Olum birini arıyorum ama kimi aradığımı bilmiyorum çok saçma. Cidden gözlerim sokakta, okulda, sporda bile birini arıyor. Sürekli birinin eksikliğini hissediyorum ama aslında öyle biri yok.
İstediğim tek şey balkonda uzanırken yıldızlara bakıp hafif bir esinti eşliğinde uykuya dalmak. Ben huzuru o sessizlikte buluyorum, kendimi bile duymak istemiyorum. Zaman o anda dursun. Hayatıma daha fazla karmaşa girmesin, daha fazla insan konuşmasın, onları dinlemek zorunda kalmayayım. Önemsemeyeceklerini bildiğim halde bana cevap bekleyen sorular sormasınlar, bende sonsuza dek susayım. Ne kadar çok insan çıkarsa karşıma ben o kadar eksiliyorum, eksiltmesinler beni, beni benden esirgemesinler. İsteyerek ya da istemeyerek canımı yakmasınlar. Çünkü ben artık bu yolu yokuş yukarı yürümekten usandım.