#spanje als besluit

[polldermodel]

hmhm het meerendeel heeft getwijfeld over belgië, maar hebben jullie uiteindelijk spanje als besluit genomen?

ja en mijn schepen achtergelaten / ja en er stiekem tussenuit gegaan / ja en gevlucht naar en nieuw begin / nee, maar wel mijn schepen achtergelaten / nee, maar wel er stiekem tussenuit gegaan / nee, maar wel gevlucht naar een nieuw begin

context:

#ik ken dit lied zelf helemaal niet btw askdj #poll #polls #peiling #nederlands #nederland #nedermeme #belgië #belgie #belgisch #Bløf #blof #spanje als besluit #zeeland #zeeuws

[keesdp]

TERUG NAAR DE NATUUR

We bezoeken wat steden in Noord Spanje zoals Jaca, Huesca en Lleida. Allemaal stadjes met een historisch centrum boven op de berg, maar ze zijn geen toeristenbestemming, wel hebben sommige een universiteit, wat ze direct gezellig maakt als de siësta is afgelopen. Iedereen is dan op straat en in de stad. Tijdens de siësta is het uitgestorven en heet.

We zijn op weg naar Poble del Fonoll een naturistendorp in de vallei van de Rio Corb. Het valt niet mee het te vinden, de navi snapt het niet en er staan fouten in de coördinaten. Ik kom in de buurt door de aanwijzingen te volgen uit de FKK Reiseführer en hun website. Ik teken een cirkel op de kaart waar het zou moeten liggen en ga in die buurt op zoek. Tussen twee dorpjes vind ik een weg met een bord Cami del Fonoll. Dit moet het zijn, denken we en we rijden het onverharde onoverzichtelijke smalle weggetje in. Na een tijdje geklommen te hebben en vele bochten slaat de twijfel toe. We komen niets tegen wat op een dorp of camping lijkt. Dan ineens een splitsing, zonder wegwijzer. Hier is gokken de enige methode. We volgen de weg naar rechts en na een paar honderd meter niets, denk ik toch dat we de linker hadden moeten nemen. Ik besluit terug te rijden. Aangezien je hier niet kan keren ga ik achteruit tot de splitsing. We slaan linksaf en rijden een gelijkwaardig pad naar boven. Boven op de berg staat een huis. Een vrouw van een jaar of 80 maar ik kan er ook 30 jaar naast zitten, kijkt me medelijdend aan. Ze haalt er een andere vrouw bij, die misschien haar dochter of moeder is. Ik vraag naar El Poble del Fonoll. Haar Spaans is niet te verstaan, maar uit haar gebaren maak ik op dat ik die andere weg had moeten hebben. Nu weet ik tenminste dat ik goed zit. Gelukkig kan ik hier op hun erf wel keren. Terug naar het andere weggetje. We blijken nog niet eens op de helft te zitten. We rijden verder door naaldbossen en soms zien we een paard. Eindelijk een bord dat we in het naturistendorp zijn aangekomen. Alleen is er nog geen bebouwing te zien. De weg voert ons steil omhoog en na een paar bochten zien we een gebouw. De man die voor het huis zit, Wat later een hotel blijkt te zijn, wijst ons de weg naar de receptie. Een vriendelijke grote man komt met uitgestoken hand door het vliegengordijn op ons af. Hij is de eigenaar en stichter van deze gemeenschap, zo ver verborgen van de bewoonde wereld. Het dorp bestaat uit een rijtje gebouwen die in de middeleeuwen op de bergrug is gebouwd en nu gerenoveerd tot hotel, restaurant, winkel en gastenkamers. Alles geheel zelfvoorzienend en biologisch, dat betekend zeer primitief. Iedereen is de hele dag bloot en vegetarisch. De vallei is 200 hectaren groot en als je wil kan je elke avond om 8 uur meedoen met de wandeling van 1,5 uur. We parkeren eerst op het kleine parkeerterrein boven in het dorp, en gaan de boel verkennen. Aan de overkant van het dal zien we een zwembad. een trap naar beneden van 78 treden voert ons via het dal, wat de bosrijke camping blijkt te zijn, naar het paadje door het bos naar het met water uit de bron gevulde natuurbad. Vanuit het dorp kan je de camping niet zien door de bomen. Vanuit het zwembad wel. Na het zwemmen lopen we de weg door het dal naar boven. Er staan maar een paar mensen en een paar onbewoonde caravans. Het is nog een hele klim naar het dorp terug. Op de parkeerplaats waar we staan is geen schaduw. Een man die op Anthony Quinn lijkt en dezelfde stem heeft maakt me duidelijk dat ik beter in het dal kan gaan staan, daar sta je onder de bomen. We besluiten zijn raad op te volgen. Het weggetje het dal in is nog slechter dan de toegangsweg en tot overmaat van ramp mis ik ook nog de afslag het dal in, zodat we veel te ver de berg oprijden. Honderden meters moet ik achteruit langs de steile afgrond. Yvonne heeft het niet meer en na 10 minuten achteruit rijden besluiten we om eerst maar even lopend het pad af te gaan om de afslag te vinden. We vinden hem achter een ketting die we voorbij waren gereden. Verder achteruit tot de afslag en dan vooruit de diepte in. Een haarspeldbocht waar een Duits campertje staat en daarna vinden we diverse schaduwrijke plekken waar we ons kwartier maken. Zo privé hebben we nog nooit op een camping gestaan. Het enige wat we horen zijn de windmolens op de bergrichel. Ik wist niet dat ze het geluid maakte van een vertrekkende Jumbojet. Verder is alles hier zo stil, dat je de vliegen en de vlinders hoort vliegen. De sterrenhemel is adembenemend. Een haan heeft al vroeg in de morgen onze aandacht. Een ezel maakt een geluid als een alarmsysteem op de eerste maandag van de maand. Douchen doen we met een zwarte douchezak die een tijdje in de zon is gelegd en daarna in een boom gehangen, want koud water is er wel in het dal en zo wordt hij snel heet. Een wc vindt je alleen in het dorp boven en we pakken onze wandelstokken en lopen de berg op. Er is elke zondag een gezamelijke Paëlla op de eetplaats boven en we schrijven ons er voor in. Om 13:00 uur zijn we daar en een aantal mensen zitten al voorbereidingen te treffen. Anthony Quinn met zijn vrouw en een ander stel wat ook beneden kampeert in een tentje zijn al paprika's en champignons aan het snijden en wij doen gelijk mee. Anderen zijn brood aan het roosteren en sla aan het maken. Niemand spreekt Engels en wij geen Spaans maar het is hardstikke gezellig. Iedereen die hier is, is vrolijk en makkelijk. Er wordt water in flessen aangevoerd en uit een grote plasticfles wordt wijn in schenkkannetjes gedaan. Er wordt voor 40 man gedekt, maar de grootste groep komt later als wij de halve paëlla al op hebben. Yvonne heeft teveel opgeschept en geeft wat ze niet meer op kan aan een man die het niet kan geloven dat hij dat zomaar krijgt. Later in het zwembad bedankt hij haar nogmaals. Met kruiwagens wordt fruit aangevoerd en je kan eten en drinken wat je wil. En dat voor €10 pp. De baas snijdt voor iedereen een schijf meloen af, en komt daarna met een kist appels. Als afsluiting snijdt hij een zelfgebakken cake in 40 stukken. Wij kunnen niet meer en tollen na afloop het dal weer in. Het wordt erg rustig na het eten, we zien nog een paar mensen in het zwembad, maar het lijkt of alle kampeerders en hotelgasten zijn gaan slapen, net als de baas. Als we maandagmorgen de boel weer hebben ingeladen, de auto hebben gekeerd en de berg opgereden, komen we in een leeg dorp aan. Niemand te vinden. Gelukkig hebben we gisteren al afgerekend. We rijden het zandpad weer af naar de weg en missen nu al de mensen die de hele dag vrolijk OLA roepen.

We rijden naar de kust, naar camping El Templo del Sol. Een groot naturistenterrein in een naaldbos aan het strand, ten zuiden van Cartegena. Het verschil kan niet groter zijn met het vorige terrein. de receptie in Moorse steil en de 5 talen sprekende receptioniste, Ja ook Nederlands, doen vermoeden dat het hier een dure bedoening is. We mogen een plaats uitzoeken en krijgen een kaart mee van de camping. We vinden een mooie plek aan de rand met uitzicht op zee. Het is 3x zo duur als in Fonoll, maar wel 4x zo lux en we genieten van elke minuut hier in de schaduw onder de bomen en de luifel. Je loopt zo het strand op via een stenen trap, waar een douche staat om het zand en zeewater af te spoelen. Het zwembad is het mooiste wat ik ooit heb gezien en loopt net als de zee van heel ondiep naar 2 meter diep. 4 bubbelbaden. Het is volop genieten. Alleen worden we op de eerste dag al gewaarschuwd door de Belgische buren achter ons, dat er rovers op het pad langs de campers lopen, want dat mogen ze niet afsluiten omdat het een openbaar voetpad is. Ze schijnen zelfs shampoo en handdoeken te pikken. Dus sluiten we alles goed af, ook als we even gaan douchen.

