενεργητική ακρόαση αφού κυρίως όταν διερωτώμασταν για τα θέματα που έχουμε κοινά έχοντας ακούσει έναν μεγάλο όγκο πληροφοριών μπορούσαμε με αρκετά μεγάλη ευκολία να απαντήσουμε στην ερώτηση. Οι γνώσεις που εκλάβαμε, ήταν αξιόλογες καθώς διαπιστώσαμε πως δεν είναι σε καμία περίπτωση καλό “να κρίνουμε ένα βιβλίο μόνο από το εξώφυλλό του” διότι ένα μικρό κείμενο μπορεί να είναι θαυματουργό, όπως αντίστοιχα και ένα μεγάλο να πλατειάζει και να χάνει το νόημά του. Ουσιαστικά δεν υπάρχει σωστό ή λάθος αφού ο καθένας έχει την δική του τακτική και τον τρόπο να εκφράζεται που μπορεί να είναι εξίσου ωφέλιμος. Προσωπικά, εγώ δυσκολεύτηκα αρκετά σε αυτό το μάθημα λόγω της κακής σύνδεσής μου στο διαδίκτυο , αφού κατάφερα να παρακολουθήσω στοιχειωδώς το μάθημα μία ώρα μετά από την έναρξή του. Έχασα δηλαδή , ένα μεγάλο μέρος του αλλά αυτό δεν με εμπόδισε να καταλάβω τον τρόπο διεξαγωγής του και το βασικό του νόημα. Στην αρχή, σχολίασα το πως έκανα την ανάλυσή μου χρησιμοποιώντας και το στοιχείο του χιούμορ, λέγοντας ότι ήθελα να παιδέψω τον εαυτό μου κάνοντας την ανάλυση ανά ανάρτηση γεγονός που με βοήθησε πολύ στο να αισθανθώ πιο άνετα και να εκφραστώ καλύτερα. Στην συνέχεια, πριν έρθει η σειρά μου για να παρουσιάσω την ανάλυσή μου ο καθηγητής με ρώτησε ποια είναι τα κοινά θέματα που έχω δει μέχρι τώρα. Με χαροποίησε ιδιαίτερα, το γεγονός πως ο καθηγητής με βοήθησε να μην χάσω τον ειρμό μου με το να μην με διακόψει κατά την διάρκεια της ομιλίας μου και με έκανε να εκφραστώ με μεγαλύτερη άνεση και να νιώσω όμορφα με αυτό. Αυτό το στοιχείο ήταν κάτι θετικό και κατά την διάρκεια της παρουσίασης καθώς μπόρεσα και είπα εν συντομία τα εγγεγραμμένα αν και δυσκολεύτηκα αρκετά λόγω του όγκου της ανάλυσής μου την στιγμή που η άνεση με διευκόλυνε. Επιπλέον , νομίζω πως έμαθα να συντονίζω καλύτερα τον λόγο μου και πιο συγκροτημένα καθώς και καλλιέργησα την ικανότητα να είμαι πιο λακωνική, κάτι που προηγουμένως ήταν σχεδόν αδύνατον για εμένα ή όπως λέμε να λέω τα πράγματα “μέσες άκρες”. Κάτι τελευταίο, που αποκόμισα από την διαδικασία αυτή ήταν το ότι όλες μας έχουμε αρχίσει να κινούμαστε προς έναν κοινό προσανατολισμό με ένα όραμα που υπόσχεται αλλαγή στο τρέχον εκπαιδευτικό σύστημα και τον κόσμο κατά προέκταση. Μελλοντικά, σκοπεύω να κρίνω πιο κριτικά τους μαθητές μου και να αξιολογώ κάθε έργο και δουλειά τους βάσει αντικειμενικών κριτηρίων και να βλέπω πιο σφαιρικά το πλαίσιο της τάξης και τον κόσμο. Όσον αφορά το μάθημα , αυτό που θα συνεχίσω να κάνω είναι να προσπαθήσω όσο το δυνατόν να δίνω βάση σε αυτά που λέγονται και να συμμετέχω γιατί αποδείχθηκε ότι μου κάνει καλό σε προσωπικό επίπεδο. Κάποιες θεματικές οι οποίες ήταν κοινές και μας απασχολούν πολύ στο μάθημα είναι : η φωνή των μαθητών, η διαμόρφωση του Αναλυτικού Προγράμματος από τον εκπαιδευτικό και οι εναλλακτικοί τρόποι μάθησης , η ομαδοσυνεργατική μάθηση , ο ρόλος  του εκπαιδευτικού και οι μαθητές ως συνδιαμορφωτές του έργου. 

[craftypoetryangel]

Συνταξιδιώτισσες

        Mέλη Ομάδας

1. Δημοπούλου Μαρίνα

2. Φυλακτού Στυλιανή(Στέλλα)

3.Μεταξά Ελίνα

4. Κεφαλά Στυλιανή-Μαρία(Στέλλα) 

ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΜΑΘΗΣΗ 

ΚΟΙΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Εγώ: «Κάποτε στο Γυμνάσιο είχα έναν καθηγητή Φυσικής ο οποίος ήταν αλλιώτικος από τους άλλους. Εκτός από το χιούμορ και την θετική του ενέργεια, προτιμούσε να μην μας επιβαρύνει στο σπίτι διεξάγοντας το μάθημα με βιωματικό τρόπο με την παράδοση να πηγάζει μέσα από ερωτήσεις που καλούμασταν εμείς να απαντήσουμε και παραδείγματα της καθημερινής ζωής. Ήμασταν δηλαδή συνδιαμορφωτές στο έργο του»

Στέλλα : «Η καλύτερη εκπαιδευτική εμπειρία που είχα ποτέ λαμβάνει χώρα στην Τετάρτη τάξη του δημοτικού. Πιο συγκεκριμένα, θυμάμαι τη διάλεξη που είχαμε για τους κανόνες οδικής ασφάλειας τόσο των πεζών όσο και των μέσων μαζικής μεταφοράς. . Η συγκεκριμένη διάλεξη ήταν διαφορετική από όλες τις άλλες διότι, προσεγγίστηκε τόσο από το θεωρητικό κομμάτι όσο και από το πρακτικό. Αναλυτικότερα, με τη βοήθεια της εκπαιδευτικού αλλά και των ανθρώπων που ήταν εξιδεικευμένοι πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, προσεγγίσαμε το ζήτημα με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο, αφού συχνά μας ρωτούσαν για το ποια είναι η άποψή μας, τι κάνουμε εμείς όταν βρισκόμαστε στον δρόμο και ερωτώμενοι για συγκεκριμένα συμβάντα που διαδραματίζονταν στον δρόμο καλούμασταν να εντοπίσουμε το λάθος και να διατυπώσουμε τον ορθό κανόνα»

Μαρίνα: «Η καλύτερη εκπαιδευτική εμπειρία που έχω ζήσει μέχρι τώρα ήταν η Θεματική Εβδομάδα που παρακολούθησα στο προηγούμενο εξάμηνο της σχολής. Συγκεκριμένα, παρακολούθησα την ΘΕΒ της κυρίας Ανδρούσου με τίτλο «Διαπολιτισμική Εκπαίδευση».   Στη συγκεκριμένη ΘΕΒ, αν και διαδικτυακά, δουλέψαμε βιωματικά κατά κύριο λόγο σε ομάδες, αλλά και ατομικά.

              ΔΙΑΦΟΡΕΣ

Eλίνα: «Στη 1η γυμνασίου, μεταβαίνοντας από το περιβάλλον του δημοτικού σε αυτό του γυμνασίου, μία φιλόλογος, κάθε φορά που δεν συμμετείχαμε ή απαντούσαμε εκτός των προσδοκιών της, μάς υπονόμευε σε μεγάλο βαθμό. Το συγκεκριμένο γεγονός λειτούργησε ως προς εμένα εποικοδομητικά καθώς αποφάσισα πώς οφείλω στον εαυτό μου να μιλάω, να εξωτερικεύω τις γνώσεις και τα “πιστεύω” μου και ν μην επιτρέπω σε κανέναν να βγάζει άστοχα συμπεράσματα για τις ικανότητες και τον χαρακτήρα μου επειδή εγώ η ίδια δεν έμπαινα στη διαδικασία να εκφραστώ και να δείξω ποια είμαι.»

ΑΛΛΑ

ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΕΛΙΝΑ

Εγώ: «Οι εμπειρίες μου αυτές έχουν ιδιαίτερη σημασία γιατί κατάλαβα ότι με την επιμονή μπορείς να πετύχεις σπουδαία αποτελέσματα»

Ελίνα: «Επέλεξα αυτή τη συνθήκη ως την “καλύτερη” εκπαιδευτική μου εμπειρία, καθώς ενώ θα μπορούσα να επιλέξω μία οποιαδήποτε ευχάριστη, θεωρώ ότι πραγματικά ωφέλιμη ήταν η συγκεκριμένη για εμένα, καθώς μου έδειξε ότι ανεξαρτήτως πώς σου συμπεριφέρονται οι άλλοι, ο ίδιος μπορείς να το μετουσιώσεις με τρόπο που να σε βοηθήσει να προοδεύσεις. Εγώ ένιωσα ότι ωρίμασα και πίστεψα περισσότερο στον εαυτό μου.»

