Tumgik
#Casa Knole
mypepemateosus · 2 months
Text
Tumblr media
13 notes · View notes
la-semillera · 2 years
Text
Georgia O'keeffe & Virginia Woolf
Tumblr media
De niña Virginia Woolf era una gran aficionada a cazar mariposas y polillas. Con ayuda de su hermana y hermanos, solía embadurnar los troncos de los árboles con melaza para atraer y capturar a los insectos y clavar después sus cuerpos sin vida en planchas de corcho, con las alas extendidas y sujetos por alfileres. Su interés no decayó con la madurez y cuando descubrió que también a mí me gustaba cazar insectos, insistió en que saliéramos juntos de expedición por los campos de Long Barn, la casa que mi familia tenía en Kent, a tres kilómetros de Knole, donde había nacido mi madre. Yo tenía nueve años. Una tarde de verano mientras peinábamos las altas hierbas con nuestras redes sin atrapar nada, Virginia se detuvo de pronto, y apoyándose en su bastón de bambú como un salvaje descansaría sobre su azagaya, me preguntó: «¿Cómo es ser niño?». Yo, sorprendido, repuse: «Bueno, Virginia, ya lo sabes. Tú también has sido niña. Yo no sé cómo es ser tú, porque nunca he sido mayor». Fue la única ocasión en que conseguí sacar lo mejor de ella, dialécticamente. Creo que intentaba reunir información para el retrato de James en Al faro, que estaba escribiendo en aquel momento, puesto que James era más o menos de mi edad. Me explicó que no le resultaba de gran utilidad rememorar su propia infancia porque las niñas no son como los niños. «Pero ¿de niña eras feliz?», pregunté. He olvidado lo que me contestó, pero creo que ahora sé la respuesta, ya que su infancia y juventud son casi las más documentadas que conocemos. Más que infeliz, tuvo una infancia problemática. Su madre murió cuando Virginia tenía trece años y su hermanastra cuando tenía quince. A los veintidós perdió a su padre y dos años después a su hermano Thoby. Otra hermanastra suya estaba trastornada. La propia Virginia, ya desde bastante joven, sufrió períodos de depresión aguda e incluso enajenación mental. Sus hermanastros abusaron sexualmente de ella cuando todavía era demasiado joven para entender lo que ocurría. Sufrió, pues, una serie de calamidades que podrían haber conducido a una juventud profundamente traumática. Pero Virginia era valiente, con una fuerte capacidad de recuperación y una gran iniciativa. Tal como muestran sus primeras cartas y diarios, mejor que otras recopilaciones posteriores, Virginia se desarrolló de forma bastante normal y aunque no le importaba el éxito social, tenía facilidad para hacer amigos y desde edad muy temprana demostró el impulso de recoger por escrito todas sus experiencias. El mismo día que salimos a cazar mariposas me dijo: «En realidad nada ocurre hasta que se describe. Así que tienes que escribirles muchas cartas a tu familia y amigos y llevar un diario». El dolor se aliviaba yel placer se intensificaba al dejar constancia escrita de ellos. 
Virginia nació en Londres el 25 de enero de 1882; era la tercera hija de Leslie y Julia Stephen. Tanto su padre como su madre habían estado casados antes y ambos aportaron a la unión hijos del matrimonio anterior. Las personas más importantes para ella durante la infancia fueron sus padres, su hermana Vanessa y su hermano mayor Thoby. Julia era hija de John Jackson, que ejerció gran parte de su carrera como médico en Calcuta, y Maria Pattle. Como su madre, Julia fue una de las mujeres más bellas de su tiempo .De joven posó para Watts, Burne-Jones y su tía la fotógrafa Julia Margaret Cameron, a quien debemos una imagen de Julia claramente prerrafaelita, a menudo de una contención trágica y, como Virginia, siempre bella pero nunca bonita. Lo que más llama la atención de estos retratos es la serenidad de la mirada, como si la vida fuera una constante prueba de carácter que ella superara triunfalmente, pero tal vez esta impresión responda a la inmovilidad que exigía la fotografía en sus comienzos: no se puede mantener una sonrisa más de un instante sin que parezca falsa.        
