h-xwra-twn-grammatwn

[h-xwra-twn-grammatwn]

Έλα να δεις τι σου χα φτιάξει

Ένα πρωί που μου χες γράψει

Σε ενα κουτί έχω φυλάξει

Μια μελωδία που σου χα τάξει

Κοίτα να δεις, πόσο σου μοιάζει

Άκου και μη μου συννεφιαζεις

Όλα θα δεις, είναι μετάξι

Κοίτα το, πόσο σου ταιριάζει

Έλα και βρες μας μια βαρκούλα

Που θα μας πάει κούνα κούνα

Έλα να βρεις μια βαρκούλα

Και ας σε πάει σα μια κούνια

Ένα λουλούδι που τσιμπάει

Λίγο το δερμα τυρανναει

Ένα φιλί θα το κρατάει

Και ένα δάκρυ που γελάει

Κοίτα τον ήλιο που τυφλώνει

Και το φεγγάρι που με λιώνει

Ήρθε η ώρα να τα πούμε

Σε μια λίμνη και ας χαθούμε

#dark soul #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η χώρα των γραμμάτων

[h-xwra-twn-grammatwn]

Πλέον δεν επισκέπτομαι και τόσο τη θάλασσα

Ίσως αυτό μου στοιχίζει παραπάνω από όσο θα πρεπε

Σίγουρα περισσότερο από όσο θα θελα

Είμαι στο αμάξι και αναζητώ τον ήχο της

Είμαι στο καράβι και αποζητώ το άγγιγμα της

Είμαι στο κρεβάτι και φαντάζομαι τη μυρωδιά της

Τρέχω στη δουλειά και σκέφτομαι να κολυμπάω

Μεγάλο ρίσκο για πνιγμό

Ποια είμαι εγώ για να σωθω

Πώς να εγγυηθώ ότι θα επίπλευσω

Ποιος θα με βρει αν χαθώ στο άπειρο

Στο άπατο αυτό, ψυχρό άγνωστο

Στο πα θα τρελαθώ

Για αυτό από μικρό παιδί κοχύλια μαζεύω

Σε σακούλες, κουτιά, βάζα

Πάντα να έχω

Κάτι από κεινη

Κάτι κοντά της

Κάτι να μοιάζει στα μπλε μάτια της

Να γυαλίζει όπως τα ψάρια της

Μου λείπει η σύνδεση του ορίζοντα

Η αντανάκλαση στο κύμα

Το φως του ουρανού πάνω της

Και όλα όσα παίρνει μαζί της

Μακάρι να έπαιρνε και εμένα

Μα που να με πάει, τι να με κάνει

Άθλια μπροστά της

Ανίκανη για εκείνη

Σε τι να παραδωθώ αφού είμαι φλόγα και αυτή με σβήνει

Φωτιά συναισθημάτων

Τόσο δα για το ολοκαύτωμα

Έκρηξη να γίνει και ας βυθιστούν τα κομμάτια μου στη δίνη

Αφού όλα είναι για κεινη

Μικρά και μεγάλα

Ικανά και μη

Τα ψηλά κάνει χαμηλά και αντίστροφα

Όλα μπροστά της δυνατά

Μα εκείνη ξέρει τι χαρτί κρατά

Και ας είναι ο πάπυρος κενός

Ας είναι το μπουκάλι γεμάτο νερό.

#dark soul #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η χώρα των γραμμάτων

[h-xwra-twn-grammatwn]

Φοβόταν την πόλη άδεια γιατί την γνώρισε γεμάτη Ήθελε να βλέπει τα στενά να ασφυκτιούν από ζωή, τα πάρκα να γεμίζουν παιδικές φωνές και το κέντρο της πόλης να κατακλείζουν οι εκδηλώσεις Φοβόταν την πόλη άδεια γιατί την γνώρισε γεμάτη Το ίδιο ίσχυε και με τους αγαπημένους του ανθρώπους… Οι αρχειοθετημένες συζητήσεις τον πονάνε Γιατί τον έμαθαν από παιδί πως οι παρελθοντικοί χρόνοι χρειάζονται αύξηση Μα δεν μιλούσαν για γραμματική… Αύξηση της αντοχής στον ψυχικό πόνο κάθε φορά που εσκεμμένα έπεφτε στο μάτι του εκείνο το γράμμα...Το τελευταίο… Του ‘χαν μάθει πως το τέλος σημαίνει σκοπός, μα κανένα σκοπό δεν βρήκε να αιτιολογήσει τον κυνισμό σε όσα μάτια γνώρισε την ελπίδα. Διάολε πόσο ήθελε να την κοιτάξει μια τελευταία φορά για να νιώσει όπως τότε Τότε που το μαντήλι γύρω απ' το λαιμό της δεν υπήρχε για να κρύβει τις πληγές Τότε που κάθε της χαμόγελο δεν το αλλοίωνε, το βάρος της ύπαρξης της Τότε που η πρώτη της έννοια κάθε πρωί ήταν να πάρει τηλέφωνο για να μοιραστεί όλα ‘κείνα που ονειρεύτηκε το προηγούμενο βράδυ... Ξύπνια… Φοβόταν την πόλη άδεια γιατί η πόλη άδεια σήμαινε πως τα άτομα που αγαπά δεν βρίσκονται πλέον εκεί ή ακόμη χειρότερα αν βρίσκονται, ο ίδιος είναι απών…

