rotterdamvanalles
Rotterdam Van Alles
WEER, VOORAL OUDE FOTO'S ENZ....
24902 posts
Don't wanna be here? Send us removal request.
Last Seen Blogs
lovelly-perfect
O amor é tudo!
dutifullyoptimisticcollector
Gapminder
sehxnismylover-blog
a complete bitch for exo and bts
my-usernames-posts
Random stuff
ferris-is-tired
🌈{Ferris-Wheel Studios}🌈
Text
De Burgerzaal van het stadhuis aan de Coolsingel in 1958.
De Burgerzaal is de grote zaal op de eerste verdieping. Over de volle lengte heeft het een ondiep maar breed balkon aan de Coolsingel. De zaal wordt gebruikt voor officiële ontvangsten, boekpresentaties, prijsuitreikingen, culturele bijeenkomsten en recepties na huwelijksvoltrekkingen in de naastgelegen trouwzaal. Er bevindt zich een orgel uit 1920 en de zaal is gedecoreerd met wandschilderingen van Johan Thorn Prikker. Zijn semi-monochrome allegorische doeken op de lange wand met voorstellingen als "Dijkdoorbraak" en "Brand" werden aanvankelijk te sinister en modern gevonden. Een deel werd daarom opgeslagen en is pas na de oorlog aangebracht. Ook de kleurrijke wandschildering op het hoofdeind, een collage van wapenborden van geannexeerde randgemeenten en vlaggen van bevriende naties, gegroepeerd rond de gouden letters SPQR, werd met vertraging voltooid.
De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam.
0 notes
Text
De Beijerlandselaan vanuit het zuiden, 1935.
Boulevard Zuid oftwel de Beijerlandselaan is een langgerekte winkellaan in de wijk Hillesluis in Rotterdam-Zuid. De laan bestaat uit twee gescheiden rijbanen met daartussen deels de tram en deels parkeergelegenheden. Aan beide kanten bevinden zich winkels.
Behalve de Beijerlandselaan valt ook het het noordelijke deel van de Groene Hilledijk onder het winkelgebied dat al sinds de jaren 60 bekendstaat als Boulevard Zuid. De boulevard was destijds een geliefde plek voor jongeren om te flaneren ('een laantje pikken'). Voorheen liep over deze route ook de stoomtram van de RTM naar onder andere Hellevoetsluis, plaatselijk ook wel bekend als 'het moordenaartje'. Over de Beijerlandselaan lopen nu de RET tramlijnen 20 en 25.
Vanaf omstreeks 1995 werd er weinig meer geïnvesteerd in de buitenruimte, nam de leegstand toe en nam het veiligheidsgevoel langzaam af. Vanaf 2006 wordt in een samenwerkingsverband tussen ondernemers, eigenaars, het ontwikkelingsbedrijf Rotterdam en de deelgemeente Feijenoord het onderhoud en de ontwikkeling weer opgepakt. De weg en deels de luifels maken de boulevard minder aantrekkelijk en het plan is meer groen en kleur aan te brengen en te investeren in Veilig Ondernemen.
De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
0 notes
Text
Gezicht op de Pompenburgsingel, 1900. Op de achtergrond het sluisje met de hoge trappenbrug. Links huizen op het Couwenburgseiland en de rooms-katholieke Boschjeskerk aan het Boschje.
Deze singel is genoemd naar het Pompenburg. Een goede verklaring van deze straatnaam is niet te vinden. De naam wordt eerst in 1589 vermeld, wanneer er sprake is van de stadsvest bij Pompenburg. Oorspronkelijk was Pompenburg slechts de buurt die zich tegenover het Couwenburghseiland bevond. In 1505 had de vroedschap besloten de stad te versterken en verschillende torens aan de vesten te bouwen, o.a. 'eene toorn in de crimp omtrent die hantboochscuttersdoel'. Zeer waarschijnlijk is deze toren op het latere Pompenburg verrezen en zal hij die naam wel gedragen hebben. In de stadsrekening van 1644 komt de 'toren van Pompenburg' voor. In 1638 had men daar ook een korenmolen 'Pompenburch'. De hoofdlieden van het korenmolenaarsgilde verkochten in 1740 de molenwerf, vanouds genaamd Pompenburch, waarop de molen 'De Pomp' had gestaan, met het verbod er ooit weer een molen neer te zetten. In 1837 en latere jaren gold de naam Pompenburg voor een blok huizen. Toen in 1905 de stadsvest ter hoogte van het Pompenburg was gedempt werd de hierdoor ontstane brede weg Pompenburgsingel genoemd. De naam Pompenburg werd in 1949 gegeven aan de weg die ter hoogte van de vroegere Pompenburgsingel is aangelegd. Bij besluit B. 30 juni 1942 werd de naam ingetrokken.
