#θλιβερό

[astratv]

Λάρισα: Με κάθε λεπτομέρεια τι έγινε στο θλιβερό περιστατικό της επίθεσης γονέα σε εκπαιδευτικούς στο 11ο Δημοτικό Σχολείο

Λάρισα: Με κάθε λεπτομέρεια τι έγινε στο θλιβερό περιστατικό της επίθεσης γονέα σε εκπαιδευτικούς στο 11ο Δημοτικό Σχολείο

Σε μαρτυρία του ο Υποδιευθυντής του 11ου Δημοτικού  Σχολείου Λάρισας όπου έγινε το περιστατικό ξυλοδαρμού τριών καθηγητών από γονέα μαθητή, ο Υποδιευθυντής του σχολείου κ. Κωνσταντίνος Παναγιώτου εξιστορεί τι ακριβώς έγινε. Συγκεκρίμενα τόνισε: «Την περασμένη Τετάρτη γύρω στη 1.20, είχαν φύγει τα παιδιά, εγώ τακτοποιούσα μέσα τον χώρο, βλέπω τότε από την τζαμαρία ότι κάποιος κύριος μπήκε στον…

View On WordPress

#11ο #γονέα #Δημοτικό #έγινε #εκπαιδευτικούς #επίθεσης #Θλιβερό #Κάθε #Λάρισα: #λεπτομέρεια #Με #περιστατικό - #σε #στο #σχολείο… #της #Τι

[allo-frouto]

Πως τα περνάς στο ρεπό σου?

Έκανα κάτι δουλειές το πρωί αλλά τώρα χαλαρώνω. Μετά δεν ξέρω αν θα κάνω κάτι άλλο ή αν θα κοιμηθώ πάλι...

#<3 #και ναι #ίσως να είναι #τόσο θλιβερό #όσο ακούγεται #ουπς

[blackportrait]

«Έρωτας είναι αυτό που δεν είχες. Το θλιβερό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι ερωτεύτηκαν ενώ δεν έχουν ερωτευτεί ποτέ.»

Κική Δημουλά

#μαλακιες δικες μου #γκρικ ποστ #γκρικ κουοτς #greek #γρεεκ #γρεεκ ποστς #κικη δημουλα #ποιημα #έλληνες ποιητές #ποιηση

[arkasyl18120]

Έψαξα σε τόσα μέρη να βρω την αγάπη. Και δεν ήταν ποτέ εκεί. Κι όσο την πλησίαζα, αυτή έτρεχε να κρυφτεί. Κι όσο απομακρυνόμουν, εμφανιζόταν. Και που και που σαν τυχαία να συναντηθήκαμε. Και τι θλιβερό τέλος πάντων που η ανάγκη της γίνεται αισθητή στην απουσία της;

Α.Π

#greek #greek quotes #ελληνικα #arkasyl18120 #ελληνικά #quotes #ελληνικα ρητα #greek posts #γρεεκ #α.π

[gemsofgreece]

Μια φορά ήθελα να βρω βιβλία για τα έργα του Ευριπίδη και στο βιβλιοπωλείο συνεχώς έβρισκα τα αγγλικά βιβλία όπως της Miller το τραγούδι του Αχιλλέα και η Κίρκη ή έβρισκα τα ιστορικά βιβλία για την αρχαία Ελλάδα (εξίσου σημαντικά αλλά όχι αυτό που ήθελα).

Τελικά χρειάστηκε να ρωτήσω μια υπάλληλο για να τα βρω αλλά πρώτα μάντεψε ποια μου πρότεινε πρώτα? Το τραγούδι του Αχιλλέα λέγοντας κιόλας ότι την έκανε να κλάψει. Εγώ γνωρίζοντας την ιστορία του Αχιλλέα απλά καθόμουν αμήχανα με τη σκέψη ότι ακόμα και δω στην Ελλάδα έχουν επηρεαστεί το πώς οι ξένοι έχουν "φτιάξει" τις ιστορίες μας.

Εν κατακλείδι βρήκα το αγαπημένο μου βιβλίο τις Βάκχες του Ευριπίδη κάτω στο βάθος του βιβλιοπωλείου με μόνο ένα βιβλίο να υπάρχει και με στεναχώρησε που δεν είναι τα έργα του πρώτα πρώτα και με μεγαλύτερη ζήτηση στα βιβλιοπωλεία από τα greek mythology retellings.