- Nigel Nicolson,  Virginia Woolf. MONDADORI, 2002. Traducción: Cruz Rodriguez Juiz 
-  Eagle Claw and Bean Necklace
6 notes · View notes
ozrevistaoz · 4 years
Text
Vita and Virginia es un drama dirigido por Chanya Button, en el que cuentan la relación entre estas dos escritoras. Virginia Wolf (Elizabeth Debicki) conoce a la también escritora Vita Sackville-West (Gemma Arterton) en Londres en la década de 1920. A pesar de que ambas están casadas, entre ellas nace una pasión que la moral de la época prohíbe; ellas la viven en conocimiento de sus respectivos esposos con los que tenían un vínculo sincero. Vita inspirará una de los libros más conocidos de Wolf, Orlando.
youtube
Fue el cuñado de Virginia Woolf, Clive Bell, quien la avisó de que una aristócrata famosa en todo Londres por sus aventuras homosexuales, Vita Sackville-West escritora que había puesto los ojos en Virginia desde la lectura de sus libros. Virginia escucha una emisión radial en la que Vita habla sobre el matrimonio. ¨La independencia no tiene sexo¨, dice Vita, ante una Virginia de escucha atenta. Quería conocerla, para lo cual se organizó una cena. La madre de Vita intuyendo lo que podía surgir de ese encuentro le pide que no vaya a la reunión en casa de los Woolf.
“Vita es una lesbiana declarada, ten cuidado”, le dijo Clive, a lo que Virginia respondió: “Pues con lo esnob que soy, no sabré resistirme”. Pese a los displicentes comentarios iniciales de la novelista, parece que el encuentro surtió el efecto deseado por Vita: despertar el interés, primero, y el deseo luego de la gran Virginia Woolf.
A partir de ese intercambio epistolar, la periodista y escritora Pilar Bellver creó la novela, A Virginia le gustaba Vita, publicada por la editorial Dos Bigotes. Novela que fue base para el guión de esta película, escrito por Eileen Atkins y Chanya Botton.
¨LOS CELOS DEBEN SER DESTERRADOS COMO UN MANUSCRITO INSERVIBLE¨
Virginia Woolf no tenía problema alguno en plantearse una relación homosexual. Se había criado en un ambiente de absoluta libertad, a su alrededor eran comunes tanto las relaciones extramatrimoniales como las relaciones entre personas del mismo sexo -a pesar de la rígida moral victoriana que parecía imperar, el grupo de Bloomsbury en el que reinaban ella y su hermana Vanessa; era muy libre con respecto al sexo. A pesar de esto, Virginia era una mujer incapaz de sentir deseo sexual por su marido, Leonard Woolf, con quien por lo demás formaba un matrimonio de muy buenos compañeros, una comunión intelectual.
En cuanto a Vita, su conducta era promiscua, y estaba igualmente casada. Su esposo, Harold Nicolson, era abiertamente homosexual y aceptaba de buen grado las andanzas de ella a pesar de que le pedía evitar los escándalos. No todo el mundo era igual de tolerante. El marido de una de sus amantes, el poeta sudafricano Roy Campbell, persiguió a Vita por medio Londres con una pistola cuando se enteró de la infidelidad de su esposa con Vita.
  Como señala Pilar Bellver en el libro, había sintonía y complicidad no sólo en el seno de ambas parejas sino también entre los matrimonios mismos, que mantuvieron su amistad hasta el final. “No había celos entre los Woolf y los Nicolson, pues habían llegado, independientemente, a la misma definición de confianza”. Quizá Leonard fuera el menos contento con la situación, pero no por miedo a que Virginia se alejara de él sino a que las emociones en juego “pudieran volver a perturbarle la mente”. La escritora padecía depresiones (trastorno bipolar según el diagnóstico de hoy) desde los 13 años, cuando murió su madre, y -como es sabido- acabaría suicidándose en el río Ouse.
Vita y ella, a pesar de llevarse diez años de diferencia, -tenían 33 y 43 cuando se conocieron- inician una relación de alta intensidad. Todo queda registrado en los diarios de ambas, y la gran cantidad de correspondencia que mantuvieron.
EQUILIBRIO Y LIBERTAD
A Vita -que por cierto goza de mucho mayor éxito en ventas- a pesar de que admiraba a Virginia le molesta que esta parecía no entregarse por completo, como si su naturaleza de narradora le hiciera estar siempre, tomando nota de lo vivido. ¨Lo que tienes de mi es todo lo que puedo dar¨, le dice Virginia. Por otra parte, la autora de Una habitación propia no puede digerir bien los constantes amoríos de su amante.