In 1541 verkochten de bestuurders van de Sint-Sebastiaanskapel een stuk land, geheten Couwenburch. Het werd ten oosten begrensd door de Botersloot (later Karnemelkshaven), ten westen en noorden door de Rotte en ten zuiden door de stadsvest, dus aan alle zijden door water omringd. In de jaren 1643 en 1644 werd dit eiland door Cornelis Eeuwoutsz. Cirre in erven uitgegeven. Later staat het bekend als 'eiland Vishoeck' of 'het Hoeckgeseiland', misschien naar een houtkoperij van die naam, die daar van ca. 1690 tot 1850 was gevestigd. Het huidige Couwenburg vormt een onderdeel van het vroegere Hofplein.
De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
0 notes
Text
Gezicht in de Putselaan, vanaf de kruising met de Hillevliet, 1932.
De Putselaan dankt zijn naam aan het land van Putten Overmaze. Charlois was oorspronkelijk een deel van het land 'Putten over die Maze'. Putten behoorde van 1361 tot 1456 aan de heren van Gaesbeek en is daarna aan de hertog van Bourgondië gekomen. Een gedeelte van de Putsebocht heette voor 1902 Tolbocht.
De benaming 'hille' komt in oorkonden betreffende Holland, Zeeland, Voorne en Putten in het bijzonder voor als door water omringde buitendijkse gronden. De benaming 'hille' komt behalve in de betekenis van hoogte en duin ook voor als eiland. Op 17 maart 1447 werden de hillen van Katendrecht door de heer van Gaesbeek en Putten aan Jacob Pot en zijn echtgenote in leen uitgegeven. Op 20 februari 1525 werden de uitergorzen, genaamd de Hille, aan de oostzijde van Charlois 'met alle slikken, aanwassen, visscherijen, vogelarijen, jaerschot, nat ende drooge dijcken enz.' door de uitgevers van Charlois verhuurd. Deze Hillepolder, waarvan de grondverkaveling op 23 augustus 1529 plaats vond, was 240 morgen groot en kreeg toen een sluis en een sluisvliet. De Brede Hilledijk beschermde de polder aan de Maaszijde, de Hilledijk aan de zijde van het Zwanegat, de Groene Hilledijk scheidde de Hillepolder van Karnemelksland. De twee wegen, later als Korte- en Langeweg bekend, worden eveneens in 1529 genoemd. De Langeweg heet sinds 1895 Lange Hilleweg, terwijl op de plaats van de Korteweg of Korte Hilleweg thans de Paul Krugerstraat ligt. Vroeger was er ook een Smalle Hilledijk; deze vormt thans een onderdeel van de Brede Hilledijk. Deze Smalle Hilledijk kwam in 1895 in de plaats van de Vildersteeg.
De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
0 notes
Text
Gezicht op de Zeevischmarkt op de kop van de Leuvehaven, 1898-1902.
De Zeevischmarkt was de markt tegenover de Leuvehaven ten westen van de Noordblaak. Op deze plaats was ze gevestigd sinds 1635. De dichter Dirk Smits gaf in 1750 nauwkeurig aan welke vis op de Zeevischmarkt werd verhandeld: 'Krimpzalm, tarbot, schellevisch, heilbot, kabeljauw en tongen, schol en 't geen ooit visschers vongen tot gerechten van den disch'. De markt was overdekt; ze werd in 1822 en in 1881 geheel vernieuwd. Bij besluit B. 30 juni 1942 werd de naam ingetrokken.