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΩΣ ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΤΕΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Eγώ : «Oι μαθητές σε μια οποιαδήποτε τάξη έχουν καθοριστικό ρόλο. Οι μαθητές διαμορφώνουν το μάθημα και όχι το μάθημα τους μαθητές. Αν δεν γνωρίζει κάποιος τις ανάγκες της τάξης του δουλεύει με τρόπο που δεν έχει νόημα για τους εκπαιδευόμενους και για τον λόγο αυτό γνωρίζει πως έχει αποτύχει.»

Στέλλα: «ο ίδιος ο εκπαιδευτικός να είναι ερευνητής του ίδιου του έργου, να μη μένει μόνο στη θεωρία αλλά να περνάει στην πράξη, λαμβάνοντας υπόψιν του κάθε φορά και το εκάστοτε πλαίσιο. Να αναγνωρίζει τόσο τις δικές του ανάγκες όσο και τις ανάγκες των μαθητών/τριών του. τόσο το ίδιο το παιδί όσο και ο εκπαιδευτικός, αφού οι δύο αυτοί πόλοι εξαρτώνται και αλληλοσυμπληρώνονται.»

Eλίνα: «οφείλω να βασίζομαι στο εκάστοτε μαθητικό δυναμικό της τάξης (όταν με το καλό βρεθώ σε μία ως εκπαιδευτικός) και θέτοντας στόχους εγώ η ίδια ως η νηπιαγωγός των παιδιών, να χτίσω και να προσαρμόσω τις μεθόδους μου στις ανάγκες και τις επιθυμίες των μαθητών μου. Να μην προσπαθώ απλά να μεταβιβάσω γνώσεις, αλλά να βοηθήσω τους/τις μαθητές/τριες μου να μάθουν.»

AΛΛΑ Η ΜΑΡΙΝΑ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ:

Mαρίνα: «η εκπαίδευση και το σχολείο είναι δικαίωμα για όλα τα παιδιά, ότι κάθε παιδί σε όποια χώρα κι αν βρίσκεται, σε όποια συνθήκη, είτε βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη, είτε βρίσκεται σε ένα camp, είτε σε μία τάξη, έχει ανάγκη να μάθει, να παίξει και να είναι χαρούμενο. Και πάντα και παντού υπάρχουν τρόποι για να το κάνει αυτό, αρκεί να υπάρχει κόσμος με θέληση, όρεξη και αλληλεγγύη.»

ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ

Eγώ: «Η Κριτική Παιδαγωγική είναι μια έννοια που ακούγοντάς την μπορώ απευθείας να την συνδέσω με την έμφαση του δίνει ο εκπαιδευτικός στους μαθητές του για την διεξαγωγή του μαθήματος και τους τρόπους διδασκαλίας. Μπορώ να πω επίσης, πως με την ύπαρξη αυτής δηλαδή με το να βλέπουμε τα παιδιά ως τόσο ίσα αλλά και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους μας διευκολύνει στη διαδικασία εξεύρεσης εναλλακτικών εκπαιδευτικών μεθόδων ώστε να εφαρμόζουμε κάθε φορά τις υπάρχουσες και νεοαποκτηθείσες γνώσεις  με ωφέλιμο τρόπο.»

Μαρίνα: «φαντάζομαι πως θα συνδέεται με την κριτική σκέψη και με την φωνή των παιδιών»

Eλίνα: «Η κριτική παιδαγωγική για μένα ως όρος με οδηγεί στη σκέψη της κριτικής, της αξιολόγησης του εκάστοτε εκπαιδευτικού συστήματος και του εκάστοτε πλαισίου που αυτό λαμβάνει χώρα και τη συνακόλουθη διαχείρισή του για την εκπαίδευση των μαθητών με τρόπο που να συμπεριλαμβάνονται όλα τα κοινωνικά στοιχεία του καθενός από αυτούς, αξιοποιώντας τα και όχι παραγκωνίζοντας τα»

Στέλλα: «η λέξη κριτική με παραπέμπει στο γεγονός ότι η παιδαγωγική θα προσπαθήσει να προσεγγισθεί τόσο κριτικά – θεωρητικά αλλά και πρακτικά»

ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΕΛΛΑ ΠΟΥ ΕΣΤΙΑΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΚΟΜΜΜΑΤΙ:

Στέλλα: «Ακούγοντας τη λέξη κριτική παιδαγωγική, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι αρχικά θεωρίες από διάφορους επιστήμονες διαφορετικών επιστημονικών κλαδών, αφού η λέξη παιδαγωγική περιέχει διάφορα πεδία από πολλές επιστήμες.. Επίσης, μου έρχεται στο μυαλό η συμβολή σημαντικών παιδαγωγών. »

ΣΥΝΔΕΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΤΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ(ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΝΤΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ)

Στέλλα: «μου έρχονται στο μυαλό τρόποι με τους οποίους θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε θέματα όπως τον πόλεμο, τον ρατσισμό, την πείνα, τον θάνατο, την ειρήνη, τη φιλία, τα έμφυλα στερεότυπα μέσα από πρακτικές και μεθόδους της ίδιας της κριτικής θεωρίας και πρακτικής»

Eλίνα: «. Οι σύγχρονες παιδαγωγικές μέθοδοι όμως καλούν τους τωρινούς εκπαιδευτικούς να μην αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση ως μία στείρα διαδικασία που δεν επηρεάζεται και δεν τροποποιείται. Η εκπαίδευση πραγματοποιείται μέσα σε κάποιο πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο χρόνο και στο χώρο και κάθε φορά επιδιώκει διαφορετικά πράγματα»

ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ

Εγώ: «Προσδοκώ μέσα από τη μελέτη μιας τέτοιας μεθόδου κυρίως να μάθω να βλέπω τα πράγματα από πολλές και διαφορετικές οπτικές γωνίες και να αναστοχάζομαι σωστά ώστε να μπορώ να βελτιώνομαι και κατάλληλα.»

Ελίνα: «Θέλω να διευρύνω ακόμη περισσότερο τους ορίζοντες μου σχετικά με τις εκπαιδευτικές μου ιδέες και αξίες και να μπω στη διαδικασία να σκέφτομαι και να προβληματίζομαι για τις συνθήκες στις οποίες θα εργάζομαι ως μελλοντική εκπαιδευτικός. Επιθυμώ μέσω του μαθήματος να εδραιωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι ιδέες μου για το τί εκπαιδευτικός θέλω να είμαι.»

ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΔΥΟ ΜΕΛΗ:

Στέλλα : «να μάθω από αληθινές εμπειρίες εκπαιδευτικών πώς διαχειρίζονται θέματα όπως είναι αυτά του ρατσισμού και της βίας (λεκτικής και σωματικής) που λαμβάνουν χώρα στο σχολείο, μέσα από τη θεωρία της κριτικής παιδαγωγικής. Κλείνοντας, να μάθω τρόπους με τους οποίους μπορώ να εντάξω τους γονείς στην εκπαιδευτική διαδικασία κάνοντάς τους συμμάχους της κοινότητας του σχολείου και όχι αντίπαλούς της.»

Μαρίνα: «Να μάθω για τις φωνές των παιδιών, τις φωνές των καταπιεσμένων και να μπορώ να τις αναδείξω και να τις ενθαρρύνω.»

ΔΙΑΜΟΙΡΑΣΜΟΣ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΟΙΚΕΙΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ

Μαρίνα: «   Μου άρεσε πολύ που άκουσα ιστορίες ακόμα περισσότερων ανθρώπων και που με ορισμένες ταυτίστηκα ή πήρα κάτι από αυτές και τις θεώρησα σημαντικές ως συμβουλές. Μου άρεσε, επίσης, που τις ίδιες εμπειρίες για τη ζωή του μοιράστηκε μαζί μας και ο καθηγητής, καθώς με αυτόν τον τρόπο μάθαμε κάτι και για εκείνον και δημιουργήθηκε ένα πιο οικείο κλίμα στην τάξη.»

Eλίνα: «Η όλη διαδικασία μου επέτρεψε να χαλαρώσω και να εκφραστώ βάζοντας σε μία σειρά τις σκέψεις μου και να ενσωματωθώ στη φιλοσοφία του μαθήματος. Επίσης είχα την ευκαιρία να ακούσω τη γνώμη και τις ιδέες των συμφοιτητριών, γεγονός που το θεωρώ πάρα πολύ ωφέλιμο, καθώς γενικά πιστεύω πώς είναι πολύ σημαντικό να έρχεσαι σε επαφή με διαφορετικά μυαλά και προσωπικότητες και να αποκομίζεις πράγματα μέσω των εμπειριών και των αντιλήψεων άλλων ατόμων.»

Εγώ: «Μοιράζοντας τις εμπειρίες μας, καταλάβαμε πως υπάρχουν πολλά κοινά στον τρόπο που κάποιος εκπαιδεύεται τυπικά αλλά όμως υπάρχουν και κάποιες εναλλακτικές ενδιαφέρουσες και κριτικές παρεμβάσεις.»   

