baby-mag - Tumblr blog

baby-mag · 4 months

Link

Τι είναι η εξέταση τρίπλεξ καρδιάς;

Το τρίπλεξ, δηλαδή το έγχρωμο υπερηχοκαρδιογράφημα, είναι μία διαγνωστική μέθοδος που έχει μεγάλη εφαρμογή στην καρδιολογία και στην παιδοκαρδιολογία.

Στηρίζεται στην αρχή εκπομπής ήχων υψηλής συχνότητας (πέρα από το ακουστικό φάσμα), υπερήχων, οι οποίοι αφού προσκρούσουν σε κάποια επιφάνεια, ανακλώνται, διερχόμενοι δε από πιεζοηλεκτρικό κρύσταλλο μετατρέπονται σε ηλεκτρικό κύμα και σχηματίζουν εικόνες.

Το τρίπλεξ καρδιάς, ξεκίνησε από την ασπρόμαυρη απεικόνιση της καρδιάς, στην συνέχεια κατέστη δυνατή η απεικόνιση της αιματικής ροής στα διάφορα μέρη της καρδιάς και μετά εξελίχθηκε στην έγχρωμη απεικόνιση της αιματικής ροής.

Το τρίπλεξ καρδιάς και τα παιδιά

Το τρίπλεξ είναι μία διαγνωστική εξέταση αξιόπιστη, ανώδυνη, ακίνδυνη και χωρίς ακτινοβολία. Ειδικά για τα παιδιά είναι μία εξέταση που την απολαμβάνουν αφού περάσει ο πρώτος φόβος για το άγνωστο. Δεδομένου ότι τα παιδιά σήμερα, είναι εξοικειωμένα με την τεχνολογία, η χρήση του ηχοβολέα – κάμερας και της οθόνης με τα χρώματα τους είναι προσιτή και νοιώθουν ασφαλείς.

Πώς γίνεται η εξέταση;

Το τρίπλεξ, γίνεται στο Ιατρείο με το παιδί ξαπλωμένο στο εξεταστικό κρεβάτι με τους γονείς του δίπλα. Μπορεί να ακούει παραμύθια, τραγούδια ή να βλέπει κάποιο αγαπημένο του video. O παιδοκαρδιολόγος, με τον ηχοβολέα – κάμερα τον «χαϊδεύει» στο στήθος αριστερά στο σημείο της καρδιάς, χωρίς να τον πονά καθόλου.

Η συνεργασία του παιδιού, εξαρτάται από την καλή προετοιμασία του από τους γονείς και κυρίως από την ικανότητα του παιδοκαρδιολόγου να δημιουργήσει φιλικές σχέσεις και σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί.

Η αξία της εξέτασης τρίπλεξ για τις παθήσεις καρδιάς στα παιδιά

Ως διαγνωστική μέθοδος μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες. Σήμερα με την εξέλιξη της τεχνολογίας μπορούμε να διαγνώσουμε σχεδόν όλες τις καρδιακές παθήσεις στον παιδικό πληθυσμό.

Καταρχάς ελέγχουμε την βασική ανατομία της καρδιάς και των μεγάλων αγγείων (αορτή και πνευμονική) στο παιδί, ώστε να γνωρίζουμε ότι έχουμε μια «φυσιολογική» καρδιά.

Παρακολουθούμε την ανάπτυξη της καρδιάς σε καθορισμένες ηλικίες καθώς και την λειτουργικότητα αυτής, ώστε να είναι το παιδί όσο το δυνατόν περισσότερο ασφαλές κατά τις αθλητικές του δραστηριότητες.

Όταν η κλινική εξέταση, η οποία πρέπει πάντα να προηγείται οποιασδήποτε άλλης εξέτασης, μας οδηγήσει σε διάγνωση κάποιας καρδιακής πάθησης, το τρίπλεξ είναι η εξέταση εκλογής, η οποία θα επιβεβαιώσει την κλινική μας διάγνωση.

Συγγενείς και επίκτητες καρδιοπάθειες μπορούμε να τις διαγνώσουμε με το τρίπλεξ. Στις βαλβιδοπάθειες μπορούμε να εκτιμήσουμε με ακρίβεια τον βαθμό στένωσης ή ανεπάρκειας. Η παρουσία περικαρδιακού υγρού στην περικαρδίτιδα καθώς και η παρουσία εκβλαστήσεων στην ενδοκαρδίτιδα (καρδιακές παθήσεις που οφείλονται σε λοιμώδη παράγοντα ή σε άλλα αίτια) διαγνώσκονται αρχικά και παρακολουθείται η εξέλιξή τους στην πορεία με το tripex.

Στα παιδιά που οι συγγενείς καρδιοπάθειες είναι περίπου 0,4%, και οι επίκτητες δεν είναι συχνές σε αντίθεση με τους ενηλίκους, η χρήση του τρίπλεξ περιορίζεται κυρίως στον προληπτικό – προαθλητικό έλεγχο που συνιστάται να γίνεται κατά την σχολική ηλικία και στην εφηβεία.

Υπάρχουν συγγενείς καρδιοπάθειες, χωρίς συμπτώματα ή κλινικά ευρήματα, μη σημαντικές, στις οποίες όμως απαγορεύεται η συμμετοχή σε ορισμένα αθλήματα. Η προληπτική εξέταση στ��ν σχολική ηλικία και κυρίως στην προεφηβεία, η οποία πρέπει να περιλαμβάνει και την διενέργεια τρίπλεξ, θα τις διαγνώσει και θα συσταθεί στο παιδί-έφηβο να αποφύγει την συγκεκριμένη αθλητική δραστηριότητα.

Στα παιδιά η καρδιά, όπως όλα τα όργανα αναπτύσσονται ανάλογα με την ηλικία .Το τρίπλεξ μας βοηθάει να παρακολουθούμε την καρδιακή ανάπτυξη ανώδυνα, αναίμακτα και με ασφάλεια, ιδιότητες ιδιαίτερα χρήσιμες και πολύτιμες για τα παιδιά μας.

Παϊλόπουλος Βασίλειος – Παιδίατρος/Παιδοκαρδιολόγος –

Όμιλος Ευρωκλινικής

0 notes

baby-mag · 4 months

Link

Περιεχόμενα:

Τι είναι η πρόπτωση μήτρας;

Στάδια πρόπτωσης μήτρας

Παράγοντες κινδύνου πρόπτωσης μήτρας και κόλπου

Πρόπτωση μήτρας συμπτώματα

Πρόπτωση μήτρας Διάγνωση

Πρόπτωση μήτρας Θεραπεία

Πρόπτωση μήτρας καινούργιες μέθοδοι αντιμετώπισης

Συχνές ερωτήσεις

Σχετικά Videos

Τι είναι η πρόπτωση μήτρας;

Πρόπτωση μήτρας και κόλπου ονομάζεται η σταδιακή κάθοδος του οργάνου της μήτρας ή/και τμημάτων του κόλπου με κατεύθυνση την έξοδο του κόλπου, όταν οι υποστηρικτικοί ιστοί (μύες και σύνδεσμοι) του πυελικού εδάφους χαλαρώνουν.

Κατά την πρόπτωση μπορεί να παρατηρείται υποχώρηση και καθοδική πορεία όχι μόνο της μήτρας αλλά και της ουροδόχου κύστης (κυστεοκήλη) ή του εντέρου (ορθοκήλη) προς την έξοδο του κόλπου.

Η πρόπτωση μήτρας είναι πιθανό να εμφανιστεί σε γυναίκες οποιασδήποτε ηλικίας, ωστόσο παρατηρείται συχνότερα μετά την εμμηνόπαυση.

Το πρόβλημα είναι πολύ συχνό, αφού υπολογίζεται πως το 35-50% των γυναικών μετά την εμμηνόπαυση θα παρουσιάσει κάποια στιγμή πρόπτωση μήτρας ή κόλπου

Την ίδια στιγμή πολλές ασθενείς διστάζουν να αναφέρουν το πρόβλημά τους στον γυναικολόγο τους, είτε διότι ντρέπονται, είτε επειδή δεν γνωρίζουν πως υπάρχει μόνιμη, ασφαλής και αποτελεσματική χειρουργική λύση στο πρόβλημα τους.

Όταν η πρόπτωση μήτρας είναι ήπια μπορεί να είναι ασυμπτωματική και να μην έχει καμία επίπτωση στη ζωή και την καθημερινότητα της γυναίκας.

Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως απαιτείται θεραπεία, αφού η πρόπτωση μπορεί να είναι μεγάλου βαθμού και να δημιουργεί έντονα συμπτώματα.

Στάδια πρόπτωσης μήτρας

Αναλόγως της έκτασης της πρόπτωσης και της εγγύτητας της μήτρας στην έξοδο του κόλπου ορίζονται 4 στάδια της πάθησης:

1ου βαθμού: Ο τράχηλος της μήτρας βρίσκεται στο άνω μισό του κόλπου.

2ου βαθμού: Ο τράχηλος της μήτρας φτάνει κοντά στην έξοδο του κόλπου.

3ου βαθμού: Τμήμα της μήτρας προβάλλει εκτός του κόλπου.

4ου βαθμού: Ολόκληρη η μήτρα βρίσκεται εκτός του κόλπου.

Ανάλογα ταξινομούμε την πρόπτωση της ουροδόχου κύστης και του εντέρου.

Παράγοντες κινδύνου πρόπτωσης μήτρας και κόλπου

Οι παράγοντες κινδύνου της πρόπτωσης μήτρας και κόλπου ποικίλλουν. Τα πιο κοινά και συχνά αίτια εμφάνισής της είναι τα εξής:

Πολυτοκία/ Τραυματικοί τοκετοί: Οι πολλαπλοί φυσιολογικοί τοκετοί, ο τραυματικός ή ο εργώδης τοκετός και ο τοκετός ενός νεογνού με αυξημένο βάρος μπορεί να προκαλέσουν τη χαλάρωση των συνδέσμων και μυών, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη συγκράτηση της μήτρας.

Χρόνια αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης: Για παράδειγμα λόγω δυσκοιλιότητας, παχυσαρκίας, χρόνιου και επίμονου βήχα ή άσθματος, εργασίας, η οποία απαιτεί άρση μεγάλου βάρους ή πολύωρη ορθοστασία.

Γήρανση: Μετά την εμμηνόπαυση παρατηρείται μείωση των επιπέδων των οιστρογόνων, τα οποία συμβάλλουν στην καλή λειτουργία μυών και συνδέσμων του πυελικού εδάφους, με αποτέλεσμα αυτοί να ατροφούν.

Πρόπτωση μήτρας συμπτώματα

Είναι βασικό να γνωρίζουμε, πως τα συμπτώματα της πρόπτωσης δεν σχετίζονται πάντα με τον βαθμό του προβλήματος.

Αυτό σημαίνει, πως υπάρχουν γυναίκες με μικρού βαθμού πρόπτωση, οι οποίες έχουν έντονες ενοχλήσεις και αντίστροφα γυναίκες με μεγάλη βαθμού πρόπτωση, οι οποίες δεν επηρεάζονται στην καθημερινότητά τους.

Συνοπτικά, τα κύρια συμπτώματα πρόπτωσης μήτρας και κόλπου είναι τα εξής:

Αίσθημα βάρους, πίεσης ή ξένου σώματος στην περιοχή της λεκάνης και του κόλπου.

Πυελικό/κοιλιακό άλγος: Άλγος, δυσφορία και ενοχλήσεις χαμηλά στην περιοχή της πυέλου, οι οποίες ενδέχεται να αντανακλούν και στην περιοχή της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

Προβλήματα με την ούρηση, όπως ακράτεια, κατακράτηση ούρων ή ουρολοιμώξεις όταν στον κόλπο προπίπτει και η ουροδόχος κύστη (κυστεοκήλη).

Προβλήματα με την αφόδευση, όπως δυσκοιλιότητα ή ατελής κένωση του εντέρου όταν στον κόλπο προπίπτει και το τελικό έντερο (ορθοκήλη).

Δυσπαρεύνια: δυσκολία ή πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή.

Πρόπτωση μήτρας Διάγνωση

Τα προβλήματα, τα οποία σχετίζονται με πρόπτωση πυελικών οργάνων αποτελούν αντικείμενο μιας υποεξειδίκευσης της γυναικολογίας, την ουρογυναικολογία.

Η εκτίμηση και αντιμετώπιση του προβλήματος από έναν ουρογυναικολόγο εξασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή διαγνωστική και θεραπευτική ακρίβεια εξαλείφοντας την πιθανότητα εσφαλμένης αντιμετώπισης ενός σύνθετου προβλήματος.

Η διάγνωση της πρόπτωσης της μήτρας γίνεται με τη βοήθεια λεπτομερούς κλινικής και υπερηχογραφικής γυναικολογικής εξέτασης στην περιοχή της πυέλου και κατόπιν λήψης πλήρους ιατρικού ιστορικού. Ο εξειδικευμένος γιατρός μπορεί μέσα σε λίγα λεπτά να να προσδιορίσει ακριβώς το πρόβλημα και να θέσει το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο.

Πρόπτωση μήτρας Θεραπεία

Η πρόπτωση μήτρας ανήκει στις παθήσεις που συνήθως επιδεινώνονται με το πέρασμα του χρόνου. Η ενδεδειγμένη θεραπεία της πάθησης μπορεί να είναι είτε συντηρητική, είτε χειρουργική.

Η θεραπεία της πρόπτωσης ενδείκνυται συνήθως σε γυναίκες που παρουσιάζουν συμπτώματα, ενώ για την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας συνυπολογίζονται παράγοντες, όπως:

Ηλικία της γυναίκας

Βαθμός πρόπτωσης της μήτρας

Επιθυμία για τεκνοποίηση

Συντηρητική θεραπεία πρόπτωσης μήτρας και κόλπου

Σε περιστατικά που παρουσιάζουν ελαφρά συμπτώματα και η πρόπτωση είναι μικρού βαθμού συνιστάται η συντηρητική αντιμετώπιση.

