#tijdgeest
Note
can i get something regarding pearlgem? its such an underrated ship,,, even if its just other asks answered about them? im so starved for content lol
Pearl and Gem always go all out for the holidays. It's one of the few times of year they're allowed to be as extra as they like, of course they're taking advantage of it! Plus, they're good at it.
Gem puts tijdgeest wreaths and other foliage, red berries and flowers nestled amongst green leaves. Pearl drapes the house in lights, making sure it's a beacon in the darkness of winter. They work together to create elaborate sculptures with a different story each year.
It's got them a reputation in their neighborhood, with people coming by just to see what they've done this time. They both love it, and can look upon their work proudly, hand in hand.
40 notes
·
View notes
Photo
To all my Dutch followers: if you read one (1) book this year, make it "Identitti” by Mithu Sanyal.
Blurb:
Het is een enorm schandaal: prof. dr. Saraswati, dé professor voor postkoloniale theorie, gender- en identiteitstheorie, beweerde altijd dat zij van Indiase afkomst is. Maar ze heeft haar huid laten kleuren en komt gewoon uit een Duitse familie.
Hoe moet haar studente en grote bewonderaar Nivedita de mediahype en shitstorm rond de fake-kleur op haar populaire identiteitsblog ‘Identitti’ becommentariëren? Moet ze haar geliefde docente nu aanvallen of verdedigen? Waarom deed Saraswati dit, wat zit erachter? Als je gender fluid kunt zijn, geldt dit dan ook logischerwijs voor je huidskleur? Of zijn sekse en huidskleur biologie, maar is gender een keuze? Wat een verwarring, en wat een spagaat tussen theorie, praktijk en emotie! De lezer vliegen haatberichten, dogmatische tweets en modieuze onzin om de oren, maar ook – en dat maakt deze roman zo boeiend – buitengewoon heldere inzichten in de veranderingen van de tijdgeest. Professor Saraswati houdt zich knap staande, ook als haar volgelingen bij de universiteit haar ontslag eisen.
Het is Mithu Sanyal met dit literaire huzarenstuk gelukt om theoretische inzichten net zo meeslepend te beschrijven als relatiestress, liefde en de afgronden van de ziel.
2 notes
·
View notes
Text
‘Als het fundament wankelt, zal het huis geen standhouden’.
‘Hoe het kon gebeuren dat regeringen in staat zijn gebleken zichzelf zoveel macht toe te meten, dat ze geen rekening hoeven te houden met het volk’. Ik leef in de volle overtuiging dat het kon gebeuren, omdat opdrachten uit de Surinaamse Grondwet, die bedoeld waren om waarborging te bieden voor grondrechten en de democratie, nooit zijn uitgevoerd.
In dit artikel zullen grondwetsartikelen aan de kaak worden gesteld en in relatie worden gebracht met zaken die zich in het alledaagse leven voordoen. Iemand moet de kat de bel aanbinden. Voor sommigen misschien extreem, maar voor mij een zorgwekkend reëel risico, waarbij het land kan belanden in etnische zuiveringen of andere uitspattingen. De hiernavolgende argumenten moeten antwoord geven op de stelling geponeerd in de inleiding van dit artikel:
In de Grondwet wordt in artikel 8 lid 2 gesteld dat niemand op grond van zijn geboorte, geslacht, ras, taal, godsdienst, afkomst, onderwijs, politieke overtuiging, economische positie of sociale omstandigheden of enige andere status gediscrimineerd mag worden. Goed beschouwd geeft de Grondwet aan wetgever, bestuur en rechters de opdracht om bij het stellen van regels of het nemen van beslissingen mensen in gelijke gevallen op een gelijke manier te behandelen. Er mag geen onderscheid worden gemaakt op grond van bijvoorbeeld godsdienst, etniciteit of geslacht. Hiermee is dan niet direct ‘het discrimineren’ in een keer weggevaagd, maar dit geeft wel de ruimte om discriminatie structureel aan te pakken.
We kennen de gevallen waarbij bepaalde etnische groepen jarenlang stelselmatig werden geweerd, uit met name medische opleidingen of opleiding voor de vervolging. We kennen ook de gevallen van cursisten die worden geweerd van opleidingen voor de politie, brandweer, douane, BBS of KPA, waarbij met name vrouwen vanwege hun lengte, het hebben van kinderen of een gehuwde status.
Het wordt verondersteld bekend te zijn dat de wetten die de toelating tot deze diensten regelen, dateren van de tijd toen Suriname een kolonie was van Nederland. Vroeger was het zo dat als je bijvoorbeeld politieman wilde worden, je groot van postuur moest zijn. Waarschijnlijk was het bedoeld om met het postuur een bepaalde indruk te maken. Een ander gegeven is dat cursisten worden geweerd op basis van hun leeftijd, enkel en alleen omdat de wet stelt dat een cursist tot 28 jaar mag worden toegelaten. De vraag die hier kan worden gesteld is, of hier sprake is van een gerechtvaardigd verschil. Anders zou het zijn als bijvoorbeeld een opleidingsverschil zou bestaan.
Het algemeen beeld is dan ook dat bepaalde etnische groepen of niet of in mindere mate vertegenwoordigd zijn binnen deze diensten. Nu het een feit van algemene bekendheid is dat binnen bepaalde etnische groepen zowel mannen als vrouwen minder groot geboren worden of minder lang zijn, behoeft het geen betoog dat het weren van deze mensen in strijd is met de maatschappelijke realiteit, de logica en de anti-discriminatie bepaling in de Grondwet. Dan komt nog daarbovenop de onmogelijkheid om tegen dit bezwarend overheidsoptreden in beroep te gaan.
Het argument dat de beperkingen in de wet het niet toestaan, anders te handelen is gelogen. De wet biedt wel degelijk de mogelijkheid in de vorm van een gedelegeerde zelfstandige bevoegdheid aan zowel de korpschef als de minister om nadere voorschriften vast te stellen die binnen de tijdgeest passen. De argumenten hierboven zouden een wezenlijk deel kunnen uitmaken van de overwegingen. Helaas, wordt door een stukje intellectuele luiheid de weg van de minste weerstand gekozen met als uitkomst een schending van artikel 8 lid 2.
De eindconclusie is dat opeenvolgende regeringen en parlementen de opdracht van de wetgever niet hebben begrepen en niet in staat zijn het te begrijpen, omdat de opdrachten uit de grondwet om organieke wetten te maken, nooit is uitgevoerd door de formele wetgever. Dit heeft ervoor gezorgd dat er toen en nu nog steeds ‘ruimte’ bestaat voor elke democratisch gekozen regering om ‘ongestraft’ ondemocratische principes te huldigen. Dit is niets anders dan in georganiseerd verband, stelselmatige en moedwillig meewerken aan het onderdrukken van deze ‘democratisch ingerichte’ samenleving. Dit is een schoolvoorbeeld van wat in de literatuur wordt bedoeld met de paradox van de democratie.
Sergio Gentle
Criticus
Passie voor Suriname
‘Insanity is doing the same thing over and over again and expect different results.’
-Albert Einstein-
Read the full article
0 notes
Text
DIY Armbandjes maken: Touwcreaties in 2024
DIY Armbandjes maken: Touwcreaties in 2024
Welkom bij ons blog over DIY armbandjes maken! Ben je op zoek naar een creatieve en leuke manier om je accessoirecollectie uit te breiden? Dan ben je hier aan het juiste adres! In dit artikel nemen we je mee naar de toekomst van touwcreaties in 2024. Ontdek hoe je met eenvoudige materialen prachtige armbandjes kunt maken die helemaal bij jouw stijl passen. Of je nu een beginner bent of al ervaring hebt, onze stapsgewijze instructies en handige tips zullen je helpen om je eigen unieke armbanden te creëren. Dus haal je knutselspullen tevoorschijn en laten we aan de slag gaan!Inhoudsopgave1. De opkomst van DIY armbandjes in 2024: Waarom touwcreaties zo populair worden2. De juiste touwsoort kiezen voor je DIY armbandjes: Tips en tricks 3. Unieke patronen en knooptechnieken: De sleutel tot succesvolle armbandjes maken 4. Budgetvriendelijke materialen: DIY armbandjes maken zonder de bank te breken 5. Een persoonlijke touch toevoegen aan je armbandjes: DIY bedeltjes en versieringen 6. Jouw stijl, jouw verhaal: Een creatieve manier om je persoonlijkheid uit te drukken met DIY armbandjesVragen en antwoordenAfronding1. De opkomst van DIY armbandjes in 2024: Waarom touwcreaties zo populair worden
Het is 2024 en DIY armbandjes maken is hotter dan ooit tevoren! Mensen over de hele wereld zijn in de ban van het maken van hun eigen unieke armbanden met behulp van verschillende soorten touw. Waarom zijn touwcreaties zo populair geworden? In dit artikel duiken we in de fascinerende wereld van DIY armbandjes en ontdekken we de redenen achter hun groeiende populariteit.
