#χείρων

[babyrdie]

Is Peleus a relevant character in the myths?

(with the exception of being Thetis' husband and Achilles' father)

PELEUS' MYTHS (PART 1)

Bro you'd be surprised how many sources Peleus has lol and I know you said except for Achilles and Thetis, but I included them here in order to make the post more complete.

Details:

This post is similar to this one about Patroclus, with a few differences. Firstly, Peleus has more sources than Patroclus, so he has fewer entire passages and more sources cited in paratenes. Furthermore, in the case of Patroclus I was able to include some academic interpretations of the character because I had space in the post (although I still avoided some and just gave the link to try to shorten the post), and here this was not possible. As the one about Patroclus was my first post like this, I hope that in this one about Peleus things are more organized.

Blue = source. Green = additional explanation. I tried to be as didactic as possible because I don't know how familiar you are with Greek mythology. Someone who is already familiar may find the post repetitive for this reason.

My focus is on Greek texts because I don't know much about non-Greek sources. As I'm already considering texts from the Archaic, Classical and Roman Greece, I'll consider Byzantine sources as well. So be aware that some of these texts have a considerable amount of time in between.

I'm not a classicist or anything like that. I just enjoy learning more about these characters. So be aware of this: I have no authority on the subject, it's just a hobby. Also, it's extremely likely that I'll leave something out because Peleus has a lot of information. If anyone wants to add something, feel free to comment or reblog. If I made a mistake, I'm also open to corrections.

The links go to the exact points I mentioned,so it’s easier for you to check.

Check the "References" part in the end!

My English can be broken, especially in such a long text.

Summary: family, Phocus' death and Phthia, Eurytion's death and Calydonian Boar Hunt, Acastus (part 1), marriage with Thetis, Argonauts, post-Iliad, references (part 2).

FAMILY

Father: Aeacus.

Aeacus as Peleus' father is a strong constant and therefore I'll not include every source that mentions this here. I only mention that the oldest written source on record, The Iliad, already established this relationship. This is why Achilles is sometimes referred to as the grandson of Aeacus and as Aeacid.

[...] and Peleus, Aeacus' son, lives on among his Myrmidon [...]

The Iliad, XVI, 16. Translation by Robert Fagles.

It’s also important to mention that Aeacus' parents are commonly Zeus, an Olympian god, and Aegina, a nymph (Pindar, Isthmian Ode 8; Pindar, Nemean Ode 7; Pseudo-Apollodorus, Library, 3.12.6; Pausanias, Description of Greece, 2.29.2; Diodorus Siculus, Library of History, 4.72.5; Hyginus, Fabulae, 52; Nonnus of Panopolis, Dionysiaca, 13.201. Detail: Hyginus is Roman, but his myths are Greek).

Furthermore, he’s connected to the Underworld (Isocrates, Evagoras, 9.15), being one of the judges of the dead (Plato, Gorgias, 523e-524a; Plato, Apology, 40e-41a) and doorkeeper of Hades (Pseudo-Apollodorus, Library, 3.12.6; Aristophanes, The Frogs, 466 and 605. But note that The Frogs is a comedy). In Roman literature, Aeacus remained connected to the Underworld.

Mother: Endeis

Peleus' mother is constantly Endeis (Pseudo-Apollodorus, Library, 3.12.6; Theseus, 10; Pausanias, Description of Greece, 2.29.10; Hyginus, Fabulae, 14). 

Fabulae specifically offers a version in which Endeis is described as “Endeis, daughter of Chiron (Χείρων)”, which makes Chiron Peleus' grandfather on his mother's side, although she’s also described in other sources as “daughter of Sciron (Σκείρων), such as Pseudo-Apollodorus and Plutarch. I put the Greek names in parentheses just to clarify that, despite some similarity, Sciron isn’t another translation form in English of the name Chiron but another person — but there is a theory that the myth of Sciron is a different rationalization of the myth of Chiron, Plutarch even says that Endeis' mother is Chariclo, usually Chiron’s wife. Pausanias also offers a version in which she's Pandion’s daughter (Pausanias, Description of Greece, 1.39.6).

Brothers:

Telamon

Telamon is very often Peleus's brother. In most sources, they both have the same parents (Pseudo-Apollodorus, Library, 3.12.6; Theseus, 10; Pausanias, Description of Greece, 2.29.10; Hyginus, Fabulae, 14, Diodorus Siculus, Library of History, 4.72.6; Apollonius Rhodius, Argonautica, 1.90; Isocrates, Evagoras, 9.16; Antoninus Liberalis, Metamorphoses, 38), but  Plutarch mentions Telamon as the son of Psamathe and not of Endeis by mentiong the myth given by Dorotheus (Plutarch, Parallela minora, 25). That's why Big Ajax and Teucer are Achilles' cousins. By Telamon, Peleus has a connection with the Trojan royal family (Telamon took as a concubine Hesione, a Trojan princess sister of Priam and mother of Teucer). However, Telamon isn’t ALWAYS Peleus' brother.

But Pherecydes says that Telamon was a friend, not a brother of Peleus, he being a son of Actaeus and Glauce, daughter of Cychreus.

Library, 3.12.6. Translation by JG Frazer.

There is also a theory that deals with the possibility that Telamon as Peleus' friend is an early version, rather than a late version.

Before the age of the Attic dramatists, the Ajax legend received some further developments which were probably unknown to the Cyclic poets. One of these was the enrolment of Ajax among the Aeacidae. The Iliad bestows the name of “Αἰακίδης” on two persons only,—Peleus, the son, and Achilles, the grandson, of Aeacus. The logographer Pherecydes1 (circ. 480 B.C.) made Telamon the son of Actaeus and Glaucè, a daughter of the Aeginetan hero Cychreus,— recognising no tie, except friendship, between Telamon and Peleus. According to another legend, however, both Peleus and Telamon were sons of Aeacus by Endeïs2 (“Ἐνδηΐς”=“ἔγγαιος” or “ἔγγειος”, from the Doric “δᾶ”=“γῆ”). The cult of Aeacus, son of Zeus, had its chief seat in the island called after his mother, the nymph Aegina. Telamon and Ajax belonged to Salamis. By making Telamon and Peleus brothers, the Aeginetans linked their local hero with the others. This engrafting of Telamon and his son on the Aeacid stock had gained general acceptance before the fifth century B.C. The sculptures of Athena's temple at Aegina date from the period of the Persian wars. On the east pediment Heracles and Telamon were the prominent figures; on the west, Ajax was seen defending the corpse of Achilles. Herodotus3 says that when the Greeks had resolved, just before the battle of Salamis, ‘to invoke the Aeacidae as allies,’ they called on Ajax and Telamon to come to them from Salamis itself, but sent a ship to Aegina to summon ‘Aeacus and the other Aeacidae’ (i.e., Peleus, and his son Achilles; Phocus, and his sons Crisus and Panopeus). The passage has an especial interest as showing that, though Ajax had now been thoroughly adopted into the Aeacid cult of Aegina, this had been done without weakening the immemorial tradition which made Salamis his home.

Commentary on Sophocles: Ajax by Richard C. Jebb, Section 4.

Phocus

Phocus is Peleus’ brother (Pseudo-Apollodorus, Library, 3.12.6; Hyginus, Fabulae, 14; Diodorus Siculus, Library of History, 4.72.6; Apollonius Rhodius, Argonautica, 1.90). However, he’s a half-brother on Aeacus side, as his mother isn’t Endeis, but a nymph called Psamathe (Pseudo-Apollodorus, Library, 3.12.6; Diodorus Siculus, Library of History, 4.72.6; Hesiod, Theogony, 1003; Pindar, Nemean Ode 5, 5.1; Pausanias, Description of Greece, 2.29.9; Antoninus Liberalis, Metamorphoses, 38).

Menoetius

Peleus and Menoetius being brothers didn't seem very common in the sources I read, but it exists! Generally their kinship is because of Aegina (grandmother of Peleus, mother of Menoetius), not because they’re brothers. Thus, by Aegina, Menoetius is related to Peleus, and consequently so is Patroclus.

Eustathius, Hom. 112. 44 sq: It should be observed that the ancient narrative hands down the account that Patroclus was even a kinsman of Achilles; for Hesiod says that Menoethius the father of Patroclus, was a brother of Peleus, so that in that case they were first cousins.

Catalogues of Women, frag 61. Translation by Evelyn-White, H G

Wifes

Antigone

Don't confuse her with Aedipus' Antigone! This one here is Eurytion’s daughter.

Peleus fled to Phthia to the court of Eurytion, son of Actor, and was purified by him, and he received from him his daughter Antigone and the third part of the country. And a daughter Polydora was born to him, who was wedded by Borus, son of Perieres.

Library, 3.13.1. Translation by J.G Frazer.

Ioannis Tzetzes, a Byzantine, made commentaries explaining Cassandra's prophecies written by Lycophron in the poem "Alexandra". In this text he said:

Peleus, according to Pherekydes, was purified by Eurytus, the son of Actor, whose daughter Antigone he took.

Ad Lycophronem, 175bis. 

Antigone died because she hanged herself (I'll explain why later), so Peleus was no longer married with her when married Thetis. Explaining this now because maybe someone thought that Peleus had two wives at the same time.

Polydora

I'll be honest and say that I genuinely think Pseudo-Apollodorus got it wrong here. He said that, after Antigone died, Peleus married Polydora who had a son named Menesthius with Sperchius. This description corresponds to Polydora mentioned by Homer in The Iliad, who was Peleus' DAUGHTER, not wife. And of the sources that mention this Polydora, this is the only time in which she’s the wife of Peleus. Also, Pseudo-Apollodorus himself had described her as the daughter of Peleus and Antigone before. So yeah, probably a mistake.

Peleus married Polydora, daughter of Perieres, by whom he had a putative son Menesthius, though in fact Menesthius was the son of the river Sperchius.

Library, 3.13.4. Translation by J.G Frazer.

Polymele

Ioannis Tzetzes, in his scholia of Lycophron, says: “Others say that Peleus had Polymele, the daughter of Actor, as a wife before Thetis” (Ad Lycophronem, 175bis). A curious detail is that Peleus has a daughter attributed to him who is also a Polymele.

Thetis

Thetis as wife of Peleus is a constant, since she’s essential to the existence of Achilles and the existence of Achilles is important to the myth of the Trojan War. I’ll talk more about this relationship later in the post. Because of Thetis, he’s the son-in-law of the god Nereus or Chiron (yes, there are versions in which Thetis is Chiron's daughter. But the most traditional and popular is that she is Nereus' daughter. I won't expand on this here because it would fit more with a post about Thetis). Their relationship was forced by divine intervention.

Children

Polydora

She’s Achilles' older half-sister, as she’s the daughter of Peleus' previous marriage with Antigone. According to Pseudo-Apollodorus she’s married to Borus.

Peleus fled to Phthia to the court of Eurytion, son of Actor, and was purified by him, and he received from him his daughter Antigone and the third part of the country. And a daughter Polydora was born to him, who was wedded by Borus, son of Perieres.

Library, 3.13.1. Translation by J.G Frazer.

Although this is largely forgotten, she actually exists in Homeric tradition, already the mother of Menesthius, with Spercheus being the father. Menesthius was one of the Myrmidons led by Achilles, who was his uncle.

The first battalion was led by Menesthius bright in bronze, son of Spercheus River swelled by the rains of Zeus and born by the lovely Polydora, Peleus' daughter, when a girl and the god of a tireless river bedded down.

The Iliad, XVI, 203-206. Translation by Robert Fagles.

A fragment attributed to Hesiod also mentioned Polydora as Peleus' daughter.

Scholiast on Homer, Il. xvi. 175: ...whereas Hesiod and the rest call her (Peleus' daughter) Polydora.

