#ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Link
Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου* Η κυριαρχία που ασκείται επάνω σε ένα κράτος είναι ενιαία ακόμη και όταν παρεμβάλλεται τρίτο κράτος, που σημαίνει ότι η οριοθέτηση δεν μπορεί να γίνει τμηματικά με το γειτονικό κράτος καθόσον υπάρχει συνέχεια νησιωτικού και ηπειρωτικού εδάφους, εκτός αν επιθυμεί η ηγεσία μας να εμφανίσει τη χώρα μας διεθνώς ότι δεν έχουμε ενιαία εδαφική και κρατική κυριαρχία. Οι δηλώσεις κάθε κυβερνητικού αξιωματούχου συνιστούν διεθνή πρακτική και για αυτό οι διάφοροι υπουργοί και σύμβουλοι θα πρέπει να προσέχουν τι λένε δημοσίως. Μπορεί να τις επικαλεστεί οποιοδήποτε άλλο κράτος ευνοείται από αυτές σε διεθνή φόρα ή σε δικαιοδοτικά όργανα. Πρέπει να ξέρουν λοιπόν και αν δεν το ξέρουν να το μάθουν, ότι δεν πρέπει να κάνουν δηλώσεις που είναι εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, γιατί αφενός μεν δεν διαχειρίζονται την ατομική τους περιουσία αλλά το έδαφος και την κυριαρχία της Ελλάδας, αφετέρου δε ενισχύουν το νομικό οπλοστάσιο της Τουρκίας. Διαφεύγει από την πολιτική ηγεσία της χώρας μας ότι όταν συμφωνήσουμε να πάμε στη Χάγη με την Τουρκία και επειδή δεν θα έχουμε συμφωνήσει για οριοθέτηση με τη μέθοδο της μέσης γραμμής, το δικαστήριο θα εξετάσει τις Ειδικές Περιστάσεις. Μέσα σε αυτές τις ειδικές περιστάσεις η Τουρκία θα καταθέσει όλες τις υποχωρήσεις που έχει κάνει η χώρα μας στις συμφωνίες οριοθέτησης που έχουν υπογραφεί με τις υπόλοιπες γειτονικές χώρες και θα ζητήσει να ισχύσουν και στην μεταξύ μας οριοθέτηση. Η Ελλάδα οριοθετώντας ΑΟΖ με την Ιταλία σε κατάσταση πανικού μετά το Τούρκο – Λιβυκό μνημόνιο, διέπραξε τρία σοβαρά λάθη τα οποία ενισχύουν το νομικό οπλοστάσιο της Τουρκίας : Πρώτον υπέγραψε τη συμφωνία σύμφωνα με το καθεστώς της σύμβασης του 1958 που αφορά την υφαλοκρηπίδα και όχι σύμφωνα με το καθεστώς της Σύμβασης του 1982 που αφορά την ΑΟΖ, ενώ γνώριζε ότι η Τουρκία δεν είναι μέλος της σύμβασης του 1982 αλλά είναι μέλος της σύμβασης του 1958. Δεύτερον δέχθηκε τις Γραμμές Βάσεις που είχε χαράξει η Ιταλία το 1977 και τις οποίες είχε στείλει στον ΟΗΕ, ενώ η Ελλάδα δεν είχε χαράξει τις αντίστοιχες Γραμμές Βάσης με αποτέλεσμα να απωλέσουμε αρκετή έκταση ΑΟΖ. Τρίτον δέχθηκε μειωμένη επήρεια ορισμένων Ελληνικών νησιών, στερώντας τη χώρα μας από μία θαλάσσια έκταση ίση περίπου με την Κέρκυρα. Μία δεύτερη ενέργεια που εξετάζεται και η οποία θα ενισχύσει ακόμη το νομικό οπλοστάσιο της Τουρκίας, είναι η περίπτωση της πιθανής μερικής οριοθέτησης με την Αίγυπτο. Ποιος ο λόγος να κάνουμε μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο και να μην κάνουμε πλήρη οριοθέτηση με την Κύπρο; Υπόψιν ότι η Τουρκία έχει κάνει συμφωνία οριοθέτησης Υφαλοκρηπίδας με το ψευδοκράτος από το 2011. Όταν η Ελλάδα το 1976 και το 1978 με την έξοδο του Σεισμίκ προσέφυγε στο ΔΔ της Χάγης μονομερώς, ζητώντας να αναγνωριστεί ότι τα νησιά που ανήκουν στην Ελληνική επικράτεια και ειδικότερα τα νησιά του Αιγαίου από τη Σαμοθράκη μέχρι το Καστελόριζο έχουν δικαιώματα υφαλοκρηπίδας και δεύτερον να καθορίσει τους κανόνες οριοθετήσεως, η απάντηση του δικαστηρίου ήταν σαφής αλλά αποκρύπτεται επιμελώς. Ειδικά στην παράγραφο 86 του σκεπτικού (https://www.icj-cij.org/files/case-related/62/062-19781219-JUD-01-00-EN.pdf) αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι : Η οριοθέτηση έχει άμεση σχέση με το εδαφικό καθεστώς όταν υπάρχουν αμφισβητούμενες περιοχές. Στη συνέχεια και όταν η Ελλάδα εξέδωσε προσωρινά ασφαλιστικά μέτρα, απορρίφθηκαν από το ΔΔ της Χάγης με το σκεπτικό ότι Θα μπορούσαμε να διατάξουμε προσωρινά ασφαλιστικά μέτρα διότι η Ελλάδα θα μπορούσε να υποστεί ανεπανόρθωτη ζημία από τις έρευνες που κάνει η Τουρκία στο Αιγαίο, αν αποδείκνυε το Δικαστήριο με την κυρία προσφυγή που είχε γίνει, ότι οι αμφισβητούμενες περιοχές ανήκουν στην Ελλάδα και ξεκαθάρισε ότι το έδαφος δεσπόζει στη θάλασσα, δηλαδή το έδαφος δημιουργεί τις θαλάσσιες ζώνες. Συνεπώς με την προσφυγή μας στο ΔΔ της Χάγης, παράλληλα με την οριοθέτηση θα εξεταστεί και το θέμα της εδαφικής κυριαρχίας, δηλαδή το εδαφικό καθεστώς. Το σκεπτικό αυτό επαναλήφθηκε το 2002, όταν υπήρχε η διαφορά οριοθέτησης Κατάρ – Μπαχρέιν: Η οριοθέτηση έχει άμεση σχέση με το εδαφικό καθεστώς και ερευνώνται και οι τίτλοι εφόσον υπάρχει αμφισβήτηση από το έτερο διάδικο μέρος. Έτσι λοιπόν αν πάμε στο ΔΔ της Χάγης, του οποίου με έγγραφη δήλωση του ΥΠΕΞ (14-01-2015) δεν έχουμε αναγνωρίσει την αρμοδιότητα για θέματα εθνικής κυριαρχίας, θα τεθεί ευθέως θέμα εθνικής κυριαρχίας των νησιών από την Τουρκία. Δεν υπάρχουν λοιπόν απλά προβλήματα με την Τουρκία, αλλά ευθεία αμφισβήτηση εθνικής κυριαρχίας. Δεν συζητάς ποτέ με μια χώρα η οποία διαγράφει την ύπαρξη σου και υπογράφει μνημόνια με τη Λιβύη ή σε θεωρεί εμπόδιο στα επεκτατικά της όνειρα. Κανένας διεθνής οργανισμός ή διεθνές δικαστήριο δεν θα μας επιλύσει τα προβλήματα κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και εθνικής μας κυριαρχίας με γνώμονα τα εθνικό μας συμφέρον. Ευτυχώς οι Τούρκοι είναι μαρτυριάρηδες και μας ενημερώνουν για τις μυστικές συνομιλίες τους με την ελληνική διοίκηση, αν και έπρεπε αυτή να ενημερώνει τον Ελληνικό λαό. Ένας από τους στρατηγικούς στόχους της Τουρκίας είναι να καταστήσει την Ελλάδα κράτος περιορισμένης κυριαρχίας και την περιοχή της Αν. Μεσογείου Ενδιάμεση Περιοχή, δηλαδή περιοχή με κενό ισχύος στην οποία θα μπορεί να ηγεμονεύσει δημιουργώντας Προκεχωρημένες Επαρχίες, εν προκειμένω τη Συρία, τη Λιβύη και ενδεχομένως τη Μάλτα. Για τις ενδιάμεσες χώρες όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, η απειλή λαμβάνει γεωγραφικό εύρος και θα υπάρξει ζήτημα κατά πόσο η χώρα μας θα είναι εγκαίρως προετοιμασμένη με βάση το ισχύον στρατιωτικό δόγμα, να προασπίσει τα εθνικά μας συμφέροντα και πρέπει να γίνει αντιληπτό από τις κυβερνήσεις Ελλάδος και Κύπρου ότι η άμυνα του Αιγαίου διέρχεται από την άμυνα της Κύπρου. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας απέδειξαν τον Μάρτιο και τον Ιούλιο ότι είναι σε θέση να αιφνιδιάσουν τον κάθε κακόβουλο αντίπαλο που επιβουλεύεται την εθνική ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας και δεν οφείλουμε κανένα ευχαριστώ στην κα Μέρκελ αντίστοιχο του ευχαριστούμε τους Αμερικάνους του Σημίτη. Αντιθέτως θα πρέπει να τονίζουμε και να ευχαριστούμε συχνά την ηγεσία και το προσωπικό των ΕΔ για το εθνικό έργο τους. Ενώ βλέπουμε ότι η αποτροπή έχει θετικά αποτελέσματα (Έβρος, NAVTEX), το ελληνικό σύστημα εξουσίας δεν την αξιοποιεί και αντιθέτως συνεχίζει να εγκλωβίζεται στη λογική του διαλόγου, ο οποίος υπό τις παρούσες συνθήκες (Casus belli, κατεχόμενη Κύπρος, τουρκολιβυκό μνημόνιο, NAVTEX Καστελόριζου κλπ. ) το μόνο που επιτυγχάνει είναι η ενίσχυση των νομικών εργαλείων της Τουρκίας με παράλληλη παράδοση, υποταγή και ακρωτηριασμό της Ελληνικής επικράτειας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και τελικά την πορεία μας προς την γεωπολιτική αυτοκτονία. Όχι άλλες υποχωρήσεις. Οποιοσδήποτε διάλογος για προσφυγή στη Χάγη με την Τουρκία, έχει σχέση με την επανεξέταση της κυριαρχίας μας επί των νησιών του Αιγαίου και για αυτό δεν έχει εξουσιοδοτηθεί κανείς να συμμετάσχει. * Ο Αντώνης Βασιλείου είναι Αντιστράτηγος (εα), Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός, MSc Επιχειρησιακός Ερευνητής, τ. Σύμβουλος ΟΑΣΕ επί Συμβατικών Εξοπλισμών και τ. Μελετητής των Συστημάτων Διοικήσεως και Ελέγχου Πληροφοριών του ΝΑΤΟ. **Οι απόψεις του κειμένου εκφράζουν τον αρθρογράφο και δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκη με τις θέσεις της Iskra. Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα
0 notes
Link
Η τουρκική εφημερίδα Σοζτζού αναφέρεται στις συναντήσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και στα ζητήματα που θα τεθούν στο τραπέζι των συζητήσεων. Δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Σοζτζού αναφέρει ότι η Ελλάδα θέλει να φέρει τη Συνθήκη της Λωζάνης στο τραπέζι των συναντήσεων με την Τουρκία. Με τίτλο Η Λωζάνη τίθεται στο τραπέζι, η τουρκική εφημερίδα της αντιπολίτευσης υποστηρίζει σε ρεπορτάζ της ότι στη συνάντηση μεταξύ των δύο χωρών θα τεθούν στο τραπέζι όλα τα αμφιλεγόμενα ζητήματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Οι δύο χώρες δε θα προβούν σε καμία δήλωση σχετικά με το περιεχόμενο των συναντήσεων. Μεταξύ των ζητημάτων που θα τεθούν στο τραπέζι θα είναι και τα σημεία της Συνθήκη της Λωζάνης, με τα οποία δεν συμμορφώνεται η Ελλάδα. Η Ελλάδα θα επιμείνει στην επικαιροποίηση της Λωζάνης. Δεν θα γίνει καμία δήλωση σχετικά με τα θέματα που θα συζητηθούν στις συναντήσεις, αναφέρει, όπως μεταδίδει το Philenews.com. Σημειώνεται ότι, χθες ο Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, διαμήνυσε στην Τουρκία ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη για διάλογο στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, σύμφωνα με τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Δένδια, που διεμήνυσε ότι αυτός δεν μπορεί να διεξαχθεί επί παντός επιστητού και υπό το καθεστώς απειλών. Εξάλλου, ο ίδιος είχε αναφέρει στα τέλη Ιουλίου ότι δεν υπάρχει κάποια διαδικασία έναρξης διαλόγου με την Τουρκία που να έχει συμφωνηθεί αυτή τη στιγμή. Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα
0 notes
Link
Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση και όλο μαζί το πολιτικό κατεστημένο, επαναλαμβάνουν τώρα σε πολύ χειρότερη βάση, μετά και το τουρκολυβικό μνημόνιο και την τουρκική θεωρία της γαλάζιας πατρίδας, το μέγα λάθος του ελληνοτουρκικού διαλόγου, υπό την μορφή των διερευνητικών επαφών. Ο νέος ελληνοτουρκικός διάλογος με την μορφή των διερευνητικών επαφών, που φαίνεται ότι, υπό την αμερικανογερμανική πίεση, ξεκινά στα τέλη Αυγούστου, δεν θα κάνει τίποτα άλλο παρά να νομιμοποιήσει παλιές και νέες εξωφρενικές και παράλογες τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο αλλά και να νομιμοποιήσει τον θαλάσσιο Αττίλα 3 σε βάρος της Κύπρου. Ειδικότερα, ο νέος ελληνοτουρκικός διάλογος θα νομιμοποιήσει το τέρας του τουρκολυβικού μνημονίου, το οποίο αποτελεί πολιτικό και νομικό όνειδος για όλη την ανθρωπότητα. Πέραν των άλλων, αποτελεί εθνική προσβολή και απώλεια εθνικής αξιοπρέπειας το γεγονός ότι η Ελλάδα δέχεται να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με την Τουρκία, με αυτό το μνημόνιο ενεργό από την πλευρά της να διεκδικεί την ακύρωση κάθε ίχνους θαλάσσιων δικαιωμάτων της χώρας. Ο ελληνοτουρκικός διάλογος, υπό τη φόρμουλα των διερευνητικών επαφών, όλα δείχνουν ότι θα ξεκινήσει εφ’ όλης της ύλης, χωρίς όρους και προϋποθέσεις και χωρίς η Τουρκία να κάνει ούτε βήμα πίσω όχι μόνο από τις παράνομες αξιώσεις της αλλά ούτε και από την τακτική των προκλήσεων, των παραβάσεων και παραβιάσεων και αντίθετα να θεωρεί κεκτημένο τις απαράδεκτες υποχωρήσεις, στην πράξη προδοσίες, της ελληνικής πλευράς στους προηγούμενους γύρους των διερευνητικών επαφών ειδικότερα του 2003 και φυσικά να φορτώνει την ατζέντα με τις καινούργιες παράλογες απαιτήσεις. Η κατεστημένη Ελλάδα τίποτα δεν έχει διδαχθεί από το παρελθόν και τις υποχωρήσεις και τραγωδίες που υπέστη από τη κυπριακή τραγωδία μέχρι τώρα. Αντίθετα, για αυτήν ταιριάζει γάντι, λίγο παραφρασμένη η φράση του μακαρίτη Χένγκελ: η ιστορία για το ελληνικό κατεστημένο διδάσκει ότι κανένας από αυτούς που το συναπαρτίζουν, δεν διδάσκεται από αυτήν. Για αυτό στα παλιά λάθη προστίθενται συνεχώς και καινούργια και μάλλον χειρότερα. Μόνο που όταν τα λάθη συνεχώς επαναλαμβάνονται, δεν είναι πια λάθη αλλά συνειδητά εγκλήματα ενός διαχρονικού τραγικού μείγματος όλο και μεγαλύτερου φόβου και όλο και πιο απεριόριστης υποτέλειας. Υ.Γ: Ποια χώρα στον κόσμο που σέβεται στοιχειωδώς τον εαυτό της, μπορεί να διαπραγματεύεται υπό την απειλή πολέμου για τη νόμιμη άσκηση δικαιωμάτων της, υπό την αμφισβήτηση της εδαφικής κυριαρχίας της σε αδιαμφισβήτητα εδάφη της, υπό τις συνεχείς παραβιάσεις του εθνικού της χώρου και με την απαίτηση ακύρωσης κάθε θαλάσσιου δικαιώματος για τα νησιά της. Αυτή η χώρα, μνημείο παραίτησης και στρουθοκαμηλισμού, ονομάζεται Ελλάδα. Παναγιώτης Λαφαζάνης Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα
0 notes
Link
