#atlassen

[bartwatching]

Bezocht de tentoonstelling Open Kaart @allardpierson #Amsterdam een reis door 7 eeuwen kaarten en atlassen, vanaf de 15e eeuw tot aan de kaarten van de toekomst #tentoontstelling #atlassen #kaarten https://www.instagram.com/p/Cp49X9ONpF2fipF_fBILnJ5HtPzM7QfHLEPNiM0/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#amsterdam #tentoontstelling #atlassen #kaarten

[onlinearchief]

Atlas

Als kind was ik geobsedeerd met atlassen. De collectie kaarten kon ik uren naar kijken. Elke weg volgde ik met mijn vinger, denkend alsof ik met een auto er over reed. De sti[[en langs die wegen die steden voordoen groeien in grote als de mensen die er wonen. Elke kaart anders maar hetzelfde steeds lijnen en stippen die de wereld voorstellen. Denkend aan hoe het er uit zou zien.

[regioonlineofficial]

Haastrecht - Op woensdag 8 februari vindt er een taxatiemiddag plaats in Hotel restaurant Over de Brug in Haastrecht. Taxateur Arie Molendijk taxeert daar uw oude boeken zoals oude (staten)bijbels, atlassen, geïllustreerde werken en reisboeken, handschriften, oude brieven, foto's, ansichtkaarten en prenten.  De in den lande bekende taxateur werkt al jaren samen met de Vrije Universiteit, de Koninklijke Bibliotheek en andere bibliotheken en overheidsinstellingen. Regelmatig wordt hij gevraagd bibliotheken te taxeren voorafgaand aan een veiling.  Molendijk: "De taxaties die ik verricht, zijn zo mogelijk gebaseerd op recente opbrengsten van vergelijkbaar materiaal op veilingen. De taxaties vinden alleen plaats op mijn taxatiedagen, dus niet via foto's, telefoon of per e-mail."  Arie Molendijk taxateur. Foto: Molendijkboeken.nl De kosten voor een taxatie zijn vijf euro voor één tot ongeveer tien boeken of seriewerken. De taxatiekosten van grotere collecties/bibliotheken, die meer tijd in beslag nemen, variëren van 25 tot vijftig euro. "U krijgt altijd alle aandacht en uitleg. Een taxatierapport is zo nodig ook mogelijk, maar alleen voor waardevolle boeken met een waarde vanaf tweehonderd euro en tegen een van tevoren afgesproken tarief."   Taxatiemiddag Bezoekers zijn van harte welkom op de taxatiemiddag en worden vriendelijk ontvangen in het restaurant van het hotel, Veerlaan 1 op woensdag 8 februari van 14.00 tot 16.30 uur. Vrije inloop zonder afspraak. Voor meer Informatie: www.molendijkboeken.nl 

[andasuriname]

Meerzorg anno 1929

Verslag in De West op  20-09-1929 De Gouverneur had heden een twaalftal personen uitgenoodigd (ambtenaren, statenleden en persmuskieten) om met Zijne Excel lentie een fietstocht te maken door de vestigingsplaats Meerzorg. Het was een warme karwei maar een fris briesje veraangenaamde den tocht, die overigens vol afwisseling was. Eerst werd de weg haar Jagtlust opgereden. Daarna sloeg men zijpaden in. Telkens was het: afstappen! Nu eens om een sluis te zien (Meerzorg bezit niet minder dan drie sluizen.) Dan weder om rijstvelden te bewonderen. Willekeurige sluis in Commewijne De oogst belooft dit jaar goed te worden. De geruchten, dat de jongste onweders kwaad zouden hebben gedaan blijken gelukkig overdreven. Verder werden pelmolens bezocht, waarvan, menen wij, de vestigingsplaats er reeds een zevental kent. Ook was er gelegenheid om de primitieve wijze van rijst dorsen gade te slaan, met drie ossen ineen tredmolen, terwijl een niet minder primitieve inrichting werd bewonderd om sap te persen uit suikerriet, door middel vaneen hefboom en stok. De verschillende aanplantingen, niet het minst die van koffie, maken den indruk goed aan te slaan. Natuurlijk moest ook de open school worden bezocht, die een model van zuinigheid mag heten wat betreft de eenvoudige, en toch voor de tropen zeer voldoende inrichting, terwijl een geschilderde kaart der kolonie aan den wand, toonde hoe men zich kan behelpen zonder atlassen. Interessant was verder het bezoek aan het punt (vlak tegenover den zaagmolen Swijt) waar men bezig is de palen in te heien voor de brug van de nieuwe veerpont.

