evitsigarida

[evitsigarida]

#ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΧΕΔΙΟΥ ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΗ

[evitsigarida]

#12 _ «Συλλογικές_Χαρτογραφήσεις»

Η εμπειρία του συλλογικού σχεδίου είναι οδηγεί στη διαπίστωση, ότι ο ταυτόχρονος σχεδιασμός αναγκάζει το συγχρονισμό και το συσχετισμό μεταξύ των καλλιτεχνών.

Στην πρώτη χαρτογράφηση προσπαθώ να δώσω στο έργο μια αίσθηση κυβιστή.΄Δημιουργώντας ένα αφαιρετικό κολάζ από σχήματα, δηλαδή τετράγωνο, ορθογώνια, τα οποία αλληλεπουδρούν μεταξύ τους. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργίας μιας εικόνας με αίσθητή τη διάθεση να δημιουργεί ψευδαισθήσεις , καθώς αλλοιώνεται και μετασχηματίζεται η αρχική εικόνα.

Στην δεύτερη χαρτογράφηση, προσθέτω πινελίες στο ίδιο ύφος με το σημείο που βρίσκεται το έργο.

[evitsigarida]

#10 _ «Περιπατητικές_Χαρτογραφήσεις»

Περπατάς στο προαύλιο χώρο της σχολής. Τα κύρια γνωρίσματα της πανεπιστημιούπολης είναι τα κτήρια και ο υπαίθριος χώρος. Η αυλή έχει στο εσωτερικό της πεζούλια και παρτέρια. Αυτά είναι υπερυψωμένα σε σχέση με το χώρο κίνησης της αυλής. Τα παρτέρια έχουν ποικιλία σχημάτων, δημιουργώντας ποικιλομορφία. Διαθέτουν διάφορα είδη από φυτά και δέντρα. Η φύτευση των παρτεριών δίνει χαρακτήρα στο κάθε παρτέρι και προσθέτει αισθητικά στο προαύλιο χώρο. Τα παρτέρια και τα πεζούλια, είναι οι χώροι φύτευσης και πρασίνου, της αυλής. Ο υπόλοιπος χώρος της αυλής διατίθεται για κίνηση και δομείται από πολύχρωμες πλακοστρώσεις. Οι πλακοστρώσεις είναι κυβόλιθοι που πλέκονται μεταξύ τους, δημιουργώντας σχηματισμούς στο δάπεδο. Ο χώρος του πανεπιστημίου είναι μεγάλος, θα χρειαζόταν κανείς πυξίδα για να κινηθεί. Μπορείς να ακολουθήσεις διαδρομές ευθύγραμμες, ή καμπυλόγραμμες, ή διπλής κατεύθυνσης. Υπάρχει η δυνατότητα κίνησης σε οριοθετημένους διαδρόμους ή ανοιχτούς υπαίθριους χώρους. Κάθε κτήριο συσχετίζεται άμεσα με τον εξωτερικό του προαύλιο χώρο, διαθέτει το δικό του κέντρο προαυλισμού. Συγχρόνως όλοι οι προαύλιοι χώροι κάθε κτηρίου αποτελούν μία ενότητα και συνδέονται μεταξύ τους, μέσω του σχεδιασμού. Στον χάρτη 1, πολλά στοιχεία ακολουθούν ως πρότυπο σχεδιασμού, σχέδια από πίνακες του Paul Klee. Στον χάρτη 2, προκειμένου να δοθεί η αίσθηση του χώρου, σχεδιάζονται ενδεικτικά τρισδιάστατα σχήματα από παρτέρια και ζωγραφίζονται οι πλακοστρώσεις της αυλής.

[evitsigarida]

#9 _ «Χαρτογραφήσεις »_Δυναμικές Γεωγραφίες

Ακούγοντας χάρτης, μου έρχεται στο μυαλό ένας γεωγραφικός χώρος. Η Κρήτη είναι αγαπημένος τόπος, διότι είναι ένα μεγάλο νησί, με ιστορικό παρελθόν και πολιτισμό. Η Κρήτη εμφανίζεται στην επικαιρότητα εξαιτίας των πετρελαιών που υπάρχουν περιμετρικά του νησιού. Η διανομή του πετρελαίου περιμετρικά του νησιού, προυποθέτει διαχωρισμό των υδάτινων οικοπέδων. Έχοντας κατά νου αυτή τη συνθήκη, τεμαχίζω τη θάλασσα σε σχέση με τα παράλια και τους νομούς του νησιού.