De camino a Teherán, donde su marido es encargado de negocios de la embajada inglesa, Vita siente tal deseo de estar con Virginia que fantasea con raptarla. A su vuelta de Persia, afloran sin embargo los primeros indicios de alejamiento entre la pareja. A pesar de todo, las amantes se las arreglan para, pasado lo más bullente del amor, construir lo que Vita define como “una amistad respetable, cierta, durable, casta y tibia”. Algo menos intenso pero más duradero que aquellos primeros encuentros ardientes en la gran mansión de Vita, Knole, tan grande que nadie podía precisar cuántas habitaciones tenía. La inmensa hacienda de los Sackville-West, que sigue siendo una de las cinco mayores de Inglaterra -más grande que Buckingham Palace, por ejemplo-, desempeña un papel importante en la historia.
Después de haber escrito La señora Dalloway y Al faro, Virginia Woolf pide permiso a Vita, que se halla en plena vorágine de traiciones, para escribir sobre ella, y Vita acepta. El resultado es otra obra increíble, Orlando, que trata sobre un personaje que vive cinco siglos, primero como hombre y luego como mujer.
Una película lesbica, con filosofía íntima, que nos permite ver un poco el mundo de la genial Virgina Woof, y su vínculo con Vita, tan importante para su vida teniendo en cuenta los libros que Virginia escribió en ese período.
Es de destacar también, un bello instante del film en que las dos parejas van juntas a ver el eclipse. Previamente Virginia y el esposo de Vita, mantienen una conversación trascedentalmente sincera. Recomendada. 
  [ABTM id=735]
Vita and Virginia, la relación de dos mujeres fascinantes Vita and Virginia es un drama dirigido por Chanya Button, en el que cuentan la relación entre estas dos escritoras.
2 notes · View notes
Text
Jacobino
Los jacobinos eran un grupo político conocido como el ala más radical de la Revolución francesa de 1789. Esta agrupación estaba en oposición al grupo más moderado conocido como los girondinos.
La ideología de los jacobinos era republicana y popular, proponían un estado gobernado por el pueblo y sin monarquías absolutistas. Defensores de la democracia, las leyes y la constitución con la participación del pueblo en la toma de decisiones.
Líderes jacobinos
Entre los líderes que representaban a los jacobinos se encontraban:
Maximilien Robespierre (1758 – 1794): Abogado, escritor, orador y político. El máximo representante e impulsor de las ideas jacobinas, gobernó Francia y se caracterizó por medidas drásticas y sangrientas, lo que lo lleva a la horca en 1794.
Louis de Saint-Just (1767 – 1794): Político, mano derecha de Robespierre, fue el encargado de grandes ejecuciones contra sus principales opositores. Es conocido como el «arcángel del terror» por las persecuciones políticas durante la revolución.
Jean-Paul Marat (1743 – 1793): Médico, científico, periodista y político, identificado fuertemente con el sector jacobino. Fue asesinado por los girondinos.
Tumblr media
Arquitectura Jacobina
La arquitectura jacobina es el nombre que se le da a un estilo arquitectónico que corresponde con la segunda fase del Renacimiento en Inglaterra, anterior al estilo isabelino. Su nombre se corresponde con el Rey Jacobo I de Inglaterra. Si bien permanecieron las formas básicas del diseño isabelino, se observa un uso más consistente y unificado del diseño formal, tanto en planta como en elevación. Se hace mucho uso de columnas y pilastras, arcadas de arco circular, y techos planos con parapetos. Entre los edificios jacobinos se destacan la casa Hatfield, la casa Knole y la casa Holland.
Tumblr media
Su arquitectura se caracteriza por ventanas divididas con parteluz y por una profusa decoración tanto externa como interna. En contraste con la casa de estilo isabelino, los edificios de la época jacobina están construidos con frecuencia con más ladrillo que piedra; sus tejados tienden a adoptar forma de cornisas.
Tumblr media
Interiores Jacobino
Los interiores se caracterizan por el ornamento, escaleras realizadas en madera que ascienden alrededor de un rectángulo y paneles de decoración muy lujosa adornan los techos y las paredes de las habitaciones. Los principales ejemplos de este estilo se encuentran en muchas casas de campo construidas para la nobleza tales como Hatfield (1612) Audley End (1603) y Bramshill (1612).