Hier zal, wegens de modderbank, een brug van 85 meter lengte moeten worden gebouwd. Bij den aanvang van den tocht gaf de Gouverneur, met behulp vaneen plattegrond, enige toelichtingen. Zijne Excellentie verklaarde Meerzorg als een geslaagde vestiging te beschouwen. Er zijn daar een 2500 personen gevestigd, die begonnen zijn als volmaakt bezitlozen. Thans hebben velen hunner koeien, huizen en andere kapitaalwaarden. Zij hebben hun bestaan en men kan zelfs vaneen zekere welvaart spreken. Zestig opwonenden zijn aangeslagen in de huurwaarde belasting, waaruit blijkt, dat zij vrij goede woningen bezitten ongeveer dertig zijn aangeslagen inde inkomstenbelasting, terwijl er waarschijnlijk nog velen aan dien aanslag ontsnappen. Ook als arbeidsreservoir voor naburige plantages, beantwoordt Meerzorg aan de verwachtingen. Er zijn tijden, dat de naburige plantages er wel een honderd arbeidskrachten kunnen betrekken. Natuurlijk mag men met dit resultaat nog niet tevreden zijn. De kleine landbouw in Suriname is nog jong en voor verbetering vatbaar. Hij is nu ongeveer in het stadium waarin de Java land bouw een kwart eeuw geleden verkeerde. Een meer doeltreffende wisselbouw kan de inkomsten verhogen. Inde richting van export kan ook meer gedaan worden. Bijvoorbeeld door uitbreiding der rijstcultuur, die zich veelbelovend laat aanzien. Er zijn een 25000 koffiebomen op Meerzorg, merendeels nog jong. Ook is wellicht de suikerrietteelt onder de kleine landbouwers uit te breiden. Zouden zij genoeg produceren voor eigen verbruik in de kolonie, dan zouden daardoor een 15000 zakken plantage suiker vrij komen voor export. Men is er dus nog niet, maar wij zijn op den goeden weg en het reeds bereikte geeft reden tot tevredenheid. De Gouverneur bracht hulde aan hen onder wier leiding de vestigingsplaats zich aldus heeft mogen ontwikkelen, inde eerste plaats de opzichter Chundro en de district commissaris. Wij veroorloven ons deze korte schets van den Gouverneur aan te vullen met nog enkele andere gegevens van Meerzorg, die groote vestiging vlak over Paramaribo, waarvan echter de meeste stadsbewoners zoo weinig afweten. Meerzorg heeft als zovele oude plantages in Suriname een interessante geschiedenis. Het belangrijkste geschiedkundig feit is wel, dat in 1712 de Franse vloot die onder admiraal Cassard een tweeden inval deed in Suriname, Meerzorg uitkoos tot hoofdkwartier. Bij den eersten inval hadden de Fransen de stad Paramaribo aangevallen, doch stuitten op een onverwacht hardnekkige verdediging. Toch deden zij een energieke poging om het fort Zeelandia in te nemen. De eerste matrozen die buiten boord stapten, om te landen, zakten echter tot hun buik in den modder. En van den wal uit werd met zoveel vuur geschoten, dat de Fransen moesten afdeinzen Enige maanden later keerde Cassard terug en volgde nu een andere tactiek. Onder begunstiging der duisternis voer de vloot Paramaribo voorbij.

Jacques Cassard geboren 30 September 1679 in Nantes – overleden in 1740 in Ham) was a French naval officer and privateer. In den vroegen morgen hoorde men schoten wisselen op Meerzorg. De Fransen hadden deze plantage overvallen. De eigenaar, Paul Amsinck, vluchtte met zijn gezin in het bos en de Fransen maakten zijn woning tot hun hoofdkwartier. Van Meerzorg uit ondernamen zij strooptochten naar naburige plantages. Er was geen voldoende weermacht om den vijand het hoofd te bieden, zodat men verplicht was vrede te sluiten. Cassard legde nu aan de kolonie een brandschatting op ter waarde van driekwart miljoen gulden, die door de burgerij moest worden betaald. Gedeeltelijk werd die schatting in den vorm van suiker voldaan. Het verdrag met Cassard werd getekend 27 October 1712, op de plantage Meerzorg.  