Είναι θλιβερό. Όχι ότι δεν κάνουν καλά που διαβάζουν τα retellings, αλλά τώρα να είσαι Έλληνας και να γνωρίζεις το αμερικανικό retelling αλλά ούτε τα απολύτως βασικά για το Ελληνικό πρωτότυπο και να μην ξέρεις να ξεχωρίσεις την σύγχρονη προσθήκη από το αρχαίο έργο... ξέρω γω;;; Λίγο τραγικό...

#πολλοί είναι έτσι δυστυχώς #coals of greece #greece #ελλάδα #γρεεκ ποστ #ελληνικό ποστ #margaretkart #mail

[prasinoxaos]

θα μπορούσα.

σκέφτομαι, και είναι θλιβερό, το πόσο διαφορετική θα ήμουν, χωρίς τις πληγές που έχω μέσα μου. θα μπορούσα να αντικρίζω πρόσωπα, των οποίων τον χαρακτήρα δεν γνώρισα ποτέ, χωρίς να νιώθω την ανάσα μου να εξαφανίζεται από το στόμα μου. θα μπορούσα να συναντώ ανθρώπους που ξέρω και να μην νιώθω την ανάγκη να κάνω ένα βήμα πίσω, για να νιώσω πιο ασφαλής ψυχικά. θα μπορούσα να ακούω ονόματα και να μην νιώθω την ανάγκη να περικυκλώσω με τείχη τα συναισθήματα μου. θα μπορούσα να έχω με κάποιους ανθρώπους τις ίδιες επαφές που είχα. θα μπορούσα να μην φοβάμαι όταν χτυπά το κινητό μου. θα μπορούσα να μην τους έχω συνέχεια νεύρα. θα μπορούσα.

#quotes #mine #greek posts #greek #greek quotes #ελληνικα #ελληνικο ποστ #γρεεκ #γρεεκ ποστς #γρεεκ κουοτς

[adyto]

Με προβληματίζει ένας στιχος που δυστυχώς βλέπω να επαναλαμβάνεται. Λεει:

Εσυ δεν ησουν εδω

και μη μου λες πως "δεν εχεις το χρόνο πια" και "δε μπορώ"

γιατί κάποτε τρύπησα δυο θάλασσες και δυο βουνά για ρθω να σε βρω.

Και λέω... Για κάποιους ανθρώπους έχουμε τρυπήσει θάλασσες και βουνά, ειτε κυριολεκτικά, διανύοντας χιλιόμετρα, είτε μεταφορικά, καταβάλλοντας προσπάθειες για να τους δούμε.

Δεν θέλω όμως να εστιασω σε αυτη την άσκοπη σπατάλη ενέργειας. Αυτή τη φορά θέλω να φανταστώ τη ζωή του άλλου, αυτού που απορρίπτει ενα άτομο το οποίο θα εκανε το αδύνατο δυνατό για τον εκείνον. Αυτού που καταλήγει με κάποιον ο οποίος δινει το bare minimum.

Το θλιβερό είναι οτι πολλοί καταλήγουν με το bare minimum.

#δεν τα γράφω εγω

[apoproswpopoihsh]

