sekertahtininvarisi

[sekertahtininvarisi]

Zamanı dondurdum o beni dondurmadan

#ankara #kar #soğuk

[sekertahtininvarisi]

Susturamadıklarım

Can alıcı soruları sormayı bıraktım. Durduk yere canımı sıkmanın bir alemi yok. Kendimle kavgamı bitirmek mümkün olmasa bile kısa süreli bir ateşkes zemini için fırsat kollamaya devam ediyorum. Gözlerimi açtığım günden bu güne peşimde sürüklediğim yalnızlığımı tekrar hatırlamak benim için iyi oldu. Benim dünyamda hayallere, mucizelere yer yok. Yalancı bahara aldanan aciz bir insan olduğumu tekrar idrak ettim. Kolay güvenmeye devam edeceğim. Pişman değilim.

#günlük #ruhun yalnızlığı

[sekertahtininvarisi]

Kısa Soluklu Yaşama Hevesinin Son Bulmasına Ramak Kala

Nispeten soğuk sayılabilecek bir günün içindeyim. Güneş aldatıcı sıcaklığı ile her şeyi kandırıyor. Oysa ardında sakladığı dondurucu soğuğu hissetmemek elde değil. Negatif enerjinin damarlarımda rahatlıkla dolaştığı bir gündeyim. Patlamaya hazır bir bomba tabiri abartı olur. Gerginim ve sinirliyim denebilir. Bugün geçmişin tozlu sayfalarında çoktan unutulması gereken o kadar çok şeyle karşılaştım ki size anlatamam. Her zaman olduğu gibi vedalaşamadım. Bir gün yapacağım. Hayatımın kesinlikle bir kırılma anı olacak. Bu kaçınılmaz an geldiğinde hepsinden bir çırpıda vazgeçeceğim. Bir daha karşılaşmamak üzere hepsinden kurtulacağım.

#günlük #unutulması #gerekenler

[sekertahtininvarisi]

bir yere kadar gitmiş de tekrar gelecek gibi geliyor bana geçmiş.*

[sekertahtininvarisi]

Sürüklenenler

Peşimiz sıra getirdiğimiz ne varsa acımasızca yapıştı boğazımıza ve nefes alamadığımız için şikayet ettik. Geçmiş geçmişte kalamadı. Bu son dedikçe devamı geldi. Umutsuzluk hissini bilir misiniz ? Ben aldığım nefeste bile bunu hissediyorum. Güneş bana doğmuyor. Geçmiş ayağıma dolanmış ve ben bilmediğim bir yerde kalmışım. Herkes yürüdü gitti hatta koştular. Ben nereye koşacağımı bilmiyorum.

#umutsuzluk #içinde #umut

[sekertahtininvarisi]

Kısa Soluklu Yaşama Hevesinin Son Bulmasına Ramak Kala

Soğuk bir kış günü dünyaya geldiğim günden bu güne geçen sürede hayatım özelinde baktığımda yaptığım birkaç kritik hata dışında genel olarak çok büyük pişmanlıklarım yok. Hiçbir zaman heveslerin peşinden koşmadım, kapılmadım. Doğuştan gelen veya bana kodlanmış prensiplerim hep oldu. Son zamanlarda (son zamanlardan kastım birkaç yılı içine alan bir süreç) kaybolmuşluğun getirdiği boşlukta süzülüp durmanın dezavantajlarını yaşıyorum. Bu durumdan kurtulmak için çeşitli yollara başvurdum. Hepsi aklımın bir köşesinde duran yapmayı düşündüğüm ama yapmadığım şeylerdi. Biraz hızlı veya bir çırpıda harcadığım hissine kapılmış olsam da en azından denedim. Hiçbirinin pek bir faydası olmadı. Listemin tamamını bitirmiş değilim. Bittiğinde ne olacağını bilmiyorum ya da bir gün bitecek mi sorusunu kendime sormaya cesaret edemiyorum. Şunu söyleyebilirim kesin bir dille "İnsan durmadan olasılıklar yaratmalı."

#günlük #1.gün #bir pazar kahvaltısı

[sekertahtininvarisi]

her acı zamanla geçmez .

[sekertahtininvarisi]

Tumblr'da 6. yılımı dolduruyorum

Çok şey kattı çok şey götürdü. İyi mi oldu kötü mü oldu bilmiyorum

#6 year tumblrversary #tumblr milestone

[sekertahtininvarisi]

Kaybedebileceğim tek şeyi kaybettim neden yaşayayım ki ?

[sekertahtininvarisi]

Son Dans

Canim yaniyor. Bana bunu neden yaptiniz ? Beni neden bu hale soktunuz ? Neden bir dilenciden farkim yok artik ? Ben sadece yasamak istedim. Sevilmek. Hissetmek. Gülmek.

[sekertahtininvarisi]

Yalvarırım öldürme beni dayanamıyorum

[sekertahtininvarisi]

Madem yazmayacaktın aşkı

Ucunu neden açtın gururumun bile bile?

[sekertahtininvarisi]

Git

Git… me dur ne olursun. Gitme kal, yalan söyledim. Doğru degil, ayrılığa daha hiç hazır değilim. Aramızda yaşanacak yarım kalan bir şeyler var. Gitme dur daha şimdiden deliler gibi özledim. 

[sekertahtininvarisi]

the librarian [x]

done in procreate

[sekertahtininvarisi]

Keşke buralar eskisi gibi olsa diyeceklerim bu kadar

[sekertahtininvarisi]

arkadaş olmak ister misin

İsterim neden olmasın

[sekertahtininvarisi]

Boşluğa dalmış ne yazacağımı düşünürken, kelimeler yetersiz kalıyor duygularımı yansıtmakta. İçimde bir burukluk ile bakıyorum karşımdaki duvara. Ayaklarım buz kesmiş, ellerim titrer bir şekilde yazmaya çalışıyorum hissettiklerimi.

İnsanlar eskirmiş, biliyor muydunuz ? Benim eskimeyen duygularım her gün kat kat artarken, ben meğerse solmuşum. Gittikçe rengim grileşmiş, siyah beyaza dönmüşüm. Zamanla dona kalmışım. Soğukluk sarmış bedenimi, hareketlerim yavaşlamış, nabzım durmuş. Ne yani ? Ölmüş müyüm ben ?

Bir insanın gözünde biten değerimiz meğerse öldürüyormuş bizi. Geride sadece siyah beyaz bir anı olarak kalıyormuşuz.