De Leuvehaven is vernoemd naar de oude kreek 'de Leuve' of 'de Loeve', zoals de naam meermalen in de stadsrekening van 1426/27 voorkomt. In de 16de eeuw was de stad eigenares geworden van het land aan de Leuve. Op 23 april 1598 werd aan de westzijde van de kreek de grond in erven uitgegeven. Daarna begon men met het graven van de haven die in 1608 gereed kwam. In het begin sprak men van Nieuwehaven, doch daar dit verwarring kon geven, werd Leuvehaven al spoedig de enige naam. Over de haven lagen twee bruggen, de Leuvebrug en de Nieuwe Leuvebrug.
De foto komt uit de fotocollectie van het Stadsarchief Rotterdam. De kaart uit 1897 komt van rotterdamkaart.nl. De informatie komt uit het Stadsarchief Rotterdam.
0 notes
Text
Bezoekers lopen rond in Diergaarde Blijdorp, 11 april 1955. Links de uitkijktoren.
Rond 1855 richtten twee spoorwegbeambten een spoortuintje in de Rotterdamse binnenstad in om hun verzameling exotische vogels onder te brengen. Deze hobby-vogeltuin werd een groot succes en leidde tot de oprichting van de 'De Rotterdamsche Diergaarde' in 1857.
In 1857 kreeg J.D. Zocher van de gemeente de opdracht om de tuin voor de Diergaarde aan te leggen. De bedoeling was om op een aangename wijze kennis van dieren en planten te bevorderen. Zocher voerde het plan uit samen met zijn zoon Louis Paul. De Diergaarde was een enorm succes. Tijdens de aanleg kon men de dieren al bezichtigen en binnen acht maanden tijd leverde dat ruim twaalfduizend bezoekers op.
De ingang van de Diergaarde was aan de Kruiskade. Rondom het terrein was een fraai hek geplaatst. De dierenverblijven en andere gebouwen werden ontworpen door de architecten A.W. van Dam en H.J. de Haas.
In 1937 besloot het gemeentebestuur van Rotterdam dat de Diergaarde uit het stadscentrum moest wijken voor stedelijke bebouwing. Vanwege het steeds drukker wordende verkeer werd de Diergaarde verplaatst naar de wijk Blijdorp. Het jaar erop begon men met de bouw van de nieuwe Diergaarde 'Blijdorp', genoemd naar de polder Blijdorp, waar de tuin nog steeds gehuisvest is. Architect S. Van Ravesteyn kreeg de opdracht voor het ontwerp.
De markante uitkijktoren werd in 1972 gesloopt vanwege bouwvalligheid. Het verhaal gaat dat de aannemer van de sloop failliet ging omdat de toren toch niet zo makkelijk gesloopt kon worden als gedacht. Viel het met die bouwvalligheid wel mee?
De fotograaf is Cock Tholens en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
0 notes
Text
De Kolk met op de achtergrond het bedrijfsverzamelgebouw Plan C, 1903.
De Kolk herinnert aan het water van die naam, dat vóór het bombardement in mei 1940 in deze buurt lag. Dit water heette oorspronkelijk Haven, doch kwam al in de 17de eeuw voor onder de naam Kolk. De naam Kolk spreekt voor zichzelf; het was een gegraven waterloop, die de Oude Haven met de Steigersgracht verbond. Ten zuiden van de Kolk lag een straat, die sinds 1884 Kolkkade heette. Voorheen was dit een gedeelte van de Kleine Draaisteeg. Na het bombardement werd de Kolk gedempt. Op deze plaats ligt nu het plein, waarop tweemaal per week markt wordt gehouden.
Plan C was een bedrijfsverzamelgebouw in Rotterdam. Het is in 1880 ontworpen door architect Constantijn Muysken en werd op 4 maart 1889 geopend. Bij het bombardement op Rotterdam van 14 mei 1940 is Plan C verloren gegaan.
