tzina1-blog

[tzina1-blog]

STORYTIME

Ξυπνησα το πρωι την Δευτέρας με τύψεις για την μαλακια που ειχα κανει την Παρασκευή που περασε..δεν συνηθίζω να λεω ψεματα ..δεν θελω να σταθώ σε αυτο ομως.Πηγα σχολειο και αποφάσισα να μιλησω στον καθηγητή μου για αυτο που του ειχα κανει..Άγιος άνθρωπος με κατάλαβε και με συγχώρεσε..Η επόμενη στάση ηταν απλα να πεθάνω στο κλαμα μαλλον απο χαρα που έβγαλα το βάρος απο πανω μου και φέρθηκα Σωστα.Το κλαμα μου ακούστηκε σε ολο το σχολειο ετσι και οι συζητήσεις ηταν ανάλογες..πολλοι φιλοι μου με ρώτησαν τι συνεβει..δεν ειχα προβλημα να μιλησω για αυτο ουτος η αλλως στην τελική το σωστό εκανα.Ενιωθα ομως οτι κατι έλειπε..καποιος που παντα ενδιαφέρονταν για μενα και καθε φορα που δεν με έβλεπε Καλα ηταν εκει για να μου φτιαξει την διάθεση.Αυτη τη φορα έλειπε..θα μπορουσα να πω οτι μονο αυτο σκεφτόμουν,που να εισαι αυτην τη φορα..μεχρι που ακουω μια φωνή απο μακρυά.. «τι έπαθε η τζινουλα» φωναξες και ήρθες προς το μέρος που ειχαν μαζευτει ολοι..με λίγα λογια, σου εξήγησα και ‘σενα και ασηνεσθητα πηγα να σε αγκαλιάσω..κατι που συνήθιζα πολυ πιο παλια ομως τωρα δεν ειναι και τοσο εφικτό..Οταν η κίνηση μου πήρε μορφή ειχες ηδη φυγει .Μπορουσα να το περιμένω Αφου πλέον δεν ενδιαφέρεσαι για μενα.Τι περίμενα να σε αγκαλιάσω και να κλάψω πανω σου και να νιώσω καλυτερα που εισαι μαζι μου; Αυτα πλέον τα ζω μονο στα όνειρα μου..μονο εκει υπάρχεις πλέον.Δεν πειραζει..θα το συνηθίσω

#ponaei #moulipeis #girnapisw

[tzina1-blog]

Κοιτάζω συνέχεια το τηλέφωνο. Δεν χτυπά ούτε εκείνο, μα ούτε και η καρδιά μου. Κι ενώ ξέρω, ξέρω ότι η σκέψη σου είναι αλλού, ακόμη ελπίζω σε μια σου λέξη.

Τόσο κοντά, κι όμως, χιλιόμετρα μακριά.

Αρμενίζει σαν βαρκούλα η σκέψη μου γύρω από το πρόσωπό σου, χάνονται οι ελπίδες μου στην πλάνη των ματιών σου.

Δεν μπορώ, ακούς;

Κομμάτια η καρδιά, θρίψαλα κι ο νους.

Αδιαφορείς.

Ο κόσμος μου γυρίζει γύρω από το χαμόγελό σου και η πνοή μου εξαρτάται από το βλέμμα σου.

Ας ήξερα τουλάχιστον ότι κατοικώ στην καρδιά σου. Κι ας ήταν το σπίτι μου μια καλύβα.

(via inv-i-ctus)