Σε δεύτερο στάδιο, δημιουργώ έναν χάρτη που προσδιορίζει το νησί της Κρήτης σε σχέση με τη σφαίρα της γης. Οι παράλληλοι και οι μεσημβρηνοί, χωρίζουν τη γη σε τμήματα. Τα σημεία όπου τέμνεται ο παράλληλος με τον μεσημβρινό, δίνουν τη γεωγραφική συντεταγμένη ενός σημείου πάνω στη γη. Προσδιορίζω επομένως τους τέσσερις νομούς της Κρήτης, σύμφωνα με το σύστημα παράλληλων και ισημερινών.

Σε τρίτο στάδιο, δημιουργώ διαγράμματα που δείχνουν τη θέση της θάλασσας σε σχέση με το νομό.

Σε τέταρτο στάδιο, προσδιορίζω συμβολικά το μέγεθος κάθε νομού και τη σύνδεση του με τον επόμενο νομό, με τρόπο τέτοιο ώστε να σχηματιστεί το νησί της Κρήτης.

[evitsigarida]

#8 _ Εθνογραφικά σχέδια, «η περίπτωση του κήπου »

Κάθε γεωγραφικός χώρος, χαρακτηρίζεται από κάποιος πολιτισμούς. Κάθε γεωγραφικός χώρος χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο χλωρίδας και πανίδας. Κάθε τόπος διαθέτει το δικό της ξεχωριστό φυτικό πλούτο. Συλλέγουμε από το τόπο του Βόλου ορισμένα φυτικά είδη, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουμε αντί για μπογιές στην εργασία.Κόκκινες παπαρούνες, κίτρινα λουλούδια του αγρού. Πιέζουμε τα λουλούδια πάνω στο χαρτί προκειμένου να βγάλουν χρώμα, για να χρωματίσουμε τη σελίδα μας, Το κόκκινο της παπαρούνας γίνεται αρχικά μπλε σκούρο και μετά βαθύ μωβ. Το κίτρινι λουλούδι του αγρού, βγάζει έντονο κίτρινο χρώμα αντίστοιχο με το χρώμα του λουλουδιού. Καθώς, πιέζουμε το λουλούδι στο χαρτί για να βγάλει το χρώμα και τους χυμούς του, στο τέλος καταλήγει να εξαφανίζεται και να μην απομένει ίχνος του λουλουδιού. Αποδομώντας τα πέταλα των λουλουδιών, διαπιστώνουμε ότι είναι χρώμα και νερό. Αυτή η διαπίστωση οδηγεί στο να σχεδιάσω ένα λουλούδι σε σχέση με ένα καταρράκτη. Εντυπωσιακό είναι ότι το λουλούδι του αγρού, διαθέτει μία γεωμετρική δομή, η οποία εμφανίζεται σε όλες τις κλίμακες του λουλουδιού (π.χ άνθος, τη μονάδα του ανθού, το σύνολο του κλαδιών του λουλουδιού κλπ). Το γεγονός ότι η παπαρούνα από κόκκινη, άφηνε χρώμα αρχικά μπλε και μετά μωβ, αλλά ζει οπτική με την οποία αντιλαμβανόμουν τη φύση. Έτσι ζωγραφίζω έναν αγρό με μπλε γρασίδι.

[evitsigarida]

#7 _ Απραξία/ βαρεμάρα

Όταν βαριέμαι οι μορφές που ζωγραφίζω είναι συνήθως λουλούδια ή αστέρια.Είναι μορφές καμπυλόγραμμες.Για να σχηματιστούν το χέρι κινείται καμπυλόγραμμα και με ροικότητα.Οι κινήσεις αυτές ηρεμούν το σώμα. Μέσω της επανάληψης αναπαύεται το μυαλό, σταματά να σκέφτεται και απελευθερώνεται από κάθε είδους σκέψη.

