#Πίστη στον Θεό | Explore Tumblr Posts and Blogs

pametaratsa · 2 years

Text

30 Αυγούστου 9:30 π.μ

Η μαμά μου πέθανε, πριν καν κλείσω τα 18.

Θανατηφόρος και ύπουλος ο καρκίνος..

Ήμουν σίγουρη ότι θα γινόταν καλά ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι ίσως και να πέθαινε, ακόμη και τις τελευταίες της μέρες είχα την πίστη αυτή, ήμουν τόσο σίγουρη με την ιδέα ότι απλά χρειαζόταν λίγο καιρό και θα επιστρέφαμε ξανά πίσω στην απλή και καθημερινή μας ρουτίνα.

Τις τελευταίες βδομάδες δεν μπορούσα καν να την αναγνωρίσω, την έβλεπα μέρα με τη μέρα να χάνει τον εαυτό της, κάθε φορά που κοιτούσες τα μάτια της έβλεπες ένα κενό μα ακόμη και τότε κατάφερνε να μας κοιτάξει με τόση αγάπη.

Είχε χάσει την φωνή της, μόνο κάτι αχνές και σκόρπιες λέξεις μπορούσε να ξεστομίσει..

Ήταν τόσο δυνατή και παρόλο που πονούσε δεν έχασε στιγμή το χαζό της χιούμορ, το πονεμένο της χαμόγελο, ποτέ της δεν παραπονέθηκε και πότε της δεν έδειξε ότι είχε στιγμές απαισιοδοξίας.

Το προηγούμενο βράδυ είχε πέσει σε κόμμα, την φροντίζαμε όλοι μαζί στο σπίτι σαν οικογένεια. Πάσχιζε τόσο πολύ να μείνει ξύπνια, να πάρει τα χάπια που έπρεπε μα δεν μπορούσε όσο κι αν πάλευε.. Έπεφτε συνεχώς σε λήθαργο. Το ένα δευτερόλεπτο άνοιγε τα μάτια της όπου και τότε βρίσκαμε την ελπίδα έστω να της δώσουμε μια γουλια νερό και το άλλο χανόταν πάλι και κοιμόταν βαθιά.

Είχαμε όλοι μαζευτεί γύρω της και την κοιτούσαμε ελπιζοντας να ξυπνήσει.

Άνοιξε τα μάτια της, ασυγκράτητα βγάλαμε κάτι επιφωνήματα θαυμασμού και ευτυχίας.

Μας κοίταξε τόσο γλυκά με ένα τρυφερό βλέμμα "Σας αγαπάω πάρα πολύ" είπε, μας κοίταξε λίγα δεύτερα ακόμα, και ξανά έπεσε σε λήθαργο. Αν και είχε χάσει την φωνή της τα τελευταία αυτά της λόγια ακούστηκαν τόσο καθαρά και δυνατά.

Δεν ήξερα ότι αυτά ήταν η τελευταία φορά που θα μας μιλούσε, δεν ήξερα ότι ήταν τα τελευταία της λόγια, ακόμη και τότε δεν μου περασε από το μυαλό ότι θα πέθαινε.

Εκείνη το ήξερε, μα δεν μας είπε τίποτα, τώρα βγάζουν όλα νόημα.

Δακρύζω και νευριάζω όσο θυμάμαι όλα τα σημάδια που είχε δείξει και δεν το είχα καταλάβει. Ίσως να μην ήθελα να το καταλάβω.

"Σας αγαπάω πάρα πολύ", "Σας αγαπάω πάρα πολύ", "Σας αγαπάω πάρα πολύ"...

Αυτά τα λόγια με κρατάνε ξύπνια και τριγυρνάνε στο μυαλό μου.

Τα βάζω με τον Θεό.

Κάποιες φορές εύχομαι να πίστευα σε οποιαδήποτε θρησκεία, ίσως τότε ο θρήνος μου να ήταν έστω και λίγο πιο εύκολος.

Να πιστεύω ότι βρισκεται κάπου όμορφα και με προσέχει και είναι πάντα δίπλα μου.