Η συντηρητική θεραπεία της πρόπτωσης περιλαμβάνει τα εξής:

Φυσικοθεραπεία του πυελικού εδάφους με ειδικές ασκήσεις ενίσχυσης των μυών και των συνδέσμων της περιοχής.

Απώλεια βάρους σε περίπτωση παχυσαρκίας

Αποφυγή ή εξάλειψη παραγόντων που αυξάνουν την ενδοκοιλιακή πίεση (ορθοστασία, άρση βάρους, χρόνιος βήχας κ.α.)

Τοπική θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης σε ασθενείς μετά την εμμηνόπαυση

Χειρουργική θεραπεία πρόπτωσης μήτρας και κόλπου

Σε περίπτωση προχωρημένου σταδίου πρόπτωσης η συντηρητική θεραπεία δεν αρκεί για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Σ’ αυτή την περίπτωση η λύση έγκειται στη χειρουργική επαναφορά της φυσιολογικής ανατομίας της περιοχής, η οποία εξασφαλίζει την σωστή λειτουργία των οργάνων αλλά και την απαλλαγή της ασθενούς από τα συμπτώματά της.

Η συντριπτική πλειοψηφία των χειρουργικών επεμβάσεων πρόπτωσης πραγματοποιείται στις μέρες μας ενδοσκοπικά ή διακολπικά. Με τον τρόπο αυτό ασφαλίζεται η μέγιστη αποτελεσματικότητα σε συνδυασμό με την ελάχιστη δυνατή επιβάρυνση της ασθενούς, η οποία επανέρχεται άμεσα στις δραστηριότητές της.

Το είδος επέμβασης που θα επιλέξει ο χειρουργός-γυναικολόγος θα εξαρτηθεί από τέσσερις βασικούς παράγοντες:

Το όργανο που προπίπτει (μήτρα, ουροδόχος κύστη, έντερο)

Τον βαθμό πρόπτωσης

Την επιθυμία της ασθενούς να τεκνοποιήσει

Τη συνολική κατάσταση υγείας της ασθενούς

Πιο συγκεκριμένα οι βασικές χειρουργικές επεμβάσεις πρόπτωσης είναι οι εξής:

Για την πρόπτωση μήτρας:

Λαπαροσκοπική ιεροπηξία ή κτενοπηξία (pectopexy) με χρήση μη απορροφήσιμου πλέγματος.

Κατά την επέμβαση αυτή χρησιμοποιούμε ένα μη απορροφήσιμο πλέγμα για να επαναφέρουμε τη σωστή ανατομία στην περιοχή.

Η μία άκρη του πλέγματος στερεώνεται στη μήτρα, στον τράχηλο της μήτρας (όταν προχωρούμε σε υφολική αφαίρεση μήτρας) ή στον κόλπο (όταν έχει αφαιρεθεί η μήτρα) και η άλλη άκρη σε έναν σταθερό σύνδεσμο της λεκάνης, ο οποίος συγκρατεί το πλέγμα.

Για την πρόπτωση του προσθίου τμήματος του κόλπου με την ουροδόχο κύστη (κυστεοκήλη):

Λαπαροσκοπική ή κολπική πρόσθια κολπορραφή.

Κατά την επέμβαση αυτή προκαλούμε ανόρθωση του προσθίου τοιχώματος του κόλπου, δημιουργώντας ένα καινούργιο υπόστρωμα, το οποίο κρατά τη θέση της την ουροδόχο κύστη.

Για την πρόπτωση του οπισθίου τμήματος του κόλπου με το έντερο (ορθοκήλη):

Λαπαροσκοπική ή κολπική οπίσθια κολπορραφή.

Κατά την επέμβαση αυτή προκαλούμε μία ανόρθωση του οπίσθιου τοιχώματος του κόλπου, δημιουργώντας ένα καινούργιο υπόστρωμα, το οποίο κρατά τη θέση του το έντερο.

Πρόπτωση μήτρας καινούργιες μέθοδοι αντιμετώπισης

Η λαπαροσκοπική κτενοπηξία (laparoscopic pectopexy) είναι η πιο σύγχρονη και ασφαλής τεχνική για τη λαπαροσκοπική ανόρθωση μήτρας, η οποία εφαρμόζεται και στη χώρα μας.

Η βασική διαφορά της λαπαροσκοπικής κτενοπηξίας από την κλασική μέθοδο (ιεροπηξία) συνίσταται στη στερέωση του πλέγματος σε μια περιοχή στα πλάγια τοιχώματα της λεκάνης (κτενιαίοι σύνδεσμοι), μακριά από αγγεία, νεύρα και το τελικό τμήμα του εντέρου.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εκμηδενίζεται ο κίνδυνος τραυματισμού αγγείων και νεύρων στην περιοχή στερέωσης του πλέγματος, ενώ δεν υπάρχει καμία πιθανότητα εμφάνισης ενοχλήσεων κατά την αφόδευση μετά την επέμβαση.

Τα κυριότερα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής κτενοπηξίας (pectopexy) περιλαμβάνουν:

Αποδεδειγμένη εξάλειψη της πιθανότητας χρόνιων μετεγχειρητικών πόνων

Εξάλειψη της πιθανότητας τραυματισμού αγγείων και νεύρων κατά τη διάρκεια της επέμβασης

Ασφαλής εφαρμογή σε παχύσαρκες ή υπέρβαρες γυναίκες

Πτώση μήτρας κόστος χειρουργείου

Το κόστος της θεραπείας της πρόπτωσης εξαρτάται κυρίως από τη μέθοδο αντιμετώπισης που θα επιλέξει ο θεράπων γιατρός σας καθώς επίσης και από την ποιότητα του μη απορροφήσιμου πλέγματος που θα χρησιμοποιηθεί (όταν αυτό είναι απαραίτητο).

Πριν υποβληθείτε στην προγραμματισμένη επέμβαση ζητήστε να ενημερωθείτε από τον γιατρό σας για τυχόν ειδικά ή μόνιμα υλικά, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν καθώς επίσης και για τις διαφορές στα κόστη και τις ιδιότητες των διαφόρων υλικών. Μην ξεχνάτε ότι σε περίπτωση χρήσης μόνιμων υλικών, αυτά θα παραμείνουν στο σώμα σας για πάντα.

Συχνές ερωτήσεις

1. Το πρόβλημα της πρόπτωσης μπορεί να το αντιμετωπίσει οποιοσδήποτε γυναικολόγος;

Το πρόβλημα της πρόπτωσης μήτρας και κόλπου αποτελεί αντικείμενο γυναικολόγων εξειδικευμένων σε παθήσεις του πυελικού εδάφους, οι οποίοι φέρουν τον τίτλο του ουρογυναικολόγου.

Η εξειδικευμένη αντιμετώπιση εξασφαλίζει μέγιστη διαγνωστική ακρίβεια και εκμηδενίζει την πιθανότητα άστοχων παρεμβάσεων, οι οποίες μπορεί να επιδεινώσουν το πρόβλημα.

2. Μπορώ να τεκνοποιήσω αν έχω πρόπτωση μήτρας;

Ναι, η πρόπτωση μήτρας δεν επηρεάζει τη γονιμότητα. Παρόλα αυτά μία εγκυμοσύνη μπορεί να επιδεινώσει τον βαθμό μιας υπάρχουσας πρόπτωσης.

Ο γιατρός θα σας υποδείξει τι πρέπει να προσέχετε κατά τη διάρκεια της κύησης προκειμένου να μειωθεί η πιθανότητα επιδείνωσης του προβλήματος.

3. Υπάρχει πιθανότητα αυτοΐασης της πρόπτωσης μήτρας;

Μόνο όταν αυτή βρίσκεται σε πολύ πρώιμο στάδιο και μέσω της συντηρητικής θεραπείας, την οποία περιγράψαμε παραπάνω.

4. Τι χρειάζεται να προσέχω μετά την επέμβαση;

Τρεις μέρες μετά την επέμβαση η ασθενής μπορεί να επανέλθει κανονικά στις καθημερινές της ασχολίες.

Ωστόσο για τους πρώτους 3 μήνες μετά από μία επέμβαση ανόρθωσης μήτρας ή τμήματος του κόλπου η ασθενής οφείλει να αποφύγει άρση βάρους άνω των 10 kg καθώς επίσης και οποιαδήποτε σημαντική σωματική καταπόνηση.

Για το ίδιο χρονικό διάστημα καλό θα ήταν να αποφευχθεί η σεξουαλική επαφή. Τα παραπάνω θα εξασφαλίσουν μία ομαλή περίοδο επούλωσης, η οποία θα εκμηδενίσει την πιθανότητα υποτροπής του προβλήματος στο μέλλον.

Σχετικά Videos

youtube

Ιωάννης Κ. Ράπτης

0 notes

baby-mag · 4 months

Link

Πώς γίνεται η λεύκανση;

Η λεύκανση, που είναι ίσως η πιο δημοφιλής οδοντιατρική διαδικασία, γίνεται με τη χρήση ειδικών σκευασμάτων υπεροξειδίου που απομακρύνουν λεκέδες και αποχρωματισμούς από τα φυσικά δόντια, οπότε φωτίζεται ο τόνος τους.

Η λεύκανση μπορεί να γίνει στο σπίτι με τη χρήση εξατομικευμένων ναρθήκων, στο ιατρείο με λέιζερ ή λάμπες LED ή με συνδυασμό των δύο μεθόδων. Το ποια μέθοδος θα ακολουθηθεί εξαρτάται από τις ανάγκες και το lifestyle του κάθε ασθενούς.

Μπορεί οποιοσδήποτε να κάνει λεύκανση;

Απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει σωστά η λεύκανση είναι να πραγματοποιηθεί σε υγιή στόματα, στα οποία δεν υπάρχουν προβλήματα ούλων, τερηδόνες ή ενεργές φλεγμονές. Γι’ αυτό και ιδανικά πρέπει να έχει προηγηθεί κλινικός έλεγχος και καθαρισμός.

Πώς πραγματοποιείται η λεύκανση στο σπίτι;

Μετά τη λήψη των αποτυπωμάτων, παραδίδονται στον ασθενή εξατομικευμένοι νάρθηκες, λευκαντικό και οδηγίες, ενώ λαμβάνονται αρχικές φωτογραφίες. Ο ασθενής εφαρμόζει τους νάρθηκες με το ειδικό λευκαντικό για τις ώρες και το χρονικό διάστημα που έχει ορίσει ο θεράπων ιατρός. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία, πραγματοποιείται επανεξέταση και λήψη τελικών φωτογραφιών. Τα πλεονεκτήματα αυτής της τεχνικής είναι ότι δεν προκαλεί σχεδόν καθόλου ευαισθησία, ενώ ο ασθενής μπορεί να την επαναλάβει οποιαδήποτε στιγμή χρειαστεί. Μειονεκτήματα είναι ο χρόνος που απαιτείται και το ότι πρέπει να αποφεύγεται η κατανάλωση τροφών και ποτών με χρωστικές κατά τη διάρκειά της.

Πώς πραγματοποιείται η λεύκανση στο ιατρείο;

Πραγματοποιείται με λέιζερ ή λάμπες LED. Αφού απομονωθούν τα ούλα, εφαρμόζεται λευκαντικό στην επιφάνεια των δοντιών, το οποίο κι ενεργοποιείται με το λέιζερ ή τη λάμπα LED. Με αυτόν τον τρόπο, μέσα σε μία μόλις ώρα ο ασθενής μπορεί να επιτύχει ένα όμορφα, λευκό χαμόγελο. Κύριο μειονέκτημα είναι η πιθανή ευαισθησία που εμφανίζεται το πρώτο 24ώρο. Ο συνδυασμός των δύο μεθόδων συνδυάζει τα θετικά των δύο μεθόδων.

Μπορούν όλα τα δόντια να υποστούν λεύκανση;

Η λεύκανση μπορεί να φωτίσει μόνο το χρώμα των φυσικών δοντιών, αλλά όχι των υπαρχουσών αποκαταστάσεων π.χ. γέφυρες και σφραγίσματα. Το χρώμα σταθεροποιείται συνήθως 10-15 μέρες μετά το πέρας της διαδικασίας και τότε είμαστε ασφαλείς να αλλάξουμε υπάρχοντα σφραγίσματα/ θήκες που δεν άλλαξαν χρώμα ή να προχωρήσουμε σε προσθετικές εργασίες.

Κωνσταντίνου Αλεξάνδρα MSc

Xειρουργός οδοντίατρος, MSc, ειδική στην Αισθητική Οδοντιατρική και στα Οδοντιατρικά Laser, με ιδιωτικό οδοντιατρείο στη Θεσσαλονίκη. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στον Τομέα της Αισθητικής Οδοντιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Νέα Υόρκης (NYU), το 2014, ενώ το 2018 της δόθηκε ο τίτλος του «Master of Science» στα Οδοντιατρικά Laser από το Πανεπιστήμιο του Άαχεν της Γερμανίας. Είναι επίσημος πάροχος του συστήματος ορθοδοντικής Invisalign (invisalign provider) και μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Κοσμητικής Οδοντιατρικής (AACD). Τέλος, είναι εκπαιδευμένη στην παροχή υαλουρονικού οξέος και στη βοτουλινική τοξίνη.

ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

#λεύκανση δοντιών

0 notes

baby-mag · 4 months

Link

Πολλές απο αυτές δηλώνουν οτι έχουν άγνοια και ελλιπή ενημέρωση σχετικά με γυναικολογικά θέματα πχ. από ποια ηλικία πρέπει να επισκέπτονται γυναικολόγο, αν είναι απαραίτητο το ετήσιο check up και ποια είναι τα συμπτώματα που πρέπει να τις οδηγήσουν άμεσα στο γιατρό.

Πρώτη επίσκεψη σε γυναικολόγο

Καλό είναι η πρώτη επίσκεψη στο γυναικολόγο να γίνεται λίγο πριν ή και αμέσως μετά την πρώτη περίοδο του κοριτσιού. Επίσης σημαντική είναι και η ενημέρωση του στην ηλικία 13-16 ετών, πριν απο την πρώτη σεξουαλική επαφή, σχετικά με θέματα αντισύλληψης, εμβολιασμού και προστασίας απο σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα.

Απαραίτητη και σημαντική είναι και η επίσκεψη σε γυναικολόγο μετά την πρώτη σεξουαλική επαφή ανεξαρτήτως από ποια ηλικία έγινε. Για τα κορίτσια που βρίσκονται σε παιδική ηλικια ή στην Εφηβεία καταλληλότερος είναι ο παιδογυναικολόγος, που έχει εμπειρία και ειδική εκπαίδευση για τα προβλήματα αυτών των ηλικιών.

Η πρώτη επίσκεψη στον γυναικολόγο είναι η ευκαιρία να λυθούν όλες οι απορίες της κοπέλας σχετικά με το σώμα της, τις αλλαγές που γίνονται σε αυτό και θέματα που θεωρεί ταμπού για συζήτηση με τη μητέρα της. Ο γυναικολόγος θα ενημερώσει την κοπέλα σχετικά με τον κύκλο της περιόδου, τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, τις προφυλάξεις, τους τρόπους αντισύλληψης κτλ. Επίσης θα γίνει η πρώτη γυναικολογική εξέταση για τυχόν προβλήματα στη μήτρα και τις ωοθήκες και όποια άλλη εξέταση κριθεί αναγκαία.

Συχνότητα επισκέψεων σε γυναικολόγο

Σε γενικές γραμμές αρκεί μια επίσκεψη το χρόνο για να γίνει ένα γενικό τσεκ απ, που περιλαμβάνει τεστ Παπ, καθώς κι εξέταση των γεννητικών οργάνων και του στήθους. Η γυναίκα πρέπει να θυμάται ότι, ειδικά στα γυναικολογικά θέματα, η πιο αποτελεσματική θεραπεία είναι η πρόληψη που σώζει χιλιάδες ζωές κάθε χρόνο.

Συμπτώματα που απαιτούν επίσκεψη σε γυναικολόγο

Η γυναίκα θα πρέπει να επικοινωνήσει με τον γυναικολόγο της αν δει τα παρακάτω συμπτώματα:

Διαταραχή του κύκλου της περιόδου (ροή και συχνότητα)

Αιμορραγία ενώ δεν υπάρχει περίοδος

Θετικό τεστ εγκυμοσύνης

Ενοχλήσεις στην ευαίσθητη περιοχή, κολπικά υγρά με άλλο χρώμα και οσμή ή ερεθισμός

Έντονος πόνος κατά την περίοδο

Δυσφορία και συχνοί πόνοι στην κοιλιά

Πόνος κατά την διάρκεια των σεξουαλικών επαφών

Η γυναίκα οποιασδήποτε ηλικίας θα πρέπει να παρατηρεί το σώμα της και να μην αξιολογεί τυχόν αλλαγές μόνη της. Ο μόνος κατάλληλος να αξιολογήσει τα προειδοποιητικά συμπτώματα είναι ο γυναικολόγος. Η γρήγορη αντιμετώπιση πριν το πρόβλημα χειροτερέψει, είναι ιδιαίτερα σημαντική.

Δρ. Παναγιώτης Χριστόπουλος MD, MSc, PhD, IFEPAG | Γυναικολόγος – Μαιευτήρας (Διδάκτωρ ιατρικής σχολής παν. Αθηνών)

Επ. Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Αθηνών, Ειδικός Γυναικολόγος Παίδων Εφήβων, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Συντονιστής Παιδογυναικολόγων Ευρώπης, Director European Association Paediatric–Adolescent Gynaecology. Είναι απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έλαβε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών ειδικότητα ως Μαιευτήρας – Γυναικολόγος. Κατέχει τίτλο Master από την Ιατρική Σχολή Αθηνών, με εξειδίκευση στη Γυναικολογική Ενδοκρινολογία. Είναι Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με γνωστικό αντικείμενο το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών. Μετεκπαιδεύτηκε στο Εξωτερικό στα Πανεπιστήμια: α) της Φλωρεντίας και β) του Λονδίνου (University College of London – UCL). Είναι πιστοποιημένος Παιδογυναικολόγος (IFEPAG, Part I and II), από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Παιδικής και Εφηβικής Γυναικολογίας (FIGIJ), μετά από εξετάσεις στ��ς οποίες έλαβε την πρώτη θέση!

ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

0 notes

baby-mag · 4 months

Text

Μελέτη που διεξήχθη στην Κίνα κατέδειξε ότι όταν οι μητέρες εκτίθενται σε εισπνεύσιμα μικροσωματίδια (PM2,5), με τη μορφή ατμοσφαιρικών ρύπων, κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, αυτό συνδέεται με χαμηλότερα αποτελέσματα νοημοσύνης στα παιδιά τους στην ηλικία των έξι ετών.

Η συσχέτιση αυτή ήταν πιο έντονη στα αγόρια, στα παιδιά που ασκούν λιγότερη φυσική δραστηριότητα σε εξωτερικούς χώρους και σε εκείνα που θήλαζαν για μικρότερη διάρκεια. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ecotoxicology and Environmental Safety.

Τα PM2.5, ή σωματίδια με διάμετρο 2,5 μικρομέτρων ή μικρότερη, αποτελούνται από μικροσκοπικά σωματίδια που αιωρούνται στον αέρα και μπορούν να εισπνευστούν στο αναπνευστικό σύστημα. Τα σωματίδια αυτά προέρχονται από διάφορες πηγές, όπως διεργασίες καύσης, εκπομπές οχημάτων, βιομηχανικές δραστηριότητες και φυσικά φαινόμενα όπως οι πυρκαγιές. Αποτελούν σημαντικό συστατικό της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Τα σωματίδια PM2.5 αποτελούνται από ένα μείγμα πάνω από 50 αναγνωρισμένων χημικών συστατικών, με τα πιο συνηθισμένα να είναι το αμμώνιο, τα θειικά, τα νιτρικά, ο οργανικός άνθρακας, η σκόνη εδάφους και ο μαύρος άνθρακας.

Λόγω του μικρού τους μεγέθους, τα σωματίδια PM2.5 μπορούν να παρακάμψουν τη φυσική άμυνα του οργανισμού και να διεισδύσουν βαθιά στους πνεύμονες, προκαλώντας ή επιδεινώνοντας δυνητικά αναπνευστικά και καρδιαγγειακά προβλήματα υγείας. Οι δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία από την έκθεση σε PM2.5 περιλαμβάνουν αναπνευστικά προβλήματα, καρδιακές παθήσεις, επιδείνωση του άσθματος και άλλες αναπνευστικές ή καρδιαγγειακές παθήσεις. Μελέτες έχουν δείξει ότι η προγεννητική έκθεση σε PM2.5, ιδίως σε μαύρο άνθρακα, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος του παιδιού αυξάνοντας το οξειδωτικό στρες και τη φλεγμονή.

Η Ξιαογουέι Σουν και οι συνεργάτες της είχαν ως στόχο να διερευνήσουν τη σχέση μεταξύ της προγεννητικής έκθεσης σε σωματίδια PM2.5 και των έξι κύριων συστατικών τους, και των επιπέδων νοημοσύνης των παιδιών στην ηλικία των έξι ετών. Εξέτασαν επίσης κατά πόσον η σχέση αυτή επηρεάζεται από παράγοντες όπως το φύλο του παιδιού, η διάρκεια του θηλασμού και το επίπεδο σωματικής δραστηριότητας. Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι τα υψηλότερα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας και οι μεγαλύτερες περίοδοι θηλασμού έχουν θετικές επιδράσεις στην ανάπτυξη του νευρικού συστήματος. Έτσι, οι ερευνητές υπέθεσαν ότι οι παράγοντες αυτοί μπορεί να τροποποιήσουν τις επιπτώσεις της έκθεσης σε PM2.5.

Οι συμμετέχοντες σε αυτή τη μελέτη ήταν μέρος της γεννητικής ομάδας της Σαγκάης-Μινχάνγκ, μιας διαχρονικής μελέτης που συνέλεξε πληροφορίες σχετικά με την προγεννητική έκθεση σε PM2.5 και τα κύρια συστατικά του. Η μελέτη περιελάμβανε 1292 έγκυες γυναίκες που επιλέχθηκαν κατά τη διάρκεια της πρώτης προγεννητικής εξέτασης μεταξύ της 12ης και 16ης εβδομάδας της εγκυμοσύνης στο Νοσοκομείο Υγείας Μητέρας και Παιδιού του Μινχάνγκ το 2012. Η πλειονότητα αυτών των γυναικών ζούσε στις συνοικίες Μινχάνγκ, Σονγκτζιάνγκ και Ξουχούι, σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από το νοσοκομείο. Γέννησαν 1225 μωρά.

Τα επίπεδα έκθεσης των συμμετεχουσών στα σωματίδια PM2.5 εκτιμήθηκαν με τη χρήση στατιστικής μοντελοποίησης που βασίστηκε σε δορυφορικές μετρήσεις του οπτικού βάθους του αερολύματος. Οι μετρήσεις αυτές υποδεικνύουν τη συγκέντρωση και την κατανομή των αερολυμάτων στην ατμόσφαιρα. Οι ερευνητές διασταύρωσαν τα δορυφορικά δεδομένα με πληροφορίες από 1000 επίγειους σταθμούς μέτρησης. Ωστόσο, ακριβή δεδομένα έκθεσης σε PM2.5 ήταν διαθέσιμα μόνο για τις μητέρες 512 παιδιών, οπότε οι τελικές αναλύσεις βασίστηκαν σε αυτά τα αποτελέσματα.

Για να συγκεντρώσουν στοιχεία για τις μητέρες και τα παιδιά τους, οι ερευνητές πραγματοποίησαν επισκέψεις στο σπίτι όταν τα παιδιά ήταν 6 μηνών και στη συνέχεια σε ηλικία 1, 4 και 6 ετών. Στην ηλικία των 6 ετών, τα παιδιά υποβλήθηκαν σε αξιολόγηση νοημοσύνης με τη χρήση της κλίμακας νοημοσύνης Wechsler για παιδιά, τέταρτη έκδοση (WISC-IV). Η αξιολόγηση αυτή παρείχε δείκτες αντιληπτικής σκέψης, λεκτικής κατανόησης και μια συνολική βαθμολογία νοημοσύνης. Επιπλέον, συλλέχθηκαν δεδομένα σχετικά με το ιατρικό ιστορικό των γονέων, τα δημογραφικά χαρακτηριστικά, τους παράγοντες του τρόπου ζωής, την πορεία της εγκυμοσύνης, τα επίπεδα υπαίθριας δραστηριότητας μετά το σχολείο και τη διάρκεια του θηλασμού.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά των οποίων οι μητέρες είχαν μικρότερη έκθεση σε σωματίδια PM2.5 κατά το πρώτο τρίμηνο έτειναν να σημειώνουν υψηλότερη βαθμολογία στην αντιληπτική λογική. Τα υψηλότερα επίπεδα έκθεσης των μητέρων σε σωματίδια αμμωνίου και θειικών αλάτων συσχετίστηκαν με χαμηλότερες συνολικές βαθμολογίες νοημοσύνης στα παιδιά τους. Ωστόσο, η έκθεση σε σωματίδια PM2.5 κατά το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης δεν παρουσίασε σημαντική συσχέτιση με τη νοημοσύνη των παιδιών.

Η ανάλυση των αποτελεσμάτων ανά φύλο αποκάλυψε ότι οι αρνητικές συσχετίσεις μεταξύ της έκθεσης της μητέρας σε σωματίδια PM2.5 και της νοημοσύνης των παιδιών παρατηρήθηκαν κυρίως στα αγόρια κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου. Για τα κορίτσια, οι συσχετίσεις ήταν αξιοσημείωτες με τη συνολική έκθεση σε PM2.5, αμμώνιο, νιτρικά, οργανικό άνθρακα και μαύρο άνθρακα κατά τη διάρκεια του τρίτου τριμήνου της εγκυμοσύνης των μητέρων.

“Η έκθεση σε PM2.5 και στα πέντε συστατικά του κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης συσχετίστηκε αντιστρόφως ανάλογα με το FSIQ [συνολική βαθμολογία νοημοσύνης] και τον PRI [δείκτης αντιληπτικής λογικής] σε παιδιά ηλικίας 6 ετών, και οι αρνητικές επιδράσεις ήταν πιο έντονες στα αγόρια. Η μεγαλύτερη σωματική δραστηριότητα και η μεγαλύτερη διάρκεια του θηλασμού μπορεί να μετριάσουν τις επιβλαβείς επιδράσεις της προγεννητικής έκθεσης σε PM2.5 και αρκετά από τα κύρια συστατικά του. Τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι η προγεννητική έκθεση στα PM2.5 και στα κύρια συστατικά τους μπορεί να διαταράξει τη γνωστική ανάπτυξη σε παιδιά ηλικίας 6 ετών”, κατέληξαν οι συγγραφείς της μελέτης.