Catalogues of Women, frag 60.  Translation by Evelyn-White, H G.

Polymele

Polymele is a daughter of Peleus briefly mentioned in the Library as one of Patroclus' possible mothers. Considering she was old enough to be a possible mother of Patroclus, she’s also older than Achilles.

Achilles was also accompanied by Patroclus, son of Menoetius and Sthenele, daughter of Acastus; or the mother of Patroclus was Periopis, daughter of Pheres, or, as Philocrates says, she was Polymele, daughter of Peleus.

Library, 3.13.8. Translation by James George Frazer.

Unnamed children 

There is a bizarre version that Thetis somehow managed to burn six children she had with Peleus before he saved Achilles when she tried again, and it’s found in the Photius’ Bibliotheca. This Bibliotheca is Photius giving reviews of the books he has read, so this version isn't his, but rather the person he's evaluating. In this case, he attributed this myth to Ptolemy Hephaestion's New Histories (because of a passage in the Suda, there is a theory that this Ptolemy is Ptolemy Chennus. In this case, Ptolemy Chennus is from Roman Greece. So although Photius is Byzantine, the version isn’t from Byzantine Greece).

Thetis burned in a secret place the children she had by Peleus; six were born; when she had Achilles, Peleus noticed and tore him from the flames with only a burnt ankle-bone and confided him to Chiron.

Photius’ Bibliotheca, 190.46. Translation by John Henry Freese.

For a while, I thought the idea of children having died before Achilles was only present in this source, but look...

Scholiast on Apollonius Rhodius, Arg. iv. 816: The author of the Aegimius says in the second book that Thetis used to throw the children she had by Peleus into a cauldron of water, because she wished to learn where they were mortal . . . And that after many had perished Peleus was annoyed, and prevented her from throwing Achilles into the cauldron.

Aegimius, frag 2. Translation by Evelyn-White, H.G.

Aegimius is a poem generally attributed to Hesiod, and it’s only possible to know part of the content from surviving fragments. Ironically, although the mythological character Aegimius gave the poem its name, this character isn’t prominent in the surviving parts. One of the fragments is known because a scholiastic of Apollonius Rhodius mentioned a version of the myth in which Thetis, wanting to know if her children were mortal or immortal, threw her children into a cauldron of water. Peleus stopped her from doing the same thing to Achilles, which is why he survived. If this poem is indeed by Hesiod, that would date it to Archaic Greece, many years before Hephaestion.

Tzetzes also mentions this version:

"From seven children"; this Lycophron either does not know where he found or is fabricating this, he says that Thetis bore seven male children from Peleus and she threw six of them into the fire and killed them as unworthy of herself, but she was watched and prevented when it came to Achilles. [...]” 

Ad Lycophronem, 178.

He was commenting on this part of Alexandra, by Lycophron:

[...] even him whom one day the exile from Oenone fathered, turning into men the six-footed host of ants,– the Pelasgian Typhon, out of seven sons consumed in the flame alone escaping the fiery ashes.

Alexandra. Translation by A. W. Mair.

 Achilles 

Son of Peleus by Thetis. It's a constant, and there's no need to list sources. By Achilles and Deidamia (daughter of Lycomedes, princess of Skyros), Neoptolemus and Oneiros are Peleus’ grandson (the first is a constant. The second is in Photius, Bibliotheca, 190.20. Both were killed by Orestes, but one was on purpose and the other was accidental.)

My take

When the level of Achilles' lineage is discussed, it’s usually only mentioned that his father is a mortal king and his mother is a goddess. But this lineage is actually even more peculiar than that because of Peleus’ lineage.

As in several cases in mythology, it’s initiated by a divine relationship (the Olympian Zeus, son of the titans Cronus and Rhea, and the Naiad-nymph Aegina — I didn't mention it before, but Zeus kidnapped her). As for Aegina, she’s daughter of the River Asopus. Asopus has more than one attributed father/mother, but it’s usually of a divine nature. In texts that attribute a mother to her, that mother is the Naiad-nymph Metope, daughter of the River Ladon (Pseudo-Apollodorus, Library, 3.12.6; Diodorus Siculus, Library of History, 4.72.1). Aeacus, though mortal, had divine blood on both sides, and even after death had some position in the Underworld.

Aeacus married Endeis, which depending on the source is the daughter of the mortal king Sciron or the centaur Chiron (son of the titan Chronos and the Oceanid-nymph Philyra) and her mother is Charichlo (a nymph of Mount Pelion). They had Peleus and Telamon. Aeacus had Phocus with the Nereid Psamathe (daughter of Nereus and Oceanid Doris), who was forced. 

Telamon eventually became king of Salamis. With Periboea (a princess), Telamon had Ajax the Great. In the first attack on Troy led by Heracles, the Trojan princess Hesione was given as a concubine to Telamon, and they had Teucer (in the same myth as the first attack on Troy, Heracles gave the name Ajax). Peleus married Antigone (princess of Phthia), and had Polydora with her. Polydora had a son named Menesthius (a Myrmidon) with the River Spercheus. Peleus later married the Nereid-nymph Thetis (yes, she is Psamathe's sister) and they had Achilles, a demigod with a great prophecy. Peleus was also king of Phthia. Achilles, with the princess of Skyros Deidamia, had Neoptolemus (also with an important prophecy). Neoptolemus had children with Andromache, former wife of the Trojan crown prince Hector (she was given to him as a prize), but none were very prominent.

Although when talking about Achilles' lineage, Thetis still seems to be the one that has the greatest prominence, his other illustrious relatives through Peleus are also mentioned, after all his kinship with Zeus comes especially from his father's side. And as already said in the Aeacus part, Achilles is also often associated with Aeacus, who is from the paternal side.

"Memnon, how wast thou so distraught of wit that thou shouldst face me, and to fight defy me, who in might, in blood, in stature far surpass thee? From supremest Zeus I trace my glorious birth; and from the strong Sea-god Nereus, begetter of the Maids of the Sea, the Nereids, honoured of the Olympian Gods. And chiefest of them all is Thetis, wise with wisdom world-renowned; for in her bowers she sheltered Dionysus, chased by might of murderous Lycurgus from the earth. Yea, and the cunning God-smith welcomed she within her mansion, when from heaven he fell. Ay, and the Lightning-lord she once released from bonds. The all-seeing Dwellers in the Sky remember all these things, and reverence my mother Thetis in divine Olympus. Ay, that she is a Goddess shalt thou know when to thine heart the brazen spear shall pierce sped by my might. Patroclus' death I avenged on Hector, and Antilochus on thee will I avenge. No weakling's friend thou hast slain! But why like witless children stand we here babbling our parents' fame and our own deeds? Now is the hour when prowess shall decide."

Posthomerica, 537-562. Translation by A.S Way.

PHOCUS’ DEATH AND PHITHIA

As already established, Phocus is Peleus' half-brother on his father's side. Phocus was killed by Peleus/Telamon/Peleus and Telamon (depends on the version), which led to both having to flee and settle in other lands because of the crime (Pausanias, Description of Greece, 2.29; Pseudo-Apollodorus, Library, 3.12.6; Apollonius Rhodius, Argonautica, 1.90; Euripides, Andromache, 642; Diodorus Siculus, Library of History, 4.72.5; Antoninus Liberalis,  Metamorphoses, 38; Hyginus, Fabulae, 14.2; Ioannis Tzetzes, Ad Lycophronem, 175bis).

The details of Phocus' death depends. Here are some versions:

Euripides (480 BC–406 BC), in Andromache, writes Menelaus accusing Peleus of having killed Phocus. He doesn’t mention Telamon, so perhaps the version here is that only Peleus killed Phocus.

Apollonius Rhodius (3rd century BC) describes the situation as "when in their folly they had slain their brother Phoeus", which indicates the participation of both brothers.

In the version given by Antoninus Liberalis (but credited to Nicander of Colophon, who is from 2nd century BC), Aeacus had Phocus as his favorite, which made Telamon and Peleus jealous and led them to secretly kill Phocus (together). In other words, planned homicide with the participation of both.

According to Diodorus Siculus (1st century BC), Peleus accidentally killed Phocus by hitting him with a disc. In other words, accidental homicide by Peleus.

Hyginus (64 BC–17 AD) says that Telamon and Peleus had to flee because of the slaughter of Phocus, but doesn’t go into detail.

Plutarch (46 AD–119 AD) mentions a version of the myth given by Dorotheus, where Phocus and Telamon are both brothers of father and mother (Psamathe being the mother). Aeacus preferred Phocus, so Telamon killed him during a hunt. There is no Peleus in this version, and the murder is planned and executed only by Telamon.

Pausanias (110 AD–180 AD) says that Telamon and Peleus planned Phocus' death to please Endeis (their mother, who isn’t Phocus' mother). They induced Phocus to compete with them in the pentathlon, and Peleus killed him by hitting him with the stone used as a quoit. In other words, a planned homicide with the participation of both, and the person responsible for the fatal blow was Peleus.

Pseudo-Apollodorus' (1st or 2nd century AD) version is that Phocus stood out among the three because he was very atletic, which made Telamon and Peleus jealous. Telamon killed Phocus during a match by throwing a quoit at his head, and Peleus later helped carry and hide the body. In other words, a planned homicide with the participation of both, and the person responsible for the fatal blow was Telamon.

Tzetzes (1100 AD–1180 AD) explained the prophecies of “Alexandra”, written by Lycophron. When explaining the “Oenone” present in the prophecies, he offered a version of the myth of Phocus' death. According to Tzetzes, the place of death was in a gymnasium and it occurred in the following way: Peleus first hit him with a disc, and then Telamon stabbed him in the back with a sword and thus Phocus died. In this case there was active participation by both brothers, although Telamon was responsible for the fatal blow. He also gives more details: Psamathe, Phocus' mother, was angered by her son's death and sent a wolf to destroy Peleus' cattle. Thetis later intervenes and the wolf is turned to stone (either by Thetis or by Psamathe at Thetis' request).

Considering the possibility that Telamon may not have been Peleus' brother in the older versions of the myth (which I have already mentioned in the Telamon part of the family section), there is also the possibility that in the older versions regarding Phocus' death, Peleus was the only active participant. However, this is only a possibility and not a fact. Furthermore, it seems to me that in most versions the death was planned and not accidental.

In any case, regardless of how Phocus' death occurred, the versions result in this: Peleus and Telamon fled Aegina, the first went to Phithia and the second to Salamis.

Tzetzes, in a version he credits to Pherekydes (6th century BC), says that Peleus was purified by Eurytion, son of Actor, and married his daughter Antigone.

Apollonius Rhodius (3rd century BC) wrote “Telamon dwelt in the Attic island; but Peleus departed and made his home in Phthia”. Hyginus follows Apollonius's description, crediting him.

According to Diodorus Siculus (1st century BC), Peleus fled to Phithia/Thessaly, where he was purified of his crime by King Actor. Peleus succeeded to the kingship because Actor had no children.

In the version given by Antoninus Liberalis (between 100 AD and 300 AD), Peleus went to Eurytion son of Irus (note that he isn’t "son of Actor”. This Eurytion son of Irus is cited by Apollonius as one of the Argonauts) and prayed for and received from him purification.

According to Pseudo-Apollodorus (1st or 2nd century AD), Peleus fled to Phithia, where King Eurytion, son of Actor, purified Peleus of his crime and offered him his daughter Antigone as a wife and the third part of Phithia to lead.

If we consider that he ascended to the throne of Phithia through marriage with Antigone (princess of Phithia), these versions tends to have Polydora as a daughter. However, she gets married and is no longer present in Phithia (as she has moved away) in moments like The Iliad, for example.