Για ένα μήνα έσπευσε να κλείσει η Βουλή, προκειμένου να δώσει άνεση χρόνου στους κατάκοπους βουλευτές να ξεκουραστούν όλο, σχεδόν, τον Αύγουστο. Γι’ αυτό, άλλωστε, η κυβέρνηση ψήφιζε σωρηδόν ως επείγοντα και κατεπείγοντα τα νομοσχέδια, πολύ κρίσιμα και βαθιά αντικοινωνικά τα περισσότερα, ώστε να υπάρξει χρόνος να κάνουν ήρεμοι τις διακοπές τους οι εκπρόσωποι του έθνους. Αυτήν την ώρα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού πέρασε θαυμάσια το περασμένο Σαββατοκύριακο σε Πάρο και Αντίπαρο και στη συνέχεια στην Επίδαυρο, μεταφερόμενος, για να προλάβει όλες τις κοσμικές παρουσίες, με τρία μαχητικά ελικόπτερα του ελληνικού στρατού, βρίσκεται για weekend στα Χανιά και όλες οι πληροφορίες λένε ότι θα επιστρέψει την Δευτέρα για ένα διήμερο στη Αθήνα, στις 6 Αυγούστου θα πάει στη Χάλκη και από τις 8 έως τις 16 Αυγούστου, τουλάχιστον θα κάνει τις κανονικές ολιγοήμερες διακοπές του στην Κρήτη, κατά τις διαρροές του Μαξίμου. Έως τότε, κατά τις ίδιες διαρροές, έχει δώσει εντολές στους υπουργούς του να κάνουν και αυτοί ολιγοήμερες θερινές διακοπές και να γυρίσουν πίσω πριν ανοίξει, πάλι, η Βουλή μετά τις 24 Αυγούστου. Νομίζω ότι δεν περνάει άσχημα ο κύριος Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του καθώς και το κοινοβουλευτικό προσωπικό της χώρας. Γιατί άλλωστε να πιέζεται και να φορτώνεται με βάσανα και εργασίες, αφού όλα στη χώρα πηγαίνουν ρολόι και βαδίζουν από το καλό στο καλύτερο: η πανδημία του κορονοϊού βρίσκεται υπό πλήρη έλεγχο και τα κρούσματα είναι αμελητέα έως ανύπαρκτα. Η ένταση με την Τουρκία στη ελληνική και στην κυπριακή ΑΟΖ έχει κοπάσει, άλλωστε άλλο Ελλάδα και άλλο Κύπρος, ενώ ο ελληνοτουρκικός διάλογος έχει δρομολογηθεί και τακτοποιηθεί και όλα δείχνουν ότι θα είναι ανέφελος και εφ’ όλης της ύλης. Το Ταμείο Ανάκαμψης της Ε.Ε, επίσης, έχει ολίγη σημασία το γεγονός ότι διαρκώς συρρικνώνεται και παραπέμπεται στο αόριστο μέλλον η ροή χρηματοδότησης, αφού είναι έτοιμες, κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του γερμανικού κεφαλαίου και της εγχώριας διαπλεκόμενης ολιγαρχίας οι μελέτες για την αξιοποίηση του, κατά τ’ άλλα σε όφελος του ελληνικού λαού. Η οικονομική κρίση, τέλος, δεν χρειάζεται τη λήψη έκτακτων μέτρων, αφού ακολουθεί πορεία εκτόνωσης μέχρι εξαφάνισης της και η οικονομία έχει άριστες προοπτικές. Κ.Μ Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα
#βουλευτές#ΔΙΑΚΟΠΕΣ#ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ#ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ#ΚΟΚΚΙΝΟΠΙΠΕΡΑΤΑ#κορονοϊός#ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ#ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ#Τουρκία
0 notes
Link
Έντονες παρασκηνιακές συζητήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη από διάφορες πλευρές, ώστε να αρχίσει σε πρώτη φάση διάλογος μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Οι παρεμβάσεις, κυρίως από τη Γερμανία, που προεδρεύει της Ε.Ε. αυτό το εξάμηνο, στοχεύουν όπως υπάρξει αποτέλεσμα πριν την εκπνοή του ενός μηνός, που έχει θέσει ως χρονοδιάγραμμα η τουρκική πλευρά. Όπως αναφέρει δημοσίευμα της κυπριακής εφημερίδας Φιλελεύθερος, η Άγκυρα στέλνει το μήνυμα πως είτε θα αρχίσει ένας διάλογος εφ’ όλης της ύλης είτε θα επανέλθει στην περιοχή αποστέλλοντας ερευνητικό πλοίο και φρεγάτες. Την ίδια ώρα, διαμηνύει πως οι σχεδιασμοί της στην Ανατολική Μεσόγειο δεν αναστέλλονται και προς επιβεβαίωση τούτου, στάλθηκε στην κυπριακή ΑΟΖ το Μπαρμπαρός για παράνομες έρευνες. Με βάση τα διάφορα σενάρια, που φαίνεται να θέτει η τουρκική πλευρά, επιχειρείται εμπλοκή και της Κύπρου, στα πλαίσια της επιδίωξης για λύση-πακέτο (ελλαδοτουρκικά και Κυπριακό). Γι’ αυτό και προτείνονται δυο παράλληλοι διάλογοι, Ελλάδος και Τουρκίας και Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Η εισήγηση για τετραμερή, με τον Οζερσάι να εκπροσωπεί τα κατεχόμενα, δεν συζητείται από τη Λευκωσία και την Αθήνα. Μια άλλη πρόταση, που έχει κατατεθεί από τουρκικής πλευράς είναι η εμπλοκή των εταιρειών. Η τουρκική εισήγηση είναι πως εάν δεν γίνει εφικτό να αρχίσει διάλογος Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, τότε αυτός να διεξαχθεί μεταξύ των εταιρειών. Συγκεκριμένα, από τη μια να είναι οι εταιρείες, που είναι αδειοδοτημένες από την Κυπριακή Δημοκρατία και δραστηριοποιούνται εντός της ΑΟΖ της χώρας και από την άλλη, η τουρκική κρατική εταιρεία ΤΡΑΟ, που διενεργεί παράνομες έρευνες και γεωτρήσεις. Πού αποσκοπεί αυτή η κίνηση; Να θέσει εκτός συζήτησης, όπως και στα προηγούμενα σενάρια, την Κυπριακή Δημοκρατία. Η Λευκωσία δεν φαίνεται διατεθειμένη να παίξει αυτό το παιχνίδι αν και οι πιέσεις θα ενταθούν για έναρξη διαλόγου με μόνο θέμα τη συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου και δεν αποκλείεται να προταθεί στο τέλος συνάντηση Αναστασιάδη και Ακιντζί. Από την πλευρά της Αθήνας, η γραμμή που ακολουθείται είναι πως στον διάλογο συζητά μόνο υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Οι τρίτοι, πάντως, που παρεμβαίνουν, θεωρούν πως θα πρέπει να παρακαθίσουν σε συνομιλίες χωρίς όρους και προϋποθέσεις. *Πηγή: philenews.com Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα
0 notes
Link
Την ώρα που η Τουρκία εισβάλλει με το Μπαρμπαρός και το Γιαβούζ στην κυπριακή ΑΟΖ, την ίδια ώρα η Ελλάδα προστρέχει σε συναντήσεις για την αποκλιμάκωση, υποτίθεται, της έντασης. Η υποκρισία της Αθήνας πάει σύννεφο. Η Τουρκία παίζει Αθήνα και Κύπρο όπως η γάτα τα ποντίκια. Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας ,Χουλούσι Ακάρ υποστήριξε ότι τις επόμενες ημέρες θα υπάρξει ελληνο-τουρκική συνάντηση στην Άγκυρα. Περιμένουμε να συναντηθούμε με τους Έλληνες γείτονές μας στην Άγκυρα τις επόμενες μέρες Προσπαθούμε να λύσουμε προβλήματα με αυτές και άλλες παρόμοιες συναντήσεις. Η δουλειά μας συνεχίζεται προς αυτή την κατεύθυνση δήλωσε ο Ακάρ από την Αδριανούπολη Σύμφωνα με την Σαμπάχ, ο Ακάρ μετέβη χθες στην Αδριανούπολη συνοδευόμενος από τον Αρχηγό του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου ,στρατηγό Γιασάρ Γκιουλέρ και τους διοικητές του στρατού ξηράς,της αεροπορίας και του πολεμικού ναυτικού .Ο Ακάρ και οι Τούρκοι στρατηγοί μετέβησαν στο τζαμί Σελεμίγε για να προσευχηθούν και εξερχόμενος ο Τούρκος υπουργός Άμυνας μίλησε στους δημοσιογράφους. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν ότι ο Ακάρ και το επιτελείο του πραγματοποίησαν επιθεώρηση στην 54η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία, αλλά και σε στρατεύματα στα σύνορα με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Η ενημέρωση μέσω…Τουρκίας συνεχίζεται… Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα
0 notes
Link
