feggaroneira

[feggaroneira]

Μου λένε απόλαυσε το γιατί σύντομα τελειώνει.

Τους λέω ίσως αυτός να είναι ο λόγος που με αγχώνει.

Novel 729, Bloody Hawk - Λίγο ακόμα

#bloody hawk #stixakiamenohma #greek tumblr #γρεεκ ταμπλρ #ελλάδα #stixakia #καλη παρεα #στιγμές #ολα καλα #writers on tumblr #νοβελ 729 #θεσσαλονίκη #skg #skgstories #καρδια #ραπ #ραπ στιχοι #γκρικ ραπ #καστρα #σαλουγκα #μουσικη #ταξιδι #εκδρομή #καλοκαιρινό #ερωτας #λογια ψυχης #στίχοι #στιχακια #ελληνικο ποστ #ουρανός

[feggaroneira]

We’re fanfiction writers, of course:

We’re going to use song lyrics as titles.

We’re going to check for comments 30 seconds after we post something.

We’re going to have more WIPs than days of the week.

We’re going to use any excuse to post snippets.

We’re going to use ask box games to procrastinate.

We’re going to hype up our writer friends.

We’re going to scream, cry and throw up reading our friends’ work.

[feggaroneira]

source

[feggaroneira]

“Being brave doesn’t mean you aren’t scared. Being brave means you are scared, really scared, badly scared, and you do the right thing anyway.”

— Neil Gaiman

[feggaroneira]

«Εκείνος πάντα έκρυβε λίγο από το φως το�� στο σκοτάδι που απλωνόταν τριγύρω τους κι εκείνη πάλευε με τις σκιές για να φτάσει κοντά του, θέλοντας ν' αγγίξει τον ήλιο».

Αστείρευτα Όνειρα (coming soon).

[feggaroneira]

Ανθρωποιά;;

Πολλές φορές προβληματιζομαι σχετικά με τον άθλιο κόσμο που ζούμε και με την απώλεια όλης αυτής της ανθρωπιάς , η οποία θα έπρεπε να υπάρχει … Οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα έχουν αντικαταστήσει την αλληλεγγύη και την ενσυναισθηση που ίσως υπήρχαν ακόμη βαθιά μέσα μας με μια νοοτροπία , στηριζόμενη σε ρηχες απόψεις όπως : « Οι πρόσφυγες να πάνε στη χώρα τους , δεν φταίμε εμείς αν έχουν πόλεμο .» ή «Γιατί σπαταλάμε τα λεφτά του κρατους για να σώςουμε τον πρόσφυγα και όχι τον έλληνα που πεινάει και υποφέρει εξίσου ;» και αλλες αντίστοιχες φράσεις που είμαι σίγουρη ότι ακούτε καθημερινά . Προς απάντηση όλων αυτών των πεποιθήσεων, έχω να πω ότι δεν θα έπρεπε να γίνονται διακρίσεις στο ποιον θα σώσεις και ποιον θα αφήσεις να πεθάνει , γιατί ένας πρόσφυγας είναι το ίδιο άνθρωπος όσο κ ένας γηγενής. Το παιδί του πρόσφυγα έχει ανάγκη να ζήσει σ ένα υγιές περιβάλλον , να παίξει και να τραφεί όσο και το δικό σου παιδί . Όλοι μας υιοθετούμε τον ρόλο του αυστηρού κριτή όταν βρισκόμαστε στη θέση του παρατηρητή μιας κατάστασης , όμως όταν ερθει η στιγμή μας να το ζήσουμε και να έρθουμε στη θέση αυτών των αβοήθητων ανθρώπων , τοτε θα καταλάβουμε πραγματικά τη σημασια και την ανάγκη για ανθρωπιά . Χρειάζεται κάτι πιο δραστικό από τη δημιουργία συγκινητικών βίντεο που με μια απλή κοινοποίηση νιώθουμε ότι εκτελέσαμε το καθήκον μας ως ανθρωπιστες και βοηθησαμε τους πρόσφυγες. Και σίγουρα δεν μιλάω για δωρεές υπέρογκων ποσών αλλά για απλά καθημερινά πράγματα. Δώρισε τα ρούχα που δεν σου κάνουν πια για τα προσφυγόπουλα ή έστω ένα πακέτο μακαρόνια , κάτσε δίπλα στον πρόσφυγα την επόμενη φορά που μπεις στο μετρό και καντον να νιώσει αποδεκτός έχει περάσει ήδη πολλά και το τελευταίο που χρειάζεται είναι το δικό σου επικριτικό βλέμμα , γινε εθελοντής στα hot spot , αγόρασε το οποιοδήποτε εμπόρευμα του πρόσφυγα, χωρίς να επιδιώξεις μία χαμηλότερη τιμή , παζαρεύοντας την ανάγκη του να επιβιώσει .