EURYTION’S DEATH AND CALYDONIAN BOAR HUNT 

Peleus kills someone else, this time Eurytion and really accidentally. The intention was to hit a boar, but he hit him instead. (Pseudo-Apollodorus, Library, 1.8.2 and 3.13.2; Antoninus Liberalis,  Metamorphoses, 38; Ioannis Tzetzes, Ad Lycophronem, 175bis). As to whether this boar is an ordinary animal or the divine animal of Artemis, it’s ambiguous in some versions. And if you're wondering why the hell it would be a divine animal, the answer is that Peleus, like other heroes of his time, participated in the Calydonian Boar Hunt (Pseudo-Apollodorus, Library, 1.8.2; Hyginus, Fabulae, 173; Pausanias, Description of Greece, 8.45.6; Philostratus the Younger, Imagines, 15. Note: there was another Imagines written by another Philostratus, called Philostratus the Elder. Here I'm talking about the youngest. And this Elder isn’t the same Philostratus as Philostratus the Athenian).

Regarding the versions of the Calydonian Boar Hunt, Philostratus the Younger (3rd century AD) says that Meleager and Peleus were both responsible for the fatal blow to the boar, although the protagonism still focuses on Meleager and Peleus here functions more as a type of helper. Overall, generally the most memorable heroes of the Hunt are Atalanta, remembered for being the first to shoot the boar, and Meleager, remembered for being the one who killed it. Peleus’ participation does not seem to be a strong highlight.

In regards to Eurytion's accidental death:

Antoninus Liberalis, in a version credited to Nicander of Colophon (who is from 2nd century BC), says that Peleus accidentally killed Eurytion (son of Irus, not Actor) while hunting a wild boar. This boar isn’t specified as being the Calydonian.

Pseudo-Apollodorus (1st or 2nd century AD) says that Peleus was among the participants in the Calydonian Boar Hunt, the animal was sent by Artemis in her fury because the king had forgotten to honor her. In an attempt to hit the animal, Peleus accidentally hit Eurytion (here Actor's son and Peleus' father-in-law). He then fled Phithia and ended up in Iolcus, where he was purified by Acastus.

Tzetzes (1100 AD–1180 AD) says that the wife Peleus had before Thetis, Polymele, had a brother named Irus. This brother had a son named Eurytion (thus Peleus' nephew by marriage), whom he accidentally killed during a hunt. Again, there is no mention of the Calydonian boar.

ACASTUS 

This Acastus of the title is the same one who purified Peleus of Eurytion's death, depending on the version. He’s from Iolcus and is the son of Pelias (Pelias being the king of Iolcus who sent his nephew Jason, son of his half-brother on his mother's side Aeson, on the journey after the golden fleece). One of Acastus's recorded daughters, Sthenele, is listed as a possible mother of Patroclus.

Acastus had a wife who fell in love with Peleus, was refused by him and falsely accused him of trying to force himself on her, which made Acastus plot Peleus' death (Pindar, Nemean Odes, 4.50 and 5.25; Pseudo-Apollodorus, Library, 3.13.3; Scholia of Pindar, 4.95; Hesiod, Catalogues of Women, frag 55 and 56).

Two fragments attributed to Hesiod's Catalogues of Women (8th century BC) state that 1) Hesiod narrated the case in detail 2) Peleus had a sword made by Hephaestus, which Acastus hid because then Peleus would look for it alone in Pelion and be killed by centaurs.

Pindar (518 BC–438 BC) says that Acastus' wife Hippolyta repeatedly offered herself to Peleus. Peleus refused her each time for fear of the wrath of Zeus, god of hospitality (as he was Acastus's guest), which made Hippolyta falsely accuse him of trying to force himself on her. Acastus then planned Peleus' death, using a sword as a device. However, Chiron rescued Peleus and, as a reward for being a good guest, Zeus decided to reward him by giving him Thetis as his wife. A scholiast of this ode by Pindar, which unfortunately I only found in Greek, mentioned that Acastus' intention was for Peleus to be killed by the centaurs. He also mentions a version by Hesiod, which is the same as frag 56 that I mentioned since this fragment was taken from this scholia.

Pseudo-Apollodorus (1st or 2nd century AD) says that Acastus' wife, Astydamia, in love with Peleus, sent him a proposal. But he refused her, which left her dissatisfied. In revenge, Astydamia sent Peleus's wife at the time, Antigone, a message warning that he was going to marry Sterope, daughter of Acastus. Antigone believed it and, thinking she would be passed over, hanged herself. Not satisfied, Astydamia also falsely accused Peleus of trying to force himself on her and Acastus, believing his wife, was furious. He didn’t want to kill Peleus himself, as he had purified him, so he planned for him to die some other way. When Peleus and Acastus went hunting, Acastus hid Peleus's sword and abandoned him. When he woke up, Peleus went to look for his sword and, unarmed, was almost captured by the centaurs. However, Chiron saved him and also gave him back his sword, and he found it before Peleus.

Overall, there are the following constants: Peleus is Acastus's guest, Acastus' wife wants to lie with Peleus, Peleus rejects her, Acastus' wife falsely accuses him of trying to force himself on her, Acastus plans for Peleus to die at Pelion, Peleus is saved by Chiron.

THE CONTINUATION IS IN THE REBLOG!

#Ask #Anon #Peleus #The following characters aren't the main focus but they're important in this post: #Thetis #Achilles #Acastus #Chiron #birdiethings #birdie.txt #tw: rape

[alexpolisonline]

[reedreadsgreek]

John 5:13–16

13 ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν, ὁ γὰρ Ἰησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. 14 μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἴδε ὑγιὴς γέγονας, μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. 15 ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλεν τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ. 16 καὶ διὰ τοῦτο ἐδίωκον οἱ Ἰουδαῖοι τὸν Ἰησοῦν, ὅτι ταῦτα ἐποίει ἐν σαββάτῳ. 

My translation: 

13 But the one having been healed knew not who it is, for Jesus turned aside, there being a crowd in the place. 14 After these things Jesus finds him in the temple and said to him, “Look, you have become sound, no longer sin, in order that something more severe might not take place to you.” 15 The man went away and reported to the Judeans that Jesus is the one having made him sound. 16 And on account of this the Judeans pursued Jesus, for he did these things on the Sabbath. 

Notes:

5:13 

The articular aorist passive participle ὁ ἰαθεὶς (from ἰάομαι “I heal”) is substantival and the subject of the negated pluperfect οὐκ ᾔδει (from οἶδα); the pluperfect form of this verb has an imperfect sense. τίς ἐστιν (from εἰμί) is an indirect question after a verb of cognition. The present-tense is retained in the indirect question. 

The hapax legomenon ἐκνεύω comes from ἐκ + νεύω (2x) “I nod”; the compound verb came to denote the turning of one’s head to withdraw or escape; BDAG: “I turn aside, withdraw”; NASB, NIV, HCSB: “slipped away”; NRSV: “disappeared”. ὁ Ἰησοῦς is the subject of the aorist ἐξένευσεν. 

ὄχλου with the genitive present participle ὄντος (from εἰμί) forms a genitive absolute construction, causal in sense (“since there was a crowd”, NET) or perhaps temporal (“while there was a crowd”, NASB). The participle is modified by the locative prepositional phrase ἐν τῷ τόπῳ. NIV, HCSB: “slipped away into the crowd that was there”. 

5:14 

μετὰ with the accusative ταῦτα is temporal, “after these things”, indicating that the next scene did not take place immediately after (ICC); NASB: “Afterward”; NRSV, NIV: “Later”; HCSB, NET: “After this”. The phrase modifies the historical-present ε��ρίσκει (from εὑρίσκω), whose direct object is αὐτὸν, referring to the healed man, and the subject is ὁ Ἰησοῦς. The verb is modified by the locative prepositional phrase ἐν τῷ ἱερῷ (HCSB: “in the temple complex”). 

ὁ Ἰησοῦς above is also the subject of the 2nd aorist εἶπεν (from λέγω) and αὐτῷ, referring to the healed man, is the indirect object. 

For ἴδε, see note on 1:29. 

The adjective ὑγιὴς (“sound, healthy, well”; see note on v. 4) is the predicate of the 2s perfect γέγονας (from γίνομαι). 

The adverb μηκέτι (“no longer”) modifies the present imperative ἁμάρτανε (from ἁμαρτάνω). The use of μηκέτι indicates that the present-tense of the imperative gives a command to cease an action already in progress (NASB, HCSB: “do not sin anymore”; NIV: “Stop sinning”). 

ἵνα + μὴ + subjunctive (“lest”) indicates negative purpose or perhaps result with the above imperative. 

χείρων (11x) is “worse, more severe” (BDAG), the comparative form of obsolete adjective χερης “bad” which is equivalent to κακός. The nominative neuter χεῖρόν is modified by the indefinite pronoun τι and the subject of the aorist subjunctive γένηται (from γίνομαι). σοί is a dative of disadvantage. 

5:15 

ὁ ἄνθρωπος is the subject of the 2nd aorists ἀπῆλθεν (from ἀπέρχομαι) and ἀνήγγειλεν (from ἀναγγέλλω “I disclose, declare”; see note on 4:25; HCSB: “reported”; NET: “informed”; most other translations: “told”). τοῖς Ἰουδαίοις (see note on v. 10) is the indirect object of ἀναγγέλλω. 

ὅτι introduces indirect discourse after a verb of speech. 

Ἰησοῦς is the predicate nominative of the present ἐστιν (from εἰμί), and the substantival aorist participle ὁ ποιήσας (from ποιέω) is the subject. αὐτὸν, referring to the healed man, is the direct object of the participle. The adjective ὑγιῆ (“sound, healthy, well”; see note on v. 4) is predicate. The present-tense of the verb is retained in indirect discourse. 

5:16 

διὰ τοῦτο is causal (“For this reason”), and points forward to the following ὅτι clause. The subject of the imperfect ἐδίωκον (from διώκω “I pursue, persecute”) is οἱ Ἰουδαῖοι (see note on v. 10) and τὸν Ἰησοῦν is the direct object. The imperfect-tense of the verb is probably inceptive (“began persecuting”, HCSB, NET; sim. NRSV, NIV). 

ὅτι is causal (“because”). 

The substantival near-demonstrative pronoun ταῦτα (“these things”) is the subject of the imperfect ἐποίει (from ποιέω). Jesus is the unexpressed subject of the verb. The verb is modified by the temporal prepositional phrase ἐν σαββάτῳ. The plural ταῦτα and imperfect verb may indicate that Jesus had committed previous Sabbath infractions in Jerusalem before this one (EGGNT).

#John #John 5 #Jesus #the Temple #persecution #the Sabbath

[herturtleunknown-a524c4d7]

…ΣΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΟΠΟΙΟΝ ΣΧΟΛΕΙΟΝ ΜΗΔΕ ΚΑΙ της...

…ΣΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΟΠΟΙΟΝ ΣΧΟΛΕΙΟΝ ΜΗΔΕ ΚΑΙ της…

…ΣΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΟΠΟΙΟΝ ΣΧΟΛΕΙΟΝ ΜΗΔΕ ΚΑΙ της τυπικά άτυπης γενικής συνελεύσεως Στο Βασιλόπουλο … ότι ΔΕΝ ΕΙΠΩΘΗΚΕ  η και λεχτικέ … απλά παραθέτω τα λογία του κύριου χριστού μας και θεού. Η εσχάτη πλάνη Χείρων της πρώτης.   Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις απαρνήση με. Ο μη ων μετ’ εμού, κατ’ εμού εστίν. Και εστί γαρ…. ΤΟ  ΝΟΥΚΟΥ ΓΚΕΚΕ ΝΟΥΚΟΥ νομίζω πλέων είναι λίγο. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟΥΣ ΔΩΔΕΚΑ…

View On WordPress

[talmidimblogging]

Lexham Discourse Greek NT Short Study Matt. 27:62-66 w/translation & Commentary

Lexham Discourse Greek NT Short Study Matt. 27:62-66 w/translation & Commentary

62 Τῇ δὲ ἐπαύριον ἥτις ἐστὶν μετὰ τὴν παρασκευήν συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς Πιλᾶτον  63 λέγοντες Κύριε ἐμνήσθημεν ὅτι ἐκεῖνος ὁ πλάνος εἶπεν ἔτι ζῶν Μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι 64 κέλευσον οὖν ἀσφαλισθῆναι τὸν τάφον ἕως τῆς τρίτης ἡμέρας μήποτε ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ κλέψωσιν αὐτὸν καὶ εἴπωσιν τῷ λαῷ Ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν καὶ ἔσται ἡ ἐσχάτη πλάνη χείρων τῆς…

View On WordPress

[enchiridion-panos]

Theog. 1.901-902 We can’t all be good at everything

Ἔστιν ὁ μὲν χείρων, ὁ δ' ἀμείνων ἔργον ἑκάστου· οὐδεὶς δ' ἀνθρώπων αὐτὸς ἅπαντα σοφός.

[sounasdesign]

:::Χείρων ο Κένταυρος/ Chiron, the Centaur::: Φιλόσοφος, μύστης, θεραπευτής και μέγας διδάσκαλος του Ορφέα, Ασκληπιού, Ηρακλή, Αρισταίου, Πηλέα, Ιάσονα και του ένδοξου Αχιλλέα. Philosopher, myst, healer and grand mentor of famous ancient greek heroes like Orpheus, Hercules, Asclepius, Aristaeus, Peleus, Jason and the glorious of all Greeks, Achilles. . . #illustration https://www.instagram.com/p/CVujtcgqYWj/?utm_medium=tumblr

#illustration

[kondavanelos]

"Ουκ έστι χείρων ουδεμία φύσις τέχνης. Και γαρ αι τέχναι τας φύσεις μιμούνται." 🌐🌐🌐 Μάρκος Αυρήλιος. (στην τοποθεσία ΠΑΛΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ ΠΙΕΡΙΑΣ. ΧΩΡΙΟ ΟΝΕΙΡΟ!!) https://www.instagram.com/p/CDtycY3p8I4/?igshid=1lb54ku3hzhww

[reedreadsgreek]

Mark 5:25–29

25 καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος δώδεκα ἔτη 26 καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα τὰ παρʼ αὐτῆς πάντα καὶ μηδὲν ὠφεληθεῖσα ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα, 27 ἀκούσασα περὶ τοῦ Ἰησοῦ, ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλῳ ὄπισθεν ἥψατο τοῦ ἱματίου αὐτοῦ· 28 ἔλεγεν γὰρ ὅτι Ἐὰν ἅψωμαι κἂν τῶν ἱματίων αὐτοῦ σωθήσομαι. 29 καὶ εὐθὺς ἐξηράνθη ἡ πηγὴ τοῦ αἵματος αὐτῆς καὶ ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται ἀπὸ τῆς μάστιγος. 

My translation: 

25 And a woman, being in a flow of blood twelve years 26 and having suffered many things under many physicians and having spent all the things from her and having been benefited nothing but rather coming unto the worse, 27 having heard concerning Jesus, having come in the crowd from behind she touched his garment; 28 for she was saying that, “If I might touch his garments only I will be saved.” 29 And immediately, her fountain of blood dried up, and she knew in her body that she has been healed from her scourge. 

Notes: 

5:25 

The indefinite γυνὴ (“woman”) here is the subject of the indicative aorist verb ἥψατο (from ἅπτομαι) in verse 27, 39 words later. In between subject and verb are ‘a striking proliferation of participles’ (C.D. Marshall); EGGNT characterizes the first five as adjectival modifying γυνὴ, and the last two as adverbial modifying ἅπτομαι. 

ἡ ῥύσις (3x) is, “a flowing, flow” (cf. ῥέω, 1x, “I flow”), although “flow” is not used in any major translation. For  ῥύσει αἵματος (“a flow of blood”), ESV has, “discharge of blood”; NASB, NRSV, NET: “hemorrhage”; NIV: “subject to bleeding”; HCSB: “suffering from bleeding”. αἵματος is a subjective genitive. The prepositional phrase ἐν ῥύσει modifies the present feminine participle οὖσα (from εἰμί). οὖσα modifies γυνὴ in the predicate position (“a woman, who was ...”); the present-tense indicates the ongoing state of the woman. ἐν here expresses close association, “with” (EGGNT). 

The accusative δώδεκα ἔτη expresses extent of time (“for twelve years”). 

5:26 

The substantival πολλὰ could be read as the direct object of the aorist active participle παθοῦσα (from πάσχω, “I suffer”; NASB, HCSB: “endured”), “suffered many things”, or taken adverbially (“much”, most translations; NIV, NET: “a great deal”). 

ὁ ἰατρός (7x) is, “physician”; NIV, HCSB, NET: “doctors”. ὑπὸ with πολλῶν ἰατρῶν would usually denote agency of a passive verb, but here indicates that she suffered “under many physicians” (ESV), “under many doctors” (HCSB); NASB: “at the hands of”.

δαπανάω (5x) is, “I spend”. The aorist feminine participle δαπανήσασα is the third of five which adjectivally modifying γυνὴ. The aorist tense indicates antecedent action (“and had spent”, most translations). The direct object of δαπανάω is, τὰ ... πάντα. The phrase τὰ παρʼ αὐτῆς πάντα (lit. “the things from her”) refers to “all that she had” (most translations). 

ὠφελέω (15x) is, “help” (NASB, HCSB), “aid”, benefit”, “be of use [to]” (BDAG). The aorist passive feminine participle ὠφεληθεῖσα is the fourth of five modifying γυνὴ. The neuter adjective μηδέν, although often substantival in the NT (“nothing”), here rather functions adverbially (“helped in no way”); NASB, HCSB: “not helped at all”; ESV: “was no better”. 

ἀλλὰ μᾶλλον, “but rather”, indicates strong contrast. HCSB: “on the contrary”. 

The adjective χείρων (11x) is, “worse”, “more severe” (BDAG). The article τὸ nominalizes the neuter χεῖρον as the object of the preposition εἰς. ἔρχομαι εἰς τὸ χεῖρον (lit. “to come unto the worse”) is idiomatic for, “become worse”. ESV, NIV, NET: “grew worse”. The aorist feminine participle ἐλθοῦσα (from ἔρχομαι) is the final adjectival participle modifying γυνὴ. 

5:27 

The description of the woman’s condition in verses 25–26 complete, verse 27 begins the description of the woman’s actions with Jesus. The aorist feminine participles ἀκούσασα (from ἀκούω) and ἐλθοῦσα (from ἔρχομαι) are temporal (antecedent) with ἅπτομαι below. The prepositional phrase περὶ τοῦ Ἰησοῦ modifies ἀκούω; some manuscripts add τὰ, so that τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ is the direct object of ἀκούω, and ESV adds, “the reports”. 

ἔρχομαι is modified by the spatial prepositional phrase ἐν τῷ ὄχλῳ. EGGNT says that ἐν here does not denote movement “into” the crowd, but “within” the crowd. 

The adverb ὄπισθεν (7x) is, “from behind”. Most translations take it to modify ἔρχομαι (“came up behind him”), although it could possibly modify ἅπτομαι below (“touched him from behind”). 

The first indicative verb in this passage so far is the aorists ἥψατο from (ἅπτομαι, “I touch”, meaning in the middle). The subject of the verb is γυνὴ. τοῦ ἱματίου is the genitive direct object; αὐτοῦ is a possessive genitive, referring to Jesus. 

5:28

The γὰρ statement gives the woman’s reasoning for touching Jesus’s garment. 

The woman is the understood subject of the imperfect ἔλεγεν (from λέγω), “for she was saying”. NASB: “For she had been saying to herself”. 

ὅτι introduces direct discourse. 

ἐάν introduces the protasis of a conditional statement. 

ἅψωμαι (from ἅπτομαι) is subjunctive after ἐὰν. τῶν ἱματίων is the genitive direct object, modified by the possessive αὐτοῦ, referring to Jesus. 

The particle κἂν is a crasis of καί + ἐάν meaning, “if only” (NET), “at least”. ESV: “even”; NASB,  NIV, HCSB: “just”. 

The future passive σωθήσομαι (from σῴζω) forms the apodosis of the conditional statement. 

5:29 

ξηραίνω (15x) is, “I dry up”. The the aorist passive ἐξηράνθη (from ξηραίνω) is modified by the adverb εὐθὺς. 

ἡ πηγή (11x) is, “well, spring, fountain”. The word is vivid and stark, but most translations have simply, “flow”. τοῦ αἵματος is a genitive of content. The phrase ἡ πηγὴ τοῦ αἵματος derives from Leviticus 12:7 (LXX). ἡ πηγή is the subject of ἐξηράνθη. 

ἔγνω is 3s aorist active indicative of γινώσκω. The form is irregular; the aorist active indicative forms are: ἔγνων, ἔγνως, ἔγνω, ἔγνωμεν, ἔγνωτε, ἔγνωσᾰν. Most translations: “felt”; HCSB: “sensed”. The subject of the verb is the woman. The verb is modified by the locative (metaphorical) dative τῷ σώματι; the article is possessive (“in her body”). 

ὅτι indicates the content of what the woman “knew”. 

The woman is the subject of the perfect passive ἰάομαι (“she has been healed”). The perfect tense is retained in indirect discourse, which in English would have to be pushed back into the pluperfect (“she had been healed”). Most translations, “she was healed”. 

ἡ μάστιξ (6x) is, “whip, lash”, here used figuratively to refer to her “suffering” (NIV) or “affliction” (HCSB); ESV, NASB, NET: “disease”. The English “scourge” is a good translation, as it refers both to literal lashings and also to general afflictions. The article τῆς is possessive. The prepositional phrase ἀπὸ τῆς μάστιγος modifies ἰάομαι. 

#Mark #Mark 5 #Jesus #healing

[hlias1988]

Συναστρία – Ερμηνεύοντας έναν χάρτη σχέσης

Η Συναστρία είναι η σύγκριση ανάμεσα στους γενέθλιους χάρτες των δύο ατόμων της σχέσης. Από τις όψεις, το μεγαλύτερο βάρος δίνεται στη σύνοδο, και ακολουθεί η αντίθεση και το τετράγωνο. Οι άλλες όψεις έχουν μέσες άκρες την ίδια βαρύτητα, με τις αρμονικές όψεις, τρίγωνα και εξάγωνα, να είναι αρκετά ευχάριστες και χρήσιμες. Οι σύνοδοι και οι αντιθέσεις είναι αυτές που προσδίδουν την μεγαλύτερη δράση. Όψεις Συναστρίας Σύνοδοι: Οι σύνοδοι, όψεις έλξης, δείχνουν ότι δύο ή περισσότεροι παράγοντες ταιριάζουν, «δένουν» μεταξύ τους, και το ζώδιο στο οποίο συμβαίνει αυτό δείχνει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί αυτό το ταίριασμα. Αντιθέσεις: Οι αντιθέσεις δείχνουν ότι το ένα πρόσωπο διαφωνεί με την έμφυτη στάση ή τρόπο ζωής του άλλου, και μολονότι κάποιες φορές δείχνουν αλληλοσυμπλήρωμα, τις περισσότερες λειτουργούν δυσαρμονικά, κυρίως επειδή είναι δύσκολο να προχωρήσει μια σχ��ση, όταν ο ένας βρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπος με τον άλλο, όταν οι στόχοι και οι παρορμήσεις του υπονομεύονται ή ματαιώνονται από αυτόν. Τετράγωνα: Τα τετράγωνα στη Συναστρία είναι ενοχλητικοί εκνευρισμοί που ποτέ δεν εξαφανίζονται εντελώς, αλλά δεν είναι και απαραίτητα προβληματικοί. Τα τετράγωνα συχνά περιλαμβάνουν ζητήματα «ορθότητας», και αφορούν τη συναισθηματική ασφάλεια που ενδέχεται να απειληθεί από διαφωνίες. Τρίγωνα: Τα τρίγωνα ανάμεσα σε Ήλιους, Σελήνες, Αφροδίτες (και στο ίδιο στοιχείο γη, αέρα, φωτιά ή νερό) προσθέτουν αρκετό δυναμικό στην έλξη και την αρμονία, κάτι που ισχύει ιδιαίτερα για τα Φώτα (Ήλιος και Σελήνη). Εξάγωνα: Τα εξάγωνα ευνοούν την επικοινωνία και τη φιλία ανάμεσα στο ζευγάρι, τη δυνατότητα να οικοδομήσουν από κοινού, και να βοηθούν ο ένας τον άλλον στην επίτευξη των στόχων τους.

