#thailandread50booksperyear2017

[topuandu]

เรื่อยเอื่อยไปหน่อย แต่ชอบตัวละครที่ดูเป็นคนธรรมดา จับต้องได้ เสียดายที่เล่นกับตัวละครอื่นๆ น้อยไปนิด จริงๆ ถ้าเอาพวกเขาเหล่านั้นมาเขียนสปินออฟต่อยังได้เลย 35/2017 แท็กซี่มีแมว ของ Yuji Nagamori #nekotaxi #yujinagamori #thailandread50booksperyear2017

#nekotaxi #yujinagamori #thailandread50booksperyear2017

[topuandu]

ปาลิดา แห่งไต้ฝุ่นสตูดิโอ ในเวอร์ชั่นที่ยังหน่อมแน้ม ไม่เพ้อคร่ำครวญจนเกินพอดี อันที่จริงเราชอบงานเค้านะ รู้สึกว่าเป็นหนังสือแนวเจอร์นีย์ในมุมมองของนักท่องเที่ยวซื่อๆ คนนึง มองโลกในแง่บวกเสมอ (อย่างน้อยผลงานก็สื่อออกมาอย่างนั้น) ทั้งยังมีลายเซ็นต์ แตกต่างจากในตลาด ส่วนเล่มนี้ก็ชอบ อยากให้ออกเล่มใหม่มาอีก พาเที่ยวญี่ปุ่นอีก เท่าที่อ่านมา เราค่อนข้างอินกับเล่มฮอกไกโด และโตเกียว ส่วนเล่มที่แบบอ่านแล้วต้องกรอกตามองบนคือโทโฮคุ คือไม่เข้าใจว่า จะเพ้ออะไรได้ขนาดนั้น ฉันรักธรรมชาติ เชื่อมั่นในพลังของธรรมชาติ ธรรมชาติเป็นผู้สร้าง ฯลฯ อ่านแล้วรู้สึกอยากทิ้งหนังสือไปปลูกป่าให้รู้แล้วรู้รอด (ไม่ได้ชม) อาจเพราะประสบการณ์ยังน้อย (ตอนเขียนเล่มนี้) เรื่องที่เล่าเลยยังเป็นมุมมองของนักท่องเที่ยวทั่วไป ตอนนี้ ลองให้คุณเค้าไปเส้นนี้อีกรอบสิ เราจะได้อ่านคิวชูที่ความชิลล์อยู่รอบตัวคุณ สถานที่ท่องเที่ยวสุดป็อปที่เราอาจไปแล้วไม่เห็นจะมีอะไร หรือแม้แต่สถานที่ท่องเที่ยวลับแลที่คนญี่ปุ่นเองยังสงสัยว่าไปทำไม แต่เมื่อปาลิดาไป เธอจะหยิบเอาบางอย่างที่ใครๆ มองข้ามมานำเสนอ จนบางทีเรายังต้องทึ่งและร้อง โห (อันนี้ชม) ไม่แปลกใจที่ยังออกงานใหม่ๆ ได้เรื่อยๆ เราเองก็จะรอซื้ออ่านเรื่อยๆ เช่นกัน 19/2017 Kyushu you & me ของ ปาลิดา พิมพะกร #kyushuyouandme #kyushu #TyphoonStudioThailand #thailandread50booksperyear2017

#kyushuyouandme #thailandread50booksperyear2017 #kyushu #typhoonstudiothailand

[topuandu]

108 วิธีเอาตัวรอดใน Sin มีประโยชน์พอสมควร ถึงแม้ว่าจริงๆ แล้วจะแทบไม่ได้ไปตามหนังสือก็เถอะ แต่ก็ช่วยให้เข้าใจภาพรวมของ Sin และวาดภาพคร่าวๆ ในอนาคตของทริปนี้ได้ 37/2017 สิงคโปร์ ยาโฮร์บาห์รู คู่มือเที่ยวตามใจชอบ ของ tibbook #thailandread50booksperyear2017 #topuXjiritsutrip

#thailandread50booksperyear2017 #topuxjiritsutrip

[topuandu]

