Tumgik
#κυνισμος
emptyenough · 1 year
Text
πότε
Πότε πάψαν οι άνθρωποι άραγε να νοιάζονται ; 
Πότε γίναν όλα τόσο επιφανειακά; 
Πότε έγινε το συναίσθημα αδυναμία;
 Και πότε ο έρωτας παγίδα ;
Πότε άραγε αλλάξαν τα δεδομένα ; 
Και εμείς ; Εμείς πότε μάθαμε να παίζουμε τόσο καλά αυτό το νέο υπό όρους παιχνίδι ; 
Πότε κάναμε τον ρομαντισμό σαχλό ; 
Πότε γίναμε τόσο κυνικοί ; 
Και πότε άραγε γίναμε κάποιοι που δεν είμαστε εμείς ; 
26 notes · View notes
yacinthi · 4 years
Text
‘‘ Δεν σου αξίζω αν δεν ξέρεις τι θες ’’
Iratus, ωκεανοί
524 notes · View notes
imabloodyballerina · 7 years
Quote
Η εποχή είναι τόσο κυνική που ίσως και να μοιάζει ο λυρισμός κάποια στιγμή με πράξη αντίστασης. Είναι σαν να μας έχουν αρπάξει απ’ το σβέρκο και μας πιέζουν να κοιτάμε διαρκώς ένα πτώμα. Σχεδόν απαγορεύεται ένα τραγούδι να μιλάει για τον έρωτα σε μια εποχή που καταρρέει το σύμπαν. Είναι λογικό να συμβαίνει αυτό, είναι όμως και όμορφο όταν τους ξεφεύγουμε. Αυτό βέβαια που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ο τρόπος που μιλάμε ή τραγουδάμε ακόμη και για τον έρωτα. Είναι πράξη αγάπης επίσης το να ουρλιάξουμε για την αδικία που συντελείται γύρω μας. Απόδειξη του ότι είμαστε ακόμη ερωτευμένοι με την ίδια τη ζωή.
Παύλος Παυλίδης
257 notes · View notes
highinuniverse · 7 years
Quote
Με εχει πιασει κυνισμος ,αρνηση και απεχθεια.  θελω να πεθανω γενικα
1 note · View note
yacinthi · 4 years
Text
Θυμάται οτι το παίζει κυνική σε όσους δεν ξέρει και γελάει, οι άμυνες τεράστιες σε όποιον ξέρει να αγαπάει.
463 notes · View notes
yacinthi · 4 years
Text
Την μερα που τον γνωρισα μου πηρε εναν αναπτήρα. Ήταν αρκετά σκληρός μαζι μου εκεινη τη μέρα χωρίς να καταλαβαίνω τον λόγο. Ένας απο την παρεα του συνεχεια με πλησίαζε, με φίλαγε. Μπορούσα να διακρίνω τη ζήλεια στο βλέμμα του. Ούτε που θυμαμαι ποσες φορές απέφυγα τον φίλο του. Μα αυτός εκνευριζόταν. Απότομα πήρε από τα χέρια μου τον αναπτηρα που εκεινος μου αγορασε και δεν με άφηνε να ανάψω τσιγάρο. Στο τελος της μερας, οταν επρεπε να γυρισω σπιτι μου με το τρενο, με πήγε στον σταθμό. Ειχα γυρισει την πλάτη μου και κατέβαινα τα σκαλιά ��ου σταθμού οταν ακουσα απο πισω μου ενα ‘Τι, έτσι φεύγεις;’ . Γυρισα πισω και με αγκάλιασε.
Μιλούσαμε ωρες ατελείωτες. Μου έλεγε να κόψω το καπνισμα οσο ακομα μπορώ. Του ελεγα πως δεν θελω. Βγήκαμε αρκετές φορές μαζί με άλλους αλλα παντα θα θυμαμαι το πως στο τελος της μερας πάντα αυτός με μάζευε.
Ενα μήνα μετά ειχαμε τελειως χαθεί. Και ξαφνικά σκάει απο το πουθενά εκει που ημουν με την παρεα μου, με σηκώνει ολόκληρη και με παίρνει αγκαλιά και μου ειπε πως του ειχα λειψει. Δεν σταματησε ποτέ να με εκπλήσσει. Απο τοτε τον εβλεπα συνέχεια εκει που εβγαινα. Ειτε με εβλεπε στο τραμ και έμπαινε μεσα για να μου μιλησει, ειτε μου επαιρνε το τσιγαρο απο το στομα στην πλατεια και το εσβηνε. Εκνευρίστηκα τοσο πολύ που δεν σεβόταν την επιλογή μου να καπνίζω που έσπασα τον αναπτήρα που μου ειχε παρει μπροστά του.
Μια μέρα μου είπε οτι θα σταματούσε να μου λεει για το τσιγάρο γιατι δεν επαιρνα απο λόγια. Ήταν απο τις τελευταιες φορές που τον είδα. Απομακρύνθηκε, σταματήσαμε να μιλάμε, πέρασανε μηνες μεχρι να ξανασυναντηθούμε σε ενα παρτι. Ειχα πιει πολύ εκείνο το βράδυ. Στο τέλος της μέρας ήταν αυτός που με μάζεψε, αυτός που με κουβάλησε, πάντα αυτός ήταν.
Μπορεί να μην τον ξαναείδα αλλά εκείνος είναι ο λόγος που έκοψα το κάπνισμα.
128 notes · View notes
yacinthi · 4 years
Text
τα πάντα εδώ κινούνται με χρήμα και έρωτα,
αγαπάω καλά, μισώ υπέροχα και αγέρωχα
29 notes · View notes