daimewdis

[daimewdis]

Γεια, δεν είναι random όπως συνηθίζω να γράφω. Πέρα του ό,τι γράφω, το γράφω για μένα. Ξέρω πως υπάρχουν 2-3 μαλακές που νοιάζονται, που δεν το θέλω, αλλά με το πέρασμα του χρόνου είναι εκεί. Σε μια σκέψη, ίσως από συνήθεια, ίσως ως ένα δείγμα αγάπης. Δεν ξέρω. Είχα γράψει πριν πολλούς μήνες σε ένα στορι, πως μπορείς να νιώσεις πράγματα για κάποιον, ακόμα κι αν δεν τον έχεις δει, δεν τον έχεις αγγίξει, δεν ξέρεις καν το όνομα του. Απίστευτο ε; Λοιπόν. Θα είμαι ειλικρινής. Δεν είμαι καλά, και το “δεν είμαι εγώ”, όσο κι αν ακούγεται ειρωνικό ή γελοίο. Δεν είμαι. Και πραγματικά δεν ξέρω αν μπορώ να γίνω. Δεν ξέρω αν έχω την δύναμη. Τα τελευταία χρόνια είμαι αρκετά ευάλωτος, παρατηρώ πράγματα μέσα μου ανθρώπινα και μου ξυπνούν ανάγκες που δεν είχα και δεν ήθελα να είχα. Ξέρω πως είναι καλό, αλλά όχι καλό για μένα. Είναι κάτι ξένο για μένα, με βάση την ζωή μου. Είχα απαντήσει σε ένα ask το 2019, «Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από 5 χρόνια;». Και η απάντηση μου, ήταν: Να προσπαθήσω να μην πεθάνω. Σήμερα είναι 2024. Έχω βάλει στο μάτι μια μηχανή, έχω κάποια beat στην άκρη, πολλά γραπτά που χρειάζονται να τα φτιάξω. Δεν ξέρω πότε κι αν θα ανοίξω το λογαριασμό μου στο Instagram. Αν ανέβει κάτι, θα ανέβει στο λογαριασμό μου στο tik tok και στο Spotify. Θέλω να πω, πως δεν ξέρω αν μπορώ να “παίξω” με την φωνή μου, και ούτε που με νοιάζει για να είμαι ειλικρινής. Ξέρω, πως ένα καλό αποτέλεσμα πρέπει να τα έχει όλα, όμως, στο τι γράφω ή προσπαθώ τουλάχιστον είναι κάτι για μένα. Κάποια στιγμή ίσως επενδύσω σε αυτό. Κι ας είμαι κολλημένος στο 2. Δεν συγκρίνομαι με κανέναν, γιατί είμαι ο χειρότερος. Νομίζω τώρα κάπως με βρήκα ε; Γελάω. Μόνο σε κάποια δίστιχα είμαι περήφανος. Εγώ είμαι εγώ, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Εγώ είμαι αυτός με τα σκοτάδια, την κατάθλιψη, τα μηδαμινά και ένα σωρό άλλα, που δεν ξέρεις. Απ’ το δεν είμαι εγώ, σε είμαι εγώ, αλλά δεν είμαι εγώ. Είναι 7 χρόνια αυτά. Κι όσο κι αν απουσίαζα εδώ, κάποιες φορές έγραφα. Αυτή την περίοδο και για ένα χρονικό, δεν έχω ανάγκη να γράψω. Αλλά πρέπει να το βρω. Κοιτά, πίσω από την μάσκα, σαν την πραγματική μου ταυτότητα, ποτέ δεν εκφραζόμουν, μου ήταν δύσκολο. Και εννοώ συνήθως συναισθηματικά. Ξέρω ότι έχει ασφάλεια η μάσκα, αλλά ούτε εκεί μπορώ να με αφήσω “ελεύθερο”, ίσως κάποια στιγμή το κάνω, με αφήσω, όσο μπορώ, μέχρι εκεί που μπορώ. Παρόλα αυτά, κάνω βήματα ή πιστεύω πως κάνω. Ξέρεις, είναι και ένα ΕΓΩ που όσο κι αν θεωρείται κακό, αυτό με κράτησε ζωντανό. Δίκοπο μαχαίρι ή οξύμωρο. Ήμουνα πάντα boss του εαυτού μου. Αλλά οφείλω να ομολογήσω για ακόμα μια φορά, πως έχω δίπλα μου τους καλύτερους, κι ας μην είμαι ο καλύτερος. Έχω πέσει αρκετά, δεν ξέρω πως να με γεμίσω. Δεν ξέρω πως το κενό να απαλύνω. Και για να είμαι ειλικρινής, όσα βήματα κι αν κάνω, δεν ξέρω αν θα φύγει ποτέ. Κυρίως ο πόνος. Αυτός ο μόνιμος πόνος. Κλείνοντας να πω, πως έχω στόχο να πάρω την μηχανή, και να βγάλω κάποια κομμάτια. Θέλω να καταφέρω όσο γίνεται πιο γρήγορα να πάρω την μηχανή. Από όταν ήμουν παιδί με έκανε να ξεφεύγω, να γκαζώνω και να νιώθω ελεύθερος. Είχα γράψει, πως: Θεέ μου σε μια στιγμή αδυναμίας μην με προστατέψεις. Αν πεθάνω, θα’ ναι για το καλό μου. Μέχρι και αυτό, εγώ θα το ορίσω. Γιατί ξέρω. Θα φύγω μόνος, όπως κι όταν ήρθα. Δεν θέλω να πεθάνω, αλλά και δεν μπορώ να ζήσω. Όσο κι αν είμαι ελεύθερος, νιώθω μέσα μου την φυλακή.