Η μελέτη συμβάλλει σημαντικά στην επιστημονική γνώση σχετικά με τις επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην ανθρώπινη υγεία. Ωστόσο, έχει επίσης περιορισμούς που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Συγκεκριμένα, ορισμένοι συμμετέχοντες εγκατέλειψαν τη συμμετοχή τους κατά τη διάρκεια της μελέτης, με αποτέλεσμα το τελικό δείγμα να είναι κάπως πιο μορφωμένο από το αρχικό δείγμα. Επιπλέον, η αξιολόγηση της έκθεσης των μητέρων στα σωματίδια PM2.5 βασίστηκε στις συγκεντρώσεις στην κατοικία τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η έκθεση σε άλλες τοποθεσίες.

Η εργασία με τίτλο “Prenatal exposure to ambient PM2.5 and its chemical constituents and child intelligence quotient at 6 years of age” (Προγεννητική έκθεση στα PM2.5 και τα χημικά συστατικά της και το δείκτη νοημοσύνης του παιδιού στην ηλικία των 6 ετών), συντάχθηκε από τους Xiaowei Sun, Cong Liu, Honglei Ji, Weihua Li, Maohua Miao, Wei Yuan, Zhengwei Yuan, Hong Liang και Haidong Kan.

Από τον Vladimir Hedrih – Mental Health – PsyPost.Org

0 notes

baby-mag · 4 months

Link

Οι ελλείψεις σε βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία και αντιφλεγμονώδη μικροθρεπτικά συστατικά, σε συνδυασμό με την αντίσταση στην ινσουλίνη, δυσχεραίνουν την ικανότητα επούλωσης του οργανισμού, στους ασθενείς με αυτοάνοσο και επιδεινώνουν τη χρόνια φλεγμονή[1-3].

Ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές που δεν ανιχνεύονται εύκολα, περνούν απαρατήρητες για πολλά χρόνια και επηρεάζουν την ικανότητα διαχείρισης της φλεγμονής, ενώ παράλληλα επιδεινώνουν τους πόνους στις αρθρώσεις, τις μυϊκές κράμπες, τα επίπεδα ενέργειας, το σωματικό βάρος και τη διάθεση ασθενών με αυτοάνοσο νόσημα. Τα αυτοάνοσα είναι χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα χάνει την ικανότητα να αναγνωρίζει τα δικά του κύτταρα και επιτίθεται στα ίδια τα όργανα που πρέπει να προστατεύσει. Στην προσπάθεια το σώμα να διορθώσει τη βλάβη που προκαλεί το ανοσοποιητικό σύστημα, σε όργανα όπως το δέρμα, τα αγγεία, τα νεφρά και οι αρθρώσεις, προκαλείται φλεγμονή στους αντίστοιχους ιστούς. Όσο πιο μεγάλη η βλάβη σε έναν ιστό ή όργανο του σώματος, τόσο πιο έντονη και η διαδικασία επούλωσης. Στα αυτοάνοσα νοσήματα, η διαδικασία της φλεγμονής δεν ολοκληρώνεται επιτυχώς, παραμένει σε χρόνια βάση και επιδεινώνει τη βλάβη. Η σταδιακή καταστροφή του οργάνου που πλήττεται και η χρόνια φλεγμονή, επηρεάζουν τη λειτουργία του οργανισμού συνολικά και επιβαρύνουν σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής. Τα αυτοάνοσα είναι νοσήματα με σημαντικό μεταβολικό υπόβαθρο[1,4-27].

Ιατρικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής, στη διόρθωση των ελλείψεων και στη διατροφή, παίζουν κεντρικό ρόλο στην αντιμετώπιση της νόσου και της χρόνιας φλεγμονής. Ο εντοπισμός και η διόρθωση ελλείψεων και μεταβολικών διαταραχών, μειώνουν τις εξάρσεις της νόσου και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ασθενών.

Μικροθρεπτικά Συστατικά & Αυτοάνοσα Νοσήματα Μεγάλος αριθμός μικροθρεπτικών συστατικών είναι απαραίτητος για τη λειτουργία του ανοσοποιητικού και παίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση και στην ανάπτυξη της νόσου. Ελλείψεις σε βιταμίνες και μικροθρεπτικά συστατικά είναι κοινές σε ασθενείς με αυτοάνοσο. Ελλείψεις που συνδέονται με την ανάπτυξη και την πορεία της νόσου και την επιδείνωση της χρόνιας φλεγμονής είναι: 1. Ελλείψεις σε βιταμίνες: D, C, B1, B5, B6, ινοσιτόλης, A και Ε. Η χαμηλή πρόσληψη τους απορυθμίζει το ανοσοποιητικό σύστημα. Η επαρκής πρόσληψη των συγκεκριμένων βιταμινών είναι απαραίτητη για την ομαλή λειτουργία του ανοσοποιητικού και του ορμονικού συστήματος.

Οι βιταμίνες C και Ε έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Οι βιταμίνες Α, D και E έχουν αντικαρκινική δράση, έχουν ανοσορυθμιστική δράση και βοηθούν στην ομαλή λειτουργία του ορμονικού συστήματος. Οι βιταμίνες του συμπλέγμ��τος Β, καταστέλλουν τις προ-φλεγμονώδεις κυτοκίνες. Είναι απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία του ορμονικού συστήματος, του νευρικού συστήματος και για τη λειτουργία του ήπατος.

Ελλείψεις σε βιταμίνες συνδέονται με επιδείνωση της πορείας της νόσου, χαμηλά επίπεδα ενέργειας, δυσκολία στη διαχείριση του σωματικού βάρους και εναλλαγές στη διάθεση. 2. Μεταλλικών στοιχείων: ψευδάργυρου, σεληνίου, σιδήρου, μαγνησίου, καλίου, κασσίτερου, μαγγανίου, χρωμίου και χαλκού. Η χαμηλή πρόσληψη τους εμποδίζει τους μηχανισμούς επούλωσης και την επίλυση της φλεγμονής. Η έλλειψη πολλαπλών μεταλλικών στοιχείων επηρεάζει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού και του γαστρεντερικού συστήματος. Σε συνδυασμό με ελλείψεις σε βιταμίνες, οδηγούν σε αυξημένη ευαισθησία σε λοιμώξεις και επιδείνωση της αυτοανοσίας και των συμπτωμάτων της χρόνιας φλεγμονής, όπως κατακρατήσεις, μειωμένη πνευματική διαύγεια, δυσκοιλιότητα και εναλλαγές στη διάθεση. 3. Λιπαρών Οξέων: η αυξημένη πρόσληψη υψηλά επεξεργασμένων ωμέγα-6 και τρανς λιπαρών οξέων μαζί με την έλλειψη ωμέγα-3 λιπαρών, επιδεινώνουν την ικανότητα του οργανισμού να ελέγξει τη φλεγμονή και αυξάνουν τον κίνδυνο αθηρωμάτωσης. Η βελτίωση της σχέσης ωμέγα-6 προς ωμέγα-3 έχει ευεργετική δράση στην υγεία και στην πορεία της νόσου των ασθενών με αυτοάνοσα. Γιατί η Χορήγηση Μεμονωμένων Μικροθρεπτικών δεν είναι Αποτελεσματική Ο πρωταρχικός ρόλος των θρεπτικών συστατικών είναι η συμμετοχή τους στις χημικές αντιδράσεις που συμβαίνουν στον οργανισμό. Χιλιάδες χημικές αντιδράσεις συμβαίνουν ταυτόχρονα στο ανθρώπινο σώμα και η ομαλή διενέργεια τους εξαρτάται από την επαρκή παρουσία των απαραίτητων στοιχείων. Η δυσκολία στην επίτευξη κλινικά σημαντικού αποτελέσματος, έγκειται στο γεγονός ότι απαιτείται η επαρκής παρουσία όλωντων θρεπτικών συστατικών, την ίδια στιγμή[9,13]. Η χορήγηση μεμονωμένων βιταμινών, μεταλλικών στοιχείων σε διαφορετικές χρονικές περιόδους δεν επιφέρει ουσιαστική ή σταθερή βελτίωση της υγείας. Μεταβολικοί Παράγοντες που Προάγουν τη Χρόνια Φλεγμονή 1. Αντίσταση στην Ινσουλίνη: Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια μεταβολική διαταραχή που κρύβεται πίσω από τα περισσότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς με αυτοάνοσο νόσημα[1,6,15,17-22]. Πολλοί ασθενείς με αυτοάνοσο δε γνωρίζουν ότι τα χαμηλά επίπεδα ενέργειας, οι πόνοι στους μύες και στις αρθρώσεις, οι εναλλαγές στη διάθεση, οι διαταραχές στη λειτουργία του γαστρεντερικού, συνδέονται άμεσα με την αντίσταση στην ινσουλίνη. Η αντίσταση στην ινσουλίνη επηρεάζει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού, συνδέεται άμεσα με φλεγμονώδεις εξάρσεις των αυτοάνοσων νοσημάτων και επιδείνωση της πορείας της υγείας ασθενών με αυτοάνοσο. Προκύπτει όταν τα κύτταρα στον οργανισμό δεν ανταποκρίνονται στην ινσουλίνη. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που βοηθά στον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα. Φυσιολογικά η ινσουλίνη δίνει εντολή στα κύτταρα να προσλάβουν τη γλυκόζη που κυκλοφορεί στο αίμα. Τα κύτταρα μας, στη συνέχεια καίνε τη γλυκόζη και τη μετατρέπουν σε ενέργεια. Όταν υπάρχει αντίσταση στην ινσουλίνη, τα κύτταρα μας δεν ανταποκρίνονται στην εντολή της ινσουλίνης να μαζέψουν τη γλυκόζη από το αίμα. Έτσι το σώμα μας αναγκάζεται να αυξήσει την παραγωγή ινσουλίνης και αυτό οδηγεί στην αλλοίωση της φυσιολογικής λειτουργίας του οργανισμού. Φυσιολογικά το ανοσοποιητικό σύστημα αναγνωρίζει τους ιστούς και τα κύτταρα του ίδιου του οργανισμού, σε σχέση με ξένα στοιχεία. Ωστόσο, στα αυτοάνοσα νοσήματα, το ανοσοποιητικό χάνει την ικανότητα να αναγνωρίζει τους δικούς του ιστούς και κύτταρα, τους επιτίθεται και σταδιακά τα καταστρέφει. Η αντίσταση στην ινσουλίνη προάγει τη φλεγμονή και αυξάνει τα επίπεδα προ-φλεγμονωδών ουσιών, όπως οι κυτοκίνες. Η χρόνια φλεγμονή απορυθμίζει το ανοσοποιητικό σύστημα και μπορεί να το πυροδοτήσει ώστε να επιτεθεί σε υγιή κύτταρα και ιστούς. Διαταραχές στη λειτουργία της ινσουλίνης, απορυθμίζουν το ορμονικό σύστημα, αυξάνουν την εναπόθεση σπλαχνικού λίπους, ενισχύουν τις φλεγμονές, και αυξάνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης καρδιαγγειακού νοσήματος, καρκίνου και επιπρόσθετων αυτοάνοσων ασθενειών. Αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης εμποδίζουν την καύση λίπους, καθιστούν πρακτικά αδύνατη την απώλεια σωματικού βάρους, προκαλούν κόπωση, εναλλαγές στη διάθεση, λέπτυνση των μαλλιών, διάχυτους πόνους, μείωση της πνευματικής διαύγειας και διαταράσσουν τον ύπνο. 2. Διαταραχή της Μικροβιακής Χλωρίδας του Οργανισμού Το σύνολο των μικροοργανισμών που αποικίζουν το ανθρώπινο σώμα ονομάζεται μικροβίωμα ή μικροβιακή χλωρίδα. Διαταραχές στη μικροβιακή χλωρίδα επηρεάζουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού, του ορμονικού, του νευρικού συστήματος και του γαστρεντερικού[2,4,5,15]. Η σύσταση του μικροβιώματος συνδέεται με τη λειτουργία του ανοσοποιητικού και την εκδήλωση νόσου. Συχνά οι ασθενείς με αυτοάνοσο νόσημα έχουν γαστρεντερικές διαταραχές, όπως αργή πέψη, δυσκοιλιότητα, κοιλιακή διάταση και συμπτώματα από τη χοληδόχο κύστη με την ύπαρξη χολόλιθων. Ο ασθενής συχνά προσπαθεί να διορθώσει τα παραπάνω συμπτώματα με αλλαγές στη δίαιτα του, χωρίς ωστόσο να τα καταφέρνει.

