zaz-je-veux

[zaz-je-veux]

İyi değilim ben, hiç iyi olmadım. Sen gittiğinden beri, hiç hayal kurmadım.

[zaz-je-veux]

Yine oturdun o soğuk salıncağa, yavaşça sallanıp gözlerini kapatıyorsun. Rüzgar yüzüne çarpıyor tokat gibi, nefes aldığını hissediyorsun. Ciğerlerine çekiyorsun gecenin soğukluğunu. Usulca şarkıya eşlik ediyorsun, "yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte, acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette." Geçenlerde bir kız çocuğu ölmüş hastanede, kanserden. Annesi toprağını koklamış. Ben bu kızı tanıyormuşum. Kimseye inanmıyorsun, kimse yanında değil. "Ben her zaman yanındayım, elini tutacağım" yalanları. İnanmadım hiç birine. Yalanlarına boyun eğdim. Hissetmedim, çocuk heyecanımı kaybettim. Şarkılara eşlik ederken ağladım, hissettim. Dağlara baktım, haykırdım. Sesim sevdiğime gitti mi. Toprağını öptüm, boynuna kondu mu. Tohumlar ektim kalbine, filizlendi mi. Yeni bir şarkı çalıyor şimdi. "Sessizce, kimsesizce." Nefesin tükeniyor gibi hissediyorsun, hızlandırıyorsun salıncağı, şarkıyı utanmadan söylüyorsun, ağlayarak. Hissetmek istiyorsun. Sana delimişsin gibi bakıyorlar. Tebessüm ediyorsun. O yolda seni kahkalar attıran anıları hatırlıyorsun. Gülümseyemiyorsun. Vedaları kalbine sıkıştırıyorsun. Koşuyorsun, nefesim yetmiyor. Büyüdüğünü biliyorsun. Büyüyorsun, hissetmiyorsun.

[zaz-je-veux]

Keşke eskisi gibi balkonuma konsan.*

[zaz-je-veux]

"İki gözüm, yıllar geçiyor."

[zaz-je-veux]

Bu hasret bize çok fazla.*

[zaz-je-veux]

Âh canımın neşesi, her bir kelimen kalbimin en derinine işliyor.

[zaz-je-veux]

Şiir yüzlüm, mısralarından öpüyorum'

[zaz-je-veux]

Bir şehir ol. Mesela İstanbul gibi. De ki; Boğazım kuruyana kadar seveceğim seni.

[zaz-je-veux]

Keşke hiç başlamasaydı desem, o muhteşem günlere ayıp edeceğim. İyi ki yaşandı desem, bu vedaya nasıl bir kılıf giydireceğim?

[zaz-je-veux]

Aşk nasıl iki kişilik ? Göz göre göre delilik.

[zaz-je-veux]

Mühim olan çok sevmek değildir azizim, mühim olan güzel sevmektir.

[zaz-je-veux]

uyuma öpüşelim.

[zaz-je-veux]

önce parmak uçlarından. kirpiklerinden. sonra, sonra bir daha kirpiklerinden.

[zaz-je-veux]

bir gün bana, bir bankta oturduğumuzu hayal edelim, dedi. sanki dünyada sadece ikimiz varmış gibi sessiz bir ortam, hafiften yağmur çiseliyor. hava serin ama üşütmüyor. en sevdiğimiz şarkı çalarken, ben başımı omzuna yaslamışım. aylar geçti üzerinden. kaç defa daha yağmur yağdı kim bilir. artık en sevdiğimiz şarkı hiçbir yerde çalmıyor. hava serin, bu kez biraz üşütüyor. ben hâlâ aynı banktayım sevgilim. peki ya omzuma yasladığın başın?

[zaz-je-veux]

nasıl olsa sarhoşuz

nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda.

dönmeyeceğimiz bir yer beğen,

başka türlüsü güç.

[zaz-je-veux]

tüm mesele büyümek.

çocuk kalmalıydık.

[zaz-je-veux]

galeano’nun aynalar kitabında günümüzü özetleyen çok güzel bir sözü var;

“bugün van gogh, ona yemek vermeyecek restoranların duvarlarını, onu akıl hastanesine kapatacak doktorların muayenehanelerini ve onu hapse tıktıracak avukatların yazıhanelerini süslüyor.”