Meerzorg was toen reeds een belangrijke suikerplantage, met verscheidene honderden slaven. Meer dan een eeuw bleef de plantage in het bezit van de familie Amsinck. Het is waarschijnlijk, dat de NederEngelsche naam der plantage : Ansoe, een verbastering is van den naam Amsinck. In 1896 werd de onderneming geliquideerd. De plantage bleef echter nog enige jaren suikerriet leveren aan Marienburg. Omstreeks 1900 werden de eerste percelen op Meerzorg uitgegeven aan immigranten, voor de rijstcultuur, enz. In 1907 scheen een nieuwe dageraad te gloren voor Meerzorg. Opgericht werd de Cultuur Maatschappij Meerzorg, die op grote schaal de teelt van bacoven voor export ter hand nam, onder directie van den onlangs gepensioneerden distrikts commissaris A. J. C. v.d. Feen. Na den ondergang dier cultuur, nam het Gouvernement de plantage over, voor de schuld wegens genoten voorschotten voor de bacovencultuur. Meerzorg werd daardoor een Gouvernements vestigingsplaats en heeft zich thans ontwikkeld tot eender bloeiendste vestigingsplaatsen inde kolonie. Met het aangrenzende Mopentibo heeft de vestigingsplaats een oppervlakte van 1350 hectaren, welke, op een klein gedeelte na, geheel uitgegeven is, in perceel van driekwart tot anderhalve hectare. Hiervan zijn beplant met Koffie 8 H. A. Koren 15 H. A. Rijst 464 Hectare Aardvruchten 73 Hectare Bananen ’ 22 Hectare Bacoven 54 Hectare De productie bedroeg het afgelopen jaar (1928) Koffie 1600 KG. Koren 29900 KG. Padi 1332800 KG. Aardvruchten 158800 KG. Trossen bananen 12300 Trossen bacoven 31900

Op Meerzorg zijn ruim twee duizend Brits Indiërs en Javanen, met dien verstande dat de Javanen ongeveer een kwart dier bevolking vertegenwoordigen. Er zijn slechts 176 niet-immigranten gevestigd. De vestiging maakt den indruk zoals de Gouverneur opmerkte welvarend te zijn. Wie Meerzorg heeft gezien, zal niet voetstoots kunnen beamen, dat de kleine landbouw een mislukking is in Suriname en geen bestaan kan opleveren. Men moet echter daarbij in aanmerking nemen, dat Meerzorg onder vrij gunstige omstandigheden verkeert. De ligging, vlak over de stad, vergemakkelijkt den afzet en is de oorzaak, dat op deze vestiging zich de grootste veeteelt van de kolonie ontwikkeld heeft. De kleine landbouwers op Meerzorg bezitten ongeveer acht honderd runderen. Hier heeft men dus den normalen toestand, dat landbouw en veeteelt hand aan hand kunnen gaan. In meer afgelegen districten is dit laatste niet mogelijk, omdat transportbezwaren den afzet van melk moeilijk maken. In die districten kan men zich dus slechts op den teelt van slachtvee toeleggen, ls de kleine landbouw levensvatbaar ? Men is vaak geneigd een pessimistisch antwoord te geven op die vraag. En als een axioma kan worden aangenomen, dat het bedrijf eerst dan voldoende stabiliteit zal verkrijgen als de afzetgelegenheid naar buiten toeneemt, waarvoor natuurlijk Curaçao in de eerste plaats in aanmerking komt. Het komt nu nog te vaak voor, dat er een soort crisis ontstaat, als in tijden van overvloedige productie de plaatselijke markt niet alles kan opnemen Maar er ziin toch ook bemoedigende verschijnselen. Wij vernamen, dat een landbouwer van Kronenburg een pelmolen kocht op Meerzorg voor drie duizend gulden en dit aanzienlijk bedrag contant betaalde. Een Creolen landbouwer aan het Pad van Wanica kocht onlangs een win kei voor f 1400 en bleek dit bedrag en zelfs veel meer dan dit bedrag in contanten in huis te hebben.

