safderun

[safderun]

dayanamıyorum.

[safderun]

Sözlerim ilk defa düğümleniyor sana karşı. İlk defa yanından bu kadar uzakta ama sanki yanındayken hissettiğim o tamlığı hissediyorum. Aramıza giren zemheri kışını atlattık, baharı kucaklıyoruz artık değil mi ? Defalarca tırmandığım o ayrılık yokuşunu bile unutmaya başladım, inanabiliyor musun ? Ezbere bildiğim yollar sanki bana oyun oynar oldu. Dün çiçekçi ve Bakkal Sadi’yi karıştırdım üstelik. Çiçekçinin adı Ahmet’miş, tanıyamadın mı Canân abla diye takılınca tanışıyor muyduk diye soramadım haliyle. Ah cânım, bilmiyorlar ki sen gittiğinden beri her yerde kaybolduğumu.

Evvelki akşam seninle de vaktiyle çokça gittiğimiz Çamlıca’daki parka gittim. Saatlerce oturdum beraber oturduğumuz o bankta. Bana okuduğun şiirlerden bize okudum, ee seninki kadar güzel olmadı tabii ama buluşana kadar öğreneceğim. İçine notlar almış, fotoğraflarımızı iliştirmişsin bazı sayfalara. Tarihler düşmüş, çiçekler kondurmuşsun kenarlara. Çiçeklerin o gecenin ardından biraz solmuş olmuş olabilir sevgilim, zira ben gözleri sulu bir İstanbul hanımefendisiyim !

Gittiğin gün koskoca Dünya’da bir başıma kaldım. Yaşayamadım Süleyman, ne şu toz tanesi kadar etmediğim Dünya’da ne de seninle inşa ettiğimiz Dünya’mızda. Sanki ben bir kuştum da kanatlarımı kestiler tan yeri ağarırken. Elli üç yıllık ömrümün daha on yedisinde ruhumun cân’ını buldum. Nece yaşanmışlıklar, birbirinden güzel günler ve zehir gibi acı zor günler geçirdik yan yana. Mezara kadar diye ettiğimiz yemini seni mezara koyarken değil de her şeyi unutmaya ruhun ruhumundan silinmeye başlayınca anladım ne kadar ağır olduğunu. Apayrı dünyalarda aynı acıyı paylaştık yıllarca.

Doktora gidiyor musun diye sorma, gittiğimi biliyorsun, aksatmıyorum da. Bana dört tane ilaç vermişti, neymiş düzenli kullanımda beni iyi edecekmiş. Pekala kullanayım dedim, sonuçta tıbba saygım sonsuz senden dolayı. Ben düzenli kullandıkça sen de düzenli olarak beynim tarafından imha edilmeye başlandın. Üçünü bıraktım, birini kullanıyorum sadece. Onun da rengi çok hoş bir mavi tıpkı gözlerin gibi. Kızacaksın ama ne yapayım? Her şeyi unutmaya başladım, zehirli sarmaşıklar beynimi sarmalıyor, her saniye hatıralarım yok oluyor ve ben sadece seni hatırlamak istiyorum yanına gelirken. Son nefesimi yanımda vereceğin sözünü tutman için de sana fırsat doğuyor böylece. Hadi ama sürekli çatık kaşlarınla dikilemezsin karşımda öyle saatlerce, hem sıkılır güler hem de kıyamazsın ki bana.

Süleyman, sana nice dizeler yazsam da anlatamaz bu çeyreği kalmış aklım sana olan aşkımı. Anlatamadığımdan çok daha fazlasının olduğunu biliyorsun. Geleceğim yanına az kaldı, çok az kaldı hatta. O zamana kadar hoş kal, hoşça kal. Veda ederken sana geliyorum Süleyman. Keşke her vedam böylesine yaraşır olsaydı.

[safderun]

sonumuz gelmiş sanki.

[safderun]

yolunu yordamını siktirtmeyin.

[safderun]

kazanırsan, sonsuza kadar kaybedeceğiz sevgilim.

[safderun]

gülüşün gözlerinde saklı.

[safderun]

... mezara kadar diye ettiğimiz yemini seni mezara koyarken değil de her şeyi unutmaya başlayınca, ruhun ruhumundan silinmeye başlayınca anladım ne kadar ağır olduğunu.

[safderun]

...Süleyman, sana nice dizeler yazsam da anlatamaz bu çeyreği kalmış aklım sana olan aşkımı...

[safderun]

işin dini ve siyasi tarafını bir kenara koyun. bir kadının ve bir çocuğun çıkaramadığı ses olmak zorundasınız.

[safderun]

sessizliğin bin şiire bedel.

[safderun]

canım yanında atıyor.

[safderun]

can evimden vuruldum.

[safderun]

anılar, ruhumdakileri alevlendiren bir anahtar.

[safderun]

dilimden dökülenler kalbimi dağlıyor.

[safderun]

yitiriyorum. kayıp gidiyor ellerimden her şey.

[safderun]

tükeniyorum.

[safderun]

şimdilik hoşçakalın.