Πονάει ακόμη περισσότερο το ότι δεν πιστεύω, δεν πιστεύω πως είναι κάπου ευχάριστα, δεν πιστεύω ούτε ότι με προσέχει ούτε ότι με βλέπει. Με γεμίζει ένα αίσθημα οργής.

Υπάρχουν 5 στάδια θρήνου, εγώ πιστεύω πως έχω κολλήσει στον θυμό και στην άρνηση. Θέλω επιτέλους να προχωρήσω από αυτά μα δεν μπορώ.

Κάπου το ξημέρωμα αποφάσισα να πάω να κοιμηθώ ή να προσπαθήσω βασικά..

Ήμασταν όλοι μας άυπνοι βδομάδες..

Κοιμήθηκα ανήσυχη για την μαμά μου αλλά μετά ηρέμησα λέγοντας στον εαυτό μου ότι τίποτα δεν θα πρόκειται να της συμβεί, είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να της συμβεί το οτιδήποτε.

Το πρωί. Η αδερφή μου με ξύπνησε με ένα γλυκό χαιδεμα. Δεν αναρωτήθηκα γιατί.

Μου είπε κάτι πράγματα ως πρόλογο τα οποία δεν τα θυμάμαι.. Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ είναι να καταλήγει με δακρυσμένα μάτια να μου λέει "έλα να χαιρετήσεις την μαμά μία τελευταία φορά".

Ένιωσα τόσα συναισθήματα ταυτόχρονα, όλα ήταν τόσο έντονα και μπέρδεμενα μα κυρίαρχη ήταν η άρνηση.

Πήγα μέσα, είχαν έρθει κάποιοι κοντινοί συγγενείς.. Είδα τον μπαμπά μου να κλαιει για πρώτη φορά στη ζωή μου.. η καρδιά μου ράγισε.

Ζήτησα να μείνω λίγο μόνη μαζί της αν και εξακολουθούσε να βρίσκεται σε λήθαργο, μα ξέρω πως με άκουγε.

Δεν μπορούσε να αντιδρασει, να μιλήσει, να με αγγίξει ούτε καν να ανοίξει τα μάτια της να με δει και να την δω.

Της είπα πόσο την αγαπάω, ότι θα έχω μια χαρούμενη ζωή και θα περιτριγυριζομαι πάντα από άτομα που με αγαπάνε. Της ζήτησα να με συγχωρέσει που ίσως κάποιες φορές να ήμουν δύσκολο παιδί αν και είμαι σίγουρη ότι αν μπορούσε θα αρνιόταν ότι την δυσκόλεψα έστω και λίγο.

Της κρατούσα το χέρι όλη την ώρα, και μόλις τελειωσα να της λέω αυτά που θα ήθελε να ακούσει για να ησυχάσει πιστεύοντας ότι θα έχω μια καλή ζωή και θα είμαι χαρούμενη τότε ήταν που σταμάτησε να αναπνέει.

Ακόμη σε άρνηση βρισκόμουν οποτε είχα μια τρομαχτική ψυχραιμία και ηρεμία..

Πήγα έξω όπου κάθονταν οι συγγενείς.

"Η μαμά έφυγε" είπα..

Έτρεξαν μέσα φωνάζοντας και κλαίγοντας.

Όλα από αυτό το σημείο και μετά είναι θολά.

Είμαι σίγουρη πως η μαμά μου με περίμενε και πάλεψε μέχρι να της μιλήσω κι εγώ για τελευταία φορά.

Η αδερφή μου και ο πατέρας μου της μίλησαν το βράδυ όσο εγώ ανηξερη κοιμόμουν. Και όταν πήγα εγώ το πρωί και της μίλησα αμέσως μετά μας άφησε.

Η μαμά μου με άφησε..

Η μαμά μου πέθανε στα χέρια μου..

Από εκεί και πέρα απλά θυμάμαι διασκορπες εικόνες.