Κάποια πράγματα, πρέπει να μείνουν για πάντα στο σκοτάδι. Δεν θέλω να βγουν στο φως ποτέ.

Υ.υ Δεν πιστεύω στην τύχη, αλλά πάντα στην ζωή μου είχα τύχη.

Υ.υ 2: Έχεις δίκιο, δεν ξέρω να αγαπάω, σίγουρα όμως ξέρω, πως όταν αγαπάς, δεν τον προδίδεις.

-Δαιμεώδης

[daimewdis]

Κενῶ.

-Δαιμεώδης

[daimewdis]

Δεν σε θυμήθηκα χθες, δεν έφυγες στιγμή απ’ την σκέψη μου. Κοιτάζω τον ουρανό, αλλά λείπει πάλι το αστέρι μου.

-Δαιμεώδης

#ουρανό #αστέρι #δ/ω #2-92

[daimewdis]

Το φως είχα ανάγκη, δεν ξέρω πως μπλέχτηκα με το σκοτάδι. Τι κι αν είναι όλα ασπρόμαυρα, λάμπει την νύχτα το φεγγάρι.

-Δαιμεώδης

[daimewdis]

Ξύπνησαν συναισθήματα και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Επιπλέω στην επιφάνεια, μα ό,τι με πνίγει με πιέζει στον βυθό.

-Δαιμεώδης

#δ/ω #2-92 #συναίσθημα #επιπλέω #βυθό #επιφάνεια #πιέζει

[daimewdis]

Μόνο ότι νιώθεις είναι αληθινό, και ότι νιώθεις δεν είναι ��ατανοητό για τον καθένα.

-Δαιμεώδης

[daimewdis]

Είχες γράψει κάτι για μένα πριν χρόνια. Το είχα δει τυχαία καθώς έψαχνα κάτι. Είμαι σίγουρος πως δεν θα θυμάσαι, αλλά δεν πολύ έχει σημασία. Σε ευχαριστώ πολύ πάντως.

Φυσικά και το θυμάμαι ήταν από τα πρώτα μου ποστ . Το έγραψα γιατί το πίστευα.

[daimewdis]

Θαλασσωανάσες

Υ.υ Δεν υπάρχει αυτή η λέξη. Έτσι την δημιούργησα εγώ. Ήμουν ανάμεσα σε Ω ή Ο, αλλά επέλεξα το Ω σαν ωκεανός.

Η αίσθηση της με χτύπησε σαν ντεζαβού.

Στην επιφάνεια Ανασαίνει, όσο στο βυθό αφήνομαι.

Αν είμαι θάλασσα θα με βρίσκεις παντού,

μα αφού είμαι θάλασσα μην απορείς γιατί πνίγομαι.