Een van de belangrijkste redenen waarom touwcreaties zo populair worden, is de voldoening die het met zich meebrengt om iets met je eigen handen te maken. In een wereld vol massaproductie en uniformiteit, helpt het creëren van je eigen armbandje met verschillende soorten touw om je individualiteit en creativiteit uit te drukken. Of je nu kiest voor felle kleuren, ingewikkelde patronen of eenvoudige minimalistische ontwerpen, elk armbandje is uniek en weerspiegelt jouw persoonlijkheid.
Een ander aspect dat bijdraagt aan de populariteit van DIY armbandjes is de toegankelijkheid van materialen en instructies. Dankzij het internet is er een overvloed aan tutorials, video's en patronen beschikbaar die je stap voor stap begeleiden bij het maken van je eigen armbandje. Hierdoor kan iedereen, ongeacht hun vaardigheidsniveau, genieten van het maken van unieke stukken. Bovendien zijn de materialen, zoals verschillende soorten touw, kralen en sluitingen, gemakkelijk verkrijgbaar in hobbywinkels en online winkels, waardoor ze voor iedereen toegankelijk zijn.
DIY armbandjes maken met touw is niet alleen een leuke hobby, maar ook een creatieve uitlaatklep die past bij de huidige tijdgeest. Het stelt mensen in staat om hun eigen stijl te uiten, iets unieks te creëren en tegelijkertijd een gevoel van voldoening te ervaren. Of je nu een beginner bent of een ervaren knutselaar, het maken van je eigen armbandjes biedt eindeloze mogelijkheden om je creatieve kant te verkennen. Dus waar wacht je nog op? Ga aan de slag en maak je eigen unieke DIY armbandje met touw!2. De juiste touwsoort kiezen voor je DIY armbandjes: Tips en tricks
Wanneer je je eigen armbandjes wilt maken, is het kiezen van de juiste touwsoort een belangrijke stap. Het type touw dat je gebruikt, bepaalt niet alleen het uiterlijk en de stijl van je armbandjes, maar ook de duurzaamheid en draagbaarheid ervan. In dit artikel geven we je enkele handige tips en tricks om de juiste touwsoort te kiezen voor je DIY armbandjes.
1. Katoenen garen: Dit is een populair en veelzijdig materiaal dat geschikt is voor allerlei soorten armbandjes. Het is zacht, comfortabel om te dragen en verkrijgbaar in verschillende kleuren en diktes. Katoenen garen is ideaal voor eenvoudige armbandjes met knopen, vlechten of macramé technieken.
Het is ook gemakkelijk verkrijgbaar en betaalbaar, waardoor het een goede keuze is voor beginners.
2. Satijnen lint: Als je op zoek bent naar een elegantere en verfijndere uitstraling voor je armbandjes, dan is satijnen lint een goede optie. Het heeft een gladde, glanzende afwerking en is verkrijgbaar in verschillende breedtes en kleuren. Satijnen lint is perfect voor het maken van chique armbandjes voor speciale gelegenheden of als cadeau. Je kunt het lint eenvoudig knopen, strikken of weven om unieke en stijlvolle ontwerpen te creëren.
3. Nylon draad: Voor armbandjes die duurzaam en stevig moeten zijn, is nylon draad een uitstekende keuze. Dit materiaal is sterk en bestand tegen slijtage, waardoor het geschikt is voor armbandjes die dagelijks gedragen worden. Nylon draad is verkrijgbaar in verschillende diktes en kan worden gebruikt voor verschillende technieken, zoals vlechten, weven en knopen. Het biedt ook veel stabiliteit en geeft je armbandjes een professionele uitstraling.
4. Elastiekdraad: Als je armbandjes wilt maken die gemakkelijk aan en uit te doen zijn, dan is elastiekdraad de beste keuze. Dit type draad is flexibel en rekbaar, waardoor het geschikt is voor armbandjes zonder sluiting. Elastiekdraad is verkrijgbaar in verschillende diktes en kan worden gebruikt voor allerlei soorten kralen, bedels en andere decoratieve elementen. Het is ook handig voor kinderen, omdat het geen gedoe geeft met sluitingen.
Het kiezen van de juiste touwsoort voor je DIY armbandjes hangt af van verschillende factoren, waaronder de stijl die je wilt creëren, het comfort dat je zoekt en de duurzaamheid die je nodig hebt. Experimenteer met verschillende materialen en technieken om je eigen unieke armbandjes te maken die perfect passen bij jouw stijl en persoonlijkheid. Veel plezier met het maken van je eigen touwcreaties in 2024!3. Unieke patronen en knooptechnieken: De sleutel tot succesvolle armbandjes maken
In het afgelopen decennium is het maken van armbandjes uitgegroeid tot een populaire hobby. Maar wat maakt een armbandje nu echt uniek en speciaal? Het antwoord ligt in de patronen en knooptechnieken die je gebruikt. In dit artikel zullen we kijken naar enkele van de meest unieke patronen en knooptechnieken die je kunt gebruiken om succesvolle en prachtige armbandjes te maken.
Een van de meest populaire technieken van dit moment is het gebruik van macrame. Deze knooptechniek stelt je in staat om prachtige patronen te creëren door middel van verschillende knopen en technieken. Van eenvoudige en strakke ontwerpen tot ingewikkelde en gedetailleerde patronen, er is voor elk wat wils. Met macrame kun je armbandjes maken met een bohemien uitstraling, perfect voor festivals en zomerdagen.
Een andere interessante knooptechniek die je kunt uitproberen, is het gebruik van de Chevron-steek. Deze techniek creëert een zigzagpatroon, wat je armbandjes een speelse en levendige uitstraling geeft. Door verschillende kleuren draad te gebruiken, kun je unieke en kleurrijke ontwerpen maken die gegarandeerd de aandacht trekken. Experimenteer met verschillende kleurencombinaties om je eigen persoonlijke stijl en creativiteit naar voren te laten komen.
Het creëren van unieke patronen en knooptechnieken is de sleutel tot het maken van succesvolle armbandjes. Door te experimenteren met verschillende technieken en materialen kun je armbandjes maken die echt uniek zijn en passen bij je persoonlijke stijl. Of je nu kiest voor macrame, de Chevron-steek of een andere techniek, laat je creativiteit de vrije loop en ontwerp armbandjes die een statement maken. Mix en match kleuren, voeg kralen en bedels toe, en maak van elk armbandje een persoonlijk kunstwerk. Dus waar wacht je nog op? Ga aan de slag en creëer prachtige armbandjes die de show stelen in 2024!
- Macrame is een populaire knooptechniek waarmee je prachtige patronen kunt creëren.
Experimenteer met verschillende knopen en technieken om armbandjes met een bohemien uitstraling te maken.
- De Chevron-steek is een andere interessante techniek die een speels en levendig zigzagpatroon creëert. Gebruik verschillende kleuren draad om kleurrijke ontwerpen te maken die de aandacht trekken.
- Laat je creativiteit de vrije loop en ontwerp armbandjes die passen bij je persoonlijke stijl. Mix en match kleuren, voeg kralen en bedels toe, en maak van elk armbandje een persoonlijk kunstwerk.
- Ga aan de slag en creëer prachtige armbandjes die de show stelen in 2024!4. Budgetvriendelijke materialen: DIY armbandjes maken zonder de bank te breken
Als je graag armbandjes maakt, maar je wilt niet te veel geld uitgeven aan materialen, dan ben je hier aan het juiste adres. In dit artikel delen we enkele budgetvriendelijke ideeën en tips om DIY armbandjes te maken zonder de bank te breken. Met slechts een paar eenvoudige materialen kun je prachtige touwcreaties maken die je outfit helemaal afmaken.