Προκειμένου να μην επέλθει απόλυτη πλήξη.. το μυαλό αρχίζει να επινοεί νέους κανόνες, όπου οι καμπυλόγραμμες μορφές αρχίζουν σταδιακά να μεταβάλλονται και να διαφοροποιούνται σε σχέση με τις προηγούμενες.

Έτσι η μορφή αλλάζει κλίμακα, διασπάται, τριγωνοποιείται, ενοοποιείται, αλλάζει χρωματισμούς κλπ

[evitsigarida]

#6 _ Αισθήσεις γεύσεις

Κόβω τη φράουλα στη μέση.Πειραματίζομαι κινώντας τη φράουλα στο χαρτί και παρατηρώντας τα αποτυπώματά της.Αφήνει διάσπαρτα ίχνη.Καθώς η φράουλα στραγγίζεται, η εμπειρία της διαδικασίας γίνεται εντονότερη στο χέρι και στο σώμα.Η διαδικασία εκχύμωσης της φράουλας σωματοποιείται.

Η οσμή της φράουλας ανακαλεί αναμνήσεις με γεύση φράουλας.Ειδικότερα, την κρέμα βελουτέ φράουλα, η οποία είναι παχύρευστη και σερβίρεται σε στρόγγυλο μπολ.

Οι συνεχείς σφραγίδες φράουλες, οδηγούν σε ίχνη με έντονους ιστούς.Οι ιστοί μοιάζουν με ανθρώπινες φλέβες, γεμάτες διακλαδώσεις.

Κάνω σφραγίδες στη μισή σελίδα από μήλο και στην άλλη μισή από φράουλα.Τα δύο φρούτα έχουν σχιστεί στη μέση και καθώς σκάνε στο χαρτί οι εκχυμώσεις τους ενώνονται και συγκρούονται ταυτόχρονα.

[evitsigarida]

#5 _ Εξατμισμένα ίχνη

Το χαρτί τσαλακώνεται στα σημεία όπου ρουφάει νερό.Όσο μεγαλύτερη η ποσότητα του νερού που απορροφάται τόσο περισσότερο το χαρτί καμπυλώνεται.

Τα ίχνη του νερού που βρίσκονται στο χαρτί, γίνονται ορατά στο φως και είναι διαφανή.

Όταν το χαρτί στεγνώσει η καμπυλότητα που αποκτά το χαρτί γίνεται ορατή μέσω της αφής, του φωτός και της σκίασης.

Ομοιόμορφες επαναλήψεις του πινέλου με νερό στο χαρτί, αφού το χαρτί στεγνώσει, δημιουργούν ένα ομοιόμορφο pattern.Δηλαδή το χαρτί ,αποκτά ένα ομοιόμορφο ανάγλυφο.

[evitsigarida]

#4 _ Το διαγραμμα ως καταστροφή

Έχοντας σχεδιάσει τρεις διαφορετικές φιγούρες σκύλων, θεωρώ αυτές τις τρεις βασικές μορφές σκύλων ως διαγράμματα. Στη συνέχεια προσπαθώ να αλλοιώσω-καταστρέψω τις μορφές των σκύλων, καλύπτοντας τις μορφές με χρώματα.Δηλαδή η διαγραμματική απεικόνιση των σκύλων, καταστρέφεται με την επικάλυψη των διαγραμμάτων με ρευστά χρώματα.Οι τρεις φιγούρες, αποτελούν ένα τρίπτυχο, όπου οι σκύλοι απεικονίζονται σε τρεις διαφορετικές στάσεις.Στη στάση ένα ο σκύλος είναι όρθιος, σε ετοιμότητα, στη στάση δύο η γλώσσα του προεξέχει, στη στάση τρία,

είναι καθιστός και σκεπτικός. Κάθε στάση του σκύλου δηλώνει και μία διαφορετική συναισθηματική κατάσταση. Η επικάλυψη των μορφών με χρώματα, δεν στοχεύει μόνο στη καταστροφή του διαγράμματος, αλλά συγχρόνως πληροφορεί και για τη συναισθηματική κατάσταση του σκύλου στην εκάστοτε φάση.