[euroadventure]

Olbia - Livorno - Tirrenia - Seravezza

Maandag 2 t/m woensdag 4 mei

Om half zeven gaat mijn wekker al. Ik moet pas om half negen bij de boot zijn en ik sta er ongeveer pal naast geparkeerd, maar ik moet eigenlijk nog gauw naar een supermarkt om wat eten te halen. Ik kom rond half acht aan in Livorno en voor ik de boot af ben, ben ik hoogstwaarschijnlijk te laat bij de supermarkt. De supermarkten op Sardinië waren tot maximaal 20.00uur geopend en daar ga ik voor de zekerheid ook maar van uit in Livorno.

Ik ontbijt nog wel op mijn gemakje voor ik naar de supermarkt rijd en ben ook weer op tijd bij de boot om te boarden. Hoe chaotisch het was bij het boarden in Spanje, zo relaxed gaat het hier.

Wanneer ik aan boord ben ga ik eerst op het bovendek zitten in de zon, ondanks het mooie uitzicht, wordt het door de zon té warm voor mij.

Na een uurtje besluit ik naar binnen te gaan. Onder het genot van een cappuccino zoek ik een plekje bij het raam en klap mijn laptop open. Ik heb tijdens deze tocht alle tijd om mijn foto's op mijn laptop te zetten en uit te zoeken. Van de foto's op Sardinië maak ik gelijk een soort film. Hij is aan het einde van de middag bijna klaar 😀💪🏻.

Twee Italiaanse koppels zitten vlak naast mij en we raken met elkaar in gesprek. Het is eigenlijk best grappig dat zonder dat je elkaar goed verstaat (zij spraken geen Engels) je elkaar toch wel min of meer begrijpt. Ik laat ze zien wat ik van plan ben. Ze reageren heel enthousiast en vinden het tegelijkertijd super spannend en stoer 😊. Aan het einde van de reis wensen ze mij vooral veel plezier en geluk toe.

Ik zoek in Livorno naar een overnachtingsplek op een parkeerplaats die goed staat aangeschreven. Er staan nog een paar campers tussen luxe auto's en huizen. Een goede buurt zo te zien, dus dat geeft mij een gerust gevoel. Ik ga op tijd slapen aangezien ik morgen nog genoeg te regelen heb in verband met de fietsendrager.

Ik heb heerlijk rustig geslapen en na mijn ontbijt pak ik alles in. Ik bel ondertussen met mijn reisverzekering, de enige die ik nog niet had gesproken, en ze hebben gelukkig goed nieuws! Ik krijg de kosten voor reparatie van de fietsendrager of, wanneer reparatie niet meer mogelijk is, een nieuwe fietsendrager vergoed.

Nu eerst op zoek naar een garage... uiteindelijk vind ik een 'carrosserie'. Ik vertel ze mijn verhaal en gelukkig hebben ze iemand in dienst die Engels verstaat en kan spreken. Ze bekijken de drager en denken dat ik er voorlopig nog wel mee kan rijden zonder dat ie opeens van mijn trekhaak afklettert. Gelukkig! Laten repareren heeft weinig zin zeggen ze, als het al lukt kost het dermate veel dat een nieuwe fietsendrager uiteindelijk veiliger danwel mogelijk goedkoper zal zijn.

De verzekeraar had gevraagd of ik dit door de garage op papier wilde laten zetten, maar dat weigeren ze. De jongen die mij helpt zegt niet bevoegd te zijn en lijkt zijn vingers er niet aan te willen branden. Hoe ik het ook probeer ik krijg ze er niet van overtuigd. Hij vertelt dat ze in Italië anders werken en daar moet ik het meedoen...tja 🤷‍♀️...kan ze niet dwingen natuurlijk, maar wat nu? Ik bel de verzekeraar weer en gelukkig begrijpen ze het. Ik hoef nu enkel een offerte op te vragen voor een nieuwe fietsendrager bij een bedrijf in Nederland, want enkel de prijs in Nederland geldt als maatstaf voor de uitkering (in Italië is ie bijna € 200,- duurder).

Uiteindelijk plof ik neer bij een Mcdonalds waar ze wifi hebben én koffie en ga aan de slag met zoeken naar een fietsendrager die een bedrijf ook naar Italië wilt opsturen. Ik voel, ondanks de extra grote tayrips die de garage nog rondom de fietsendrager heeft gebonden, me niet veilig genoeg om met deze drager nog vier maanden rond te toeren.

De leverancier waar ik hem eerder heb gekocht blijjt hem niet naar Italië te willen leveren...en naar veel gezoek bel ik uiteindelijk met de fabrikant zelf. Zij helpen mij zo goed als mogelijk en weten een bedrijf in Limburg, Heuts, die voor dezelfde prijs levert en mogelijk naar Italië kan verschepen.

Ik bel met de klantenservice van Heuts en deze aardige meneer helpt mij supergoed! Hij regelt alles voor me en voor maar twee tientjes wordt hij binnen 5 werkdagen naar een locatie in Italië verstuurd. Ik spring een gat in de lucht, wat fijn💪🏻🥳!  Ik zoek naar een camping waar ik begin volgende week zou kunnen zijn en waar het mogelijk is om een pakket naar op te sturen. In San Gimignano vind ik een camping die mij ook hierbij helpt. Pfff, wat een dag, maar wat ben ik blij zeg! Ik kan weer plannen maken voor de komende dagen 😀.

Ik besluit om eerst naar een camping in de buurt te rijden. Hier kan ik lekker douchen, een was draaien en vlakbij naar het strand.

Van het strand komt uiteindelijk vandaag niets meer, morgen dan maar!

De volgende ochtend maak ik een plan voor de komende dagen. Ik wil niet in een keer naar de camping in San Gimignano rijden, want dan mis ik de mooie plaatsen Lucca en Florence, maar om nog een week enkel in steden rond te lopen is ook niks voor mij.

Ik stippel een route uit via het Geopark 'Apuan Alpes', ten noordwesten van Lucca. Hier kan ik mooi wandelen in de bergen en er zijn een heleboel watervallen te vinden 😀. Ik probeer de route zo simpel en kort mogelijk te houden met de fietsendrager in deze staat, maar omdat de mensen van de garage mij gerustgesteld hebben durf ik er in ieder geval weer iets meer mee te ondernemen dan voorheen 😊.

Het is nog heerlijk strandweer en dus ga ik eerst nog een paar uur naar strand voor ik noordwaarts rijd. Zoiezo is het eind van de middag veel lekkerder om te rijden dan op het warmste moment van de dag.

Ik mag mijn auto zo lang laten staan als ik wil vertelt de campingeugenaar. Dat is superfijn en kan ik op het gemakje naar het strand. Ik loop eerst een stuk over het strand voor ik ergens ga liggen. Luisterend naar podcasts kom ik heerlijk tot rust.

Eind van de middag heb ik mijn spullen weer ingepakt en ben ik klaar om te vertrekken. Ik zeg de aardige mensen op de camping gedag en rijd zo een anderhalf uur verder naar het plaatsje Seravezza.

Seravezza ligt aan het begin van een wandelroute naar vijf watervallen, tenminste daar kom ik bij toeval achter wanneer ik nog gauw voor sluitingstijd de tourist information binnenloop. De meneer daar neemt alle tijd voor me en geeft mij superveel informatie over alles wat ik hier kan doen.

Helaas is de weersverwachting iets minder positief, daar was ik nou net vergeten naar te kijken toen ik deze kant opreed 🙈. Gelukkig lijkt het weer donderdag nog enigzins mee te vallen, pas in de middag gaat het miezeren. Vrijdag wordt heel slecht, maar zaterdag komt de zon weer. Ik denk eraan om in ieder geval tot en met zaterdag hier te blijven.

De camperplaats die ik gevonden heb, is een grote verlichte parkeerplaats waar ik volgens de tourist information veilig kan staan. Er staat nog een Duitse camperaar wanneer ik arriveer. Uiteindelijk eet ik nog lekker buiten mijn avondeten op, want de temperatuur is vanavond nog heerlijk 😊.

[regioonlineofficial]

Op 15 december ontving de gemeente Venray alle inwoners die dit jaar Nederlander zijn geworden in de raadzaal van het gemeentehuis. Het gaat om 82 mensen uit onder meer Syrië, Irak, Iran, Tsjechië, Amerika, Duitsland, Spanje, Filipijnen, Polen, Suriname, Afghanistan, Somalië en Eritrea. In een officiële en feestelijke ceremonie is stilgestaan bij het inburgeringsproces en het verkrijgen van de Nederlandse nationaliteit. Venraynaren De zeven meest recente nieuwkomers kregen op deze dag een Koninklijk Besluit of Optie Besluit uitgereikt waarmee zij officieel Nederlander werden. De andere nieuwe Nederlanders ontvingen dit besluit al eerder dit jaar nadat zij een langdurig inburgeringstraject hadden doorlopen. Alle 82 nieuwe Venraynaren gaan de gemeente verrijken met hun eigen achtergronden en culturen, maar respecteren tegelijkertijd ook de Nederlandse cultuur en de rechten en plichten die daarbij horen. Paspoort en identiteitskaart Als cadeau ontvingen de volwassenen een gratis paspoort en de kinderen een identiteitskaart van de gemeente. Ook krijgen de nieuwe Nederlanders een jaarabonnement op weekblad Peel en Maas en een vrijkaartje voor het Venrays museum. Koninkrijksdag De nationale Naturalisatiedag vindt ieder jaar op 15 december, op Koninkrijksdag, plaats. Deze dag staat in het teken van nieuwe Nederlanders die het integratieproces in Nederland hebben doorlopen.