▼

Ήλιος Όταν οι πλανήτες κάποιου κάνουν σύνοδο με τον Ήλιο μας, ο άνθρωπος αυτός τραβά την προσοχή μας και είναι δύσκολο να τον αγνοήσουμε. Εδώ υπάρχουν θέματα σεβασμού, ενέργειας, θαυμασμού, εξουσίας, ταυτότητας, υγείας και ζωτικότητας, ευεξίας, αυτοπεποίθησης, λάμψης και επιτυχίας. Σελήνη σύνοδος Ήλιος: Συνήθως υπάρχει μια ισχυρή έλξη, πολλά κοινά στοιχεία, γρήγορο ταίριασμα και αμοιβαία κατανόηση, άνοιγμα στον άλλον. Ακόμα και αν η σύνοδος δεν είναι ακριβείας, έχοντας Σελήνη και Ήλιο στο ίδιο ζώδιο σε οποιαδήποτε μοίρα, είναι μια πολύ σημαντική όψη σε Συναστρία, και συνήθως φανερώνει υψηλή συμβατότητα και έλξη, αν δεν μετριάζεται από άλλους παράγοντες. Η αντίθεση Σελήνης-Ήλιου φέρνει συνήθως το αλληλοσυμπλήρωμα των δύο, αποτελώντας μια θετική όψη για τις σχέσεις. Ερμής σύνοδος Ήλιος: Επικοινωνία, ανταλλαγή ιδεών, κοινή προσέγγιση στα διάφορα θέματα, το ζευγάρι συζητά για πολλά και έχει περιέργεια να μάθει ο ένας για τον άλλο. Αφροδίτη σύνοδος Ήλιος: Ευχάριστη, αρμονική και βοηθητική όψη, φανερώνει έλξη, καλή θέληση, καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα και κοινά χόμπι. Άρης σύνοδος Ήλιος: Υψηλής ενέργειας διέγερση, ενδεχομένως σεξουαλική, διαμάχες και συγκρούσεις. Το πρόσωπο του Άρη μπορεί να βλέπει το πρόσωπο του Ήλιου ως αυταρχικό, δεσποτικό, ή επαρμένο. Το άτομο του Ήλιου ίσως βλέπει το πρόσωπο του Άρη ως διαλεκτικό, ευαίσθητο, και «κολλημένο» στις μεταξύ τους διαφορές. Μπορεί να είναι θετική όψη για σύντομης διάρκειας ερωτικές σχέσεις στις οποίες κυρίαρχο στοιχείο είναι το σεξ. Οι γυναίκες, συχνά ασυνείδητα, αναζητούν έναν άνθρωπο του οποίου ο Ήλιος βρίσκεται στο ίδιο ζώδιο με τον Άρη τους για ερωτικές τρέλες και απόκτηση σεξουαλικών εμπειριών. Οι σχέσεις αυτές σχεδόν ποτέ δεν μακροημερεύουν, λόγω των πάρα πολλών διαφωνιών. Ευτυχώς, η επιλογή συζύγου δεν βασίζεται στη σχέση Ήλιου-Άρη! Δίας σύνοδος Ήλιος: Τυχερή όψη και για τα δύο άτομα, και οικονομικά επωφελής για το πρόσωπο του Ήλιου. Μια από τις πιο ευοίωνες όψεις. Κρόνος σύνοδος Ήλιος: Μπορεί η σχέση να ξεκινά από έναν αμοιβαίο θαυμασμό, αλλά τείνει, με την πάροδο του χρόνου, να καταπιέζει το πρόσωπο του Ήλιου. Θετική όψη για πνευματικές αναζητήσεις. Και οι δύο μοιράζονται υψηλά πρότυπα αριστείας και ηθικής. Μετά από λίγο διάστημα το πρόσωπο του Κρόνου θα αρχίσει να αντιστέκεται στις προσπάθειες του προσώπου του Ήλιου, αφού θα νιώθει ότι δεν καταφέρνει να κάνει τίποτα σωστά, και πως ακόμη και το καλύτερό του δεν είναι αρκετά καλό για τον Κρόνο. Το πρόσωπο του Ήλιου κινδυνεύει να χάσει την αυτοπεποίθησή του, τη ζωτικότητα και τη λάμψη του, και η φωτεινή του ζωή θα σκοτεινιάσει, και θα νιώθει κατάθλιψη και λύπη. Η συνεχής κριτική και ο ανταγωνισμός, θα κάνουν το πρόσωπο του Ήλιου να αισθάνεται πολύ καταπιεσμένο. Η βαθιά σύνδεση που συνεπάγεται η όψη, είναι θετική για φιλικές και συναδελφικές σχέσεις αν λείπει ο ανταγωνισμός, όμως, είναι δύσκολη όψη για το γάμο ή τον έρωτα, τείνοντας στον μετριασμό ή την αναστολή των σεξουαλικών σχέσεων από νωρίς. Ουρανός σύνοδος Ήλιος: Το πρόσωπο του Ήλιου διεγείρεται σε πολλά επίπεδα, και γίνεται κάπως νευρικό και ανήσυχο με την παρουσία του προσώπου του Ουρανού, αδυνατώντας να χαλαρώσει πλήρως με την παρουσία του. Το πρόσωπο του Ουρανού ενθαρρύνει το πρόσωπο του Ήλιου να είναι ο εαυτός του, ένα πρόσωπο φωτεινό, διανοητικό, ζωντανό, και κοινωνικά αντισυμβατικό. Όψη θετική για φιλικές σχέσεις, αλλά πολύ σκληρή για την υγεία και το νευρικό σύστημα του προσώπου του Ήλιου. Το πρόσωπο του Ουρανού προκαλεί ανισορροπία κατά κάποιο τρόπο στο πρόσωπο του Ήλιου, πράγμα που μερικές φορές μπορεί να είναι καλό για την αντιμετώπιση προβλημάτων, ή για το ξαναζωντάνεμα μιας κατάστασης, αλλά πέφτει βαρύ στο… στομάχι του προσώπου του Ήλιου. Το πρόσωπο του Ουρανού μπορεί να κάνει το άτομο του Ήλιου πιο επιρρεπές σε ατυχήματα. Ποσειδώνας σύνοδος Ήλιος: Όψη που χαρίζει μια απαλή, διαισθητική, εξευγενισμένη και πνευματική ποιότητα στη σχέση. Τα άτομα μοιράζονται διανοητικά ή αισθητικά ενδιαφέροντα και έχουν πιθανόν μεταξύ τους ένα είδος τηλεπαθητικής επικοινωνίας. Η σχέση χρειάζεται «γείωση» και επαφή με την πραγματικότητα, αν τα άτομα σχεδιάζουν να κάνουν κάτι σημαντικό από κοινού, καθώς ως ζευγάρι μπορεί να μην τους διακρίνει ο ρεαλισμός ή να κάνουν αβάσιμα, υπεραισιόδοξα και ανέφικτα σχέδια κατά καιρούς. Πλούτωνας σύνοδος Ήλιος: Μια ισχυρή και ενδεχομένως εκρηκτική επιρροή, που θα «μεταμορφώσει» βαθιά τα άτομα, περιλαμβάνοντας πιθανόν θέματα ζωής ή θανάτου, με υψηλή ένταση. Το πρόσωπο του Ήλιου είναι σαν να κάθεται πάνω σε ένα ηφαίστειο που βρυχάται, το υποσυνείδητό του ξυπνά κι όλοι οι φόβοι του βγαίνουν στην επιφάνεια. Μπορεί να αισθανθεί λίγο φοβισμένο και ανήσυχο εξαιτίας της παρουσίας του προσώπου του Πλούτωνα, αλλά στη σχέση αυτή υπάρχει το δυναμικό για βαθιά τηλεπάθεια ανάμεσά τους και αμοιβαία ενδυνάμωση. Το μειονέκτημα έγκειται στα παιχνίδια εξουσίας και τους χειρισμούς από την πλευρά του Πλούτωνα, που εκδηλώνονται με περισσότερη ένταση και πίεση από όση το άτομο του Ήλιου μπορεί να αντέξει ή να διαχειριστεί. Χείρων σύνοδος Ήλιος: Το πρόσωπο του Χείρωνα ασκεί μαγευτική γοητεία, ανεξαρτήτως αν το πρόσωπο του Ήλιου είναι αυτό που έχει συνήθως τη  μεγαλύτερη δύναμη στη σχέση. Αυτό δεν αποκλείει, βέβαια, πως το πρόσωπο του Χείρωνα, δεν θα μπορέσει να κυριαρχήσει μακροπρόθεσμα. Ο Χείρων φέρνει εκπλήξεις στο πρόσωπο του Ήλιου και προσπαθεί να τον θεραπεύσει. Αν, όμως, ο Ήλιος αντιστέκεται στη πρόθεση για θεραπεία και δεν ανοίγεται, η σχέση καταρρέει, και το πρόσωπο του Χείρωνα μπορεί να απορριφθεί. Ο Χείρων θα προσπαθήσει να συναρπάσει τον άλλο, και ο Ήλιος θα επιδιώξει την προσοχή και τον θαυμασμό του.

▼

Σελήνη Όταν οι πλανήτες κάποιου κάνουν όψεις με τη Σελήνη μας επιδρούν στην έμφυτη δεκτικότητα μας, στις ανάγκες μας για άνευ όρων αγάπη και φροντίδα, στη συναισθηματική μας ευεξία, άνεση και ασφάλεια. Πρόκειται για πολύ βασικούς τομείς της ζωής. Σελήνη σύνοδος Ερμής: Μία από τις καλύτερες όψεις για κάθε είδους σχέση, που προωθεί το αμοιβαίο ενδιαφέρον και την ευκολία στην επικοινωνία. Άρης σύνοδος Σελήνη: Συναρπαστική αλλά και ερεθιστική όψη, με τη Σελήνη της γυναίκας σε σύνοδο με τον Άρη του άνδρα να οδηγεί αργά ή γρήγορα σε άγχος και δάκρυα. Ο Άρης έχει την τάση να επιβάλλει την ισχύ του, να μην λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες του ατόμου της Σελήνης, και να της καλλιεργεί συναισθηματικό πόνο.