Tumblr media
Mobiliario Jacobino
Este estilo impera en Inglaterra entre los años 1600 a 1660. Ya no se usan los motivos arquitectónicos en la decoración, el tallado y la decoración se expresan mas libremente que en el período Isabelino. El mueble de estilo jacobino es algo más ligero y pequeño que el de estilo isabelino y no está tan profundamente tallado. Armarios ornamentados y mesas con patas bulbosas son típicas de este estilo. En las colonias inglesas se llevó a cabo un estilo más rudo y simple que el estilo inglés y se utilizó hasta finales del siglo XVII.
La rigidez de las sillas y los torneados sin decoración tallada expresan una clara influencia española.Muestran una gran exuberancia de decoraciones, los soportes y los paneles de los muebles tienen torneados en sentido longitudinal de objetos tales como vasos y perlas, que constituyen los adornos mas usuales de este estilo. Son comunes las esculturas y la marquetería, las incrustaciones de nácar y oro, así como algunos trabajos de decoración usando lacas al estilo chino para finales del período.El zócalo es mas ligero que en la etapa anterior y son frecuentes las patas salomónicas.
La madera de roble y de pino eran los materiales mas populares.  Por regla general, la construcción de muebles jacobinos era simple. Se montaban con uniones de mortaja y espigas, unidas con clavijas. La mayoría de las líneas son cuadradas y rectangulares, la mayoría con superficies planas de frente. El arte de taracea y chapeadura añade un decorado maravilloso, especialmente en los armarios y gabinetes. Muchas piezas fueron pintadas, lo que agrego al estilo de la pieza.
Los materiales utilizados para el tapizado de las sillas y sofás jacobinos son de muy buena calidad y ornamentación. Materiales como seda, tapices, lino, terciopelo, e incluso cuero, fueron utilizados en varios tipos de sillas. Los muebles de la época jacobina pueden ser encontrados principalmente en las casas de subastas de Inglaterra. 
Tumblr media
Características del Mobiliario Jacobino
Se continúa con las estructuras rectangulares y contornos sencillos.No obstante, hay una diferencia que debe remarcarse, y es que los muebles se construyen más pequeños y ligeros.
La talla es algo menos profunda que en los estilos anteriores.
Los labrados en forma de bulbo de melón se hacen más pequeños y no se tallan, se hacen menos ostentosos.
Las patas de sillas, mesas, etc., se construyen a base de balaustres con estrangulaciones más o menos acentuadas.
Entre los elementos ornamentales se utilizan los motivos generales del Renacimiento, sobre todo capitales jónicos y delgadas hojas de acanto, círculos entrelazados, palmetas y guilloquis.
Aparece la mesa con patas simulando una puerta, como asimismo sillas en X, imitación de las italianas,marcos de espejo fnamente tallados y sillas torneadas.
Muebles característicos del estilo Jacobino
El sideboard: Pierde su cuerpo superior y se hace mas largo y en el frente aparecen unos travesaños decorados.
Tumblr media
El cupboard: Toma un estilo buffet, lleva cuatro compartimientos dos superiores y dos inferiores. Desaparecen las columnas y los montantes se convierten en piezas decorativas de la armazón.
Tumblr media
La refectory table: Mantiene la linea del período isabelino pero es mas ligera.
Tumblr media
La gate table: Es una creación de este período, es una mesa plegable y ligera donde las patas son giratorias y se pueden doblar hacia el tablero, también se construyen con un tablero de dos partes semicirculares, una de las cuales es abatible.
Tumblr media
El sillón: Suelen estar revestidos de tejidos bordados y su respaldo es recto. Las patas son bastante simples pero pueden estar torneadas.
Tumblr media
La silla y el taburete: Se construyen para tener armonía con la mesa que los acompaña.
Tumblr media
Video de Muebles del estilo Jacobino
youtube
Ilustración Jacobina
Tumblr media
3 notes · View notes
Text
La cuadratura del Círculo de Bloomsbury
José luis Barrera
    La casa de Eddy
La casa señorial de Knole está al sureste de Londres. Es una construcción de estilo jacobino que terminó de levantarse a principios del siglo diecisiete. Ni las confrontaciones religiosas entre católicos y anglicanos ni el cambio de reyes o las guerras mundiales han logrado destruir una construcción que parece reírse del transcurso de los siglos.
Alrededor…
View On WordPress
0 notes
casalcalifornia · 6 years
Text
Conheça a Knole House, localizada a poucos quilômetros do centro de Londres. O local já foi residência de arcebispos, palácio real, lar de uma importante família inglesa e, atualmente, está aberto ao público. Veja como incluir o local no seu roteiro na Inglaterra.