[keynewssuriname]

Joden Savanne derde World Heritage site voor Suriname

Suriname heeft een derde Wereld Heritage Site erbij. Jodensavanne is na jaren lobbywerk eindelijk geplaatst op de World Heritage Lijst van Unesco. Stephen Fokke, Secretaris van Stichting Jodensavanne en tevens World Heritage Site Manager, was aanwezig bij de 45ste vergadering van de Unesco in Al Murabba, Saudi Arabie. Fokke was niet verrast toen ons land had vernomen dat Joden Savanna officieel op de lijst zou worden geplaatst. "Het was te verwachten dat de site geplaatst zou worden, omdat de Advisory Body (ICOMOS) reed positief had geadviseerd. Maar het uiteindelijk besluit ligt bij het World Heritage Committee. Het bleef dus toch nog spannend tot dat het moment aanbrak dat het Comité het formele besluit nam", zegt Fokke. Het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap had reeds eerder bekendgemaakt dat Jodensavanne op de World Heritage Site geplaatst zou worden, echter was dat nog niet officieel. De officiële benoeming heeft dus zojuist plaatsgevonden. Suriname tracht sinds 1998 om Jodensavanne op de werelderfgoedlijst te plaatsen. Jodensavanne beschikt over twee historische plekken: de Cassipora kreek begraafplaats en een nederzetting van de Joden. Sinds 1998 heeft de stichting Jodensavanne lobbywerk verricht om deze goedgekeurd te krijgen. Ondanks de benoeming zal Suriname nog steeds hard moeten werken om op de lijst te blijven. Fokke geeft aan dat er tal van aanbevelingen zijn waaraan ons land zou moeten werken. "Er zijn een aantal aanbevelingen gedaan die uitgevoerd moeten worden. Voor 1 december 2024 moeten we daarover rapporteren. Het is gebruikelijk dat er een aantal aanbevelingen worden gedaan", merkt Fokke op.  Het vaststellen van de bezoekerscapaciteit van de site (hoeveel bezoekers kan de site aan) is een van de aanbevelingen waaraan gewerkt moet worden. Volgens Fokke krijgt Suriname en Joden Savanne de internationale erkenning die zij verdient met deze benoeming. "Het is Suriname's 3de werelderfgoed site en het verhaal van Jodensavanne krijgt hiermee internationale bekendheid als plek waar Sefardische Joden die gevlucht waren van de Inquisitie in Suriname een nieuw thuis vonden, een thuis binnen een slaven samenleving en binnen Inheems territorium", merkt Fokke op. De kolonisatie van Joden In 1630 kwamen de eerste Joden aan in Suriname. In 1664 kwamen er ongeveer 200 Sefardische Joden (Joden die waren gedwongen om het christendom in Spanje in 1492) uit Cayenne, die door de Fransen zijn gevangen genomen van de Nederlanders. De leider van de eerste joodse kolonisatie-inspanningen in Amerika, heette David Cohen Nassy (1612-1658) en had een dubbele identiteit. Hij was ook bekend onder de aliassen Joseph Nunez de Fonseca en Christovao de Tavora. Nassy woonde in Nederlands Brazilië en werd later een patroon (professionele kolonisator) een functie die in 1629 werd gecreëerd door de West-Indische Compagnie om kolonisatie in de Nieuwe Wereld aan te moedigen. De patroons waren de bestuurlijke en gerechtelijke leiders van deze koloniën. Nassy begon nederzettingen te stichten voor mede-Sefardim, van wie velen, net als hijzelf, nieuw-christenen waren geweest voordat zij openlijk terugkeerden naar het joodse geloof in hun toevluchtsoorden. Dat de joden gedwongen waren om zich te bekeren tot het christendom, gaf aanleiding tot het fenomeen van crypto-jodendom, waarbij belijdende katholieken van joodse afkomst zich bleven identificeren als joden of in het geheim het jodendom praktiseerden. In het begin heette de gemeenschap van David “Congregatie van Cayenne”. In 1665 kregen de joden belangrijk privileges van de Engelse koloniale regering: Vrijheid van meningsuiting en toestemming om een synagoge te bouwen, vrijheid van eigendom, het recht op een eigen rechtbank en onderwijssystemen, en het recht op een eigen militie. In hetzelfde jaar kregen de joden een stuk land dicht bij de Cassipora kreek om een synagoge te bouwen en een begraafplaats aan te leggen. Kort daarna verhuisde de gemeenschap naar een heuvel met uitzicht op de rivier. De joden behielden deze privileges nadat de Nederlanders de macht overnamen van de Engelsen. De joden hielden zich bezig met landbouw en verbouwde voornamelijk suikerriet. Andere landbouwproducten waren ook koffie, cacao en hout. Jodensavanne als nederzetting De belangrijkste reden waarom ze de Jodensavanne kozen als locatie voor een nieuwe joodse nederzetting, was de ligging op een heuvel en de constante beschikbaarheid van gezond bronwater. In 1658 vond de inauguratie van een tweede synagoge plaatst, genaamd ‘Beraha Ve Shalom’ (zegen en vrede). De synagoge was gemaakt van geïmporteerde Europese bakstenen. De joden in Jodensavanne kregen de kans om hun leven te leiden als een autonome- religieus-culturele enclave. Binnen het gebied Jodensavanne bespraken en streefden de joden van elke jood in diaspora om zelf rechtspraak in hun eigen koninkrijk te hebben. En was Jodensavanne toen een van de weinige voorbeelden voor de oprichting van de moderne staat Israël, waar de joden in diaspora politieke autonomie hadden. De autonomie die zij toen hadden in Jodensavanne was ongeëvenaard. In 1683, toen de eerste Gouverneur van Suriname de Suriname rivier opvoer, was Jodensavanne welvarend. Cornelis van Aerssen van Sommelsdijck vond 25.000 huizen en een fort in Paramaribo, honderden huizen in Thorarica (toen nog de hoofdstad van Suriname) en in Jodensavanne zestig huizen. In 1684 telde Jodensavanne 105 joodse mannen, 58 joodse vrouwen en 69 kinderen, met 543 mannelijke slaven en  429 vrouwelijke slaven. Op Jodensavanne woonden ook enkele Inheemsen – sommigen ook in slavernij gehouden, maar de meeste van hen leefde als vrije mensen. In 1684 vormden de joden een kwart van de Europese bevolking in Suriname. Later bleek ook een klein aantal Duitse (Asjkenazische) joden op Jodensavanne te hebben gewoond. Ze kwamen daar door het huwelijk. In 1694 was het aantal joden dat in Jodensavanne en omgeving woonden opgelopen tot 570. Zij bezaten toen 40 suikerplantages waarop 9000 slaven werkten. In 1730 telde Suriname ongeveer 400 plantages waarvan er 115 in joodse bezit waren. De gemeenschap bloeide meer dan een eeuw, een periode die de Surinaamse kolonie tot een van de rijkste in Amerika had gemaakt. In de gouden tijden financierde de bevolking van Jodensavanne de Congregation Shearith Israel in Manhattan, New York. In 1674 verscheepten ze 8000 pond aan suiker, bestemd als bruidsschat voor de dochters van een zekere J. Brandon in Amsterdam. De rijkdommen en kennis van de Surinaamse joden maakten hen tot een van de hoekstenen van de samenleving. Eigen defensiedivisie De joodse natie in Suriname had een eigen defensiedivisie of ook wel civiele militie die werd geleid door een civiele kapitein. Terwijl het in de 18de eeuw in de hele wereld leden van de joodse gemeenschappen verboden was om wapens te dragen, bestond in Jodensavanne een joods leger en een burgerwacht, die de mensen verdedigde tegen opstandige voormalige slaven bendes die regelmatig de plantages van de joodse eigenaren aanvielen. Van alle mannelijke kolonisten werd verwacht dat ze zouden deelnemen.  Van alle militie divisies in het land was de joodse militie een van de best functionerende milities. Dit had te maken met de committering die ze hebben gemaakt om te blijven en verdedigen van joodse natie. Nadat de rebellen slaven Immanuel Machado, een gruwelijke plantage-eigenaar in de Cassiwinica rivier, liet Governeur Scharphuysen het nemen van wraak aan de joodse militie. David Cohen Nassy had in de 18de eeuw meer dan 30 expedities geleid als kapitein van de militie divisie tegen de Marrons. Bron: Informatie over jodensavanne, Stichting Jodensavanne Read the full article

[dickvanas]

Dick's Prikkels: Debbie en Harry duiken het piemelbos in

 

Met nog vijf afleveringen tot het einde van dit seizoen begint langzaam duidelijk te worden hoe deze reeks B&B vol liefde gaat eindigen. Het liefdesavontuur van Walter zit erop, Leendert zit opgescheept met een moetje en bij Debbie en Bram is de keuze nog altijd reuze.

In Norrhult loopt het hoofd van Bram over. De dertigjarige B&B-houder houdt van lekker simpel, maar heeft nu te maken met drie vrouwen die hem allemaal zien zitten. Zijn voorkeur gaat uit naar de burgerlijke Carolien, maar zijn ruige evenbeeld Anna en nieuwkomer Jasmin zijn er ook nog.