Ambts woning op Meerzorg Een oude Creolen landbouwer op Domburg, die als kandidaat voor het Armenhuis werd beschouwd, drie jaar lang geen huur had betaald en wiens perceel dan ook ingetrokken was, bleek onlangs bezitter te zijn van een spaarbankboekje van f 125 en nog ongeveer f 25 aan contanten in huis te hebben. Een Britsch Indische vrouw aan het Pad van Wanica, klaagde onlangs bij een bezoek van den Gouverneur steen en been, dat zij gebrek leed. Zij had een perceeltje en twee koeien en het bleek, dat haar zoontje eiken dag per fiets de Hendrikschool te Paramaribo bezocht. Deze klagende vrouw was dus in staat haar kind de duurste school in de stad te doen bezoeken. Deze gevallen leveren wel niet elk op zichzelf, het bewijs dat de kleine landbouw een goed betalend bedrijf is, doch zij wijzen er toch wel op, dat men voorzichtig moet zijn in zijn oordeel en er in ieder geval vaak sterk overdreven wordt. Een bezoek aan Meerzorg is wel geschikt om het vertrouwen in dit bedrijf te doen herleven Er zijn een 1300 houders van perceelen, die nu ongeveer tien duizend gulden aan huur opbrengen en over het algemeen prompt betalen. De activiteit van het districts bestuur en van den ter plaatse gevestigden opzichter Chundro zal zeker bijdragen tot dit gunstig resultaat, maar in ieder geval blijkt ook hier, dat de menschen in staat zijn wat te betalen. Dat liet aantal aanslagenen inde inkomstenbelasting slechts ongeveer dertig bedraagt, zal wel een gevolg zijn van het feit, dat het zoo uiterst moeilijk is om het juiste inkomen vaneen landbouwer vast test. llen. Op hun eigen opgaven moet men daarbij natuurlijk allerminst afgaan. Een goede boer klaagt nu eenmaal altijd en het is van algemeene bekendheid, dat hun productie opgaven steeds het tegendeel van geflatteerd zijn. In dit licht bezien, zullen de hierboven vermelde productiecijfers in werkelijkheid waarschijnlijk nog wel iets meevallen. De percelen op Meerzorg worden verhuurd voor tien gulden per hectare per jaar. Daar de zesjarige periode van vrijstelling voor de meeste percelen reeds voorbij is, zal de huuropbrengst in de toekomst niet veel meer stijgen. Voor de percelen in het voorland (dat tot dusverre niet ingepolderd is, maar waarschijnlijk spoedig zal worden ingedijkt) wordt slechts zes gulden huur geëist. Meermalen wordt geklaagd, dat het Gouvernement te veel huur eist, maar als men nagaat wat op particuliere vestingsplaatsen aan huur wordt betaald, dan blijkt juist het Gouvernement ook hier weder het goedkoopst te zijn. Bekend is bovendien, dat het Gouvernement heel wat meer dan particulieren doet aan onderhoud van wegen en kanalen, Meerzorg bijv. is bijna geheel van grindpaden voorzien, zoodat men in alle richtingen fietsen kan. Het jaarlijks onderhoud van Meerzorg kost het Gouvernement twee tot vier duizend gulden (waarbij het delfwerk een hoofdrol speelt) of, met inbegrip van den opzichter vijf tot zeven duizend gulden. Daar alleen reeds de huren meer dan dit bedrag opbrengen, zijn wij—in vergelijking van, vroeger—althans nu zoover, dat de vestigingsplaats meer inkomsten dan uitgaven brengt. Berekent men ook de rente van aanlegkosten, dan blijven de vestigingsplaatsen tot dusverre een lastpost.  

Read the full article

[hetsnijvlak]

Anna Sieben, schetsen voor een serie digitale 3d modellen van aangeboren hartafwijkingen, 2019. In samenwerking met Universiteit Groningen, UMCG, Universiteit Leiden, LUMC en TU Delft. 

Op woensdag 12 mei sprak ik Anna Sieben, freelance medisch illustrator. Als kunsthistorica ken ik de illustraties van eeuwen gelee als mijn broekzak, maar sinds ik tien jaar geleden tabee zei tegen de Medische Faculteit en bij Letteren binnen stapte, is de medische actualiteit langs mij heen geraasd. Medische illustraties ken ik niet langer uit mijn anatomische atlas, maar uit artikelen over de iconografie en stijlontwikkelingen van Vesalius, Cheselden en de welbekende Gray’s Anatomy uit 1858. Daarom was ik des te enthousiaster dat ik Anna kon spreken. 

In mijn masterscriptie uit 2016 benoemt Benjamin Rifkin dat ‘anatomische illustraties niet meer worden gebruikt, vanwege hun gebrek aan nauwkeurigheid en omdat ze driedimensionaliteit minder goed kunnen weergeven.’(1) Medische illustraties worden vervangen door MRI’s, CAT-scans en minuscule camera’s die het lichaam van binnen kunnen vastleggen. Anna ziet dit echter niet zo: ‘De medische illustratie is een gebied wat heel erg groeiende is: niet ondanks, maar juist dankzij nieuwe technologieën. Die kunnen gebruikt worden om onderwerpen optimaal te visualiseren om de kernboodschap zo goed mogelijk over te brengen aan een specifieke doelgroep. De hedendaagse medische illustraties omarmen augmented of virtual reality om medische modellen te creëren. Daarnaast kunnen medische games en apps op steeds meer doorsnee apparaten draaien, waar veel mensen toegang tot hebben.’

