zmell-blog1

[zmell-blog1]

seni savunduğum her insana büyük bi utancım var, bana bıraktığın tek şey bu

[zmell-blog1]

Bana ait olan o kadar çok şeyden vazgeçtim ki, en sevdiğim eşyamdan bile. Nasıl desem, şimdi düşsem içimde devrilecek bir şey kalmadı artık.

[zmell-blog1]

Bağırmak falan hikayeymiş,seni duymak isteyene fısıldamak bile yetiyormuş.

[zmell-blog1]

[zmell-blog1]

Anlatamayacağın şeylerin ağırlığıyla gözlerinin dolduğu, başını öne eğip ellerinle oynadığın o derdi hiçbir yere koyamıyorsun.

[zmell-blog1]

kendimi anlatmaya çalışırken ağlamaya başlamaktan nefret ediyorum

[zmell-blog1]

“öyle uzaklaşmıştım ki kendimden, kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı. onunla nerede ve nasıl tanıştığımız hiç önemli değil. gerçekten değil. ”

[zmell-blog1]

[zmell-blog1]

Yakın olduğun bi insandan soğuma süreci beni üzüyor ya, aslında somut olarak yaptığı bi şey de yok ama düşüncesizce söyledikleri, kırdıkları birikmiş hep. eskisi gibi olmak istesen de olamıyorsun.

[zmell-blog1]

Hislerin tükenir, eskisi gibi sevemezsin ama içinde hep kendine bile izah edemediğin bir acı kalır,her gidenin arkasında bıraktığı yük gibi.

[zmell-blog1]

“Hayatımda ilk defa ne hissettiğimi ifade edemiyorum. Nasıl olduğumu ya da ne düşündüğümü. Elimi kolumu bağladı olanlar, tek yapabildiğim dehşet içinde durmak.

[zmell-blog1]

yazın hasretimi tarihe,

o geçmedi benden.

[zmell-blog1]

Dün senden bahsettikte gözlerim doluverdi

Ne de özlüyormuş insan o yılları, o günleri

İsterdim yine burda oluversen başucumda

Bu sessizlik senden kalma

Gelsen de gülüversem ben

[zmell-blog1]

sorarlarsa beni sana,

sevilmeden seviyordu de. 

ne kadar saftı de. 

o kadar seviyordu ki kaldıramadım de. 

[zmell-blog1]

“bakma nefret ettiğime, kokun burnuma gelse ciğerlerim sızlar.”

— (via sadistbiradam)

[zmell-blog1]

Sana asla söyleyemeyeceğim şeyler var, bilmiyorsun.

[zmell-blog1]

Neye sinirleneceğim neyi affedeceğim neden soğuyacağım hiç belli olmuyor. Benim sağım solum hiç belli olmuyor, yakınlarıma sabır dilerim