A KNOLE HOUSE & PARK
OS PRIMÓRDIOS: ARCEBISPOS
A Knole House está situada no Knole Park, um parque 4,0 km², localizado na cidade de Sevenoaks, no condado de Kent. O primeiro proprietário registrado da propriedade, nos anos 1290, foi Robert de Knole. Em 1419, a propriedade foi comprada por Thomas Langley, bispo de Durham. A propriedade foi adquirida por James Fiennes na década de 1440. Seu herdeiro, William, vendeu a propriedade, em 1456, para Thomas Bourchier, Arcebispo de Canterbury. Em 1480, Bourchier deu a casa à Sé de Canterbury. Nos anos seguintes, a Knole House continuou a ser ampliada, com a adição de um grande pátio, conhecido como Green Court, e uma nova torre de entrada. Após a morte de Bourchier em 1486, Knole foi ocupado pelos quatro arcebispos seguintes. O Knole Park foi cercado para fazer um “Parque de Cervos”, já que o rei Henrique VIII costumava visitar o local para caçar.
Fachada da Knole House
Green Court
Estátua no Green Court
KNOLE COMO PALÁCIO REAL
Henrique VIII adquiriu a casa para sua filha Maria, na época do divórcio de sua mãe, Catarina de Aragão. Maria deu a residência de volta ao seu arcebispo de Canterbury, mas, com suas mortes em 1558, a casa voltou à Coroa. A rainha Elizabeth I, que sucedeu Maria, concedeu a propriedade a seu primo Thomas Sackville, que na época tinha o título de Lord Buckhurst.
Destaque do relógio que separa a Green Court da Stone Court
FAMÍLIA SACKVILLE E DIAS ATUAIS
No final do século XIX, a escritora, poetisa e jornalista Vita Sackville-West cresceu lá. Ela foi a inspiração para o protagonista do livro “Orlando: A Biografia”, de sua famosa amiga e amante, Virginia Woolf. Knole é conhecida por ser uma casa de calendário: com 365 quartos, 52 escadarias, 12 entradas e 7 pátios. No entanto, Knole é uma propriedade tão grande e irregular que seria impossível dizer com certeza. Quando a National Trust adquiriu a casa em 1946, a maioria dos quartos foi alugada de volta à família Sackville. O 7º Barão Sackville e sua família ainda moram em Knole hoje em apartamentos privados. Atualmente, a Knole House é um lar de uma coleção de retratos, com tapeçarias e mobiliário do século XVII. Além disso, há um estúdio de conservação de última geração e um rebanho de cervos selvagens que ainda encanta os visitantes.
COMO É A VISITA A KNOLE HOUSE
Como já citado, a Knole House é uma propriedade imensa e o mapa abaixo dá uma ideia do que encontrar por lá. Em seguida, daremos informações mais detalhadas sobre o que encontrar por lá.
Mapa da Knole House. Figura: site oficial
1. CENTRO DE VISITANTES
O Centro de Visitantes é o local para comprar os ingressos para a Knole House e também para se ter um primeiro contato com um pouco da história do local e o papel que a Knole representou ao longo dos séculos. Há uma pequena exposição informativa com objetos e painéis informativos.
Um pouco da exposição no Centro de Visitantes
2. GATEHOUSE TOWER
A Gatehouse Tower é a porta de entrada para a Knole House. Durante séculos, os visitantes de Knole foram recebidos passando pela torre que domina a fachada oeste de Knole. Ela  foi construída por Thomas Bourchier, arcebispo de Canterbury, entre 1472 e 1474.
Gatehouse Tower: a principal entrada da Knole House
Gatehouse Tower vista da Greencourt
Subindo a escada íngreme em espiral há alguns quartos com objetos históricos e muitas informações sobre seus antigos moradores. O quarto e a Sala de Música já abrigaram Edward Sackville-West, 5º Barão Sackville. Em exibição estão muitos de seus pertences, incluindo livros e discos de música de sua variada coleção, bem como seu gramofone.
Itens de Edward Sackville-West na torre. Foto: site oficial
No topo da torre é possível admirar as vistas panorâmicas do Knole Park. É aqui que a afirmação de Virginia Woolf, no livro Orlando (1928), ganha vida ao dizer que Knole é “mais parecida com uma cidade do que com uma casa”. O National Trust adquiriu recentemente uma cópia de “Orlando” autografada de Virginia Woolf para Edward, e ela também está em exposição permanente na torre.