▼

Ήλιος –Ερμής: Όψεις που έχουν να κάνουν με επικοινωνία και κοινές ιδέες. Ήλιος – Αφροδίτη: Όψεις που δίνουν αρμονία, ιδεαλισμό, αστεϊσμούς, ευκολία, κοινές αξίες, ομορφιά, έλξη και αγάπη. Ήλιος – Άρης: Όψεις συναρπαστικές, διεγερτικές, αναζωογονητικές, που δίνουν σεξουαλικότητα αλλά και προκαλούν διαξιφισμούς, διαφωνίες, εκτόξευση κατηγοριών και άσκηση βίας. Ήλιος – Δίας: Οι όψεις αυτές είναι όψεις επέκτασης, δεκτικότητας, ευημερίας και εύνοιας. Στις αντιθέσεις του Δία, υπάρχει ο κίνδυνος να δεχτεί ο ένας την κακή επιρροή του άλλου σε σπατάλες, υπερβολές και ασωτία. Ήλιος – Κρόνος: Οι όψεις δίνουν θαυμασμό, εντυπωσιασμό και επικέντρωση στον άλλο αρχικά, αλλά αργότερα αυτό το θετικό δυναμικό μετατρέπεται σε καταστολή, άρνηση, απόρριψη, καταπίεση, κριτική, στενομυαλιά, κατηγορίες, κατηγορηματικότητα, έλεγχο, φτάνοντας μέχρι την ψυχρή και άκαρδη σκληρότητα, και οδηγώντας στην κατάθλιψη, την απάθεια, την απελπισία και το συναισθηματικό αποτράβηγμα. Ο Κρόνος προσθέτει συνήθως μεγάλη χρονική διάρκεια στη σχέση, αλλά η σύνοδος μαζί του είναι πολύ δύσκολη, γιατί υπονομεύει τη ζωτικότητα και το δυναμισμό, έτσι συχνά το μη Κρόνιο άτομο πρέπει να απομακρυνθεί, ακόμη κι αν αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θέλει να κάνει. Οι όψεις του Κρόνου καλούνται και όψεις της «ερωτικής απογοήτευσης». Ανεξάρτητα από το τι ακριβώς κάνει το μη Κρόνιο άτομο, σπανίως είναι αρκετό ή σωστό για τις προσδοκίες και τα πρότυπα του προσώπου του Κρόνου. Οι σύνοδοι του Κρόνου πολύ συχνά καταλήγουν να είναι καταστροφικές, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλει το μη Κρόνιο άτομο. Οι Κρόνιες σχέσεις που παραμένουν σε πνευματικό ή περισσότερο τυπικό επίπεδο, με τις ελάχιστες δυνατές επαφές ανάμεσα στα δύο άτομα, μπορεί να πετύχουν, διατηρώντας ανάμεσά τους τον αμοιβαίο θαυμασμό. Ήλιος – Ουρανός: Οι όψεις αυτές είναι συναρπαστικές και διεγερτικές σε πολλά επίπεδα, αφυπνίζουν, φωτίζουν, σοκάρουν, εκπλήσσουν και δίνουν μια τάση αντισυμβατική. Η σχέση μπορεί να ξεκινήσει πολύ γρήγορα, και το ίδιο γρήγορα και ξαφνικά να λήξει. Δίνει μια ευρεία ποικιλία εμπειριών ζωής. Η επιρροή του Ουρανού μπορεί να είναι συγκλονιστική, εκρηκτική, αλλά και ιδιαίτερα καταστροφική, αν το πρόσωπο του Ουρανού έχει μια  τέτοια ροπή. Ήλιος – Ποσειδώνας: Όψεις που ευνοούν την εξιδανίκευση, την ομορφιά, την τηλεπάθεια, την πνευματικότητα, και κάνουν τα άτομα να αισθάνονται σαν «αδελφές ψυχές». Στη Συναστρία, το πνευματικό/ θρησκευτικό μονοπάτι συμβολίζεται περισσότερο από τον Ποσειδώνα παρά από τον Δία. Πιθανότητες εξαπάτησης και ψεμάτων, αποφυγή να αντιμετωπιστούν κάποια ζητήματα κατά πρόσωπο, λήθη, τάση αντιμετώπισης της πραγματικότητας μέσα από «ροζ γυαλιά». Ήλιος – Πλούτωνας: Οι όψεις είναι ισχυρές, έντονες, και «σκαλίζουν» τα πράγματα σε ένα βαθύ επίπεδο, ενθαρρύνοντας τα δύο άτομα να συνεργαστούν με όλες τους τις δυνάμεις σ΄αυτή τη ζωή. Απόλυτη ειλικρίνεια, αυθεντικότητα, η αλήθεια ειπωμένη με αγάπη και με τρόπο που ο άλλος μπορεί να τη δεχτεί, ηθικές αρχές και μια αποτελεσματική θεραπευτική διαδικασία. Η σχέση απαιτεί θάρρος και σθένος. Ήλιος – Βόρειος Δεσμός: Το πρόσωπο του Βόρειου Δεσμού φέρνει προκλήσεις, μάχες και προσπάθεια για το άτομο του άλλου πλανήτη. Ήλιος – Νότιος Δεσμός: Το πρόσωπο του Νότιου Δεσμού φέρνει την ευκολία, μια αίσθηση déjà vu, αλλά και πνευματικότητα στον πλανήτη του άλλου ατόμου, ανεξάρτητα από το τι αντιπροσωπεύει ο πλανήτης αυτός. Μπορεί τα δυο άτομα να έχουν την αίσθηση ότι συνδέονταν στο παρελθόν. Μερικές φορές ο Νότιος Δεσμός φέρνει απώλειες σε σχέση με τον συγκεκριμένο πλανήτη, αλλά τις περισσότερες φορές πρόκειται για μια εύκολη και άνετη σύνδεση ψυχών. Ήλιος – Χείρων: Οι όψεις αυτές φέρνουν έλξη και γοητεία, όπως και περίεργες ανατροπές, ενώ μπορεί να ισχύουν και τα δύο παράλληλα, αφορώντας και τους δύο ανθρώπους. Στην καθημερινή ζωή, οι όψεις του Χείρωνα μπορούν να αποτελούν πασπαρτού, αλλά συχνά γίνονται και μπούμερανγκ. Η επιρροή του Χείρωνα είναι συναρπαστική, αλλά και ύπουλη. Τα άτομα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν τι συμβαίνει, αλλά όχι και να επέμβουν. Υπάρχει μια εμμονή και μια υπνωτιστική ποιότητα με τις όψεις του Χείρωνα. Δίνεται πάντα δυνατότητα για θεραπεία, και όπου η θεραπεία αυτή απορρίπτεται, τα πράγματα γίνονται χαοτικά, και τα άτομα αποκτούν νέες πληγές. Οι όψεις του Χείρωνα τελικά σε μια στενή σχέση, προκαλούν πόνο και στα δύο άτομα, τα οποία αισθάνονται πολύ πληγωμένα και λυπημένα όταν έρχονται σ΄επαφή, ενώ η γοητεία ως χαρακτηριστικό της σχέσης παραμένει. Ήλιος – Ήρα: Οι όψεις (σύνοδος) δείχνουν τάση συνεργασίας και συντροφικότητας των δύο μερών. Οι αντιθέσεις κάνουν τις συνεργασία δυσκολότερη. Ήλιος – Δήμητρα: Οι όψεις (σύνοδος) δίνουν στη Δήμητρα τη διάθεση να δώσει άνευ όρων αγάπη και φροντίδα στο άλλο πρόσωπο. Οι σύνοδοι της Δήμητρας είναι πολύ βοηθητικές για τη σχέση. Οι αντιθέσεις είναι δυσαρμονικές, εμποδίζοντας το πρόσωπο με τη Δήμητρα να πάρει την απεριόριστη αγάπη που έχει ανάγκη, κι αυτή είναι μια πολύ άσχημη κατάσταση. Η Δήμητρα είναι πάντα θετική και αποτελεί ευλογία (περίπου όπως η Σελήνη, η Αφροδίτη και ο Δίας, όλα σε ένα), και το να έχει κάποιος τη Δήμητρά του σε δυσαρμονικές όψεις με πλανήτες του άλλου δεν είναι ευνοϊκό για την ευημερία ή μακροβιότητα της σχέσης. Ήλιος – Αθηνά: Οι όψεις (σύνοδος) αφορά την ικανότητα του ατόμου που έχει την Αθηνά, να σχεδιάζει, να βάζει στόχους και να καταστρώνει στρατηγικές για τον εαυτό του ή τους άλλους, και δείχνει πώς οι άλλοι βοηθούν ή σαμποτάρουν τα σχέδια της Αθηνάς. Οι αντιθέσεις δείχνουν αντίσταση στα σχέδια της Αθηνάς ή στον τρόπο που λειτουργεί. Ένας βασικός παράγοντας για το πρόσωπο της Αθηνάς, είναι οι ισχυρές ιδέες που έχει και η επίγνωση του τι θέλει να κάνει και πώς θα το πετύχει. Ήλιος – Εστία: Οι όψεις αυτές δίνουν εξιδανίκευση, κοινά ιδεώδη, και την οικειότητα που νιώθει κανείς όταν μοιράζεται ίδιες αξίες και ιδανικά με τον σύντροφό του, χτίζοντας μια σχέση που βασίζεται πάνω σ΄αυτά. Οι αντιθέσεις της Εστίας προκαλούν την αντίθεση του συντρόφου απέναντι στα ιδανικά της και την επακόλουθη δική της απογοήτευση. Ήλιος – Κλήρος της Τύχης: Οι σύνοδοι λειτουργούν σαν μια ήπια επιρροή του Δία. Ήλιος – Ωροσκόπος: Οι σύνοδοι σχετίζονται με την εικόνα του Ωροσκόπου, το πρόσωπο που παρουσιάζει στον κόσμο, το πώς προβάλλεται το ίδιο το άτομο, καθώς και την υγεία του. Ήλιος – Ναδίρ: Οι σύνοδοι ενισχύονται ή ακυρώνονται από τις «ρίζες» του ατόμου του Ναδίρ, από την άνεση και το αίσθημα ασφάλειας, από αυτό που συμβαίνει στο περιβάλλον του σπιτιού, ενώ μπορεί να έχει σχέση με τις συνθήκες κατά το τέλος της ζωής, ή τη ζωή και τις συνθήκες του θανάτου. Ήλιος – Μεσουράνημα: Οι σύνοδοι βοηθούν ή αναιρούν τη φήμη του ατόμου που έχει το MC, ιδίως την επαγγελματική του φήμη, τη θέση του στην κοινωνία, την πορεία της σταδιοδρομίας του, τα επαγγελματικά του βήματα, την επιτυχία και τη δόξα. Ήλιος – Δύση: Οι σύνοδοι βοηθούν ή αναιρούν τον τρόπο που το πρόσωπο με τη Δύση σχετίζεται, το πώς πάνε οι σχέσεις του, ενώ υπάρχει και η τάση να εξαπλώνεται αυτός ο τρόπος και σε όλες τις άλλες σχέσεις του. Ήλιος – Βέρτεξ: Οι σύνοδοι είναι παρόμοιες με τις όψεις της Δύσης, μερικές φορές ακόμα σημαντικότερες. Οι σύνοδοι που κάνουν στο Βέρτεξ οι πλανήτες του άλλου μπορεί να είναι πολύ σημαντικές σε δεσμευτικές σχέσεις όλων των ειδών.

