konsantrenistasyonu

[konsantrenistasyonu]

şimdi neredeyim? nereden geldim buralara mesela? hangi yıldayız sahiden? 365 gün öncesi ya da yarın. bazen karanlıkların içinde buluyorum kendimi. hayallerime yaklaşıyorum çünkü hissediyorum. o içimdeki küçük nokta hiç kaybolmadı. korkum hep onun kaybolmasından. sahi neydi hayatın gerçek amacı? insanlar büyüdükçe çocukların yapmaktan utanacağı şeyler yapıyor. bir şehre ait hissetmedim kendimi hiç. ben bugün şu şehirde bu ülkedeyim diye dünyanın gerisi benim olmayacak mı yani ? sabretmek mi direnmek mi ? yoksa gerçekten gerçekler mi ? hayat kontrolü ele almadan müdahale etmeli insan. kontrolü ona kaptırdığında çocuk yanını ve hayallerini unutuyor insanlar. ben bunun mücadelesini verirken içimde dışarıda bambaşka bir hayatla karşılaşıyorum. 

[konsantrenistasyonu]

Hayallerim var demiştim. Artık dinleyemeyecek kadar yorgunum dedi. Hayaller üzer mi hiç insanı?

[konsantrenistasyonu]

Sana daha anlatacak çok şeyim vardı. Mesela bugün sensiz neler yaptığımı hiç bilmiyorsun.

[konsantrenistasyonu]

Kalabalıklar hiç bu kadar anlamsız gelmemişti. Geceyi gündüze bağlayan şey sen miydin?

[konsantrenistasyonu]

Seni ne kadar çok özlediğimin bir önemi yok. Yanında olamadığım her an özleminle yaşıyorum.

[konsantrenistasyonu]

Seni sevdiğim günlerin hatrına bizi bir araya getirmeye çalışıyor sanki dünya. Nereye baksam seni görüyorum, hangi yoldan yürüsem sonu hep sana çıkıyor. Yanındayken bütün yorgunluğumu unutuyorum. Gözlerine baktığım her an en başa dönüp yepyeni bir mücadele başlatıyorum içimde.

[konsantrenistasyonu]

Sevgi yüce bir duygu. Çok kıymetli. Sevmek. Ondan başkasını düşünememek. Hayallerinin rüyalarının heyecanlarının birine ait olması. Utanmaksızın her anı paylaşabilmek. Yorgun bir günün ardından gözlerinin içine bakarak dinlenebilmek gibi. Kime ait hissediyorsan onda atıyor kalbin. Senden ne kadar uzaksa o kadar zorlaşıyor kendi kalp atışlarını hissetmek. Bir parçanı ona vermek mi? Hayır. Bütünüyle ona bırakmak kendini. Çocuksu bir heyecan, kocaman olmuş gözlerle. Karşılık beklemeden sevmek ise insanın hayatında yaşayabileceği en masum şey. Kalbi kalbime bağlıyken hissettiklerim ondan öncesiyle kıyaslanamayacak kadar başka. Bir insana aşık olmalı insan. Yalnızca ona özel ve onun kadar masum. Yalnızca ona aşık olmalı. Onun aşk kokan parmak uçlarında hissetmeli sıcaklığı. Korkunca sığınağı olmalı. Tıpkı yavru kediler gibi. Korkunca annesine var gücüyle koşan. Ben aşık oldum mesela. Masallardakinin aynısı bir kıza. Kendine öyle bir bağladı ki beni. Elimi tutması yetti. Bağlandım. Nefes alıp verişlerimle bile onun varlığına şükredecek kadar. Nefesim oldu hayatımın gökkuşağı. Renkleriyle boyandı her yanım. Siyah beyaz bir resmi pastel boyalarla boyarcasına. Her yerimi kendi renkleriyle boyadı. İyi ki varsın sen. İyi ki bu dünyada benimle aynı gökyüzüne bakıyorsun. İyi ki her adımımda aklımdasın. Aşkın ve sevginin en huzurlu halisin. Her baktığımda kalbimin huzurla dolduğunu hissettirensin. Hayatın tüm güzelliklerini seninle bölüşebilmekse en büyük hayalim. Yaşlanınca huysuzlanmakta buna dahil. Oturduğun yerden kalkamayışına yardım etmek de öyle. İlk aşkın unutulmazlığı sende gizli. İlk kez kalp atışlarımın değiştiğini hissetiren kadına... Seni çok sevdim ve seveceğim.

[konsantrenistasyonu]

[konsantrenistasyonu]

'Archimedes' in the Corinth Canal, Greece | JE

[konsantrenistasyonu]

bunca şeyi gözlerimin önündeyken yakalayamayacak kadar uzakta hissetmem ve gerçekten de aslında çok uzakta olması. hala bişeylerin sonucuna ulaştırmaya çalışıyo beni bişeyler. anladığım kadarıysa hiçbişey. ciddi anlamda anlamıyorum artık anlamlandıramıyorum bunca seyı basarabilecekken bu kadar uzak olma hissini. kaldıramıyorum da. sebebi ne bilmiyorum. amaç ne onu da. tek bildiğin gözümün önünde geçip giden onca hayal ve hayat. çok iistemenin bedelini hep ağır ödemeli sanırım insan. son büyük depresyondan önceki zamanlar sanırım. evet son. cunku beklentinin sıfır olduğu saatin hep sabaha karşı 4 olduğu bi hayat. sabır da değil artık tanımını tamamen değiştiriyorum. hayata bakış açım olsun istemiyorum. koşup yorulup her seferinde başım one eğik dönmek istemiyorum.her seferinde husran istemiyorum. her seferinde mutsuzluk istemiyorum. eğer böyle olucaksa gozumun onunde olanları kaldıramıyorum. olmadı olmuyo ki olmayacakta. her seferinde aynı duyguyu yasatsa da olmayacak. sonuna geliyorum sanırım her mutsuzluğun.

[konsantrenistasyonu]

Kimliginiz durusunuzdur. Ayri bir oykunuz yoksa marka olmaktan soz edemezsiniz. Istikrar ve sureklilik her zaman on kosuldur.

[konsantrenistasyonu]

Marka olmak ve markalasmanin kosullari

1. Markalari insanlar yaratir. Kisilerin ozellikleri markaya etkileri ve inanc markanin olusumunda etkilidir. 2. Hayal gucu. 3. Kutunun disinda dusunmek. Herkes gibi dusunmek yerine siradisi olani aramak. 4. Markadan odun vermemek. 5. Marka dusturu haline gelmis geleneksellesmis ilkeri korumak. 6. Markanin gecmisi yapilan dogra yada yanlis tum fiili durumu butun olarak kabul etmek. 7. Degisken pazar kosullarina hizli uyum saglamak. 8. Marka durusunun ve ifade ettigi degerlerin sureklilik gostermesi. Ticari kaygilar nedeniyle dahi hicbir kosulda odun verilmemelidir.

[konsantrenistasyonu]

Kaybettiğin hiçbir sey için üzülme herşeyde kazandığın bir sey vardır.

[konsantrenistasyonu]

Bazen elde ettiğin şey istediğine çok yakındır. Çok yakın olmasına rağmen asıl istediğin elde ettiğin değildir.

[konsantrenistasyonu]

it's always darkest before the dawn.

http://fizy.com/#s/3wndl0

[konsantrenistasyonu]

[konsantrenistasyonu]

here we go!