  « Το πως σκέφτονται οι άλλοι μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και να δώσει νέα εναύσματα στο σκέψη του καθενός ξεχωριστά. »

ΕΦΟΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Εγώ: «Προσωπικά, ανακαλώντας το παρελθόν έμαθα και διαπίστωσα πως η σύνδεσή του με το μέλλον είναι καθ΄ όλα σημαντική αφού με τον τρόπο αυτό κατανόησα κάποια λάθη δικά μου αλλά και των αναφερθέντων εκπαιδευτικών στην ζωή μου και αναστοχάστηκα σκεπτόμενη πως πρέπει να προσπαθήσω όσο το δυνατόν να μην τα επαναλάβω όσο δύσκολο και αν μπορεί να μου φανεί.»

Ελίνα: «Μάλιστα το γεγονός ότι όλες μας είμαστε εκπαιδευόμενες νηπιαγωγοί και συζητούσαμε γύρω από το θέμα της δουλειάς που έχω επιλέξει συνειδητά και με αρέσκεια να ακολουθήσω στη ζωή μου, θεωρώ ότι με βοηθάει να αφουγκράζομαι απόψεις και σκεπτικά γύρω από αυτό που μπορούν να με κάνουν καλύτερη στη δουλειά μου μελλοντικά. »

Mαρίνα: «Η διαδικασία αυτή με έκανε να δω ξανά τις εμπειρίες μου, να δω ποιες με βοήθησαν, ποιες ξεχώρισα και ποιες με έκαναν αυτό που είμαι τώρα. Επομένως, πέρα από τους άλλους, ένιωσα ότι έμαθα ξανά και τον εαυτό μου.»

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΙΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

ΔΙΑΦΟΡΕΣ

Εγώ: «Στη συνέχεια, σκοπεύω να προσπαθώ να διευρύνω τους ορίζοντές  μου μη θεωρώντας τίποτα δεδομένο και αμετάβλητο ώστε να ακονίσω την σκέψη μου και να διευκολυνθώ σε κάθε τομέα.»

Ελίνα: «Μέσω της έκβασης του μαθήματος θέλω να συνεχίσω να συμμετέχω, να ανοίγομαι τόσο ώστε να εκφράζομαι εγώ όσο και ώστε να επωφελούμαι όσο το δυνατόν περισσότερο από τις συμφοιτήτριές μου, αλλά και τον καθηγητή μου.»

ΑΠΟ ΤΙ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ

Εγώ: «Η κυριότερη πληροφορία που αποκομίσαμε από την διαδικασία αυτή, είναι πως η εκπαιδευτική πράξη εξαρτάται από πολλές παραμέτρους όπως είναι το μορφωτικό επίπεδο των γονέων και η κοινωνική τάξη στην οποία ανήκουν αυτοί ως αποτέλεσμα των ερεθισμάτων που έχουν λάβει οι μαθητές πριν την είσοδό τους στο σχολικό περιβάλλον.»

Στέλλα: «Αυτό που έμαθα, είναι ότι μέσα από τις κοινωνίες και τις κοινωνικές τάξεις συγκροτούνται πολλά πράγματα, όπως είναι η επίδοση στο σχολείο, πως διαμορφώνεται η εκπαίδευση στα σχολεία ανάλογα με την εκάστοτε κοινωνική και πολιτισμική τάξη του/της μαθητή/τριας και ότι παρόλο που ασκήθηκε κριτική στους δύο κοινωνιολόγους / φιλοσόφους τα βιώματά μας έρχονται να μας επιβεβαιώσουν τις θεωρίες αυτές»

Eλίνα: «Αναφέροντας τη κοινωνία μάλιστα συνειδητοποιώ και την αξία που έχει να ξέρουμε βασικές ιδέες για το πώς οικοδομείται το κοινωνικό γίγνεσθαι, καθώς η δουλειά για την οποία προετοιμαζόμαστε έχει κυρίως να κάνει με την αλληλεπίδραση, για την οικοδόμηση της προσωπικότητας των παιδιών που περικλείεται σε ένα κοινωνικό καθεστώς κάθε φορά. Βρίσκω πολύ σημαντικό για έναν εκπαιδευτικό να κατανοεί κάτω από ποιες συνθήκες λειτουργεί η κοινωνία και πώς προσπαθεί να διαμορφώσει τους ανθρώπους και τα πράγματα.»

ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΑΡΙΝΑΣ-ΕΛΙΝΑΣ ΣΕ ΑΝΤΙΔΙΑΣΤΟΛΗ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΙ ΜΑΘΑΜΕ

Μαρίνα: «Μου άρεσε, επίσης, το γεγονός ότι αυτές τις εμπειρίες τις μοιραστήκαμε με την ομάδα μας, όσο και με την ολομέλεια και έτσι κατάφερα να μάθω κι άλλα πράγματα από τα υπόλοιπα κορίτσια. Τόσο θεωρητικά, όσο και προσωπικά για την κάθε μία.»

Ελίνα: «Το γεγονός ότι η παρουσίαση αυτή έγινε μεταξύ συμφοιτητριών οι οποίες έχουμε κοινούς κώδικες επικοινωνίας λόγω ίδιας ηλικίας, ενδιαφερόντων κτλ κατέστησε την όλη διαδικασία ευχάριστη και το πιο σημαντικό βοηθητική για να καταλάβουμε την ουσία των όσων υποστήριζαν τρεις πολύ καθοριστικοί θεωρητικοί, που το έργο τους περιλαμβάνει πολύ δύσκολες και επεξεργασμένες θεωρίες για το πώς λειτουργεί η κοινωνία.»

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ  ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

Εγώ: «η συνεργασία και οι ομαδικές εργασίες θα ήταν ένας πολύ καταλυτικός και χρήσιμος τρόπος αξιολόγησης καθώς αφενός θα εντείνει την κοινωνικοποίηση των μαθητών και αφετέρου θα δημιουργεί ένα κλίμα ηρεμίας, χαλάρωσης και ευαισθητοποίησης των παιδιών μέσα από το μοίρασμα των εμπειριών και θα δημιουργεί ένα πλαίσιο αποκόμισης της γνώσης με φυσικό τρόπο.»

Στέλλα: «Αυτό που θα πρότεινα, είναι να μην υπάρχουν οι ομάδες σχεδιασμένες από μας δηλαδή να μην έχουμε έτοιμα τα μέλη της ομάδας μας, αλλά οι ίδιοι καθηγητές να χωρίζουν της ομάδες, ούτως ώστε να μπούμε και στη διαδικασία να μάθουμε καινούρια άτομα, να δούμε διαφορετικές σκέψεις και οπτικές και να μην πηγαίνουμε εκ του ασφαλούς. Φυσικά και τα δύο μπορούν να προσφέρουν κάλλιστα σε μια δημοκρατική εκπαίδευση.»

Eλίνα: «Για παράδειγμα λοιπόν θα μπορούσαν να γίνονται διαθεματικές εργασίες (projects) που θα αποτελούν ευκαιρία για τους μαθητές να ασχοληθούν με θέματα που τους αφορούν και σε ατομικό και σε ομαδικό επίπεδο, αλληλοεπιδρώντας, αναζητώντας και μαθαίνοντας μέσω ενεργητικής συμμετοχής»

ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕ ΜΑΡΙΝΑ

Μαρίνα: «αυτό που θα μπορούσε να γίνει για να επιτευχθεί η δημοκρατική εκπαίδευση, είναι ως εκπαιδευτικοί να δώσουμε στα παιδιά να καταλάβουν ότι όλα έχουν κάτι σημαντικό να πουν. Να ενθαρρύνουμε και να αναδείξουμε την φωνή τους μέσα και έξω από την τάξη, να τους δείξουμε ότι τους ακούμε και ότι μπορούν κι εκείνα με τον τρόπο τους να συμβάλλουν σε αυτό που θέλουμε να κάνουμε.»

ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΙΝΟ ΣΕ ΜΑΡΙΝΑ-ΣΤΕΛΛΑ

Μαρίνα: « Να ενθαρρύνουμε και να αναδείξουμε την φωνή τους μέσα και έξω από την τάξη, να τους δείξουμε ότι τους ακούμε και ότι μπορούν κι εκείνα με τον τρόπο τους να συμβάλλουν σε αυτό που θέλουμε να κάνουμε.»

Στέλλα: «να συνεχίσουν τον αγώνα ενδυνάμωσης και ενίσχυσης της φωνής των φοιτητών/τριων και να συνεχίσουν να δημιουργούν κλίματα στην τάξη που ο φοιτητής/τρια να νιώθει άνετα να εκφέρει την άποψή του, χωρίς να φοβάται ότι αν πει κάτι που δε συμμερίζεται με την άποψη του/της καθηγητή/τρια θα βαθμολογηθεί και θα κριθεί αρνητικά.»

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ

Εγώ: «σήμερα στα σχολεία εφαρμόζεται η εξεταστική διαδικασία η οποία είναι ιδιαίτερα άδικη και πιεστική και γεμίζει όλα τα παιδιά με άγχος, φόβο, αγωνία και γενικά μια μεγάλη πληθώρα αρνητικών συναισθημάτων»

 Ελίνα: «Θυμάμαι σε όλα τα μαθητικά μου χρόνια το άγχος και την αγωνία όταν  ήταν να γράψουμε ένα διαγώνισμα ή τον τρόμο όταν ακούγαμε τη φράση  “βγάλτε μια κόλλα χαρτί.»