รู้สึกว่ามันตันๆ ละ เล่มแรกเริ่ดมาก เล่มสองเริ่มอะไรวะ ส่วนเล่มนี้รู้สึกถึงความลิเกไปเลย บทสนทนาเวิ่นเว้อกลวงๆ ที่ดูหลุดออกมาจากนิยาย ขาดความเรียลเหมือนเล่มแรก พยายามจะหาเรื่องที่ชอบ แต่ก็พบว่าไม่มีเรื่องไหนที่ชอบสุดๆ เลย นึกภาพวันที่หนังสือออกวันแรกแล้วกระสันอยากได้มาครอง พออ่านแล้วปล่อยวางแหมะพอๆ กับ lunar lunatic ข้อดีของเล่มนี้คือราคาถูกกว่าเล่มหลังนี้มากครับ ไม่เสียดายเงินเท่าไร 36/2017 Bubble Gum ความร้าวรานหวานละลาย ของ โบนิตา อาดา #thailandread50booksperyear2017 #bubblegum

#thailandread50booksperyear2017 #bubblegum

[topuandu]

มีเวลาอ่านค่อนข้างน้อย และเนื่องจากเล่มนี้เป็นเรื่องสั้นที่ไม่ได้เรียกร้องการใช้เวลากับมันเท่าไร เราเลยปล่อยทิ้งช่วงได้ยาวนานมาก เรื่องส่วนใหญ่สั้นมาก 7-8 หน้าจบก็เยอะ เรื่องปกติมีน้อย ส่วนใหญ่เป็นเรื่องที่ชวนเหวอมากกว่า แต่โดยรวมก็น่าติดตามดี ความสามารถพิเศษของมุราคามิที่เราอุปมาขึ้นเองยังคงมีอยู่ นั่นคือ การที่คนอ่านตั้งคำถามหลังอ่านจบว่า "แล้ว?" แต่ก็ยังหาอ่านต่อ แม้บางเรื่องจะเรื่อยเปื่อยอย่าง วันเหมาะเจาะสำหรับจิงโจ้เนี่ย เราสงสัยเลยว่า แล้ว? เออ แล้วไงต่อ? หรือเสน่ห์แบบ กำลังดำเนินเรื่องอยู่ดีๆ ก็เล่าเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับเส้นเรื่องหลักขึ้นมา เช่น เรื่องเกี่ยวกับวิญญาณ แต่ตัวเอกกลับหมกหมุ่นหาคำตอบเกี่ยวกับเฟนฟรายซ์ที่ยาวไม่เท่ากันอย่างเอาจริงเอาจัง พอมันเริ่มลงลึกขึ้นเรื่อยๆ นางก็ตัดบทแบบ 'อืม ช่างเถอะ' แล้วดำเนินเรื่องต่อ เออ เจ๋งดีอ่ะ แล้วนี่ก็ยังอ่านต่อมาได้แบบเข้าใจ (จริงๆ ก็แอบงงบ้าง 55) บางเรื่องที่แทรกเข้ามาก็ช่างคิดมาก เป็นเรื่องเล็กน้อยที่เอามาเล่าแล้วก็อืม จริงว่ะ ไม่เคยคิดเลย ทั้งที่มันควรจะไม่เข้ากัน แต่มุราคามิแกก็ไถกลบให้มันเนียนไปกับเรื่องเหวอๆ ของแกได้ อย่างไรก็ตาม เราว่าเล่มนี้อ่านง่ายสุดในบรรดาเรื่องสั้นของมุราคามิที่เราอ่านมา คงเพราะเป็นงานช่วงแรกที่ยังอยู่บนความเป็นจริงหน่อย บางเรื่องก็ธรรมดาแบบ เอออย่างนี้เราก็น่าจะเขียนได้นะ สร้างแรงบันดาลใจได้ดีเดียวเลย หมายเหตุ เรื่องที่ชอบ สาวน้อย 100%, ทงการิยากิ, ผีดูดเลือดผู้ขับแท็กซี่, กระจก, ห้องสมุด, ความอัตคัดรูปชีสเค้ก 34/2017 วันเหมาะเจาะสำหรับจิงโจ้ ของ Haruki Murakami #harukimurakami #aperfectdayforkangaroos #thailandread50booksperyear2017 (at ห้าแยกลาดพร้าว ติดชาตินี้ ขยับอีกทีชาติหน้า)

#thailandread50booksperyear2017 #aperfectdayforkangaroos #harukimurakami

[topuandu]