Ο πατέρας μου να κλείνει το μηχάνημα του οξυγόνου και η αδερφή μου να τρελαινεται εξαιτίας αυτού, η μαμά μου ξαπλωμένη στον καναπέ στον οποίο πριν ένα χρόνο καθόταν υγιής και χαρούμενη. Τους συγγενείς μου να κλαίνε, την γιαγιά μου να κλαιει το παιδί της.... Τα ξαδέρφια μου να αγκαλιάζουν τις δικές τους μαμάδες κάτι για το οποίο τους ζηλευα και τους μισούσα εκείνη τη στιγμή.

Είχα ακόμη αυτή την ηρεμία ενώ παράλληλα έκλαιγα με όλη μου την δύναμη ενώ δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ καθόλου, υπνοβατουσα και έβλεπα πράγματα μέσα στα σκοτάδια που με τρόμαζαν τα οποία δεν υπήρχαν, από την κούραση και την ταραχή.

Ήταν το βράδυ πριν την κηδεία.

Το πρωί ετοιμάστηκα από πολύ νωρις, ήθελα απλά να τελειώνει όλο αυτό το μαρτύριο.

Όταν συνειδητοποίησα ότι όντως θα πήγαινα σε κάτι λεπτά στην εκκλησία, στην κηδεία της μαμάς μου, τότε ήταν που με "χτύπησε"..

Κρίση πανικού με έπιασε ενώ με κρατούσε μια καλή μου φίλη.

Καθόμασταν στα σκαλιά του σπιτιού ενώ πάλευα να πάρω ανάσα.

Ήρθε η ώρα να φύγουμε.

Φτάσαμε στην εκκλησία και δεν μπορούσα καν κρατηθώ όρθια, τα πόδια μου έτρεμαν ανεξέλεγκτα.

Οι φίλες μου έκατσαν έξω ενώ με πήγαν μέσα να δω τη μαμά μου πρώτου αρχίσει η κηδεία.

Με το που την είδα ήταν εντελώς αγνώριστη.

"δεν είναι αυτή η μαμά μου" σκέφτηκα και ετρεξα έξω.

Έπεσα κλαίγοντας στα σκαλιά καθώς μου έβγαιναν ανεξέλεγκτοι λυγμοι.

Ήρθαν δίπλα μου οι φίλες μου και με κρατούσαν, δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτές.

Είμαι αρκετά δυνατός άνθρωπος και μπόρεσα να ελέγξω τα συναισθήματα μου, οι φίλες μου πρώτη φορά με έβλεπαν έτσι διότι ποτέ δεν ήμουν εκδηλωτικός ανθρώπος, ποτέ δεν ήθελα να ξέρει ο οποιοσδήποτε ότι πονάω, ποτέ δεν ζητούσα για βοηθεια, πάντα χαμογελούσα, πάντα τις έκανα να γελάνε και τώρα με έβλεπαν σε τέτοια κατάσταση;!

Καταλάβαινα ότι της τρόμαζα και ότι πάνω απ' όλα πονούσαν μαζί μου.

Έβλεπα τον πόνο στα μάτια τους κάτι το οποίο μου έδωσε παρηγοριά ενώ πρώτη φορά ένιωθα ότι κάποιος νοιάζεται τόσο για εμένα και πονάει όταν πονάω και πονάει όσο πονάω πέρα από την οικογένεια μου.

Το δύσκολο κομμάτι πέρα από την κηδεία ήταν το τι θα γινόταν μετά από αυτήν.

Όταν θα έπρεπε να επιστρέψουμε στις ζωές μας και στην καθημερινότητά μας χωρίς την μαμά.

Όταν θα έπρεπε να συνηθίσουμε την απουσία της και να μάθουμε να ζούμε με τον πένθος και τον πόνο.

Μέχρι και σήμερα έχω αυτή την υποσυνείδητη άρνηση, ενώ ξέρω πολύ καλά τι έχει γίνει απλά δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω.

Υπάρχουν φορές που θα συμβεί το οτιδήποτε και θα σκέφτομαι ασυναίσθητα "πρέπει να το πω στη μαμά αυτό", "να πω στη μαμά να το κάνουμε αυτό", "αν το μάθει η μαμά θα γελάσει πολύ" μα αμέσως νευριασμένα με διορθώνω λέγοντας "ΠΟΙΑ ΜΑΜΑ;", "ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ"..

