Tumgik
#heo joon jae
mystery-box-gifs · 2 years
Photo
Tumblr media Tumblr media
43 notes · View notes
Text
Just finished The Legend of the Blue Sea and I'm super salty there was no reunion with the little girl.
2 notes · View notes
taetr4ck · 2 months
Text
WAZZAP PEOPLE i’m back (kinda) 😋! things got reaaaaally really busy on my end and i’m sorry for that 😭 i’m currently taking a rest and rewarding myself atm by watching way too much netflix and legend of the blue sea (this is my comfort kdrama please 😭) ANDDDDD THANK YOU FOR THE 400 FOLLOWERS PLEASE IM ABOUT TO BAWL ☹️😭😭 i’m so glad people enjoy the works i put out. i literally love you all, and that fact would never change ‘til the end of time. thank you thank you all so much, i’m always grateful to you all 🫶🏻 i’ll work on y’all’s requests next week ! just need to breathe (sleep) for a while. i love you all <3
5 notes · View notes
brokehorrorfan · 2 years
Photo
Tumblr media Tumblr media
Let the games begin with the Squid Game board game, releasing on July 30 exclusively at Walmart. Created by BlueMatter Games and manufactured by Asmodee, it’s available to pre-order for $24.99.
In the 3-6 players game, each contestant has a team of up to 12 members and competes in six games: Red Light/Green Light, Dalgona, Tug of War, Marbles, Glass Bridge and Squid Game. The first team member to reach the Squid Head after completing all the games wins.
Two boards, 72 team tokens, 36 player cards, seven doll cards, 11 dalgona cards, 24 squid cards, four "marbles" tokens, eight glass bridge tiles, four mannequin and wall strips, one timer, two timer markers, one speed token, and a rule book are included.
Tumblr media
Bring home the international sensation, competing for victory and survival in Squid Game. Survive six games and you win. They key word is survive. Because when you lose, you are eliminated.
Lead your team through six deadly games. Your team members who survive move on to next time. Make it through all six games with at least one surviving team member to win. Be careful who you trust...
25 notes · View notes
bonniehooper · 2 years
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Endless List of My Favorite TV Shows
Squid Game (2021 - Present)
11 notes · View notes
camyfilms · 1 year
Photo
Tumblr media
오징어 게임 2021
You have a reason to get out of this place, but I don’t. I thought hard about what I’d do, if I were the one who got out, since you asked me earlier. No matter how hard I thought, though, I got nothing. The one who has a reason should get back out there... that’s what’s right. You can do it. Don’t die in here, okay? And go meet your mother. Go get your brother too. And go to Jeju island. 
3 notes · View notes
asyasahinoglu · 2 years
Text
Tumblr media
220612 abyss_kim instagram update with Hwang In Youp!
https://www.instagram.com/p/CesodNBJyDQ/?igshid=NmZiMzY2Mjc=
6 notes · View notes
passionforfiction · 2 years
Text
Why Her?
Tumblr media
This series caught my attention from the first episode. Soo Jae is a strong female character that lived thinking she had the upper hand when in truth she was being used by Choi Tae Guk.
This series follows the structure of the usual law enforcement series: the team (whether police or lawyers) start solving crimes that help them solve the big case that was committed a long time ago. In that sense it doesn't move far from its genre and I like this structure. But at the same time, it had its original aspects. We don't usually see a female character who is not afraid to show her arrogance the way Soo Jae did at the beginning. She is a complex, grayish character who can be disagreeable and cruel but also vulnerable and empathic. I think the plot twists were different the usual ones. Usually the victim doesn't want to see the person they love after learning the person wronged them in some way, but Gong Chan's feelings for Soo Jae didn't waver when he learned that she gave up on him on his trial. I liked that he had the maturity and empathy to understand her situation and still be grateful for what she did for him. She couldn't see him at first because she felt guilty but was able to get past it as they worked towards solving the case. it blew my mind when Soo Jae learned that her child had not really died at birth. And the background history between her and Choi Tae Guk's family was something I hadn't seen coming either.
This story weaves the double standards of the society where the story is set. Women are not truly protected against sexual harassment and other sexual offenses. I have seen this in other series, but this one really shows it in its cruelty and by women themselves. It is something to think about. . .