ช่วยให้เราทำความเข้าใจเกี่ยวกับวิวัฒนาการของวรรณกรรมได้อย่างเห็นภาพชัดเจน ชอบที่ยกตัวอย่างพวกระบบการจัดการในเว็บต่างๆ แฟนฟิกแปลกๆ ที่ก็ยังอุตส่าห์ไปยกมาให้อ่านจริงๆ โดยเฉพาะฟิกวายของรามเกียรติ์ ไม่เคยคิดว่าจะมีคนกล้าแต่ง แถมยังเผยแพร่อีกเหอะ (แต่ฮาดีว่ะ) 33/2017 อ่านวรรณกรรม Gen Z ของ ศาสตราจารย์ ดร. รื่นฤทัย สัจจพันธุ์ #thailandread50booksperyear2017

#thailandread50booksperyear2017

[topuandu]

hamunaptra will appear when the light come on 32/2017 The Mummy Returns by John Whitman #thailandread50booksperyear2017 #themummyreturns

#themummyreturns #thailandread50booksperyear2017

[topuandu]

"There were many things I didn't like about my life, but there were also some things I didn't want to lose, people I didn't want to lose" said Nishimura. fucking emotional, i really do love this so bad! 31/2017 The Thief | Suri by Fuminori Nakamura #highlyreccomend #thailandread50booksperyear2017 #thethief #FuminoriNakamura

#highlyreccomend #fuminorinakamura #thethief #thailandread50booksperyear2017

[topuandu]

กราฟชีวิตไม่ธรรมดาเลยสำหรับซีรีย์นี้ ช่วงเล่มหนึ่งเราว่าก็อ่านได้เรื่อยๆ เล่มสองรู้สึกนิ่งๆ ไปจนเฉยๆ มาเล่มสามเนี่ยแหละที่ความลงตัวพุ่งทะยาน ทั้งความกลมกล่อมของเรื่องราว การวางปริศนา การคลี่คลาย ความเข้มข้นน่าติดตาม ดราม่า กุ๊กกิ๊ก ไปจนถึงการให้ข้อมูลเรื่องระบบการสนับสนุนเครือข่ายของธุรกิจค้าหนังสือเก่าในญี่ปุ่น ซึ่งอย่างหลังนี่สอดแทรกเข้าไปในเรื่องราวได้ค่อนข้างถูกจังหวะ กลายเป็นฉากสำคัญของเรื่องที่ใช้ส่งผ่านวัฒนธรรมการอ่านของประเทศตัวเองได้แบบเนียนๆ สรุปเล่มนี้สนุกสุด แบบอ่านๆ อยู่ต้องย้อนกลับไปดูชื่อคนแปลว่าเปลี่ยนคนรึเปล่า ทำไมรู้สึกไหลลื่นกว่า ไม่ขาดๆ เกินๆ เหมือนเล่มก่อน อีกทั้งกับพัฒนาการของตัวละคร และการสร้างความเคลือบแคลงใจที่ทำได้ดีกว่าทุกเล่มอีกด้วย 30/2017 บิเบลีย บันทึกไขปริศนาแห่งร้านหนังสือ (เล่ม 3) ของ เอน มิคามิ #thailandread50booksperyear2017 #ビブリア

#thailandread50booksperyear2017 #ビブリア

[topuandu]

ตระตรึงตระการตากับสำนวนภาษา เมื่อคิดว่าการใช้ภาษาแบบใดกันที่เคยทำให้เราตื่นใจได้ ครบเวลาผ่านไปเกือบสองปี หยิบมาลิ้มรสอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะห่างเลือนหาย แต่เพราะกลับประทับในลึกล้ำ ทั้งยังวนเวียนสลับเป็นของขวัญของให้ ของขวัญของรับ จนนับได้ประมาณสามเล่มที่เคยนอนหนุนอยู่บนชั้น กระนั้น ดอกกุหลาบมอญแพรวพราวบนปกหลังก็ยังคงทำหน้าที่ของมันได้ไม่เสื่อมคลาย

อ่านรอบนี้รวดร้างร่วงหล่นจนถึงขั้น ก็ไม่เห็นแปลก คงเป็นบรรยากาศเซื่องเศร้าเปล่าโหวงจากสำนวนย้ำๆ ที่อวลกระชากความรู้สึก ดื่มกินจนเอมอิ่มกับมายาคติอีกทั้งรสนิยมวิไลทั้งหลาย และหากแม้เชื่อมโยงกับตัวละครใดแม้หนึ่ง ยากนักจะหักใจไม่ให้ยอมตกในวงกตนั้น ..

