nietswaard

[nietswaard]

Het is februari. De zon bedekt de kamer, de lakens, mijn lichaam (ze streelt de kleine vlekjes op mijn arm, nestelt zich in de leegte tussen mijn nek en mijn sleutelbeenderen) in haar kwetsbaarheid.

Ik ben niet leeg. Ik ben open.

#dagboek #woorden #nederlands #analoge fotografie

[nietswaard]

Wakker worden in het licht van januari.

#dagboek #woorden #nederlands

[nietswaard]

De wind zwiert tussen de bomen, geurt naar oma’s tuin, slaat de takken heen en weer, ik kijk omhoog, zie de topjes van de bladeren ritselen, vraag: mag ik met jullie mee dansen? Bomen praten niet.

#dagboek #woorden #nederlands

[nietswaard]

Wat mag ik je wensen voor het nieuwe jaar?

Rust. Veel rust.

[nietswaard]

ph Adi Dekel

[nietswaard]

Instagram: poezieiseendaad

#dagboek #woorden #nederlands #poëzie

[nietswaard]

© Carolyn Baumann

[nietswaard]

Ik leef niet in de illusie dat dit is hoe ik het me had voorgesteld. Ik voel zelf ook wel hoe fragiel het allemaal is, hoe knokig, hard en koud. Hoeveel pijn het soms doet, vooral ’s nachts, dat knagende schuldgevoel dat zich heeft genesteld in het kuiltje bij mijn borstbeen. — Jante Wortel, Weerlicht

#dagboek #woorden #nederlands

[nietswaard]

Het heeft iets sinisters, de crèmes die in haar zinken. Het zonlicht   dat er sproeten op batikt en de rimpels laat uitbreken. Hoe   ze luchtjes bewaart die ik liever vergat, zijn geur af en toe nog sluimert   tussen mijn spleten. Soms herinner ik me de eerste keer, de handen   op mijn blote rug, hoe de vingertoppen wel inductieplaten leken. Van elke porie   een mondje maakten, happend naar meer, tot het verweerde. Ik trok weg van het bed,   van alle beloftes, de uren vergeefs. Slechts gekleed in mijn huid wandelde ik   richting de tuin. Ik hoorde hem huilen naar mij. Het vel zette de zon al om   in vitaminen. Maakte met iedere stap de botten sterker, de tanden harder.      -  Ellen Deckwitz, Over de Huid

[nietswaard]

De haat en de angst. Ik dacht dat het zo hoorde. Ik hoopte dat het zo bleef. — Armando, De straat en het struikgewas

#dagboek #woorden

[nietswaard]

Mijn mager woord, mijn troosteloos dal.

[nietswaard]

Ik heb u bemind in velden vol koren, waar zon in nacht zou doven waar de dood aan mij zat te vreten en de uren der groei mij uiteenreten. uw vingers strelen zo zachtjes mijn wonden (ik schreeuw) Met mijn bloed ben ik bij u De doornkroon littekende mijn gezicht ik kijk u aan gij knikt, neemt mij dicht, kom leg uw verdriet in mijn schoot, ik ontrafel het wij zijn het einde dat vlood  

#dagboek #woorden #nederlands #gedicht #poëzie

[nietswaard]

Het is een vreemde stad en de honden luisteren niet meer naar de mensen. Het onderwerp gaat met je op de loop: dat je je oor op een roos drukt wil nog niet zeggen dat hij je toespreekt. Dag dieren. Dag vrienden. Voor je het weet zit je huid vol met doornen. — Hannah van Binsbergen, Kokanje

#dagbooek #woorden #nederlands #poëzie

[nietswaard]

Hoeveel afgedankte, verloren geraakte dingen had ik achter me, dingen die nu toch aanwezig waren, in een draaikolk van beelden.      - Elena Ferrante, uit: De Verborgen Dochter  

#dagboek #woorden #nederlands

[nietswaard]

I'm in bad love Don't be sad, love I'm amazed that you ever loved me  

#dagboek #woorden

[nietswaard]

Frank Eugene, “Adam and Eve”, circa 1900

[nietswaard]

"Mamma, wat spook je uit, bel je niet meer? laat ons tenminste weten of je dood of levend bent.' Geroerd mompelde ik: 'Ik ben dood maar ik maak het goed.'      -  Elena Ferrante, uit: De Verborgen Dochter

#dagboek #woorden #nederlands