benmisim

[benmisim]

ay bugün oyun grubu vardı. kadın bebeklere karbonattan çamur yapmış, onu mıncıklayacak oynayacaklar. ali sevmedi pek ilgilenmedi. diğer üç bebek her yerlerini karbonata buladı. bir de yiyorlar? kimse bişey yapmıyor? gülüyorlar falan? abi deli misiniz el kadar bebeleriniz karbonat yiyor şu an? ay ne bileyim. çok saçma buldum oyunu benim de modum düştü afglmf duyu etkinliği falan okey de başka malzeme mi yoktu yani. neyse.

[benmisim]

çocuğumu uyuttuktan sonra belki de en mantıklısı benim de yatıp uyumam olurdu zira köpek gibi uykum var ve yorgunum…… ama küçük bir çocuk gibi sanki uyuyunca eğlenceyi kaçıracakmışım gibi hissedip uyumadım. patates kızartıp film açtım. past lives düşmüş sonunda. hadi iyi akşamlar.

[benmisim]

bu video, bu müzikler beni sid meier's pirates oynadığım zamanlara götürüyo, ortaokula. ah kalbim.

#Youtube

[benmisim]

olduğumdan daha az görünme gereği duymaktan ve öyle yapmaktan nefret ediyorum. karşımdaki salakça ya da çocukça bir şeyi çok enteresan bir şeymiş, çok dahiyane bir şeymiş gibi söylediğinde, etkilenmişim gibi "hı-hıı eveeet, ayneen" demekten ya da bir şeyi gayet kompleks açıklayabilecekken bilale anlatır gibi anlatmaktan... olduğumdan daha az zeki görünmekten yani. buna a��ağılık kompleksi de denebilir, kibir de denebilir.

ya da belki de kendimizi ortaya koymanın güvenli olduğu yerleri bulup çekiyoruz. bir yandan müthiş bir potansiyelimiz olduğuna, zeki olduğumuza inanıyoruz, diğer yandan bunu ortaya koymamızın hiç de gerekmeyeceği, zeki olmamızı gerektirmeyen yerlerde dolanıyoruz. zeki olduğumuza inanmamızın yolu, aptal diyebileceğimiz insanlarla ilişki kurmak mı? bunun güvenli yolu bu mu? muhtemelen. diğer türlüsü, türlü türlü riskler taşıyor. kırılganız.

[benmisim]

on iki yerimden bıçaklandım

“Kışları, kıyı tenhalaştığında, sandalyelerimizi ılgınların altına koyup denizi seyredeceğiz. Geçmişten konuşacağız. Bütün yaşadıklarımızı bıkmadan, usanmadan ve artık utanmadan hatırlayacağız. Deniz azacak burnumuzun dibine kadar gelecek. Hırkalarımıza iyice sarınacağız. Bedenlerimiz, olan biteni kabullenmemize olanak tanıyacak bir hızla çevikliğini, gücünü, dayanıklılığını yitirmiş olacak.

Hayatı, büyük çaresizliğimizi, nihayet anladığımızı düşüneceğiz. İçimizde bilmediğimiz bir şeylere isyan etme isteği doğacak. Sonra yine bahar gelecek, yaz gelecek. Tekrar eden şeyler bizi tekrar tekrar sevindirecek."

[benmisim]

tanrılar okulu’nu okuyorum. “her şey burada ve andadır. her insanın yaşamında geçmiş ve gelecek daima birlikte hareket etmektedir” dediği yerde şeyi fark ettim.

“tek gerçek şimdi”, “şimdinin gücü”, “geçmiş ve gelecek yok sadece şimdi var” gibi ifadelerle anlatılan şey aslında sadece mantıklı ve faydalı olan şeyin bugün şu an elimizden gelene odaklanmamız olduğu değil. geçmiş ve gelecek bizim şu anki durumumuz şu anki ruh halimizle inşa ettiğimiz şeyler olduğu için tek gerçek şimdi deniliyor. “geçmişi bırak olan oldu bugüne odaklan” değil mesele, çünkü ortada el değmemiş bir geçmiş yok, bugünün bakış açısıyla yeniden yazdığım yeniden kurguladığım bir geçmiş var. gelecek tasavvurlarım da öyle. geçmiş ve gelecek bu yüzden gerçek değil, onlar bakış açımın yansımaları. ben onları ya sorumluluktan kaçmak üzere ya da gücümü toplamak üzere kurguluyorum.

[benmisim]

[benmisim]

teşekkürler

[benmisim]

yapılacak çok iş ama buna karşılık çok az zaman var duygumdan kurtulamıyorum.

[benmisim]

çok sinirliyim birkaç gündür kendime hakim olamıyorum.

[benmisim]

verimli bir izmir tatili oldu. dokuz günün ardından bugün döndük. aileme, arkadaşlarıma, izmire doydum. eskişehiri özledim ve bu harika oldu. bi yerde özlemem gerekiyordu artık. çok sıkılmış çok bunalmıştım. eskişehirden en son bu kadar uzun süre ayrıldığımda tarih kasım 2022 idi :D denizli’de bir hafta kalmıştım. bir buçuk yıl nedir abi. bir buçuk yılda eskişehirden üç kere günü birlik çıktım, bir kere de işte üç geceliğine ayrıldım. onun haricinde işte şimdi bu dokuz günlük tatil oldu. yarabbi şükür dedim oh be dedim müthiş iyi geldi. ben on dokuz yaşımda üniversite için izmirden ayrıldığımdan beri yaşadığım yerlerde bu kadar uzun süre aralıksız kalmadım ya. neyse.

bayramda küslük olmaz ama (aslında genel olarak da olmaz da) ben iki çocukluk arkadaşımla küstüm. biri baya ilk arkadaşım, 25 yıllık. diğeri de 15 yıllık, en yakın arkadaşım. küsmek de denmez aslında. darılmaca gücenmece olmadan, onlara kızmadan, evet bazı kırgınlıklarım tabi ki oldu ama bunlara sünger çekerek, “ben bu olmak istemiyorum” diyerek, ama bunları tabi kendi içimde diyerek, onlara ise birine sadece “görüşmek istemiyorum” diyerek diğerine hiçbir şey yazmayıp ghostlayarak görüşmeyi kestim. Allah affetsin. ve bundan da verim aldım. kendimi hafiflemiş hissediyorum.

[benmisim]

yarabbi şükür

[benmisim]

kova kardeşimle ilişkim

[benmisim]

“hepimiz çukurun içindeyiz ama bazılarımız yıldızlara bakıyor”. helal sana oscar wilde.

[benmisim]

gittim geldim hiç de bişi olmadı, uyanmamış çocuğum. o konuda bi sıkıntı olmadı ama ben pek keyif alamadım. saate bakıp durdum flvkf saate bakarken ekranda çocuğumu görünce içim eridi durdu gkvkv ah ya. ulan ya. ulan buralara da geldik be. hayat be. yaşlanıyoruz be. geyiğimiz de hiç çekilmez artık bizim.

[benmisim]

aliyi anama babama bırakıp aşağı sokağa kahve içmeye çıktım çok gerginim üf niye böyleyim ya. uyuyo bi de çocuk. ama ya uyanır ağlarsa bizimkiler tekrar uyutamazsa diye aklım orada clckv üf:(((

[benmisim]