Vista da Green Court a partir do alto da torre
O topo da torre possui vários totens explicativos
O Knole Park circunda toda a área
3. SHOWROOMS
Os quartos abertos ao público exibem a notável coleção de tecidos, móveis e pinturas da Knole House. Infelizmente, é proibido tirar fotos na área interna da mansão. Embora a residência seja enorme, devido a um grande projeto de renovação, pode-se visitar somente 5 das principais salas. Na primavera de 2019, muitas outras delas serão reabertas para visitação. Confira um pouquinho do que encontrar por lá.
Atravessando o Green Court para chegar ao Stone Court
Stone Court
Entrada principal para as salas da mansão é feita pela Stone Court
The Great Hall
O “Grande Salão” é o primeiro cômodo da visita. Ele foi completamente redecorado recentemente através de imagens retiradas de aquarelas, fotografias e inventários. Os retratos que decoram as paredes refletem um quadro de 1904 e foram todos restaurados. As molduras das três grandes pinturas de George III, da rainha Charlotte e de George IV, tiveram a pintura de bronze removida e as molduras voltaram à sua aparência dourada original, e agora se destacam nas paredes de madeira.
The Great Hall. Foto: site oficial
The Ballroom
Saindo do Great Hall, chega-se a uma bonita escadaria toda decorada que leva até o “Salão de Bailes”. O destaque desta sala ornamentada e distinta é a obra-prima de John Wootton, 1727, “Uma perspectiva do castelo de Dover”, uma das maiores pinturas da Knole House. Os tapetes, estofados e cerâmicas foram limpos e conservados, o teto e os painéis de parede do início do século XVII foram limpos e preservados. A nova iluminação e aquecimento criam um ambiente melhor para destacar a coleção.
Ballroom. Foto: site oficial
The Reynolds Room
A atração principal desta sala é o retrato elegante de Louis-Pierre Quentin de Richebourg, Marquês de Champcenetz. Acredita-se que o retrato tenha sido encomendado por John Frederick Sackville, terceiro duque de Dorset , e pendurado em Knole até ser vendido a um colecionador americano em 1930. Foi comprado de volta pela National Trust em um leilão realizado em 2016.
The Reynolds Room. Foto: site oficial
The Cartoon Gallery
 Esta sala possui esse nome devido ao conjunto de seis grandes cópias do século XVII das pinturas do famoso pintor Raphael. Os originais foram pintados no século XVI, encomendados pelo Papa Leão X, em 1515, como desenhos para tapeçarias feitos para cobrir as paredes inferiores da Capela Sistina do Vaticano. As pinturas foram renovadas e agora é possível ver as cores originais e detalhes finos anteriormente obscurecidos pelo verniz amarelo grosso.
The Cartoon Gallery. Foto: site oficial
The King’s Room
O “Quarto do Rei” pode ser observado através de uma parede de vidro. Ele possui uma cama esplendorosa do século XVII, que é um dos objetos mais espetaculares da coleção de Knole, com seus ornamentos de ouro e prata cobertos com penas de avestruz. É um dos três leitos de Estado na Knole House, provavelmente feito para James II quando ainda era Duque de York. Destacam-se também lindas tapeçarias e cortinas.
Cama no Quarto do Rei. Foto: site oficial
4. ORANGERY E JARDINS
O jardim privativo do Lord Sackville é um espaço com gramados, um jardim murado, uma área de desértica e um pomar medieval. O jardim de Knole existe desde o início do século XV e foi ampliado ao longo dos anos. Há muito para explorar no jardim, gramados e com caminhos musgosos sinuosos e clareiras escondidas. O pacífico jardim murado e os pomares são o local perfeito para um passeio. Todas as terças-feiras, de abril a setembro, os visitantes podem aproveitar o jardim de 500 anos da Knole House. O acesso é feito através da bela Orangery.
Orangery
Há diversos tipos de tours pelos jardins
Área verde repleta de plantas
5. OUTRAS ÁREAS
Café e Loja: O café oferece lanches rápidos, refeições quentes e bebidas. Há na área interna e externa e um espaço no terraço com vistas para o Knole Park. A lojinha possui uma variedade de itens alimentícios, utensílios de cozinha, acessórios para casa, lenços e bolsas, equipamentos de jardinagem e lembranças da Knole House.
