ruhsuzihin

[ruhsuzihin]

[ruhsuzihin]

Karanfil titriyor avuçlarımızda, sen bir kırmızısın uçsuzluğun, ben bir kırmızısı bucaksızlığın. Yoruyor ellerimiz alevi her türlü, parmaklarımızın arasında bir serçe göğe sönüyor.

[ruhsuzihin]

ben artık bu rolü oynayamıyorum. oyundan ayrılmayı diliyorum.

[ruhsuzihin]

huzursuz edici oluşu beni telaşa sürükledi ve bu telaş beni çoğu şeye yabancılaştırdı; yazmaya, çizmeye, okumaya, kendime, dünyaya. ve bu beni öldürüp cehenneme sürükleyen tanrının sözde düzeninden başka bir şey değildi.

farkındalığım azaldığı için günahları tam hatırlamıyorum lakin 'bir bildiği vardır elbet' demekten başka da bir cümleyi kendimle onun arasına sokmak da istemiyorum. cehennem diye arafata denir, ateş belirsizlikti. yakılacak olanlar, hep net bir emir altında olanlardı; hayvalar, deliler ve artık sözde arafta kim kalacaksa. uyandım, araftayım. ve uyandım artık yakılmaya da hazırım.

[ruhsuzihin]

[ruhsuzihin]

"... çünkü insan hayatın ne olduğuna dair gerçekten bir fikir edinmeden önce, varoluş eliyle birçok şekilde uğradığı hayal kırıklığına katlanmayı öğrenmeli ve yoluna devam edebilmelidir."

#soren kierkegaard

[ruhsuzihin]

kişi ne olduğunu deneyerek bulmak zorunda olandır.

kişi ne olduğunu denemiyorsa, olduğu değildir -- yani, kişi değildir.

kişi, bir deneydir.

ya da: kişi, kendini deneyen bir deneydir... kişi kendi kendinin deneyidir.

#oruç aruoba

[ruhsuzihin]

"ben hep sana doğru yürürüm

bütün yürümemle

çünkü ben kimim ve sen kimsin

biz bizi anlamıyorsak----"

[ruhsuzihin]

[ruhsuzihin]

hüzün bir akıbettir.

[ruhsuzihin]

ülkü tamer - nereden geliyorsun?

açılmamış bir kitaptan geliyorum, yalın bir şiirin güzelliğinden.