Jasmin maakt het Bram makkelijk: de toekomstig klinisch psychologe heeft binnen een dag al door hoe de vork in de steel zit. Bram is met zijn gedachten bij de andere twee, voor haar is er geen plek in Zweden. Tot zijn grote opluchting besluit ze te vertrekken, maar niet voordat ze Bram heeft gewezen op het overduidelijke: Anna lijkt zijn meest natuurlijke match, maar Carolien oogt veel meer op haar plek in de primitieve B&B.

Na het vertrek van Jasmin wil Anna met Bram op date om te horen wat hij voor haar voelt. Bram kan het niet goed onder woorden brengen, maar weet wel dat hij haar een hele fijne vrouw vindt. Dat is voor haar ook al genoeg om hoteldebotel te raken… En daar schiet niemand dus nog een sikkepit mee op.

Debbie op date

In Spanje is Debbie nog aan het bijkomen van de grootschalige bruiloft die ze heeft georganiseerd in haar B&B. Terwijl Paul alweer druk meehelpt om alles op te ruimen, doet nieuwkomer Harry zijn best Debbie te verleiden. Hij gebruikt zijn kennis als architect om alvast te schetsen hoe ze een pandje op haar terrein kan ombouwen tot schrijvershuisje.

Debbie is in de wolken door deze geste en daardoor meteen in een goede bui om met Harry op date te gaan. Ze gaan, heel ondeugend, naar een kunsttuin vol naakte beelden die in de volksmond ook wel het piemelbos wordt genoemd. Debbie dacht dat dit tikje puberale uitje een leuke ijsbreker zou zijn en Harry ondergaat ’t gelaten… Zelfs de kiekjes bij de kontenmuur.

Als ze naderhand een hapje gaan eten gooit ze al haar twijfels en onzekerheden op tafel: in haar beleving vallen knappe, perfecte mannen als Harry op knappe, perfecte vrouwen met gebleekte tanden en strakke lijven die het ideale autootje rijden en iets in de reclame doen. Harry wuift dat allemaal weg: natuurlijk zijn ze zeer verschillend, maar dat is wat hem betreft allemaal geen bezwaar. En hij vindt zichzelf verre van perfect.

Ondertussen begint Paul ’m toch een beetje te knijpen als Debbie en Harry wel érg lang wegblijven. Als ze eenmaal terug zijn maakt hij wat nerveuze grapjes. ’Oh, ik dacht dat je ’m al op het vliegtuig had gezet’. Nee, Harry blijft nog wel even. Het is evident dat de strijd om Debbies hand nog lang niet gestreden is.

De teen van Leen

In de Ardennen zit Leendert na het vertrek van de markante operazangeres Susanne alweer een tijdje alleen. Hij vult de dagen met appjes naar Thalia, maar voordat de temperamentvolle Colombiaanse terug kan komen is daar zijn zevende en laatste match: de 65-jarige schoonheidsspecialiste Francisca.

Je kunt al direct zien dat dit niks gaat worden. Normaal gesproken krijgt Leendert al binnen een half uur kriebeltjes bij iedereen die zijn oude watermolen binnenstapt, maar de roodharige spraakwaterval maakt hem juist gereserveerd.

Hij hapt niet eens als ze vertelt noodgedwongen bij haar ex te wonen en dat ze in principe zó bij hem kan intrekken. Leendert heeft al meerdere matches afgewezen omdat ze dat niet konden, maar nu lijkt ’m dat voor de verandering eens géén goed idee.

Francisca voelt die geslotenheid, maar is er heilig van overtuigd dat ze Leendert wel aan kan. Ze prijst zichzelf echter helemaal uit de markt als ze haar spirituele kant openbaart: ze is pedicure en kan tenen lezen.

Ze ziet dat Leendert een sterke eigen wil heeft, op grote voet leeft en dat zijn dikke kleine teentje bewijst dat ’ie een gevoelsmens is. Leendert hoort dat spirituele gelaten aan, hij vindt het vooral lekker dat iemand aan zijn voeten zit. Ze maakt mij toch vooral nieuwsgierig wat ze zou ontdekken als ze mijn tenen zou lezen.

Walters laatste dans

Gisteren leken Walter en Corina elkaar helemaal gevonden te hebben toen ze na het vertrek van de bozige Alexandra de B&B van haar negatieve energie ontdeden door salie te branden en een (vreugde)vuur te ontsteken. Corina’s vurige wens was dat dit haar en Walter dichter bij elkaar zou brengen.

Maar ze voelt nog steeds afstand, zelfs al zaten ze tegen elkaar aan. Na een slapeloze nacht komt ze tot de conclusie dat Alexandra de situatie in Troche toch helder voor ogen had: Walter zegt op zoek te zijn naar de liefde, maar laat zich amper zien en lijkt volledig blind voor de situatie en zijn eigen tekortkomingen. Hij wil vooral de rol van leidende coach hebben… Goh, dat roepen de kijkers pas zes weken, maar beter laat dan nooit, Cor.

Corina confronteert Walter tijdens een wandelingetje met haar bevindingen: ze ziet zijn emotie niet. Walter voelt dat zelf ook, maar kan niet verklaren hoe dat komt. Nou ja, wel tegen de camera: hij mist de behoefte om met haar het bed in te duiken. Pijnlijk eerlijk, maar Corina maakt het allemaal niet meer uit. Ze heeft de liefde voor zichzelf gevonden en da’s ook wat waard.

Ter afsluiting doen ze nog een laatste dansje in de tuin, in Walters ogen een schoolvoorbeeld van hoe volwassen mensen afscheid van elkaar nemen. Zijn liefdesavontuur lijkt hij alleen te eindigen en ook daar heeft hij vrede mee. Een echte tantraman houdt van uitstellen, rekken en de ander zonder hoogtepunt achterlaten…

Leendert blijft de meester van de open deuren die hij met doodserieuze blikken in de camera deelt. Zijn verrassende openbaring van vanavond: „Francisca is geen grijze muis.” Je meent het, Leen...Je méént het!

(Door Dick van As)

[actuma]

Spaanse vrachtwagenchauffeur dodelijk ongeval Nieuw-Beijerland had cocaïne in zijn bloed

Het OM (Openbaar Ministerie) heeft gisteren tijdens een zitting van het gerechtshof in Den Haag gezegd dat er "een aanwijzing geconstateerd is voor de aanwezigheid van een concentratie cocaïne en een omzettingsproduct in het bloed” van de Spaanse vrachtwagenchauffeur die eind vorige maand op een groep mensen in is gereden in Nieuw-Beijerland. Het omzettingsproduct wordt doorgaans gevormd door het lichaam, wanneer een drug of geneesmiddel bijvoorbeeld afgebroken wordt. Hoger beroep Het hoger beroep dat door het OM was ingesteld diende gisteren, waar het OM inging tegen de beslissing van de rechtbank Rotterdam die besloot de Spaanse chauffeur voorlopig op vrije voeten te stellen. Vanwege de financiële problemen en het cocaïnegebruik van de 45-jarige man zou het besluit volgens de advocaat-generaal moeten worden teruggedraaid. Het hof zou namelijk vanwege de geldproblemen van de man bang zijn dat hij opnieuw een voertuig gaat besturen en dan een ongeluk zou kunnen veroorzaken. Op vrije voeten Het hof besloot echter dat hij toch, onder voorwaarden, op vrije voeten mag blijven. De voorwaarden bestaan uit het verschijnen op de inhoudelijke zitting van zijn strafzaak en het meewerken aan alles rondom deze zaak. Verder mag hij geen motorvoertuigen besturen en hij moet in Spanje en in Nederland aan het OM laten weten als hij verhuist. Het OM heeft zich niet verzet tegen deze beslissing. 7 dodelijke slachtoffers Eind vorige maand kwamen er 7 mensen om het leven bij het ongeluk in Nieuw-Beijerland en er raakten diverse mensen gewond. De Spaanse vrachtwagenchauffeur wordt ervan verdacht een verkeersongeval met dodelijk en zwaar lichamelijk letsel te hebben veroorzaakt. Read the full article

[enkhuizenactueel]

'De nieuwe norm: bloeden voor feestende jongeren en gezinnen die op vakantie gaan'