3. Ικανότητα Διαχείρισης της Φλεγμονής Η επίλυση της φλεγμονής είναι μια ενεργή, εξαιρετικά συντονισμένη διαδικασία για την αναδόμηση των ιστών και την απομάκρυνση των νεκρών βακτηριδίων και κυττάρων. Στα αυτοάνοσα νοσήματα, η καταστροφή του οργάνου που πλήττεται από το ανοσοποιητικό και η αδυναμία επίλυσης της φλεγμονής που προκύπτει, οδηγεί σε χρόνια φλεγμονή και επιδείνωση της αυτοανοσίας. Η αδυναμία επούλωσης και η χρόνια φλεγμονή επιβαρύνουν την υγεία ασθενών με αυτοάνοσο και επιδεινώνουν την πορεία αυτών των νοσημάτων[2,18]. Συμπτώματα που συνδέονται με την ύπαρξη χρόνιας φλεγμονής μπορεί να είναι:

χαμηλός πυρετός κατά τις απογευματινές ώρες

οίδημα (κατακράτηση, πρήξιμο)

χρόνιος πόνος

αίσθημα εξάντλησης

κακή διάθεση (μελαγχολία, υπερένταση, εκνευρισμός)

έντονη πείνα

υπνηλία

διαταραχή του ύπνου

μειωμένη πνευματική διαύγεια

Η αποκατάσταση των ελλείψεων και των μεταβολικών διαταραχών που εμποδίζουν την επαναφορά του οργανισμού στη φυσιολογική του λειτουργία, είναι ζωτικής σημασίας για τη διαχείριση της φλεγμονής και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών. Σε διαφορετική περίπτωση η κατάσταση της υγείας των ασθενών επιδεινώνεται σταθερά. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα συμπτώματα που συνδέονται με τις παραπάνω ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές μπορούν να παραμένουν ακόμη και μετά τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής. Είναι ιδιαίτερα συχνό σε ασθενείς με αυτοάνοσο νόσημα τα αποτελέσματα των εξετάσεων που αφορούν τη νόσο να κυμαίνονται εντός των φυσιολογικών ορίων, ωστόσο οι ίδιοι να μην αισθάνονται καλά. Ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές που συνδέονται με τη δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, παραμένουν ανεξάρτητα από τη ρύθμιση των συμπτωμάτων με φαρμακευτική αγωγή και είναι δύσκολο να εντοπιστούν με κοινές εργαστηριακές εξετάσεις. Για την ουσιαστική βελτίωση της κλινικής εικόνας και της ποιότητας ζωής των ασθενών με αυτοάνοσο, η αντιμετώπιση της νόσου πρέπει να περιλαμβάνει, μαζί με τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής, τον εντοπισμό και τη διόρθωση των ελλείψεων και των μεταβολικών διαταραχών που τη συνοδεύουν. Ειδικές Εξετάσεις Καθορίζουν την Αντιμετώπιση της Χρόνιας Φλεγμονής στα Αυτοάνοσα Νοσήματα

Η διενέργεια ειδικών εξετάσεων επιτρέπει στους ασθενείς να εντοπίσουν τις ελλείψεις και τις μεταβολικές διαταραχές που πυροδοτούν και συντηρούν τη χρόνια φλεγμονή και σχετίζονται με την ανάπτυξη αυτοανοσίας. Οι εξετάσεις που διενεργούνται ονομάζονται μεταβολομικές αναλύσεις και απευθύνονται σε ασθενείς με αυτοάνοσο και χρόνιο νόσημα. Πρόκειται για μια κατηγορία εξειδικευμένων εξετάσεων που ανιχνεύουν περισσότερους από 80 δείκτες, που αφορούν[3,4,12,13,28]:

Σε ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών: ελλείψεις σε βιταμίνη D, βιταμίνη C, σελήνιο, ψευδάργυρο, αντιοξειδωτικά και ωμέγα-3 συνδέονται με επιδείνωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος, της εμφάνισης φλεγμονής και της κατάστασης της υγείας ασθενών με αυτοάνοσο.

Στην παραγωγή ενέργειας στα μιτοχόνδρια (οργανίδια όπου παράγεται ενέργεια στα κύτταρα): η μιτοχονδριακή δυσλειτουργία συνδέεται με κακή λειτουργία του ανοσοποιητικού και του ορμονικού συστήματος και ανάπτυξη αυτοανοσίας. Η μειωμένη απόδοση των μιτοχονδρίων, οδηγεί το ανοσοποιητικό σε υπερ-λειτουργία και σταδιακή έκπτωση της λειτουργίας του.

Σε δυσχέρεια στο μεταβολισμό των απλών ζαχάρων: κατανάλωση απλών ζαχάρων μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να μεταβολίσει ο κάθε οργανισμός, πυροδοτεί φλεγμονές και είναι σημαντικός δείκτης για την πορεία των αυτοάνοσων.

Στην αντίσταση στην ινσουλίνη: η ινσουλίνη λειτουργεί ως κατασταλτικός παράγοντας στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης διαταράσσουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού, επιδεινώνουν την αυτοανοσία και επιταχύνουν την καταστροφή των οργάνων που πλήττονται από το νόσημα.

Στο μεταβολισμό των νευροδιαβιβαστών: ουσίες όπως η ντοπαμίνη, η σεροτονίνη και η αδρεναλίνη μεταβιβάζουν μηνύματα μεταξύ των κυττάρων και ρυθμίζουν τη λειτουργία του νευρικού και ορμονικού συστήματος. Οι μεταβολομικές αναλύσεις παρέχουν ακριβή εικόνα για την έκκριση των συγκεκριμένων νευροδιαβιβαστών.

Στο μεταβολισμό των λιπαρών οξέων: η σχέση μεταξύ ωμέγα-3 και ωμέγα-6 λιπαρών είναι σημαντικός δείκτης για την ικανότητα του οργανισμού να διαχειρίζεται τις φλεγμονές, ενώ παράλληλα παίζουν κεντρικό ρόλο στη ρύθμιση της φυσιολογικής απόκρισης του ανοσοποιητικού συστήματος.

Στην κατάσταση της μικροβιακής χλωρίδας του οργανισμού: αλλοίωση του μικροβιώματος συνδέεται με επιδείνωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος και της ικανότητας του να ξεχωρίζει μεταξύ των δικών του ιστών και εξωγενών στοιχείων, όπως παθογόνα μικρόβια και ιοί.

Τα αποτελέσματα των εξετάσεων αξιολογούνται από την επιστημονική ομάδα της κλινικής μας, ώστε να διαμορφωθεί το θεραπευτικό πλάνο, που ταιριάζει στον κάθε ασθενή. Μέχρι και λίγα χρόνια πριν, η ακριβής καταγραφή των ελλείψεων σε κάθε άτομο ήταν ιδιαίτερα δύσκολη με τις κλασσικές μεθόδους μέτρησης. Έτσι η διόρθωση τους βασιζόταν σε γενικές οδηγίες. Τα τελευταία χρόνια, αυτή η ευαίσθητη μέθοδος μέτρησης, που ανιχνεύει μικρά μόρια στον οργανισμό, παρέχει ακριβή εικόνα για την κατάσταση της υγείας ενός ατόμου.

Ο εντοπισμός και η διόρθωση των ελλείψεων και των μεταβολικών διαταραχών που σχετίζονται με την ικανότητα του οργανισμού να διαχειρίζεται τη φλεγμονή:

Βελτιώνει την ποιότητα ζωής και έχουν σημαντικό θετικό αντίκτυπο στην καθημερινότητα του ασθενούς

Μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης επιπλοκών

Βελτιώνει την ανταπόκριση στη φαρμακευτική θεραπεία

Μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης άλλου αυτοάνοσου νοσήματος

Μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης καρδιαγγειακού νοσήματος και διαβήτη

Μειώνει το αίσθημα κόπωσης και ενισχύουν τα επίπεδα ενέργειας

Βελτιώνει το μεταβολισμό του σακχάρου και των λιπιδίων

Βελτιώνει την πορεία της νόσου

Συνήθως απαιτούνται 6-8 μήνες για την επίτευξη μιας σημαντικής αλλαγής, ένα έτος για να σταθεροποιηθεί ο οργανισμός σε ένα καλύτερο επίπεδο λειτουργίας και δύο χρόνια για την επίτευξη των βέλτιστων αποτελεσμάτων.

Μέσα από την κλινική μας εμπειρία έχουμε διαπιστώσει ότι η διόρθωση ελλείψεων του οργανισμού σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία και η αποκατάσταση των μεταβολικών διαταραχών, βελτιώνουν την ικανότητα του οργανισμού να διαχειρίζεται τη φλεγμονή, επιταχύνει τις διαδικασίες επούλωσης και μειώνει τη συμπτωματολογία όπως το αίσθημα πόνου, τη χρόνια κόπωση, τα χαμηλά επίπεδα ενέργειας. Σταδιακά οι ασθενείς βελτιώνουν την ποιότητα ζωής τους, και παρατηρούν μια σταθερή βελτίωση.

Βιβλιογραφικές Αναφορές:

Insulin Resistant Pathways are associated with Disease Activity in Rheumatoid Arthritis and are Subject to Disease Modification through Metabolic Reprogramming; A Potential Novel Therapeutic Approach,” Lorna Gallagher Sian Cregan Monika Biniecka, et al. Arthritis and Rheumatolology. Dec. 16, 2019.

Chronic Inflammation in the Context of Everyday Life: Dietary Changes as Mitigating Factors. Margină, D.; Ungurianu, A.; Purdel, C.; Tsoukalas, D.; Sarandi, E.; Thanasoula, M.; Tekos, F.; Mesnage, R.; Kouretas, D.; Tsatsakis, A. Int. J. Environ. Res. Public Health 2020, 17, 4135.

Targeted Metabolomic Analysis of Serum Fatty Acids for the Prediction of Autoimmune Diseases. Dimitris Tsoukalas, Vassileios Fragoulakis, Evangelia Sarandi et. al. Frontiers in Molecular Biosciences, Metabolomics, 2019.

Prediction of Autoimmune Diseases by Targeted Metabolomic Assay of Urinary Organic Acids. Dimitris Tsoukalas et al. Metabolites. 2020 Dec 8.

Gut Microbiota as a Trigger for Metabolic Inflammation in Obesity and Type 2 Diabeteσ. Torsten P. M. Scheithauer et al. Front. Immunol., 16 October 2020.

Insulin resistance per se drives early and reversible dysbiosis-mediated gut barrier impairment and bactericidal dysfunction Author links open overlay panelDalaleGueddouri et al. Molecular Metabolism, March 2022

Metabolic syndrome, autoimmunity and rheumatic diseases Gabriela Medina et al. Pharmacol Res . 2018

Hidden Hunger in the Developed World. Biesalski HK. The Road to Good Nutrition. Basel, Karger, 2013, pp 39–50 https://doi.org/10.1159/000355992

Low micronutrient intake may accelerate the degenerative diseases of aging through allocation of scarce micronutrients by triage. Bruce N. Ames. PNAS 2006. https://www.pnas.org/content/pnas/103/47/17589.full.pdf

Prolonging healthy aging: Longevity vitamins and proteins Bruce N. Ames PNAS October 23, 2018. https://www.pnas.org/content/115/43/10836

Dietary micronutrients in the wake of COVID-19: an appraisal of evidence with a focus on high-risk groups and preventative healthcare. McAuliffe S, Ray S, Fallon E, et al. BMJ Nutr Prev Heal 2020:bmjnph-2020-000100.

Non-communicable Diseases in the Era of Precision Medicine: An Overview of the Causing Factors and Prospects. Dimitris Tsoukalas et al. Bio#Futures. Springer, Cham. May 2021.

Micronutrient deficiencies in patients with COVID-19: how metabolomics can contribute to their prevention and replenishment. Dimitris Tsoukalas1,2 and Evangelia Sarandi2,3 BMJ Nutri Prev Heal. Nov. 2020; bmjnph-2020-000169

Dietary factors in rheumatic autoimmune diseases: a recipe for therapy? Shani Dahan, Yahel Segal1 and Yehuda Shoenfeld. NATURE REVIEWS | RHEUMATOLOGY. 13 Apr 2017.

Metabolic pressure and the breach of immunological self-tolerance Veronica De Rosa, Antonio La Cava & Giuseppe Matarese. 18 October 2017. Nature Immunology

The Autoimmune Connection. Essential Information for Women on Diagnosis, Treatment, and Getting On With Your Life Rita-Baron Faust, Jill P. Buyon. 2016 McGraw-Hill Education

Insulin Resistance in Chronic Diseas

The end of inflammation? New approach could treat dozens of diseases. National Geographic MARCH 4, 2022

Thyroid disease and the metabolic syndrome Mehran et al. urrent Opinion in Endocrinology & Diabetes and Obesity: October 2019 https://journals.lww.com/co-endocrinology/Abstract/2019/10000/Thyroid_disease_and_the_metabolic_syndrome.7.aspx

Introducing the thyroid gland as another victim of the insulin resistance syndrome. Jorge Rezzonico et al. Thyroid 2008. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18346005/

An update on psoriasis and metabolic syndrome: A meta-analysis of observational studies. Sanminder Singh, Paulina Young, April W. Armstrong; Published: July 18, 2017. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0181039

Psoriasis and insulin resistance: a review. Rhea Fitzgerald, Muriel Sadlier, Maureen Connolly and Anne Marie Tobin, Ireland. Christopher T. Ritchlin, M.D., M.P.H., Robert A. Colbert, M.D., Ph.D., and Dafna D. Gladman, M.D. N Engl J Med 2017; 376:957-970March 9, 2017DOI: 10.1056/NEJMra1505557.

Metabolic syndrome and systemic lupus erythematosus: the connection. Chi Chiu Mok. Expert Rev Clin Immunol . 2019 Jul

Healthy lifestyle habits for patients with systemic lupus erythematosus: A systemic review. Maria DoloresRodríguez HuertaBN et al. Seminars in Arthritis and Rheumatism February 2016.

Metabolomic profile of insulin resistance in patients with multiple sclerosis is associated to the severity of the disease Author links open overlay panelAlejandroRuiz-Argüelles et al. Multiple Sclerosis and Related Disorders. 2018 https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S2211034818302918

Metabolic syndrome, autoimmunity and rheumatic diseases. GabrielaMedina et. al. Pharmacological Research Volume, July 2018.

Metabolic syndrome and chronic diseases

Fathoming Metabolism. Harvard Magazine.