Προφητικό

Κάθομαι στον καναπέ, όπως ακριβώς και στο πορτρέτο που ζωγράφισες, με τις κάλτσες μου στα δεξιά και το καναρίνι μου στα αριστερά. Τα χοντρά μου πόδια είναι κομμάτι μικρά και δεν φτάνουν στο πάτωμα. Τα μάτια μου έχουν μια μουντή, υπερμαγγανική λάμψη. Στήθια σαν ώριμα λάχανα, σκαμπανεβάζουν λίγο κάθε που πέφτω μπροστά. Αλλά το θλιβερό με μένα είναι ότι νομίζω πως έχω χάσει τους χυμούς μου. Κάθομαι εκεί σαν αποφορτισμένη μπαταρία, το πρόσωπό μου είναι γυρτό, χρειάζεται τόνωση, μίαν αιφνίδια ανάβλυση για να ξαναβρώ τον εαυτό μου. Εσύ χοροπηδάς ολόγυρα και μπροστά μου σαν χοντρός βάτραχος. Η σάρκα σου τρεμουλιάζει. Γλιστράς και σου είναι δύσκολο να ξανασηκωθείς έτσι σωριασμένος που είσαι με τη χοντρή σου την κοιλιά. Το πρόσωπό σου αγγίζει το χαλί. Το προγούλι σου ακουμπάει βαριά στο χνούδι του υφάσματος. Ζωντανεύεις και πάλι, τινάζεσαι από εδώ κι εκεί, πετάγεσαι από τον ώμο μου. Δαγκώνεις το αυτί μου, στο λοβό, εκεί που δεν πονάει. Αλλά εγώ εξακολουθώ να είμαι ψόφια, αποφορτισμένη μπαταρία και δίχως ίχνος χυμού. Πέφτεις στην αγκαλιά μου κι απλώνεσαι εκεί και πάλλεσαι σαν πονόδοντος. Είμαι όλη θέρμη, μα ανήμπορη. Στις κόγχες των ματιών σου λάμπουν τα κουμπιά ενός κομψού γιλέκου. «Ξεκούμπωσε τα μάτια μου, θέλω να σε βλέπω καλύτερα». Σε κουβαλάω στο κρεβάτι και σταλάζω λίγο καυτό κερί στα μάτια σου. Βάζω δαχτυλίδια γύρω από τον αφαλό σου και χώνω ένα θερμόμετρο στον κώλο σου. Σε ξαπλώνω, κι εσύ τρεμουλιάζεις και πάλι. Ξάφνου, σμικρύνεσαι, συρρικνώνεσαι, χάνεσαι από τη θέα. Εγώ σε αναζητάω, ψάχνω ολόγυρα να σε βρω, σε γυρεύω μέσα στα έντερά μου, πουθενά. Κάτι κάπου με γαργαλάει, δεν μπορώ να προσδιορίσω που. Το κρεβάτι είναι γεμάτο βατράχια και κουμπιά από κομψά γιλέκα. Κάτι με γαργαλάει, δεν ξέρω πού. Τα κουμπιά πέφτουν από το κρεβάτι. Οι βάτραχοι σκαρφαλώνουν στους τοίχους. Γαργάλημα και δωσ’ του γαργάλημα. «Βγάλε το κερί από τα μάτια μου! Θέλω να σε βλέπω!» αλλά εγώ δεν κάνω άλλο από το να γελάω, να σπαρταράω απ’ τα γέλια. Κάτι υπάρχει μέσα μου κι όλο με γαργαλάει, ξανά και ξανά. Θα πεθάνω από τα γέλια αν δεν το βρω αυτό το κάτι. «Το μπαούλο είναι γεμάτο με όμορφα πράγματα! Με ακούς;» Γελάω, σαν σκουλήκι στο νωπό χώμα γελάω. Η κοιλιά μου έχει πρηστεί από τα γέλια. Τα πόδια μου μελανιάζουν. «Ω θεέ μου, κάτι με γαργαλάει… και δεν μπορώ να κάνω τίποτα!»

-Κατερίνα Α.

[material-giiirl]

οι άνθρωποι όσο περνάνε τα χρόνια χαζεύουν, χάνουν το πάθος τους για οτιδήποτε και γίνονται μίζεροι, είναι θλιβερό.

#mine

[h-xwra-twn-grammatwn]

