filebariemaii

[filebariemaii]

τα φωτα σβηστα, ο αερας φυσαει.

«μαμα, παω για υπνο, καληνυχτα»

«μισο παιδι μου, να ερθω να σε αγκαλιασω»

καληνυχτα και ονειρα γλυκα, σαν τις αγκαλιες που μου δινεις

καληνυχτα και ονειρα ξινα, σαν τις γιαγιαδες που μας βλεπουν να περναμε αγκαζε το δρομο στη γειτονια

καληνυχτα και ονειρα αλμυρα, σαν τα δακρυα που πεφτουν στο μαγουλο μου οταν σκεφτομαι οτι θα σε χασω

καληνυχτα και ονειρα πικρα, σαν τη στιγμη που συνειδητοποιησα οτι δε θα σε ξαναδω ποτε μου.

μου λειπεις.

«αντιο μαμα»

«αντιο παιδι μου»

ο αερας φυσηξε ξανα, και το παιδι αγκαλιαζε το κενο.

[filebariemaii]

όταν με κοιτάς

προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω τις σκέψεις σου.

ελπίζω οι σκέψεις σου να είναι καλές,

να είναι για εμένα,

για εμάς.

ελπίζω να υπάρχει το «εμείς» και όχι μόνο το «εγώ» και το «εσύ».

ελπίζω να με θεωρείς κομμάτι σου,

γιατί εγώ έτσι σε βλέπω.

οπότε σε ικετεύω,

σφίξε το χέρι μου και μη το αφήσεις,

μη με αφήσεις,

μη μας αφήσεις.

μεινε.

[filebariemaii]

θελω καθε φορα που με χαιρετας να ειναι σαν να ειναι η τελευταια. καθε φορα που κλεινεις τη πορτα πισω σου με αδιαφορια να ξερεις το ποσο πληγωμενη ειμαι. πληγωμενη που δεν ξερω ποτε θα σε ξαναδω, αν θα σε ξαναδω, αν οντως θελεις να δεις εσυ εμενα, γιατι τελευταια αισθανομαι οτι δεν το θελεις, οτι με βλεπεις απο υποχρεωση. δεν μου χρωστας τιποτα ομως. και δε θελω να σε κραταω πισω, αλλα μεινε μαζι μου. μη με αφηνεις. μη κλεινεις τη γαμημενη τη πορτα πισω σου με αδιαφορια. παρε με αγκαλια, μη με αφησεις. κοιτα με στα ματια και τολμα να με φιλησεις. θελω να σε εχω διπλα μου. να ειμαστε αγκαλια μεσα στο μπλε σκοταδι ακουγοντας μουσικη οσο με κοιτας στα ματια. για παντα. αλλα το φως μου χαλασε και λαμπει μονο πορτοκαλι. μπορει να ειναι το αγαπημενο μου χρωμα, αλλα χωρις το μπλε δε μπορω να θυμηθω το πως αισθανθηκα οταν εφυγες εκεινη τη νυχτα, τη νυχτα που εβαλα μουσικη και εκλαιγα για ωρες επειδη με αφησες. τι και αν το χερι που θα με παρει απο τη ζωη θα ειναι το δικο σου, τι και αν θα ειναι το δικο μου, θελω να μη με ξεχασεις. να μαγαπας αληθινα.

[filebariemaii]

καθομαι στο σκοταδι.

απολυτο σκοταδι.

σκεφτομαι τη ζωη μου,

αυτα που εχω πετυχει και αυτα που δεν προσπαθησα.

εσυ εισαι η πρωτη μου σκεψη,

σε σκεφτομαι και θελω να εξαφανιστω,

να εξαφανιστω απο το μετωπο της γης.

δεν θα λειψω και σε καποιον αν το σκεφτεις.

και εκεινη τη στιγμη πιανω τη λεπιδα,

κοβω τις φλεβες μου ενω σκεφτομαι εσενα,

εσενα και το κακο που μου εκανες συνειδητα.

αλλα εκεινη τη στιγμη βρισκω μια παρηγορια

στο οτι το κοκκινο ηταν το αγαπημενο σου χρωμα.

[filebariemaii]

ζω σε μια μονιμη κατασταση, που καθε φορα που εκπνεω, εκπνεω μεχρι και το τελευταιο ιχνος οξυγονου που εχει απομεινει στα ταλαιπωρημενα απο το κλαμα πνευμονια μου και θελω να εισπνευσω ξανα, να γεμισω το σωμα μου με το αντιδοτο αλλα περιμενω. περιμενω μεχρι τη στιγμη που οντως το χρειαζομαι. γιατι τι ειναι μια μικρη στιγμη ευχαριστησης χωρις μια εκτενη στιγμη αδυναμιας;

[filebariemaii]

θελω να παω σπιτι, να ξαπλωσω και να μην ξανασηκωθω,

ο θανατος μου ακουγεται πολυ ελκυστικος

ομως δεν θελω να προκαλεσω σε αλλους τον πονο

τον πονο που αισθανομαι οταν θυμαμαι ολες τις ανασφαλειες και τις ατελειες μου.

απο την αλλη, μια ευκαιρια για να δραπετευσω απο τον ασχημο, βιαιο κοσμο στον οποιο με τοποθετησαν χωρις τη θεληση μου θα ηταν ληθαργικη, καθαρτικη.

και οσο φλερταρω με τον θανατο και ο ιδιος με αγνοει καταλαβαινω γιατι η αγαπη ειναι τοσο ψυχρη.

τουλαχιστον για εμενα.

[filebariemaii]

αισθανομαι οτι ποτε δεν θα αγαπησω

οτι εχω χασει ηδη τη μονη ευκαιρια που ειχα.

σπαταλ��ω χρονο μονη μου μεσα στο σπιτι

και κανω παραπονα στον εαυτο μου γιατι «δεν εχω βρει τον ερωτα ακομα» παρολο που δεν κανω προσπαθειες.

εχω ακουσει οτι πρεπει να περιμενω και ολα θα γινουν, αλλα και οτι αν δεν κανω κινηση θα μεινω μονη μου για παντα.

τελικα τι ισχυει; ισως απλως να μην ειμαι αξια της αγαπης.

[filebariemaii]

καμιά φορά βλέπω τη φύση και σκέφτομαι

πως είναι τόσο όμορφη και όλοι την κοιτάζουν,

όμως όχι όσο όμορφη όσο είναι η ματιά σου.

γιατί όταν με κοιτάζεις σταματάει η καρδιά μου.

μακάρι το συναίσθημα αυτό να’ ταν αμοιβαίο

και η αγάπη μας να ήταν αληθινή.

και μακάρι αυτή η αγάπη να υπήρχε

κάπου επάνω σε αυτή τη μισή γη.

[filebariemaii]

το φεγγάρι είναι τόσο όμορφο σήμερα,

δεν φαίνεται, λίγο θαμπό πίσω από τα σύννεφα.

κρύβεται σαν ένας έφηβος πίσω από την ανασφάλεια,

παρόλο που οι γύρω του τον βρίσκουν ακατάληπτα πανέμορφο.