ENKHUIZEN - 'Het was weer een gezellig tv-moment. Persconferentie nummer zoveel. Stijgende cijfers, dus we krijgen straf. Daar waar de cijfers in de ziekenhuizen dalen en het aantal gevaccineerden in rap tempo stijgt, gooit het kabinet het nu over een andere boeg: er zijn zo’n 3 miljoen ongevaccineerden die beschermd moeten worden, en als het zo doorgaat, gaat in het buitenland Nederland op rood en kunnen mensen niet meer op vakantie,' zegt Shiva de Winter van de  Sociability Horeca Group' Daarom komt er een norm: horeca moeten bloeden voor feestende jongeren en gezinnen die op vakantie gaan. Dat is bijzonder, omdat ons iedere keer is gezegd dat het aantal besmettingen in combinatie met het aantal ziekenhuisopnames leidend was. 'Als eigenaar van een aantal bedrijven, waaronder horecazaken waarvan er deze week één open moet, steeg het bloed mij naar mijn hoofd. Het lijkt wel dat het kabinet zich laat beïnvloeden door de verkeerde bronnen en groepen. Inderdaad, de besmettingen lopen op. Scholen organiseren examenreisjes naar Spanje en andere locaties, er zijn examenfeestjes bij mensen thuis, en geslaagden gaan wild feesten in het buitenland. Dat jongeren feesten, is totaal te begrijpen: we zijn allemaal jong geweest en na anderhalf jaar binnen zitten wil je naar buiten. Maar laten we nu niet met zijn allen naïef zijn en denken: “Ow nee! Er moet ingegrepen worden, want de besmettingen lopen op.” zegt De Winter Nu is er ineens de noemer ‘preventie’ Shiva de Winter gaat verder door te stellen dat de ziekenhuisopnamen laag zijn en dat dat het ijkpunt was. "Nu is er ineens de noemer ‘preventie’. En áls je dan maatregelen neemt, betrek dan iedereen erbij. Ga niet opnieuw de horeca pakken op een valse manier. Binnen horeca zal er alles aan gedaan moeten worden om deze zomer gasten binnen te krijgen. Dit vergt veel voorbereiding en investering. Men zal zeggen ‘ondernemersrisico’, maar daar moeten mensen eens mee ophouden." Voor De Winter ligt de oplossing in het communiceren door het demissionaire kabinet. "Daar waar zeeën van fouten zijn gemaakt in de aanpak van deze pandemie (zoals de zwemlessen die na veel heisa goedgekeurd werden onder de noemer ‘reparatiebeleid van het kabinet’). Maar leren is één en doen is twee. Ik ben bang dat de oogkleppen van dit kabinet plaatselijke blindheid veroorzaken en dat de ministers vannacht niet op straat hebben geluisterd naar alle tuinfeestjes." "Kabinet, trek je hoofd uit het zand en laat de horeca eerlijk zijn geld verdienen. Verbied niet alleen voor de horeca de evenementen binnen," besluit de Winter Read the full article

[seafaired-archive-blog]

Maar neem je Spanje als besluit? Laat je je schepen achter? Ga je er stiekem tussenuit, een vluchtweg naar een nieuw begin?   @caediteos  /  @puerluunae

#pulled into port || ooc #HET IS LAAT LAAT ME LEVEN EN BLOF LUISTEREN #ben je ook wel eens een machinist in een roze konijnenpak ?

[saulsplace]

Aartsbisschop waarschuwt Trump voor Grote Reset, bedoeld om ‘mensheid te vernietigen’

Aartsbisschop Carlo Maria Vigano heeft een open brief geschreven aan Donald Trump waarin hij de Amerikaanse president waarschuwt voor een ‘Grote Reset’ die bedoeld is om de mensheid te vernietigen.

De hele wereld wordt bedreigd door een samenzwering tegen de mensheid. Op dit historische moment zijn het kwaad en het licht verwikkeld in een genadeloze strijd. Het kwaad lijkt machtig en georganiseerd, het licht is gedesoriënteerd, aldus de oud-diplomaat van de Heilige Stoel.

Het kwaad wil volgens Vigano de basis van onze samenleving vernietigen: het gezin, respect voor het menselijk leven, vaderlandsliefde en vrijheid van onderwijs. Terwijl politieke leiders de westerse cultuur om zeep helpen, moeten burgers hun rechten opgeven onder het mom van een gezondheidscrisis die wordt gebruikt om een onmenselijke tirannie te installeren, schrijft Vigano.

Gezondheidsdictatuur

“De wereldelite wil de hele mensheid onder de knoet houden door middel van dwangmaatregelen die onze individuele vrijheden drastisch inperken. Dit wereldwijde plan heet de Grote Reset, benadrukt de aartsbisschop. In sommige landen is dit plan al goedgekeurd en gefinancierd, in andere landen bevindt het zich nog in de beginfase. Achter de wereldleiders, de uitvoerders van dit helse project, bevinden zich de gewetenloze figuren die het World Economic Forum en Event 201 financieren.”

Het doel van de Grote Reset is een gezondheidsdictatuur: een basisinkomen, geen schulden meer, geen privé-eigendom meer en vaccinaties tegen Covid-19 en Covid-21 die worden gemaakt door Bill Gates en de grote farmaceuten, stelt Vigano. Hiernaast kunnen we een gezondheidspaspoort en een digitaal identiteitsbewijs verwachten, bedoeld om de hele wereldbevolking te volgen. “Mensen die deze maatregelen niet accepteren, belanden in detentiekampen of worden onder huisarrest geplaatst.”

Vigano schrijft dat de Grote Reset in sommige landen ergens tussen het einde van dit jaar en begin 2021 zal worden geactiveerd. “Daarom staan er nieuwe lockdowns gepland, die zogenaamd nodig zijn om een tweede en derde coronagolf in de kiem te smoren.”

Hoop

Bijna slaagde de Deep State erin om met hulp van de mainstream media vrijwel ongemerkt de Nieuwe Wereldorde te installeren. Nu komen er opeens allerlei schandalen aan het licht. Tot voor kort kon je mensen die kritiek hadden op deze verschrikkelijke plannen nog wegzetten als ‘complotdenkers’. In februari had niemand geloofd dat er ooit mensen gearresteerd zouden worden omdat ze vrij willen ademen, een wandeling willen maken of hun bedrijf overeind willen houden. Toch gebeurt dat nu overal ter wereld. Terwijl politici zich in hun paleizen hebben gebarricadeerd, gaan bedrijven failliet, gaan winkels dicht en mogen mensen niet reizen, niet werken, niet leven. Wanhopige ondernemers plegen zelfmoord.

Vigano ziet Trump als het laatste bastion tegen de werelddictatuur. Het alternatief is een persoon die gemanipuleerd wordt door de Deep State, die geplaagd wordt door ernstige corruptie en schandalen, en die met de VS zal doen wat Conte doet met Italië, wat Macron doet met Frankrijk en wat Sanchez doet met Spanje.

Maar er is hoop. De vijand weet namelijk niet wat het is om lief te hebben en begrijpt niet dat een basisinkomen of het kwijtschelden van schulden niet genoeg is om de massa te onderwerpen en mensen ervan te overtuigen om zich te laten merken als vee. De Grote Reset is gedoemd te mislukken omdat de vijand niet begrijpt dat er nog steeds mensen zijn die bereid zijn de straat op te gaan om te vechten voor hun rechten, om hun geliefden te beschermen en om hun kinderen en kleinkinderen een toekomst te geven, besluit de aartsbisschop.

#covid-19 #gates #great reset #lockdown #macron #nieuwe wereldorde #trump #vigano

[euroadventure]

Trensacq - Bilhères - Col de Marie Blanque- Cette Eygun

Dinsdag 18 april

Wederom een rustige nacht en ook nog eens aardig warm gehad. Vandaag rij ik echt door naar de Pyreneeën, daar kom ik immers voor en dus geef ik gas richting het plaatsje Bilhères.

Tegen 12 uur arriveer ik in het centrum van het kleine dorpje. Ik pak mijn spullen in en trek mijn nieuwe wandelschoenen aan. Ik ben er klaar voor! Helaas komt er steeds meer bewolking opzetten, voor de zekerheid pak ik ook nog gauw mijn regenkleding in. Ik hoop het niet nodig te hebben.

Ik wandel een korte route van ongeveer 7 à 8 kilometer in de bergen rondom het dorp. De route genaamd 'Circuit de Cercles de pierre' is dus een ronde, maar al snel loop ik verkeerd...ik loop tegen de richting in en snijd halverwege stukken af zonder het in eerste instantie door te hebben.

Wanneer ik wel heel snel terug ben op een punt halverwege begrijp ik waar het fout ging. Ik loop alsnog de andere kant op en al met al heb ik er toch nog een ronde van kunnen maken.

Tussendoor geniet ik van mijn lunch met uitzicht over Valle d'Osse en de mooie bijna herfstachtige tinten. Ondanks de dreigende lucht loop ik ook veel in de zon, zelfs nog even in mijn t-shirt 😎💪🏻.

Na 2,5 uur loop ik via de oude straatjes terug naar mijn campertje. Het was een heerlijk wandeling...dat smaakt naar meer 😉.

Een kwartiertje verder had ik bij Col de Marie Blanque ook nog een korte wandeling gezien van 5,5 kilometer. Ach...nu ik toch in de buurt ben 😉.

Ik rij in vijftien minuten naar de parkeerplaats waarvandaan de wandeling vertrekt. Er staan een aantal auto's,  maar verder is het erg rustig. Misschien blijf ik hier ook wel overnachten 🤔.

Ik begin aan de route die volgens de borden 3,5 uur schijnt de duren. Ik volg eigenlijk altijd de routes uit mijn appje Komoot en over het algemeen klopt dat aardig. In Komoot staat dat de route 2 uur duurt.

Onderweg begin ik met een pittig klimmetje en dat voel ik goed in mijn nog redelijk ongetrainde kuiten. Uiteindelijk wandel ik van 1.110 meter hoogte (Col de Marie Blanque) naar 1.480 meter (Pic d'Escurets). Onderweg is het weer genieten van de bergen om mij heen. Ik heb dit best gemist 😊. Her en der ligt er ook nog sneeuw.

Rond 17.15 ben ik weer beneden. Ik bekijk de camperplaatsen in de buurt en besluit toch een stukje verder te rijden. Bovenop de col wordt het namelijk steeds kouder, vanavond zal het hier een stuk frisser zijn dan afgelopen nacht.