Plan C was een onderdeel van een stedenbouwkundige ingreep van de directeur van Gemeentewerken Rotterdam, G.J. de Jongh. Het gebied tussen de Kolk en de Oude Haven werd opnieuw ingericht in verband met de verkeersproblemen (op het land én het water) in dit gebied. Plan A en B waren twee bruggen die deel uitmaakten van het plan, Plan C was het bedrijfsverzamelgebouw.
Plan C had een vierhoekige plattegrond. Op de begane grond waren winkels gevestigd. Aan de kant van de Oude Haven en de Kolk waren arcades waardoor mensen bij regen droog konden winkelen. Er was een expeditiehof voor de bevoorrading van winkels. In de twee verdiepingen erboven waren kantoren en woningen. De gevels van Plan C waren opgetrokken in natuursteen en baksteen in Beaux-Arts-stijl.
Onder Plan C waren twee doorgangen voor de scheepvaart tussen de Kolk en de Oude Haven.
De fotograaf is Dominique Pitsaer en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.
0 notes
Text
De Delftsevaart en links de brug over het Stokvisverlaat met aan de rechterzijde het Haagseveer, 1895-1905.
De Delftsevaart kan men beschouwen als een gedeelte van de vaart 'van Rotterdam naar de Schie', voor het graven waarvan graaf Willem IV op 9 juni 1340 aan Rotterdam vergunning gaf. Zij dankt haar naam aan de stad Delft. In 1368 sprak men van de vaart van der Spoeije en veel later nog, o.a. in 1608, is er sprake van Schieweg W.Z.. aan de Doelweg (Haagseveer). Beide zijden van de vaart hebben lang de naam Delftsevaart gedragen. De kaden werden eerst in het midden van de 16de eeuw bebouwd. Voor die tijd lagen hier slechts tuinen en scheepstimmerwerven. In het begin van de 19de eeuw noemde men het gedeelte dat tussen de Galerij en de Sint Jacobsstraat lag Rijkelui Delftsevaart. Verderop sprak men van de Gemeenelui Delftsevaart.
De naam van het Stokviswater is ontleend aan herberg 'het Stockvischje', die in de 17de en 18de eeuw herhaaldelijk wordt genoemd en in de Oppert bij de Hofpoort stond. Voor het bombardement in mei 1940 lagen het Stokviswater en de Stokvisbrug een stuk noordelijker ter hoogte van de Galerij. Bij bovengenoemd besluit werd de naam Stokviswater gegeven aan het kanaal dat Rotte en Delftsevaart verbindt. De brug over dit kanaal ten noorden van de huidige Oppert ontving de naam Stokvisbrug.
De foto komt uit de fotocollectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
0 notes
Text
De Japanse manifestatie Edomachi op het Weena, 21 juli 1984.
Uit het Vrije Volk van 11 juli 1984:
ROTTERDAM — Met het doorknippen van maar liefst zeven linten werd gisteren de Japanse straat "Edomachi" aan het Weena geopend. De plechtigheid werd onder anderen verricht door burgemeester Bram Peper, de heer N. Nakashima, ambassadeur van Japan in Nederland en ex-judokampioen Anton Geesink. Met het openstellen van deze Edomachi begint de manifestatie "Japan in Rotterdam".
De organisatie (een Japans-Rotterdamse co-produktie) komt met Edomachi kleurrijk en trefzeker voor de dag. De Japanse straat ("klein dorp" is een betere benaming) staat er met z'n tientallen huisjes, restaurants, een open podium, een vuurtoren en een "themapaviljoen" prima bij. Juist vanwege z'n simpelheid (alle huizen zijn van hout opgebouwd) doet het dorpje sympathiek aan. Er was gisteren al genoeg te doen: een groepje Japanse acteurs bracht in originele kostuums een oud-Japans theaterspel. Voor ons Westerlingen absoluut niet te volgen, maar niemand die zich daar aan stoorde.
Een Japanse koordvlechter trok meteen al tientallen nieuwsgierigen om zich heen die muisstil het ingewikkelde procedé trachtten te volgen. In het paviljoen, waar een aardig overzicht wordt gegeven van de 375 jaar oude handelsbetrekkingen tussen beide landen, was het propvol.