Anna vertelt me over de manier waarop zij te werk gaat. Ze bestudeert haar medische studieboeken, anatomische atlassen, (3D-modellen) van medische scans, preparaten, wetenschappelijke artikelen, gaat in gesprek met inhoudsdeskundigen en bezoekt de snijzaal. Aan de hand daarvan maakt ze schetsen op papier, die ze vervolgens uitwerkt tot een eindproduct. Deze zijn enorm uiteenlopend, afhankelijk van haar opdrachten, die vaak educatief zijn (bijvoorbeeld e-learning modules). Educatie is een belangrijke overeenkomst in zowel Anna’s huidige klussen als de illustraties van de vorige eeuwen, die als studiemateriaal voor artsen dienden. Medische objectiviteit moest worden nagestreefd; er was weinig ruimte voor artistieke interpretatie: wanneer tijdens een operatie luttele seconden het verschil kunnen maken, heeft een arts weinig zin om te bedenken waarom de nervus vagus in de illustratie nu zó sterk op een bloedvat lijkt. Foto’s zijn daarin voor Anna geen vervanging van haar werk: ‘Als medisch illustrator ben jij de persoon die iets visueel maakt wat niet altijd zichtbaar of overzichtelijk is. Foto’s zijn niet altijd toereikend daarin: een foto van een operatiegebied kan bijvoorbeeld verschillende structuren bevatten die erg op elkaar lijken en lastig te onderscheiden zijn. Voor een ongetraind oog is niet in één opslag duidelijk waar je naar kijkt. Een medische illustratie kan daarin faciliteren door kleurgebruik en het focussen op de belangrijke onderdelen. Ik denk daarom niet dat medische illustratie ooit zal worden verdrongen door fotografie.’

Op de vraag wat de arts en de kunstenaar met elkaar gemeen hebben, geeft Anna me een interessant antwoord: ‘Ik denk dat er veel overeenkomsten zijn: in principe werk je als kunstenaar en als wetenschapper vanuit een idee of een hypothese. Vervolgens ga je dit onderzoeken en toetsen. In het geval van kunst is dit toetsmoment bijvoorbeeld de interactie tussen de kijker en je kunst: die input kun je dan weer meenemen naar een volgende project. Daarnaast denk ik ook dat beiden heel erg bezig zijn met beeldvorming, elk op hun eigen manier.’

Ook Martin Kemp ziet het als niet toevallig dat in de vorige eeuwen medische en artistieke ontwikkelingen op het gebied van beeldvorming naast elkaar plaatsvonden. Medici en kunstenaars zochten beiden naar hun eigen realiteiten die niet meer met het blote oog zichtbaar waren. In de kunst uitte dit zich in een zoektocht naar een nieuwe realiteit die niet meer hoefde te antwoorden aan een natuurgetrouwe weergave, te zien in stromingen als het impressionisme, post-impressionisme en later surrealisme. De medische wereld richtte zich niet alleen meer op wat met het blote oog zichtbaar was, maar gingen ook het lichaam op microscopisch niveau bekijken en röntgenstraling gebruiken om er zelfs doorheen te kunnen kijken.(2)

We spraken ten slotte kort over de autonomie van de medisch illustrator. Hoe vrij ben je in je werk als je onderwerp zich tot één thema beperkt? ‘Ik denk dat medisch illustratie ergens tussen ambacht en kunst zit,’ vertelt Anna. ‘Het verschilt per project waar ik me in dat spectrum bevind: soms is er wat minder ruimte om ergens een eigen draai aan te geven, en soms word ik juist heel erg losgelaten, helemaal als het gaat om abstracte concepten visualiseren.’ 

Anna Sieben volgde haar bachelor geneeskunde aan de Universiteit van Groningen, gevolgd door een master Medical Art aan de University of Dundee, Schotland. Sinds 2019 runt ze haar medisch-wetenschappelijk illustratiebedrijf Sieben Medical Art. siebenmedicalart.com 

Voetnoten:  1.  Benjamin Rifkin, Human anatomy. Depicting the body from the renaissance to today, Londen 2006, p. 316. 2.  Martin Kemp, Spectacular Bodies. The art and science of the human body from Leonardo to now, tent. cat. Londen (Hayward Gallery) 2000, p. 18.