I liked the fact that we do get a hearing where the truth is exposed. Lately i've seen series in similar genres where the criminal gets away with it by committing suicide. In this case Choi Tae Guk does commit suicide but the world knows what he did and his partners do get to pay for their crimes, although they want to pin the heavy responsibility on the dead.
Soo Jae changes from the ambitious women to a woman who wants to be an ethical professional. And she wants to truly be independent and free. It leaves us with questions related to her health and her relationship with Gong Chan, but that is life and what matters is that the series leaves us with the sense that things will be okay.
This is a good series to watch.
Poster from AsianWiki - https://asianwiki.com/Why_Her%3F
6 notes · View notes
vintagewarhol · 2 years
Photo
Tumblr media
4 notes · View notes
mystery-box-gifs · 2 years
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Of course, that man just ran off with the money. You shouldn’t worry about that part though. I’ll find him for sure. 
Tumblr media
48 notes · View notes
korelist · 2 years
Text
Tumblr media
SQUID GAME // K-DRAMA DİZİ YORUMU
UYARI : Yazılar genel olarak spoiler içerebilir. İçermeyedebilir.
İmdb puanı: 8 Benim puanım: 7
Drama: Squid Game Hangul: 오징어 게임 Director: Hwang Dong-Hyuk Writer: Hwang Dong-Hyuk Episodes: 9 Date: 2021 Language: Korean Country: South Korea
Casts : Lee Jung-jae , Park Hae-soo, Yeong-su Oh, Anupam Tripathi, HoYeon Jung, Wi Ha-joon, Heo Sung-tae, Kim Joo-ryoung, Yoo Sung-joo, Lee Yoo-mi
Beyaz Perde Sanatçıları Derneği Drama Dizilerinde En İyi Erkek Oyuncu Ödülü -2022 · Lee Jung-jae Beyaz Perde Sanatçıları Derneği Drama Dizilerinde En İyi Kadın Oyuncu Ödülü- 2022 · HoYeon Jung Altın Küre Dizi, Mini Dizi veya Televizyon Filmi Dalında En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu Ödülü - 2022 · O Yeong-su Bir Drama Dizisinde En İyi Erkek Oyuncu Dalında Eleştirmenlerin Seçimi TV Ödülü -2022 · Lee Jung-jae Beyaz Perde Sanatçıları Derneği Dizilerde En İyi Dublör Performansı Ödülü - 2022 TV Dalında Baeksang Büyük Sanat Ödülü -2022 People's Choice Award for Favorite Bingeworthy Show- 2021 AFI Special Award - 2022 Satellite En İyi Drama Dizisi Ödülü - 2022 En İyi TV Yönetmeni Dalında Baeksang Sanat Ödülü - 2022 · Hwang Dong-hyuk Independent Spirit Award for Best Male Performance in a Scripted Series - 2022 · Lee Jung-jae TV Yapımlarında En İyi Teknik Başarı Dalında Baeksang Sanat Ödülü - 2022 · Jung Jae-il Critics' Choice Television Award for Best Foreign Language Series - 2022 En İyi Çıkış Yapan Uzun Metrajlı Dizi Dalında Gotham Bağımsız Film Ödülü - 2021 Bravo Otto in der Kategorie Serien & Filme weltweit – 2021
Yayınlandığı tarihten itibaren gündemden düşmeyen dizi, büyük bir kitleyi Kore sineması ile tanıştırmayı başardı. Üzerine birçok ödül alarak bu kadar gündemde kalmasının bir nedeni olduğunu da kanıtladı.  Güney Kore'de maddi sorunlar yaşayan kişilerin para ödülü için oynadığı çocuk oyunlarını anlatan Squid Game; birçok sorunu da masaya yatırıyor. Yalnızca bir oyun distopyası yaratmakla kalmayıp, toplumsal birçok sorunu ince ince işliyor.
Bana kalırsa; birçok eleştirmenin de dediği gibi 2 saatlik bir film olabilecekken dizi olmasına gerek yokmuş. Okuduğum kadarı ile yönetmenin de en başta isteği bu yönde olmasına rağmen kimseyi ikna edememiş. Edebilseymiş, balon bir şöhretten ziyade kült bir film ortaya çıkabilirmiş. Dizi belli bir dönem patlamış olabilir ancak, uzun süre hatırlanacağını sanmıyorum. İçerdiği bütün oyunlar, kıyafetler sosyal medyada epey gündem olmasına rağmen zaman içinde oyuncuları dahi hatırlanmayacak gibi görünüyor.