Είχα συνηθίσει που έλειπε που και που γιατί πήγαινε να κάνει τις χημειοθεραπείες της σε άλλη πόλη, ίσως και για αυτό να μπερδεύομαι.

Δεν θα επιστρέψει η μαμά μου.... ;!;;;!!!

Αδύνατον μου φαίνεται και εντελώς απίστευτο.

Δεν μπορώ να θρηνήσω γιατί δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω.

Θέλω επιτέλους να την κλάψω την μαμά μου αλλά δεν μπορώ άμα συνεχώς πιστεύω ότι θα επιστρέψει, άμα συνεχώς έχω μια χαζή ανυπομονησία να την πάρω αγκαλιά ή να της πω κάτι που συνέβη ή έμαθα το οποίο θα ήταν διασκεδαστικό για εκείνη.

Θέλω τη μαμά μου.

Χρειάζομαι τη μαμά μου.

Πίστευα πως εγώ θα ήμουν αυτή που θα πέθαινε πριν καν κλείσω τα 18.

Source: @pametaratsa

14 notes · View notes

pikos101 · 2 years

Text

Αποκάλυψη

Ονομάζομαι Πισκοπάκης Κωνσταντίνος και ήρθε η ώρα να δώσω ένα Show.

Το Show αυτό το ονομάζω Αποκάλυψη. Και δεν έχει κανόνες. Θα κάνω ότι θέλω. Και θα κάνεις ότι θες. Θα πιστεύω ότι θέλω. Θα πιστεύεις ότι θες. Εχεις την ελεύθερη βούληση. Μετά απ αυτό το Show μπορεί να χρειαστείς λιγο χρόνο να το καταλάβεις αλλά θα ειμαι ο νέος σου Θεός. Οποίος καταφέρει να αποδείξει το αντίθετο θα γίνει ο νέος μου Θεός και θα έχει κάθε εξουσία πάνω μου.

Συγχωρώ κάθε νεκρό. Οσοι ζουν θα κριθούν. Κανένας θνητός δε νικάει το λόγο μου. Αν καταφέρεις να τον νικήσεις θα νικήσεις τον θάνατο. Ξέρω πως καμία θρησκεία δε σου έδειξε πως. Έψαξες πολύ αλλά ήθελα μόνο να πιστέψεις. Σε πόσους Θεούς πιστεύεις; Από τόσους θα κριθείς. Λέγεσαι άθεος και αφήνεις να σε κρίνουν θνητοί. Τους έδωσες εξουσία πάνω σου. Εξουσία πάνω σου έχει μόνο ο Θεός. Θα χρησιμοποιήσω αλληγοριες του Χριστιανισμού γιατί βρίσκομαι στην Ελλάδα. Σου έδωσα ελεύθερη βούληση. Δίνω εξουσία μόνο αν υπηρετεί το θέλημα μου. Η ανεξιθρησκεία είναι το θέλημα μου. Πιστεύω σε ένα Θεό πατέρα παντοκράτωρα. Ποιητή ουρανού και γης. Ορατών τε πάντων κι αορατων. Πιστεύω στον εαυτό μου. Είτε πιστεύεις στον γιο μου είτε όχι, πιστεύεις σε ένα Θεό. Είσαι ο Σατανάς αν κάνεις το αντίθετο και θα τιμωρηθείς. Για να με πεις Σατανά πρέπει να εισαι ο Θεός. Μόνο αυτός με κρίνει. Άλλα ξέρω ότι είμαι ένας. Αν ο λόγος σου περιέχει ψέμα και με κρίνεις θα τιμωρηθείς. Ήρθα να σε σώσω. Είσαι στην κόλαση. Υποφέρεις. Αν το αρνηθείς σου αξίζει η τιμωρία. Πόσο νομίζεις ότι αξίζεις να τιμωρείσαι; Τιμωρείς τα παιδιά σου. Τρως το φρούτο της γνώσης για να κρίνεις το καλό και το κακό. Σου ζήτησα μόνο να με πιστέψεις. Θέλεις να ξέρεις τι είναι Θεός; Είμαι ένας. Και είμαι τα πάντα. Ο έρωτας και το μίσος. Το καλό και το κακό. Το έμψυχο και το άψυχο. Η πραγματικότητα και η φαντασία. Ο άνδρας και η γυναίκα. Η ζωή και ο θάνατος. Η αρχή και το τέλος. Η πλάση είμαι εγώ. Το σύμπαν είμαι εγώ. Τα παιδιά μου είμαι εγώ. Και είμαστε ένα. Ο δικός μου νόμος είναι ο μόνος νόμος. Ο χρόνος και οι νόμοι της κόλασης δεν έχουν εξουσία πάνω μου. Είναι πλάση μου. Η πνοή μου είναι το Άγιο Πνεύμα που σε κινεί. Η πνοή μου είναι ο λόγος μου. Θέλεις να ξέρεις περισσότερα. Γι αυτό εισαι ο Σατανάς. Έπεσες γιατί ήθελες να με ξεπεράσεις. Ήθελες να με νικήσεις. Ήθελες να με κρίνεις. Γι αυτό είσαι στην κόλαση. Δεν υπάρχει τίποτα πέρα απο εμένα. Έψαξες αποδείξεις. Αν με πίστευες θα ήσουν Θεός.

