zezeniizz

[zezeniizz]

"İnsan güçlendikçe yalnızlaşır. Sonunda gerçeklikle bağını yitirir, bu da onun sonu olur."

[zezeniizz]

Dünyam başıma yıkılsa yine dik yürürüm ne duruşum bozulur ne gülüşüm

[zezeniizz]

Beni herkes sevmez herkese sevilecek yönlerimi göstermem çünkü

[zezeniizz]

[zezeniizz]

birini hayatıma almakla risk almak aynı şey gibi geliyo artık ya

[zezeniizz]

İyi insan, aklından hiç kötülük geçirmeyen değildir iyi insan, her kötülüğün farkında olup iyiliği tercih edendir.

[zezeniizz]

Artık eskisi kadar istemiyorum bazı şeyleri

[zezeniizz]

gec kalinmis degilde, artik gerek kalmamis gibi

[zezeniizz]

Dönemsel  olarak sürekli bir şarkıya bağlanıp bağımlısı oluyorum

[zezeniizz]

çekilecek biri değilim. takıntılarım var. hemen hemen her şeye dağılabilirim. çok düşünürüm. çok susarım. çok çabuk kırılırım. çok konuşurum bazende. sevgimi belli de edemem pek. kendi kendimle çelişir kendime kızarım. bir çıkar yol da bulamam.

[zezeniizz]

Hala bu yaşta kötü rüya görüp ağlayarak uyanmak

[zezeniizz]

Hiç kimse tarafından üzülmeyi hak etmiyorum dedikten sonra uyku arasında gelen o ağlama hissi.

[zezeniizz]

İnsanı sessiz kalmaya zorlayan acı onu bağırmaya zorlayan acıdan çok daha ağırdır...

[zezeniizz]

Önceden kalbimden ne geçerse yazılara aktarabilirdim. Ama şimdi kalbimle elim arasında uçurumlar varmış gibi.. Sözcükler bile bana küsmüş gibi. Sanki artık hissetmeyi unutmuş gibi. Bir insan mutlu olmayı üzülmeyi hatta ağlamayı bile özler mi? Ya da acı çekmeyi.. Acı çekmek bile özlenir mi? Bu kalp denen şey yada bu vücut, bu insan hissetmiyorsa neden var olur ki.. seni bu raddeye getiren şeylere bile kızamamak ne kadar çaresizce haberin var mı? Bu hayatta en çok neyi özlüyorsun deseler istediğim tek şey hissetmek olurdu..

-Aygız

[zezeniizz]

Dolduğumu hissediyorum, kafamın içindeki düşüncelerle boğustuğumu, artık ayağa kalkacak gücüm olmadığınıı..

Oysa güçlü kızdım ben, hayat bana bin kere kapısını kapatsa da her seferinde ayağa kalkmayi öğrenen bir kızdım.. şimdi ne oldu bana, neden nefes alamadığımi hissediyorum, neden odanın ici beni boğuyormuş gibi, sıkıştıriyormuş gibi..

Ne oldu kendi kendime verdigim sözler, ne oldu o güclü kıza, hani hicbir sey onu deviremezdi. Oysa simdi kucucuk kiz cocugu olmus, sevilmeyi bekleyen, elinin tutulmasini bekleyen aciz birine dönüşmüş.

Umudun bittigi yer burasi mi? Eğer burasıysa korkuyorum. Benim hic umudum bitmezdi ama artik korkuyorum. Kendi kendime sığamamaktan, düşersem kalkamamaktan korkuyorum.

Biliyorum kimse gelmeyecek kimse o kücük kızin elini tutmayacak, o kucuk kiz tek başına kalkacak her zamanki gibi o yerden ama bu sefer o gücü bulamıyor kendinde.. umudu bitmiş, tükenmiş, kendine olan inancını bile yitirmiş..

Sonunu artık bilmedigim bir karanlikta bogulmaktan korkarken , şuan kendimi o karanlıkta bulmanın acısıyla yüzleşiyorum.

Çok geliyor artık, çok fazla birikiyor herşey, nefes bile aldırmayan hayatta, nasıl kalkacağımı bilemedigim bir yoldayım. Affet beni küçük kız, bu sefer tek başımıza kalkabileceğimizi sanmıyorum. Beraber bu karanlık bizi nereye sürüklerse oraya gideceğiz..

-Aygız

[zezeniizz]

Laftan anlamıyorum öpsene

[zezeniizz]

Sabah 09.00'da çizgi film izleyen çocuklardık ne ara priz başında yazmasını bekler olduk anlamadım.