Op Edomachi is iedere dag wel wat te beleven: van Japanse muziek, pantomime en theater tot een originele theeceremonie. Of als u het wat pittiger wilt: demonstraties zwaarddansen, judo, jiu-jitsu, kendo of karate. Uiteraard kan men er Japans eten en voor de liefhebbers staat de sake lauw en het kirin-bier koud.
De manifestatie, die vanaf 1 augustus in De Doelen met een uitgebreid cultureel programma wordt ondersteund, duurt tot 26 augustus. Edomachi is dagelijks geopend van 11.00 - 22.30 uur. Entree: ƒ2,50. Kinderen: ƒ 1,25.
De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Vrije Volk van 11 juli 1984.
0 notes
Text
Gezicht op de Stadhoudersweg, 1969. Toevallig passeert net een verhuiswagen van het verhuisbedrijf H. Vos.
Stadhouder was de titel van een van de belangrijkste functionarissen in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. De titel werd door de hertog van Bourgondië ingevoerd in de Bourgondische Nederlanden.
Oorspronkelijk was de stadhouder een edelman die namens de landsheer bij diens afwezigheid in één of meerdere gewesten voor hem het gezag uitoefende. Eerst kwam dit alleen bij uitzondering voor, maar het Bourgondische Huis verwierf in de vijftiende eeuw steeds meer grondgebied en kreeg wegens die uitgebreidheid behoefte aan permanente plaatsvervangers. Stadhouders hadden zitting in de Raad van State, konden de gewestelijke staten bijeenroepen en zaten het rechtscollege voor.
Met het Plakkaat van Verlatinghe in 1581 werd de landsheer afgezworen. Daardoor was de functie in feite overbodig geworden. Toch werd besloten hem in ere te houden. De reden was dat men de belangrijkste aanvoerders van de opstand, onder wie Willem van Oranje, een hoofdfunctie in de uitvoerende macht wilde geven, zonder ze tot landheer te laten uitgroeien. Willem was overigens al in 1572 door de Staten van Holland eigenmachtig tot stadhouder van de provincie Holland benoemd.
Officieel was de stadhouder een ambtenaar en bleef de volledige macht, uitvoerend en wetgevend, in handen van het bestuur van iedere provincie. In de praktijk trok de stadhouder grote persoonlijke macht naar zich toe. Op gewestelijk niveau droeg hij vaak de leden van de vroedschappen van steden voor en wist zo zijn eigen volgelingen in de meest fundamentele besluitvormende organen te benoemen. In Zeeland was hij de eerste edele en daarmee lid van de Staten van die provincie.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
0 notes
Text
De Zuiderkerk aan de Glashaven, 1935.
De Zuiderkerk was een hervormde kerk uit 1849 aan de Gedempte Glashaven in Rotterdam. Het gebouw werd in 1940 verwoest in het Bombardement op Rotterdam.
Tussen de Gedempte Glashaven en de toenmalige Jufferstraat, waar nu de Rederijhaven is, stond een kerk met dezelfde naam. Dit gebouw, in 1630 als schouwburg gebouwd, was bouwvallig geworden en is voor de bouw van de nieuwe kerk in 1844 gesloopt.
Na een prijsvraag werd het ontwerp van de toen 29-jarige architect A.W. van Dam aangenomen. J. van Limburgh, meester timmerman, voerde dit uit voor 312.416 gulden. De totale bouwkosten bedroegen ruim 500.000 gulden. Predikant dr. H. Oort nam op 22 april 1849 de kerk plechtig in gebruik.
De Zuiderkerk had een achthoekige grondvorm, met aan vier zijden kapellen. Het dak was een achtzijdige piramide, doorsneden door de vier nokken van de kapellen. Een achthoekige toren en spits bekroonden het dak. Ramen en deuren waren spitsbogen. In 1850 werd het orgel, gebouwd door firma J. Bätz & Co., orgelmakers te Utrecht, ingewijd door ds. Blaauw en in gebruik genomen door J.B. Spoelder, de organist van de Zuiderkerk, en Bartholomeus Tours, organist van de Grote Kerk. Tussen 1925 en 1939 maakte Marius Richters gebrandschilderde ramen voor de kerk.
