mermalid-blog

[mermalid-blog]

Seviyorum demekle adam olunsaydı sigara bulunmazdı.

[mermalid-blog]

Bugün yine sabahladım. Sensiz geçen 222'inci günüm,5328'inci saatim,319680'inci dakikam ve 19180800'ıncı saniyem. Bak ne kadar da sensiz kalmışım. Yetmez mi bu kadar sensizlik? Bu kadar acı,özlem. Yetmez mi? Dön demiyorum elbetteki sana. Ama birazcık özle,birazcık merak et. Oda mı olmaz? Bu kadarını bile mi haketmiyorum? Bu sen olamazsın. Beni bu karanlık kuyunun,bu acının içine iten kişi sevdiğim adam olamaz. Kokusuna aşık olduğum,saçının tek bir telini tüm ömrümü adayabileceğim adam olamazsın. O bu kadar acımazsız olamaz. Herşeyimi aldın benden. Hani herşeyindim ben senin? Nefes alma,yaşama nedenindim? Ne oldu,artık nefes almıyor musun? Yaşamıyor musun artık? Bu kadar çabuk nasıl unuttun beni,bizi,hayallerimizi veyahut düşlerimizi? Ben unutamadım biliyomusun? Ne seni unutabildim,ne kokunu,ne tenini,ne gözlerini ne de o gülümsediğinde oluşan minik çukuru. Sana eğer bir gün ölürsem beni oraya göm derdim hep. Hatırladın mı? Şimdi son cümlelerimi yazıyorum ben sana,son satırlarımı. Okurken farkedeceksin yada etmeyeceksin,bilmiyorum. Eskisi gibi değilsindir belki. Değiştin mi sevgilim? Ben hiç değişmedim. Hala ölürcesine seviyorum seni. Bu sevgi öldürüyor ya zaten beni. İyi hatırla ama sen beni. Senden sonra çoğalttım sigarayı,içkiyi,jileti. Vicudum artık eskisi gibi değil biliyor musun? Her tarafım çürük. Çürüttü beni senin bu sevgin. O bile güzel. Neyse sevgilim,gidiyorum ben. Nereye diye de sorma sakın. Ben bile bilmiyorum çünkü. Mezarıma gel olur mu? Birazdan elimdeki silahtaki son mermi benim kurtarıcım olucak. Mutlu ol sevgilim,ben hep seninle olucam. Unutma beni olur mu? Seni seviyorum sevgilim,seni çok seviyorum…

[mermalid-blog]

Yazık...

İnsanlar niye bu kadar acımasız? Niye bu kadar kindar? Niye her zaman en mükemmel kendilerinin olduğunu düşünüyolar? Bu çok acınası birşey değil mi? Eksiklerinin,kusurlarının farkında bile değiller. Onlra acıyamiyorum bile. Bunu haketmiyolar,hiçbiri,hiçkimse. Çok pişman olucaklar bu yaptıklarında. İleride dönüp geçmişlerine baktıklarında keşke diyicekler,keşke yapmasaydım. Hayatları boyunca hep bir keşkeleri olucak. Onlar "keşke"lerin insanları olucaklar. Ve bu onları daha da acınası yapıcak. Yazık,çok yazık...

[mermalid-blog]

Gel artık...

Geceler düşünmek için vâr olmuş sanki. Her gece yeniden yaşiyorum seni. Her seferinde tekrardan yakıyorum sigaramı,yeniden ıslatıyorum yastığımı. Bunun bir sonu yok gibime geliyor. Bu acı hiç bitmeyecek,geceler doğmayacak,sigaram tükenmeyecek gibi. Yeniden gülümseyemeyeceğim,yeniden umutla doğamayacağım gibi. Gibiler bile tereddütlü artık benim için. Ne olur dön sevgilim,bu acı beni çok yoruyor. Sensiz nefes almak zor geliyor. Dön gel haydi,bekliyorum seni. Beni bıraktığın yerde yeniden bulmanı bekliyorum. Bir umut belki diye,umutlarımı boşa çıkarma sevgilim. Gel artık...

[mermalid-blog]

Bazen durup dururken kendi kendime sormuyor değilim. "Kim için ölüyorum ben?" Cevabım yok. Tıpkı diğer herşey gibi bunada bir cevap bulamiyorum. Beni hiç umursamayan,bir hiçmiş gibi hayatından silen biri yüzünden mi bu haldeyim ben? Onun yüzünden mi günden güne yok oluyorum? Onun yüzünden mi ıslanıyor her gece yastığım? Ama bu haksızlık diyorum sonra. O mutlu,gülüyor. Yanında sevdiği kadın var. Peki ya ben? Ben niye mutlu değilim? Niye gülemiyorum? Onun yüzünden. Ondan nefret etmem gerek,adını bir daha ağzıma almamam gerek. Ama olmuyor. Yapamıyorum. Çok seviyorum ben onu,onun beni sevmediği kadar çok. Belki bu yüzdendir yok oluşum. Bu yüzdendir her gün ölüşüm. O beni bir an olsun düşünmezken,ben onu bir an olsun aklımdan çıkaramiyorum. Bakın,ben böyle dünyayıda adaleti de sikerim. O mutluyken ben niye ölüyorum? Kabul mü bu? Çok acıyor be canım. O kıza her sarılışında biraz daha ölüyorum. Fotoğraflarına her bakışımda biraz daha sona yaklaşiyorum. Ama farkındayım,az kaldı. Sürem doluyor. Gidicem bu dünyadan. Adımı,gülüşlerimi,göz yaşlarımı,hayal kırıklarımı,hayallerimide alıp gidicem. Yok olucam. Birgün olurda aklına gelirsem,ona mezarımın yerini söyleyin. Belki elinde bir demet papatyayla ziyaretime gelir. Sahi,biliyomudur ki papatyaları sevdiğimi? Onu da söyleyin. Onu son kez elinde en sevdiğim çiceklerle göriyim. Öyle kalsın aklımda. Aklım onda kalmasın daha fazla.