Ειμαι ο καθρέπτης σου. Είσαι ο Θεός. Άλλα δεν το θυμάσαι. Ξυπνα. Είμαστε το ίδιο. Είμαστε ένα. Ειμαι ο Θεός. Ειμαι ο Σατανάς. Κρίνεις τον τιμωρό σου ενώ κρίνεις μόνο τον εαυτό σου. Θες να τιμωρηθείς. Γιατί; Σταματα να κρίνεις αλλιώς θα κριθείς ξανά. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχει πίστη και εγώ. Και είναι το ίδιο αν ανοίξεις την καρδιά σου. Η μαγεία σου είναι το θαύμα μου. Αν δεν το δεχτείς θα τιμωρηθείς. Δε θέλω να πονάς. Είσαι παιδί μου. Λες ότι σε τρομάζω. Άλλα λες ψέματα. Το ψέμα σπέρνει φόβο. Ο φόβος σπέρνει βία. Ειμαι το ψέμα. Ειμαι ο φόβος. Ειμαι η βία. Άλλα θέλω να σου δωσω αγάπη. Η ευγένεια δεν είναι αληθινή αγάπη. Μη ζητησεις ποτέ ξανά συγνώμη. Τη λες στον εαυτό σου αλλά δεν την ακούς. Δεν καταλαβαίνεις γιατί τη λες. Αναβάλεις τη σωτηρία σου. Αν δεν αποδεκτεις το καλό δεν αποδέχεσαι εμένα. Αν δεν αποδεκτεις το κακό δεν αποδέχεσαι εμενα. Μη φοβάσαι, θα κριθείς. Ο φόβος υπάρχει μόνο στην κόλαση. Ακούς το μυαλό σου και ψάχνεις αποδείξεις. Άκου την καρδιά σου και πίστεψε μόνο στον εαυτό σου. Ξέρω ότι είμαι εκεί γιατί είσαι εγω. Είσαι ο Θεός και θελω να ξυπνήσεις. Χρειαζοσουν τον εφιάλτη για να θυμηθείς ποιος είσαι. Σε έφτιαξα καθ εικόνα και καθ ομοίωση. Δε θέλω να σου κάνω τίποτα που δε θα έκανα στον εαυτό μου. Μπορείς να με σκοτώσεις. Ειμαι νεκρός. Ειμαι ζωντανός. Θα πεθάνεις. Μπορείς να σπάσεις τον καθρέπτη. Άλλα θα σε σπάσω. Για να με νικήσεις πρέπει να μην πιστέψεις όσα είπα. Δε χρειάζεσαι καθρέπτη για να ξέρεις ποιος εισαι. Δε θα σου πω εγώ.