[jurjenkvanderhoek]

Tijdens lockdown op reis in de psyche

Werkend aan een oeuvre over reizen en onderweg zijn, was Jolanda Meulendijks al neergestreken in Berlijn. In het atelier van de in 2013 overleden kunstenaar Albrecht Genin. Het werk van Genin is mij onbekend moet ik eerlijk toegeven. Maar het blijkt dat ik het vind naast de deur bij Galerie De Vis in Harlingen. De schilderijen en grafiek maken nieuwsgierig en het ontdekte werk smaakt naar meer. Figuren die dansen in de wind, daarbij vallen mij geschiedenissen van lang voor de jaartelling in. Genin heeft mensvormen versimpeld tot de essentie. Ze staan in zijn kunst op het grondvlak van de historie. Terug naar de wortels van het menszijn, zo zoals het ooit door de schepper is bedoeld. In die sfeer van herinnering en met de emotie van nagelaten landkaarten, een verzameling pure pigmenten en grote kwasten is Meulendijks aan het werk gegaan. Aan de hand van de rondzwervingen van de mythische Odysseus, opgetekend door Homerus in zijn Odyssee – het boek is onderdeel van haar reisassortiment, is Jolanda in gedachten op reis gegaan. Fysiek had haar reis Berlijn als einddoel, het voormalige atelier van Genin, maar geestelijk gaat het elke kant die maar denkbaar is op – kent de wereld geen grenzen. Op het snijvlak van zenit en nadir bevindt Meulendijks zich en maakt haar inspiratie tot kunst.

Maar dan is er ineens dat virus en die lockdown. Jolanda Meulendijks komt ongewild vast te zitten in Berlijn, althans langer dan gepland. Ze moet meer binnen blijven dan dat ze buiten mag zijn. Met de Odyssee onder het hoofdkussen gaat ze op reis in het atelier. Maar ook stapt ze in de spaarzame momenten dat dit mag de straat op en vindt er kartonnen in containers langs de weg en snuisterijen op de markt. Zaken die er eigenlijk in het dagelijks leven niet meer toe doen. Met dat materiaal is ze in opdracht verder gegaan met haar bevrijdende werk. Want op uitnodiging van Livingstone Gallery Den Haag verblijft ze dan drie maanden in de Duitse stad. Daar knoopt het lot dus een aantal aan vast. Er zijn vreemde figuren en eigenaardige vormen ontstaan. Schijngestalten, ze doen ergens aan denken; een bekende vorm of een alledaags voorwerp. Maar ze zijn niets en lijken nergens op. De gestalten leiden een eigen leven, geven ruimte aan de fantasie.

Het zijn ruimtelijke hersenschimmen en driedimensionale geestverschijningen. Ze melden zich wanneer ik de ogen sluit en lustig aan een dagdroom begin. Felle kleuren, geen schemerige tinten. De voorstellingen dienen zich scherp en vastomlijnd aan. In de omgeving die is verlaten, doordat de dood de kunstenaar naar gene zijde stuurde, grijpt Meulendijks terug naar wat was. Zonder dat was kan er geen is zijn, en zeker geen dan. Ze gaat onderweg in de geest van het atelier, de werkruimte waarin ze op dat moment is. De landkaarten dienen als materiaal en onderwerp. De bladen uit de oude atlassen worden gescheurd, verknipt en vinden welhaast onherkenbaar zichzelf terug in de werkstukken van deze “wereldreiziger”.

De geografische tekeningen zijn karakteristiek voor het op reis zijn. Aan de hand daarvan kan de reiziger zien waar hij zich bevindt en welke route te volgen om elders te zijn. In een mythologisch aandoende vormgeving is de kunstenaar onderweg. Van Troje naar Ithaka. Van daar naar hier. Niet per auto, trein of boot maar in gedachten. In vogelvlucht zweeft ze, ziet de plattegronden van de omgevingen. Maar voelt zich een schipbreukeling, is aangespoeld in haar eigen psyche. En met de denkbeelden die in afzondering vorm krijgen komt Meulendijks nu naar buiten in de openbaarheid. Eerst is er de kleine uitgave “lockdown in Berlin”, waarin de figuren en installaties een eerste beeld hebben. Nu is er de expositie tot 29 augustus in Den Haag, waarvoor de vormen groeiden en tot volwassenheid zijn gekomen.