Επιμέλεια Κειμένου: Επιστημονική Ομάδα Metabolomic Medicine

Δρ. Δημήτρης Τσουκαλάς MD, PhD

Board Certified Family Physician – Scientific Director of the Metabolomic Medicine® Medical Group – President of European Institute of Molecular Medicine. – Associate Member of the World Academy of Sciences. Ο Δρ. Δημήτρης Τσουκαλάς, είναι ιατρός και επιστημονικός δ/ντης του ιατρικού ομίλου Metabolomic Medicine® με ιατρεία στη Αθήνα, Μιλάνο, Βενετία και τη Ζυρίχη. Είναι πρωτοπόρος στην πρόληψη και θεραπεία αυτοάνοσων και χρόνιων προβλημάτων υγείας όπως η θυρεοειδίτιδα Χασιμότο, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο διαβήτης, ο συστηματικός ερυθηματώσης λύκος, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η ψωρίαση, η νόσος του Crohn και η ελκώδης κολίτιδα, με την χρήση αναλύσεων μεταβολομικής.

ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

0 notes

baby-mag · 5 months

Text

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) εκτιμάται ότι επηρεάζει περίπου το 5% των παιδιών παγκοσμίως και το 2,5% των ενηλίκων.

Η διαταραχή αυτή εκδηλώνεται ως απροσεξία, υπερκινητικότητα, παρορμητικότητα και δυσκολία συγκέντρωσης και μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την ακαδημαϊκή και κοινωνική λειτουργικότητα ενός ατόμου.

Παρόλο που έχει αναγνωριστεί ότι η ΔΕΠΥ έχει γενετική βάση, τα συγκεκριμένα γονίδια που εμπλέκονται είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Ωστόσο, οι πρόσφατες εξελίξεις μας έχουν φέρει πιο κοντά στη διαλεύκανση αυτού του μυστηρίου.

Ισραηλινοί επιστήμονες εντόπισαν με επιτυχία ένα συγκεκριμένο γονίδιο, το CDH2, το οποίο φαίνεται να εμπλέκεται σημαντικά στην εξέλιξη της ΔΕΠΥ. Το γονίδιο CDH2 κωδικοποιεί την Ν-καντερίνη, μια πρωτεΐνη ζωτικής σημασίας για τη διευκόλυνση της δραστηριότητας και του σχηματισμού των εγκεφαλικών συνάψεων.

Μέσω της έρευνάς τους, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι μια μετάλλαξη στο CDH2 διαταράσσει αυτή τη δραστηριότητα, επηρεάζοντας τις μοριακές οδούς και τα επίπεδα ντοπαμίνης σε δύο συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη ΔΕΠΥ: τον κοιλιακό μέσο εγκέφαλο και τον προμετωπιαίο φλοιό.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Ben-Γκουριόν του Νεγκέβ και το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Σορόκα διεξήγαγαν τη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό Nature Communications.

Χρησιμοποιώντας την τεχνολογία CRISPR, η ομάδα εισήγαγε μια συγκεκριμένη μετάλλαξη σε αντίστοιχα γονίδια ποντικών, με αποτέλεσμα κληρονομική υπερκινητικότητα. Τα ποντίκια παρουσίασαν συμπτώματα ΔΕΠΥ σε 15 διαφορετικά τεστ συμπεριφοράς, καθιερώνοντάς τα ως αξιόπιστο μοντέλο για τη διερεύνηση της διαταραχής.

“Το εύρημα αυτό αποτελεί σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην κατανόηση της γενετικής βάσης της ΔΕΠΥ”, δήλωσε ο καθηγητής Οχάντ Μπερκ, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης. “Εκτός από την επιστημονική σημασία της εύρεσης μιας σαφούς οριοθέτησης μιας νέας γενετικής βάσης και μοριακών μονοπατιών για τη ΔΕΠΥ, τόσο τα μεταλλαγμένα ανθρώπινα κύτταρα όσο και το στέλεχος ποντικού που φέρει την ανθρώπινη μετάλλαξη μπορούν να χρησιμεύσουν ως ένα αποτελεσματικό σύστημα-μοντέλο για την ανακάλυψη νέων φαρμάκων για τη ΔΕΠΥ”.

Photo: Το κανονικό γονίδιο CDH2 και το γονίδιο σε μεταλλαγμένη μορφή, όπως βρέθηκε στην ισραηλινή οικογένεια που αποτέλεσε αντικείμενο της μελέτης του Πανεπιστημίου Μπεν Γκουριόν και στα ποντίκια που εκτράφηκαν στη συνέχεια. (ΠΙΣΤΩΣΗ: Πανεπιστήμιο Ben Gurion)

Η μελέτη θα μπορούσε να έχει σημαντικές συνέπειες για τη θεραπεία και τη διαχείριση της ΔΕΠΥ. Ενώ η διαταραχή αντιμετωπίζεται συνήθως με φαρμακευτική αγωγή, όπως διεγερτικά και μη διεγερτικά, αυτά μπορεί να έχουν σημαντικές παρενέργειες, όπως μειωμένη όρεξη, αϋπνία και διακυμάνσεις της διάθεσης. Η ανακάλυψη του CDH2 ως βασικού γονιδίου που εμπλέκεται στη ΔΕΠΥ θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη πιο στοχευμένων και αποτελεσματικών θεραπειών.

Περαιτέρω μελέτες έχουν ήδη ξεκινήσει από την ομάδα Μπερκ στο Εθνικό Ινστιτούτο Βιοτεχνολογίας του BGU στο Νεγκέβ (NIBN), με σκοπό τη διερεύνηση των μοριακών μονοπατιών που εμπλέκονται στη ΔΕΠΥ και την ανάπτυξη νέων θεραπειών με βάση αυτή τη γνώση.

Photo: Ο καθηγητής Ωχάντ Μπερκ (αριστερά) και ο φοιτητής του Ντάνιελ Χαλπερίν (ΠΙΣΤΩΣΗ: Πανεπιστήμιο Μπεν Γκουριόν)

Η ομάδα εργάζεται επίσης για τον εντοπισμό άλλων γονιδίων που εμπλέκονται στη ΔΕΠΥ και για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν να αλληλεπιδράσουν με τη γενετική προδιάθεση και να επηρεάσουν την ανάπτυξη της διαταραχής.

Ενώ η ανακάλυψη του CDH2 ως γονιδίου-κλειδί που εμπλέκεται στη ΔΕΠΥ αποτελεί σημαντική ανακάλυψη, είναι απίθανο να είναι το μόνο γονίδιο που εμπλέκεται. Η ΔΕΠΥ είναι μια σύνθετη διαταραχή που πιθανώς έχει πολλαπλές γενετικές και περιβαλλοντικές αιτίες και θα χρειαστούν περαιτέρω έρευνες για την πλήρη κατανόηση της ανάπτυξης και της εξέλιξής της.

Photo: Δομική ανάλυση και διαταραγμένη διάσπαση μεταλλαγμένων πεπτιδίων CDH2. Μοντελοποίηση πρωτεϊνών in silico. Η αναπαράσταση των εξωκυττάριων περιοχών της N-κανθερίνης με ταινίες επιτρέπει την αξιολόγηση της θέσης της αναγνωρισμένης μετάλλαξης. Κόκκινο, προ-περιοχή- πράσινο, εξωκυτταρικές περιοχές καδχερίνης (CADs 1-5)- μπλε, μη δομημένος σύνδεσμος. (ΠΙΣΤΩΣΗ: Nature Communications)

Η μελέτη αυτή αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην κατανόηση της διαταραχής και της υποκείμενης βιολογίας της.

Συμπτώματα της ΔΕΠΥ

Ορισμένα άτομα με ΔΕΠΥ έχουν λιγότερα συμπτώματα καθώς μεγαλώνουν, αλλά ορισμένοι ενήλικες εξακολουθούν να έχουν σημαντικά συμπτώματα που παρεμβαίνουν στην καθημερινή λειτουργία, σύμφωνα με την Mayo Clinic. Στους ενήλικες, τα κύρια χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ μπορεί να περιλαμβάνουν δυσκολία στην προσοχή, παρορμητικότητα και ανησυχία. Τα συμπτώματα μπορεί να κυμαίνονται από ήπια έως σοβαρά.

Πολλοί ενήλικες με ΔΕΠΥ δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν από ΔΕΠΥ – απλώς γνωρίζουν ότι οι καθημερινές εργασίες μπορεί να αποτελούν πρόκληση. Οι ενήλικες με ΔΕΠΥ μπορεί να δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν και να θέσουν προτεραιότητες, με αποτέλεσμα να χάνονται προθεσμίες και να ξεχνιούνται συναντήσεις ή κοινωνικά σχέδια. Η αδυναμία ελέγχου των παρορμήσεων μπορεί να κυμαίνεται από την ανυπομονησία κατά την αναμονή στην ουρά ή την οδήγηση στην κίνηση μέχρι τις εναλλαγές της διάθεσης και τα ξεσπάσματα θυμού.

Τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ ενηλίκων μπορεί να περιλαμβάνουν:

Παρορμητικότητα

Αποδιοργάνωση και προβλήματα ιεράρχησης προτεραιοτήτων

Κακές δεξιότητες διαχείρισης του χρόνου

Προβλήματα εστίασης σε μια εργασία

Προβλήματα στην πολυπραγμοσύνη

Υπερβολική δραστηριότητα ή ανησυχία

Κακός προγραμματισμός

Χαμηλή ανοχή στην απογοήτευση

Συχνές εναλλαγές της διάθεσης

Προβλήματα παρακολούθησης και ολοκλήρωσης εργασιών

Έντονη ιδιοσυγκρασία

Προβλήματα στην αντιμετώπιση του στρες

Τι είναι τυπική συμπεριφορά και τι ΔΕΠΥ;

Περαιτέρω από την Mayo Clinic, σχεδόν όλοι έχουν κάποια συμπτώματα παρόμοια με τη ΔΕΠΥ σε κάποια στιγμή της ζωής τους. Εάν οι δυσκολίες σας είναι πρόσφατες ή εμφανίστηκαν μόνο περιστασιακά στο παρελθόν, πιθανότατα δεν έχετε ΔΕΠΥ. Η ΔΕΠΥ διαγιγνώσκεται μόνο όταν τα συμπτώματα είναι αρκετά σοβαρά ώστε να προκαλούν συνεχή προβλήματα σε περισσότερους από έναν τομείς της ζωής σας. Αυτά τα επίμονα και ενοχλητικά συμπτώματα μπορούν να εντοπιστούν από την πρώιμη παιδική ηλικία.

Η διάγνωση της ΔΕΠΥ στους ενήλικες μπορεί να είναι δύσκολη επειδή ορισμένα συμπτώματα της ΔΕΠΥ είναι παρόμοια με εκείνα που προκαλούνται από άλλες καταστάσεις, όπως το άγχος ή οι διαταραχές της διάθεσης. Και πολλοί ενήλικες με ΔΕΠΥ έχουν επίσης τουλάχιστον μία άλλη πάθηση ψυχικής υγείας, όπως κατάθλιψη ή άγχος.

Σημείωση: Τα παραπάνω παρέχονται από την εφημερίδα The Brighter Side of News. Το περιεχόμενο μπορεί να υποστεί επεξεργασία για λόγους ύφους και έκτασης.

thebrighterside.news

Source: baby-magazino.infoΠρωτοποριακή μελέτη εντόπισε την αιτία της ΔΕΠΥ – Baby, kid & Family (baby-magazino.info)

#πρωτοποριακή μελέτη #Ειδική αγωγή #Παιδί #Επιστήμη #Έρευνα #ΔΕΠΥ #ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

0 notes

baby-mag · 5 months

Link

Πολλοί ιδιοκτήτες γάτας έχουν παραπονεθεί για τις τρομερές νυχιές και τα δαγκώματα που ήρθαν από το πουθενά. Είναι ο λόγος που μπορείτε να εντοπίσετε έναν ιδιοκτήτη γάτας απλά κοιτάζοντας τα χέρια του.

Είναι δύσκολο να καταλάβετε τι σκέφτεται μια γάτα τις περισσότερες φορές. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα γδαρμένο χέρι ή άλλο μέρος του σώματος. Ακόμα και οι πιο τρυφερές, παιχνιδιάρικες στιγμές μεταξύ γατών και ανθρώπων μπορεί να μετατραπούν σε κάτι άλλο.

Η όλη κατάσταση έχει αφήσει εμάς τους ανθρώπους να αναρωτιόμαστε γιατί ακριβώς οι γάτες κάνουν αυτό που κάνουν. Μεταξύ αυτών των πραγμάτων είναι και το φαινομενικά απρόβλεπτο ένστικτο να απλώνουν το χέρι τους και να το αρπάζουν με τις πατούσες τους. Τα νύχια σκάβουν βαθιά. Σας παρασύρουν ακόμη και προς τα πρόθυμα δόντια τους, με τρόπο τρομακτικό, μερικές φορές.

Όπως τα περισσότερα πράγματα που σχετίζονται με τις γάτες, η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους οι γάτες απλώνουν τα νύχια τους στα χέρια μας. Ας εξετάσουμε αυτή την πολύ φυσική αλλά μερικές φορές εκνευριστική συμπεριφορά της ��άτας.

Γιατί η γάτα μου πιάνει το χέρι μου και με δαγκώνει; 7 λόγοι

Οι γάτες αρπάζουν με τις πατούσες και τα νύχια τους καθαρά ενστικτωδώς και όλες οι γάτες το κάνουν. Το κάνουν επίσης για μια σειρά από εντελώς διαφορετικούς λόγους, επειδή νιώθουν αγωνία ή απλά επειδή θέλουν να παίξουν, επειδή θέλουν να κυνηγήσουν ή επειδή είναι απλά περίεργες. Ας ρίξουμε μια ματιά σε ορισμένους από αυτούς τους λόγους, με κάποιες πληροφορίες σχετικά με το τι πυροδοτεί τη συμπεριφορά και πώς να προσπαθήσετε να αποφύγετε να σας βλάψει.