Ik rij naar het dal ernaast. Een weg die ik nog herken van vorig jaar toen ik eind januari van Frankrijk naar Spanje reed. Ik passeer het plaatsje Lescun waar ik destijds nog gewandeld heb.

Ik vind een mooie plek in het dorpje Cette Eygun aan de rivier en voorzien van toiletten.

Het is begin van de avond en ik weer lekker buiten, heerlijk! Morgen ga ik wandelen naar een meer waar ik vorig jaar nog niet kon komen in verband met de sneeuw.  Ben benieuwd!

[elkedagvakantie]

7 tips voor het boeken van een zomervakantie in coronatijden

1. Tips voor boeken van zomervakantie in coronatijd | 2. Tsjechië open voor Nederlanders | 3. Wat doe je als je als reisgids in quarantaine zit? (VIDEO) | 4. Spaanse regio bij Barcelona in lockdown | 5. Thuisblijven of toch op reis? Vakantiestress 2020

Lekker eten in Spanje. Foto: Elkedagvakantie

Is het een gok? Is het niet altijd een gok als je van huis gaat? Het voelt in ieder geval dit jaar duidelijk anders dan voorheen als je besluit naar het buitenland gaat. Maar enige voorbereiding kan dat gevoel van onzekerheid wegnemen. Daat gaat het vandaag over, maar ook:

Tsjechië open voor Nederlanders 

Wat doe je als je als reisgids in…

View On WordPress

[havenpoort]

Lisse, verdwenen buitenplaatsen

Veel van de landhuizen zijn ontstaan of juist verdwenen door de zandwinning in de Oude Duinen langs de Heereweg van Lisse. Om te kunnen overleven na de Goude Eeuw hadden de rijke patriciërs families geld nodig. Zand bleek geld waard. Voor de groei van de steden: Amsterdam, Haarlem en Leiden was veel zand nodig en Lisse gelegen aan de Haarlemmermeer was een plaats waar dit voor handen was. Sloten werden gegraven die verbinding maakte tussen de Haarlemmermeer en het duingebied.

Buitenplaats Grotenhof

Voorbij Wassergeest lag de buitenplaats Grotenhof, aan de Achterweg-Zuid 56. De huidige eigenaar heeft op deze plaats een woonhuis laten bouwen. Van de oude buitenplaats is, als herinnering slechts het hek enigszins herkenbaar als oud. In de geschiedenis is het ook bekend geweest onder de naam Knappenhof.

In de 16e eeuw werd een boerenwoning vermeld. De eigenaar was toen Cornelis van de Laen, lid van een bekende Haarlemse familie en tevens eigenaar van het nabijgelegen Ter Specke. In 1603 blijkt het eigendom over gegaan naar de familie Hoingh uit Amsterdam, die de buitenplaats Knappenhof in 1640 verkoopt aan Anna Wijmer, weduwe van Jan Six.

Na het overlijden van Anna in 1654 erfde haar oudste zoon Pieter Six, die getrouwd was met Johanna Six (dochter van Karel Six en Margaretha Oetgens). Onder de familie Six strekte het bezit zich uit van de Achterweg tot aan de Leidsevaart.

Tot 1763 bleef de buitenplaats in bezit van de familie Six, waarna het in bezit kwam van Cornelis Jacob van der Lijn (1733-1800), die het had geërfd van zijn tante Geertruid Six-Van der Lijn.

In 1782 wordt het door verkoop samen gevoegd met de nabijgelegen buitenplaats Wassergeest.

De firma G. van Parijs huurde reeds in 1900 Grotenhof en de percelen bloembollengrond ten zuiden daarvan.

Buitenplaats Uytermeer

Petrus Scriverius, een Leidse geleerde en schrijver. Hij liet het huis bouwen in de door de gezamenlijke kerken van Leiden drooggemaakte Poelpolder, in 1642. Slechts een gedenksteen herinnerd ons aan dit huis en moet hebben gelegen in de buurt van de huidige Uitermeer en de dijk bij de molen aan de 1e. Poellaan

Deze buitenplaats was in het bezit van een achternichtje van Jan Six, Johanna Jacoba Six (1645-1700). Zij was getrouwd met Simon van der Stel, gouverneur van Kaap de Goede Hoop.

Van 1699 tot 1707 was Willem Adriaan van der Stel gouverneur in Zuid-Afrika. Hij was de opvolger van zijn vader Simon Van der Stel, de eerste gouverneur van Kaap de Goede Hoop. Stellenbosch herinnert nog altijd aan hen. Willem bouwde het werk van zijn vader verder uit en koloniseerde Kaap de Goede Hoop. Helaas voor hem ontstond er een opstand tegen hem en Willem werd door de VOC afgezet. In 1733 overleed hij en werd in de Hervormde Kerk begraven.

De gevelsteen uit 1642 is ingemetseld in de hal van het appartementen gebouw dat staat op de plaats van de voormalige buitenplaats aan de Fazantenstraat

Buitenplaats Berkhout

Bouwer was Hendrik Valkenaer (Poortugal 1600/1669) ambachtsheer van Duyckenburg en Portengen, schout van de stad Utrecht (van 1633 tot 1662 ambachtsheer van Lisse).

De familie Valckenaer bleeft tot 1679 eigenaar. In deze tijd tijd waren zij ambachtsheer van Lisse

Carel Valckenaer reisde in 1660/1661 op het schip “Middelburg“ met een gezelschap hoogwaardigheidsbekleders naar het Koninklijk Hof in Spanje.

In 1679 wordt: Hannard van Gorcum (Lisse, 1632-1681) de eigenaar en bewoner. Hij is notaris, schout en secretaris van Lisse, zoon van Adriaen van Gorcum en Cornelia Cornelis de Jonge. Hannard van Gorcum kocht Berkhout van Carel Valckenaer voor “vier duijsent sevenhondert gulden“.

In 1682 wordt zijn vader eigenaar/bewoner. Adriaen van Gorcum (Lisse, 1690) was  schout en secretaris van Lisse,

Berthout wordt in 1698 gekocht door een koopman uit Haarlem: Pieter Colaert. Deze laat het in 1705  de tuin herinrichten.

In 1722 wordt eigenaar en bewoner: Johan Albrecht von Barner (Lisse, 1725), Op zijn verzoek en met goedkeuring wordt hij begraven op zijn buitenplaats.

Hij was luitenant-generaal van de Holsteinse troepen, in dienst van stadhouder–koning Willem III.

Na het overlijden van Von Barner in 1725 worden Christian Ludwig von Plessen (Schwerin, 1676 -Kopenhagen, 1752) en Carl Adolph von Plessen (1678-1758), geheimraden van de koning van Denemarken en Noorwegen eigenaar. Dit is een gevolg van de voogdij die zij hebben gekregen over r Christiaan Siegfried von Barner, de minderjarige zoon van Johan Albrecht von Barner.

In 1728 gaat het eigendom over naar Christiaan Jonk, koopman te Amsterdam.

Vervolgens wordt in 1735 eigenaar/bewoner:  Justus Westerveen (A’dam, 1670), deze woont aan de Keizersgracht 276, Amsterdam hij is de zoon van Jacobus Westerveen en Elisabeth Nielis.

Door diens overlijden in 1738 wordt de volgende eigenaar/bewoner Pieter Jan Fremeaux (A’dam, 1738), zoon van Justus Westerveen en Gloudina Fremeaux.

De laatste eigenaar komt in 1765: Jan Isaac Fremeaux, koopman, hij woont aan de Keizersgracht 284, A’dam.

Berkhout wordt in 1775 gesloopt, de gronden worden in percelen publiek geveild.

Bronnen: Hulkenberg: ’t Roemwaard Lisse, blz. 20–21

Buitenplaats Rosendaal

, Deze buitenplaats is voor veel mensen onbekend, is mijn vermoeden. De buitenplaats lag aan de Heereweg op wat voor oud Lissers het terrein was van het vroegere Lisser Automobielbedrijf. Grofweg tegenover Bakker Vermeer.

De eerste eigenaar van de buitenplaats was Adriaan Block Maartensz, geboren in Gouda, Commandeur der Vereenigde Oostindische Compagnie. Hij begon in 1620 huizen en gronden aan te kopen in Lisse.

Zo kocht hij aan de Heereweg van Cornelis en Apolonia van Immerzeel het door hun bewoonde huis en croft groot 750 roe. Het duurde nog tot 1641 voor hij zich en voor zijn gezin een buitenhuis liet bouwen dat in het "Quoyer van de nieuwe getimmerten ten platten lande van Lisse" als volgt werd vermeld: "den selven Bloc een woonhuis 8 gulden jaarlijks".

Hij heeft niet er niet lang gewoond want in 1646 kocht hij na de dood van zijn schoonvader van Adriaan van der Laan het Huis ter Specke waar hij in 1663 overleed. Voor zijn overlijden had hij de buitenplaats Rosendaal verkocht aan Abraham Gilles Jansz. (1612-1689), die in 1657 onder de naam Sinjeur Jelys als eigenaar te boek staat en had slechts een zoon, Jan.

Jan Gilles (1642 - 1721). Hij heeft twee zonen, Jacob en Jan François. Jan Gilles overlijdt in 1721, zijn weduwe in 1743. In de buitenplaats vestigde zich daarna Jan van der Plas Jansz. In 1808 is er al weer een nieuwe bewoner op Rosendaal, Huybert Breero.

