xatashi

[xatashi]

Batan güneş sen giderken artık bulutlara saçtığı ışığın büyüleyemez oldu beni. Aydınlattığın gök neticede hep karanlık. Artık ne gittiğini izlerim ne de geldiğini Çünkü o farklı geldi farklı gitti. Sen öyle değilsin, zararsız sessizsin. Ben hissediyorum kendimi, ödünç aldığım bu kalbi veremiyorum geri. Yük oldu içime çöküntüyüm Küçücük bir kalp devasa bir enkaz barındırıyor; Bense kaldıramayacak kadar aciz halde, harap olmuş bulanmışım kadere. Saatimi kurdum yine geceye Kendimi bulamıyorum ışık saçan yerde Çünkü yanan bir ruh var içerde. Güneş gidince odamın ışığıdır alevlere sarılmış olan bu ruhum. Durgun ve yorgun olduğumu üzerime döktüğüm küllerden anlarsın Yatağımda içtiğim sigarayı nereye söndürüp atıyorum bilmiyorum Yatakta değil tavanda mı yatıyorum dikine? Boynumda bir iple, notumda bir hiçle. Mürekkebime yapışan nefesim Kağıda dokunan sadece hislerim. Bitmeyen bir şey varsa söyleyin Çünkü ben bittim kendimi kaybettim...