1. Love Bites

Κατ’ αρχάς, ας βεβαιωθούμε ότι δεν συγχέουμε αυτά τα απαλά δαγκώματα με πιο σοβαρές επιθέσεις ή τυχαία τσιμπήματα. Οι γάτες είναι στοργικά όντα, και μερικές προσφέρουν μικρά τσιμπήματα και δαγκώματα που στην πραγματικότητα έχουν σκοπό να δείξουν ότι προσπαθούν να σας πουν κάτι με ήπιο τρόπο.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι γάτες που σας εμπιστεύονται θα επιλέξουν να μην ξύνουν ή δαγκώνουν με επιθετικό τρόπο. Αλλά αυτά τα μικρά προειδοποιητικά δαγκώματα μπορεί κάλλιστα να σας λένε να μην κάνετε κάτι. Η υπερδιέγερση (βλ. παρακάτω) ή η ευαισθησία μπορεί να είναι δυσάρεστη, οπότε μια γάτα θα πει… “Εντάξει, περίμενε τώρα και θα δεις!”.

Αυτά τα δαγκώματα δεν σκίζουν το δέρμα και σαφώς δεν έχουν σκοπό να το κάνουν. Μερικές φορές συνοδεύονται και από γλειψίματα. Μπορούν να διακριθούν πολύ καθαρά από τα πιο σοβαρά αρπάγματα και δαγκώματα.

2. Μπορεί να προκαλείτε κατά λάθος πόνο

Ας ξεκινήσουμε με έναν από τους πιο επώδυνους πιθανούς λόγους για τους οποίους μια γάτα πιάνει το χέρι σας. Εάν τυχαίνει να πιάνετε ή να χαϊδεύετε τη γάτα σας, μπορεί να αντιδράσει με αμυντικό τρόπο. Ειδικά αν μπορεί να είναι πληγωμένη ή να φέρει κάποια πάθηση που μπορεί να μην γνωρίζετε.

Οι γάτες μπορεί να έχουν πάνω τους μια γρατζουνιά ή έναν άλλο τραυματισμό που μπορεί να μην γνωρίζετε. Όταν τις χαϊδεύετε ή τις γρατζουνάτε, μπορεί ακούσια να τους προκαλέσετε πόνο, οπότε σίγουρα θα γρατζουνίσουν ή θα δαγκώσουν. Στην πραγματικότητα μπορεί επίσης να είστε εσείς η αιτία του τραυματισμού, ίσως τραβώντας κατά λάθος κάποια τρίχα ή ξύνοντας το δέρμα τους με το νύχι σας.

Οι άνθρωποι τείνουν να θέλουν να ζητήσουν συγγνώμη σηκώνοντας ή χαϊδεύοντας τη γάτα, αλλά αυτές μπορεί να μην το ερμηνεύουν με τον ίδιο τρόπο. Ως αποτέλεσμα, πιθανότατα θα προσπαθήσουν να σας κάνουν να σταματήσετε να κάνετε αυτό που κάνετε.

Οι ιδιοκτήτες που τις περιποιούνται θα πρέπει επίσης να είναι προσεκτικοί, ειδικά με γάτες με μακριά τρίχα. Καθώς το τρίχωμα γίνεται απαλό, το βούρτσισμα μπορεί να είναι επώδυνο για τη γάτα σας.

Στις ηλικιωμένες γάτες, η πιθανότητα αρθρίτιδας ή παρόμοιας εκφυλιστικής νόσου μπορεί να προκαλεί πόνο όταν τις αγγίζετε. Εάν το πιάσιμο συνοδεύεται από θυμωμένη συμπεριφορά, συριγμό ή δάγκωμα, τότε σταματήστε. Προσπαθήστε να καταγράψετε τον λόγο και αν μπορεί να οφείλεται σε δυσφορία ή πόνο.

3. Μπορεί να είστε παρατηρητές της Δύναμης της Γάτας!

πιστεύουν ότι οι γάτες περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους κοιμώμενες. Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια. Αλλά μερικές φορές, η γάτα σας παίρνει μια έκρηξη αδρεναλίνης, ή για την ακρίβεια, μια ενεργειακή ώθηση. Και όταν συμβαίνει αυτό, τα χέρια σας είναι ελεύθερο παιχνίδι, ειδικά αν οι γάτες σας δεν έχουν εκπαιδευτεί διαφορετικά.

Όταν η γάτα σας βρίσκεται σε αυτή την τυχαία ενεργητική διάθεση, μπορεί απλώς να τρέξει και να σας αρπάξει. Τις περισσότερες φορές, θα απελευθερωθεί γρήγορα και θα φύγει ξανά τρέχοντας. Φαίνεται ότι αυτό είναι περισσότερο ένα σενάριο κυνηγιού και σύλληψης παρά μια αποστολή θανάτωσης και καταστροφής.

4. Σας ζητάει να παίξετε

Περνάμε σε έναν πολύ πιο διασκεδαστικό λόγο για το πιάσιμο και το δάγκωμα (αν και όχι λιγότερο επώδυνο). Όταν οι γάτες παίζουν, χρησιμοποιούν τις πατούσες και το στόμα τους. Μερικές φορές, η γάτα σας προσπαθεί απλώς να διασκεδάσει. Η γάτα σας δεν καταλαβαίνει απαραίτητα ότι το ξύσιμο και το δάγκωμα είναι επώδυνο για εσάς.

Μια νεαρή γάτα μπορεί να το κάνει αυτό περισσότερο από μια μεγαλύτερη. Η δράση αυτή είναι λίγο πολύ ο τρόπος με τον οποίο μαθαίνει να κυνηγάει και να σκοτώνει. Πείτε το “εξάσκηση”. Το πιάσιμο παρατηρείται συχνά σε συνδυασμό με μια δράση δαγκώματος και στη συνέχεια κλωτσάει με τα πίσω πόδια της, τα οποία είναι επίσης πολύ ικανά για ξύσιμο.

Μια γάτα μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά με αυτόν τον τρόπο και θα πρέπει να είστε προσεκτικοί αν η γάτα σας παρουσιάζει συχνά αυτή τη συμπεριφορά. Ευτυχώς, μπορείτε τελικά να εκπαιδεύσετε τη γάτα σας να σταματήσει αυτή την ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Η δυσκολία έγκειται στο να προσπαθείτε να ενθαρρύνετε τη γάτα σας όταν γλείφει το χέρι σας αντ’ αυτού.

Ένας από τους τρόπους που συνιστούν οι ειδικοί είναι να περιορίσετε τον χρόνο παιχνιδιού και να ενεργείτε ανάλογα όταν αυτός τελειώνει. Για παράδειγμα, θα πρέπει να παίζετε με τη γάτα σας μέχρι 40 λεπτά την ημέρα. Αλλά χωρίστε το σε δεκάλεπτες ενότητες και στη συνέχεια σταματήστε και απομακρυνθείτε. Θα μάθουν ότι υπάρχουν στιγμές για να παίξουν και στιγμές για να σταματήσουν.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι σκυθρωπές και να μελαγχολούν. Παρέχετε πολλά δικά τους παιχνίδια για γάτες με τα οποία μπορούν να ασχοληθούν χωρίς εσάς. Τα ποντίκια με γεύση Catnip είναι ιδανικά για αυτό το σκοπό. Τα μαλακά παιχνίδια που μπορούν να δαγκώσουν θα φροντίσουν για το ένστικτο να δαγκώνουν, να σκοτώνουν και να γρατζουνάνε.

5. Νομίζουν ότι ήθελες να παίξεις

Μερικές φορές μια γάτα απλά μπερδεύει το περιστασιακό περαστικό σας χάιδεμα με ένα ραντεβού για παιχνίδι. Πριν το καταλάβετε, βρίσκεστε σε νυχοπόλεμο. Αυτό σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τον προηγούμενο λόγο που αναφέρθηκε, αλλά αξίζει να γνωρίζετε ότι μερικές φορές είστε εσείς άθελά σας ο καταλύτης για τη συμπεριφορά αυτή.

Οι νεαρές γάτες μπορεί να είναι επίμονες όταν προσπαθούν να συνεχίσουν, αλλά σε αυτή την περίπτωση είναι καλύτερο απλά να απομακρυνθείτε και να τις αγνοήσετε.

Οι γάτες ευδοκιμούν στην προσοχή και όταν απομακρύνεστε ή αγνοείτε την κακή συμπεριφορά τους, αρχίζουν να μαθαίνουν ότι αν κάνουν ορισμένα πράγματα δεν θα πάρουν αυτό που θέλουν. Από ορισμένες απόψεις, πρόκειται για μια μάχη θέλησης, αλλά αυτή είναι η φύση των γατών.

Το να φωνάζετε ή να συμπεριφέρεστε επιθετικά σε μια γάτα δεν είναι χρήσιμο, καθώς ακόμη και η αρνητική προσοχή είναι προσοχή και μπορεί να προκαλέσει άγχος και αγωνία στη γάτα σας. Αυτό μπορεί, με τη σειρά του, να ευνοήσει ακόμη πιο προβληματική συμπεριφορά.

Αποφύγετε να παίζετε με τα χέρια σας ως παιχνίδια μάσησης και γρατζουνίσματος

Αν και είναι διασκεδαστικό και αξιολάτρευτο να αφήνετε το νεαρό γατάκι σας να παίζει και να γρατζουνάει τα χέρια σας, ακόμα και να δαγκώνει τα δάχτυλά σας, προσπαθήστε να θυμάστε ότι αυτό διδάσκει ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Θα μάθουν να θεωρούν τα χέρια ως αντικείμενα παιχνιδιού. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ζημιά σε εσάς καθώς μεγαλώνουν και γίνονται καλύτερα στο να γρατζουνάνε. Ακόμη χειρότερα, καλοπροαίρετοι επισκέπτες μπορεί να πέσουν θύματα της αθώας επιθυμίας της γάτας σας να παίξει.

Όπως και ο περιορισμένος χρόνος για παιχνίδι κάθε μέρα, είναι καλύτερο να μην ενθαρρύνετε το δάγκωμα των χεριών σας πάρα πολύ, ακόμη και σε μικρή ηλικία.

6. Σας λένε να συνεχίσετε να χαϊδεύετε

Όταν η γάτα σας απολαμβάνει την προσοχή σας και ξαφνικά νιώθετε ότι ήρθε η ώρα να σταματήσετε και να συνεχίσετε τη μέρα σας, μπορεί απλώς να μη συμφωνεί. Καθώς προσπαθείτε να απομακρυνθείτε, μπορεί να αρπάξει το χέρι σας και να το τραβήξει προς το μέρος της. “Γιατί σταματάς, άνθρωπε;”

Η γάτα σας μπορεί ακόμη και να προσπαθεί να κατευθύνει το χάιδεμά σας, στοχεύοντας σε μια συγκεκριμένη περιοχή που σας ευχαριστεί ιδιαίτερα να χαϊδεύετε. Και πάλι, καμιά γάτα δεν είναι ίδια, αλλά μερικές συμπεριφέρονται λίγο πιο δυναμικά από άλλες από αυτή την άποψη.

Αυτό είναι διασκεδαστικό (και αστείο – και συνήθως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Αλλά κάποια καλή συμβουλή, γενικά, είναι να μην απομακρύνεστε από μια γάτα που σας έχει αρπάξει ή σας έχει δαγκώνει (με φιλικό τρόπο).

Φαίνεται αντιαισθητικό, αλλά αν η γάτα σας έχει εφαρμόσει κάτι που μοιάζει με σοβαρή λαβή, σπρώξτε το χέρι σας μέσα στο δάγκωμα ή τη λαβή. Θα αφεθεί πιο εύκολα. Το τράβηγμα μπορεί να σκίσει τη σάρκα σας ή ακόμα και να τραυματίσει τα δόντια ή τα νύχια της γάτας.

7. Σας λένε να σταματήσετε το χάιδεμα

Αντίθετα, μερικές φορές, η γάτα σας απλά δεν θέλει να την ενοχλείτε. Πείτε το κακή διάθεση ή απλά μια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας- ειλικρινά, ποιος ξέρει με τις γάτες, μερικές φορές;

Οι γάτες είναι γνωστό ότι αρέσκονται σε ορισμένα είδη προσοχής μόνο όταν αυτό τις βολεύει. Και αυτή η διάθεση μπορεί να αλλάξει σε μισό δευτερόλεπτο. Μπορεί να θέλει να παίξει αυτή τη στιγμή και ξαφνικά να νιώσει ότι αυτό είναι αρκετό και να χτυπήσει με νύχια ή/και δαγκώματα. Τώρα είναι ενοχλημένες. Και δεν έχετε ιδέα γιατί.

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι όταν η γάτα τυλίξει το πόδι της γύρω από το χέρι σας με διεκδικητικό τρόπο, μάλλον ήρθε η ώρα να σταματήσετε το χάιδεμα. Οι παρατηρητικοί άνθρωποι μπορεί να μάθουν να εντοπίζουν λεπτά μοτίβα ή συνοδευτικές συμπεριφορές. Ίσως η γάτα να γίνεται γκρινιάρα και να σταματά να κινείται. Ίσως δείτε την ουρά της να κουνιέται και να συσπάται.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα αυτιά μπορεί να ισιώσουν (αυτό είναι συνήθως όταν η κατάσταση γίνεται σοβαρή, και η πιο σκληρή προειδοποίηση από όλες είναι το σύριγμα και οι διεσταλμένες κόρες των ματιών. Το συμπέρασμα είναι ότι όταν η γάτα σας λέει να την αφήσετε ήσυχη, καλύτερα να την πιστέψετε όπως τα λέει.

