Last Seen Blogs
vegandalist
Save lives - go vegan
catsatrophic
It's CATSaTrophic!
deepasrihospital
Untitled
goobersforlife
TMNT Goober competition!
fjm-cat
FJM_NSFW
Text
Stadio Olimpico (Rzym)
Stadio Olimpico – włoski stadion sportowy, na którym swoje mecze rozgrywają dwie rzymskie drużyny: Lazio oraz Roma. Stadion jest także stadionem narodowym i rozgrywają tu swoje najważniejsze spotkania reprezentacje Włoch w piłce nożnej i rugby union.
Został zbudowany w latach 1928-1937, następnie w 1952 roku rozbudowany z myślą o Letnich Igrzyskach Olimpijskich rozgrywanych w 1960 roku w Rzymie. W roku 1990 stadion został ponownie gruntownie przebudowany, tym razem na potrzeby Mistrzostw Świata w piłce nożnej (dobudowano m.in. dach).
Obecnie obiekt może pomieścić 82 456 widzów, posiada on również bieżnię lekkoatletyczną. W 1987 stadion ten był areną lekkoatletycznych mistrzostw świata. Corocznie odbywa się tutaj jeden z mityngów diamentowej ligi IAAF – Golden Gala. 27 maja 2009 ponownie rozegrany został tutaj finał piłkarskiej Ligi Mistrzów, który zakończył się zwycięstwem FC Barcelony 2:0 nad obrońcą tytułu, Manchesterem United.
Z powodu przeprowadzanego na Stadio Flaminio remontu domowe mecze reprezentacji rugby w ramach Pucharu Sześciu Narodów 2012 zostały przeniesione na Stadio Olimpico. Na obu meczach pojawiło się łącznie ponad 125 tysięcy widzów, toteż Włoska Federacja Rugby podjęła decyzję o rozgrywaniu tam meczów Pucharu Sześciu Narodów do 2015 roku.
Stadio Olimpico podczas meczu Lazio–Rzym
Stadio Olimpico w Rzymie przed koncertem Vasco Rossi, 29 maja 2008
Stadio Olimpico 2009.jpg
Stadio Olimpico podczas finału Ligi Mistrzów, 2009
Ważniejsze wydarzenia
sierpień-wrzesień 1960 – Letnie Igrzyska Olimpijskie;
10 czerwca 1968 – finał ME w piłce nożnej: Włochy – Jugosławia 2:0;
25 maja 1977 – finał Pucharu Europy: Liverpool F.C. – Borussia Mönchengladbach 3:1;
22 czerwca 1980 – finał ME w piłce nożnej: Niemcy – Belgia 2:1;
30 maja 1984 – finał Pucharu Europy: Liverpool F.C. – AS Roma 1:1 (k. 4:2);
sierpień-wrzesień 1987: MŚ w lekkoatletyce;
8 lipca 1990 – finał MŚ w piłce nożnej: Niemcy – Argentyna 1:0;
22 maja 1996 – finał Ligi Mistrzów: Juventus – Ajax 1:1 (k. 4:2).
6 sierpnia 2006 – koncert amerykańskiej piosenkarki Madonny w ramach trasy koncertowej Confessions Tour (widownia: 63 054 - 100%).
6 września 2008 – koncert amerykańskiej piosenkarki Madonny w ramach trasy koncertowej Sticky & Sweet Tour (widownia: 57 690 - 100%).
27 maja 2009 – finał Ligi Mistrzów: FC Barcelona – Manchester United 2:0
8 października 2010 – koncert irlandzkiego zespołu U2 w ramach trasy koncertowej U2 360° Tour.
Linki zewnętrzne
Stadio Olimpico w serwisie stadiony.net
Zdjęcie satelitarne z Google Maps
0 notes
Text
Pole Marsowe (Rzym)
Lokalizacja Pola Marsowego
Model starożytnego Pola Marsowego w ok. 300 r.
Pole Marsowe (łac. Campus Martius) to miejsce w starożytnym Rzymie, pozostające poza tzw. murami serwiańskimi, w zakolu Tybru, na zachód od Kapitolu. Obszar o powierzchni ok. 25 ha w czasach królewskich poświęcony był Marsowi.
Historia
Według tradycji Pole Marsowe należało do Tarkwiniusza Pysznego, ostatniego króla Rzymu. Po wygnaniu z Rzymu król usiłował przez posłów pertraktować w sprawie zwrotu nieruchomości, a w tajemnicy knuł spisek w celu przywrócenia władzy w mieście. Po wykryciu tych knowań posłowie zostali wydaleni z miasta, a owe nieruchomości uznane za własność państwa i poświęcone Marsowi.