Η γερμανική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που παρενέβη για εκτόνωση της έντασης που προκάλεσε η κατοχική Τουρκία στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ζήτησε μορατόριουμ ενός μηνός, ώστε να δοθεί χρόνος για να υπάρξει συνεννόηση και πλήρης αποκλιμάκωση. Προφανώς μέσα σε αυτό το χρονικό περιθώριο, του ενός μηνός, θα επιχειρηθεί η έναρξη ενός διαλόγου μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Είναι δε σαφές από τις τουρκικές κινήσεις, πως η Άγκυρα προσπαθεί να παρουσιαστεί τώρα… θιασώτης του διαλόγου και ζητά από ξένες κυβερνήσεις και Οργανισμούς, να παρέμβουν προς την κατεύθυνση της Ελλάδος για να… συναινέσει. Η πρόταση του Βερολίνου έγινε σιγά-σιγά και τουρκική. Παρουσιάζεται η Άγκυρα να προτείνει το μορατόριουμ με στόχο το διάλογο και αφήνει τις λεπτομέρειες για έκπληξη. Αν και για να μην τους αδικούμε τους Τούρκους, τα λένε όλα περί των προθέσεων τους και με ξεκάθαρο τρόπο. Κάποιοι, βέβαια, κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Σημειώνεται συναφώς ότι η Ισπανίδα υπουργός Εξωτερικών, Αράντσα Γκονζάλες Λάγια, που βρισκόταν προχθές στην Άγκυρα και χθες στην Αθήνα έσπευσε (από την τουρκική πρωτεύουσα) να προλάβει τα καλά νέα. Ανέφερε ότι η επιθυμία της Τουρκίας για μείωση της έντασης στη Μεσόγειο και για εποικοδομητικό διάλογο με τους γείτονες είναι σημαντική, και αυτό ταυτόχρονα δημιουργεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ της Τουρκίας και της Ε.Ε. Το αίτημά σας να σταματήσει η ένταση για ένα μήνα είναι σημάδι εμπιστοσύνης μεταξύ των μερών, είμαι ικανοποιημένη γι’ αυτό…. Δηλαδή, στήνεται ένα σκηνικό, σύμφωνα με το οποίο, η Τουρκία έχει προκαλέσει την ένταση, οδήγησε τις εξελίξεις πολύ κοντά σε σύγκρουση με την Ελλάδα και τώρα, στρέφει τις πιέσεις προς την Αθήνα! Είναι μια πάγια τακτική από πλευράς της κατοχικής δύναμης και επαναλαμβανόμενη: Χρησιμοποιεί τη στρατιωτική ισχύ, πιέζει ασφυκτικά, απειλεί, κάνει κινήσεις για επιβολή των τετελεσμένων και μετά επιχειρεί να διασφαλίσει τις παράνομες επιδιώξεις της μέσα από το διπλωματικό πεδίο. Κι όλα αυτά χωρίς να πέσει μια σφαίρα. Οι τρίτοι χωρίς να υπεισέρχονται στην ουσία, ανασύρουν από το ράφι την πλέον προσφιλή και πολυχρησιμοποιημένη μέθοδο, το διάλογο. Όλα τα προβλήματα, άλλωστε, με διάλογο επιλύονται. Στην προκειμένη περίπτωση το ζητούμενο είναι τι είδους διάλογος θα είναι και πρωτίστως ποια θα είναι η ατζέντα. Η Ελλάδα έχει σαφώς καθορίσει την ημερησία διάταξη: Το θέμα της υφαλοκρηπίδας. Η Τουρκία από την πλευρά της, επιδιώκει μια εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση, με όλα τα ζητήματα στην ατζέντα. Ζητά να συζητηθούν όλα τα ζητήματα του Αιγαίου (με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει), των νησιών (αποστρατιωτικοποίηση), των θαλάσσιων αρμοδιοτήτων, όπως και το θέμα των ερευνών και γεωτρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Περαιτέρω είναι και τα θέματα της μουσουλμανικής μειονότητας και η εκλογή μουφτή στη Θράκη. Είναι ξεκάθαρο πως η Τουρκία θέλει διαμοιρασμό του Αιγαίου και ανατροπή της Συνθήκης της Λωζάνης σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η Τουρκία, όπως και μεσολαβούσες χώρες, αναφέρονται όλο και συχνότερα σε συνεκμετάλλευση. Και σε όλα αυτά, σε κάποια φάση, θα δέσει και το Κυπριακό. Η Τουρκία παρουσιάζεται, λοιπόν, υπέρμαχη του διαλόγου. Ανακοίνωσε πρώτη το μορατόριουμ. Για να μην… παρεξηγηθεί σπεύδει στη συνέχεια να θέσει τα όρια της. Για την ακρίβεια να ζητήσει τα πάντα και να απαιτήσει από τους συνομιλητές της να μη ζητούν και να αποδέχονται (τις τουρκικές αξιώσεις). Ο αντιπρόεδρος της κατοχικής Τουρκίας, Φουάτ Οκτάι, είπε προχθές σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα ‘’Μιλιέτ’’, πως οι κόκκινες γραμμές της χώρας του είναι η Γαλάζια Πατρίδα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως τα θέλει όλα διά του διαλόγου. Η Μεσόγειος είναι η Γαλάζια Πατρίδα μας και η Γαλάζια Πατρίδα μας είναι η κόκκινη γραμμή μας. Αν κοιτάξετε στις κόκκινες γραμμές μας υπάρχει η Κύπρος, είπε και όποιος δεν κατάλαβε, προφανώς και δεν θέλει να αντιληφθεί πού το πάει η κατοχική Τουρκία. Είναι προφανές πως τώρα η προσπάθεια από ελληνικής πλευράς θα είναι να αποτραπεί και η στρατιωτική σύγκρουση ( που προσωρινά, για ένα μήνα, πάγωσε), αλλά και η ήττα σε έναν διάλογο με τουρκικούς όρους. Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα
#ΑΡΘΡΑ-ΚΕΙΜΕΝΑ#ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ#ελλάδα#ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ#Κύπρος#ΜΟΡΑΤΟΡΙΟΥΜ#ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ#Τουρκία
0 notes
Link
Η αποκλιμάκωση της ελληνοτουρκικής έντασης παραπέμπει στο άνοιγμα του δρόμου για διαπραγμάτευση εφ’ όλης της ύλης. Όμως, ανάμεσα στην πρόθεση και την υλοποίηση υπάρχει μεγάλη απόσταση Η ανακοίνωση της τουρκικής πλευράς ότι προς το παρόν αναστέλλονται οι έρευνες σε αμφισβητούμενες περιοχές με σκοπό να διευκολυνθεί ο δρόμος των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στις δύο χώρες, σε συνδυασμό με τη σταδιακή απομάκρυνση των σκαφών του τουρκικού πολεμικού ναυτικού από την περιοχή, οδήγησε στην αποκλιμάκωση της έντασης ανάμεσα στις δύο χώρες. Η επίσημη ελληνική θέση ότι κυρίως ο λόγος ήταν η ισχυρή αποφασιστικότητα αποτροπής που επέδειξε η ελληνική πλευρά, μπορεί να εξυπηρετεί λόγους εσωτερικής πολιτικής συζήτησης, όμως η ακολουθία των γεγονότων παραπέμπει πολύ περισσότερο σε χειρισμούς της αμερικανικής και της γερμανικής πλευράς που θέλοντας αποφύγουν μια ανεξέλεγκτη σύγκρουση μεσολάβησαν για να πέσουν οι τόνοι και να δρομολογηθούν διαδικασίες αποκλιμάκωσης. Ουσιαστικά, είναι εμφανές ότι έχει γίνει αρκετή προσπάθεια ώστε να διαμορφωθεί ουσιαστικά ένα back channel ώστε να αρχίσει να διαμορφώνεται το δυνητικό πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης, προσπάθεια που η Τουρκία επέλεξε σε πρώτη φάση να τη δημοσιοποιήσει αποκαλύπτοντας τη συνάντηση του Βερολίνου. Όμως, η πραγματική δυσκολία για τη διαπραγμάτευση αφορά τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο τον προσεγγίζουν οι δύο χώρες. Η τουρκική αντίληψη για τη διαπραγμάτευση: εφ’ όλης της ύλης και χωρίς προϋποθέσεις Η Τουρκία γνωρίζει εδώ και αρκετά χρόνια ότι ο μόνος τρόπος για να κατοχυρώσει τις αξιώσεις της είναι να υπάρξει μια διαδικασία διαπραγμάτευσης. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι πάντα υπάρχει η σκιά ότι η εισβολή στην Κύπρο το 1974 έτυχε καταδίκης από τη διεθνή κοινότητα και πήγε πίσω τις όποιες τουρκικές διεκδικήσεις, όποια και εάν είναι η μεταχείρισή της μέσα στον επίσημο λόγο. Ωστόσο, η αντίληψή της για τη διαπραγμάτευση έχει δύο βασικά γνωρίσματα. Το πρώτο είναι η λογική της εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση με όλα τα θέματα θεωρούμενα ως ανοιχτά. Σύμφωνα με αυτό το σχήμα η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν ένα σύνολο από διαφορές που ξεκινούν από τα ζητήματα των χωρικών υδάτων και του εναερίου χώρου στο Αιγαίο, επεκτείνονται στα ζητήματα ερμηνείας των συνθηκών που απέδωσαν τα νησιά του Αιγαίου και τη Δωδεκάνησο στην Ελλάδα και άρα τα όρια της κυριαρχίας σε νησίδες και βραχονησίδες (οι περίφημες γκρίζες ζώνες), περιλαμβάνουν τα ζητήματα που αφορούν την στρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου και βέβαια καταλήγουν στα ζητήματα οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ ανάμεσα στις δύο χώρες. Ενίοτε η τουρκική ρητορική εμπλέκει και την επίλυση του Κυπριακού σε αυτό το πλέγμα διαφορών. Κατά τη γνώμη της Τουρκίας όλα τα ζητήματα είναι ανοιχτά και σε μικρό βαθμό έχουν εφαρμογή προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, εφόσον η γεωγραφική εγγύτητα –ή ο κίνδυνος να αδικηθεί η Τουρκία από μία κατά γράμμα εφαρμογή του– σημαίνουν ότι κατά βάση εναπόκειται στις δύο χώρες να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις και να βρουν ένα σημείο ισορροπίας. Το δεύτερο γνώρισμα της τουρκικής τακτικής είναι αυτό που θα λέγαμε πρακτική των τετελεσμένων. Αυτή είναι η αναζήτηση κάθε ευκαιρίας ώστε να κατοχυρώσει ή έστω να δώσει την εντύπωση ότι κατοχυρώνει κρίσιμες θέσεις ενόψει της τελικής διαπραγμάτευσης. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το τουρκολιβυκό σύμφωνο. Η Τουρκία γνωρίζει ότι μόνο μια πολυμερής συμφωνία οριοθέτησης θα χαράξει τελικά τα όρια των ΑΟΖ στην περιοχή. Όμως, θέλει σε αυτή τη συζήτηση να έρθει έχοντας κατοχυρώσει ότι με τουλάχιστον μία χώρα έχει συναντίληψη. Η ελληνική ταλάντευση ως προς τη διαπραγμάτευση Η επίσημη ελληνική θέση είναι εδώ και δεκαετίες ότι για όλα τα ζητήματα που αφορούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις το διεθνές δίκαιο κατοχυρώνει τις ελληνικές θέσεις και άρα δεν υπάρχει περιθώριο συζήτησης. Ακόμη και για το θέμα της στρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου, η πάγια ελληνική θέση είναι ότι το δικαίωμα άμυνας, όπως κατοχυρώνεται από το Διεθνές Δίκαιο, είναι υπέρτερο από την όποια γραμματική διατύπωση συνθηκών που διατυπώθηκαν σε άλλες εποχές, άλλο διεθνές πλαίσιο και άλλη αντίληψη για την άσκηση κυριαρχίας. Το μόνο θέμα που θεωρεί υπό συζήτηση παγίως η ελληνική διπλωματία είναι αυτό της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας (και πλέον της ΑΟΖ), ζήτημα για το οποίο η Ελλάδα είναι έτοιμη να προσφύγει από κοινού με την Τουρκία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δηλώνοντας ότι θα αποδεχτεί την ετυμηγορία του. Η θέση αυτή έρχεται σε αντιπαράθεση με την τουρκική θέση που θα κατέτεινε σε προσφυγή για την επίλυση όλων των διαφορών. Η ελληνική διπλωματία παραδοσιακά θεωρούσε επικίνδυνη αυτή την τακτική. Ο λόγος είναι ότι η τάση των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων είναι να αναζητούν μια μέση οδό και αυτό εάν επεκτεινόταν σε θέματα που αφορούν το Αιγαίο και τα όρια κυριαρχίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια πλευρών κυριαρχίας. Βέβαια, στο κοντινότερο σημείο που έφτασαν οι δύο χώρες στο να υπογράψουν συνυποσχετικό για την προσφυγή στη Χάγη για το θέμα της υφαλοκρηπίδας, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη, η διαπραγμάτευση άγγιζε και πλευρές μια οριστικής διευθέτησης διμερών θεμάτων και στο Αιγαίο, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που αφορούν τα όρια των χωρικών υδάτων. Όμως, την ίδια στιγμή, το ίδιο το γεγονός ότι δεν προχώρησε η συγκεκριμένη διαπραγμάτευση και στην βάση εκτιμήσεων στην ελληνική πλευρά ως προς το πολιτικό κόστος. Σε αυτό το πλαίσιο υπάρχει και μια δυσκολία να γίνει σαφής ποια είναι η ελληνική θέση ως προς τα όρια μιας πιθανής συμφωνίας. Θα μπορούσαμε πάντως να πούμε ότι υπάρχει, αρκετά χρόνια τώρα, μια έμμεση παραδοχή ότι σε μια προσφυγή σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο αντί πλήρη αναγνώριση αυτοτελούς υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου, η ετυμηγορία θα ήταν μια απόδοση σημαντικών εκτάσεων στην τουρκική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Οι πραγματικές δυσκολίες ως προς τη διαπραγμάτευση Η δυσκολία της διαπραγμάτευσης, εάν τη δούμε από την ελληνική πλευρά είναι διπλή. Από τη μια είναι προφανές ότι έχει να κάνει με μια δύναμη αναθεωρητική, που πέραν από υπαρκτές και προς διερεύνηση διαφορές, εγείρει αξιώσεις που συχνά είναι σε σύγκρουση με το διεθνές δίκαιο και που ούτως ή άλλως αυτή την περίοδο πολιτεύεται μέσω προβολών ισχύος που παραπέμπουν σε απαίτηση να αναγνωριστεί ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη. Από την άλλη, με την Τουρκία να προκρίνει τον εφ’ όλης της ύλης διάλογο, υπάρχει ο φόβος ότι μια διαπραγμάτευση απλώς θα αφήσει το ίχνος ότι όλα τα θέματα είναι ανοιχτά, δεν θα οδηγήσει σε έναν έντιμο συμβιβασμό και απλώς θα κατοχυρώσει ότι ένας αριθμός ζητημάτων αποτελούν όντως γκρίζες ζώνες, την ίδια ώρα που δεν θα έχει κάποια εγγύηση ότι θα υπάρχει αποφυγή εντάσεων ή τετελεσμένων. Την ίδια ώρα ο διεθνής παράγοντας, είτε πρόκειται για τις ΗΠΑ είτε για την εσχάτως ιδιαιτέρως παρούσα στα ελληνοτουρκικά Γερμανία, μπορεί να εκφράζει ποικιλοτρόπως την επιθυμία του να δει τις δύο χώρες να προχωρούν σε διαπραγμάτευση, χωρίς όμως να θέλει ούτε να αναλάβει ρόλο επιδιαιτητή ούτε και να υποδείξει την κατεύθυνση ενός τέτοιου συμβιβασμού. Στο παρελθόν όποτε οι ελληνικές κυβερνήσεις βρέθηκαν αντιμέτωπες με τέτοια διλήμματα συνήθως προέκριναν να αφήσουν τα πράγματα ως έχουν και να μην επιταχύνουν διαδικασίες διαπραγμάτευσης, σταθμίζοντας εξωτερικές αλλά και εσωτερικές παραμέτρους. Η σημερινή συγκυρία έχει τη διαφορά αφενός της εντονότερης επιλογής προβολών ισχύος της Τουρκίας (αν και όχι κυρίως σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά), αφετέρου της αίσθησης ενός τοπίου περισσότερο αχαρτογράφητου σε σχέση με το παρελθόν, με μια Τουρκία ικανή να εναλλάσσει τα τετελεσμένα με δηλώσεις ετοιμότητας για διάλογο. Πάντως η προσπάθεια της κυβέρνησης να υπογραμμίσει ότι στην πρόσφατη ένταση η καθοριστική παράμετρος ήταν η ελληνική ετοιμότητα για πρακτικές αποτροπής και όχι η διαμεσολαβητική παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα, δείχνει ότι στον βραχύ χρόνο η ελληνική πλευρά κυρίως θέλει να αμυνθεί προκαταβολικά σε πιθανές κριτικές για υπερβολική ενδοτικότητα. *Οι απόψεις του κειμένου εκφράζουν τον αρθρογράφο και δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκη με τις θέσεις της Iskra Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα
0 notes
Link
Όλα δείχνουν ότι πίσω από το σκηνικό έντασης στο Αιγαίου είναι σε εξέλιξη και ια μεγάλη διαπραγμάτευση, με σύνθετες και τεθλασμένες σχέσεις και λεπτές ισορροπίες. Παρότι η μυστική διπλωματία καταδικάζεται από όλους, ταυτόχρονα παραμένει ένας από τους βασικούς τρόπους με τον οποίο διαμορφώνονται οι διεθνείς σχέσεις, ακόμη και σε μια εποχή όπου κυριαρχεί η εικόνα, όπως η δική μας. Αυτό φαίνεται να ισχύει και στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ιδίως μέσα στο νέο τοπίο που έχει διαμορφώσει η συστηματική προσπάθεια της Άγκυρας να θέσει νέα δεδομένα ως προς τις διεκδικήσεις και τις αναθεωρητικές βλέψεις. Είναι σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει πάρει σαφή επιλογή να επιδιώξει διάλογο με τη γείτονα, ακόμη και εάν αυτό συνεπάγεται τελικά και την υποχώρηση από ορισμένες από τις φαινομενικά πάγιες ελληνικές κόκκινες γραμμές. Ουσιαστικά η ελληνική διπλωματία δείχνει να επιστρέφει και πάλι σε μια γραμμή διαλόγου για όλα τα ζητήματα, ακόμη και εάν αυτό συνεπάγεται ότι θα τεθούν στο τραπέζι του διαλόγου και ζητήματα που υποτίθεται ότι ήταν εκτός συζήτησης. Είναι μια κατεύθυνση που προσομοιάζει περισσότερο στη γραμμή που είχε κυριαρχήσει στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και τις αρχές της δεκαετίας του 2000, που άλλωστε ήταν και το κοντινότερο που οι δυο χώρες έφτασαν σε υπογραφή συνυποσχετικού για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με αφετηρία κοινά αποδεκτές μόνιμες διαρρυθμίσεις για τα ζητήματα του Αιγαίου. Αυτό σημαίνει ότι πάμε σε μια κατεύθυνση διαφορετική τόσο από τη γραμμή που κυριάρχησε μετά το 2004 όταν πρυτάνευσε η λογική ότι είναι τα πράγματα δεν είχαν ωριμάσει για μεγάλες κινήσεις. Είναι επίσης σαφές ότι υπάρχει μια επίγνωση ότι η στρατηγική της απομόνωσης της Τουρκίας μέσα από την οικοδόμηση ανταγωνιστικών συμμαχιών έχει όρια, εκτός όλων των άλλων και γιατί οι συμμετέχοντες σε αυτές τις συνεργασίες, δηλαδή το Ισραήλ και η Αίγυπτος δεν επιδιώκουν μια συνολική αντιπαράθεση με την Τουρκία ακόμη και εάν έχουν επιμέρους διαφορές μαζί της. Επιπλέον, φάνηκε ότι ανεξαρτήτως επιμέρους τοποθετήσεων ο κύριος όγκος του αμερικανικού στρατιωτικού και διπλωματικού κατεστημένου δεν έχει αποφασίσει να προχωρήσει σε συνολική ρήξη με την Τουρκία, παρά τις εντάσεις που δημιούργησε η τακτική συμπόρευση της Άγκυρας με τη Μόσχα (στο Συριακό μέτωπο, γιατί στη Λιβύη υποστηρίζουν αντίπαλα στρατόπεδα). Όσο για την ΕΕ, μπορεί χρόνια τώρα να έχει διακοπεί ουσιαστικά η ενταξιακή διαδικασία, όμως τόσο η Κοινή Δήλωση για το προσφυγικό όσο και οι πολλαπλές σχέσεις αρκετών ευρωπαϊκών χωρών με την Τουρκία σημαίνουν επίσης μια απροθυμία συνολικής ρήξης, παρά το γεγονός ότι χώρες όπως η Γαλλία δείχνουν να θεωρούν σοβαρό πρόβλημα την προσπάθεια της Τουρκίας να διεκδικήσει ρόλο περιφερειακής δύναμης. Η αμερικανική προσπάθεια τήρησης ισορροπιών Η συζήτηση που έχει προκύψει ως προς το ποια χώρα τελικά έκανε πιο σημαντικές κοινές ασκήσεις με το αμερικανικό αεροπλανοφόρο USS Dwight D. Eisenhower είναι ενδεικτική ενός τρόπου αντιμετώπισης των διμερών σχέσεων. Είναι το σχήμα σύμφωνα με το οποίο τόσο η αποτροπή κινδύνου όσο και η λυσιτελής δρομολόγηση διαπραγματεύσεων κυρίως θα εξαρτηθούν από την αμερικανική παρέμβαση. Οι ίδιες οι ΗΠΑ έχουν κατά καιρούς τροφοδοτήσει την αντίληψη αυτή κυρίως με τον τρόπο που έχουν παρέμβει σε κρίσιμες στιγμές και συγκρούσεις. Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ είναι προφανές ότι δεν επιθυμούν ούτε μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο γειτονικά κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, που θα δημιουργούσε όρους μιας γενικότερης αποσταθεροποίησης, ούτε όμως και να αναλάβουν να παίξουν πλήρως το ρόλο του επιδιαιτητή. Προφανώς και υπάρχουν διαφορετικές αποχρώσεις στο πώς αντιμετωπίζουν την τουρκική κυβέρνηση η πλευρά του προέδρου Τραμπ και αυτή των Δημοκρατικών, που δείχνουν περισσότερο έτοιμοι να έχουν μια πιο αυστηρή τοποθέτηση απέναντι στην Τουρκία, ιδίως σε ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις με τη Ρωσία, όμως υπάρχει ένας κοινός τόπος ως προς την ανάγκη να μη χαθεί η Τουρκία ως χώρα της Δύσης. Επιπλέον, η στάση της Τουρκίας στον εμφύλιο πόλεμο στη Λιβύη όπου στηρίζει την κυβέρνηση της Τρίπολης και άρα στηρίζει αντίπαλη παράταξη σε σχέση με τη Ρωσία επίσης αναβαθμίζει τη σημασία της στους αμερικανικούς σχεδιασμούς, που δεν βλέπουν με καλό μάτι τη στήριξη της Ρωσίας στην πλευρά Χαφτάρ, έστω και την ίδια επιλογή έχουν κάνει και παραδοσιακοί σύμμαχοί τους. Σε αυτό το φόντο είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν να υπάρχει μια ανοιχτή εστία ανεξέλεγκτης σύγκρουσης εντός ΝΑΤΟ και σε αυτό το πλαίσιο θα προσπαθήσουν να τηρήσουν ισορροπίες, κάτι που ��πορεί εξηγήσει και τον τρόπο που χειρίζονται ζητήματα σχετικού συμβολισμού όπως οι κοινές ασκήσεις. Η προσπάθεια της Γερμανίας να αναβαθμίσει τη διπλωματική της παρουσία Παρότι η βαρύτητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα γεωπολιτικά ζητήματα δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει ένα δεδομένο όριο, κυρίως γιατί η ΕΕ δεν διαθέτει στο στρατιωτικό και διπλωματικό πεδίο οτιδήποτε θα μπορούσε να συγκριθεί με τα εργαλεία που διαθέτει στο οικονομικό πεδίο και παρότι η ίδια η Γερμανία έχει φανεί απρόθυμη να συνεισφέρει ιδιαίτερα στο στρατιωτικό μέρος μιας κοινής ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής (σε αντίθεση με τη Γαλλία που διαθέτει τις πιο ισχυρές ένοπλες δυνάμεις στην ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων πυρηνικών