Dizi borç üzerine inşa edilmiş, uyumlu birey yaratma fikrinin altını çizerek hayatta ikinciye yer olmadığını gözümüze sokuyor. Mevki kaybetme, statü düşme gibi metaforları bol bol işlemişler. Sürü psikolojisi dediğimiz, istemese de topluma uyum sağlamak zorunda kalan baş rolümüzün daha ilk saniyeden çaresizliğinin boyutlarını izliyoruz. Onun yanı sıra dizide şansı yaver gitmediği için dibe vuran, yanlış tercihler yaptığı için dahi olması bir işine yaramayan, erken yaşta geçimini sağlamak zorunda kalan birçok karakter görüyoruz. Bu karakterleri o kadar ağır ağır anlatıyorlar ki izlerken bir tık baygınlık geçirebilirsiniz.
En başta oyunlara kabul edilme merasimi Gong Yoo ile başlıyor. Bu aşama dizide gizlenmiş 1.oyun olarak düşünülebilir. Net bir şekilde işe alım sürecini eleştiriyor. İnsan kaynaklarının ne kadar acımasız olabildiğini az çok deneyimlemişsinizdir. İşe girmek için, kendinden ödün verilmesi her ülkede çok yaygın. Her oyuna bir alt mesaj eklenmiş.
İlk oyunun mesajı ‘uyum’. Herkes kendi bacağından asılır, kalabalığın düzenini bozmadan bireysel başarı elde etmek zorundasınızdır. Dur dendiğinde duracak, yürü dendiğinde yürüyeceksiniz. Emirlere itaat etmek zorundasınız.
İkici oyunun mesajı ‘yükselmek’. Şekerden şekli çıkartmak için kullanılan yöntemler aslında, şirkette yükselmek için neler yapabilirsin sorusunu soruyor. Başrolümüzün şekli yalayarak çıkartması da hepimize bir şeyler çağrıştırıyordur.
Üçüncü oyunun mesajı ‘takım’. Her ne kadar bir iş yerinde bireysel başarılar ön planda olsa da bulunduğunuz takıma uyum sağlamak zorundasınızdır. Bazı durumlarda, sizin ne kadar iyi olduğunuzun hiçbir önemi yoktur. Takım olabilirseniz, karşınızdaki rakip sizden güçlü bile olsa bir adım öne geçebilirsiniz.
Dördüncü oyun bir öncekini çürütme üzerine bir mesaj içerir ‘kurnazlık’. Yeri geldiğinde takım olarak zafer kazansanız da hayat mücadelesi içinde yanınızdaki kişi her zaman rakibiniz olacak. Aynı koltuğa iki kişi oturulmayacağını biliyor olmanız gerekiyor. Yanınızdaki en yakın arkadaşınız dahi olsa, sizin hep bir adım önde olmanız gerekiyor. Dizide burada yalnızca kendini düşünmemiz gerektiğini suratımıza çarpıyor.
Beşinci oyunun mesajı ‘risk’. Çalışma hayatınızda ne kadar risk alabiliyorsunuz. Başkalarının aldığı risklerden kendinize pay mı çıkartıyorsunuz. Attığınız her adım sizi dibe de indirebilir, zirveye de çıkartabilir. Bunu için sizden önce o adımı atmış insanları bilmeli, rakiplerinizi iyi gözlemlemelisiniz.
Ve son, altıncı oyun zirve mücadelesi.
Dizide bir nokta da bütün oyunlardan vazgeçilip oyuncuların hayatlarına dönmesine izin veriliyor. Oy birliği ile oyunlar iptal edilip, yaşamayı seçiyorlar. Ancak bu çok uzun sürmüyor. Başta bilmeden para için geldikleri bu ölümcül oyuna, ikinci kez davetiye aldıklarında bile-isteye kendi ayakları ile dönüyorlar. Hepimizin çalışma hayatı da böyle değil mi?