[evitsigarida]

#3 _ Στα όρια της γραφής

Ξεκινώ να γράφω γρήγορα, κάθε σκέψη σταματάει, το μυαλό επικεντρώνεται στο γέμισμα του χαρτιού με γράμματα και στην επίτευξη του στόχου με ταχύτητα.Οι κινήσεις γίνονται αυτόματα.Όσα γράφονται έχουν κυματοειδή γραμμή.Γίνεται προσπάθεια να γράψω προς την αντίθετη κατεύθυνση, η κίνηση γίνεται κουραστική και η μορφή των γραμμάτων μετατρέπεται από κυματιστή σε ευθύγραμμη.Η επανάληψη εντείνει την κούραση.Προκύπτει η ανάγκη αλλαγής της κίνησης.Έτσι κάθε δύο ή τρεις σειρές η κίνηση μεταβάλλεται, μία τετραγωνίζεται, μία γίνεται ευθύγραμμη, μία κυματοειδής, έτσι προκύπτουν νέοι κανόνες οπτικής αναπαράστασης.Σαν να προκύπτει εκ νέου μία γραφή, με δικούς της κανόνες.

Το τελικό έργο, δημιουργείται από στοιχεία που μοιάζουν με ιερογλυφικά. Τα ιερογλυφικά επαναλαμβάνονται και χρωματίζονται με νέα χρώματα. Θυμίζει άσκηση πρώτης δημοτικού, όπου μέσω της επανάληψης και της χρήσης διαφορετικών χρωμάτων μαθαίνω το νέο αλφάβητο. Στο τέλος η κούραση της μάθησης, οδηγεί σε εκνευρισμό και μουτζουρώνω τη γραφή.

[evitsigarida]

#2 _ «Εκ των έξω » & «εκ των έσω»

Το σώμα το τρυπάς, το σκίζεις, το διασπάς, το διαμελίζεις.Η άυλη όψη του σώματος είναι η ψυχή.

Όταν τα μάτια είναι κλειστά, βλέπεις μόνο σκοτάδι. Νιώθεις τρόμο, φόβο, μοναξιά, αγωνία. Θέλεις να δεις φως. Η ψυχή σου αναζητά να διαφύγει από το σκοτάδι. Όλες οι υπόλοιπες αισθήσεις οξύνονται, προκειμένου το σώμα να νιώσει τα ερεθίσματα του εξωτερικού περιβάλλοντος. Έντονος γίνεται και ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι το σώμα σου. Το μυαλό εστιάζει στο σώμα και αντλεί ερεθίσματα από αυτό.

Το σώμα είναι ένας μεγάλος σύνθετος οργανισμός. Διαθέτει ύλη, μυρωδιές, παράγει ήχους και εκτελεί λειτουργίες. Σχηματίζω έναν οργανισμό - σώμα, από στοιχεία. Κάθε στοιχείο είναι μία έμβια ή άβια ύλη.

Εστιάζω στο εσωτερικό του οργανισμού – σώματος και επικεντρώνομαι μόνο στα εσωτερικά έμβια και άβια στοιχεία του. Αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και συνεργάζονται ώστε να λειτουργήσουν σαν ένας ενιαίος μηχανισμός. Το νέο ''έργο'' που δημιούργησα, αποτελεί έναν χάρτη οργάνων και λειτουργιών τμήματος του ανθρώπινου σώματος.

[evitsigarida]

#1_«Το τυφλό σχέδιο»

Τα μάτια είναι κλειστά. Βλέπω σκοτάδι. Κάτι σκοτεινό μου έρχεται στο μυαλό. Είναι ένας σίφουνας, ο οποίος στο πέρασμά του καταστρέφει τα πάντα και φέρνει το σκοτάδι. Ο σίφουνας δημιουργείται στο χαρτί με κυκλικές καμπύλες γραμμές.