Ελίνα: «ένας μηχανισμός εξέτασης είναι τα τεστ και τα διαγωνίσματα που ελέγχουν κατά πόσο οι μαθητές γνωρίζουν την ύλη τους, δηλαδή ότι έχει καθορίσει η κοινωνία ότι είναι χρήσιμο και απαραίτητο να γνωρίζουν στη ζωή τους.»

Εγώ: «οι μαθητές εξετάζονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο που προϋποθέτει σε μεγάλο βαθμό αποστήθιση μεγάλο όγκου γνώσης. Οι εκπαιδευτικοί πολύ συχνά μέσα από την διαδικασία αυτή εστιάζουν σε εσφαλμένα πράγματα καθώς όπως έχει αποδεχθεί αντί να δίνουν έμφαση στην πρόοδο και την εξέλιξη των μαθητών κοιτάζουν περισσότερο πόσα λάθη και σε ποιο βαθμό τα πραγματοποίησαν οι μαθητές.»

Ελίνα: «Μάλιστα, καθορίζουν μεγάλο μέρος της τελικής αξιολόγησης και στο τέλος της σχολικής χρονιάς αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο ποσοστό από το οποίο εξαρτάται κατά πόσο ένας μαθητής θα προαχθεί στην επόμενη τάξη, δηλαδή θα θεωρηθεί κατάλληλος να προχωρήσει, να προοδεύσει.»

Εγώ: «Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, τον στιγματισμό τους για την εντός και την εκτός σχολείου ζωή ώστε με αυτόν τον τρόπο η κοινωνία έχει συγκεκριμένες προσδοκίες από αυτούς ανάλογα με τους βαθμούς και την επίδοσή του»

« το Αναλυτικό Πρόγραμμα είναι από τη φύση του άδικο, καθώς ενισχύει την κοινωνική ιεραρχία ευνοώντας τους ήδη ευνοημένους και αδικώντας τους ήδη αδικημένους»

ENΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ

Εγώ: «ένας τρόπος που θεωρείται ότι θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση και αξιολόγηση των παιδιών είναι οι συζήτηση με τους συμμαθητές τους αλλά και με τον διδάσκοντα πάνω σε διάφορα γνωστικά αντικείμενα ώστε να ανταλλάσσονται απόψεις που θα ωθήσουν σταδιακά στην καλλιέργεια της πολύπλευρης, πολυπρισματικής και κριτικής σκέψης.»

Eλίνα: «Για να προωθηθεί ακόμη περισσότερο η ενεργή συμμετοχή των μαθητών/τριων, σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, θα μπορούσε να γίνεται μάθημα σε μικρότερες ομάδες, που θα συζητούν μεταξύ τους τα άτομα, θα ανταλλάσσουν απόψεις και μετά στην ολομέλεια θα τις εκφράσουν. Έτσι μπαίνουν στη διαδικασία όλοι και όλες να εκφραστούν και να καταλήξουν σε κάποιες ιδέες και απόψεις συμμετέχοντας κατ΄επέκταση και στο συνολικό και συλλογικό κομμάτι του εκάστοτε μαθήματος.»

Εγώ: «Επιπροσθέτως, η διεξαγωγή παρουσιάσεων με βάσει διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα μπορεί να είναι ωφέλιμη καθώς οι γνώσεις θα μοιράζονται μεταξύ συμμαθητών με έναν κώδικα πιο κατανοητό και πιο προσιτό από αυτόν που ενδεχομένως να έχει ο διδάσκοντας με αποτέλεσμα η νέα γνώση να κατακτιέται στοιχειωδώς και με έναν πιο ευχάριστο διασκεδαστικό και πρωτότυπο τρόπο.»

Ελίνα: «θα μπορούσαν να μην υπάρχουν τα διαγωνίσματα που βασίζονται στην αποστήθιση, αλλά να γίνονται διαθεματικές εργασίες (projects) που θα αποτελούν ευκαιρία για τους μαθητές να ασχοληθούν με θέματα που τους αφορούν και σε ατομικό και σε ομαδικό επίπεδο, αλληλοεπιδρώντας, αναζητώντας και μαθαίνοντας μέσω ενεργητικής συμμετοχής. Και καταλήγοντας στο τρόπο εξέτασης να μην χρειάζεται να “αποδείξουν” τι ξέρουν, αλλά να μπουν οι μαθητές στη διαδικασία να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, αναφερόμενοι στην όλη διαδικασία.»

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΩΣ ΜΑΘΗΤΗΣ

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΣΤΕΛΛΑ

Εγώ: «έμφαση στην μάθηση και την εκπαιδευτική διαδικασία ως μέθοδο αυτοπραγμάτωσης και ενδυνάμωσης μαθητών και εκπαιδευτικού.»

Στέλλα: «οι τρεις παιδαγωγοί δεν ξεχώριζαν τον εκπαιδευτικό από τα παιδιά, αποδίδοντας του ρόλους αυθεντίας και εξουσίας, αλλά αντίθετα τόνιζαν πως πυρήνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας καλό είναι να αποτελεί και ο εκπαιδευτικός αλλά ταυτόχρονα και ο ίδιος ο μαθητής/τρια.»

Εγώ: «ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο ενός καλό εκπαιδευτικού είναι αφενός η συνεργασία του με συναδέλφους και ειδικούς ώστε να μπορεί να εμπλουτίζει την εκπαιδευτική διαδικασία και αφετέρου ο προσωπικός του αναστοχασμός μετά από κάθε μάθημα ο οποίος τον βοηθά να εξελίσσεται και σταδιακά να μπορεί να διορθώνει τα λάθη του στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό.»

Στέλλα: «Ακόμη, μέσα από τα παιδιά, μαθαίνει να σκέφτεται και να εξελίσσεται αφού αναπτύσσει δεξιότητες και ικανότητες όπως είναι αυτή της έρευνας δράσης, τη σύνδεση της θεωρίας με την  πράξη καθώς ακόμη και τη σύνδεση με άλλους εκπαιδευτικούς και συναδέλφους, Πανεπιστημιακούς και μη. Έτσι, ο όρος εκπαιδευτικός – αυθεντία, αρχίζει να χάνει τη δύναμή του, αφού μαθαίνει να γίνεται ένα με τα παιδιά και από κοινού να διαμορφώνουν το μάθημα όσο και την εκπαιδευτική διαδικασία»

ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

Εγώ:  « Η ενεργητική ακρόαση είναι κάτι που μάθαμε και εμείς μέσα από συγκεκριμένο φάσμα ερωτήσεων που διατυπώσαμε στους συνομιλητές μας στο πλαίσιο των παρουσιάσεων. Όλες αυτές οι πληροφορίες ήταν ωφέλιμες για εμάς καθώς μας βοήθησαν για άλλη μια φορά να εμβαθύνουμε στο φάσμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας και να συνειδητοποιήσουμε πόσο σφαιρικές και ουσιαστικές γνώσεις για γνωστικά αντικείμενα, και όχι μόνο, αλλά και τεχνικές πρέπει κάποιος να διαθέτει για να ασκήσει το επάγγελμα του εκπαιδευτικού  »

Στέλλα: « Αυτό, που έμαθα είναι αρχικά, να συμμερίζομαι και να ακούω περισσότερο τις σκέψεις των μελών της ομάδας μου, αφού η κάθε μια προσέγγιζε και αιτιολογούσε με τη δική της οπτική σημεία από τη θεωρία του παιδαγωγού που είχαμε  .»

Μαρίνα: « O κύριος Σιπητάνος, αφού τελείωσε η παρουσίαση, μας έβαλε να θέσουμε ερωτήσεις στα κορίτσια, καθώς όπως είπε κ όπως διαπιστώσαμε κ εμείς, αυτό που μας έχει μάθει το σχολείο μέχρι στιγμής είναι μόνο να ακούμε και να ρωτάμε μόνο τον καθηγητή.  »

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ 

Στέλλα:  « Παράλληλα, αυτό που εισακούστηκε και από τις τρεις ομάδες , ήταν η έμφαση που πρέπει να δίνουμε στη φωνή των μαθητών, καθώς αποτελεί σημαντικό κομμάτι στην διαμόρφωση τόσο του χαρακτήρα του μαθητή καθώς ακόμη και της εκπαίδευσής του.»

Μαρίνα:  «ως εκπαιδευτικοί θα πρέπει να δίνουμε βάση στην φωνή των παιδιών και να είμαστε σε θέση να την αναδείξουμε, να την ενθαρρύνουμε και να την ενισχύσουμε. Να δείξουμε, δηλαδή, στα παιδιά ότι η άποψή τους, η γνώμη τους, η ιστορία τους, αυτό που κουβαλάνε είναι σημαντικό και μπορεί να συμβάλλει θετικά στην εξέλιξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας.»

Eλίνα: « Ανάλογα με τη δομή των μαθημάτων διαμορφώνεται αυτό το ‘άκουσμα’ της φωνής μας, των φοιτητών/τριων. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επικρατούν σε κάθε μάθημα και αναλόγως χρησιμοποιούνται πρακτικές για να συμμετέχουμε ενεργά. Εδώ να σημειώσω ότι αυτό το θεωρώ εξαιρετικό στοιχείο, καθώς για να μπορέσουν όντως να εκφραστούν όλα τα άτομα σε ένα πλαίσιο, κυρίως παιδαγωγικό, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι συνθήκες που επικρατούν, ώστε να επιλεγούν κατάλληλες πρακτικές για την επίτευξη αυτού του στόχου.  .»

