thecaptainastronaut

[thecaptainastronaut]

Kaya Niya, Kaya Mo Ko

[thecaptainastronaut]

This is all new to me. 

[thecaptainastronaut]

[thecaptainastronaut]

I’m not very good at telling people how I feel.

ten-word-story, #82 (via acupofkeen)

[thecaptainastronaut]

“Sometimes we get sad about things and we don’t like to tell other people that we are sad about them. We like to keep it a secret. Or sometimes, we are sad but we really don’t know why we are sad, so we say we aren’t sad but we really are.”

 Mark Haddon (via psych-facts)

[thecaptainastronaut]

Perfect fit.

[thecaptainastronaut]

I Almost Stopped Believing in Shooting Stars

(October 22, 2013. Past midnight. 4th floor rooftop)

Matagal tagal din akong tumambay sa rooftop. At sa tinagal tagal ko dun, may napansin lang ako.

Parang familiar yung ganung scene. At ayun nga, it's like the "Slutty Pumpkin" episode ng "How I Met Your Mother" (season 1 episode 6 ata). Ang pinagkaiba lang, Ted was waiting for the "slutty pumpkin", ako naman, shooting stars. At si Ted, noong ending,sinamahan siya ni Robin. Ako, sinamahan ako ng hangin. Hahahaha.

10 pm noong umakyat ako sa rooftop. Bumaba to get some food, then twitter ng konti. Mag-eeleven na noong bumalik ako ulit. May mga kasama pa nga ako nun-- sila tita, tska mga kapatid ko, pinsan-- pero nag alisan din sila maya maya. I promised to myself na hindi ako bababa hangga't wala akong makitang shooting star. So nagpaiwan pa ako dun para maghintay. Alam ko na na medyo mahihirapan ako kasi full moon. Maliwanag. At sobrang kapal pa ng clouds.

An hour passed by, wala pa din. Medyo nangagawit nako dun kasi nakatayo lang ako. Malamok. Nakatingala sa langit-- and ang nakikita ko lang ay clouds. Makapal na clouds. Weird shapes. Yung iba creepy pa nga eh. Meron ding airplanes, na akala mo stars. At syempre, meron ding stars. Pero wala pa ding shooting stars. Nawawalan nako ng pag asa. Nangangawit na talaga ako.Ang sakit na ng batok ko.

Yung mga time na yun, I almost gave up. Gusto ko na bumaba, natatakot na din ako. Lumalakas yung hangin, tapos may mga ibon or paniki na ewan ko kung ano talaga yun na lumilipad pero nawala din sila. Then maya maya, may nakita akong 3 ibon na silhouette lang. 3 lang sila, lumilipad at nag vanish bigla sa clouds. Creepy. Yun din yung time na napatingin ako sa isang star. Tinititigan ko to nang biglang parang may nagflash na ilaw sa gilid niya. Shooting star? NO.

Feel ko shooting star. Feel ko guni guni lang. Desperate nako. Kaya humingi nako ng sign.Una, sa clouds. Ituro nilayung spot kung san ako makakakita ng shooting star. At sinunod ko naman yung direction ng mga dulo ng clouds. Tinitigan yun ng matagal pa. FAIL.

Pangalawa, kapag humangin ng malakas, makakakita ako ng shooting star.  Humangin nga. So naghintay pa din ako. Narealize ko na din na mukha akong tanga nun. Hahahahaha.Nagdasal nako. Actually, nung mga una pa lang, nag pray na talaga ako na sana meron. At humingi ng isa pang sign. Kapag humangin ng malakas bago matapos yung kanta na tumutugtog, makakakita ako. Kalagitnaan na nung song pero wala pa din. Nilibot ko na ng nilibot yung mata ko. Sobrang desperate na talaga. Patapos na yung kanta, Please.

Then lumingon ako-- at naexperience ko ang isa sa pinakamasayang pangyayari sa buhay ko. A shooting star, right above me. Parang ang lapit lang talaga. This may sound so gay, pero I got teary eyed. Tumawa pa nga ako ng malakas tapos tumalon. Sabay thank you kay God. Gusto ko lang talaga makakita, pero di ko na din sinayang yung chance, nag wish ako. Happiness for family, friends and everyone.

Nagstay pa ko ng konti, hoping for another one. At ayun nga. Isa pa. Yes! hahaha. I wished for a successful me. Masayang 2nd sem. Pababa na sana ako pero parang may pumipigil pa. So hintay ulit. At in a few seconds, ayun, isa pa ulit. I wished for someone to change her mind.

Natuwa ako. I almost gave up pero pinili ko pa din mag stay. At 'di lang isa nakita ko, kundi tatlo. hahaha. Hanggang ngayon nakangiti pa din ako. Habang tinatype  ko to. At matutulog din akong nakangiti.

Good Night!

#ShootingStars SluttyPumpkin HIMYM

[thecaptainastronaut]

Dinadaga ka ba?

(From October 18, 2013. Probably around past midnight. Living room)

" A person who suffers from this may experience extreme anxiety, dread and anything associated with panic such as shortness of breath, rapid breathing, irregular heartbeat, sweating, nausea, inability to articulate words or sentences, dry mouth and shaking."

Musophobia/ Suriphobia/ Muriphobia

Fear of rats.

Di ko alam kung kelan nagstart to. Pero tuwing makakakita ako ng daga- (picture, realistic na cartoon, laruan, replica, at lalong lalo na yung live na gumagalaw na punyetang daga), di ko alam yung nararamdaman ko.

Alam mo yung feeling na umiihi ka tapos kinilig ka? hahaha. yung parang ganun in a bad way. Yung bibilis heart beat mo, yung manginginig ka na lang na ewan. Hindi mo macontrol yung magiging reaction ng katawan mo. Parang mangangati ka. Mahihilo ng konti. Nakakadiri. Nakakatakot.

Yeah, parang mababaw lang. Sasabihin ng iba "Daga lang yan. Mas malaki ka diyan." OO. ALAM KO. Pero iba kasi pag ikaw yung nasa kalagayang ganito. Ewan ko na lang sayo.

Parang tanga lang diba? Alam ko. HAHAHAHA. Minsan tinry ko na labanan to. Sinubukan kong hawakan yung laruang daga na panakot nila sakin. Punyeta. Para akong nakuryente na ewan. Sabay pinagtawanan ko na la lang yung sarili ko.  Meron pa yung gumagawa ako ng plate. Galing sa labas ng bahay yung daga. Sinara ko yung isang daanan niya. Binalak ko siyang i-stupefy- avada-kedavra-sectumsempra. Pero wa epek pre. Nagtatalon yung daga. Talon din ako sa sofa. Tawa ulit tayo. hahahaha.

Siguro naman, eventually, mawawala din to. Tiwala lang. Puso. haha. Lalabanan natin to. PARA SA BAYAN! hahaha. Sabi nga ng kaibigan kong si Papa aids: "Mind over matter" daw. In time talaga, sana, maovercome ko tong fear of rats. Para masabi ko din minsan na daga lang yan.

[thecaptainastronaut]

The Return of the Jedi

I’M BAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAACK. 

Gonna repost some old memories from my other tumblr.