Sonuç olarak; dizi en başta dediğim gibi kült bir film olabilirmiş. Bu kadar detaylı ve kalabalık toplumsal kavramların doldurulduğu 9 bölümlük seri olmasına gerek yokmuş. Bu kadar çok ödül almasına rağmen, benim fikrim fazlaca ve bilinçsizce popüler olduğu yönünde. Kaç kişi gerçekten bu kadar mesajı anlayarak izlemiş olabilir.
Raven Melus
BAŞKA NELER VAR ?
FOTOĞRAFLAR
3 notes · View notes
Text
WHY HER?
“Si dice, non dare potere agli avidi, non dare soldi agli ignoranti e non dare una spada a un pazzo”
Tumblr media
View On WordPress
2 notes · View notes
abs0luteb4stard · 4 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
W ⟁ T C H I N G
I couldn't watch it when it came out because life was its own morbid game. I wanted to watch it in a clearer time.
1 note · View note
k-star-holic · 11 months
Photo
Tumblr media
Kim Min-joon ⁇ GD sister, Wife, is different from the air when she is angry ⁇ ( ⁇ Dollsing4men ⁇ )
1 note · View note
Text
Acampamento de férias
Chasing all the things that are keeping us young Vaguei pela área do acampamento até descobrir qual era a minha tenda. Não era muito grande e provavelmente teria que dormir amontoada com meus colegas. Esperava que não precisasse dividir espaço com ninguém muito espaçoso. Encolhi os ombros e entrei na tenda, abaixando a cabeça para passar pela porta. Mas ao entrar no espaço que achei que seria um quadrado minúsculo, encontrei uma sala ampla, com tapetes e poltronas espalhadas por todos os lados. Larguei minha mochila no chão e ergui os olhos para o teto alto, boquiaberta. Confusa pelo tamanho do espaço, corri de volta para o lado de fora e vi que a tenda continuava uma barraquinha minúscula por fora, mas por dentro era quase do tamanho da casinha onde morava com minha mãe. Ainda impressionada, voltei para dentro. Inspecionei os dois cômodos, na esperança de encontrar alguém, mas não pelo visto havia sido a primeira a chegar. Deixei minha mochila em uma das camas no dormitório feminino e voltei para a área comum, me espalhando em uma pilha de almofadas no chão enquanto esperava mais alguém chegar.
***
Joon caminhava pela extensa área do acampamento, observando a grande quantidade de barracas dispostas para o evento. Ainda não acreditava que estava de volta à Hogwarts e na disposição de precisar retornar um ano, pela reprova em Mahoutokoro. Contudo, estava animada para o evento de férias e reencontrar os bons e velhos amigos, talvez sem eles, teria desistido de estudar bruxaria e com certeza estaria investido na administração das empresas da família. Foi caminhando e procurando pela barraca que havia sido selecionada na hora de sua inscrição, tinha um nome engraçado, mas admitia que tinha tudo a ver com ele e sua mente sempre em desordem. Respirou de forma profunda, enchendo os pulmões de ar, fazendo a caixa torácica expandir de uma bastante evidente, mesmo por baixo do moletom. Era um jeito de controlar a própria ansiedade, obviamente que ele não estava curado do transtorno bipolar, mas talvez a temporada no Japão e longe de sua família turbulenta, havia sido um balsamo para o adolescente. Finalmente chegara à porta da barraca do time “Desordem da Fênix,” havia um silêncio vindo do interior, o que ele julgou como sendo o primeiro a chegar. Abaixou a cabeça e puxou a alça da mochila pesada e atravessou o tecido que havia sido preso nas laterais para facilitar a passagem dos ocupantes. Foi surpreendido logo de cara por uma garota de cabelos vermelhos que estava sentada e parecia a espera de outras pessoas. Joon-Jae cursou-se pra frente e pra baixo, fazendo um cumprimento respeitoso da sua cultura e a cumprimentou. - Olá! - Ergueu-se e ficar na posição correta observou a discrepância do lado de fora da barraca para o seu interior. Ele assoviou como um elogio ao ambiente e girou sobre os calcanhares, tentando olhar o máximo de coisas possíveis ao alcance de seus olhos, só depois se tocou que aquela garota bem ali, seria provavelmente um membro de sua equipe. - Ahhh! Nossa, que cabeça a minha. Sou Joon-Jae, prazer. - Pigarrou na dúvida de lhe ofertar apenas um apelido, já que ainda não a conhecia bem, mas resolveu deixar as coisas mais simples. - Pode me chamar só de Joon... É Joon tá bom. -  Soltou meio no impulso, mas sorriu a seguir, tanto com seus lábios quanto com seus olhos pequenos. - Só Chegou você? - Perguntou para a moça, tirando as alças da mochila pesada que carregava, sentindo os ombros queimando, a deixou no chão mesmo e sentou em uma das almofadas dispostas, mantendo o objeto por perto.
