#ve ona o kadar kizginim ki

[thegirlwithaprilinhereyes]

ilk geldigin gunu hatirliyorum oglus o gun cok mutsuzdum annemle babam yeni ayrilmisti babam beni mutlu etmek icin elinden ne geliyosa yapiyodu ben hazirlanirken gidip pet shopcuyla konusmus sonra yolda dedi ki gel surda yavru kedi varmis bi bakalim sonra gittik klasik scottish hepsi gri baktim tek sen sarisin dedim bu kedi benim olmali seni aldik sonra eve gittik korkudan altina yapmistin, biraz zaman gecti babaya cok alistin hep onunla uyuyodun onunla vakit geciriyodun, seni kiz diye almistik aylar sonra erkrk oldugun ortaya cikmisti cok gulmustuk, gerci sen hep bizi gulduruyordun ne zaman canim sikkin olsa hissederdin gelir yanima yatardin ya da bir seyler yapip guldururdun beni sonra bir gun cok hasta oldun oglus veterinere goturduk dedi ki bu kedi olur dedik olsun elinizden geleni yapin yaptilar ve sen yasadin ve sen bizi birakmadin sonra kroniklesti bu hastalik sende, babaanneyle dedeyle edayla elcinle tanistin ama tabi hicbirini bende dahil baba kadar sevmiyordun baba sana arada bagirirdi yaramazlik yapinca kuserdin saklanirdin , eve girdigimiz saati ezberledin kapida beklerdin kapiyi acar acmaz bize kosardin, musluktan su icmeye bayilirdin, dus almaya da bayilirdin oglus cok akilliydin cok hatta aramizda kalsin sen gittikten sonra cem abiyle konustuk o bile mutsuzdu seni cok sevmisler ordakiler ve dediler luna cok guzel bi kediydi, karnim agridiginda kosa kosa gelirdin karnima yatar masaj yapardin geceleri kapimda beklerdin bazen beraber uyurduk orduya bile gitmistik seninle, arsda hasta oluyodun ama geciyodu hep, kronikti diyorum ya, sonra yine hasta oldun oglus veterinere gittin on gun falan kaldin sonra eve geldin hicbiseyin yotku ama yemek yemedin diye geri goturduk sabah cem abi arsdi dedi luna oldu kabullenemedim biliyo musun birde bu sirsda ayagimi kirmistim ve seni uzun suredir goremiyordum babaya cok kizginim ilk cem abi luna cok kotu dediginde seni son kez gormek istedim belki vedalasmak izin vermediler sonra geldik ama hala inanamiyorum tabi seni verdiler kutunds bekliyorum luna bizi ozlemistir miyavlar ama tek bi ses yoktu seni posete sarmislardi dusunebiliyo musun o kutuda her zaman tepinen sen oyle yatiyodun pamuklsra sarilmis posete sarilmis bi sekilde sonra baba seni gomdu boliyo musun yayla evimize daha yeni almistik senle de gdiecektik gidemedik senle univeristeeye gidecektim ben gidemedim, hatta iyilesince gezersin diye tasmada almistim ama iyilesemedin, ve cem abi dedi ki yemek yese biraz daha yasayabjlirdi ama yemedi yasamak istemiyordu, o kadar mi canin yandi da biz anlamadik oglusum o kadar mi caresizdin bencilligimiz icin ozur dileriz agliyoruz ama sen umarim su an daha mutlusundur orda baska arkadaslar bulmussundue umsrim ya da bizi izleyebiliyisundur arada guluyoruz sakalasiyoruz diye umarim bize kizmazsin ya da kusmezsin cunku tek kaldigim her an kafami yastiga koydugum her an aklimda sen varsin seni cok seviyorum cok usurdun hep ama umarim orda usumezsin babayi cok ozlersin ama gelmiyo diye ona da kizma tamam mi baba seni cok cok vok seviyomus biliyo musun her gun senin adini sayikliyo seni cok ozluyomus sana kizdigi her saniye icin pisman, koskoca 6 yil biyunca bana muthis bir dost oldun umarim bende sana mukemmel bi arkadas olabilmisimdir en iyi kosullarda yasatmisizdir seni cok ozluyoruz bir gun tekrar gorusmek dilegiyle oglus..

[pandoraninkokusu]

Daha ne kadar aklimizi kacirabilirdik?

Icimden bir parcayi bi yerlerde birakali, hep kayipmis gibi biseyler aramaya baslamayi cok uzun sure once baslatmistim.