Uitgave “Lockdown in Berlin”, Jolanda Meulendijks, 19 februari tot 31 mei 2020. Expositie “Lockdown Berlin; Past, Present and Future”, werk van Jolanda Meulendijks, Ingrid Simons en Harry Markusse. Bij Livingstone Gallery te Den Haag. Tot 29 augustus 2020.

#jolanda meulendijks #albrecht genin #galerie de vis #livingstone gallery #lockdown berlin #den haag #odysseus

[enkhuizenactueel]

Taxateur Arie Molendijk komt naar de Westerkerk

ENKHUIZEN - Denkt u zeldzame boeken, bijvoorbeeld (staten)bijbels, oude (handingekleurde) atlassen, geïllustreerde werken, reisboeken, handschriften, oude brieven, foto’s, ansichtkaarten of prenten in uw bezit te hebben? Schroom dan niet om langs te komen voor een taxatie bij de in den lande bekende taxateur van oude boeken Arie Molendijk uit Rotterdam. Even wat feiten: zelfs in Canada, de Verenigde Staten, Australie, etc. was de heer Molendijk actief als taxateur en op 1 december 2018 vierde hij zijn jubilleum van ruim 2000 taxatiedagen in de fraaie Oude Pelgrimvaderskerk in Delfshaven. Al jaren werkt hij samen met de Vrije Universiteit, de Koninklijke Bibliotheek en andere bibliotheken en overheidsinstellingen. Regelmatig wordt hij gevraagd bibliotheken te taxeren voorafgaand aan een veiling. Twee jaar geleden was hij te gast in het Plantijn Moretus Museum in Antwerpen met 2 andere experts om boeken van het publiek te taxeren. De heer Molendijk zelf over zijn werk als taxateur: “De taxaties die ik verricht, zijn zo mogelijk gebaseerd op recente opbrengsten van vergelijkbaar materiaal op veilingen. De taxaties vinden alleen plaats op mijn taxatiedagen, dus niet middels foto’s, telefoon of per e-mail. De kosten voor een taxatie zijn 5 euro van 1 tot ca. 10 boeken of seriewerken. De taxatiekosten van grotere collecties/bibliotheken, die meer tijd in beslag nemen, variëren van 25 tot 50 euro. U krijgt altijd alle aandacht en uitleg. #boeken #enkhuizen #Taxatie #Weserkerk Read the full article

[1d-leesdossier-flint-blog]

leesautobiografie Flint van Hattum

Mijn ouders vinden het heel belangrijk dat ik lees (dat is het ook)  vanaf jonge leeftijd lazen mijn ouders voor. Ik hou veel van strips omdat de korte verhalen spreken mij aan en de grapjes. Ik las vroeger ook veel encyclopedieën en atlassen want ik ben erg veel in de aarde en het heelal geïnteresseerd.  Ik wilde weten hoe van alles kon gebeuren. Er waren heel veel vragen die altijd door mijn hoofd heen dwarrelden. Bijvoorbeeld: hoe ontploft een vulkaan? En de vraag waarom is het op een berg kouder? Want die is toch dichter bij de zon. Daarna had ik een periode dat ik veel minder las want ik was toen meer in sport geïnteresseerd. In groep 8 had ik een keer het Harry Potter park bezocht. En toen ben ik helemaal in Harry potter gedoken. Op de middelbare school ben ik meer avontuur boeken gaan lezen.

conclusie: ik heb genoeg gelezen maar ik ben bezig om elke twee maanden een boek uit te lezen

[groningsnieuws]

Bosatlassen van de duurzaamheid uitgereikt in <b>Groningen</b>

Ze zouden de atlassen al op 18 maart krijgen maar toen ging de uitreiking vanwege de coronacrisis niet door. Dit meldt provincie Groningen. De ... meer https://www.google.com/url?rct=j&sa=t&url=https://www.nationaleonderwijsgids.nl/voortgezet-onderwijs/nieuws/54548-bosatlassen-van-de-duurzaamheid-uitgereikt-in-groningen.html&ct=ga&cd=CAIyGzdiZTM2OTAwNTFkODk0MDk6bmw6bmw6Tkw6Ug&usg=AFQjCNFO_yLsXhriF7fIUiWFkeU4MGbd4g

#Groningen

[office-deals-blog]

Boekensteun Maul 35430-02 140x120x240mm met logo

Voor de zwaargewichten br Met versterkingsrillen voor maximale belasting br Made in Germany garantie 3 jaar br Onverwoestbaar metaal voorzien van poedercoating krasvast br Geschikt voor alle boeken vooral voor hoge en zware dossiers boeken of atlassen br Afmetingen 14x12x24cm br Set 2 stuks http://dlvr.it/R5Fz7N

[jipgeven]

22.06.18

Ik twijfel, ik ben kleur gaan doen omdat ik het culturele aspect en de geschiedenis interessant vind. Misschien een soort atlassen, misschien een architectuurmodel, misschien iets met pigmenten/verf. Een soort van verschillende atlassen van de kleuren, de namen, de verhalen, de geschiedenis. Misschien pop up architectuur modellen die heel abstract zijn en vooral over kleur gaan, wel 3 d vormen maar geen texturen en glans etc.