***
Graus altos de dependência emocional? Talvez, o fato é que Dorothea se sentia muito mais tranquila e confortável ao lado de James, seu irmão gêmeo. Como foram parar da desordem da Fênix? Bom, esse era um tópico curioso o suficiente para ser respondido, um tópico que nem a mesma entendia. Queimar e ressurgir das cinzas, tinha-se um grande significado na vida da grifinória, mas a parte da desordem estava longe de ser engolida por ela, afinal, seu ascendente virginiano gritava por dentro. — Estamos juntos e isso já é um ótimo início, mas acho que seria legal conhecer um pouco mais dos nossos colegas de equipe. — Sugeriu enquanto ajeitava a mochila sobre os ombros e buscava com os olhos a tenda destinada a eles. Aquele não era um programa de férias que estavam habituados, não só por impedimento gerado pelo vício em trabalho de Joseph e Dominique, mas também pelas escolhas dos membros Holmes serem um pouco diferente. Bom, mudanças acontecem e fazem parte da vida, certo que até então foi tudo muito repentino e confuso para eles, mas agora Thea se sentia muito mais confortável com o que o mundo tinha pra oferece-la. Marchando em direção a tenda, os pensamentos da jovem bruxinha viajavam de maneira muito rápida, seu estado beirava o êxtase e ansiedade, as expectativas já tinham sido criadas. Estavam no acampamento para se divertir e curtir as férias, um prêmio muito merecido depois de um longo ano letivo em Hogwarts, mas era obvio que algumas características pessoais saltariam e uma competição saudável não iria fazer mal, ou irá? Aparentemente minúsculas, claustrofóbica e que mal guardaria um bruxo adulto, essa foi a primeira visão que seus olhos captaram da tenda, mas quando se envolve magia nada é exatamente como parece ser. — E pra desordem lá vamos nós. — Anunciou um pouco antes de atravessar pela pequena entrada. Por dentro era muito maior, sua metragem era muito parecida a de um chalé e com certeza mil vezes mais confortável do que podiam imaginar, uma excelente surpresa para os membros do grupo. Thea portava um sorrisinho animada entre seus lábios, de fato toda aquela aura lhe fazia muito bem, mas seus olhos só brilharam quando encontraram os dois integrantes da equipe ao centro da área comum. A jovem de cabelos vermelhos flamejantes e olhos azuis era uma figura que causava a Holmes curiosidade, aquela sensação de já ter lhe visto em algum lugar, mas não fazia a menor ideia sobre ela ou seu nome. Os gêmeos se aproximaram e juntaram-se ao casal, — Olá pessoal, como vocês estão? — saudou com simpatia. Assim como o rapaz de olhos e cabelos negros, a grifinória deixou a mochila pesada de lado e sentou-se de maneira confortável em uma das grandes almofadas disponível no ambiente. — Me chamo Dorothea, mas pode me chamar de Thea, e esse jovenzinho é meu irmão gêmeo, James. — E não satisfeita em apenas se apresentar, ela também tomou a frente para ajudar a parte menos sociável da dupla, ambos meio que já estava acostumados com essa dinâmica que adoram. — Vocês já participaram de acampamentos assim? — Questionou com curiosidade e de maneira geral, totalmente empenhada em tonar o grupo mais unido, pois perder estava fora de cogitação para ela.