W V w. p.n.e. wybudowano tu świątynię Apollona, w III w. p.n.e. świątynie Bellony, Janusa i Spes, oraz Cyrk Flaminiusza; w II w. p.n.e. świątynie Herkulesa i Muz, Junony, Larów oraz portyki Metellusa i Minuciusa. W I w. p.n.e. powstały tu świątynie Juturny i Venus Victrix, Tabularium (archiwum państwowe), portyki Filipa i Pompejusza, teatr Pompejusza wraz ze świątynią Jowisza Statora oraz Saepta Julia. Cezar kazał tu założyć sztuczne jezioro, na którym inscenizowano bitwy morskie (naumachia). Pierwsza naumachia odbyła się w 46 p.n.e. Pole Marsowe włączył do Urbs dopiero cesarz Oktawian August.
Początkowo, w pierwszych wiekach republiki, odbywały się tu masowe imprezy pod gołym niebem: ogłaszany corocznie przez konsulów zaciąg do wojska, zebrania wyborcze, comitia centuriata; tu cenzorowie przeprowadzali co 5 lat cenzus. Na zabudowę Pola Marsowego wpłynął dekret z 88 p.n.e., na mocy którego południowa część Pola została przeznaczona na sprzedaż w celu pozyskania środków na wojnę z Mitrydatesem VI.
W okresie cesarstwa Pole Marsowe traci na znaczeniu politycznym, wobec zniesienia comitia centuriata, za to zaczyna powstawać tu wiele monumentalnych obiektów reprezentacyjnych. Za panowania Augusta na Polu Marsowym wybudowano wiele budowli o charakterze publicznym. Powstały tu termy Agryppy, teatry Marcellusa i Balbusa, Panteon, ołtarz Ara Pacis, Mauzoleum Augusta, portyk Oktawii. Tyberiusz wzniósł tu swój łuk triumfalny, Neron – łuk triumfalny, amfiteatr i termy, Domicjan – odeon i stadion, Hadrian – łuk triumfalny, Antoninus Pius – kolumnę i świątynię ubóstwionego Hadriana, Aleksander Sewer – bazylikę i termy, Aurelian – świątynię Słońca i koszary kohorty miejskiej.
W 271 r. Aurelian otaczając Rzym nowymi murami obronnymi włączył Pole Marsowe do zespołu miejskiego. Główną arterią komunikacyjną dzielnicy była Via Flaminia.
Zobacz też
architektura starożytnego Rzymu
Linki zewnętrzne
Rejon Pola Marsowego na Google Maps
0 notes
Text
Lizbona
Dzielnice i parafie Lizbony
Lizbona (port. Lisboa, wym. [liʒˈβoɐ">, uproszczona polska: liżboa) – stolica i największe miasto Portugalii. Jest również siedzibą dystryktu Lizbona oraz głównym miastem regionu Lizbony w standardzie NUTS. Położona jest na wybrzeżu Atlantyku nad ujściem Tagu. W granicach administracyjnych Lizbony mieszka około 600 000 mieszkańców, a cała aglomeracja ma około 2 600 000 mieszkańców. Miasto podzielone jest na 53 gminy (freguesias).
Region Lizbony jest najbogatszym regionem w Portugalii, wysoko ponad średnim PKB Unii Europejskiej – wytwarza 37% PKB kraju. Jest również politycznym centrum Portugalii, ponieważ ma tu swoją siedzibę rząd oraz głowa państwa.
Geografia
Współrzędne geograficzne Lizbony to: 38°42'N, 9°5'W, co czyni ją najbardziej wysuniętą na zachód stolicą w kontynentalnej Europie. Miasto jest zlokalizowane w zachodniej części kraju, nad oceanem Atlantyckim, w miejscu, gdzie Tag wpada do oceanu.
Miasto zajmuje powierzchnię 84,8 km². Granice miasta, w przeciwieństwie do większości głównych miast, nie są precyzyjne zdefiniowane. W związku z tym administracyjnie zdefiniowane miasta, które istnieją w pobliżu stolicy – Amadora, Queluz, Cacém, Odivelas, Loures, Sacavém, Almada, Barreiro, Seixal i Oeiras – są w rzeczywistości częścią metropolitalnego obwodu Lizbony.
Zachodnia część miasta jest głównie zajęta przez Park Monsanto, który jest największym parkiem miejskim w Europie. Jego powierzchnia to 10 km².