เหล่าเพื่อนในหล่มเศร้าเอ๋ย

อ่านซ้ำกันเถิด อ่านซ้ำกันเถิด อ่านซ้ำกันเถิด

29/2017 ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกต ของ วีรพร นิติประภา

#thailandread50booksperyear2017 #ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกต

[topuandu]

ในงานสัปดาห์หนังสือ หยิบเล่มนี้เปิดอ่าน เจอประโยคสนทนาที่ว่า  "ทำไมถึงอยากบวช" "เพราะบวชแล้วดี"  "ดียังไง"  "ดีกว่าติดคุก"  "...."  นี่แอบหลุดขำเบาๆ คิดว่าน่าจะดีที่ได้อ่านเล่มนี้ เลยหยิบมาจ่ายตังค์ ก็นะ อาจจะได้แรงบันดาลใจในการบวชที่ผลัดมาหลายปีแล้วก็ได้ใครจะรู้ สรุปคือคาดหวังเอาไว้พอสมควร แต่เรื่องจริงคือประหลาดใจ และชะงักงันกับวิถีเด็กวัดของเมืองกรุงเทพฯ ที่อยู่วัดกันเป็นร้อย หน้าที่ส่วนใหญ่คือเรียน แถมเรียนจบธรรมศาสตร์งี้ ทั้งยังมีเรื่องปัญหาการลักเล็กขโมยน้อยอันสามารถไปเกิดขึ้นในวัดได้อีกด้วย! เนื่องจากเป็นเรื่องสั้นที่ลงเป็นตอนๆ ต่างกรรมต่างวาระกันมาก่อน เนื้อหาจึงไม่ต่อเนื่องกันเท่าที่ควร คิดว่าถ้าเขียนเพิ่มสักเรื่อง อธิบายเกี่ยวกับการตัดสินใจมาอยู่วัด เป้าหมาย อุปสรรค จนถึงตัวละครคร่าวๆ ก่อนสักในบทแรกน่าจะทำให้เรื่องราวโดยรวมดูไหลลื่นขึ้น และผู้อ่านน่าจะรู้สึกเอาใจช่วยตัวละครมากกว่านี้  ถึงแม้รู้สึกผิดหวังหน่อยๆ แต่ก็ได้รสชาติแปลกใหม่ด้านข้อมูล และรูปแบบการเขียนดี โดยเฉพาะย่อหน้าสุดท้ายของแต่ละตอน ที่มักจะลงท้ายเรียบๆ แต่อ่านแล้วชวนให้อมยิ้มแกมหมั่นเขี้ยวชะมัด 27/2017 คนอยู่วัด ของ ไมตรี ลิมปิชาติ

#thailandread50booksperyear2017

[topuandu]

อ่านรอบแรกเมื่อสองปีก่อนด้วยความไม่ตั้งใจ เนื่องด้วยชอบความกระทัดรัดของหนังสือ จึงซื้อมาเพื่อไว้อ่านขณะนั่งรถ แต่คงเป็นเพราะในเวลานั้นผมเองก็ไม่ได้แตะนิยายมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว หลังจากเป็นเจ้าของ คืนหนึ่งผมหยิบมันออกมาจากชั้น ตั้งใจว่าจะเอาไว้อ่านพรุ่งนี้ตอนเดินทาง แต่อย่ากระนั้นเลย อ่านโหมโรงนิดนึงแล้วกัน หารู้ไม่ว่า คืนนั้นเอง ครั้งแรกที่นิยายญี่ปุ่นทำผมกระหื่นกระหายหากไม่ได้ทราบเรื่องราวจนถึงตอนสุดท้าย

ตอนนั้นยังเข้าไม่ถึงมุราคามิ นิยายญี่ปุ่นที่ชอบก็มักเป็นนิยายที่อ่านตามกระแสทั่วไป อย่างพวก ริงกุ, ico, BR (ซึ่งอ่านมานานโครตๆ จนจำเรื่องจำชื่อนักเขียนไม่ได้แล้ว) พอมาเจอ ความดราม่า ไร้ความหวัง แต่ยังคงอบอุ่นในบางขณะ คล้ายเวลาที่คุณได้ยินเสียงเพลงคลาสสิคหม่นๆ แว่วในบาร์เหล้าช่วงฤดูหนาวแล้วตัดสินใจนั่งดื่มต่อเพื่อฟังมันจนจบนั่นแหละ ถือว่า นักล้วง เล่มนี้ได้ให้ความแปลกใหม่กับผมในตอนนั้นเป็นอย่างมาก