Vervolgens vestigde Aert van der Mey zich in 1815 op de buitenplaats. Hij overlijdt in 1827. Zijn weduwe blijft nog op de buitenplaats wonen en besluit later het huis te verkopen aan de nieuw benoemde burgemeester Ernst Joseph van den Bergh. Hij nam in 1832 intrek in zijn nieuwe huis. Na het overlijden van de burgemeester erft zijn zuster Gezina het huis. Op 19 april 1844 wordt door Hermanus Scherpenzeel, gemachtigd van zijn echtgenote Gezina van den Bergh, erfgename van haar broer Ernst Joseph van den Bergh, de buitenplaats publiekelijk geveild.

"Een welingericht Zomer- en Winterverblijf met 5 beneden en 3 bovenkamers, waarvan 6 behangen en 5 van stookplaatsen voorzien, twee dienstbodenkamers, zeer ruime keuken en kelder, zolders, stalling voor vijf paarden en zes koebeesten en ruim koetshuis, wijders een aangename tuin met fijne weldragende vruchtbomen, wandelboschje, goudvisschenvijver, grote moestuin en verdere bepoting en beplanting".

Voor 4.700 gulden werd het gekocht door Henri Joseph Huysmans. Na tien jaar vertrok hij naar Haarlem en verhuurde het huis aan de kunstschilder Cornelis Kruseman. Na het overlijden van Kruseman in 1857 komt het huis leeg te staan.

Eigenaar Huysmans betrekt het huis zelf weer. Op 29 december 1862 verkoopt hij de buitenplaats voor 8.500 gulden aan de heer Johann Fredrick Fick, R.K. priester en pastoor te Berkel. Hij woonde er met zijn zuster Catharina Egberdina en de dienstbode. Hij verkocht de blote eigendom van de buitenplaats voor 5.000 gulden voor 1/3 aan het kerkbestuur van Berkel en Rodenrijs en voor 2/3 aan het armbestuur. Hij bedong dat hij er tot zijn dood vrij zou wonen, en zijn huisgenoten nog een jaar daarna. Hij heeft nog zes en half jaar van dit vruchtgebruik geprofiteerd tot 8 juni 1889. Het kerk en armbestuur had, na het vertrek van zijn zuster op 28 oktober naar Haarlem, de volle beschikking over de buitenplaats. Zij verhuurden het aan diverse mensen.

Voor 1900 kwam het in gebruik bij de geneesheer Cato Metzlar. In 1902 vertrok hij naar Apeldoorn en praktijk en huur overdeed aan de arts Martinus de Graaf. Een deel van de tuin werd voor bloembollenteelt verhuurd. In 1912 werd besloten om het pand te verkopen. Het pand wordt voor 20.000 gulden verkocht aan dokter M. de Graaf.

Na de Eerste Wereldoorlog begon de versnippering van het ommuurde terrein. Aan de noordzijde werd de Veldhorststraat aangelegd. Verder verrezen er garages en woonhuizen van het Lisser Automobielbedrijf. In 1962 werd het huis afgebroken om plaats te maken voor een toonzaal van de aangrenzende garage.

Buitenplaats Zandvliet: Lisse - Stationsweg 164-166 Deze buitenplaats was gelegen op wat nu het tentoonstellingsterrein is van Keukenhof. Er wordt ook wel gesproken van Sandvliet. Jeronimus Coymans, handelaar in Indische producten zoals kruidnagelen en andere specerijen en ambachtsheer van Meerestein in Beverwijk, kocht in 1635 de hofstede Zandvliet met de omliggende landerijen. Hij breidde zijn bezit in de jaren daarna verder uit. Na zijn overlijden in 1658 zette zijn erfgenamen de uitbreiding van het grondbezit voort.Omstreeks 1660 werd er een nieuw herenhuis Zandvliet gebouwd en aan de andere zijde van de huidige Stationsweg tegen het 'keukenduin' van Teylingen verrees eveneens een herenhuis met de naam Keukenhof.In 1720 kwam het landgoed Keukenhof in handen van de rijke Amsterdammer mr. Joan Henry van Heemskerk, ambachtsheer van Achttienhoven en Eyndschoten en kapitein der Burgerij van Amsterdam, die het landgoed verfraaide met Franse tuinen en klassieke tuinbeelden en tinvazen.Rond 1760 vererfde Zandvliet op Jacob Adriaan baron du Tour, die een grote verzameling van levende en opgezette dieren bezat. In de tuin van het landgoed hield hij onder andere Mexicaanse bokken. wijngaardslakken, slangen en zijdewormen, maar vooral allerlei vogels: Chinese fazanten, kalkoenen, parelhoenders, Utrechtse hennen, een lepelaar en krieltjes. In de vijvers hield hij diverse soorten zwanen, allerlei eenden en siervissen. In 1772 liet hij in de wildernis achter zijn reeds bestaande tuinen een Engelse tuin aanleggen. het huidige tentoonstellingsterrein.In 1781 werden deze tuin compleet met de gouden en zilveren vissen in de vijvers verkocht aan de Amsterdamse koopman en assuradeur Matthijs Ooster, ambachtsheer van Meygisfelde in Holstein, die met zijn gezin afwisselend hun huis de Herengracht en Zandvliet in Lisse bewoonde. In 1797, 16 jaar later verkocht hij het landgoed voor 65.000 gulden aan Lucas Boon te Rotterdam en in 1800 werd het opnieuw doorverkocht. Terwijl vele. landgoederen en bijbehorende tuinen verdwenen, bleef Zandvliet met Engelse tuin en de daghuurderswoningen op het huidige ‘Hoogje’ aan de Stationsweg, dit lot bespaard. In 1803 werd het verkocht aan mr J.A. Went uit Hillegom, die de aankoop verrichtte in opdracht van Simon Petrus Joosten uit Amsterdam. Went was getrouwd met de stiefdochter van de eigenaar van het landgoed Keukenhof en in 1808 werd Zandvliet voorgoed een deel van het landgoed Keukenhof.

[dickvanas]

De wereld betuigd volop steun aan de Oekraïne

Oekraïne wil het Eurovisie Songfestival 2023 organiseren in de zo goed als verwoeste Zuid-Oekraïense havenstad Marioepol. Dat liet de Oekraïense president Volodimir Zelenski zaterdagnacht op Instagram weten. Zelenski: Oekraïne volgend jaar hoe dan ook gastheer Eurovisie Songfestival. Ondanks alle waardering voor de kwaliteit en manier van zingen kwam S10 niet verder dan de 11e plaats.

Wij zullen ons best doen om de deelnemers en gasten van Eurovisie te ontvangen in Marioepol”, reageerde Zelenski op de winst van Oekraïne. De band Kalush Orchestra won de 66e editie van het Eurovisie Songfestival dankzij massale stemmen van het publiek. Zelenski bedankte de songfestivalact en „iedereen die op ons heeft gestemd”.

Het land dat het Eurovisie Songfestival wint mag het internationale evenement het jaar daarop organiseren. Vanwege de oorlog met Rusland is het nog maar de vraag of de artiesten, delegaties, songfestivalfans en pers volgend jaar daadwerkelijk afreizen naar Oekraïne. De EBU, verantwoordelijk voor de organisatie van het Eurovisie Songfestival, heeft nog geen besluit genomen. Spanje meldde zich inmiddels ook om de organisatie van het festival in 2023 voor zijn rekening te nemen, mocht het in Oekraïne niet lukken.

Oekraïne won het Eurovisie Songfestival in Turijn met overmacht, en dan vooral dankzij de vele stemmen van het tv-kijkende publiek. Het verschil in punten tussen de jury, waarbij Oekraïne op een vierde plek eindigde met 192 punten, en de punten van het publiek, was enorm. Van de tv-kijkers kreeg het Oost-Europese land liefst 439 punten.

Na afloop gaf de Oekraïense band een persconferentie. „Het Eurovisie heeft Europa weten te verbinden”, zei een geëmotioneerde bandleider Oleh Psiuk.

„Allereerst willen we iedereen bedanken die op ons heeft gestemd. Deze zege, hier in Turijn, is belangrijker dan ooit voor ons land. We zijn hier om te bewijzen dat de Oekraïense cultuur springlevend uit. Wijzelf mixen traditionele Oekraïense klanken met moderne muziek. Ook zonder de invasie van Rusland werd dat gewaardeerd. Nog voordat de oorlog uitbrak, stond ons lied ’Stefania’ op een vijfde plek bij de wedkantoren. Dus de Europeanen en Australiërs hebben zeker ook voor het lied gestemd.”

Puntentelling

Het was vooral de puntentelling die de aandacht trok van journalisten in het perscentrum. De puntentelling werd niet vaak gerepeteerd door het presentatieteam. Opvallend was dat vier landen hun jury-punten niet bekendmaakten via een zogeheten spokesperson (dat is degene die de punten namens het land bekendmaakt). De organisatie kreeg de verbinding niet op orde. Bij journalisten werd rekening gehouden met een hack. Afgelopen dinsdagavond hadden Russische hackers het op het Eurovisie Songfestival voorzien. Aan de Italiaanse krant La Repubblica liet de Europese omroepkoepel EBU weten dat hackers getracht hebben om de website van het Eurovisie Songfestival plat te leggen. Die poging lukte niet.

De finale werd een rommelige show, waarin Presentatrice Laura Pausini noodgedwongen een groot deel van de puntentelling aan zich voorbij liet gaan. De zangeres werd ziek, maar keerde na verloop van tijd toch terug bij haar collega’s.