Almoço na Knole House: batata assada e saladinha
Centro de Conservação: É possível vivenciar a conservação em ação de quarta a sábado, à medida que especialistas recuperam as camadas da história em Knole. Este é o único estúdio de conservação do National Trust aberto ao público.
Livraria: Aqui você vai encontrar romances históricos, guias de caminhadas e livros de culinária. Knole tem muitas conexões literárias famosas e a livraria  o lugar perfeito para relaxar e descobrir muitos livros interessantes. As famílias podem se preparar para uma história na área infantil, que é repleta de livros, jogos e brinquedos.
COMO CHEGAR À KNOLE HOUSE
Para ir para a Knole House partindo de Londres, você pode pegar o trem nas estações London Charing Cross, London Cannon Street, London Bridge ou London Blackfriars. Desça na estação Sevenoaks após 30 a 35 minutos de viagem. Chegando à estação, vire à direita para seguir pela London Road até encontrar com a High Street.
Caminhando pela London Road
Caminhe pela High Street até chegar na Igreja St Nicholas. Do lado oposto da igreja fica o portão de entrada para Knole Park. Até aí, você terá caminhado por cerca de 1,5 km (em torno de 20 minutos). Passe o portão de entrada e caminhe por mais 1 km por uma estrada que corta o Knole Park até chegar à Knole House. Se preferir não caminhar, pode pegar um táxi em frente à estação Sevenoaks.
Caminhando pela estradinha dentro da propriedade
INFORMAÇÕES IMPORTANTES
Knole House
Endereço: Knole House, Sevenoaks TN15 0RP, Inglaterra
Horários: diariamente de 10h às 17h | Showrooms de 12h às 16h | Quartos abertos somente entre os meses de abril a setembro | Jardins abertos somente às terças-feiras de abril a setembro
Entrada:
Gatehouse Tower + Showrooms + Jardins: £11.30
Gatehouse Tower: £3.15
Showrooms + Jardins: £8.15

Leia mais sobre lugares nos arredores:
Inglaterra: Hever Castle – o castelo de Ana Bolena
Inglaterra: O que fazer em Rochester – Roteiro de 1 dia
Bodiam Castle: um histórico castelo medieval na Inglaterra
Conheça a Knole House, localizada a poucos quilômetros do centro de Londres. O local já foi  residência de arcebispos, palácio real, lar de uma importante família inglesa #viajonarios #knolehouse #inglaterra
0 notes
mypepemateosus · 3 months
Text
Tumblr media
3 notes · View notes
mypepemateosus · 11 months
Text
Tumblr media
15 notes · View notes
mypepemateosus · 2 years
Text
Knole House, Inglaterra.
Es la quinta casa más grande de Inglaterra, la casa, solo el edificio, mide 4 acres, y tiene un jardín amurallado de 26 acres más.
Además, todo esto, está rodeado por un parque de ciervos maravilloso de mil acres por el que se puede pasear.
Tumblr media
5 notes · View notes
mypepemateosus · 2 years
Text
Knole House en Sevenoaks, Kent, La casa del siglo XV era antiguamente un palacio del arzobispo y durante 400 años fue el hogar de la familia Sackville.
La llaman la casa calendario, porque tiene siete patios (como los días de la semana), doce entradas, 52 escaleras (aunque ahora tiene menos) y 365 habitaciones.
http://www.unblogyunparaguasenlondres.com/las-maravillosas-casas-de-campo-de-inglaterra/
Tumblr media
11 notes · View notes
mypepemateosus · 3 years
Text
Knole, Kent.
Knole é unha das casas históricas máis importantes e completas de Gran Bretaña, cun pasado colorido como o palacio do arcebispo, o antigo coto de caza de Henrique VIII, o fogar da familia Sackville durante 400 anos e unha fonte de inspiración literaria para Virginia Woolf.
Tumblr media
0 notes
mypepemateosus · 3 years
Photo
Tumblr media
Knole es una casa de campo y antiguo palacio arzobispal situado en Knole Park, un parque de 1.000 acres (400 hectáreas)
0 notes
mypepemateosus · 3 years
Photo
Tumblr media
Knole NT es una casa de campo y antiguo palacio arzobispal situado en Knole Park, un parque de 1.000 acres (400 hectáreas)
0 notes