▼

Ο Ήλιος του ενός στους οίκους του άλλου Ήλιος του Χ στον 1ο οίκο του Υ: Καλή τοποθέτηση για την αυτοπεποίθηση του Y, με τον Χ να τον βγάζει από το καβούκι του, αφήνοντάς του το περιθώριο να είναι ό, τι θέλει, και παρέχοντάς του την «άδεια» να εκφράζεται ελεύθερα. Πολύ καλό για όλα τα είδη σχέσεων. Ήλιος του Χ στον 2ο οίκο του Υ: Το ενδιαφέρον εστιάζεται στις κοινές αξίες, τα χρήματα, και τα αποκτήματα. Ο X θα πέσει γενικά λίγο «ακριβός» στον Y, αλλά αυτό που ο X φέρνει στη ζωή του μπορεί να αξίζει πραγματικά τον κόπο. Ήλιος του Χ στον 3ο οίκο του Υ: Μια σχέση με πολλή συζήτηση, κοινές ιδέες, μικρά ταξίδια, βιβλία, νέες πληροφορίες, συνεχή πηγαινέλα, αυτοκίνητα και τηλεφωνήματα. Πρόκειται για σχέση περισσότερο διανοητική, η οποία όμως με την πάροδο του χρόνου χάνει το αρχικό της πάθος. Ήλιος του Χ στον 4ο οίκο του Υ: Ο X επιθυμεί να ζήσει με τον Y. Θα μοιραστούν το ίδιο σπίτι και την περιουσία, φτιάχνοντας μαζί μια ζεστή φωλιά, και θα θελήσουν να σταθεροποιήσουν τη σχέση και την κοινή τους ζωή. Πολύ καλή όψη για το γάμο, που του δίνει σταθερότητα, αξιοπιστία και μακροβιότητα, ή τουλάχιστον ο Y έτσι θα το ήθελε. Ήλιος του Χ στον 5ο οίκο του Υ: Ο X είναι πολύ διασκεδαστικός για τον Y και πιθανώς συμβαίνει και το αντίστροφο. Αν ο Υ θέλει να κάνει παιδιά, και μάλιστα πολλά, ο X είναι ο ιδανικός σύντροφος. Οι δυο τους απολαμβάνουν μαζί χόμπι, σπορ, καλλιτεχνικές αναζητήσεις, ενδιαφέροντα και διακοπές. Ήλιος του Χ στον 6ο οίκο του Υ: Ο Υ δίνει έμφαση στην υγεία, την εργασία, την παροχή υπηρεσιών σε τρίτους, και την καθημερινή ρουτίνα. Ο X μπορεί να είναι ένας καλός εργαζόμενος, προσωπικό υποστήριξης, κυνηγός ταλέντων, επαγγελματίας σε τομέα υγείας ή συνάδελφος του Y. Οι γάμοι του 6ου οίκου, όμως, ίσως να επικεντρώνονται σ΄αυτά της θέματα της δουλειάς, της υγείας, και της καθημερινότητας, και να απουσιάζει εντελώς η διασκέδαση. Ήλιος του Χ στον 7ο οίκο του Υ: Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η τοποθέτηση θα ήταν ιδανική για μια συντροφική σχέση, ωστόσο το ενδιαφέρον μπορεί να εξαντληθεί σύντομα. Τα άτομα προσφέρουν ο ένας στον άλλο νέες απόψεις και οπτικές. Ο X είναι συνήθως αυτός που «αποσύρεται» και χάνει το ενδιαφέρον του, φεύγοντας ήσυχα και διακριτικά ώστε να μην προκαλέσει αναστάτωση, ακόμη και αν ο Y θα τον ήθελε για περισσότερο διάστημα στη ζωή του. Ήλιος του Χ στον 8ο οίκο του Υ: Ο X φέρνει βαθιά ψυχολογική κατανόηση στη ζωή του Υ. Μπορεί να υπάρχει ενδιαφέρον και ενασχόληση με την περιουσία και τις επιχειρήσεις, ευαισθητοποίηση σε θέματα της ζωής και του θανάτου, αναζωογόνηση, ανανέωση, και μια αίσθηση βαθύ πλούτου της ζωής. Υπάρχουν σεξουαλικές «αποχρώσεις» στη σχέση που μπορεί να εκφραστούν ή όχι, παραμένοντας πολλές φορές σε ένα υποσυνείδητο επίπεδο. Ήλιος του Χ στον 9ο οίκο του Υ: Ο X φέρνει φιλοσοφικά και θρησκευτικά ζητήματα, υψηλή διάνοια, επικοινωνία από μεγάλη απόσταση και ταξίδια, βιβλία και εκδόσεις, ευκαιρίες για να διδαχθεί και να διδάξει, όπως και να κάνει μάρκετινγκ. Υπάρχει συνήθως απόλυτη ανοχή στις απόψεις του άλλου πάνω σε μια ευρεία γκάμα θεμάτων. Οι γάμοι από τη μέση ηλικία του ατόμου και μετά είναι συχνό θέμα του 9ου οίκου. Ήλιος του Χ στον 10ο οίκο του Υ: Το επίκεντρο είναι η σταδιοδρομία και η προώθηση του Y. Ο X είναι ο καλός του σύμβουλος, του ανοίγει τις «πόρτες», τον βάζει σε επαγγελματικούς χώρους, είναι το αφεντικό, ο δάσκαλος, ο δημοσιολόγος για τον Υ. Ο X είναι ο πιο ισχυρός και δραστήριος, αυτός που κάνει τα πράγματα να συμβαίνουν στον κόσμο. Ο Y θαυμάζει τον Χ. Λόγω της διαφοράς δύναμης, συνήθως ο 10ος δεν είναι καλός οίκος για το γάμο, που χρειάζεται περισσότερη ισότητα για να είναι απόλυτα πετυχημένος. Οι γάμοι του 10ου μπορεί να ναυαγήσουν, όταν ο Y αποκτήσει τη δική του δύναμη, αφού προηγουμένως έχει καθοδηγηθεί για χρόνια από τον Χ. Ήλιος του Χ στον 11ο οίκο του Υ: Το ενδιαφέρον επικεντρών��ται στη φιλία και η σχέση είναι κάπως απρόσωπη. Ίσως τα δύο άτομα γνωριστούν μέσω μιας κοινής οργάνωσης στην οποία ανήκουν. Βοηθούν ο ένας τον άλλον να πετύχουν τους στόχους και τα όνειρά τους στη ζωή, και να καθιερωθούν. Οι γάμοι του 11ου οίκου συνήθως γίνονται αργά στη ζωή του ατόμου, ενώ οι πρόωροι γάμοι σπάνια κρατούν, καθώς χρειάζονται στενότερη σύνδεση και περισσότερη οικειότητα. Μπορεί τα άτομα να έχουν την αίσθηση ότι ποτέ δεν είναι πλήρως συνδεδεμένα μεταξύ τους ή ότι η σύνδεσή τους είναι σύντομη. Ήλιος του Χ στον 12ο οίκο του Υ: Η έμφαση στη σχέση δίνεται στη μεταφυσική, την ψυχολογία, την πνευματικότητα, τον μυστικισμό, τη διαισθητική ανάπτυξη, τα κρυμμένα υπόγεια ρεύματα της ζωής, τη σύνδεση αίτιου-αιτιατού και τη θεραπευτική διαδικασία. Επίσης, τονίζεται η μακροχρόνια φροντίδα της υγείας. Είναι σπάνιο ο γάμος του 12ου οίκου να είναι επιτυχημένος, εκτός αν υπάρχει μεγάλη διάθεση φροντίδας του συντρόφου που αντιμετωπίζει ενδεχομένως κάποια χρόνια πάθηση,  ή αν τα άτομα αισθάνονται συνδεδεμένα από κάποια προηγούμενη ζωή.

▼

Η Σελήνη στους οίκους του άλλου: Η Σελήνη του X μέσα στον οίκο του Y δείχνει το ενδιαφέρον και την πιθανότητα του κάθε ατόμου να δώσει και να πάρει ευχαρίστηση μέσα από τη σχέση και στον τομέα ζωής που δηλώνεται από τον οίκο του Υ. Κυρίως δείχνει, πόσο ο Y θέλει να υποστηρίζεται στη ζωή από τον X και πώς ο Y θέλει τον Χ να συμμετέχει ή να υπάρχει στη ζωή του. Η Σελήνη στους οίκους δεν είναι ένας σημαντικός παράγοντας μακροβιότητας της σχέσης σε μια Συναστρία, αλλά φανερώνει περισσότερο το πρώιμο ενδιαφέρον και τη σύντομη συναισθηματική αλληλεπίδραση. Ο Ερμής στους οίκους του άλλου: Ο Ερμής του X μέσα στον οίκο του Υ φέρνει συζητήσεις και μάθηση στον τομέα της ζωής που περιγράφεται από τον οίκο και με τον τρόπο που περιγράφεται από το ζώδιο του Ερμή. Η Αφροδίτη στους οίκους του άλλου: Η Αφροδίτη του X μέσα στον οίκο του Y φέρνει χαρά, χάρη, και ευκολία στον τομέα ζωής που περιγράφεται από τον οίκο του Y. Ο Άρης στους οίκους του άλλου: Ο Άρης του X μέσα στον οίκο του Υ φέρνει διέγερση, αναταραχή, αναστάτωση, συγκρούσεις, δράση και ενέργεια στον τομέα της ζωής που περιγράφεται από τον οίκο του Y. Ο Δίας στους οίκους του άλλου: Ο Δίας του X μέσα στον οίκο του Υ φέρνει εύνοια, επέκταση και ευημερία στον τομέα ζωής που περιγράφεται από τον οίκο του Y. Ο Κρόνος στους οίκους του άλλου: Ο Κρόνος του Χ μέσα στον οίκο του Υ επιβάλει τάξη, επιθυμία για οργάνωση και απλούστευση, αναστολή, άμβλυνση των καταστάσεων, ελαχιστοποίηση, και οικονομία στο τομέα της ζωής που περιγράφεται από τον οίκο του Y. Ο Ουρανός στους οίκους του άλλου: Ο Ουρανός του X μέσα στον οίκο του Υ δημιουργεί ανατροπές και εκπλήξεις, είναι αντισυμβατικός, συναρπαστικός και διαφωτιστικός στον τομέα της ζωής που περιγράφεται από τον οίκο του Y. Μπορεί να υπάρχουν απότομες αλλαγές, ευχάριστες ή δυσάρεστες. Οι ξαφνικές αλλαγές αρρωσταίνουν το ευάλωτο νευρικό σύστημα του Υ. Ο Ποσειδώνας στους οίκους του άλλου: Ο Ποσειδώνας του Χ μέσα στον οίκο του Υ χαρίζει οξύνοια και τηλεπάθεια στους τομείς της ζωής που περιγράφονται από τον οίκο του Y. Ο Πλούτωνας στους οίκους του άλλου: Ο Πλούτωνας του X μέσα στον οίκο του Υ φέρνει βαθιά ενδυνάμωση και δυνατότητα για μετασχηματισμό και αναγέννηση. Όταν ο Πλούτωνας εκδηλώνει φροντίδα και διαισθητικότητα, πληροφορεί και καθοδηγεί, χρησιμοποιώντας τη δύναμή του για αμοιβαίο όφελος, τότε τα αποτελέσματα για τον Υ είναι πολύ θετικά. Ο Βόρειος Δεσμός στους οίκους του άλλου: Ο Βόρειος Δεσμός του X μέσα στον οίκο του Υ φέρει προκλήσεις και διαμάχες που σχετίζονται με τον τομέα ζωής που φανερώνει ο οίκος του Y. Ο Νότιος Δεσμός στους οίκους του άλλου: Ο Νότιος Δεσμός του Χ μέσα στον οίκο του Υ κάνει τα πράγματα εύκολα για τον Y στον τομέα ζωής του οίκου, βοηθά το άτομο να απαλλαγεί από τα παλιά και τετριμμένα, προβαίνοντας σε απλοποιήσεις σε εκείνο τον τομέα για καλύτερα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Ο Χείρων στους οίκους του άλλου: Ο Χείρων του X μέσα στον οίκο του Υ είναι ένας παράγοντας έλξης σε σχέση με τον οίκο του Y, αλλά και ένας χώρος γεμάτο δυσάρεστες εκπλήξεις και ανατροπές, από την άποψη του πώς μπορεί τα πράγματα να πάνε στραβά και μάλιστα όχι προς τη συνηθισμένη κατεύθυνση. Πολλές δυνατότητες για θεραπεία και βοήθεια, αλλά και ένα πιθανό ναρκοπέδιο. Η Ήρα στους οίκους του άλλου: Η Ήρα του Χ μέσα στον οίκο του Υ μπορεί να δείξει τον τομέα, όπου η συντροφική σχέση και η σύνδεση λειτουργεί καλά και συχνά, και όπου ο Υ αναμένει να υποστηρίζεται από τον X. Η Δήμητρα στους οίκους του άλλου: Η Δήμητρα του X μέσα στον οίκο του Υ είναι ο τομέας της ζωής, όπου το πρόσωπο της Δήμητρας θέλει να δώσει άνευ όρων, απλά και άνετα, αγάπη και φροντίδα στον Y. Η Αθηνά Παλλάδα στους οίκους του άλλου: Η Αθηνά του X μέσα στον οίκο του Υ δείχνει την  περιοχή στην οποία ο Χ θέλει να εφαρμόσει στρατηγική, προγραμματισμό, διαίσθηση και σχεδιασμό πάνω στα ζητήματα του οίκου του Υ. Η Εστία στους οίκους του άλλου: Η Εστία του Χ μέσα στον οίκο του Υ είναι η περιοχή όπου ο X δίνει στον Y αμέριστη και άνευ όρων υποστήριξη. Ο Χ εμπιστεύεται τον Υ, ελπίζοντας ότι θα κάνει το σωστό στον τομέα ζωής που υποδεικνύει ο οίκος. πηγη Read the full article