Het bombardement op Rotterdam in 1940 verwoestte de Zuiderkerk; de kerk werd niet herbouwd. In 1960 nam de Hervormde gemeente de Pauluskerk aan de Mauritsweg in gebruik als vervanging van de Zuiderkerk en de ook door de bommen verwoeste Westerkerk.
De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
0 notes
Text
De Lange Torenstraat, met rechts de r.k. kerk, uit het noordwesten. Op de achtergrond de Grote of Sint Laurenskerk, 1912.
Deze straat liep van het Grotekerkplein naar de Sint-Jacobstraat. Bij besluit B. 30 juni 1942 werd de naam ingetrokken. Ze ontving haar naam na de demping van de Slikvaart in de jaren 1852 en 1853, op het tracé waarvan ze werd aangelegd. Deze vaart kwam onder verschillende namen voor. In 1350 treft men de namen Watering of Sloot aan. Het zuidelijke gedeelte werd ook wel Kerkwatering, Kerkvliet of Kerksloot genoemd naar de nabijgelegen Sint Laurenskerk. In het begin van de 17de eeuw komt een gedeelte voor onder de naam Snippevlucht, naar het huis 'van outs genaemd de Snippevlucht', dat in 1625 wordt vermeld op de westzijde van de Slikvaart bij de Sint-Jacobstraat. Het water wordt op de kaart van Jan Potter (1567) Oude Rotte genoemd. Daar uit niets is gebleken dat die naam toen in gebruik was, valt het te betwijfelen of het water ook deze naam heeft gedragen. Naast Slik- of Slijkvaart komt in de 18de en 19de eeuw ook al Toornvaart of Toornvliet voor. Vanwege de geur die het water verspreidde, sprak men ook wel over Stinksloot. De Torenstraat ontving haar naam omdat ze op de toren van de Grote of Sint Laurenskerk uitkwam. Ter onderscheiding van de al bestaande Torenstraat, die later is opgegaan in de Sint-Laurensstraat, werd ze wegens haar lengte Lange Torenstraat genoemd. Op de plaats van deze straat ligt nu de Oppert.
De fotograaf is Henri Berssenbrugge en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
0 notes
Text
Een reclamezuil aan de 's-Gravendijkwal, links de Rochussenstraat, 29 april 1950.
De 's-Gravendijkwal is vernoemd naar de vroeger ongeveer op deze plaats gelegen dijk in het ambacht Cool, die al in 1358 onder de naam 's-Gravendijkwal voorkomt. De dijk, gelegen ten oosten van het Middelland die later ook wel Dijkwal wordt genoemd, is misschien onder graaf Floris V aangelegd.
De Rochussenstraat dankt zijn naam aan Charles Rochussen (1814-1894) Rotterdams schilder. Hij stamde uit een welgestelde Rotterdamse familie. Hij volgde les aan de Haagse academie van Beeldende Kunsten. Rochussen verbleef van 1849 tot 1869 in Amsterdam en keerde toen pas weer terug naar Rotterdam. Rochussen was ook bestuurslid van de Rotterdamse academie. Hij was een bekwaam schilder en aquarellist. Hij ontwierp historische optochten en werd bekend met zijn taferelen uit de vaderlandse geschiedenis, een genre dat in de eerste helft van de negentiende eeuw heel populair was. Ook schilderde hij soldatentaferelen en het tijdverdrijf van de gegoede burger, zoals harddraverijen, valkenjachten en zeilwedstrijden. Daarnaast was hij illustrator van vele boeken en hij voorzag schilderijen van verschillende collegaschilders van figuren. Zijn belangrijkste leerlingen waren August Allebé en G.H. Breitner.
De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
0 notes
Text
Gezicht op de Delftsevaart met rechts van de Krattenbrug het begin van de Krattensteeg, die naar de Westewagenstraat leidde, 1930.