Allereerst is het belangrijk om te weten welke materialen je nodig hebt. Een van de meest budgetvriendelijke opties is werken met touw. Er zijn verschillende soorten touw beschikbaar, zoals katoenen draad, macramékoord en satijnen lint. Deze materialen zijn niet alleen betaalbaar, maar bieden ook veel mogelijkheden voor creativiteit.
Daarnaast kun je ook enkele basisgereedschappen aanschaffen die je helpen bij het maken van de armbandjes. Een schaar, een meetlint en een pincet zijn handige hulpmiddelen om bij de hand te hebben. Met een schaar kun je het touw op de gewenste lengte knippen, terwijl een meetlint je helpt om nauwkeurige metingen te maken. Een pincet kan van pas komen bij het vasthouden van kleine kralen of het aantrekken van knopen.
Nu je de benodigde materialen en gereedschappen hebt verzameld, is het tijd om creatief te worden. Experimenteer met verschillende knooptechnieken, zoals de basisknoop, de vriendschapsknoop, of zelfs gevlochten patronen. Je kunt ook kralen, bedeltjes of bedels toevoegen om je armbandjes een persoonlijk tintje te geven. Met de juiste kleurencombinaties en ontwerpen kun je unieke en trendy armbanden maken die perfect passen bij jouw stijl.
Kortom, het maken van DIY armbandjes hoeft niet duur te zijn. Met budgetvriendelijke materialen zoals touw en enkele basisgereedschappen kun je prachtige armbandjes maken zonder de bank te breken. Laat je creativiteit de vrije loop en experimenteer met verschillende knooptechnieken en versieringen. Voor je het weet heb je een hele verzameling zelfgemaakte armbanden waar je trots op kunt zijn. Veel plezier met het maken van jouw touwcreaties in 2024!
Bronnen:
- [link naar een website met goedkope materialen]
- [link naar een tutorial over verschillende knooptechnieken]5. Een persoonlijke touch toevoegen aan je armbandjes: DIY bedeltjes en versieringen
Op zoek naar manieren om je zelfgemaakte armbandjes een persoonlijke touch te geven? Waarom voeg je geen DIY bedeltjes en versieringen toe aan je creaties? Met deze eenvoudige technieken kun je jouw armbanden transformeren tot unieke en betekenisvolle accessoires.
Een populaire manier om je armbandjes te versieren is door er bedeltjes aan toe te voegen. Bedeltjes zijn kleine metalen of kunststof figuurtjes die je aan je armband kunt hangen. Denk aan hartjes, sterretjes, dieren of symbolen die iets voor jou betekenen. Bedeltjes zijn verkrijgbaar in verschillende kleuren en stijlen, waardoor je eindeloos kunt mixen en matchen om een armbandje te creëren dat perfect bij jouw stijl past.
Een andere leuke manier om je armbandjes te decoreren is door gebruik te maken van verschillende technieken, zoals kralen rijgen, pompons maken of kwastjes toevoegen. Kralen zijn verkrijgbaar in allerlei kleuren en vormen, en je kunt ze combineren om interessante patronen te creëren.
Pompons zijn kleine balletjes gemaakt van wol of draad die je aan je armband kunt bevestigen voor een speelse uitstraling. Kwastjes zijn dunne draden die op een hoopje zijn gebonden en aan je armbandje kunnen worden bevestigd. Deze kleine details maken je armbandjes echt uniek en geven ze een persoonlijke touch.
Met deze DIY bedeltjes en versieringen kun je jouw zelfgemaakte armbandjes naar een hoger niveau tillen. Experimenteer met verschillende materialen, kleuren en vormen om een armbandje te maken dat helemaal bij jou past. Dus ga aan de slag en laat je creativiteit de vrije loop!6. Jouw stijl, jouw verhaal: Een creatieve manier om je persoonlijkheid uit te drukken met DIY armbandjes
DIY armbandjes zijn niet alleen een leuke creatieve bezigheid, maar ze bieden ook een unieke manier om je persoonlijkheid uit te drukken. In 2024 zijn touwcreaties een populaire trend geworden en met een paar eenvoudige materialen en technieken kun je je eigen unieke armbandjes maken.
Een van de beste dingen aan DIY armbandjes maken is dat je het volledig kunt aanpassen aan je eigen stijl. Of je nu van kleurrijk en speels houdt of juist van een minimalistische look, er zijn ontelbare mogelijkheden om je creativiteit de vrije loop te laten. Door het gebruik van verschillende soorten touw, kralen, bedels en sluitingen kun je armbandjes maken die volledig bij jou passen.
Een creatieve manier om je persoonlijkheid uit te drukken is door het combineren van verschillende stijlen. Je kunt bijvoorbeeld een armbandje maken met een mix van kleuren, texturen en patronen die jouw persoonlijkheid weerspiegelen. Mix en match verschillende soorten touw om een unieke look te creëren. Daarnaast kun je ook bedels toevoegen die een speciale betekenis voor jou hebben, zoals een symbool dat staat voor geluk of een herinnering aan een bijzondere gebeurtenis.
Door het dragen van zelfgemaakte armbandjes kun je niet alleen je persoonlijkheid uitdrukken, maar ook een statement maken. Het is een manier om jezelf te onderscheiden van de massa en je eigen unieke stijl te laten zien. Bovendien zijn zelfgemaakte armbandjes vaak ook een gespreksonderwerp, omdat mensen nieuwsgierig zijn naar het verhaal achter de armbandjes.
Dus waar wacht je nog op? Begin vandaag nog met het maken van je eigen DIY armbandjes en laat jouw stijl en verhaal zien aan de wereld! Vragen en antwoordenQ: Wat zijn DIY Armbandjes maken: Touwcreaties in 2024?
A: DIY Armbandjes maken: Touwcreaties in 2024 is een opwindende en creatieve trend in het maken van armbanden met behulp van verschillende soorten touw. Deze trend is ontstaan uit de passie voor handgemaakte sieraden en heeft zich ontwikkeld tot een populaire activiteit voor jong en oud. Met eenvoudige knooptechnieken en een beetje fantasie kun je prachtige en unieke armbanden creëren die perfect passen bij elke stijl.
Q: Waarom zou ik mijn eigen armbandjes maken?
A: Het maken van je eigen armbandjes brengt veel voordelen met zich mee. Ten eerste biedt het een geweldige kans om je creativiteit te uiten en je eigen unieke stijl te laten zien. Je kunt experimenteren met verschillende kleuren, patronen en kralen om armbanden te maken die perfect bij jouw persoonlijkheid passen.
Daarnaast is het maken van je eigen armbandjes ook een geweldige manier om een persoonlijk cadeau te geven aan vrienden en familie. Handgemaakte armbanden hebben een speciale betekenis en zijn vaak extra waardevol voor de ontvanger.
Tot slot, het maken van je eigen armbandjes kan ook een ontspannende en therapeutische activiteit zijn. Het knopen van touw en het creëren van mooie ontwerpen werkt stressverlagend en kan je helpen even te ontsnappen aan de dagelijkse drukte.
Q: Welke materialen heb ik nodig om mijn eigen armbandjes te maken?
A: Het mooie van DIY armbandjes maken is dat je geen ingewikkelde of dure materialen nodig hebt.
De basisbenodigdheden zijn eenvoudig verkrijgbaar en vaak al in huis te vinden. Je hebt voornamelijk verschillende soorten touw nodig, zoals katoenen, nylon of macramé touw. Daarnaast kun je kiezen voor kralen, bedeltjes, sluitingen en andere decoratieve elementen om je armbanden op te fleuren.
Q: Welke knooptechnieken kan ik gebruiken voor mijn armbandjes?
A: Er zijn verschillende knooptechnieken die je kunt gebruiken bij het maken van armbandjes. Een populaire techniek is macramé, waarbij je knopen legt met het touw om verschillende patronen en structuren te creëren. Een andere veelgebruikte techniek is het gebruik van schuifkralen, waarmee je snel en gemakkelijk armbanden kunt maken zonder ingewikkelde knopen. Er zijn talloze online tutorials en boeken beschikbaar die je stap voor stap door deze technieken zullen begeleiden.
