#ya of cok zor bi soru bu amk | Explore Tumblr Posts and Blogs

ervasimdineoldi · 9 months

Text

ben ne olursa olsun aileme kendini anlatmayı başaramamışlardan sadece biriyim hani ne istediğne değer verilmeyip arkasında durulmayanlardanım sakin olmaya çalıştığım 3 ay boyunca duygusallığımın zirvesini yaşadım benim sakin ve sessiz kalmam pek hayırlı değildir o sürede o kadar çok şey biriktirmiş olurum ki mesela edilmiş bir sözden tut havanın sıcak olmasına kadar basit şeylerede sinirlenen biri olmam ve aşırı ağır şeylere gülmem 3 ay boyunca en sonunda benim patlamama neden oldu iyi değildim kendimi zehirliyordum hani hem fiziksel hemde mental ailem beni hiç ciddiye almadı kimse beni duymuyor görmüyordu bunun tek suçlusu bendim herkeze çabuk değer veriyordum ailesinden bile değer görmeyen bi kız için fazlaydı dışarda arkadaşlarından ailesinden çevresinden değer görmeyen biriydim derdimi anlatmanın her yolunu denedim ciddi konuştum şaka sandılar sakin oldum dalga geçtiler haykırdım bağırdım sinirlendim deli dediler zaten her konuda baskıyla yetişen bi bireydim onların istediği bir çocuk olmak içib bu sene çok çabaladım ders çalıştım başarılı oldum dereceler yaptım okulumda övgüyle bahsedildi arkadaş çevremi hayatımı değiştirdim hayatımı düzene sokmuştum en azından ve düşüncek bişeyim yoktu sonra lgs oldu bitti başarısız oldum ve bunun tek sebebi stres yapmamdı herşeyi konuları soru tiplerini herşeyi biliyordum ama işte olmadı tatil geldi istediğim okul olmadı yapıcak işim yoktu arkadaş desen yoktu sadece azar işitiyodum he şey diyebilirsiniz kıyamam yia ailesi kızmışmı bilmediğniz çok şey varda işte ailem çok iyi bir aile gibi gözüküyor aslında ama dışardan hele babam dışardan tatlı nazik iyi aile babası babam 60 yaşında dışarda kızına çok değer veriyor gibi gözüksede öfke problemleri onunda var sanmayın bağırıyor her fırsatta keşek bağırsa neyse o konuya girmiycem ama herkezin sorunları var ailesiyle ve bunu çözmek için benden ayrılıyorlar ilk vazgeçtikleri kişi benim ne gerçek dostluğum var nede ilişkim ne de düzenli bir hayatım uyku ve öfke problemleri olan biriyim hayalet gibi hissediyorum herkez biliyor ama kimse görmüyor arada buraya yazıyor içimi döküyorum pek kimse okumuyor o yüzden daha rahatım ama herkez dertsiz ve neşeli biri olduğumu sanıyor ama kimseye anlatamadığım tokat gibi gerçekler varya işte onlarla ben yüzleşmekten bıktım hani anlatıyorum anlamıyorlar dinlemiyorlar ya işte ben bu durumdan bıktım anlatmıycam diyorum güvenmiycem diyorum işte ama olmuyor unuttum diyorum olmuyor uyuyamıyorum ayık kalamıyorum kendimi zehirliyorum şu an bunu yazarken bile yazıları okuyamıyorum çünkü ağlamaktan gözlerim şişti ama sizin sandığnız gibi tatlış gözyaşları dökmüyorum maalesef hep sessiz sakin biri olmak istemişimdir ama annem gebermemi içten dilekleriyle yüzüme karşı haykırarak binlerce kez söyliyince taş kalbim acı çekiyor o an çaresizce sadece hani sövüyorum bağırıyorum kızgın ve taş kalpli kişiliğmi süürdürmeye çalışıyorum ama sesim gözlerim pek bana uymuyor insanın en büyük destekçisi normalde annesi olur ama bizde en büyüğü bırak destekleyen biri bile yok her konuda o kadar yalnızım ki hani beni özetleyen tek kelime yalnızlık kendimden nefret ediyorum iyi değilimşu an bunları kimse okumaz diye öylesine yazıom işte ama ben ne ara bu hale geldim hani sülalem nefret ediyor benden tüm akrabağlarım tabi şaşırmazsınız annesinin sevmediğni onlar niye sevsin elimden geleni yaptım olmadı ama milletin erva sana söyleyemedim ama annemle babam ayri o yüzden bay bay ne alaka amk neyse herkezin ben ta amınakoyim sikik orospu hepsi bende öfkem le yalnız kaldım belki unutmuşum gibi 2 ay sonra fln gülebilirim ama yok beniö için aslında en zoru sabahları yapıcak bi işim olmuyor ve sabahları dahada bi zor geceleri de zor zor yani zorlanıyorum herşeyde her şey cok zor geliyor yemek yemek su içmek kolay olan ne ben anlayamıyorum bide kuzenim yok arkadaşım yok dostum yok yalnızım ben çok yalnızım

3 notes · View notes