De Delftsevaart kan men beschouwen als een gedeelte van de vaart 'van Rotterdam naar de Schie', voor het graven waarvan graaf Willem IV op 9 juni 1340 aan Rotterdam vergunning gaf. Zij dankt haar naam aan de stad Delft.
De naam van de Krattenbrug verwijst naar de vroegere Krattensteeg en herinnert aan de oude brug van deze naam die voor de Tweede Wereldoorlog over de Delftsevaart lag. De brug moet er in de 15de eeuw al gelegen hebben, evenals een straat die Krattensteeg heette. In 1468 wordt namelijk gesproken van een straat 'die men coemt uten beghinenstraet over de bruchghe'. Op 9 december 1542 kocht Arie Cornelisz. Crat een huis en erve in de Westbagijnenstraat over de Vaart, aan beide zijden en aan de achterzijde belend door hemzelf. De wielmaker Dirck Jansz. Crat kocht 21 maart 1566 de helft van een steeg, die in 1565 reeds als Krattensteeg bekend was. Zijn huis heette 'de vergulde cratte', waarmee het losse achterschot van een wagen kan zijn bedoeld. De steeg kwam ook als Dirck Crattensteeg voor. In het midden van de 17de eeuw is deze ook bekend onder de naam May Baxsteeg naar de vrouw, die in 1634 eigenares van het hoekhuis was. De steeg liep van de Westewagenstraat naar de Delftsevaart in het verlengde van de Leeuwenstraat. De Krattenbrug heette oorspronkelijk Bagijnenbrug.
De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
0 notes
Text
Vuilnismannen van de ROTEB legen ijzeren vuilnisemmers in de vuilniswagen, 7 juni 1963.
Zes jaar geleden ging de Roteb op in het grote cluster Stadsbeheer. De naam Roteb kwam alleen nog voor in de afdeling Roteb Lease. Deze naam is op 1 oktober 2019 veranderd in Vervoer & Materieel.
De afkorting Roteb stond oorspronkelijk voor
Reiniging, verantwoordelijk voor het ophalen en verwerken van het dagelijks afval en voor rioolreiniging.
ontsmetting, ontsmetting van vervuilde ruimtes, zoals onverantwoord bewoonde woningen
transport
brandweer (vanaf 1972 bedrijfswerkplaatsen).
Sinds 2004 kende de Roteb naast Roteb Reiniging een WSW-bedrijf: Robedrijf. Dat liet ook werkzaamheden uitvoeren door mensen die door psychische, lichamelijke of verstandelijke beperkingen alleen kunnen werken onder aangepaste omstandigheden. Daarvoor kende dit onderdeel van de Roteb tientallen soorten werk, waaronder value-added handling (in,- om,- en verpakken), eenvoudige assemblage, scannen, postverwerking, transport, groen,- en grijsvoorziening, schoonmaak en catering, zowel voor een van de Robedrijf-locaties als op de locatie van een opdrachtgever 'buiten de deur'.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van rotterdam.nl en van Wikipedia.
0 notes
Text
Het laden en lossen aan van een schip door havenarbeiders aan de Spaansekade langs de Oudehaven, mei 1950.
De Spaansekade dankt zijn naam aan de Spaanse markies Ambrosio Spinola, 1569-1630. Op 31 januari 1608 werd hij met een groot gevolg en met andere onderhandelaars over het Bestand, op doorreis van Dordrecht naar Den Haag, door het stadsbestuur plechtig ontvangen en ingehaald. Hij kwam over het ijs en zette op het Hoofd of Oude Hoofd het eerst voet aan wal. Dit gedeelte van het Oude Hoofd werd eerst omstreeks 1637 Spaansekade genoemd.
In het charter van 25 juli 1328 is sprake van het maken van een haven te Rotterdam en in 1351 vindt men hier reeds een steiger. Deze haven was toen het water, van de Blaak tot het Moriaansplein (de vroegere Kolk), waar zich de Dordtsche Steiger bevond. De uitbreiding van de stad naar het zuiden had ook tengevolge, dat de haven in zuidelijke richting werd verlengd.
De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
0 notes