Q: Hoe kan ik mijn armbanden personaliseren?
A: Het personaliseren van je armbanden is een geweldige manier om ze een persoonlijke touch te geven. Je kunt verschillende kleuren touw combineren, kiezen voor kralen met speciale betekenissen, bedeltjes toevoegen die iets over jou zeggen, zoals initialen of symbolen die je dierbaar zijn. Het toevoegen van een naam of een inspirerende quote kan ook een leuke manier zijn om je armbanden uniek te maken.
Q: Waar kan ik inspiratie vinden voor mijn DIY armbandjes?
A: Er zijn talloze bronnen waar je inspiratie kunt vinden voor het maken van je eigen armbandjes. Sociale media platforms zoals Pinterest en Instagram zijn geweldige plekken om ideeën op te doen en te ontdekken welke trends er zijn op het gebied van DIY armbanden maken. Daarnaast zijn er ook veel boeken en tijdschriften beschikbaar die specifiek gericht zijn op dit onderwerp. Het loont de moeite om jezelf te laten inspireren door de vele prachtige creaties die al door anderen zijn gemaakt.
DIY armbandjes maken is niet alleen een geweldige manier om je creativiteit te uiten, maar ook een leuke en ontspannende activiteit waar je veel voldoening uit kunt halen. Of je nu op zoek bent naar een persoonlijk cadeau of gewoon iets unieks voor jezelf wilt creëren, deze touwcreaties zijn de perfecte keuze. Dus pak je materialen, laat je creativiteit de vrije loop en geniet van het maken van prachtige armbandjes in 2024! AfrondingBedankt voor het lezen van ons artikel over "DIY Armbandjes maken: Touwcreaties in 2024"! We hopen dat je geïnspireerd bent geraakt om zelf aan de slag te gaan en prachtige armbanden te creëren met touw.
In 2024 zijn DIY-armbandjes niet alleen een trend, maar een manier om je eigen unieke stijl te laten zien. Of je nu van kleurrijke patronen houdt of liever minimalistische ontwerpen draagt, met touw kun je eindeloos variëren en je persoonlijkheid laten stralen.
Het mooie aan deze DIY-trend is dat je geen ervaren juwelier hoeft te zijn om prachtige armbanden te maken. Met simpele knooptechnieken en een beetje creativiteit kun je zelfs de meest ingewikkelde ontwerpen onder de knie krijgen. En het beste van alles: het maken van armbandjes is ontspannend en kan een geweldige manier zijn om je vrije tijd door te brengen.
Wil je graag aan de slag met het maken van je eigen armbandjes? Geen probleem! We hebben een stap-voor-stap handleiding voor je samengesteld, compleet met handige tips en tricks om het proces soepel te laten verlopen. Of je nu een beginner bent of al ervaring hebt, onze gids zal je helpen om je vaardigheden naar een hoger niveau te tillen.
Verder delen we ook enkele inspirerende ideeën en ontwerpen om je creativiteit te prikkelen. Of je nu van bohemian-chique houdt, een liefde hebt voor geometrische patronen of juist graag met kralen werkt, wij hebben voor ieder wat wils.
Dus waar wacht je nog op? Pak wat touw, verzamel je favoriete kralen en ga aan de slag met het maken van je eigen DIY-armbandjes! Ontdek in 2024
de eindeloze mogelijkheden van touwcreaties en geniet van het dragen van unieke armbanden die speciaal voor jou zijn gemaakt.
Veel plezier en laat je creativiteit de vrije loop!
1 note
·
View note
Text
206, 20, de tijd gaat , 2
Zo glijdt de herinnering naar beneden
Wat een vakanties heb ik gehad!
Actief op de fiets
Herinneren mij ook de dansvloer
Als een diavoorstelling
Het landschap heuvel op heuvel af
De tijdgeest van weleer
Eenvoudige fietsen met bagagedrager
Van hier naar daar
Lichtgewicht is nú zwaarder
De avond is bier wijn of mineraal water
Afleiding zoeken is zonder mobiel
Stonden we toen dichter bij onze ziel
Ik betwijfel het
Gezegende gezellige avond met elkaar
Een wens voor de toekomst
Hotel van de eenvoud
Hotel Luxemburg en goedkoop
Jonge jaren met de haren van toen
Toch onzeker en zeker
Het leven zou wel zo veel nog leren
En nog steeds
-copyrights Ameen 2024-
0 notes
Text
"In mijn persoonlijke essay voor Tijdgeest (magazine van Trouw) vandaag alvast een voorproefje van mijn boek. In het essay beargumenteer ik dat kinderen zoals ik werden gezien als handelswaar."
0 notes
Text
Korte biografie
Lola Umarova, geboren in Nijznij Novgorod, Rusland in 1994, heeft een boeiende levensgeschiedenis. Van Oezbeekse afkomst, groeide ze op in Kyrgyzstan waar haar overige familie verblijft. Op vijfjarige leeftijd ontvluchtte ze samen met haar ouders, oudste zus en neef naar Nederland. Na een asielperiode van ruim acht jaar kregen ze het verlossende nieuws dat ze permanent mochten blijven. Hierop verhuisde het gezin naar de Randstad, waar Lola haar hart verloor aan Rotterdam.
In 2015 behaalde ze haar diploma als grafisch vormgever en startte vervolgens als zelfstandig nagelstylist. Deze vaardigheid had ze zichzelf aangeleerd tijdens haar studie als bijbaan, een welkome afwisseling van het voornamelijk op de computer gerichte grafisch vormgeven. Door haar grafische vaardigheden te combineren met nagelstyling, werd Lola een van de pioniers in Rotterdam op het gebied van nail-art, geheel autodidact.
In de wereld van nagelstyling ontmoette ze dagelijks veel mensen, wat haar verlangen naar sociaal contact vergrootte. Hier ontdekte ze haar overtuigende spreekstijl en haar vermogen om anderen te inspireren, wat haar leidde naar een nieuwe roeping: docent worden. Sinds 2020 studeert Lola aan de Breitner Academie, waar ze zich specialiseert in de opleiding voor docent beeldende kunsten.
Lola’s kunst kent diversiteit, variërend van grafische experimenten met nieuwe software en typografie tot het slopen van vazen om ze op een andere manier te herstellen en de functie ervan te onderzoeken. Haar creatieve proces draait altijd om de vraag ‘en wat als ik het zo doe?’. Ze staat open voor het leren van nieuwe vaardigheden en het verbeteren van bestaande, en ze gelooft in de voortdurende groei van zowel het individu als de tijdgeest. Dit weerspiegelt zich ook in haar docentschap, waar ze de jeugd aanmoedigt om met de flow mee te creëren, te experimenteren en risico’s te nemen. Voor Lola is ‘nee’ slechts een beginpunt; ‘ja’ kun je altijd creëren.
0 notes
Text
Eindhoven - Op 9 januari heeft het college besloten verschillende woongebouwen uit de wederopbouwperiode (1940-1965) als gemeentelijk monument aan te wijzen. Dit sluit aan op de doelstelling van de gemeenteraad om onbeschermd wederopbouwerfgoed te bewaren. Het gaat in totaal om 52 flats, rijtjeshuizen en villa’s. Daarnaast wordt een aantal onderdelen van Landgoed De Wielewaal als gemeentelijk monument beschermd. Recent cultuur- en tuinhistorisch onderzoek toonde aan dat deze onderdelen van zeer hoge monumentale waarde zijn.
Historische ontwikkeling behouden
Eindhoven is rijk aan wederopbouwarchitectuur. Eindhoven maakte toen, net zoals nu, een groeispurt door en was in die jaren de snelst groeiende stad van Nederland. Er is veel gebouwd na de grote vernielingen tijdens de Tweede Wereldoorlog en de massale sloop daarna. Naast tienduizenden woningen werden er ook veel nieuwe bedrijfsgebouwen, kantoren, scholen en bestuurlijke gebouwen gerealiseerd. Typisch voor de wederopbouwtijd zijn de prachtige kunstwerken die vaak op en in de gebouwen zijn verwerkt. Dit geldt ook voor de wederopbouwarchitectuur die nu wordt beschermd.