***
Que os padrões pré-estabelecidos de bom senso estavam avariados há algum tempo, eu já sabia, mas quando concordei com a ideia idiota de Jesse de irmos para o acampamento eu decretei meu declínio racional, pois não só concordei em irmos ficar no meio do nada por algumas semanas, como também cair no joguinho de psicopata do meu irmão mais hiperativo, o qual disse que eu não seria capaz de competir e assim que eu cai no papo dele, ele me inscreveu em uma das equipes, foi assim que acabei sendo posta em uma equipe de nome peculiar. – Se prepare para me dever todo seu estoque de doces, Jesse Schmitz. – Alertei meu irmão depois de soltá-lo do abraço que trocamos, afinal ele ficaria nas tendas normais e eu teria de ir para a que foi designada para minha equipe, caminhei a passos lentos, meio que para me dar um tempo de preparar a mente e o temperamento para lidar com pessoas desconhecidas. Estava quase chegando na barraca quando vi um vislumbre do que jurei ser uma miragem, sendo bem sincera, pois não tinha como as coisas se atropelarem de tal forma, quando cheguei a barraca, afastei tecidos que tampavam a entrada e adentrei o local, ali haviam quatro figuras relativamente conhecidas, eu me lembrava de todos, mas só tinha contato com uma em específico. – Sério que temos um time de maioria grifina com uma boa dose de Sonserina?! – Perguntei meio incrédula, tratando de conter um pouco a minha vontade de implicar com os grifinos, afinal precisaria deles se quiséssemos ganhar, então era melhor controlar a língua para garantir um bom resultado. – Estamos a um passo de fazer jus ao nosso nome de guerra. – Comentei bem humorada enquanto me acomodava no grande sofá da sala de estar, poucas pessoas ali sabiam quem eu era, então me ajeitei no meu assento e passei uma mão pelo queixo. – A propósito. Sou Aileen Habsburg Schmitz, eu sei de que casa a maioria de vocês são por ter visto na escola e sei que eles dois são os gêmeos Holmes, porque tive algumas aulas com eles. – Comentei de modo bem humorado, enquanto apontava para Thea e James, eu não costumava me achar demais, mas era ótima em reconhecer rostos, mesmo que não decorasse os nomes com perfeição, algo me dizia que essa equipe ficaria na minha memória, afinal teríamos de enfrentar várias provas juntos e isso seria impossível sem decorar os nomes, afinal provavelmente haveriam listas de chamadas em todas as provas, além do nosso primeiro momento dentro da tenda destinada para nós até o fim de todo o acampamento, eu tratei de não olhar por muito tempo para nenhum deles, mas especialmente para Thea.
***
As férias eram usualmente um tópico exageradamente complexo para James. A bem da verdade, ainda que apreciasse o descanso, a ideia de não praticar magia e mofar em Godric’s Hollow não lhe apetecia. Viajar para a França então? Jamais! Detestava, inclusive. Pensava demais no que fazer uma vez que a languidez e lamúrias encontravam-se em um capítulo fechado? Elencada suas preocupações acima, foi com alegria que o garoto recebeu o anúncio do acampamento de férias que tomaria parte nos arredores da vetusta Hogwarts. Ocupar-se e ainda poder usufruir de sua herança mágica era ótimo. Surpreendeu-se ligeiramente ao notar que não precisou insistir com Thea, sua irmã gêmea, para que participasse, uma vez que a garota demonstrou animação com o iminente evento. Socialmente siameses, como ele gostava de colocar, os gêmeos dificilmente faziam coisas longe um do outro, um magnetismo fraternal e quase sobrenatural - estranho comentar que geralmente conseguiam entender um  ao outro com apenas um olhar, e às vezes, nem  isso! -, enfim, laços familiares. Ainda que perdido em suas divagações estrambólicas, passeava os cerúleos olhos por toda a extensão daquilo tudo, havia diversas barracas espalhadas pelo local, algumas com um símbolo pintado, e foi assim que soube onde direcionar seus passos. — Isso vai ser interessante. — Respondeu com um sorriso nos lábios o comentário feito pela irmã sobre conhecer os demais membros da equipe. Sim, ao se inscrever os gêmeos receberam um papel com o símbolo e nome, foram indiretamente chamados de desordeiros, o que, no fundo, JK adorou. E a fênix era um imponente animal mitológico, um símbolo de imortalidade, então