Θα θελα τόσο πολύ να αποφύγω όλες εκείνες τις λέξεις που υποδηλώνουν συναίσθημα Θα ήθελα να γίνω εκείνος... Και είναι τόσο θλιβερό που δεν γνωρίζω αν αυτό έχει να κάνει με το ότι εκείνος σε έχει, η με το ότι απλά δεν αντέχω άλλο να είμαι εγώ... Θα θελα τόσο πολύ να ξεδιψάσω τα δύο σου χείλη Και για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, ίσως να είναι και το μόνο πράγμα πο�� σκέφτομαι τον τελευταίο καιρό... αψυχολόγητο... Θέλω να πάρουμε δύο φούτερ ένα πακέτο τσιγάρα και να κάτσουμε να τα πούμε στο μπαλκόνι Θέλω να μου πεις όλα εκείνα τα ασήμαντα που απλά υπάρχουν για να συμπληρώνουν την μέρα σου... λες αυτό να είναι έρωτας; Θέλω να ενωθούν τα μάτια μας την στιγμή που εκφράζουμε το ίδιο πάθος για ζωή Θέλω τα χείλη μας να κολλήσουν, να σε αρπάξω απ την μέση και να πεθάνω μαζί σου στο κρεβάτι... Να πεθάνω λίγο πριν αναστηθώ. Λίγο πριν αναστηθώ απ τις φωνές σου, την ζεστασιά του κορμιού σου, το βλέμμα σου... που είναι κάτι παραπάνω από αρκετό για να μου δώσει την επιβεβαίωση που τόσο επιζητώ. Θέλω να κρατάς το σεντόνι τόσο σφιχτά όσο εγώ κρατώ τον λαιμό σου, να προσπαθείς να ελέγξεις την ανάσα σου την ίδια στιγμή που με παρακαλάς να μην σταματήσω. Και όταν η βραδιά αρχίζει να τελειώνει... Εγώ να χαζεύω τα ανακατεμένα μαλλιά σου. Την σωματική και πνευματική κούραση που σ' έχει καταβάλλει, και εσύ... εσύ. Εσύ να κλείνεις τα μάτια σου χαμογελαστή γνωρίζοντας, πως όταν ξημερώσει θα είμαι ακόμα εκεί...

#antikoinwnikos #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η-χωρα-των-γραμματων

[allo-frouto]

Καθώς κοίταζα τα φουγάρα από το εργοστάσιο της ΔΕΗ να βγάζουν μαύρο καπνό, σκέφτηκα πως αυτό είναι και το χρώμα της καρδιάς μου αυτή την περίοδο. Πώς είναι δυνατόν να άφησα τον εαυτό μου να σε χάσει; Πώς κατάφερα να χάσω και τον εαυτό μου στην διαδρομή; Πώς γίνεται να τα βλέπω πλέον όλα ασπρόμαυρα; Λες και είναι η ζωή μου μία παρτίδα σκάκι που όμως δεν με νοιάζει αν κερδίσω ή χάσω, αφού έχασα εσένα. Παίζω πια μηχανικά, ασυναίσθητα βαδίζω πλέον, ένα-δύο, τα πόδια μου πάνε μόνα τους στο πουθενά, ένα-δύο. Πώς γίνεται όλοι οι δρόμοι, ακόμη και αυτοί που παίρνω για να σε αποφύγω να οδηγούν σε εσένα; Κι όταν σε είδα με τον νέο εραστή σου, είπα μέσα μου: "Να της φέρεσαι όμορφα νεαρέ μου, γιατί σε χρειάζεται περισσότερο από όσο σε αγαπάει" και πέθανα μέσα μου. Εσύ όμως να προσέχεις και να γελάς, όσο εγώ θα παίζω σκάκι με τον εαυτό μου και θα κοιτάζω άσκοπα τον μαύρο καπνό από τα φουγάρα της ΔΕΗ και θα συλλογίζομαι παρέα με τον Θεό τις επιλογές μου.

Ήταν όμορφο και συνάμα θλιβερό.

#<3 #αλλά #κάπως έτσι #είναι και όλα όσα #ζούμε #να σε προσέχεις #και σου υπόσχομαι #πως όλα θα αλλάξουν #από εκεί που δεν το περιμένεις

[ilisiareins]

Μνήμες ολοκάθαρες

Από ένα άλλο σώμα

Παιδικό

Κλείνοντας τα μάτια σου νομίζεις πως θα βρεθείς ξανά εκεί

Στο σχολικό προαύλιο

Δίπλα από τη δάφνη που σε περίμενε

Σε κάθε διάλειμμα

Στο ίδιο σημείο

Γιατί ήταν δέντρο .

Μνήμες ολοκάθαρες από αυτό το παιδικό σώμα

Που δεν χάρηκε ποτέ το παιχνίδι του με άλλα παιδάκια

Που ήταν πάντα αφηρημένο

Διαφορετικό

Παράξενο

Που είναι έτσι ακόμη.