[astratv]

O Κένταυρος Χείρων το λογότυπο του Ευρωπαϊκού U18 στο Βόλο. Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων (U18) επιστρέφει στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Βόλο και στην Πορταριά (27/7-4/8). Το 2015 το λογότυπο της διοργάνωσης ήταν εμπνευσμένο από την Αργοναυτική Εκστρατεία. Το 2019 η έμπνευση ήρθε και πάλι από την παράδοση της περιοχής και την ελληνική μυθολογία για να μετουσιωθεί στην μορφή του Κενταύρου. Οι Κένταυροι εικάζεται πως ζούσαν στις σπηλιές του Πηλίου, γι’ αυτό άλλωστε ονομάζεται και «βουνό των Κενταύρων». Ήταν μυθικά πλάσματα, τα οποία από τη μέση και πάνω είχαν ανθρώπινη μορφή και από τη μέση και κάτω το σώμα ενός αλόγου. Ο πιο διάσημος ήταν ο Κένταυρος Χείρων, μ��α σημαντική μορφή της ελληνικής μυθολογίας, λόγω των γνώσεων και της σοφίας του. Παρουσιάζεται σε πολλούς μύθους ως δάσκαλος ηρώων όπως ο Αχιλλέας, τον οποίο ανάθρεψε και στον οποίο δίδαξε τη τέχνη του κυνηγιού και του Ιάσονα, στον οποίο δίδαξε τη θεραπευτική. Δίδασκε επίσης μουσική, αστρολογία, γυμναστική, ηθική και πολλά άλλα. Ο Χείρων γεφυρώνει τη φύση και τον πολιτισμό. Η γνώση του για την μαγεία του φυσικού κόσμου μεταφέρθηκε στους ήρωες μαθητές του και μέσω αυτών στον υπόλοιπο κόσμο. Περισσότερα Εδω

[talmidimblogging]

1 Timothy 5:8 Lexham Discourse Greek NT

“εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα οἰκείων οὐ προνοεῖ τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων ” https://ref.ly/r/ldgnt/1Ti5.8 via the Logos Bible Android app.

View On WordPress

[vrastra]

ΚΡΙΟΣ (21/3-19/4)

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2019

Η αλήθεια να λέγεται: ποτέ δεν έδινες ιδιαίτερη σημασία στο πώς μπορείς να κερδίσεις την αποδοχή και την αναγνώριση - κάτι τέτοιο είναι κβαντική φυσική για σένα που μπορείς να κάνεις τους άλλους να έρθουν με τα νερά σου - όχι προσποιούμενος/η κάτι που δεν ήσουν ποτέ - αλλά μόνο και μόνο με τον τρόπο που επικοινωνείς και εκφράζεσαι - δηλαδή, αυθόρμητα. Να, όμως, που όταν ο Άρης μετακινηθεί στο ζώδιο του Ταύρου (κι αν την έχεις βγάλει καθαρή μέχρι τότε με τον Άρη στο ζώδιό σου, αν δηλαδή έχεις γλυτώσει τη διακομιδή στο νοσοκομείο από ατύχημα, υπερκόπωση ή νευρικό κλονισμό,) εσύ δε θα ‘χεις λεφ��ά για τίποτα (ούτε καν για τα πάγια έξοδα του σπιτιού σου,) με αποτέλεσμα να χρειαστεί να επιστρατεύσεις τη γοητεία σου (δηλαδή να δανειστείς.) Κάπου εδώ μπαίνει ο ρόλος της Αφροδίτης στον Αιγόκερω: του πλανήτη που πρέπει να ισορροπεί ανάμεσα στις δύο βάρκες, τραβώντας ταυτόχρονα και κουπί (στη μία βάρκα μπινελικώνεις από μέσα σου, στην άλλη αναζητάς την εκτίμηση του ατόμου που μπινελικώνεις.) Καλά το κατάλαβες: η περίοδος είναι ευνοϊκή για να ζητήσεις εκείνη την αύξηση, για να επωφεληθείς από τις γνωριμίες σου, για να πουλήσεις τον εαυτό σου στους ενδιαφερόμενους, που είναι κι ο σημαντικότερος παράγοντας για την επιτυχία σου. Μπορεί να δυσκολεύεσαι να επικοινωνήσεις σε προσωπικό επίπεδο (λόγω Ερμή στον Υδροχόο κι έπειτα στους Ιχθείς) αλλά στις δημόσιες σχέσεις “φυσάς”,  γιατί όπως λέει κι ο λαός “όποιος καεί με το χυλό, φυσάει και το γιαούρτι” (κάτι που σου έτυχε στο παρελθόν, δηλαδή, σε έχει κάνει να είσαι πολύ προσεκτικός/ή στο εδώ και το τώρα.) Είναι κι αυτός ο Χείρων που επιστρέφει επιτέλους στο ζώδιό σου (στις19/2) και η ανασφάλεια που ένιωθες δίνει τη σκυτάλη στην αυτοπεποίθηση και το δυναμισμό (ξαναγίνεσαι κοινώς ο εαυτός σου.) Συμβουλή του μήνα (μάλλον συμπέρασμα περισσότερο:) ένας Κριός δεν προσέχει ποτέ τι λέει και τι κάνει - εκτός κι αν πρέπει να αυξήσει το εισόδημά του. Σε εκείνη την περίπτωση ακόμα και η κβαντική φυσική φαντάζει απλά μαθηματικά στα μάτια του, αν είναι να κερδίσει την εκτίμηση των άλλων και να ανέβει επαγγελματικά. 

#κριός #βράστρα #φεβρουάριος #ζώδια #αστρολογία #προβλέψεις #aries #vrastra #february

[ao3feed-janeausten]

I Wish...

read it on the AO3 at http://bit.ly/2DBbHIn

by Sophia_the_Scribe

How much I wish to experience the stories I read, to live the lives of these characters I love! A poem.

Words: 1566, Chapters: 2/2, Language: English

Fandoms: Chronicles of Narnia - C. S. Lewis, The Lord of the Rings - J. R. R. Tolkien, The Silmarillion and other histories of Middle-Earth - J. R. R. Tolkien, Ranger's Apprentice - John Flanagan, Christian Bible, Marvel Cinematic Universe, Sense and Sensibility - Jane Austen, The Odyssey - Homer, The Iliad - Homer, The Scarlet Pimpernel - All Media Types, Little House on the Prairie - Laura Ingalls Wilder, Robin Hood - All Media Types, Ivanhoe - All Media Types, Spider-Man - All Media Types, Le Morte d'Arthur - Thomas Malory, Harry Potter - J. K. Rowling, Apollo 13 (1995), Sully (2016), Les Misérables - All Media Types, The Sound of Music - Rodgers/Hammerstein/Lindsay & Crouse, Casablanca (1942), Indiana Jones Series, Greek and Roman Mythology, Lord Peter Wimsey - Dorothy L. Sayers, The Mysterious Benedict Society - Trenton Lee Stewart, Star Wars - All Media Types, Norse Religion & Lore, Idylls of the King - Alfred Lord Tennyson, The Killer Angels

Rating: General Audiences

Warnings: No Archive Warnings Apply

Categories: Gen

Characters: Aslan (Narnia), The Pevensies (Narnia), Halt O'Carrick, Eärendil (Tolkien), Avengers Team (MCU), Elinor Dashwood, Odysseus (Hellenistic Religion & Lore), Percy Blakeney, Neil Armstrong, Robin Hood, Peter Parker, Wilfred of Ivanhoe, Luke Skywalker, Jean Valjean, Javert (Les Misérables), Rick Blaine, Henry "Indiana" Jones, Χείρων | Chiron (Hellenistic Religion & Lore), Finrod Felagund | Findaráto, Peter Wimsey, Aravis Tarkheena, Reynie Muldoon, Obi-Wan Kenobi, Mulan, Roonwit (Narnia), Joshua Lawrence Chamberlain, Perseus (Hellenistic Religion & Lore), Knights of the Round Table

Additional Tags: Poetry, The Absolutes - Truth Goodness Beauty

read it on the AO3 at http://bit.ly/2DBbHIn

#IFTTT #ao3feed #fanfic #Jane Austen

[brittleroom]

Τῇ δὲ ἐπαύριον, ἥτις ἐστὶ μετὰ τὴν παρασκευήν, συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς Πιλᾶτον λέγοντες· κύριε, ἐμνήσθημεν ὅτι ἐκεῖνος ὁ πλάνος εἶπεν ἔτι ζῶν, μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι. Κέλευσον οὖν ἀσφαλισθῆναι τὸν τάφον ἕως τῆς τρίτης ἡμέρας, μήποτε ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς κλέψωσιν αὐτὸν καὶ εἴπωσι τῷ λαῷ, ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν· καὶ ἔσται ἡ ἐσχάτη πλάνη χείρων τῆς πρώτης. Εφη αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· ἔχετε κουστωδίαν· ὑπάγετε ἀσφαλίσασθε ὡς οἴδατε. Οἱ δὲ πορευθέντες ἠσφαλίσαντο τὸν τάφον σφραγίσαντες τὸν λίθον μετὰ τῆς κουστωδίας. (στην τοποθεσία Ιερός Ναός Τριών Ιεραρχών)

[eclecticstarlightblogger]

H ανθρωπολογία της μαγείας στην αρχαία Ελλάδα - Ο κένταυρος Χείρων

H ανθρωπολογία της μαγείας στην αρχαία Ελλάδα – Ο κένταυρος Χείρων

Η μαγεία στον Ελληνικό μύθο είναι πανταχού παρούσα. Διαπέρασε τις πεποιθήσεις της ελληνικής ζωής σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας, υποδεικνύοντας σε μεγάλο βαθμό τη θρησκευτική ομοιογένεια της αρχαιοελληνικής κοινωνίας. (more…)

View On WordPress

#ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ #ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ #ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ #ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ #ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΧΕΙΡΩΝ #ΚΛΑΣΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ #ΜΑΓΕΙΑ #ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ #αρχαια Ελλαδα #αρχαιοτητα