όπλων), το Βερολίνο διεκδικεί έναν αναβαθμισμένο ρόλο σε διάφορες γεωπολιτικές εντάσεις. Αυτό έχει φανεί και στην περίπτωση της Λιβύης όπου η Γερμανία διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο στην αναζήτηση μιας λύσης που να οδηγήσει στο τέλος των συγκρούσεων και μια διαδικασία εκ νέου ενοποίησης της διαιρεμένης χώρας. Ειδικά για την Άνγκελα Μέρκελ η έμφαση στα ζητήματα που αφορούν το ρόλο της ΕΕ (αλλά και της Γερμανίας) στις μεγάλες αντιπαραθέσεις του σύγχρονου κόσμου, έχει να κάνει και με την τη διαπίστωση ότι οι ΗΠΑ δεν παίζουν πια τον ίδιο ρόλο παγκόσμιου ηγέτη. Μεγαλώσαμε με τη βέβαιη γνώση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήθελαν να είναι μια παγκόσμια δύναμη. Εάν τώρα οι ΗΠΑ θέλουν να αποσυρθούν με τη θέλησή τους από αυτόν τον ρόλο, πρέπει να αναστοχαστούμε βαθιά αυτό το ενδεχόμενο, υπογράμμισε σε μια πρόσφατη συνέντευξή της. Βέβαια, για την Μέρκελ αυτό δεν σημαίνει μια στρατηγική αυτονομία, δηλαδή μια ικανότητα της ΕΕ να υπερασπίζεται την ευρωπαϊκή επικράτεια έναντι κάθε απειλής, όπως προτείνει ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, χωρίς αυτή να εξαρτάται από τις ΗΠΑ. Η τοποθέτησή της παραπέμπει περισσότερο σε μια παραλλαγή ατλαντισμού, με διατήρηση της κοινής πυρηνικής προστασίας αλλά και προσπάθεια για συνέχεια του διαλόγου και της συνεργασίας με τη Ρωσία στα πεδία που είναι εφικτό. Αυτό μπορεί να εξηγήσει και γιατί θεωρεί ότι μπορεί να παίξει έναν αποτελεσματικό ρόλο σε διαπραγματεύσεις όπως αυτές για μια πολιτική λύση στη Λιβύη, αλλά και γιατί επιλέγει να πάρει πρωτοβουλίες για τον ελληνοτουρκικό διάλογο και για την αποτροπή μιας κλιμάκωσης της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ούτε είναι τυχαίο ότι η πρώτη απόπειρα για ένα back channel διαλόγου ανάμεσα σε Αθήνα και Άγκυρα έγινε υπό γερμανική φιλοξενία. Ας μην ξεχνάμε ότι το Βερολίνο, σε αντίθεση με το Παρίσι που είναι σε μια τροχιά εντονότερης σύγκρουσης με την Τουρκία, θέλει να διατηρήσει ένα βαθμό ευρωτουρκικής συνεργασίας, ακόμη και ένα αυτό προφανώς δεν σημαίνει κάτι ενταξιακή διαδικασία. Όμως, φαίνεται ότι στη Γερμανία εκτιμούν ότι το γεγονός ότι η Τουρκία έχει σημαντικές και πολυεπίπεδες σχέσεις με την ΕΕ, από οικονομικές συναλλαγές και την παρουσία Τούρκων μεταναστών, μέχρι τα ζητήματα που αφορούν το προσφυγικό, διαμορφώνει ένα πεδίο διαλόγου και ισορροπιών. Σε αυτό το επίπεδο εντάσσεται και η προσπάθεια να αποτραπεί μια περαιτέρω κλιμάκωση της ελληνοτουρκικής έντασης που εκτός των άλλων υπονόμευε οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης των ευρωτουρκικών σχέσεων. Τα όρια των παρεμβάσεων Το ανοιχτό ερώτημα είναι σε ποια κλίμα είτε κινήσεις τήρησης ισορροπιών, είτε κατευνασμού μπορούν να οδηγήσουν μια πιο μόνιμη διαδικασία εξόδου από τη σημερινή κρίση. Η ίδια η Τουρκία δείχνει να σταθμίζει τις επιλογές της, υψώνοντας τους φραστικούς τόνους, επιλέγοντας όμως την ίδια στιγμή και πρακτικές αποκλιμάκωσης στο πεδίο. Όμως, ακόμη δεν έχει γίνει σαφές εάν αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα σε ένα συνολικό διάλογο, ή ένας τακτικός χειρισμός της όλης κατάστασης. Την ίδια στιγμή αυτό αποτυπώνει και τις υπαρκτές ταλαντεύσεις της Άγκυρας σε μια συγκυρία που έχει πολλά γεωπολιτικά μέτωπα ανοιχτά αλλά και το ενδεχόμενο αυξημένης κοινωνικής δυσαρέσκειας στο εσωτερικό, η οποία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με κινήσεις συσπείρωσης ενός θρησκευόμενου ακροατηρίου όπως η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Από την άλλη, η ελληνική πλευρά διαπιστώνει ότι η αντίληψή της για έναν διάλογο εφ’ όλης της ύλης, αλλά με συγκεκριμένα όρια ως προς το τι μπορεί να τεθεί σε συζήτηση, δεν συμπίπτει ακριβώς με τον τρόπο που η τουρκική πλευρά θεωρεί όχι απλώς ανοιχτά μια σειρά από ζητήματα αλλά και ορίζει τις τουρκικές αφετηρίες, μέσα από μια λογική τετελεσμένων. Σε αυτή τη δυσκολία, που γεννά πάντα και το ενδεχόμενο στιγμών αυξημένης έντασης, προστίθεται και το διαρκές ερώτημα εάν και κατά πόσο αυτό που θα φαντάζει ως εφικτός συμβιβασμός δεν θα αντιμετωπίσει στο εσωτερικό της χώρας πολεμική για ανεπίτρεπτη ενδοτικότητα. Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα
0 notes
Link
Η αποκλιμάκωση της έντασης θα περάσει μέσα από έναν διάλογο Ελλάδος και Τουρκίας για μια συζήτηση επί όλων των θεμάτων, για συμφωνία-πακέτο, όπως αναφέρει ρεπορτάζ της κυπριακής εφημερίδας Φιλελεύθερος. Αυτός είναι ο στόχος της Άγκυρας, η οποία επιλέγει διά της ισχύος και τις προκλήσεις να αναγκάσει την Αθήνα να συρθεί σε έναν τέτοιο διάλογο, στην ατζέντα του οποίου θα είναι όλα τα θέματα που επιδιώκει να θέσει προς συζήτηση η κατοχική Τουρκία. Δηλαδή, ότι διεκδικεί παρανόμως και παραλόγως σε βάρος της Ελλάδος. Στη μεγάλη εικόνα θα είναι και η Κύπρος με έναν τρόπο που θα περνά αρχικά μέσα από τον γνωστό διακοινοτικό διάλογο και στη συνέχεια να συνδέεται με μια ενδεχόμενη συμφωνία-πακέτο. Το γεγονός ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία έχουν στρατιωτική ισχύ και ως εκ τούτου είναι πολύ πιθανόν ένα θερμό επεισόδιο, προκάλεσε κινητοποίηση πολλών διεθνών παικτών. Πρωτίστως προκάλεσε την παρέμβαση της Γερμανίας, η οποία αυτό το εξάμηνο προεδρεύει της Ε.Ε. ενώ σαφώς και υπάρχει ανησυχία στο στρατόπεδο του ΝΑΤΟ και των δυτικών εν γένει. Σε διπλωματικό επίπεδο, οι πρώτες κινήσεις, που δεν φαίνεται να δόθηκε συνέχεια ήταν η τριμερής μυστική συνάντηση στο Βερολίνο με τη συμμετοχή του εκπροσώπου της καγκελαρίας, Γιαν Χέκερ, της διπλωματικής συμβούλου του Έλληνα Πρωθυπουργού, Ελένης Σουρανή και του εξ απορρήτων του Ερντογάν, Ιμπραχίμ Καλίν. Η γερμανική Προεδρία θέλησε να δώσει προτεραιότητα στον διάλογο με στόχο να αποφευχθεί περαιτέρω κλιμάκωση της έντασης. Δεν βρήκε από τουρκικής πλευράς πρόσφορο έδαφος, αν και η Άγκυρα άφησε ανοικτό παράθυρο. Η Τουρκία δεν αποκλείει τον διάλογο, αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα σταματήσει την εφαρμογή των σχεδίων της. Είναι, πάντως, ενδεικτικό της τουρκικής συμπεριφοράς, τα όσα φέρεται να είπε ο Ιμπραχίμ Καλίν στους Γερμανούς, όταν οι τελευταίοι τού είχαν ζητήσει να μην προχωρήσει η Τουρκία σε έρευνες στην περιοχή της Κρήτης. Ο Καλίν τους ανέφερε πως στους επόμενους τρεις μήνες η χώρα του δεν θα προβεί σε έρευνες στην περιοχή της Κρήτης. Και προφανώς δεν είπε