Gun geldi biraktigim parcalar cogaldi, kisiligimin parcaciklari cesitli yerlere dagildilar, ancak anilarimda cagirabildim.

Insanin ozlemini cektigi seye tutunmasi nedir? Nereden gelir? Insan icindeki huzunle harmanlanmis tanisiklik duygusunu neden tekrar tekrar yasamak ister? Insan niye kendini kandirmayi secer?

Benimki neydi? Secim miydi? Bilincli bir aktarim miydi? Ozlemini cektigim, ozlemini cektigimi sandigim sey neydi?

Gozumde buyuttugum, ideallestirdigim seyi normalde algilama derecem ne olabilirdi? Ustune koymus olsam da o his neydi? Ilk gordugum andan itibaren icimde buyuyen tanisiklik hissi neydi?

I am home. You are home.

Oysa o hep ordaydi o hep ayniydi. Herkes icin ulasilabilirdi ulasilamazligin utopikliginde...

Bense kucucuktum. Saf aptal sosyal dolasikliklarda yuzen bir kiz cocuguydum. Her seferinde daha da kuculdum.

Sahi daha derine indigimizde benim bu yuceltme ve takip saplanip kalma hallerim neydi bu utopyada? Neyin ihtiyaciydi? Korunma istegi? Sevgi? Huzur? Bunlar zaten yok muydu hep? Bana fazlasiyla verilmeye calisilmamis miydi? Tek bir kisi tarafindan verilmeye calisilmasi miydi sorun?

Benim bu enerji emen magrur sessiz edam neydi? Sessizligimde huzur yoktu ki benim. Huzur olsa bu kadar susmazdim. Susmamam gereken yerlerde susmazdim.

Sahi ben neye tanik olmistum ki boylesine susmustum? Sustugum icin kendime mi kusmustum? Ben niye susmayi secmistim?

Etrafta cok ses vardi. Ben sessizlik istiyordum. Ben huzur arayisindaydim. Ben guvenlik hissi hissetmiyordum. Hic hissetmemistim. Hic hissedememistim. Burasi benim yuvamdi, yuvam olacak yerdi ama ben yuvamda guvenlik hissetmiyordum. Benim hep kacasim vardi. Guvenli hissettigim neresi varsa oraya kacasim vardi ama kactigimda nedense bir sure sonra kaybediyordum. Temel saglanamamisti cunku. Benim diregim saglam degildi. Yikilmaya hep musaitti. Ben kime guvenecektim? Beni kim koruyacakti?

Sustum. Peki niye sustum?

Susmazsam buyuyecek. Ses cogalacak. Kaos olacak. Karisacak. Korkuyorum. Cok ses var. Dunya guvenli degil. Burasi hic guvenli degil. GUVEN YOK! Hic olusmamis... O yuzden ruh gibiyim. Susmam sakinligimden degil, icimde cok sey var cok seyi bastirmisim ama hep susmusum cunku korkuyorum, karisacagiz ve en sonunda yok olacagiz.

Ama o kadar derin ki zaten yok olmayi istiyorum. Guvenli degil.

Ne yapacagimi bilemiyorum. Susuyorum ben.

Ama fazla sustum. Biraz sesimi cikarabilseydim. Bu yuzden kendime kizmalarim bu yuzden tepkilerim... Carpiklasmisim cunku boyun egmisim ve hep oyle kalmis.

Ufaktim ve gucsuzdum. Dayanagim yoktu. Cok yalniz hissetmisim. Beni seven birileri var ama ustume titriyor. Cok seviyor kendine gore ama butun umutsuzluklarini, korkularini bana aktariyor. Ustume titriyor, beni cok seviyor.

Ben de onu cok seviyorum. Cok fedakar sevecen biri o. Ama kizginim ona. Beni koruyamiyor. Kendini de koruyamiyor. Hissedemiyorum. Yalnizim.

Benim gelismeme izin vermiyor. Birey olmami izleyemiyor. Hep yonetmek, hep kontrol etmek istiyor. Dedim ya biraz fazla titriyor. Bastiriyor. Halbuki ben dis dunyayi tanimak istemistim. Cesaretim de vardi. Ama guclendiriyor icimdekini, disariya cikmamaliyim. Dunya kotu. Dunya guvensiz.

#trauma #travma #cocukluguma notlar #çoluk çocuk