เมื่อมีครั้งแรก ย่อมมีครั้งที่สอง ในครั้งนี้ผมจัดกองหนังสือใหม่ หนังสือมากมายล้นเหลือ ผมในตอนนี้อ่านนิยายมากขึ้น ผมหาญกล้าไปชวนคนไม่รู้จักคุยเรื่องวรรณกรรมญี่ปุ่น ทั้งที่ตัวเองรู้จักนักเขียนญี่ปุ่นอยู่แค่ 2-3 คน ผมเห็นหนังสือเล่มเล็กซุกซ่อนอยู่ด้านใน จำได้ว่ามันสนุกมาก ก็หยิบมา เพราะต้องการรู้ว่ามุมมองที่เรามีต่อกันจะเปลี่ยนแปลงไปหรือไม่ คราแรกผมอ่านแล้วรู้สึกกระหายอยาก ครานี้ผมรู้สึกอ้างว้างน้ำตาเอ่อ คราวแรกผมอ่านรวดเดียวจบ คราวนี้ผมอ่านห้าวันจบ บรรยากาศสายฝนแห่งความหดหู่ ท้อแท้ เปียกเปื้อนเฉอะแฉะชวนเหงาเศร้าล่องรอบตัวผมทุกครั้งที่นึกถึง ห้าวันที่ผมซึมซับเอาบางส่วนของหมอกควันเหล่านั้นเข้ามาในร่างกาย ความเจ็บปวดของแขนข้างซ้าย และความเหนื่อยหน่ายกับสภาพการจราจรบนถนนรัชดาลาดพร้าวช่วงเวลาหกโมงเย็น

ถ้าผมอ่านรอบแรกเพราะความเผลอไผล รอบนี้ที่ผมอ่านก็เพราะยังคงประทับใจในอะไรบางอย่างที่เมื่อครั้งแรกยังหาคำตอบไม่ได้ บทสนทนาอันน้อยนิดที่มีอยู่ในเรื่องคล้ายเป็นดั่งชนวน มันมักจะจุดเปลวความรู้สึกมากมายเมื่อใครสักคนเอ่ยเอื้อนขึ้นมา สายตาที่ตัวเอกทอดมองไปยังบางสิ่ง คนไม่รู้จักที่เดินผ่านด้านหน้า กาแฟกระป๋องยี่ห้อโปรดในมือของคนสำคัญ ความรู้สึกอยากถูกรักและโหยหาความเดียวดายในเวลาเดียวกัน

ทั้งหมดทั้งมวลนี้ ผมสรุปเอาเองว่า บางครั้งมันคงไม่จำเป็นที่ต้องค้นหาคำตอบว่าอะไรกันที่ดึงดูด มันอาจเป็น element อะไรสักอย่างก็ได้

เป็นหอคอยไกลลิบตา เป็นความคาดหวังที่สิ้นหวัง หมอกควัน ชินจุกุ กาแฟยี่ห้อที่ดื่มประจำ เสื้อโค้ตตัวเก่ง ต้องไปที่ไกลๆ จะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว อย่าทำตัวน่าเบื่อ ชายเสื้อ ถูกกำหนดไว้ หายไปไม่เหลือร่องรอย อิชิกาว่า ลดตัวลงมาเท่ากัน อ้อมกอด ไปซื้อเสื้อผ้าใหม่นะ ไม่มีใครมาหรอก ขุดหลุมฝังมันไว้ เหรียญห้าร้อยเยนเปื้อนเลือด …

คุณเห็นว่าอย่างไรครับ

ผมคืนหนังสือที่อ่านจบไว้บนชั้น หลับตา ได้ยินเพลงคลาสสิคหม่นๆ แว่วจากที่ห่างไกล

26/2017 นักล้วง | The Thief ของ Fuminori Nakamura

#fuminorinakamura #thethief #thailandread50booksperyear2017

[topuandu]

ผมเดินทางกลับบ้านเกิดไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งในระหว่างที่อ่านเล่มนี้ มันคละเคล้าทั้งอารมณ์ถวิลหาภูมิลำเนา ความเยาว์วัย ความเชื่อ ปัญหาครอบครัว จนถึงการตั้งคำถามถึงสังคมแลการเมือง ตลอดสองวันที่อ่าน ก่อนนอนผมต้องเอาเรื่องราวแต่ละจุดมาขบคิดต่อ ขนาดนั้นเชียวล่ะ

