ankiszon88

[ankiszon88]

Mnie też

Wykańcza mnie ciągły strach

[ankiszon88]

Nie ma we mnie ni światła ni ciepła.Tylko ciemność.

#cierpienie #nie chce cierpieć #samotność #nienawiść #ból psychiczny #nienawidze siebie #nienawidzę ludzi #ból serca #nienawisc #nie chce żyć

[ankiszon88]

Ból zmienia ludzi. Sprawia, że mniej ufają bardziej się zastanawiają i zamykają.

[ankiszon88]

“Ci których kochałem, nie zawsze kochali mnie.”

— (via wielkiimarzyciel)

[ankiszon88]

Wszystko co mnie otacza wzbudza we mnie lęk.

[ankiszon88]

Jestem zmęczona tymi myślami w głowie czuję się wysysana z tych małych ilości energii która mi pozostała.

[ankiszon88]

Czy kiedyś nadejdzie dzień w którym będę chciała poczuć coś innego niż lęk i nienawiść?

[ankiszon88]

Moje ulubione piosenki ❤️🥰😍🔥

#within temptation #muzyka #ulubione #Spotify

[ankiszon88]

Jestem słaba w chuj.

[ankiszon88]

“People who talk less frequently notice more.”

— Judith McNaught

[ankiszon88]

Dorosłe Dzieci Alkoholików (DDA) - wstęp

Jak wspomniałam w pierwszym poście, zacznę od tych spraw, które mii dolegają. Oto wstęp do jednej z nich. Cierpię na tzw. najsmutniejsze zaburzenie świata, syndrom DDA. Nie jest to stricte choroba, a cały zespół cech osobowości i pancernych mechanizmów obronnych u osób wychowujących się w rodzinie z problemem alkoholowym. Zaburzenie w funkcjonowaniu jest rozumiane jako utrwalone, powtarzalne schematy funkcjonowania.

To wszystko przekłada się na nasze życie i zostaje z nami do końca. Dzieci z takich rodzin doświadczają w swoim życiu problemów związanych z funkcjonowaniem emocjonalnym, kontaktami interpersonalnymi. Od urodzenia doświadczamy przede wszystkim lęku (co u mnie doprowadziło do rozwoju zaburzeń lękowych). Towarzyszy nam poczucie izolacji, odmienności i osamotnienia. To jest pasmo bolesnych strat i rozczarowań związanych z zwykle pogarszającą się sytuacją rodziny, a także brakiem zainteresowani życiem dziecka bądź jego nadkontrolą. W takiej rodzinie dziecko jest narażone na frustrację z powodu naruszenia podstawowych życiowych potrzeb: bezpieczeństwa, akceptacji, poczucia bycia ważnym. 

Skutkiem tego jesteśmy bardzo często adaptacyjni, z uwagi na wiele trudności, które musieliśmy pokonać w młodszym wieku - jako dorośli z łatwością przystosowujemy się do różnorodnych warunków. Bywa to pomocne w radzeniu sobie w kryzysowych sytuacjach. Nie tracimy wtedy głowy, tylko spokojnie bierzemy się do działania - dzięki temu np. to ja uratowałam szwagrowi życie, gdy prawie odciął sobie dłoń i nie stałam wryta z przerażenia jak większość wokół. W razie wypadków czy katastrof pierwsi wiemy, co robić. Z uwagi na to, ze wychowaliśmy się w poczuciu nieustannego zagrożenia i braku stabilności, mamy w sobie pewien rodzaj nadkontroli. Jesteśmy zawsze czujni, wyczuwamy niebezpieczeństwo szybciej, niż inni. Jesteśmy bardzo dobrze zorganizowani, przygotowani na każde możliwe wydarzenie.

Serafinka <3

[ankiszon88]

Cechy osób DDA

Lęk przed utratą kontroli

Lęk przed uczuciami 

Lęk przed odrzuceniem i porzuceniem

Lęk przed sytuacjami konfliktowymi

Nadmiernie rozwinięte poczucie odpowiedzialności 

Poczucie winy towarzyszące obronie siebie 

Łatwość zaprzeczania 

Mylenie miłości z litością 

Skłonność do widzenia świata w czarno-białych barwach w sytuacjach dużego napięcia psychicznego 

Umiejętność przetrwania w trudnych sytuacjach

Łatwość wchodzenia z ludźmi w role powiernika i ratownika, co powoduje często podporzadkowanie się innym ludziom 

Nienaturalnie silna potrzeba akceptacji i bezpieczeństwa 

Trudności z zaufaniem lub zbyt łatwe ufanie innym

Ukrywanie uczuć i podatność na zranienie

Trudności w odróżnianiu tego, co normalne od tego, co nienormalne

Nadmierne poczucie lojalności

Trudności z podejmowaniem decyzji

Problemy z przeżywaniem radości 

Poczucie cierpienia, krzywdy 

Problemy ze stawianiem granic 

Perfekcjonizm

Poczucie niezasługiwania na miłość 

Czy Ty jesteś DDA? Może potrafisz przypisać sobie jeszcze jakąś cechę?

Serafinka <3

[ankiszon88]

O DDA - cz.2

Często kochamy "za bardzo". Dorastając nie otrzymywaliśmy wystarczająco miłości, uwagi i zrozumienia, więc w dorosłym życiu desperacko próbujemy nadrobić te braki. Oczekujemy od swojego partnera całkowitego zaangażowania. Mamy niejasne poczucie "normalności" - ja na terapii uczę się, czym jest dysfunkcja. Dochodzą do tego problemy z dotarciem do własnych uczuć, emocji, ponieważ w dzieciństwie nie wolno nam było czuć tego, co czujemy, widzieć tego, co widzimy, słyszeć tego, co słyszymy. Nauczyliśmy się więc zaprzeczać swoim zmysłom i emocjom, a w konsekwencji - straciliśmy do siebie zaufanie.

Serafinka <3

[ankiszon88]

Nikt mi nigdy nie udowodnił że coś znaczę.I raczej tego nie zrobi.

[ankiszon88]

chciałbym móc opowiedzieć komuś całą historię, dlaczego jestem jaki jestem

[ankiszon88]

Dokładnie tak jest

Umarłem w środku, ale na zewnątrz każdy myśli, że jest dobrze.

~Ten_z_Zepsutym_Sercem

[ankiszon88]

Cześć. Raczej nie mam lekkiego pióra, a profesjonalnie posługuję się jedynie ciszą, więc nie napiszę nic mądrego i budującego, ale chyba nadal mogę podzielić się ciepłem. Lubisz herbatę?

🍵<- ta tutaj jest dla ciebie

To tajna receptura z sekretnym składnikiem. Nie wiem, czy jest dobra, ale może przynajmniej będzie ci cieplej. Miłego wieczoru!

~ Dziwny Anonim

Dziękuję 😊