salbeniokuma

[salbeniokuma]

oh rahatladim.

cocuk bayramin da kutlu olsun canim.

[salbeniokuma]

damaged.

bunu tam olarak nasil cevirmek lazim? bazi insanlar boyledir ve duzelmez demekten kendimi alikoyamiyorum bazen. budur iste. dunyaya aci cekmek icin programlanmis bi makineyi saldiniz. baska turlu calismiyor. fonksiyonu oyle.

sonra diyorum ki, bi insan etiketlendigi seylerin daha fazlasidir. bi hastalik tek basina bi insani ifade etmez. edemez.

benden beklediginiz patternin disinda da bi davranis kumem var lan benim!

[salbeniokuma]

tamam, canim ne isterse ekliyorum.

bi bebek gibi misil misil uyumak istiyorum. sabah uyanip huzur icinde kahvemi yapmak, islerime bakmak, gunumu sakin ve bosluga dusmeden gecirmek istiyorum. bi asagi bi yukari savrulmadan baslasin bitsin gun.

[salbeniokuma]

canin ne isterse ekle yaziyo burda.

ben hic canim ne isterse onu soylemedim ki soylemek istediklerime. hep bi odanin icinde parmaklarimin ucunda yururmus gibi soyledim her seyi.

[salbeniokuma]

cocukluk fotografima bakiyorum bazen ve o fotografta gordugum cocugun annesi olmak istiyorum. buyurken orada yanibasinda olabilme sansim olsaydi.

bi bebek agliyodu bi keresinde, kalabalikti ev curcuruna icindeydi. kosturuyodum. yerde onu aglarken gordum. o an butun dunya durdu. yapilacak hicbi sey cok bi bagim olmasa da o bebegin o anki halinden daha onemli degildi. kucagima aldim. sarildim. sakinlesti hemen.

keske kendime de bunu yapabilseydim. simdi deniyorum ama olmuyor. yetmiyor.

[salbeniokuma]

muzik yok. siir yok. yaptigim bi sey yok. hicbi sey ilgimi cekmiyor. bu kadar tetiklenebiliyo olmak, bu kadar savunmasiz olmak cok yorucu. cok savunmasizim, korunaksizim. elimden bi sey gelmiyor. sanki her zamankinden daha gucsuz dustum. bu bi nobetti, ulser gibi, gelip gececekti tamam kabul. bu sefer sakinlestiremiyorum kendimi hic. herkes her sey bana dusman. herkes yabanci. hatta yok gibiler. koca dunyada bi ben varim gibi.

[salbeniokuma]

hep ayni yanlis. hep ayni hikaye. hep ayni yalnizlik. ne yapacagimi ogrendigimi sanmistim, bi bok ogrenememisim. bi adim gitmis iki adim geri gelmisim.

[salbeniokuma]

beni mi çağırdın

[salbeniokuma]

neden geç açtın

duş alıyordum anne

[salbeniokuma]

Istanbul senin de olsun onun da olsun otekinin de

Ben sacimi kestircem

Kesin giderim de zaten

[salbeniokuma]

Benim romantik hayatimda var olmanin ilk sarti narsist olmak. Baska turlu baglanamiyorum cunku. Kendim gibi ruh hastasini bulmazsam olmaz. Bundan sonra uyari vercem en bastan. Ben seni sectim kesin bi seyin var git bi psikologa gorun dicem

[salbeniokuma]

“Minik kuşum gelmiş”

:’)

[salbeniokuma]

canım niye kendimi istiyo benim yine

[salbeniokuma]

Ölüm üzerinden espri yapan iğrenç insanlar.

Yolda ağlayarak telefonda konuşan renkli saçlı abla.

Sokağın ortasına düşmüş ya da atılmış pembe örgü bere.

Çantamdaki uyku ilaçları, kafamda ölüm düşünceleri, günlerce uyuma arzusu.

Kafamın içinde bıçakladığım insanlar, ateşli silahlarla dağıttığım mekanlar. Senin ofisin de dahil, sen dahil değilsin.

Elimi sürebileceğim tek beden kendi bedenim. Eninde sonunda bütün öfkem kendime yöneliyor.

Bozulmuş dengem. Bileğimde marteniçka, gerçekleşeceğine inanmadığım dileğim. Çok uzun zamandır içimde taşıdığım gibi artık bileğimde taşıyorum.

Çabalıyorum. Şemalar, otomatik düşünceler, bağlanma kuramları, kişilik kuramları, 0-3 yaş zırvaları, annem, dinamik terapiler… Harcanan paralar, verilen emekler, koleksiyonu yapılmış ilaçlar, sürekli atılıp tekrar yenisi bulunan kesici delici aletler…

Nefret ettiğim psikiyatrist, Allah’ın belası narsist herifler, manipülasyonlar, tehditler…

Kendini anlatamamak, mesela ayağını masaya çarptın diye ölmek istemek gibi absürt düşünceler…

Kendini oyuncak gibi hissetmek, son kullanma tarihi olan herhangi bir ürün gibi, kafası çok güzel ve eğlenceli olan bir içki gibi…

Bacağım acıyor. Bazen durduk yere acıyor eski yaraladığım yerler, sızı gibi oluyor. Bu kötü bazen.

Annemi çok sevmek, annemden nefret etmek, Melek’i sevmek, Melek’ten nefret etmek, onu sevmek, ondan nefret etmek…

İlk kez çocuk psikoloğu olmak istedim. Benden psikolog olmaz, benden çok iyi psikolog olur. Benden hiçbir şey olmaz, benden her şey olur.

Neden seçtim ki psikolog olmayı? Neyin tutkusu bu? Aç kalmanın, insanla uğraşmanın, upuzun bir yolun, beynimi yiyen etik kaygıların mı? En nihayetinde benim terapist olmam bir parkinson hastasının cerrah olması gibi bir şey. Ama kafam buna çok çalışıyor? Ama dengem bozuk.

Midem bulanıyor. Sen beni bıraktın.

[salbeniokuma]

Allahim sen narsistin de seviyelisini nasip et.

[salbeniokuma]

Mutsuzum

Salağım

Mutsuzum

Gerizekalıyım

Napıyorum ben?

[salbeniokuma]

this is what it feels like to be no one