ψέματα. Εξήγγειλε έρευνες σε άλλη περιοχή της Ελλάδος! Την ίδια ώρα, η περιοχή που έχει επιλεχθεί για έρευνες, σύμφωνα με την παράτυπη Navtex, έγινε με πρώτιστο στόχο να επιβεβαιώσει διαχρονικές παράνομες διεκδικήσεις αλλά και να παρασύρει τις δυνάμεις της Ελλάδος νοτιοανατολικά, έχοντας η Άγκυρα περισσότερες δυνατότητες ελιγμών αλλά και ενίσχυσης εάν και όποτε χρειαστεί. Η κατοχική Τουρκία, όπως παραδέχθηκε προσφάτως και ο Ιμπραχίμ Καλίν, θέλει να σύρει την Ελλάδα σε έναν διάλογο με τουρκικούς όρους. Η Άγκυρα ζητά να συζητηθούν όλα τα ζητήματα του Αιγαίου (!), των νησιών (αποστρατικοποίηση), των θαλάσσιων αρμοδιοτήτων, όπως και το θέμα των ερευνών και γεωτρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Περαιτέρω είναι και τα θέματα της μουσουλμανικής μειονότητας και η εκλογή μουφτή στη Θράκη. Είναι προφανές πως η Τουρκία θέλει διαμοιρασμό του Αιγαίου και ανατροπή της Συνθήκης της Λωζάνης σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Επικαιροποίηση την χαρακτηρίζει ο Ερντογάν για να συνάδει με τα σημερινά δεδομένα η Συνθήκη! Είναι ξεκάθαρο πως είτε διά της επιβολής είτε διά της συναίνεσης της ελληνικής πλευράς η Άγκυρα θέλει αυτά που αμφισβητεί και διεκδικεί να τα συζητήσει σε μια διαπραγμάτευση. Το καθεστώς Ερντογάν θέλει να ελέγξει την περιοχή πλήρως, στα πλαίσια της υλοποίησης των μεγαλεπήβολων σχεδιασμών του, της Γαλάζιας Πατρίδας. Μια από τις επιδιώξεις του είναι η φιλανδοποίηση της Ελλάδος και της Κύπρου, που θεωρεί πως μπορεί να πετύχει διά της ισχύος και της επιβολής. Αυτό που επιδιώκει, ιδιαίτερα έντονα την τελευταία περίοδο, είναι να θέσει το δίλημμα: Είτε Ελλάδα και Κύπρος θα αποδεχθούν τη φιλανδοποίησή τους, είτε θα υπάρξει σύγκρουση. Ξεκάθαρα η Άγκυρα επιχειρεί να θέσει υπό τον έλεγχό της τις δυο χώρες, να τις χρησιμοποιεί ως δορυφόρους υπό την απειλή του πολέμου. Όλα αυτά, βέβαια, μπορούν να επισπευτούν εάν κερδίσει η Άγκυρα αυτή τη μάχη. Γι’ αυτό και η Ελλάδα, όπως και η Κύπρος, θα πρέπει να βρουν τρόπους αποτροπής των τουρκικών ενεργειών. Οι άλλοι διεθνείς παίκτες υποδεικνύουν αλλά και πιέζουν για έναρξη διαλόγου μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Δεν ασχολούνται με το περιεχόμενο και την ατζέντα, αλλά τους ενδιαφέρει να αποφευχθούν τα χειρότερα. Είναι προφανές πως στην προκειμένη περίπτωση οι πιέσεις θα στραφούν προς την Αθήνα, που από τη μια δηλώνει πως δεν συνομιλεί υπό την πίεση των προκλήσεων ενώ δεν φαίνεται να θέλει έναν εφ’ όλης της ύλης διάλογο. Στη μεγάλη εικόνα είναι και η Κύπρος. Η κατοχική δύναμη δηλώνει πως δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και παραπέμπει στον λεγόμενο διακοινοτικό διάλογο με στόχο, πρωτίστως να ξεκαθαρίσει το ενεργειακό. Θέμα, το οποίο η Λευκωσία θεωρεί πως έχει λυθεί στις συγκλίσεις και πως δεν έχει οτιδήποτε άλλο να συζητηθεί. Την ίδια ώρα, η Άγκυρα παραπέμπει σε μια άτυπη Πενταμερή ενώ η προσέγγισή της να αναδείξει το θέμα των γεωτρήσεων, των ερευνών, του διαμοιρασμού εν γένει. Θα είναι, με βάση τους τουρκικούς σχεδιασμούς μια παράλληλη διαδικασία, που σε κάποια φάση θα συναντηθούν. Γαλλία: Θα ανακοινώνονται μόνο όλα όσα πρέπει Η Γαλλία παρουσιάζεται αποφασισμένη να σταθεί απέναντι από την κατοχική Τουρκία. Τα συμφέροντά της στην Ανατολική Μεσόγειο επηρεάζονται από τις τουρκικές κινήσεις. Η προσοχή του Παρισιού, σε αυτή τη φάση, είναι πρωτίστως στα όσα διαδραματίζονται στη Λιβύη. Το Παρίσι δεν θέλει να επικρατήσει η Τουρκία ή η Ρωσία και προβαίνει σε κινήσεις για να αποφευχθούν τέτοιες εξελίξεις. Είναι σαφές πως οι γαλλικές επιδιώξεις συμπίπτουν με τις κινήσεις Ελλάδος και Κύπρου. Είναι προφανές από τις συζητήσεις του Προέδρου Αναστασιάδη, την περασμένη Πέμπτη στο Παρίσι, με τον Γάλλο ομόλογό του, Εμανουέλ Μακρόν, ότι έχουν αποφασιστεί μια σειρά από ενέργειες και δράσεις, που εξυπηρετούν τον στόχο, που είναι η αποτροπή προέλασης της κατοχικής Τουρκίας. Ανακοινώσεις θα γίνονται όταν θα υλοποιούνται αποφάσεις κι αυτό δεν θα ισχύει για όλα όσα συμφωνήθηκαν. Ζητούν και τα ρέστα με καταγγελία στον ΟΗΕ Μόνο η Άγκυρα και οι εγκάθετοι της στα κατεχόμενα να ζητούν και ρέστα για τα ιστορικά και θρησκευτικά μνημεία. Σε μια περίοδο κατά την οποία ο Ερντογάν έχει βεβηλώσει την Αγιά Σοφιά, που για 86 χρόνια λειτουργούσε ως μουσείο, ο αξιωματούχος του κατοχικού καθεστώτος, που εδρεύει στη Νέα Υόρκη, μέσω της τουρκικής Μόνιμης Αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ, απέστειλε μια επιστολή, ημερομηνίας 16 Ιουλίου 2020. Η επιστολή, που συνιστά απάντηση σε αυτή που είχε αποστείλει στις 10 Ιουλίου ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στον ΟΗΕ, ισχυρίζεται ότι η ελληνοκυπριακή διοίκηση, από το 1963, ακολουθεί πολιτική εξάλειψης όλων των ιχνών της τουρκο-ισλαμικής κληρονομιάς της Κύπρου. Περαιτέρω διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι κατά την περίοδο από το 1963 -1974, τζαμιά και άλλα ιερά μνημεία στα τουρκικά χωριά σε όλο το νησί καταστράφηκαν από τους Ελληνοκύπριους. Υποστηρίζει, επίσης, πως από επισκέπτες στις ελεύθερες περιοχές έγινε γνωστό ότι 32 από τα 130 τζαμιά αφέθηκαν να καταρρεύσουν ενώ η πλειοψηφία τους είναι σε κακή κατάσταση. Όπως, σύμφωνα με τον ίδιο ισχυρισμό και εκατοντάδες χειρόγραφα του Ιερού Κορανίου, χαλιά προσευχής κ.λπ. Η επιστολή του Κύπριου Μόνιμου Αντιπροσώπου, στάλθηκε με αφορμή τη μετατροπή της Αγιά Σοφιάς σε τζαμί. Στην επιστολή σημειώνεται, μεταξύ άλλων, πως ο ρεβιζιονισμός είναι ο παραδοσιακός τρόπος λειτουργίας της Τουρκίας. Προστίθεται πως οι προσπάθειες της Τουρκίας να ξαναγράψουν την ιστορία δεν θα μπορούσαν να αντέξουν ούτε στοιχειώδη διερεύνηση, καθώς έχουν αποδειχθεί ιστορικά γεγονότα γύρω από το Κυπριακό με βάση πληθώρα αποδείξεων από πολλές έγκυρες πηγές της διεθνούς κοινότητας, περιλαμβανομένων εκθέσεων του Γενικού Γραμματέα, αποφάσεων διεθνών δικαστηρίων, εκθέσεων φορέων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και, φυσικά, αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. *Πηγή: philenews.com **Οι απόψεις του κειμένου δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκη με τις θέσεις της Iskra Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα
0 notes
Last Seen Blogs
tecnestheim
Untitled
kenzlepuff
Kenzlepuff
rhythmandpoetryrap
R.A.P
twodadhome-blog
The Adventures of My Minions
sofiapics
Untitled