« Όταν η δεξαμενή του μίσους δε βρίσκει διέξοδο στον πόλεμο , εκδηλώνεται υπόκωφα με τη μορφή της περιφρόνησης , της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. »

Κορνήλιος Καστοριάδης

[feggaroneira]

Ελλάδα του 2019..όπου ακόμα υπάρχουν κοπέλες πο�� φοβούνται να κυκλοφορήσουν έξω το βράδυ μήπως και τους πειράξει κάποιος,που φοβούνται να βάλουν τα καλά τους και να βγουν έξω να περάσουν καλά γιατί μπορεί να “προκαλέσουν”.Όπου αγόρια και κορίτσια φοβούνται να αγαπήσουν άτομα του ίδιου φίλου γιατί θεωρούνται “ανωμαλοι” στην κοινωνία.Οπου υπάρχουν ακόμα οι αντιλήψεις σε φάση “Δεν τον θέλω αυτόν εδώ να πάει στην χώρα του.”.Όπου αγόρια και κορίτσια διαφορετικής θρησκείας και χρώματος φοβούνται να κυκλοφορήσουν ελεύθερα γιατί κάποιοι θα τους ασκήσουν βία.

Αυτή είναι η Ελλάδα του 2019 ….Αυτή είναι η κοινωνία μας…Και δεν υπάρχει καμία ελπίδα…

[feggaroneira]

Το κείμενο της Έλενας Ακρίτα στα Νέα. «Η σέξι Σούζαν»

Η Σούζαν Ίτον τα ‘θελε και τα ‘παθε. Προκαλούσε. Φιρί φιρί πήγαινε να την βιάσουν και να την δολοφονήσουν. Ήταν πολύ νέα. Ήταν προκλητική. Φορούσε κοντή φούστα και βαθύ ντεκολτέ. Και να θες να αγιάσεις, κολάζεσαι. Την βιάζεις και την σκοτώνεις.

Η Σούζαν Ίτον ήταν 64 χρονών. Φορούσε φόρμα, αθλητικά παπούτσια και πήγε, όπως κάθε πρωί, να τρέξει στην περιοχή που τόσο αγαπούσε. Μέχρι που βρέθηκε μπροστά της ο δολοφόνος της. Που όπως δήλωσε στην αστυνομία, εκείνη την μέρα βγήκε έξω με πρόθεση να βιάσει την πρώτη γυναίκα που θα έβρισκε μπροστά του. Την πρώτη γυναίκα. Την όποια γυναίκα. Είτε φορούσε ντεκολτέ είτε φορούσε μπούργκα. Είτε ήταν 20 είτε 60. Είτε ήταν επιστημόνισσα είτε εργάτρια του σεξ.

Άθελά του λοιπόν, ο τύπος αυτός όρισε με ακρίβεια μοιρογνωμονίου την έννοια ‘βιασμός’: αυτό που εμείς λέμε και ξαναλέμε, το γράφουμε και ξαναγράφουμε. Ο βιασμός δεν έχει σχέση με τον ερωτισμό. Ο βιασμός έχει σχέση με τη βία. Την ωμή, την κτηνώδη, την απροκάλυπτη. Δεν συνδέεται με την ηλικία ή το dress code του θύματος. Ο βιασμός δεν είναι η ‘τιμωρία’ του θύματος που γυρίζει από μπαρ προκλητικά ντυμένο: με τον ίδιο τρόπο θα ‘τιμωρηθεί’ κι εκείνη που γυρίζει απ’ το κατηχητικό ντυμένη ως το λαιμό. Ή το 7χρονο αγοράκι στο Παπάφειο, ή το οποιοδήποτε παιδί στις τουαλέτες του σχολείου, ή η ανήμπορη γυναίκα, η κατάκοιτη, η ηλικιωμένη.

Η Σούζαν Ίτον τα ‘θελε και τα ‘παθε. Δεν φταις εσύ, αυτή φταίει. Άλλωστε, εσύ είσαι ένας φιλήσυχος οικογενειάρχης. Ήσυχος, ευγενικός, κύριος. Τα καλύτερα είπαν για σένα οι συγχωριανοί σου.

«Καλό παιδί.»

«Δεν είχε δώσει δικαιώματα στη γειτονιά».

«Ιδέα δεν είχαμε».

Είπαν.

Κι έπεσαν από τα σύννεφα.

Προφανώς κανένας γείτονας δεν γνώριζε τον βίο και την πολιτεία του τύπου αυτού.

Κανένας δεν ήξερε πως - πριν φτάσει στον φόνο – ο 27χρονος είχε επιτεθεί σε μια Πολωνή, που μάλιστα την χτύπησε με το αυτοκίνητο.

Κανένας γείτονας δεν ήξερε πως, πριν από αυτό, επιτέθηκε σε μια Λιθουανή που σώθηκε η γυναίκα γιατί ξέφυγε από την ερημιά κι έτρεξε σε κατοικημένη περιοχή.

Κανένας γείτονας δεν ήξερε πως είχε επιτεθεί και σε Ελληνίδα – προφανώς για να μην τον πουν και ρατσιστή τον άνθρωπο – που κι αυτή την γλίτωσε την τελευταία στιγμή.

