hestida

[hestida]

Ay bu gece çok güzel..

[hestida]

Duygularımı bir yelkenliye koyuyor

Denize bırakıyorum

Uzaklara gitsin istiyorum ki

Canımı acıtamasın

#hestida #duygular #deniz #keşfet

[hestida]

Perdenin arkasına saklanmış bir kız çocuğu

Görüyor musun onu

Gözleri dolu dolu

Ağlamayı bekliyor

Perdenin arkasına saklanmış bir kız çocuğu

Yüreği ilmek ilmek korku dolu

Titriyor dizleri taşımıyor onu

Düşmeyi bekliyor...

#hestida #kız #dolu #perde #keşfet

[hestida]

Yorulur bazen insan

Küser hayata

Kapanır içine

Karanlığa hapsolur

Kurtulmak ister

Ancak kurtulamaz

Zor gelir mutlu olmak

Başkalarının mutluluğunu görmek

Kalbi kırılır insanın

Gönlü kırılır

#kesfet #hestida #kırılmak #kırık kalpler

[hestida]

Kendi içimdeki karanlığa hapsolmuşum ben.

Ufacık bir ışık bile yok.

Yalnızım.

Ağlasam kimse duymaz

Kimse yanımda olmaz

Kimse korktuğumu bilmez...

#hestida

[hestida]

Sorumluluğunu alamayacağınız çocukları doğurmayın... Onların haklarına giriyorsunuz..

[hestida]

''Sorarlarsa, "Ne iş yaptın bu dünyada?" diye, rahatça verebilirim yanıtını: "Yalnız kaldım. Kalabildim! Altı milyarın arasına doğdum. Ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından...'' Hakan Günday/Kinyas ve Kayra

[hestida]

“Bana yakın hissetmeyin, zira benim sokaklarım size tenha.”

[hestida]

Ölüm kokusu sinmiş duvarlarına hâlâ tebessüm etmenin inceliğindesin.

[hestida]

Yoruluyor bir süre sonra insan... Bıkıyor bu hayattan. Zor geliyor yaşamak.

[hestida]

[hestida]

Kız sustu. Konuşmasa bile anlasın istedi. Gözlerine baksın ve neler hissettiğini anlasın. Ne kadar üzgün olduğunu, ne kadar kırgın olduğunu anlasın...

Adam baktı... baktı... baktı... Gözleri anlamadı, kalbi anlamadı, ruhu anlamadı.

Kız adamın gözleri önünde öldü. Adam yine fark etmedi...

[hestida]

Çok büyük üslub sorunu ve hadsizlik var. Çoğu kişi konuşmayı öğrenmiş ama kimle neyi nasıl konuşacağını öğrenememiş.

[hestida]

aynı müzik zevki ruh bağı gibidir

[hestida]

Şuraya bir #me bırakayım.

[hestida]

Geleceğin Ne Getireceğini Bilemezsin...

[hestida]

Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni..

İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım;

Kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.