Της έδωσα οξυγόνο στην αποφυγή καπνού.

Στην σκέψη της με είχε ως δειλό, όταν με έψαχνε να κρύβομαι.

Χάθηκε Κάποιο αστέρι και φώτισε για αλλού.

Έκανα βήμα να ανοιχτώ και τώρα με το σκοτάδι ένα γίνομαι.

-Δαιμεώδης

Αν είμαι θάλασσα θα με βρίσκεις παντού, μα αφού είμαι θάλασσα μην απορείς γιατί πνίγομαι.

-Δαιμεώδης

#Θαλασσωανάσες #δ/ω #2-92 #daimew #καπνού #αλλού #αστέρι

[daimewdis]

Η αίσθηση της με χτύπησε σαν ντεζαβού. Στην επιφάνεια Ανασαίνει, όσο στο βυθό αφήνομαι.

Αν είμαι θάλασσα θα με βρίσκεις παντού, μα αφού είμαι θάλασσα μην απορείς γιατί πνίγομαι.

-Δαιμεώδης

Αν είμαι θάλασσα θα με βρίσκεις παντού, μα αφού είμαι θάλασσα μην απορείς γιατί πνίγομαι.

-Δαιμεώδης

#ντεζαβού #παντού #θάλασσα #αφήνομαι

[daimewdis]

Έχω εθιστεί στο να σε αισθάνομαι, δίχως να σε αγγίζω κάποια μερόνυχτα. Η ψευδαίσθηση είναι πιο ερεθιστική απ' την πραγματικότητα.

-Δαιμεώδης

[daimewdis]

Η μοναξιά μου ήταν η μόνη που δεν με άφησε.

Ακόμα και την σκιά μου, το σκοτάδι τράβηξε.

Η αθωότητα μου στην σκληρότητα θάφτηκε.

Η καρδιά μου έγινε πέτρα που κανείς

δεν την άγγιζε.

-Δαιμεώδης

#δ/ω #2-92 #daimew #άφησε #θάφτηκε #άγγιζε #τράβηξε #μοναξιά

[daimewdis]

Με σπάω σκληρά και ανοίγει μια ρωγμή πιο βαθιά στην ήττα.

Αντλείς φως και με τυφλώνεις μες στην νύχτα.

Είσαι «μέσα μου» σε κάθε βήμα.

Μα το ότι δεν υπάρχεις στη ζωή μου, είναι μεγάλο πλήγμα.

-Δαιμεώδης

Είσαι «μέσα μου» σε κάθε βήμα.

Μα ότι δεν υπάρχεις στη ζωή μου, είναι μεγάλο πλήγμα.

-Δαιμεώδης

#ήττα #βήμα #πλήγμα #ρωγμή #2-92 #νύχτα

[daimewdis]

Διάλεγα να φεύγω, ήταν το πιο εύκολο και ταυτόχρονα επώδυνο. Έπνιγα όσα νιώθω, εξαφανιζόμουν, μα η σιωπή μου έκανε θόρυβο.

-Δαιμεώδης

#επώδυνο #θόρυβο #φεύγω #δ/ω #2-92 #daimew

[daimewdis]

“Κοίτα με” μου λεγε και εγώ γυρνούσα το κεφάλι μου να μην προδωθώ. Μου ήταν δύσκολο κατάματα το ψέμα να πω.

-Δαιμεώδης

#δ/ω #2-92 #daimew #κοιτα με #κεφάλι #ψέμα #προδωθώ #κατάματα

[daimewdis]

Μες στο κενό, τα δάκρυα έγιναν ποτάμι που πνίγηκα.

-Δαιμεώδης

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και φωνάζω πως δεν νιώθω “τίποτα” μόλις ηττήθηκα.

-Δαιμεώδης

[daimewdis]

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και φωνάζω πως δεν νιώθω “τίποτα” μόλις ηττήθηκα.

-Δαιμεώδης

#ανάσα #τίποτα #ηττήθηκα #δ/ω #2-92 #daimew

[daimewdis]

Μες στο κενό, τα δάκρυα έγιναν ποτάμι που πνίγηκα.

-Δαιμεώδης

Το να νιώθεις κενός είναι χειρότερο απ' το να νιώθεις χάος.

-Δαιμεώδης