Wethouder Maes van Lanschot (Erfgoed): “De wederopbouw-architectuur is een bouwperiode die nog niet zo heel ver achter ons ligt. De architectuurhistorische waarde van deze periode wordt daarom nog niet altijd goed onderkend. We willen voorkomen dat het fraais uit de wederopbouwperiode ten prooi valt aan de slopershamer. Daarom be schermt Eindhoven nu de top van deze architectuur voor toekomstige generaties.”
Het college streeft ernaar in de nabije toekomst nog zo’n 150 kunstwerken uit deze periode te beschermen.
Gemeentelijk erfgoedbeleid
Het doel van het gemeentelijk erfgoedbeleid is ‘het herkenbaar houden van de historische ontwikkeling van de stad, om daarmee de identiteit en de kwaliteit van de leefomgeving te versterken’. Het gaat om de gehele geschiedenis en alle stijlen die elkaar opvolgen en vaak een reactie zijn op vorige stijlen. Ook is architectuur verbonden met de algehele maatschappelijke tijdgeest uit een bepaalde periode. Zo had de auto nog ruim baan tijdens de wederopbouwperiode. Een reactie daarop is de post-wederopbouwperiode (1965-1990) met zijn ‘bloemkoolwijken’. Ook voor die tijdsperiode gaat de gemeente kijken naar de meest waardevolle gebouwen en objecten.
Monumentenstatus De Wielewaal
Vanwege de toekomstige ontwikkelingen van De Wielewaal is het van belang om nu duidelijkheid te creëren over de monumentenstatus. Uit onderzoek is gebleken dat verschillende onderdelen – zeker in samenhang – van hoge monumentale waarde zijn. Het gaat om het huis de Wielewaal (buitenzijde) met de omringende landschapstuinen (cederpark, arboretum, mall/sterrenbos), de hut van Oom Ton met het vennetje en het Pinetum.
Een overzicht van alle gemeentelijke en rijksmonumenten in Eindhoven is te vinden op de monumentenkaart.
0 notes
Text
EYE excursie
Voor de excursie zijn wij met media naar EYE filmmuseum en EYE collectiecentrum gegaan. Met het filmmuseum was ik al bekend en kom ik daar ook met enige regelmaat, dus had ik zelf niet verwacht verrast te worden door deze excursie. Aangekomen bij EYE collectiecentrum werden wij opgedeeld in groepen en kregen wij een rondleiding op verschillende locaties in de archieven. Het was heel mooi om te zien hoeveel passie de mensen hadden voor film en het archief, dat werkt aanstekelijk en houd je geboeid om zo door de geschiedenis van film te gaan.
Wij begonnen bij het begin van film, twee afbeeldingen op een rond papier met touw die je tussen de vingers moest draaien, de twee afbeeldingen wisselden elkaar snel af waardoor er een afbeelding ontstaat, een van de eerste animaties. Verder in het archief kwamen we een foto tegen met hetzelfde mechanisme maar nog veel ouder, 12000 tot 17000 jaar geleden. Waanzinnig om te zien hoe de mens al zo lang visueel speelt met de wereld, hoe film en het medium zich heeft ontwikkeld.
Zo kregen wij nog meer verschillende apparaten te zien. Draai carrousellen die meerdere bewegingen tonen en de eerste vorm van film zijn, afbeeldingen waar licht achter geprojecteerd werd, grote filmcamera's die je door de tijd steeds kleiner en verfijnder werden.
Wat ik ook heel interessant vond, was film als weerspiegeling van de wereld, archieven zijn het geheugen van de samenleving. Wat wel of niet wordt vertoond, vertelt over de keuzes en gedachtegoed van die tijdsperiode. Een film over een prei en aardappel die helemaal werd kapot gekookt, dat geeft een inkijkje in de keuken van toen.
Zo werd er ook verteld over propagandafilms gemaakt door Nederland over Nederlands-Indië die werd getoond als modern gedeelte van Nederland. Koloniale propaganda om mensen te verleiden om daar te komen werken aan de ontwikkelingen van de koloniën. Film die zich bewust is van eigen perspectief, waar strategie achter zit, film vertelt over die specifieke tijdgeest waarin die in is gemaakt.
EYE collectiecentrum ziet zijn eigen rol als eerst natuurlijk als het bewaren en conserveren van het filmmateriaal maar een hedendaagse ontwikkeling is ook het (digitaal) toegankelijk maken van deze archieven voor het grote publiek. Door deze oude films toegang te geven tot de samenleving, plaats je de tijdgeest van de film ook in een hedendaags perspectief. Zo ontstaat er een nieuw dialoog tussen film en kijker, hoe kijken wij er nu naar, hoe ervaren wij dit, dit reflecteert onze samenleving nu. Het is in deze rol waar mij het werkveld media het meest interesseert, het bestaat in de ruimte tussen het oude en het nu, en vind daar een nieuw verhaal. Creatie is niet alleen het creëren wat nog niet bestaat, maar ook in het hervinden van inzichten in wat er al was.
0 notes
Text
Niet iedereen is blij met de biografie van Loesje, het mysterieuze en snedige postermeisje
Biograaf Fleur van der Bij bij Loesje-teksten op de wc-deur van een voormalig kraakpand in Zevenaar. Beeld Marcel van den Bergh / de Volkskrant
De Volkskrant - Pieter Hotse Smit10 november 2023, 15:22
Veertig jaar geleden ontstond Loesje, het mysterieuze postermeisje met haar snedige kijk op de wereld. Nu is er een biografie, maar de Loesje-makers zijn daar niet blij mee. ‘Haal je Loesje uit de anonimiteit, dan breng je schade toe aan de transformerende uitwerking van haar glimlach.’
In Café Meijers aan de Beekstraat in Arnhem herinnert niets aan het beroemde meisje dat er precies veertig jaar geleden ‘werd verwekt’. Terwijl een van haar meest legendarische uitspraken toch niet zou misstaan in een kroeg: ‘Aan het eind van m’n geld houd ik altijd een stuk maand over’.
Het zijn de woorden van Loesje, het vrolijke postermeisje dat bijna iedereen kent, maar tegelijkertijd niemand.
Met snedige, immer actuele teksten zoals ‘Leven is meervoud van lef’ tot ‘Sociale zekerheid, dat je zeker weet dat je buren je teruggroeten’, kleuren de zwart-wit beletterde posters van Loesje al sinds 1983 straten en pleinen. Nu is er een biografie van Loesje. Of eigenlijk: van het activistencollectief achter de mysterieuze postergirl – en daar is niet iedereen blij mee.
Reactie op tijdgeest
Loesje was begin jaren tachtig de opgewekte reactie op de grimmige sfeer van die tijd. Die van ‘anti’ (kernenergie), ‘stop’ (met oorlog) en ‘tegen’ (kruisraketten). In de ‘sfeer van negativiteit, agressie en geweld’, zo schrijft biograaf Fleur van der Bij in haar boek, opperden zes activisten van een Arnhemse woongroep op een dag aan de keukentafel: ‘Wat als we nu eens ergens vóór zijn?’
De activisten besloten hun positieve geluid via posters te verspreiden. Om hun boodschap te laten beklijven, moest een raadselachtige figuur worden bedacht, luidde de conclusie aan de keukentafel. Iemand die prikkelde, scherp was en aan het lachen maakte. Over een ding zou het zestal het eens zijn geweest: het moest een meisje worden.
De woongroepleden hadden zich van de keukentafel verplaatst naar Café Meijers toen ene Loes van Schaaijk, kunstacademiestudent, binnen kwam lopen. Haar grote bos zwarte krullen en vrolijke uitstraling gadeslaand wisten de zes het onmiddellijk: ‘Loesje’, dat moet het worden.
Een jarenlange fascinatie
De vele Loesje-teksten die al snel tot ver buiten Arnhem illegaal in de publieke ruimte werden geplakt, wisten biograaf Van der Bij al jong te raken. Dat ze in het Friese dorp waar ze opgroeide werd gepest vanwege haar Loesje-agenda, weerhield haar er niet van haar grote voorbeeld te citeren in de havo-almanak: ‘Wees jezelf, er zijn al zoveel anderen’.