Historia
Obszar dzisiejszej Lizbony zamieszkany był co najmniej od czasów rzymskich. Ówczesna osada występuje w źródłach jako Olisipo. W starożytności był to rejon osadnictwa Luzytanów i być może punkt handlowy Fenicjan (czego dotąd nie potwierdziły badania archeologiczne). W VIII wieku miasto zostało zajęte przez Maurów z Afryki północnej i nazwane Lishubną. W 1147 roku została zdobyta przez krzyżowca i pierwszego władcę Portugalii, Alfonsa I Zdobywcę (Dom Afonso Henriques). Pierwszym biskupem Lizbony został angielski krzyżowiec Gilbert z Hastings. W 1255 roku król Alfons III przeniósł stolicę Portugalii z Coimbry do Lizbony. W 1290 powstał w Lizbonie uniwersytet. W okresie wielkich odkryć geograficznych (XV-XVII wiek) z Lizbony, a ściślej z jej portu Belém, wyruszyło wiele wypraw morskich, które przyczyniły się do rozwoju królestwa i jego stolicy. 26 stycznia 1531 roku miasto zostało dotknięte przez trzęsienie ziemi, w którym zginęły tysiące jego mieszkańców. W dzień Wszystkich Świętych 1 listopada 1755 miało miejsce kolejne potężne trzęsienie ziemi (9 stopni w skali Richtera, które pochłonęło ok. 60 000 ofiar i praktycznie zrujnowało Lizbonę. Przetrwały jedynie zabudowania dzielnic Alfamy i Belém. Z inicjatywy ministra króla José I, markiza Pombala miasto zostało odbudowane. 5 października 1910 wybuchła w Lizbonie rewolucja republikańska. 25 kwietnia 1974 rozpoczęła się rewolucja goździków.
Zabytki
Zamek św. Jerzego
Katedra Sé w Lizbonie
Klasztor Hieronimitów w Belém
Torre de Belém w dzielnicy Belém
Pomnik Odkrywców
Kościół św. Antoniego
Sport
Lizbona jako stolica Portugalii jest także jednym z jej sportowych centrów. Swoją siedzibę mają tu m.in. takie kluby jak SL Benfica czy Sporting CP. Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2004 także gościły w stolicy, a ich mecz finałowy został rozegrany na Estádio da Luz.
Dzielnice i parafie
Lizbona dzieli się na 53 gminy tzw. parafie cywilne (freguesias), zgrupowane w czterech dzielnicach (bairros):
Ponadto wyodrębnia się zwyczajowo historyczne dzielnice miasta: Alcântara, Alfama, Bairro Alto, Baixa, Belém, Chiado, Estrela, a także Parque das Nações (pol. Park Narodów, nowoczesne tereny wystawowe powstałe w czasie przygotowań do Expo '98).
Colombo, Lizbona
Parlament portugalski
Gospodarka
Główne dziedziny przemysłu w rejonie Lizbony to przemysł stalowy, włókienniczy, chemiczny, ceramiczny, stoczniowy i rybołówstwo. Lizbona posiada oceaniczny port handlowy i wojenny. Stacja kolejowa Estação de Santa Apolónia.
Sławni ludzie związani z Lizboną
Antoni Padewski, urodzony w Lizbonie w 1195 roku
papież Jan XXI, z urodzenia Petrus Juliani (1215-1277)
Katarzyna Bragança (1638-1705)
Richard William Church (1815-1890)
Fernando Pessoa, urodzony w Lizbonie w 1888 roku, poeta
Amália Rodrigues (1920-1999), śpiewaczka fado
Mário Soares (urodzony w 1924), polityk
Eusébio (urodzony w 1942), piłkarz
José Manuel Durão Barroso (urodzony w 1956), polityk
Dulce Pontes (urodzona w 1969), piosenkarka
Lizbona w literaturze pięknej
Fernando Pessoa, Lizbona: co turysta powinien zobaczyć
Erich Maria Remarque Noc w Lizbonie
José Saramago Historia oblężenia Lizbony
Pascal Mercier Nocny pociąg do Lizbony
Robert Wilson Śmierć w Lizbonie
Ana Veloso Bądź zdrowa, Lizbono
Magdalena Starzycka Spijając filiżankami słońce
Iwona Słabuszewska-Krauze Ostatnie fado
Inne
Cmentarz Prazeres
Miasta partnerskie
Bissau
Brasília
Budapeszt
Cacheu
Luanda
Madryt
Makau
Malakka
Maputo
Praia
Rabat
Rio de Janeiro
São Tomé
Zagrzeb
Linki zewnętrzne
Oficjalna strona Lizbony (port.)
Lizbona w Fotografii (pol.)
Lizbona w Fotografii (pol.)
Zdjęcia Lizbony i dystryktu Lizbona (port.)
0 notes