Αρπάζει, δαγκώνει και γουργουρίζει

Το γουργουρητό συνδέεται συνήθως με καλά συναισθήματα και ήρεμη συμπεριφορά, και μια καθ’ όλα ευχάριστη διάθεση. Ωστόσο, το γουργουρητό σηματοδοτεί επίσης διέγερση, η οποία μπορεί μερικές φορές να ξεφύγει και να οδηγήσει σε ξαφνικό χτύπημα, αρπαγή ή δάγκωμα.

Το γεγονός είναι ότι οι γάτες εκδηλώνουν συναισθήματα διαφορετικά από τους ανθρώπους και το δάγκωμα ή το ξύσιμο μπορεί να είναι αποτέλεσμα υπερβολικής ευτυχίας. Μπορεί να είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μια συγκεκριμένη γάτα ξέρει πώς να εκφραστεί και, ως εκ τούτου, να σας προκαλέσει κατά λάθος κακό.

Η αλφαβήτα των συναισθημάτων της γάτας

Οι γάτες δίνουν σαφώς αναγνωρίσιμες κοινωνικές δεξιότητες και θα αντιδράσουν σε ορισμένους τόνους και ήχους, είτε τους κάνει μια άλλη γάτα είτε εσείς. Το σφύριγμα, για παράδειγμα, είναι ένα σαφές σημάδι θυμού και επιθετικότητας στις γάτες.

Τα συναισθήματα της γάτας είναι ελαφρώς λιγότερο προβλέψιμα για τους ανθρώπους, αν και σίγουρα υπάρχουν σημάδια που δείχνουν τι μπορεί να αισθάνεται μια γάτα. Οι γάτες μπορεί να αισθάνονται χαρούμενες, αγχωμένες, φοβισμένες, ακόμη και καταθλιπτικές.

Καθώς γνωρίζετε τη γάτα σας, θα γνωρίσετε την ιδιαίτερη προσωπικότητά της. Θα μάθετε επίσης να αναγνωρίζετε τις συγκεκριμένες συμπεριφορές και εκφράσεις τους. Αυτό είναι το κλειδί για αρμονική διαβίωση και ευτυχισμένο κατοικίδιο.

Μία σημείωση για το γουργουρητό

Ο λόγος για τον οποίο συνδέουμε το γουργουρητό με το ότι οι γάτες είναι ευτυχισμένες είναι ότι συχνά παρατηρούμε το γουργουρητό όταν τις χαϊδεύουμε (και υποθέτουμε ότι είναι ευτυχισμένες όταν τις χαϊδεύουμε). Ωστόσο, το γουργουρητό είναι μια αρκετά σύνθετη στρατηγική επικοινωνίας.

Για ένα πράγμα, ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι το γουργουρητό της γάτας προκαλεί μια αντίδραση στον άνθρωπο παρόμοια με τον τρόπο που ένα μωρό που κλαίει ζητά την προσοχή του. Το γουργουρητό φαίνεται να ενθαρρύνει την αλληλεπίδραση μαζί μας, κάνοντάς μας να τις χαϊδεύουμε περισσότερο, ή τουλάχιστον να το θέλουμε.

Αρχικά, τα γατάκια αρχίζουν να γουργουρίζουν για να ενημερώσουν τη μητέρα τους για το πού βρίσκονται. Τα περισσότερα γατάκια γεννιούνται τυφλά και κουφά, οπότε φαίνεται ότι ο ήχος που προέρχεται από μια αναπνευστική ενέργεια έχει νόημα. Ορισμένοι πιστεύουν ότι αυτός ο ενστικτώδης ήχος παρατηρείται αργότερα στη ζωή, όταν οι ιδιοκτήτες ετοιμάζουν τη γατοτροφή και οι γάτες τους ελίσσονται εν αναμονή, γουργουρίζοντας.

Το γουργουρητό έχει επίσης παρατηρηθεί ότι ηρεμεί την ένταση και βοηθά ακόμη και στην επούλωση στις γάτες. Σίγουρα φαίνεται να υπάρχει κάτω από την επιφάνεια του γιατί οι γάτες γουργουρίζουν.

Τελικές σκέψεις για το γιατί η γάτα σας μπορεί να σας αρπάξει τα χέρια και να σας δαγκώσει

Έτσι, ενώ μπορεί να μην χρειάζεται να ανησυχείτε ή να αγχώνεστε αν η γάτα σας σας αρπάζει ή σας δαγκώνει, ίσως να θέλετε να λάβετε υπόψη σας τις πιθανές αιτίες και τους λόγους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μπορείτε να περιορίσετε τη συμπεριφορά, αν το επιθυμείτε.

Να ξέρετε ότι οι περισσότερες γάτες δεν θα θέλουν σκόπιμα να βλάψουν τον αγαπημένο τους άνθρωπο, αλλά και δεν θα έχουν απαραίτητα επίγνωση του πότε το κάνουν. Επίσης, όταν πονάνε ή είναι τραυματισμένες, μπορεί απλώς να αμύνονται. Εν τω μεταξύ, απολαύστε τις μικρές ερωτικές δαγκωματιές, δώστε προσοχή στο πότε συμβαίνει και χαρούμενα χάδια!

thediscerningcat

#δάγκωμα #Pet Stories #Γάτα #Νυχιά #Νύχια

0 notes

baby-mag · 5 months

Link

Σε μια πρόσφατη μελέτη, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η συχνή χρήση προϊόντων νικοτίνης από νεαρούς ενήλικες και εφήβους συνδέεται με αλλαγές στη ροή του αίματος στον εγκέφαλο, ιδίως σε περιοχές κρίσιμες για τον εθισμό και τη γνωστική λειτουργία. Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Brain Imaging and Behavior.

Εδώ και χρόνια, οι ειδικοί σε θέματα δημόσιας υγείας ανησυχούν για την υψηλή χρήση νικοτίνης και προϊόντων καπνού μεταξύ των νέων.

Παρά τις πολυάριθμες προσπάθειες για τον περιορισμό αυτής της τάσης, η δημοτικότητα των ηλεκτρονικών τσιγάρων και του παραδοσιακού καπνίσματος επιμένει. Προηγούμενες έρευνες έχουν επισημάνει τους πιθανούς κινδύνους που συνδέονται με τη χρήση νικοτίνης, ιδίως τις επιπτώσεις της στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο. Βασιζόμενοι σε αυτή τη γνώση, οι ερευνητές προσπάθησαν να διερευνήσουν πώς η χρήση νικοτίνης μπορεί να επηρεάσει την υγεία του εγκεφάλου, εστιάζοντας ειδικά στη ροή του αίματος στον εγκέφαλο, έναν βασικό παράγοντα για την υγιή λειτουργία του εγκεφάλου.

“Ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει πλήρως πώς η χρήση νικοτίνης επηρεάζει τον εγκέφαλο, ιδιαίτερα κατά την όψιμη εφηβεία/νεαρή ενηλικίωση (ηλικίες 16-22 ετών), όταν ο εγκέφαλος υφίσταται ταχεία νευρική ανάπτυξη”, δήλωσαν οι συγγραφείς της μελέτης Κέλι Κόρτνεϊ και Τζοάνα Τζέικομπους, οι οποίες είναι και οι δύο αναπληρώτριες καθηγήτριες ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο.

“Αυτή είναι επίσης η χρονική περίοδος κατά την οποία πολλά άτομα αρχίζουν να χρησιμοποιούν προϊόντα νικοτίνης για πρώτη φορά. Η εγκεφαλική αιματική ροή είναι ένα μέτρο της υγείας του εγκεφάλου που έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς παρέχει οξυγόνο και ενεργειακά υποστρώματα σε ολόκληρο τον εγκέφαλο και υποστηρίζει τις αλλαγές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της φυσιολογικής νευρικής ανάπτυξης. Η παρούσα μελέτη διερεύνησε κατά πόσον υπάρχει διαφορά μεταξύ των εφήβων/νεαρών ενηλίκων που χρησιμοποιούν νικοτίνη και των μη χρηστών, ώστε να διαπιστωθεί εάν υπάρχει κάποια ένδειξη για επιδράσεις που σχετίζονται με τη νικοτίνη στην εγκεφαλική ροή αίματος”.

Στη μελέτη συμμετείχαν 194 συμμετέχοντες ηλικίας 16 έως 22 ετών, οι οποίοι προσελκύστηκαν από διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα και μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην κομητεία του Σαν Ντιέγκο. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες με βάση τη χρήση προϊόντων νικοτίνης: όσοι χρησιμοποιούσαν τέτοια προϊόντα τουλάχιστον εβδομαδιαίως και όσοι τα χρησιμοποιούσαν λιγότερο συχνά.

Οι ερευνητές διεξήγαγαν ενδελεχείς αξιολογήσεις, συμπεριλαμβανομένων συνεντεύξεων, ερευνών αυτοαναφοράς σχετικά με τη χρήση ουσιών και την ψυχική υγεία, καθώς και εξετάσεις ούρων για τη μέτρηση των μεταβολιτών της νικοτίνης. Είναι σημαντικό ότι οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε μαγνητικές τομογραφίες (MRI) για τη μέτρηση της ροής του αίματος στον εγκέφαλο.

Στους εγκεφάλους των συχνών χρηστών νικοτίνης, οι ερευνητές παρατήρησαν μείωση της ροής του αίματος σε συγκεκριμένες περιοχές: στον αριστερό και δεξιό προμήκη φλοιό, στον αριστερό οπίσθιο φλοιό και στον δεξιό πρόσθιο φλοιό. Αυτές οι περιοχές είναι γνωστό ότι είναι κρίσιμες για την ανάπτυξη της εξάρτησης από τη νικοτίνη και για τη διαχείριση γνωστικών λειτουργιών όπως η προσοχή και η μνήμη.

Είναι ενδιαφέρον ότι η μελέτη διαπίστωσε ότι καθώς αυτοί οι νεαροί χρήστες νικοτίνης μεγάλωναν, η μείωση της ροής του αίματος σε αυτές τις περιοχές γινόταν πιο έντονη, αποκλίνοντας από το μοτίβο που παρατηρήθηκε στους μη χρήστες, οι οποίοι παρουσίαζαν αύξηση της ροής του αίματος με την ηλικία σε αυτές τις περιοχές.

Επιπλέον, η μελέτη παρατήρησε ότι η μείωση της εγκεφαλικής αιματικής ροής συσχετίστηκε με υψηλότερα επίπεδα μεταβολιτών νικοτίνης στα ούρα και μεγαλύτερη σοβαρότητα της εξάρτησης από τη νικοτίνη. Ωστόσο, δεν υπήρξε συσχέτιση μεταξύ της πρόσφατης χρήσης νικοτίνης και των αλλαγών στη ροή του αίματος, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι αλλαγές αυτές είναι αποτέλεσμα της χρόνιας και όχι της οξείας χρήσης νικοτίνης.

“Τα αποτελέσματα της μελέτης μας υποδηλώνουν ότι η χρήση νικοτίνης κατά την εφηβεία μπορεί να επηρεάσει τις φυσιολογικές αλλαγές στην εγκεφαλική αιματική ροή που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της νευρικής ανάπτυξης”, δήλωσαν οι Κόρτνεϊ και Τζέικομπους. “Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν επίσης ότι συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, γνωστές ως προμετωπιαίος φλοιός, οπίσθιος φλοιός και πρόσθιος φλοιός, είναι πιθανές περιοχές-κλειδιά που εμπλέκονται στην ανάπτυξη της εξάρτησης από τη νικοτίνη”.

Ενώ η μελέτη προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες, είναι σημαντικό να σημειωθούν οι περιορισμοί της. Ο διατομεακός της χαρακτήρας σημαίνει ότι δεν μπορεί να αποδείξει οριστικά ότι η χρήση νικοτίνης προκαλεί αυτές τις αλλαγές στη ροή του αίματος στον εγκέφαλο -μόνο ότι υπάρχει σύνδεση. Επίσης, η μελέτη δεν διαπίστωσε διαφορές στις επιδράσεις με βάση το φύλο των συμμετεχόντων, γεγονός που δεν συνάδει με ορισμένες προηγούμενες έρευνες. Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι πιο σύνθετοι παράγοντες, όπως η αλληλεπίδραση μεταξύ φύλου, ηλικίας και χρήσης νικοτίνης, δεν μπόρεσαν να διερευνηθούν πλήρως λόγω του σχεδιασμού της μελέτης.

Στο μέλλον, οι διαχρονικές μελέτες θα μπορούσαν να παρακολουθούν τις αλλαγές με την πάροδο του χρόνου για την καλύτερη κατανόηση των αιτιωδών σχέσεων και ενδεχομένως για την αποκάλυψη επιδράσεων ειδικά για το φύλο. Η έρευνα αυτή αποτελεί ένα βήμα προς την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η χρήση νικοτίνης κατά τη διάρκεια κρίσιμων αναπτυξιακών περιόδων μπορεί να επηρεάσει τον εγκέφαλο, βοηθώντας τελικά στην ανάπτυξη αποτελεσματικότερων στρατηγικών δημόσιας υγείας για την αντιμετώπιση της χρήσης νικοτίνης και καπνού στους νέους.

Η μελέτη με τίτλο “The effects of nicotine use during adolescence and young adulthood on gray matter cerebral blood flow estimates” (Οι επιδράσεις της χρήσης νικοτίνης κατά την εφηβεία και τη νεαρή ενηλικίωση στις εκτιμήσεις της εγκεφαλικής ροής της φαιάς ουσίας), συντάχθηκε από τους Kelly E. Courtney, Rachel Baca, Courtney Thompson, Gianna Andrade, Neal Doran, Aaron Jacobson, Thomas T. Liu και Joanna Jacobus.

psypost.org

#ροή αίματος #sweet sixteen #εγκέφαλος #επιστήμη #Υγεία #κάπνισμα #μεταβολή #έρευνα

0 notes