a desordem da fênix parecia acolher pessoas extraordinárias. Passou a mão no pescoço, o massageando ligeiramente, pois carregava nas costas uma mochila pesada com todos os itens possíveis para ter uma estadia agradável no acampamento. Admitia apenas a si mesmo que sua veia competitiva se fazia mais frequente e igualmente intensa. Arregalou os olhos ao ver o tamanho da barraca. Iria caber a todo mundo? Ponderava, ainda surpreso e até desconfiado ao ver aquilo. Ao adentrar ao local, a resposta veio como um soco na cara. Era enorme! Realmente, muito grande, com direções a outros âmbitos, e mais. Vislumbrou o sorriso de Dorothea e deu um pequeno, era ótimo ver a  irmã assim, mais vívida e disposta a socializar, muito mais que ele que se mantinha sério, e observador. Foi possível e fácil notar que havia pessoas ali, um garoto com traços asiáticos e cabelos pretos, uma garota de tez pálida, sardas salpicadas em sua face e cabelos num carmim de fogo intenso, um pouco mais baixa que ele. Sua irmã só faltava saltitar em direção aos ali presentes, já chamando a atenção e se apresentando, incluindo gentilmente o irmão em sua fala introdutória. — Oi. — Limitou-se a dizer com um aceno de cabeça aos membros. A garota parecia inofensiva, já o menino parecia do tipo afobado, mas, legal de qualquer forma. Então eram eles os desordeiros ali? Enquanto a irmã dialogava com eles, o Holmes se limitou a observar o local, parecia confortável o suficiente, e estava ótimo. Apesar da condição financeira, não fazia questão de luxos excessivos. Uma voz feminina lhe chamou a atenção e mais uma garota entrou, outra ruiva, seria devido a elas a fênix no nome do grupo? Pensou. A menina, por sua fala, era claramente sonserina, embora ele não ligasse muito para essa arcaica rivalidade. Ela apresentou-se como Aileen, e para surpresa do garoto comentou conhecer não só ele, como sua irmã gêmea. Arqueou a sobrancelha, semicerrando os olhos e buscando em sua memória se a conhecia e realmente se recordava da menina nas aulas do segundo ano, era uma colega, assim digamos. Faltava então aprender o nome dos outros membros. E, enfim, viva os desordeiros, né?
***
Ia me apresentar para Joon quando mais duas pessoas entraram na tenda, reconhecia os dois da comunal grifina, mas não lembrava seus nomes. Se me lembrava direito, eram irmãos. A última a entrar foi uma garota ruiva que se apresentou como Aileen, (o mesmo nome da minha mãe, o que só podia ser sinal de que seríamos ótimas amigas) e comentou a proporção de grifinos e sonserinos no grupo. Lembrei que eu mesma ainda não havia me apresentado e abri um sorriso antes de imitar a apresentação dos meus colegas de equipe: - Eu me chamo Freya e vocês podem me chamar de... bom, de Freya. - encolhi os ombros - vim pesar a balança pro lado grifino. - Então temos Joon, Thea, James, Aileen e eu. - fui apontando para cada uma das pessoas e anunciando os nomes, já que eu era a única que estivera presente para todas as apresentações. - Nunca acampei assim... - respondi a pergunta de Thea, pensando em acampamentos que você via em filmes trouxas, de dormir sob as estrelas em uma tenda minúscula, deitado no chão - Mas ouvi que vamos ter atividades? E uma competição? - perguntei, curiosa. Se a barraca já era diferente de uma barraca trouxa, fiquei me perguntando o que mais haveria de diferente em um acampamento de bruxos.
em 2021-06-12
0 notes
murasaki-cha · 7 months
Text
There is literally no funnier romance trope to me than when a character is jealous of themselves🤣🤣🤣
Like character A could be talking about a long lost love (character B) and character B could jave memory loss, or they don't remeber character A from many years ago, or character A is in a different body from when they firat met and character B is there fuming with jealousy like "Who's that bastard!?"
Think Heo Joon Jae from Legend of the Blue Sea, Qin Jiu from Global Examination, Jung Uk from Alchemy of Souls
The clownery, the complete tomfoolery🤣
Edit: Everyone is commenting Mist and I didn't know the Ml was this type of idiot it's been on my tbr for years. I haven't finished Little Mushroom but I was planning or reading Can Ci Pin after this but now I wNt to read Mist damn it!!!
42 notes · View notes