Op dat moment had de organiserende omroep EBU net een statement uitgebracht waarin werd gemeld dat er gesjoemeld was met de stemmen van zes landen in de tweede halve finale van donderdag (niet die van S10). Verdere context liet de EBU achterwege, maar de boodschap paste bij het songfestival in Turijn, dat nooit kon tippen aan dat van vorig jaar in Rotterdam.

S10 besloot het festival in Turijn met andermaal een vlekkeloze uitvoering van De Diepte, het lied dat ze samen met producer Arno Krabman componeerde. Het gevoel dat S10 in Turijn overbracht aan de zaal en de kijkers thuis was - met vlak daarna heel zuiver zingen - haar belangrijkste wapenfeit. Het leidde tot de achtste plaats bij de vakjury’s en een magere score bij de thuisstemmers.

 Sexy dansmoves

Een van de hoogtepunten op de avond was zonder meer de spetterende show die Chanel namens Spanje neerzette. Terwijl de Nederlandse componist Arjen Thonen thuis achter de tv toekeek, zette de in de Cuba geboren zangeres de zaal volledig op zijn kop. De act van SloMo zat vol sexy dansmoves, de schaars geklede Chanel maakte er een hete avond van. Met een waaier wuifde ze zichzelf koelte toe, terwijl boven haar vuurwerk het helemaal afmaakte. Pal na haar was S10 aan de beurt, maar de kolkende zaal deerde haar niet. Ze was bovendien voorbereid na de juryshow van vrijdagavond en de generale van zaterdagmiddag. ,,Ik houd van dansen en vind het een geweldige act. Als zij bezig is, sta ik achter de coulissen gewoon een beetje mee te dansen’', vertelde S10 zaterdag voordat ze naar de PalaOlimpico ging.

 Presentatoren

Hoe goed Mika, Laura Pausini en Alessandro Cattelan hun best ook deden, ze kwamen geen moment in de buurt van het niveau van de presentatoren van vorig jaar. Chantal Janzen en Jan Smit, twee van hen, konden het niet laten vanavond op social media (Janzen) en in het commentaar (Smit) nu en dan een sneer uit te delen. De grapjes van het presentatietrio sloegen voortdurend dood, hun rol kwam de hele week al niet goed uit de verf.

Pijnlijk voor de drie was het feit dat zanger Damiano David van Måneskin, de winnaar van vorig jaar, met één enkel grapje wel scoorde. Op de vraag van Cattelan of hij nog adviezen had voor de mensen in de green room, ging David handig in op de ophef die in Ahoy ontstond omdat hij mogelijk cocaïne gesnoven zou hebben. ‘Heb plezier en kom niet te dicht bij de tafel’, riep hij de artiesten toe.

 Moldavië

Tegen het einde van de show toonde Sam Ryder met Space Man voor de laatste keer dat hij met zijn kopstem een beangstigend bereik en volume heeft. Ochman, die na hem het podium opkwam voor Polen, deed het vocaal eveneens voortreffelijk. Zijn uitvoering van River deed denken aan Duncan Laurence’ Arcade.

Niet alle favorieten leverden wat van ze verwacht mocht worden. Zo viel gastland Italië (Mahmood en Blanco met Brividi) wat tegen, vooral vocaal, en hetzelfde gold voor Amanda Georgiadi Tenfjord die namens Griekenland Die Together veel minder sterk zong dan in de halve finale.

Twee acts die nog een aparte vermelding verdienen: Moldavië, dat met Zdob si Zdub en Advahov Brothers de zaal afbrak met hun uitbundige Trenuletul en Servië, waar zangeres Konstrakta gedurende het festival steeds meer volgers hypnotiseerde met haar handenwasact tijdens In Corpore Sano. Moldavië eindigde bij de televoters zelfs op de tweede plaats, Servië op de vierde. (Door Dick van As)

#songfestival #eurovisie songfestival

[hoevrouwenjeziekmaken-blog]

1.72 Hoe word ik een klootzak?

Oké. Ik moet dus iets meer een klootzak zijn. Romy heeft gelijk, ik heb schijt aan de hele wereld maar als het op haar aan komt dan buig ik gelijk. Ik ben blij dat alles tussen ons weer opgelost lijkt, maar toch deden die woorden me wat. Te lief, wat is dat eigenlijk? Ik snap het niet, hoe kan ik nou te lief zijn? Nou moet ik toegeven dat het niet als een verrassing kwam. Mijn vrienden zeiden al dat ik wel heel vaak haar kant op draai. Dat wanneer het om Romy gaat, ik anders doe. Daar moet iets aan veranderen. Als zelfs Romy het tegen mij zegt. Dus, meer een klootzak. Terwijl ik naar de bushalte loop, typ ik op Google in: “Hoe word ik een klootzak?”. Ik kom artikelen tegen over hoe je een Alpha man wordt of een player. Ik vraag mezelf af waar ik aan begonnen ben. Ik open een artikel en lees een stukje. “Om meer de alpha man te worden is het een goed idee om in je relatie meer te zwijgen en het woord aan je partner over te laten. Zo krijgt je partner de neiging om meer het gesprek te voeren.” What the fuck did I just read? Ik sluit m’n internetbrowser af en open de 9292 app. Hoe laat gaat er een bus? Godverdomme. Nog 20 minuten wachten. Ik haat wachten. Ik open Whatsapp en lees de groepsapp van de vriendengroep door: “Gaat Mike ook mee naar Engeland?” “Nee, Mike zit onder de plak. Was gister ook weer ineens vertrokken om naar Romy te gaan.” Ik vraag naar het reisje naar Engeland en het blijkt dat een deel van de vriendengroep naar Engeland gaat voor een paar dagen. Het klinkt me wel wat, maar ik besluit toch om het af te zeggen. Ik denk niet dat Romy het erg op prijs stelt dat ik met vrienden op zuipvakantie ga naar Engeland. Bovendien heb ik niet veel geld te besteden en wil ik misschien, nu we een relatie hebben, met Romy op vakantie binnenkort. Dat lijkt me zo heerlijk, samen een stedentrip of aan het strand liggen. “Om geld en andere reden pas ik even deze keer.” Ik staar naar de tijd op mijn telefoon. Nog 14 minuten wachten. Ik open de groepsapp weer. “Romy-redenen weer zeker?”, met een ‘grappige’ emoticon erachter. Net genoeg om een punt te maken, maar net niet genoeg om me boos te krijgen. Maar hij heeft gelijk. Ik laat me tegenhouden door Romy, maar wat nou als Romy nog een paar dagen met me weg wil. En stel nou dat dat precies in die midweek is. Dat risico kan ik niet nemen. Denk ik. Ik besluit om niet te happen en open Facebook. En nu komt het. Een statusupdate. Een statusupdate waardoor ik me slechter voel dan ik eigenlijk zou moeten. “Over drie maandjes lekker een weekje naar Spanje.” Een statusupdate van Romy. Ze gaat een weekje naar Spanje met haar moeder, stiefpa en broertje. Zonder mij dus. Ik weet hier helemaal niets van af. Ze hebben dit ook nooit besproken. Ik voel me gepasseerd. Is dat raar? Waarom heeft ze me niets verteld hierover? Misschien omdat ze wist dat ik me gepasseerd zou voelen? Waarom geeft dit me zo’n kutgevoel? Waarom voel ik me zo bedrogen? Ik app Marit maar die geeft me niet de bevestiging dat ik gelijk heb met mijn gevoel. “Zolang gaan jullie nog niet met elkaar, dus niet zo raar toch?” Maar toch voel ik me kut. Ik merk dat ik steeds meer emotioneel afhankelijk ben van Romy. Ik moet meer een klootzak zijn, meer mijn eigen leven inrichten. Ik open de groepsapp en begin met typen. “Fuck it, ik ga mee.” Gelijk krijg ik de vraag hoe ik nu ineens wel aan het geld kom. Ik heb geen idee, gelukkig duurt het nog even dus ik kan nog geld sparen. Maar ik moet en zal mee. “Kunnen we voor je boeken?” Ik stem in. Niet veel later krijg ik een boekingsbevestiging in mijn mail. Die staat. Dit alles speelt zich af in een tijdsbestek van 14 minuten. Mijn emoties schommelen behoorlijk. Wanneer ik de buschauffeur gegroet heb, ingecheckt heb en eindelijk een plekje naast een oude dame heb gevonden in de bus, krijg ik een appje van Romy. Romy: Wij gaan trouwens met z’n vieren naar Spanje over drie maandjes! Ik kijk ernaar en lach even. Mike: Oh toevallig, wij hebben net met de vriendengroep een reisje naar Engeland geboekt! Heerlijk vind ik dit. Romy: Huh? Daar weet ik helemaal niets vanaf. Mike: Hadden we al een tijdje op de planning. Heb ik dat niet gezegd? Romy: Nee. Mike: Oh sorry. Ze baalt dat ik de aandacht van haar reisje naar Spanje opeis naar mijn reisje. Ze wou een klootzak, die kan ze krijgen. Mike.

Support #HVJZM

Voor alle product geldt gratis verzending. Read the full article

#Engeland #facebook #Hoewordikeenklootzak? #klootzak #Onderdeplak #Spanje #Statusupdate #Stedentrip #Strand #Vakantie