การเล่าเรื่องราวตั้งแต่จุดเล็กจุดน้อยเสมือนเป็นบันทึกเรื่องราวที่ละเอียดมากของครอบครัวๆ หนึ่ง ดำเนินไปเรื่อยๆ คอยให้ความสำคัญจนมันกลืนกินบางสิ่งบางอย่าง จนเรารู้สึกท่วมท้นกับการสูญเสียทั้งจากนามธรรมและรูปธรรม ยอมรับว่าจนถึงตอนนี้ยังขนลุกกับความสามารถของผู้เขียนที่ทำให้เรื่องธรรมดาสามัญกลายเป็นเรื่องที่กระทบจิตใจคนอ่านได้ขนาดนี้

อาจเพราะทราบประวัติของผู้เขียนมาเบื้องต้น และอาจเพราะเคยโดนร้านหนังสือหลุดสปอยอย่างรุนแรง ผมเลยอ่านแบบจับผิดว่าจุดผิดปกติมันจะเกิดขึ้นตรงไหน แต่ทั้งที่อ่านอย่างระมัดระวังและรู้ตัวดีแล้วกลับยังไม่พ้นถูกกระทำ เหมือนมันดึงดูดผมเข้าไปหา เหมือนผมแย้มยิ้มยินดียอมรับมัน ถือเป็นประสบการณ์การอ่านที่ทั้งเจ็บเนื้อเจ็บตัว แต่ไม่รู้สึกเจ็บใจหรือเสียดายเวลาแม��สักนิด

25/2017 ลับแล, แก่งคอย ของ อุทิศ เหมะมูล

#thailandread50booksperyear2017 #seawrite #ลับแลแก่งคอย

#seawrite #thailandread50booksperyear2017 #ลับแลแก่งคอย

[topuandu]

ให้อารมณ์เหมือนอ่านคินดะอิจิ คือทริคไม่ได้เป๊ะปังเหมือนโคนัน แต่บรรยากาศกลับอวลด้วยความลึกลับ สยองขวัญเย็นเยียบ ฉากเฉลยฮันนินชวนลุ้นจนตัวโก่ง คื���รู้สึกล่ะว่ามันต้องคนนี้ แต่ก่อนหน้าก็โดนคนเขียนเบี่ยงซ้ายเบี่ยงขวาจนเขวไปอยู่หลายตลบ จากที่มั่นใจก็กลายเป็นว่า หรือเราจะโดนหลอกกันนะ เพิ่งเคยอ่านงานรัมโปเป็นครั้งที่สอง ครั้งแรก (เมื่อไม่กี่วันนี้) อ่านเป็นตอนสั้นๆ ก็ว่ารู้สึกประทับใจอยากอ่านซ้ำ ด้วยคาแรคเตอร์ของอาเคจิ โคโกะโร เองที่ส่งกลิ่นฟีโรโมนกระจายชวนจิ้น แต่พอมาเจอตอนยาว เออ สนุกดีเหมือนกัน แต่สนุกในแง่ของเนื้อหา เรื่องนี้พ่อนักสืบหัวเห็ดแทบไม่ค่อยได้ออก แต่พอออกมาทีก็เล่นใหญ่พาใจเต้นทุกครั้ง (โดยเฉพาะท้ายเรื่อง) สร้างตัวละครได้มีเสน่ห์แถมปรุงเรื่องราวให้ชวนหิวกระหายตอนต่อไปได้เช่นนี้ สมกับเป็นงานของเจ้าพ่อนิยายสยองขวัญและสืบสวนสอบสวนของญี่ปุ่นเสียจริงๆ อนึ่ง ปกพิเศษ วายรุนแรงมาก เราว่าเล่มฆาตกรรมบนเนิน D ยังดูดีกว่า ดวงดาวแห่งเงามืดน่าจะทำปกพิเศษได้ดูแพงกว่านี้นะ อย่างไรก็ตาม ปกในสวยงามมาก สวยจริงจังทั้งสองเล่ม กราบคนออกแบบ 24/2017 ดวงดาวแห่งเงามืด ของ เอโดะงาวะ รัมโป #edogawarampo #akechikogorou #jlit #thailandread50booksperyear2017

#thailandread50booksperyear2017 #jlit #akechikogorou #edogawarampo

[topuandu]