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΦΩΝΗΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ 

Μαρίνα:  « από τη πρώτη στιγμή μαθαίνεις να εργάζεσαι σε ομάδες, να γνωρίζεσαι και να συζητάς με τους συμφοιτητές και της συμφοιτήτριές σου, να ανταλλάζεις απόψεις. Μαθαίνεις να συμμετέχεις στο μάθημα, καθώς η πλειοψηφία των καθηγητών από τη πρώτη στιγμή σε ενθαρρύνει να κάνεις ερωτήσεις, να μιλάς και να λες τη γνώμη σου για να κυλάει το μάθημα με τον ρυθμό όλων. .»

Ελίνα:  «  Συγκεκριμένα, στα “μεγάλα” μαθήματα που είναι κυρίως θεωρητικού τύπου με μεγάλο φοιτητικό ακροατήριο, οι καθηγητές μας μάς παροτρύνουν να μιλήσουμε και να εκφράσουμε τη γνώμη για το συζητούν θέμα, όχι απλά σε μορφή ‘ερώτηση καθηγητή- απάντηση φοιτητή’, αλλά σε μορφή διαλόγου. Έτσι κάποιος φοιτητής θα εκφράσει μία άποψη και σε μορφή αλυσίδας θα αρχίσουν όλο και περισσότεροι να εκφράζουν την άποψη τους. »

Μαρίνα:  « Επιπλέον, πολλά μαθήματα, όπως όσα σχετίζονται με τις τέχνες απαιτούν φαντασία, δημιουργικότητα και ελεύθερη έκφραση. Γεγονός που μας επιτρέπει ως φοιτητές και φοιτήτριες πολλές φορές να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο, να εργαστούμε με τον τρόπο που θέλουμε και με τον ρυθμό που θέλουμε, σε συνεννόηση πάντα με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες της εκπαιδευτικής διαδικασίας. »

Eλίνα:  « τα καλλιτεχνικά μαθήματα, όπου πολλές φορές το ‘παραδοτέο΄, αυτό που “χρήζει βαθμού” είναι μία κατασκευή, μία μουσική ή χορευτική δημιουργία, η οποία έχει δομηθεί με τη βοήθεια των καθηγητών, αλλά με τη δική μας προσωπική χροιά. Οι καθηγητές δηλώνουν το ‘τί’ θα κάνουμε, αλλά το “πώς” θα το κάνουμε εξαρτάται από εμάς τους ίδιους, έχοντας τη δυνατότητα να βάλουμε τη δική μας προσωπική πινελιά »

EΝΙΣΧΥΣΗ ΦΩΝΗΣ ΜΑΘΗΤΩΝ

Εγώ: « η πρώτη ενέργεια στην οποία θα προέβαινα θα ήταν να προσπαθήσω να δουλέψω με μικρότερες ομάδες ατόμων ώστε να είναι αποτελεσματική η παρέμβαση.»

Ελίνα:« θα μπορούσε να γίνεται μάθημα σε μικρότερες ομάδες, που θα συζητούν μεταξύ τους τα άτομα, θα ανταλλάσσουν απόψεις και μετά στην ολομέλεια θα τις εκ��ράσουν.» 

ΔΙΑΦΟΡΕΣ

Ελίνα:« Θα μπορούσαμε κατά τη διάρκεια των μαθημάτων να καταπιανόμαστε με θέματα της επικαιρότητας ως προς το κοινωνικό περίγυρο μας και να το προσεγγίζουμε βάσει της επιστημονικής σκοπιάς του κάθε μαθήματος. »

Mαρίνα: :« θα μου άρεσε να υπάρχει περισσότερη σύνδεση με τις εμπειρίες μας και τις προηγούμενες γνώσεις μας »

  ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ

Εγώ:« σκοπεύω στο πλαίσιο βέβαια του αναλυτικού προγράμματος να φροντίζω να οργανώνω όσο περισσότερες δράσεις που ενισχύουν τόσο την γνωριμία των ίδιων των μαθητών με τον εαυτό τους όσο και των συνομήλικων τους δημιουργώντας έτσι ένα κλίμα κοινωνικής αλληλεπίδρασης και κοινωνικοποίησης. »

Στέλλα: :« σκοπεύω να προσπαθήσω να διαμορφώσω και εγώ ένα κλίμα αρχικά εμπιστοσύνης και ασφάλειας μεταξύ τόσο του/της εκπαιδευτικού όσο και στους/στις μαθητές/τριες, γιατί μόνο έτσι πιστεύω πως προχωράει η εκπαιδευτική και όχι μόνο διαδικασία αφού ο σημερινός βιωματικός τρόπος διδασκαλίας με βοήθησε να το αντιληφθώ.»

Eλίνα: « Πέρα από τα όσα συζητήσαμε ως προς το μάθημα θεωρώ ότι η ευελιξία που ακολουθήθηκε για τη διαδικασία βασιζόμενη στις ανάγκες μας ως φοιτήτριες, είναι πολύ σημαντικό στοιχείο, καθώς μένοντας ανοιχτοί σε αλλαγές και προσαρμογές μπορεί όντως να σχηματιστεί μία εποικοδομητική διαδικασία, αξία που θέλω κι εγώ να ακολουθήσω ως εκπαιδευτικός στο μέλλον. »

[craftypoetryangel]