Και βεβαίως κανένας γείτονας δεν ήξερε πως πέρσι ο ίδιος άνθρωπος είχε συλληφθεί στην Κρήτη για εμπρησμό. Κι όταν ερωτήθηκε το γιατί και το πώς από την αστυνομία, απάντησε πως έβαλε φωτιά γιατί του άρεσε να ακούει λέει τις σειρήνες της Πυροσβεστικής.

Έλα όμως που κανένας δεν ήξερε τίποτα. Όλοι οι κυρ Παντελήδες της γειτονιάς έπεσαν από τα σύννεφα. Ήταν βλέπεις καλό παιδί. Άψογος οικογενειάρχης. Και δεν είχε δώσει δικαίωμα στη γειτονιά - μια γειτονιά που προφανώς διακτινίστηκε από τον πλανήτη Κρίπτον.

Δυο μεγάλες αλήθειες επικυρώνει εκ νέου ο βιασμός και ο θάνατος της Σούζαν Ίτον. Την πρώτη αλήθεια την ομολόγησε ο ίδιος δράστης. Δεν αναζητούσε τύπο γυναίκας, δεν τον ένοιαζε η ηλικία, η διάθεση, το ντύσιμο. Έψαχνε την πρώτη που θα έπεφτε στο δρόμο του. Απλά, ωμά και ξεκάθαρα.

Την δεύτερη αλήθεια την είπαν στις κάμερες οι κυρ Παντελήδες του χωριού. Της γειτονιάς, της μικρής κοινότητας, της πόλης, της κωμόπολης, του οικισμού και του συνοικισμού. Εκείνοι που δεν ακούν, δεν βλέπουν, δεν μιλάνε. Δεν παρεμβαίνουν, δεν βοηθούν, δεν καταγγέλλουν. Εκείνοι οι ‘δεν θα βγάλω εγώ το φίδι απ’ την τρύπα’, οι ‘μην θα βρεις το μπελά σου’, οι ‘μη μπλέκεις και κοίτα τη δουλίτσα σου και μη μπλέκεις.’

Στο κάτω κάτω, η Σούζαν ‘προκαλούσε’. Κι ο δολοφόνος της δεν είχε δώσει δικαιώματα στη γειτονιά.

[feggaroneira]

Δεν κάνεις τη διαφορά όταν μπαίνεις απλά στην διαδικασία να σκέφτεσαι, η διαφορά γίνεται όταν η σκέψη σου υπερβαίνει τα όρια της αναμενόμενης.

[feggaroneira]

Να πάτε να γαμηθήτε εσείς οι “Δεν είμαι ρατσιστής αλλά…” αλλά ΕΙΣΑΙ ΠΑΛΙΟ ΜΑΛΑΚΑ

[feggaroneira]

Location: Thessaloniki

[feggaroneira]

25/09/2022

Περίεργο πως γίνεται ένας άνθρωπος να αλλάξει μέσα σε ένα χρόνο. Περίεργο πως γίνεται ένας άνθρωπος να επηρεάσει ριζικά κάποιον άλλον. Γιατί σίγουρα ο κυριότερος λόγος που άλλαξα είσαι εσύ. Κοινότυπο να πω ότι ο άνθρωπος αλλάζει είτε από πολλή αγάπη, είτε από πολύ πόνο. Μα τι και αν ισχύει; Με θυμάμαι πέρυσι, ίσως και τον πιο χαρούμενο και ξέγνοιαστο άνθρωπο, που πραγματικά σε κάθε δυσκολία, ήξερε πως θα στραφεί σε εσένα, στην αγκαλιά σου και όλα θα μοιάζουν ασήμαντα. Μα φέτος, παρόλο που εξακολουθείς να υπάρχεις στη ζωή μου -πολύ πιο άχνα- δε ξέρω αν νιώθω την ίδια ασφάλεια. Δεν είμαι πλέον το κοριτσάκι σου, απ ότι φαίνεται. Με πόνεσε το κάθε λεπτό μακριά σου. Με πόνεσε η κάθε ανάμνηση που έπαιζε διαρκώς στο κεφάλι μου. Και τώρα; Τι είναι αυτό που έχουμε; Νιώθω χαμένη.

[feggaroneira]

και δε σβήνουν πάντοτε οι φλόγες ανάμεσα στους ανθρώπους

[feggaroneira]

- Μαρία Ιωάννου, Αύριο λοιπόν…

[feggaroneira]

[feggaroneira]

“Choose to see the best in people, but don’t expect them to always be that way. Because we’re human, and we mess up. But still choose to see their best, even when they’re at their worst.”

— Kayil York

[feggaroneira]

Και γνώρισα πολλούς, και μ’αρεσαν 2-3.

Μα όλους τους συνέκρινα μαζί σου.

Και κανείς δεν είναι εσύ.

Κανείς ποτέ δε θα γίνει εσύ.

-dvaa