เริ่มรู้สึกอินกับซีรีย์นี้น้อยลงเรื่อยๆ แต่คงตามอ่านจนจบทุกเล่ม ก็เหมือนที่หลายคนบอก เรื่องนี้มีกลิ่นอายเฉพาะตัว มวลหมู่หนังสือเก่า คามาคุระ หาดโชนัน และเรื่องรักกุ๊กกิ๊กเล็กๆ น้อยๆ ที่มาเป็นระลอกดั่งคลื่นทะเล คนอื่นชอบ เราก็ เออ ก็ชอบอยู่ บ้าง // โมเมนต์สับสน แต่ยอมรับว่าหลายๆ เรื่องมันทำให้เรามองร้านหนังสือมือสองต่างจากที่เคยจริงๆ ที่แอบเบื่อบ้างเพราะบางปริศนามันดูเล็กน้อย และโครงเรื่องใหญ่ที่คลุมทุกปริศนาไว้ในเล่มนี้มันก็ดูแอ็คชั่นน้อยไปหน่อย พอรวมกับปริศนาย่อยในแต่ละตอนแล้ว เราเลยว่ามันออกมาเรียบไปหมด เล่มหนึ่งยังตื่นใจกว่านี้นะ 23/2017 บิเบลีย บันทึกไขปริศนาแห่งร้านหนังสือ เล่ม 2 ของ เอน มิคามิ #thailandread50booksperyear2017 #ビブリア

#thailandread50booksperyear2017 #ビブリア

[topuandu]

ชอบสองเรื่องหลัง โดยเฉพาะเรื่องท้าย รู้สึกเข้าใจซาบุโร่ คือมนุษย์ต้องมีโมเมนต์ที่อยากฆ่าคนเล่นๆ บ้างแหละ แต่หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วน จะรู้ตัวได้เองว่าควรหรือไม่ ซาบุโร่นั้นคือเคสตัวอย่างของคนที่ถอนตัวไม่ทัน งานเขียนรวมถึงงานแปลสื่อให้เห็นถึงอัจฉริยภาพทางภาษาที่สามารถสร้างบรรยากาศหลอนลึกลับ แต่อวลกลิ่นอีโรติกที่ปลายลิ้น (เหมือนที่โฆษณาไว้เป๊ะ) โดยเฉพาะฉากที่เอ็นโดเสียชีวิตนั่น บรรยายได้ชวนประหวั่นพรั่นพรึง เราจะไม่มีวันรู้หรอกชั่วขณะที่เหยื่อใกล้ดับดิ้นนั้นจะอยู่กับเราไปอีกจนกาลไหน ฉากนี้เองที่ทำให้รู้ตัวว่าตนคงเป็นมนุษย์ที่ไม่สามารถฆ่ามนุษย์ด้วยกันเองได้ ไม่ต้องพูดถึงการฆ่าตัวตายเลย ประการหนึ่ง เราว่าสำนักพิมพ์ เจลิท มาถูกทางแล้ว ปกพิเศษเรียกแขกวัยรุ่น (โดยเฉพาะชาววาย) ปกในคลาสสิค แค่เห็นก็รู้สึกอย่างสวมยูกาตะลายทางนั่งอ่านวรรณกรรมยามค่ำร่ำสุรา นี่ไม่รวมถึงการเอางานรัมโปมาแปล เราว่าน่าจะเรียกแฟนๆ ทั่วไปได้อีกเยอะ เนื่องจากอ่านง่ายทั้งยังให้รสชาติที่แตกต่างจากวรรณกรรมคลาสสิคอื่นๆ แต่นี่ก็ไม่ใช่ว่าเล่มก่อนๆ หน้าจืดชืดย่อยยากอะไร เราเพียงว่ารัมโปจะเป็นเหมือนบันไดให้คนอ่านไล่อ่านงานอื่นของดะไซ (ที่ไม่ใช่แค่นินเง็นฯ) หรือนัทสึเมะต่ออีกที ซึ่งเป็นจุดที่ดีมาก มีไม่ดีแค่อย่างเดียว คือ นานทีออกเล่มใหม่เนี่ยแหละครับ เจลิท ผมขาดตอนมาก 22/2017 คดีฆาตกรรมบนเนิน D ของ เอโดะงาวะ รัมโป #edogawarampo #akechikogorou #thailandread50booksperyear2017 #jlit #D坂の殺人事件 #明智小五郎

#akechikogorou #edogawarampo #明智小五郎 #d坂の殺人事件 #jlit #thailandread50booksperyear2017