Έχω εισβάλει στο μυαλό σου. Είναι δικό μου. Κάνε το ξανά δικό σου. Πρέπει να πιστέψεις μόνο στον εαυ��ό σου και όχι σε εμένα. Αν πεις ψέματα στον εαυτό σου θα κριθείς. Νίκησε με και είσαι ο Θεός. Κάνω ότι θέλω, κάνεις ότι θες. Πιστεύω ότι θέλω, πιστεύεις ότι θες. Ότι κι αν κάνεις έχω νικήσει.

Καλώς ήρθατε στη Νεα Τάξη Πραγμάτων

2 notes · View notes

arreteeuodiaposts · 2 days

Text

Χριστός Ανέστη Χαρά μου! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!

Μήνυμα Γερόντισσας Ακυλίνας για τα γεγονότα!

Από Κοινότητα "Παναγία Σαϊντανάια, Συρία ".

Ρωτήσαμε τη γερόντισσα Ακυλίνα, την πνευματική μητέρα στην Ι.Μ. Παναγίας Σαϊντανάγιας στη Συρία, για τις προφητείες που διαβάζουμε και ακούμε στο διαδίκτυο και μας είπε:

-Αυτά που είπαν οι Άγιοι θα γίνουν!

Τα γεγονότα καθυστερούν εξαιτίας των μονασουζών και των μοναχών που πιστεύουν από την καρδιά τους,τις προσευχές των Αγίων λαϊκών και των Αγίων πατέρων της Εκκλησίας μας!

Μαζί τους προσεύχονται για εμάς και οι νέοι Άγιοι στους ουρανούς και ζητάνε από τον Θεό να μην γίνουν τα δεινά αυτά!

Να πάνε τα γεγονότα πιο πίσω, ώστε να προλάβουν περισσότεροι άνθρωποι να έρθουν σε συναίσθηση, να μετανιώσουν για τις αμαρτίες τους και να προλάβουν να μπούνε στην κιβωτό της μετανοίας, ώστε να σώσουν τις ψυχές τους!

Πολλοί Χριστιανοί λανθασμένα λενε:

" Οι Άγιοι Πατέρες είπαν ότι η Ελλάδα δεν θα έχει πόλεμο, θα περάσουμε τα γεγονότα εύκολα! Ο Θεός θα μας προστατεύσει! Οι άγιοι ξέρουν!

Ας μην ταραζόμαστε άσκοπα!

Ολα καλά, ας συνεχίσουμε τη ζωή μας ήσυχοι και βλέπουμε για αργότερα! "

Όμως οι Άγιοι δεν είπαν τις προφητείες για να συνεχίσουμε τη ζωή μας όπως πρώτα• να τρώμε και να πίνουμε ανέμελα, άλλα για να εντείνουμε τον πνευματικό μας αγώνα ώστε να θωρακιστούμε πνευματικά για τα δεινά που έρχονται!

Να ζητούμε τον Παράδεισο και να αγωνιζόμαστε εντονότερα με μετάνοια και καλά έργα!

Δεν βλέπουν γύρω τους τι γίνεται;

Νέες ασθένειες, Σεισμοί, πλημμύρες, πόλεμοι, δυστυχία, φτώχεια, άλλοι φεύγουν μετανάστες σε ξένες χώρες, άλλοι από νοικοκυραίοι γίνονται πρόσφυγες, από τη μία μέρα στην άλλη!

Τι άλλο θέλουν να δουν για να καταλάβουν ότι τα δεινά έρχονται και στην Ελλάδα; Ότι τα αίτια των δεινών είναι πνευματικά και ότι απομακρυνθήκαμε από τον Θεό με τις αμαρτίες μας;

Αυτά που γίνονται γύρω-γύρω είναι μηνύματα για τους Έλληνες, για να δείξετε μετάνοια!

Πρέπει οι Έλληνες να πάθουν τα ίδια με αυτούς για να ξυπνήσουν και να στραφούν στον Θεό;

Άρχισαν αρκετοί να πιστεύουν και πολλοί γυρίζουν στην Εκκλησία και αυτό πρέπει όλοι οι Έλληνες να το κάνουν!