Op latere leeftijd sloot Van der Bij zich in Groningen aan bij een van de Loesje-regiogroepen, die toen nog in het hele land waren gevestigd. Nog weer later schreef ze kortstondig voor de Berlijnse tak van Loesje. Gefascineerd door de mythe die Loesje desondanks voor haar bleef, begon Van der Bij vier jaar geleden met wat Loesje. De biografie zou worden.
Het boek ligt op een zaterdagmiddag op tafel in een gebouw in Zevenaar, een ander mythisch Loesje-bolwerk. Een pand dat destijds werd gekraakt door onder meer Loesje-schrijvers van het eerste uur. Op zolder is een wc-deur met de eerste spreuken bewaard gebleven.
‘Er staat te veel in waar ik niet achter sta’
Inmiddels is in het pand restaurant Eet-Lokaal gevestigd. Net als Van der Bij vanachter een kop thee begint te vertellen over de Loesje-schrijvers van het eerste uur, loopt er, stomtoevallig, eentje binnen. Gelijktijdig met het interview blijkt een verdieping hoger een krakersreünie gaande. De vrouw, die Yoeke Nagel (61) blijkt te heten, stapt op Van der Bij af en zegt: ‘Ik kom niet naar je boekpresentatie. Er staat te veel in waar ik niet achter sta.’
Nagel is een van de mensen die door Van der Bij werden geïnterviewd, maar heeft daar nu spijt van. Ze leest in de biografie te veel een poging tot ‘scoopen, onthullingen doen’, licht ze later telefonisch toe. ‘Maar het maakt niet uit of wij aan een keukentafel zaten of voor mijn part in een golfslagbad. Ook niet dat wij tekstuele methoden van Lenin toepasten.’
Van der Bij zocht en vond voor haar biografie dé Loes van Schaaijk uit Café Meijer. Ook daar is Nagel niet over te spreken, omdat een biografie over Loesje volgens haar niet zou moeten gaan over of er iemand was die Loes heette, maar over wat de kracht is van Loesje ‘als gereedschap in het verwoorden van een verlangen voor verandering’ en of die nog werkt in deze tijd.
De oorspronkelijke leden van het postercollectief menen van wel, blijkt uit de ‘Vooruitblik van vijf Loesje-oprichters’, die als tegemoetkoming door de uitgever is opgenomen als bijlage in het boek. Hierin geeft de generatie die ‘van de dijk bij Dodewaard werd weggespoten’ zeven tips aan de generatie die nu op de A12 hetzelfde overkomt. Het zijn handvatten om de moed erin te houden. Te beginnen met wat gelezen kan worden als eerste medicijn tegen de polarisatie van deze tijd: creëer ‘een plek waar mensen welkom zijn, ook met ‘ongewone’ gedachten’.
Vrijheid van meningsuiting
De kritiek op haar boek steekt Van der Bij. Ze wordt nu bekritiseerd door uitgerekend de mensen achter het medium dat haar als enige wildplakker in het dorp ‘Fucking vrijheid van meningsuiting, Tjalleberd!’ deed roepen. ‘De makers van Loesje waren voorvechters van vrijheid van meningsuiting, maar nu ineens niet als het over Loesje zelf gaat’, concludeert ze cynisch.
Yoeke Nagel noemt die kritiek onterecht. Waar het haar om gaat: ‘Haal je Loesje uit de anonimiteit, dan breng je schade toe aan de transformerende uitwerking van haar glimlach.’ De huidige schrijvers van Loesje werkten om die reden niet mee aan het boek. ‘We koesteren het mysterie dat de afgelopen veertig jaar is opgebouwd’, zegt Daan, die niet met zijn achternaam in de krant wil. ‘De kracht is dat dan iedereen haar kan zijn.’
1 note
·
View note
Text
De opkomst en ondergang van Abercrombie
Gespierde, knappe, jonge mannen in ontbloot bovenlijf. Jarenlang waren ze het uithangbord van het hippe kledingmerk Abercrombie & Fitch. Niemand zocht er iets achter, tot er verhalen opdoken over de CEO, Mike Jeffries. Eerst gingen die vooral over discriminatie, later kwamen de beschuldigingen van misbruik.
Midden jaren 2000. Abercrombie & Fitch (A&F) is ’hotter than hell’. Knappe, jonge mannen in blote bast brengen tieners ’preppy’ kleding aan de man. De winkels waren – zeker voor die tijd – een ervaring: de muziek (nét te) luid, de verlichting ongewoon sfeervol en een walm van A&F-parfum bedwelmde klanten die nog niet in katzwijm gevallen waren voor al dat gespierde vlees.
Die gouden formule was het geesteskind van CEO Mike Jeffries (79). Hij trad aan in de jaren 90 en redde het bedrijf van een faillissement. Wat ooit een keten met jacht- en expeditiekledij was, toverde hij om tot een ’edgy’ kledingmerk. Lange tijd was Jeffries de best betaalde CEO van de VS, maar toen in 2014 de verkoop talmde en zijn ’sexy’ businessplan niet langer aansloot bij de tijdgeest, werd hij bedankt voor bewezen diensten. A&F kreeg een make-over en ook de modellen met ontblote borst konden vertrekken.
Modellen gerekruteerd voor seksfeesten
Rond Jeffries hing altijd een zweem van controverse. Zo werd hij meermaals beschuldigd van discriminatie. Kort gezegd: enkel wie blank, knap en gespierd was, mocht aan de slag in de winkels van A&F, zo bleek al uit de Netflix-documentaire White hot: the rise and fall of A&F.
Die aantijgingen en feiten verbleken echter met wat een tweejarig onderzoek van de Britse openbare omroep BBC aan het licht bracht. Jeffries en zijn partner Matthew Smith (60) zouden veel van die modellen uitgebuit en misbruikt hebben. Het onderzoek ontwarde een netwerk van ’fixers’ en tussenpersonen die jonge mannen rekruteerden voor seksfeesten in chique hotels en andere luxueuze hotspots in Londen, Parijs, Venetië en Marrakech.
De BBC sprak met twaalf mannen die tussen 2009 en 2015 betrokken waren bij die feesten. Acht van hen geven aan dat ze gerekruteerd werden door ene James ’Jim’ Jacobson. Hij trad op als ultieme ’fixer’. Zijn opvallende uiterlijk bleef de vermeende slachtoffers bij: Jacobson heeft namelijk geen neus en draagt een lapje in slangenleer op het gezicht.
Uit getuigenissen blijkt dat Jacobson de mannelijke modellen lokte onder valse voorwendselen. Ze werden modellenopdrachten beloofd, en werd hen verteld dat het goed voor hun carrière zou zijn. Onder die modellen: David Bradberry. Hij werd in 2010 voorgesteld aan Jacobson door zijn agent. De ontmoeting verliep aanvankelijk hoffelijk, Jacobson beloofde hem zelfs een fotoshoot met Bruce Weber, de vaste A&F-fotograaf, en dat hij hem zou voorstellen aan de ’grote baas’. „Maar op voorwaarde dat ik Jim zou toestaan mij oraal te bevredigen”, aldus Bradberry aan BBC Panorama. Hij liet Jacobson begaan en kreeg 500 dollar toegestopt.
’Ik had schulden en wilde mijn familie ondersteunen.’
Bradberry zegt nog dat die gebeurtenis „een rode vlag” was, maar dat hij die negeerde. Niet veel later kreeg hij een uitnodiging voor een feest in een huis van CEO Jeffries in de Hamptons – een mondaine badplaats nabij New York. Daar raakte hij aan de praat met de CEO en zijn partner. Niet veel later duwde die hem poppers onder de neus – een vloeistof die je inhaleert voor een korte, maar heftige high, veelal in seksuele context – om vervolgens aan te sturen op seks.
Een vergelijkbaar verhaal bij Barrett Pall. In 2011 werd hij, toen nog actief als model, via via doorverwezen voor zo’n feest. Hij kreeg naar eigen zeggen te horen dat het een „seksuele ervaring met het koppel (Jeffries en zijn partner Smith, red.)” zou inhouden, maar dat hij „niets zal moeten doen” dat hij „niet wilde.” Echter: „Hoe verder je gaat, hoe beter.”
Nog een derde slachtoffer, die de schuilnaam Alex kreeg, werd ook ’getest’ door Jacobson en moest hem oraal bevredigen tijdens zijn ’auditie’ voor een seksfeest in Marrakech. „Ik had schulden en ik wilde mijn familie financieel steunen”, klinkt het. „Ik heb ’het’ dan maar gedaan en ik voelde me walgelijk.”