Κοντά στον Προορισμό

Ίσως φτάσαμε στο πιο ενδιαφέρον μονοπάτι αλλά όχι το τελευταίο για τον προορισμό μας. Η συνάντηση που πραγματοποιήσαμε ήταν αλλιώτικη από όλες τις άλλες φορές. Αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς κατέληξε. Το περιεχόμενό της αφορούσε μια ανακεφαλαίωση μέσα από την οπτική του Paluo Freire, όλων όσων έχουν συζητηθεί μέχρι τώρα με έναν τρόπο που δεν είχαμε φανταστεί ότι θα μπορούσε ποτέ να είναι εφικτή η εφαρμογή του. Στην αρχή η κάθε μία, διάβαζε από μια διαφάνεια και ουσιαστικά προσπαθούσε να την ερμηνεύσει με βάση την αντίληψη και τις γνώσεις της με όλες τις υπόλοιπες να είμαστε παθητικές ακροάτριες της γνώσης ή καλύτερα...”πειθήνια σώματα” όπως λέει και ο Foucalut. Aυτός ο τρόπος όμως μας κούρασε αρκετά και στην συνέχεια, συμφωνήσαμε από κοινού να ακολουθήσουμε έναν άλλον πιο πρωτότυπο και πρωτόγνωρο αλλά και ταυτόχρονα με έναν βαθμό δυσκολίας. Καθίσαμε σε κύκλο και προσπαθήσαμε να εφαρμόσουμε την ενεργητική ακρόαση, προσέχοντας μια κοπέλα θα διάβαζε και στη συνέχεια κάνοντάς τις ερωτήσεις πάνω σε μια πτυχή του θέματος. Ωστόσο, εκτός του ότι μας ήταν αρκετά δύσκολο να θυμηθούμε κάθε φορά ορισμένες πληροφορίες, διαπιστώθηκε πως δεν είχαμε και την απαιτούμενη άνεση για να κάνουμε ενός είδος διαλόγου με τις συνομιλήτριές μας, παρουσιάζαμε δηλαδή ελλιπή κοινωνικοποίηση. Για τον λόγο αυτό, πριν από την αποκόμιση της γνώσης κληθήκαμε να μάθουμε η μία την άλλη κάνοντας από κάποιες σύντομες ερωτήσεις στην διπλανή μας αναφορικά με την ζωή της καθώς και κάθε φορά αυτή που είχε τον λόγο έπρεπε να επαναλάβει τα ονόματα όλων των προηγουμένων. Άρα ουσιαστικά, πριν την επιτέλεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, μάθαμε με ποιον την πραγματοποιούμε, ποιον έχουμε δηλαδή απέναντί μας. Ύστερα από αυτό, συνδιαμορφώσαμε το μάθημα μαζί με τον εκπαιδευτικό διαλέγοντας ένα template μιας ερώτησης ενεργητικής ακρόασης αρχικά. Μία τη φορά από εμάς διάβαζε μια διαφάνεια και έλεγε πως την καταλάβαινε με την διαφορά όμως ότι τώρα μια από τις συνομιλήτριές της την ρωτούσε βάση του template μια ερώτηση σχετικά με τη διαφάνεια την οποία καλούταν να απαντήσει, γεγονός που διευκόλυνε την κατανόησή μας και ενίσχυσε την κοινωνική αλληλεπίδραση. Τέλος, είδαμε μαζί με τον εκπαιδευτικό την εφαρμογή ενός προγράμματος κριτικής παιδαγωγικής και προτείναμε και εμείς αντίστοιχες εναλλακτικές ιδέες υλοποίησης. Το βασικότερο που μάθαμε σε αυτό το μάθημα, δεν αφορούσε τόσο το γνωστικό κόμματι αλλά περισσότερο το κοινωνικό. Αυτό οφείλεται, στο ότι αισθανθήκαμε πολύ πιο οικεία μεταξύ μας και μάθαμε και οι δώδεκα πράγματα για όλες, γεγονός που ενίσχυσε την ομαδοσυνεργατική μάθηση που ακολούθησε στην συνέχεια. Όσον αφορά, το γνωστικό κομμάτι συνειδητοποιήσαμε για ακόμη μια φορά πως το Αναλυτικό Πρόγραμμα είναι από τη φύση του άδικο, καθώς ενισχύει την κοινωνική ιεραρχία ευνοώντας τους ήδη ευνοημένους και αδικώντας τους ήδη αδικημένους. Δίνει προοπτικές μόνο σε αυτούς που εκείνο θεωρεί ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν. Ένας Κριτικός Παιδαγωγός όμως, οφείλει να δημιουργήσει μια προοπτική χειραφέτησης και τη δυνατότητα στους μαθητές του να αλλάξουν τον κόσμο μέσα από την έρευνα δράσης και τον αναστοχασμό που κάθε φορά πραγματοποιούν στο πλαίσιο ενός μαθήματος που ευνοεί την πολυφωνία. Φυσικά, σύμφωνα και με τον Freire η διαδικασία αυτή είναι εξαιρετικά δύσκολη αφού ο άνθρωπος και πόσο μάλλον ο εκπαιδευτικός καλείται να σκεφτεί πολύ εκτός του εαυτού του αντιμετωπίζοντας πολλές προκλήσεις, δυσκολίες και εμπόδια που θα βρεθούν στον δρόμο του . Το σύνολο των γνώσεων που μέχρι τώρα αποκτήσαμε, είναι πολύ ωφέλιμες και διαρκώς μας αφυπνίζουν και μας υπενθυμίζουν όσο μπορούμε να μην πέφτουμε στην παγίδα της “γραφειοκρατίας” του μυαλού όπως έλεγε και ο Freire με αποτέλεσμα η εκπαιδευτική διαδικασία να μην έχει κανένα απολύτως νόημα. Προσωπικά, μέσα από την κουβέντα που είχαμε με τις συνομιλήτριές μου κατανόησα πολύ καλύτερα πόσο σημαντικό είναι για έναν εκπαιδευτικό να γνωρίζει όσο το δυνατόν καλύτερα την τάξη του για να μπορέσει να ασκήσει πιο αποτελεσματικά το έργο του, συνδυάζοντας την μετάδοση τις γνώσεις με τις προσωπικές εμπειρίες, γνώσεις και ανάγκες των παιδιών αλλά και με τις προδιαγραφές του Αναλυτικού Προγράμματος. Επιπλέον, κατάλαβα μέσα από τις ερωτήσεις που έκανα αλλά και που δέχτηκα ότι και για τους μαθητές είναι εξίσου σημαντική η μεταξύ τους επικοινωνία και κοινωνική αλληλεπίδραση ώστε να διασφαλιστεί όσο το δυνατόν καλύτερη συνεργασία και γόνιμα αποτελέσματα και γνώσεις. Στην μελλοντική μου πορεία, σκοπεύω στο πλαίσιο βέβαια του αναλυτικού προγράμματος να φροντίζω να οργανώνω όσο περισσότερες δράσεις που ενισχύουν τόσο την γνωριμία των ίδιων των μαθητών με τον εαυτό τους όσο και των συνομήλικων τους δημιουργώντας έτσι ένα κλίμα κοινωνικής αλληλεπίδρασης και κοινωνικοποίησης. Το Α και το Ω σε έναν χώρο όπου συνυπάρχουν πολλά άτομα μαζί είναι να γνωρίζονται ώστε να ανακαλύπτουν κοινά νοήματα μέσω της διαδικασίας της μάθησης που να είναι για όλους και τον καθένα ξεχωριστά ωφέλιμα. Έχω σκοπό τέλος, αν όχι σε όλη την διάρκεια της σεζόν σε τακτά χρονικά διαστήματα και ανάλογα με το πλαίσιο της τάξης , να οργανώνω κριτικές δράσεις ευχάριστες και ωφέλιμες για το σύνολο των μαθητών! 

[craftypoetryangel]

Μονοπάτια , μονοπάτια, άλλα μονοπάτια και.. αδιέξοδα!

Και το ταξίδι μας προς τον περίπλοκο , και αξιόλογο και αξιοθαύμαστο ταξίδι που ονομάζεται Κριτική Παιδαγωγική και Μάθηση συνεχίζεται και ολοένα και μας εκπλήσσει κάθε φορά και περισσότερο, φυσικά θετικά! Συνεχίζοντας την ομαδική δουλειά, διαπιστώσαμε για ακόμη μια φορά πως ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι καθ΄ όλα απαιτητικός και διόλου απλός. Σύμφωνα με τον Lawrence Stenhouse αντίθετα με την καθεστηκυία  τάξη πραγμάτων, το Αναλυτικό Πρόγραμμα θα πρέπει να διαμορφώνεται από κοινού από τον εκπαιδευτικό και τους μαθητές. Οι μεν μαθητές, σταδιακά μαθαίνουν να κατακτούν την γνώση πιο ενεργητικά με το να μπορούν καταρχάς να εμπιστεύονται και να στηρίζονται στον εκπαιδευτικό για οτιδήποτε θελήσουν και κατά δεύτερον να συνδέουν τις εμπειρίες τους με ό,τι καλούνται να μάθουν όντας ελεύθεροι να προσαρμόζουν το μάθημα στους δικούς τους ρυθμούς και επίπεδο. Ο δε εκπαιδευτικός, εξυπακούεται πως εκτός του να λαμβάνει υπόψη του το πλαίσιο και τις δυνατότητες του κάθε μαθητή ξεχωριστά θα πρέπει να βλέπει το λειτούργημά του σαν ολιστική οντότητα, γεγονός που υποδεικνύει πως είναι απαραίτητο να είναι σε θέση εκτός την θέληση, τις εμπειρίες και τις γνώσεις του να υλοποιεί το Αναλυτικό Πρόγραμμα ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στην τάξη και τις προτιμήσεις των μαθητών. Όμως, ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο ενός καλό εκπαιδευτικού είναι αφενός η συνεργασία του με συναδέλφους και ειδικούς ώστε να μπορεί να εμπλουτίζει την εκπαιδευτική διαδικασία και αφετέρου ο προσωπικός του αναστοχασμός μετά από κάθε μάθημα ο οποίος τον βοηθά να εξελίσσεται και σταδιακά να μπορεί να διορθώνει τα λάθη του στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό. Συμπληρωματικά με αυτό, ο Henry Giroux επισημαίνει πως η εκπαιδευτική διαδικασία είναι μια διαδικασία ριζοσπαστικής αλλαγής της πραγματικότητας και όχι απλής παρουσίασής της. Έχει σκοπό, να μπορέσει όσο το δυνατόν περισσότερο να πλάσει ανθρώπους και ως εκ τούτου προσωπικότητες ικανές αν όχι να εξαλείψουν να εξομαλύνουν και να μειώσουν τις ανισότητες και τις αδικίες δημιουργώντας μια πραγματικότητα που θα ταυτίζει το “είναι” και το “φαίνεσθαι”. Τέλος, έρχεται η Bell Hooks για να δώσει έμφαση στην μάθηση και την εκπαιδευτική διαδικασία ως μέθοδο αυτοπραγμάτωσης και ενδυνάμωσης μαθητών και εκπαιδευτικού. Υποστηρίζει πως για να μάθουμε σε ένα πλαίσιο σαν τις εκπαιδευτικές μονάδες, πρέπει να γνωριζόμαστε και να νιώθουμε οικεία. Η δουλειά σε ομάδες σε συνδυασμό με την ενεργητική ακρόαση ακόμη και σε μεγάλα ακροατήρια είναι βοηθητική και σημαντική για την ορθή αποκόμιση της γνώσης. Η ενεργητική ακρόαση είναι κάτι που μάθαμε και εμείς μέσα από συγκεκριμένο φάσμα ερωτήσεων που διατυπώσαμε στους συνομιλητές μας στο πλαίσιο των παρουσιάσεων. Όλες αυτές οι πληροφορίες ήταν ωφέλιμες για εμάς καθώς μας βοήθησαν για άλλη μια φορά να εμβαθύνουμε στο φάσμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας και να συνειδητοποιήσουμε πόσο σφαιρικές και ουσιαστικές γνώσεις για γνωστικά αντικείμενα, και όχι μόνο, αλλά και τεχνικές πρέπει κάποιος να διαθέτει για να ασκήσει το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Προσωπικά, εγώ όχι μόνο εμπλούτισα τις γνώσεις μου αλλά επίσης  κατάλαβα πόσο σπουδαίο ρόλο παίζει να μπορείς να ακούς εύστοχα τον συνομιλητή σου και μέσα από ερωτήσεις να κατανοήσεις πλήρως και στοιχειωδώς τα όσα θέλει να σου μεταδώσει. Στο μέλλον, στοχεύω να καταφέρω να εφαρμόσω την ενεργητική ακρόαση εντός αλλά και εκτός σχολείου ώστε με αυτόν τον τρόπο να καταλαβαίνω τις ανάγκες, τα πιστεύω και τις ιδιαιτερότητες του προσώπου που συνομιλώ για να καταφέρω να τον βοηθήσω με τρόπο που να αξίζει και για τους δύο μας. H Bell Ηοοks όπως προαναφέρθηκε προώθησε την συμμετοχή όλων των μελών της τάξης στην μάθηση κάτι που ωστόσο αντιμετωπίζει δυσκολίες στην εφαρμογή του με βάση τα δεδομένα του τρέχοντος εκπαιδευτικού συστήματος. Αρχικά, το πρώτο και βασικότερο εμπόδιο που μένει αναλλοίωτο στον χρόνο είναι ο μεγάλος αριθμών μαθητών και σπουδαστών που φοιτούν στις μέρες μας. Αυτό οφείλεται, στο γεγονός πως η μεταξύ τους γνωριμία και επακόλουθα η απόκτηση εμπιστοσύνης στο πλαίσιο του μαθήματος είναι τόσο χρονοβόρα όσο και σχεδόν αδύνατη. Χρειάζεται καιρός για να υπάρξει ουσιαστική δουλειά σε ομάδες με την προϋπόθεση γνωριμίας όλων των μελών τους που σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνούν τα 50 άτομα όπως στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Επιπλέον, ο χρόνος που θα δαπανηθεί για την εφαρμογή μιας τέτοιας πρακτικής θα στερήσει την αποκόμιση της γνώσης αυτή καθ΄ αυτή κάτι που για την πρωτοβάθμια και την δευτεροβάθμια εκπαίδευση που είναι ως επί το πλείστον υλοκεντρικές αποτελεί  μειονέκτημα. Η σημερινή κοινωνία ακόμη, διακατέχεται από πολλά στερεότυπα και προκαταλήψεις τα οποία υιοθετούνται από τους μαθητές. Μια τέτοια προσέγγιση λοιπόν, που προωθεί τις φωνές όλων θα προκαλέσει σίγουρα αντιδράσεις και χλευασμό εις βάρος των αδύναμων ομάδων. Ύστερα, εκπαιδευτικοί και μαθητές θα δυσκολευτούν πολύ να συνηθίσουν την συνθήκη αυτή καθώς από κοινού έχουν μάθει να υποτάσσονται στο σύστημα και να ακολουθούν έναν μηχανιστικό τρόπο λειτουργίας, σύμφωνα με τον οποίο “ο δάσκαλος δίνει εντολές και οι μαθητές τις εκτελούν”. Η πολιτεία και οι υπεύθυνοι για την νομοθεσία θα δυσκολεύονταν να καταλάβουν τα οφέλη μιας τέτοιας προσέγγισης όσο ορθά και να τους παρουσιάζονταν. Αν στο μέλλον, μου δινόταν η ευκαιρία να υλοποιήσω κάτι τέτοιο ,σίγουρα η πρώτη ενέργεια στην οποία θα προέβαινα θα ήταν να προσπαθήσω να δουλέψω με μικρότερες ομάδες ατόμων ώστε να είναι αποτελεσματική η παρέμβαση. Πριν όμως από αυτό σταδιακά θα προσπαθούσα στο πλαίσιο του μαθήματος να προωθήσω περισσότερο στα παιδιά αξίες όπως η συνεργασία, η ομαδικότητα και ο σεβασμός ώστε να κατανοήσουν την αναγκαιότητα ύπαρξης και εφαρμογής του ακόμη και τακτικά στο πλαίσιο του σχολείου. Όσον αφορά τη νομοθεσία και τις αρχές, θα προσπαθούσα να προωθήσω το αίτημα ως κάτι καινοτόμο και αναγκαίο, προβάλλοντας τρόπους συνδυασμού του στο πλαίσιο του Αναλυτικού Προγράμματος. Η μάθηση αν δεν εκτελείται σωστά δεν προοδεύει και ο κόσμος και στο χέρι μας είναι να προσπαθούμε διαρκώς αυτό να ανατραπεί.  