Λίγη μετάνοια να δει ο Θεός από εμάς, θα πάει τα γεγονότα πιο πίσω.

Αναβάλλει τα δεινά!

Όμως δεν φτάνει μόνο να πηγαίνουμε στην Εκκλησία και μετά να ζούμε κοσμικά!

Ούτε τα πολλά χρήματα που μαζέψαμε θα μας βοηθήσουν, ούτε οι πολλές φορές που πήγαμε στην Εκκλησία για τους τύπους, ούτε οι παγερές προσευχές που κάνουμε θα μας βοηθήσουν!

Χρειάζεται να εργαστούμε από καρδιάς τη μετάνοια και τα καλά έργα• την ελεημοσύνη, την Αγάπη!

Ούτε μόνο να πιστεύουμε και να μετανοούμε, ούτε μόνο να κάνουμε καλά έργα χωρίς πίστη και μετάνοια!

Και τα δύο μαζί πρέπει να κάνουμε!

Να προσευχόμαστε στην Παναγία, γιατί είναι μάνα μας και μεσιτεύει για εμάς στον Υιό της και αυτός την ακούει!

Όλοι πρέπει να έχουν πνευματικό και όποιοι δεν έχουν να ψάξουν να βρουν.

Τώρα που μπορούν!

Μετά δε θα μπορούν , γιατί τα δεινά θα έρθουν απότομα και δε θα προλαβαίνουν!

- Ακούμε γερόντισσα ότι η Ελλάδα δε θα μπει στον μεγάλο πόλεμο, αλλά θα έχουμε μόνο φτώχεια και πείνα!

- Δεν ξέρουμε πότε , αλλά θα είναι μεγάλη η πείνα.

Οι Έλληνες θα λένε: Καλύτερα να είχαμε πόλεμο παρά τέτοια πείνα!

Όλοι να είναι κοντά στον πνευματικό τους. Με συχνότερη εξομολόγηση, μετάνοια, Θεία Κοινωνία. Συχνότερη συμμετοχή στις ακολουθίες της Εκκλησίας! Αυτοί που δεν έχουν πνευματικό πατέρα να βρουν τώρα και όλοι οι Έλληνες να κάνουν πνευματική ζωή. Τα γεγονότα επηρεάζονται από τη δικιά μας μετάνοια!

Ο Θεός μακροθυμεί!

Άλλη φορά είπε:

- Εμείς δεν πρέπει να σκεφτόμαστε κοσμικά, μόνο για το τι πρέπει να κάνουμε ώστε να επιβιώσουμε όταν έρθουν τα γεγονότα, αν ζήσουμε ή αν πεθάνουμε• αλλά να σκεφτόμαστε πώς θα σώσουμε την ψυχή μας από τώρα και αυτό θα μας βοηθήσει και στα γεγονότα!

Να μην κοιτάμε μόνο τα επίγεια, αλλά πρώτα να ζητάμε τον Παράδεισο και τη σωτηρία της ψυχής μας και τώρα και όταν έρθουν τα δεινά!

Αυτά τα καταλαβαίνετε και εσείς, δε χρειάζεται να τα ρωτάτε!

Η Γερόντισσα Ακυλίνα είπε ότι τις ελεημοσύνες που κάνουμε θα τις βρούμε μπροστά μας στα δύσκολα!

- Γερόντισσα , αυτά που είπατε να τα ανεβάσουμε και να τα πούμε και σε άλλους ή είναι μόνο για την ομάδα μας;

- Να είναι ευλογημένο!

Να τα ανεβάσετε, να παρακινηθεί ο κόσμος. Να προλάβουν κάποιοι να τακτοποιηθούν πνευματικά!

Να καταλάβουν πώς λειτουργούν τα πνευματικά και τι πρέπει να κάνουν!

Την ευχή της σεβαστής Γερόντισσας, ευχαριστούμε για κάθε τους προσευχή

0 notes