Eens in Marrakech dacht Alex ’het ergste’ achter de rug te hebben, maar toen Jeffries, de toenmalige CEO, hem probeerde te kussen tijdens het feest, verstopte Alex zich in een achterkamertje om er in slaap te vallen. De daaropvolgende ochtend werd hij wakker met een achtergebleven condoom in hem. „Als ik alles bij elkaar puzzel, is er een grote kans dat ik toen gedrogeerd en verkracht werd.”
Goed geoliede machine
Nog volgens het BBC-onderzoek school er een goed geoliede machine achter die seksfeesten. ’Rekruteerders’ kregen van Jacobson tussen de 500 en 1.000 dollar betaald per man die ze aanbrachten. Vaak werden die modellen gelokt met ’carrière-kansen’ of waren er dreigingen met het omgekeerde. Er was ook sprake van een ’kapper’ die de intieme beharing van de mannen onder handen nam. Alle vermeende slachtoffers zeggen een geheimhoudingsverklaring te hebben moeten ondertekenen. Jeffries zou alles bekostigd hebben, terwijl zijn levenspartner de betrokkenen en slachtoffers in cash betaalde.
Geconfronteerd met deze informatie stelt Jacobson via zijn advocaat dat er geen sprake was van „dwangmatig, bedrieglijk of krachtig gedrag van mijn kant” en dat alle deelnemers aan die feesten goed wisten wat hen te wachten stond. Over die audities: „Elke ontmoeting die ik had, was met wederzijdse instemming, niet gedwongen.” De voormalige CEO en zijn echtgenoot weigerden tot heden elk commentaar. Het huidige management van A&F zegt „verbijsterd en verontwaardigd” te zijn.
(Door Dick van As)
1 note
·
View note
Text
WIEBELENDE PUDDING EN VERBETERDE RECORDS BIJ AFSLAG BLV
Misschien is het wel gedaan met dat orthodoxe schilderen. Dat rechtzinnig penseel en verf hanteren. Dat klodderen op een stuk linnen. Dat modderen met materie om de realiteit te kopiëren of juist een nieuwe werkelijkheid te maken. Dat trouw vasthouden aan de klassieke gulden snede om een compositie esthetisch op te zetten.
Worden Rembrandt, Van Gogh en Mondriaan aan de kant geschoven als niet meer van deze tijd zijnde? En natuurlijk zijn deze meesters allang uit de tijd gegaan, maar hun werk wordt nog steeds alom gewaardeerd en gerespecteerd. Misschien moeten we Appel, De Kooning en Corneille wel afschrijven als niet meer ter zake doend. Is het vakwerk van Armando en de meesterlijke arbeid van Marlene Dumas en Maaike Schoorel klassieke actualiteit.
Want dat gepruts met pigment en doek is zo te saai in de gestreste wereld van vandaag en morgen. Is dat zo? Zo te? Dat overdenk ik achterover leunend in de loungebank bij de solotentoonstelling van Dinnis van Dijken. Afslag BLV geeft hem de ruimte om zijn visie op en filosofie over de schilderkunst te ventileren. Het zwarte leer van het meubel omarmt me en ik beschouw de kunst om mij heen. En inderdaad merk ik geen klassiek bewerkte doeken op. Zie ik geen romantische landschappen en dromerige stillevens, geen idyllische portretten. Zelfs zie ik geen kleurrijke abstracten en veelzijdige composities zonder titels. Wat ik vanaf de gezellige bank en vanuit mijn luie houding zie doet mij bijkans van verbazing opspringen.
De omhaal van woorden die ik lees op het bij de tentoonstelling horende informatieblad wordt in het opgehangen werk in eenvoud verbeeld, merk ik op. Met humor en ernst verhaalt het werk in eigentijdse thematiek over de hedendaagse wereld. De wereld waarin alle tastbare zichtbaarheid snel moet kunnen indalen. De (jonge) mens van deze tijd heeft geen twee ogenblikken tijd lang bij een illustratie stil te staan. Is niet meteen het beeld duidelijk en herkenbaar dan wordt deze snel geswipet. Verder, het volgende. Deze wereld is van de snelle blik, hoewel een slow movie verbazend veel kijkers trekt. Maar dat zijn bij wijze van spreken kijkers van de oude stempel die de snelheid van heden ten dage beu zijn, meer dan. Zij vermaken zich met de simpele eenvoud en geven handenvol geld uit aan de Van Goghs, Appels en Armandos. Omdat ze het klassieke beeld niet kunnen loslaten, want vroeger was alles beter. Dinnis van Dijken ziet dat anders en draaft met zijn tijd mee. Probeert zelfs in de kopgroep te blijven om het peloton achter zich te laten. Hij wil de massa laten zien dat het anders kan, dat de schilderkunst een hernieuwde plaats kan vinden binnen een maatschappij "die wordt bepaald door het vermogen van memes om de tijdgeest van ons onrustige tijdperk, met zijn wereldwijde politieke omwentelingen en nooit eindigende crises, in te kapselen." En of het hem lukt de schilderkunst als drager van betekenis verder te ontwikkelen om met een hernieuwde blik te kijken kan een ieder die zijn werk ziet zelf bepalen.
Het werk spreekt niet altijd een duidelijke taal om het te kunnen verklaren. Wat dat betreft gaat het voorbij aan de snelle blik. Heeft het meer dan enkele ogenblikken nodig om begrijpelijk te zijn. Het is geen snelle hap, maar moet goed gekauwd en nog eens herkauwd worden om verteerbaar te zijn. Zoals het goede schilderkunst betaamt. Dat het geen vluggertje is, maar tijd krijgt om in te dalen. Daarom, zou je kunnen zeggen, bevindt het werk van Dinnis van Dijken zich op de grens van oud naar nieuw. In het niemandsland, op het grensgebied. Het laat wat was niet los, want het verleden maakt toch het heden. En tegelijk kijkt het vooruit, naar dat wat komen gaat. In de toekomst. Het maakt zich los en loopt vooruit, tegelijk kijkt het over de schouder terug. Misschien slaat het op de driesprong een verkeerde weg in die dood loopt op den duur. Is Van Dijken geen blijvertje, maar een eendagsvlieg, een one hit wonder.
Voor nu kijk ik mijn ogen uit. Verwonder me over de frisse wind die door deze kunstruimte waait. De kunstenaar lijkt door de opgehangen werken meer een tekenaar dan een schilder. Hij tekent met verf in klare lijnen de beeltenis, zwart op wit. Dit beeld heeft een humoristische ondertoon waar de boventoon van onderzoek overheerst. Hij (her)gebruikt wel cartoons zoals Roy Lichtenstein dat deed in de popartperiode, maar dan anders. Het bevestigt dat zijn werk op het scherpst van de snede in het heden terugziet op het verleden. Van Dijken slaat een eigen weg in wanneer hij timescores als kunstwerken opzet. Ouders zijn trots wanneer de kinderen de eigen records verbeteren, dan verschijnt er een lachende emoticon in de lijst. En wanneer het minder gaat het tegenovergestelde. Net als de uitgeschreven recepten voor broodjes in de serie “Sharing is Caring” wordt het doodnormale tot kunst verheven. Want de wereld van nu is niet elitair, er zijn geen hoge drempels meer door de sociale media waarop iedere scheet die dwars zit op een plankje wordt vast gespijkerd. Is dat het voorland van de nieuwe kunst? De roosters van het spel zeeslag, battleship, krijgt een eigen canvas. Bij het schilderij waarop enkel een kruis staat afgebeeld glimlach ik wanneer ik de titel lees: Here we are.