[craftypoetryangel]

Διαβαίνοντας Νέα Μονοπάτια

Η μελέτη πολλών οπτικών ενός φαινομένου είναι πάντοτε ωφέλιμη τόσο για την κατανόησή του όσο και για την εφαρμογή ή την αποφυγή του αντίστοιχα. Εμείς λοιπόν, μελετήσαμε α��ά ομάδα  διάφορους θεωρητικούς στο χώρο της εκπαίδευσης που ο καθένας είχε την δική του οπτική για την εκπαιδευτική διαδικασία και το εκπαιδευτικό σύστημα γενικότερα. Η κυριότερη πληροφορία που αποκομίσαμε από την διαδικασία αυτή, είναι πως η εκπαιδευτική πράξη εξαρτάται από πολλές παραμέτρους όπως είναι το μορφωτικό επίπεδο των γονέων και η κοινωνική τάξη στην οποία ανήκουν αυτοί ως αποτέλεσμα των ερεθισμάτων που έχουν λάβει οι μαθητές πριν την είσοδό τους στο σχολικό περιβάλλον. Ωστόσο, η κοινωνία αξιολογεί τους μαθητές και ανάλογα με την διαγωγή και την πειθαρχία που έχουν λάβει έπειτα από διαρκή παρατήρηση και εφαρμογή ενός βαθμοθηρικού συστήματος , κατατάσσοντάς τους σε κατηγορίες γεγονός που οδηγεί στην ομογενοποίησή τους βάσει κοινών χαρακτηριστικών ανάλογα με τις δυνατότητες και την επίδοσή τους. Η γνώση αυτή ήταν κατά πολύ αξιόλογη καθώς μας έδωσε μια ακόμη πάσα  για να μην κρίνουμε επιφανειακά τους μελλοντικούς μας μαθητές αλλά και κάθε άτομο το οποίο γνωρίζουμε καθώς τόσο ο τρόπος συμπεριφοράς του όσο και ο χαρακτήρας του πηγάζει από πολλές παραμέτρους με ξεχωριστό υπόβαθρο. Προσωπικά, μέσα από την μελέτη του κοινωνικού ιστορικού Michel Foucault μαζί με την ομάδα μου και την καταγραφή της βασικής του προσέγγισης διαπίστωσα αρχικά προς μεγάλη μου έκπληξη , πως μπορεί η εκπαίδευση  να πηγάζει από την φιλοσοφία. Ύστερα, συνειδητοποίησα πως δεδομένου και της εποχής στην οποία εξέφρασε ο Foucault τις απόψεις και τις θεωρίες του η εκπαίδευση ήταν πλαισιωμένη πολύ αυστηρά και αντικειμενικά, δεδομένου πως ο δάσκαλος είχε το πάνω χέρι και το σχολείου λειτουργούσε στις περιπτώσεις πειθαρχίας, αξιολόγησης και επιτήρησης με τρόπο ανάλογο αυτού της φυλακής. Σκοπός αυτού, ήταν οι μαθητές να γίνουν υπάκουοι και να λειτουργούν με μηχανιστικό τρόπο στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες της κοινωνίας. Εγώ στην εκπαιδευτική μου πορεία, σκοπεύω να βρω όσο το δυνατόν πιο ανώδυνους τρόπους αξιολόγησης για τους μαθητές μέσα από τους οποίους θα αποκομίζουν πράγματα και η όλη διαδικασία θα καταστεί δημιουργική και ενδιαφέρουσα για τους μαθητές εν αντιθέσει με τον βαθμοθηρικό και καταπιεστικό τρόπο που εφαρμόζεται τη σήμερον ημέρα στα σύγχρονα σχολεία. Πιο αναλυτικά, σήμερα στα σχολεία εφαρμόζεται η εξεταστική διαδικασία η οποία είναι ιδιαίτερα άδικη και πιεστική και γεμίζει όλα τα παιδιά με άγχος, φόβο, αγωνία και γενικά μια μεγάλη πληθώρα αρνητικών συναισθημάτων .Επιπλέον, οι μαθητές εξετάζονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο που προϋποθέτει σε μεγάλο βαθμό αποστήθιση μεγάλο όγκου γνώσης. Οι εκπαιδευτικοί πολύ συχνά μέσα από την διαδικασία αυτή εστιάζουν σε εσφαλμένα πράγματα καθώς όπως έχει αποδεχθεί αντί να δίνουν έμφαση στην πρόοδο και την εξέλιξη των μαθητών κοιτάζουν περισσότερο πόσα λάθη και σε ποιο βαθμό τα πραγματοποίησαν οι μαθητές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, τον στιγματισμό τους για την εντός και την εκτός σχολείου ζωή ώστε με αυτόν τον τρόπο η κοινωνία έχει συγκεκριμένες προσδοκίες από αυτούς ανάλογα με τους βαθμούς και την επίδοσή τους. Ο τρέχων τρόπος εξέτασης είναι αρκετά απαιτητικός γεγονός που δεν ευνοεί όλους τους μαθητές διότι ο καθένας έχει διαφορετικό τρόπο πρόσληψης της γνώσης ώστε δεν μπορούν όλοι να ανταπεξέλθουν σε κάτι ενιαίο και απροσάρμοστο. Ετικετοποιούνται ουσιαστικά, από έναν τρόπο αξιολόγησης που προσδοκά ομοιογένεια, συμβιβασμό και μηχανική προσήλωση σε κάτι που δεν τους εκφράζει. Μαθαίνουν να πειθαρχούνται με τον λάθος τρόπο καθώς ουσιαστικά υποτάσσονται σε ένα σύστημα μόνο και μόνο για να ανέβουν στην τάξη, στην κοινωνική ιεραρχία, στα μάτια των γονιών τους. Αντίθετα με αυτό, θα έπρεπε να τίθεται σε εφαρμογή ενός είδους αξιολόγηση και όχι εξέταση με την αυστηρή έννοια του όρου που επικρατεί στις σύγχρονες κοινωνίες η οποία να έχει ως βασική της προϋπόθεση τη συμμετοχή και τον αναστοχασμό του μαθητή. Υπό αυτό το πρίσμα, σε κάθε τάξη και σε κάθε βαθμίδα, ακόμη και στο Νηπιαγωγείο με έναν πιο ιδιαίτερο και πιο απλό τρόπο θα ήταν ενδιαφέρον οι μαθητές να γράφουν σε ένα ημερολόγιο αναστοχασμού, τι μάθανε και πως ελπίζουν ότι αυτή τη γνώση θα την εφαρμόσουν στη ζωή τους καθώς και σε ποιο βαθμό οι ίδιοι θεωρούν πως την έχουν κατακτήσει ώστε να ξέρουν που να εμβαθύνουν έχοντας ως στόχο την καλύτερη δυνατή βελτίωση δηλαδή θα αυτοαξιολογούνται . Ακόμη, ένας τρόπος που θεωρείται ότι θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση και αξιολόγηση των παιδιών είναι οι συζήτηση με τους συμμαθητές τους αλλά και με τον διδάσκοντα πάνω σε διάφορα γνωστικά αντικείμενα ώστε να ανταλλάσσονται απόψεις που θα ωθήσουν σταδιακά στην καλλιέργεια της πολύπλευρης, πολυπρισματικής και κριτικής σκέψης .Το πως σκέφτονται οι άλλοι μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και να δώσει νέα εναύσματα στο σκέψη του καθενός ξεχωριστά. Επιπροσθέτως, η διεξαγωγή παρουσιάσεων με βάσει διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα μπορεί να είναι ωφέλιμη καθώς οι γνώσεις θα μοιράζονται μεταξύ συμμαθητών με έναν κώδικα πιο κατανοητό και πιο προσιτό από αυτόν που ενδεχομένως να έχει ο διδάσκοντας με αποτέλεσμα η νέα γνώση να κατακτιέται στοιχειωδώς και με έναν πιο ευχάριστο διασκεδαστικό και πρωτότυπο τρόπο. Τέλος, η συνεργασία και οι ομαδικές εργασίες θα ήταν ένας πολύ καταλυτικός και χρήσιμος τρόπος αξιολόγησης καθώς αφενός θα εντείνει την κοινωνικοποίηση των μαθητών και αφετέρου θα δημιουργεί ένα κλίμα ηρεμίας, χαλάρωσης και ευαισθητοποίησης των παιδιών μέσα από το μοίρασμα των εμπειριών και θα δημιουργεί ένα πλαίσιο αποκόμισης της γνώσης με φυσικό τρόπο. Η γνώση είναι δύναμη και δεν πρέπει να υπάρχουν φραγμοί στις προσπάθειες κατάκτησής της!