Ολοκάθαρα , θυμάμαι και ποτέ δεν ξεχνώ

Πως χάθηκε στα χρόνια εκείνο το παιδί

Πόσο γρήγορα έσβησε εκείνη η σπίθα

Πόσο θλιβερό είναι να κοιτάζεις μέσα στα παιδικά σου μάτια

Και να μη μπορείς να κάνεις τίποτα πια

Πόσο θλιβερό είναι να ξέρεις

Πως δεν έζησες την ξεγνοιασιά ,

Μα κι αν ήσουν ποτέ κοντά ,

Δε θα έχεις δεύτερη ευκαιρία .

#ποίηση #μοντερνα ποιηση

[arkasyl18120]

Αυτό που δεν θα σου πουν.

Εσύ μπορείς να μου λες ότι τολμάς και το ρισκάρει��. Μα κάπου συνειδητοποιείς ότι μάλλον αναλώνεσαι. Κάποια στιγμή σε πιάνεις να μην πιστεύεις σε κάτι.

Και σίγουρα το αμέσως πιο θλιβερό από το να ελπίζεις, είναι να μην το κάνεις.

-Α. Π

#greek #greek quotes #ελληνικα #arkasyl18120 #ελληνικά #quotes #ελληνικα ρητα #greek posts #α.π #γρεεκ

[theos-kai-kratos]

Πες μου κάτι που θεωρείς τρομερά θλιβερό

αυτοκτονία. το γεγονος οτι οποιοδηποτε ατομο πελαγωνει τοσο, ωστε να πιστευει πως η ζωη του δεν εχει καμια αξια πλεον. οτι ο θανατος του απαλυνει το ιδιο και τους γυρω του. οτι η υπαρξη του δεν εχει καμια σημασια, η μοναξια του ειναι τοσο ασηκωτη κι ανυπερβλητη, ο πονος του τοσο αισχρος κι εντονος ωστε η μονη λυση ειναι το τελος της ζωης του.

αν οποιοδηποτε ατομο παλευει με τετοιες σκεψεις, παρε αλλη μια μερα. στειλε μου μηνυμα. δεν εισαι μονο, οσο κι αν φαινεται ετσι

[01may1994]

I just think that. we really are losing vocabulary. και δεν εννοώ μόνο λόγω του ότι μιλάμε πολύ στα αγγλικά αλλά και επειδή χάνουμε επαφή/δεν γνωρίζουμε την παράδοση και το παρελθόν μας; μπορεί να ακούγεται λίγο περίεργο αυτό αλλά πραγματικά πιστεύω ότι έχει αξία το να ξέρεις από που ήρθες και ποιοι ήταν οι πρόγονοι σου/ποια ήταν η ζωή τους. πριν λίγες μέρες κάτι συζητούσα με την αδελφή μου και προσπαθούσα να θυμηθώ πως λένε τα νομίσματα που φοραγαμε με τις παραδοσιακές στολές (τα φλουρια). I just know for a fact οτι ειναι τόσα πολλά τα πράγματα που δεν θυμάμαι και δεν θα μπορέσω να περάσω σαν γνώση σε άλλους ανθρώπους και στις επόμενες γενιές και είναι τόσο θλιβερό αυτό για εμένα

#angelic.txt #η λέξη που έψαχνα ήταν γιορντάνι βτγ

[orestisfaux]

Νμσ&γ_2 (της υποταγής)

θα 'θελα να 'μουν σάκος του μποξ.

να με χτύπαγες μια και δυο

να με 'ριχνες ξερό στο πάτωμα.

θα 'θελα να 'μουν μια παλιά τηλεόραση.

κάθε που θα τέλειωνα

να μου ΄δινες μια στο κεφάλι να ξανάρχιζα.

κ' ύστερα νάλεγες στον άντρα σου να

με πετάξει το βράδυ που θα γυρίσει

στα σκουπίδια.

μα πιο πολύ θα 'θελα να 'μουν

παλιό σου παιχνίδι αγαπημένο.

κλειδωμένο μια ζωή και μια εφηβεία σε συρτάρι θλιβερό.

και στην υστερία σου απάνω σαν έκανες να με πετάξεις

να σε πιάναν κλάματα.

και να με αγκάλιαζες σφιχτά.

15.vii.22

#ορέστης φω #νύχτες μοναξιάς σύγχυσης και γέλιου #orestis faux #αποπειρες αιωρησης #ποίηση #poets on tumblr