[mermalid-blog]

Sonra bir dal daha yakıyosun gecenin zifiri karanlığında. Gözlerini kapatıp derince bir duman çekiyorsun içine. Ta ki ciğerlerine dokunana dek. Tam o an duruyorsun işte. O an yaşadığın bütün hayal kırıklıkları,bütün pişmanlıkların,gecelerce akıttığın gözyaşların,kahkahaların,üzüntülerin gözlerinin önünden teker teker geçiyor. Ufak bir tebessüm peydah ediyo dudaklarında,minik bir göz yaşı düşüyor eline. Açıyorsun gözlerini usulca,bakıyosun önündeki uçsuz bucaksız maviliğe. Bir yıldız seçiyosun sonra ordan. Senin yıldızın oluyo o. Her gece,her gün dertlerini ona anlatiyosun. Ona ağliyosun her gün. Birlikte bitiriyosunuz paketleri. Böyle böyle geçiyo günler. Sonra bir gün geliyor. Paketler yetersiz gelmeye başliyo sana. Daha fazlasını istiyosun. Ruhundaki bu derin yaranın acısını bastırmak için bedenine zarar veriyosun. Her göz yaşında bir darbe vuruyosun bileklerine. Sonra orasıda yetmiyo,kollarına geçiyosun. Zamanla ida yetersiz geliyo,alışıyosun çünkü aynı acıyı yaşamaya. Saçlarını kesiyosun bu sefer. Hiç tereddüt etmeden. Yıllarca özenle uzattığın o saçlarını bir çırpıda yok ediyosun. Bakıyosun sonra aynanın karşısında bedenine. Çürümüş et parçaları,morarmış gözler,kan içinde ölmüş bir beden. Evet,senin bedenin bu. Seni bu hale "o" getirdi. Onun yüzünden geldin bu hale. İpi alıyosun en son eline,tam salonun ortasına bağlıyosun. Ayaklarının altında minik bir tabure. Kımıldadığın anda bütün hayatın biticek. Etrafta sana yardım edicek kimse yok. Son kez ariyosun onu,son kez sesini duymak istiyosun. Açıyo telefonu,yine o uykulu sesiyle cevap veriyo sana; "Alo?" Damlalar teker teker düşmeye başliyo gözlerinden. Cevap veremiyosun. Tekrar konuşuyo sonra; "Alo?" Son kez konuşuyosun onunla. "Özür dilerim sevgilim,ben sana alıştımda sensizliğe hiç alışamadım." Diyosun. Sonra ufak bir ses. Ayakların boşlukta. Yavaş yavaş kesiliyo nefesin. Ölüyosun. Gözlerini kapattığında bütün hayatını görüyosun. Onu gördüğün yerde ufak bir tebessüm ediyosun. Bir daha uyanmamak üzere usulca uykuya dalıyosun...

[mermalid-blog]

Hoşçakal ...

Geçen gece yine aklıma geldi gülüşün. Yarım kalmış paketim vardı,teker teker yaktırdı hepsini bana. Her içime çekişimde o zehiri,biraz daha anımsadım seni. Sanki beni bırakıp giden sen değilmişsin gibi göz yaşı döktüm saatlerce senin için. Sanki,sanki birileri kalbimi avuçlayıp bütün gücüyle sıktı. Gitgide daraldı nefesim,karardı gözlerim. Saatler sonra açtım gözlerimi. Sanki yine sen yanımdaymışsın gibi kafamı çevirip baktım sol tarafa. Yoktun. Alışamadım daha yokluğuna. Zamanla alışıcam ama bunada. Kokunu,sesini,nefes alış verişlerini... Hepsini tek tek unutucam. Az kaldı sevgilim,unutucam seni. Sadece acıtıyor işte. Zamana bıraktım ama sanki zamanda beni bırakmış gibi. Geçmiyor günler,saatler,dakikalar... Sabrımda kalmadı biliyomusun. Dayanamiyorum bu acıya artık. Son paketlerimi tüketiyorum,son günlerimi. Nefes alıp verirken gelmiyosun ya yanıma,belki nefes almayı bırakınca gelirsin. Elinde birkaç papatyayla. Ben çok severim papatyayı. Bilmiyosan da canın sağolsun. Ama gel mezarıma olur mu? Son kez göreyim seni elinde papatyalarınla. Unutma beni,ben unutamadım çünkü seni. Hoşçakal sevgilim,bu sana son cümlelerim. Hoşçakal sevgilim,hoşçakal...