- Some thoughts about the project for Jos, I feel that because it went really well up to this point that I find it really difficult to decide things now. I feel pressure to finish it as well as I started it and that is not really helping (surprise). 

#Jos

[0betekenis]

#atlassen Engels http://www.0betekenis.com/nederlands.asp?woord=atlassen

[clubbruggepfs-blog]

Na de voetbalmatch begonnen we aan een educatief luik. Namelijk ons eigen dreamteam ontwerpen. Hierbij moesten de leerlingen 11 spelers kiezen die elk hun eigen waarde hadden. Deze 11 spelers mochten samen max 1000 euro kosten, het was dus puzzelen en rekenen welke spelers op het veld konden blijven staan. Nadat het totaal al cijferend werd berekend zochten we de afkomst van elke speler op via de tablets. We kwamen tot de conclusie dat een ploeg veel diversiteit inhoudt. Na de afkomst op te zoeken gingen we aan de slag met atlassen en wereldkaarten. De leerlingen zochten het land van herkomst op in de atlas en kleurden deze in op een blanco wereldkaart. Een activiteit die zeker geslaagd was door de goede medewerking van meeste leerlingen.

[wimvandedonk]

Papieren juweeltjes van het Provinciaal Genootschap

’s-Hertogenbosch, 4 november- Meer dan 180 jaar verzamelde het provinciaal genootschap kaarten, prenten, documenten en atlassen over Brabant. In het Noordbrabants Museum zijn die nu bijeen gebracht in een tentoonstelling.

De commissaris opende de tentoonstelling  en sprak over de waarde van het historische overzicht en de bijzondere kunstschatten die te zien zijn.

[tobiaspasma]

Must Read: Quizvragenmarketing uit een fabriek

"Als kind zat ik alles te lezen wat educatief was: atlassen, quizboekjes en encyclopedieën.” Astrid van Bernebeek is oprichter en eigenaar van De Vragenfabriek, een fabriek die, zoals ze het zelf formuleert, "quizvragen maakt waar je iets aan hebt". Read more: http://ift.tt/2m3bCBq Read more: http://ift.tt/2m3bCBq

#Inbound Marketing #Must Read

[enkhuizenactueel]

Wist u dat..... Lucas Janszoon Waghenaer

ENKHUIZEN - Wist u dat Lucas Janszoon Waghenaer geboren in Enkhuizen, 1533/1534 een Noord-Nederlands stuurman was en werd beroemd als cartograaf. Hij heeft verschillende zeekaarten en zeemansgidsen gemaakt en samengewerkt met zijn beroemde stadsgenoot Jan Huygen van Linschoten. Ook gaf hij in Enkhuizen les in de zeevaartkunde. Zijn Spieghel der Zeevaert uit 1584 is leidinggevend geweest voor de zee-cartografie. Voor het eerst werd er naast de notering van diepten en afbeelding van kustsilhouetten gebruikgemaakt van standaardsymbolen voor ankerplaatsen, gevaren onder water, bakens, kapen en boeien. De kaarten werden gegraveerd door de broers Lucas en Johannes van Doetecum. Het was een zeer succesvolle, vrij luxe uitgave in folio formaat die niet echt bedoeld was voor gebruik aan boord. In 1588 kwam er een uitgave uit in Engeland: The Mariners Mirrour. Hiervoor werden de kaarten gekopieerd door Jodocus Hondius en Theodoor de Bry. Deze atlas werd zo populair dat zeekaarten en atlassen er voortaan “Waggonner” genoemd werden. Om de minder kapitaalkrachtigen tegemoet te komen verscheen in 1592 de Thresoor der Zeevaert, een uitgave met kleinere afmetingen die wel op zee gebruikt werd en waarvan slechts weinig exemplaren bewaard zijn gebleven.(Wikipedia) Read the full article

#cartograaf #enkhuizen #lucasjanszoonwaghenaer #zeekaarten #zeevaart #zeevaartkunde