[craftypoetryangel]

Εξερεύνηση και Μάθηση

Μοιράζοντας τις εμπειρίες μας, καταλάβαμε πως υπάρχουν πολλά κοινά στον τρόπο που κάποιος εκπαιδεύεται τυπικά αλλά όμως υπάρχουν και κάποιες εναλλακτικές ενδιαφέρουσες και κριτικές παρεμβάσεις. Η γνώση αυτή ήταν πολύ αξιόλογη καθώς σιγά σιγά αρχίζει να αλλάζει τον τρόπο σκέψης μας ως άνθρωποι και μας βάζει στη διαδικασία να αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο πιο σφαιρικά και να εμβαθύνουμε περισσότερο σε όλες τις πτυχές του σημαντικές ή μη. Προσωπικά, ανακαλώντας το παρελθόν έμαθα και διαπίστωσα πως η σύνδεσή του με το μέλλον είναι καθ΄ όλα σημαντική αφού με τον τρόπο αυτό κατανόησα κάποια λάθη δικά μου αλλά και των αναφερθέντων εκπαιδευτικών στην ζωή μου και αναστοχάστηκα σκεπτόμενη πως πρέπει να προσπαθήσω όσο το δυνατόν να μην τα επαναλάβω όσο δύσκολο και αν μπορεί να μου φανεί. Στη συνέχεια, σκοπεύω να προσπαθώ να διευρύνω τους ορίζοντές  μου μη θεωρώντας τίποτα δεδομένο και αμετάβλητο ώστε να ακονίσω την σκέψη μου και να διευκολυνθώ σε κάθε τομέα. Κάποτε στο Γυμνάσιο είχα έναν καθηγητή Φυσικής ο οποίος ήταν αλλιώτικος από τους άλλους. Είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο που δίδασκε καθώς από το πρώτο κιόλας μάθημα αντί να μας εισαγάγει κατευθείαν στις έννοιες θέλησε να μας κάνει να αισθανθούμε οικεία δίνοντάς μας περιθώριο να τον γνωρίσουμε καλύτερα μέσα από ερωτήσεις. Τα καλά του στοιχεία όμως δεν τελειώνουν εδώ. Εκτός από το χιούμορ και την θετική του ενέργεια, προτιμούσε να μην μας επιβαρύνει στο σπίτι διεξάγοντας το μάθημα με βιωματικό τρόπο με την παράδοση να πηγάζει μέσα από ερωτήσεις που καλούμασταν εμείς να απαντήσουμε και παραδείγματα της καθημερινής ζωής. Ήμασταν δηλαδή συνδιαμορφωτές στο έργο του. Η μάθηση δεν ήταν στείρα αλλά την αποκτούσαμε στοιχειωδώς πριν καν ξαναδιαβάσουμε το βιβλίο. Στην μετέπειτα σχολική μου ζωή και συγκεκριμένα στην προετοιμασία μ��υ για τις πανελλαδικές εξετάσεις συνάντησα μια εξίσου καλή καθηγήτρια που αν και περισσότερο αυστηρή με βοήθησε στον αγώνα που κατέβαλα. Το έντονο χιούμορ της σε συνδυασμό με το βαθμό αυστηρότητάς της και την αγάπη της για το αντικείμενο που δίδασκε μας έδινε ιδιαίτερο κίνητρο και δύναμη για να μην τα παρατήσουμε προσπαθώντας παράλληλα να μας αφυπνίσει για την σημασία του πανεπιστημίου ως εφόδιο για το μέλλον αλλά και ως ποιότητα μάθησης. Οι εμπειρίες μου αυτές έχουν ιδιαίτερη σημασία αφενός γιατί κατάλαβα ότι με τον κατάλληλο τρόπο μπορείς να αγαπήσεις κάτι που σε δυσκολεύει και να αλλάξει ο τρόπος που το βλέπεις( πρώτη περίπτωση) και αφετέρου ότι με την κατάλληλη στήριξη και επιμονή μπορείς να πετύχεις σπουδαία αποτελέσματα(δεύτερη περίπτωση). Φτάνοντας στο Πανεπιστήμιο απέκτησα πολλές καινούργιες γνώσεις μέσα από πολύ ενδιαφέροντα μαθήματα. Αυτό όμως που ξεχώρισα ήταν η πρακτική του δευτέρου έτους κυρίως γιατί μέσα από αυτή διαπίστωσα πως οι μαθητές σε μια οποιαδήποτε τάξη έχουν καθοριστικό ρόλο. Οι μαθητές διαμορφώνουν το μάθημα και όχι το μάθημα τους μαθητές. Αν δεν γνωρίζει κάποιος τις ανάγκες της τάξης του δουλεύει με τρόπο που δεν έχει νόημα για τους εκπαιδευόμενους και για τον λόγο αυτό γνωρίζει πως έχει αποτύχει. Η Κριτική Παιδαγωγική είναι μια έννοια που ακούγοντάς την μπορώ απευθείας να την συνδέσω με την έμφαση του δίνει ο εκπαιδευτικός στους μαθητές του για την διεξαγωγή του μαθήματος και τους τρόπους διδασκαλίας. Μπορώ να πω επίσης, πως με την ύπαρξη αυτής δηλαδή με το να βλέπουμε τα παιδιά ως τόσο ίσα αλλά και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους μας διευκολύνει στη διαδικασία εξεύρεσης εναλλακτικών εκπαιδευτικών μεθόδων ώστε να εφαρμόζουμε κάθε φορά τις υπάρχουσες και νεοαποκτηθείσες  γνώσεις  με ωφέλιμο τρόπο. Προσδοκώ μέσα από τη μελέτη μιας τέτοιας μεθόδου κυρίως να μάθω να βλέπω τα πράγματα από πολλές και διαφορετικές οπτικές γωνίες και να αναστοχάζομαι σωστά ώστε να μπορώ να βελτιώνομαι και κατάλληλα.