Het werk waaraan de tentoonstelling de titel ‘Slap that Jello and watch it Wobble’ dankt toont het vrijwel enige gekleurde schilderij in deze ophanging. Een rode gelatinepudding in een witte vorm siert in olieverf het linnen. Trilpudding noemde ik dat zoete toetje vroeger, omdat de substantie begint te bibberen wanneer je het aansnijdt. In geval van Dinnis slaat hij ertegen en begint het te wiebelen. Achter het tweedimensionale beeld van het dessert bevindt zich in het schilderij een speaker. Met de mobiele telefoon kan de bezoeker deze luidspreker activeren om muziek van een playlist op Sonos of Spotify te beluisteren. Dat doe ik dan ook en zak daarbij terug in de behaaglijkheid van de bank. Zet mijn oren open voor muziek van onder meer Thomas Azier, Israel Nash en Chris Smither. Op de klanken van Det går over droom ik weg naar de neopop in de kunst. De smaak van een pitabroodje komt in mijn mond. Wat een heerlijke tentoonstelling daar in Afslag BLV!
Slap that Jello and watch it Wobble. Schilderijen van Dinnis van Dijken bij Afslag BLV, Minckelersstraat 11 in Heerenveen. Van 3 december 2023 tot en met 18 februari 2024.
0 notes
Text
Voorkom ambachtelijke inflatie
Als kind van de jaren tachtig en de vroege jaren negentig heb ik het geluk gehad dat mijn dagen niet werden bepaald door allerlei soorten en formaten schermen en digitale technieken. Tijdens mijn basisschooltijd heb ik letterlijk nooit een computer gezien, laat staan bediend. Mijn eerste kennismaking met het apparaat, waarvan destijds werd beweerd dat het ‘de toekomst zou gaan worden’, was in 1988. We kregen onze eerste computer: een bakbeest van een kast. Het beeldscherm was zwart en de letters waren nog nét niet fluorescerend oranje. Waarschijnlijk was dit destijds al een soort van ontmoedigingsbeleid van de computertechneuten om maar niet te lang op het scherm te turen.
Ondanks het feit dat de ontwikkelingen vanaf toen razendsnel werden ingezet en er uiteindelijk bijna geen ontkomen meer was aan een leven zonder beeldschermen en toetsenborden, heb ik tot en met het eindexamen in 1992 geen gebruik hoeven maken van deze revolutionaire technieken. Huiswerk werd nog gemaakt met behulp van een boek en schrift, agenda’s waren van papier, (boek)verslagen werden handmatig geschreven en er werd nog op fysieke wijze geknipt en geplakt. Pas in 1998, tijdens de eerste jaren van de lerarenopleiding, volgden we een blok van zes weken informatica en maakten we kennis met het nut én de afleidingen van het internet. Het was het enige blok dat ik moest herkansen.
Mijn persoonlijke hang naar nostalgie heeft gevoelsmatig wellicht een hoog ‘boomer’-gehalte. Dit wil echter niet zeggen dat ik ben blijven hangen in de digitale pre-historie. Deze column schrijf ik, uiteraard zou ik haast willen zeggen, op mijn laptop en voor bijna alle onderwijswerkzaamheden ben ik inmiddels aangewezen op de mogelijkheden die dit apparaat verder te bieden heeft. Zo worden lessen bijvoorbeeld sinds de coronatijd digitaal voorbereid en geplaatst in de zogeheten Classroom. Een handig systeem waarin leerlingen onder andere alle lessen kunnen zien, foto’s van werkstukken kunnen inleveren en waarin ik als docent beeldende vorming toepasselijke linkjes en filmpjes kan plaatsen die betrekking hebben op de lesstof. Cijfers en alle gegevens van leerlingen zijn daarnaast te vinden in het leerlingvolgsysteem dat Magister heet en presentaties worden al geruime tijd ontworpen met de digitale schaar en plaksel, in programma’s als Word en Powerpoint.
Omdat ik mijn leerlingen enigszins wil behoeden voor een volledige overname van technieken die nog maar weinig met handmatige motoriek, praktische materialenkennis en fysiek uitgewerkte creativiteit hebben te maken, probeer ik de lessen zoveel mogelijk niet digitaal te benutten tijdens de verwerking van de opdrachten. De begrippen tekenen en handvaardigheid zijn immers al genoeg aan creatieve en ambachtelijke inflatie onderhevig. Een gesprekje dat ik onlangs had met een brugklasleerling sterkte in dit geval mijn opinie. Hij liet mij weten dat hij sinds groep vier geen tekenen of handvaardigheid op school had gehad en dat er ook bijna niet meer met de hand werd geschreven, simpelweg omdat ze alles op de iPad deden. Zijn interesse en motivatie voor het vak waren daardoor logischerwijs aanzienlijk gedaald.
Het gesprekje baarde me zorgen. Op Twitter plaatste ik een oproep met de vraag of meer docenten bovenstaande geluiden van leerlingen herkenden. Veel collega’s uit het land schreven dat ze juist het belang van de ambachtelijke uitvoering van de creatieve vakken ondersteunden op hun school. Maar helaas waren er ook een aantal reacties van leraren die de situatie herkenden en zich, net als ik, ook zorgen maakten over het overmatige gebruik van digitale middelen in de klas, de toekomst van de praktijkvakken en de motoriek van de leerlingen. Ondanks deze geluiden leidt de veranderende tijdgeest ook soms tot hilarische situaties. Zo vroeg een leerling uit een andere brugklas me onlangs waarom hij eigenlijk nog moest tekenen. Hij kon immers toch alles op Google opzoeken…?
1 note
·
View note
Text
Aan het herlezen: Hektor Servadac. Jeugdsentiment! Hector Servadac is een boek van de Franse schrijver Jules Verne met illustraties van Paul Philippoteaux. Het beschrijft de lotgevallen van een aantal personen die een reis op een komeet maken.
Servadac is een in Algerije gestationeerd Frans officier. Op het moment dat het verhaal begint daagt hij de Russische graaf Timascheff uit voor een duel om de gunsten van ene Madame L. (ze kent geen van beiden, er zijn meerdere mededingers, maar het gaat om het principe!). Dit duel zal echter niet plaatsvinden: die nacht scheert een komeet langs de aarde en neemt een paar stukjes, een deel van de atmosfeer en zee, en Hector Servadac en een aantal anderen (o.a. Een aantal Engelsen, Russen, Spanjaarden en Fransen) mee!
De verschillende nationaliteiten worden gekarikaturiseerd. De Russen en Fransen zijn nog het meest "normaal" in het boek. De Engelsen zijn onverstoorbaar en koppig. De Spanjaarden zijn lui. En de Duits-joodse Isaac Hakhabut wordt neergezet als een gluiperd, die bovendien gebruikmaakt van gewichten waarmee geknoeid is om klanten te bedriegen. Dit moet overigens wel worden gezien in de tijdgeest: antisemitisme tierde welig en Frankrijk had net een oorlog met Duitsland verloren.
Na veel avonturen keert het gezelschap in een luchtballon terug naar de Aarde.
1 note
·
View note
Text
Gisteravond opgepakt en uitgelezen. Geheel in de tijdgeest in een decor van dictator en arbeidersrevolte, maar pakkend verhaal. Was bedoeld als toneelstuk, dus vandaar ook opgedeeld in korte alinea's met de locatie als titel. Uitvoering hiervan zou best een hoop geschuif hebben gegeven, gezien de snelheid waarmee de locaties elkaar afwisselen.
0 notes
Text
209, 17, verrassingen
De avond effent de weg naar de nacht
De nachtdienst wacht nog even af om de droom af te leveren
Andere tijden en een andere dimensie
Het meisje eet haar fruit
De tijdgeest klopt ook aan
Gekleed in mijn nachthemd schuif ik aan
Perzik zo zacht mogelijk en sappig
Het sap druipt langzaam uit mijn mond
Plotseling maak ik pindakaas met een hamer
Efficiënt kan ik het niet noemen
De olie kruipt door over de rand
Het meisje heeft haar fruit op en lacht
Heeft u nog wensen voor vannacht?
In mij misschien of zoekt liever een molentje
En plotseling sla ik op mijn duim
Extra blauw en dik
Voordat ik mijn wensen kenbaar maak
Is het meisje verdwenen echt weg
En mijn duim gloeit
Duim zuigen en verder niks
Als een jongen van 8 lig ik in bed
Te duimen duimpje dik
De haan kraait de droom uit
Verbaasd moet ik bijkomen
-copyrights Ameen 2024-
0 notes
Last Seen Blogs
minhyung-painting
Min Hyung, Lotus Flower Paintings @next2dummy
doesromandoart
What am I doing?
dustyjumpwingz
the fighter still remains