#antikoinwnikos #η-χώρα-των-γραμμάτων #η χώρα των γραμμάτων #hxwratwngrammatwn #η χωρα των γραμματων #h-xwra-twn-grammatwn #h xwra twn grammatwn #η-χωρα-των-γραμματων

[h-xwra-twn-grammatwn]

Η στιγμή της κρίσης

Ο παγωμένος αέρας παλεύει να σε αγγίξει

Μα σαν απαλό χάδι απλά θα σε φιλήσει

Και το νερό προσπαθεί να σε δροσίσει

Να συνεφέρει το σώμα από το σοκ

Ο πόνος στο στήθος και ο λυγμός στο κλάμα, απαρηγόρητα

Τα χέρια που προσπαθούν να κρατηθούν σε ηρεμία

Με το τρόμο πολεμούν ενώ το κεφάλι κρατούν

Να ισορροπήσουν τη τρικυμία

Να σπάσουν κάτι θέλουν ή έστω να παιχτεί μια κουτουλιά με το τοίχο

Ίσως αυτή η επαφή να με συνεφέρει

Ίσως λιποθύμησω απ' τις μισές ανάσες και το κλάμα πνίξω

Ίσως αυτό το ξέσπασμα αρκεί για να μη δείξω

Με χείριστο τρόπο την αδυναμία που νιώθω

Και αυτή τη πίεση που όλο κάνω πως διώχνω

Άνθος με σάπιες ρίζες, μα όμορφο δείχνω

Μικρούλι μοιάζω, μα δέντρο γερό θα γίνω

Τι και αν το δρόμο μου έχασα σε λάθος μονοπάτι

Πυξίδα έχω το άστρο μου και θα το δω το βράδυ

Με τέτοιες σκέψεις, καθώς μετρώ

Καταφέρνω έστω λίγο να με ηρεμώ

Αφού το τοπίο ξεθολώνει και ας μένει βουβο

Ίσως τελικά να επέζησα και από αυτό

#dark soul #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η-χωρα-των-γραμματων #η χώρα των γραμμάτων

[h-xwra-twn-grammatwn]

Χαμένη Ελπίδα

Ελπίδα είναι οι δύο αχτίδες ηλίου ανάμεσα απ' τά μαύρα σύννεφα

Το ουράνιο τόξο μετά τη βροχή

Η ήρεμη παλίρροια μετά τη τρικυμία

Ελπίδα είναι να ξυπνάω δίπλα σου όταν όλα είναι μαύρα

Η διέξοδος μου στο τιμόνι ενώ η πινακίδα στο δρόμο μόνο για αδιέξοδο με προειδοποιεί

Το χτυπημένο σκυλί που θα σε εμπιστευτεί για λίγη τροφή

Το γέλιο ενός παιδιού που πίσω απ' τή μάσκα μόνο κλάμα ξέρει να κρύβει

Η αγκ��λιά από ένα άτομο στο φάσμα που μόνο συναίσθημα λένε του λείπει

Ελπίδα είναι οι πλέον μηδενικοί καρκινικοί δείκτες στις εξετάσεις της μαμάς μου

Η προαγωγή ενός πατέρα στη χαμηλή κοινωνική μας τάξη

Το ψευτορεπο που θα κλέψω για να δω ένα φίλο αντί να ξεκουραστώ

Και ένα ταληρο που θα βρω χορεύοντας μεθυσμενη στο δρόμο

Ελπίδα είναι να ανταμείβεται ο κόπος σου

Ίσως όχι αμέσως, μα υπομονή και η δόξα θα ρθει

Έστω λίγη και φτωχή, έστω μικρή και διακριτική

Ελπίδα είσαι εσύ, εκείνη και εκείνος, ίσως και γω

Ελπίδα είναι η ψυχή που παραμένει ελεύθερη με τόσα δέσμια γύρω της

#dark soul #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η-χωρα-των-γραμματων

[h-xwra-twn-grammatwn]

Ορίστε ένα γράμμα για αργότερα

-Να μη το διαβάσω τωρα;

-Α ναι φυσικά, εξάλλου μπορείς να κλάψεις ύστερα στο μπάνιο..

..Και γω εκεί κλαίω πάντα

Σοκ που το ξεστόμισα

Και νόμιζα πως μίλαγα σε εμένα

Ψάχνοντας τις λέξεις να το καλύψω, μόνο ψέματα σκεφτόμουν

Και ειπα γαμησε το, ίσως να ναι για καλό μου

Από απελπισία ήλπιζα πως σώθηκα μπροστά του

Πως για μια στιγμή η σιωπή, νικούσε το θήραμα του

Μέσα στα χαμένα όμως, μαθαίνεις τα μισά

Και έτσι ζεις μισά χωρίς εσένα

Καμία υποχρέωση να ξεθάψεις, κανένα κρυμμένο θησαυρό

Μα όσο δε μιλάς, κάθισε γράψτα με ένα στυλό

Καλλιέργεια χωρίς φθορά και ας μη χωραν όλα αυτά

Τόσα αισθήματα, αναμνήσεις και σκέψεις

Τόσα προβλήματα, εικόνες και ανέσεις

Σε κανενός το στόρι ήρωας δεν ήσουν

Άργησες να φανείς αφού κάπα δε βρίσκουν

Να ξύνεις ή όχι τις πληγές;

Το αλάτι τις θρέφει ή θρέφεται από αυτές;

Τα χρόνια περνάνε και συ ακόμη ψάχνεις να εξηγήσεις όσα δε λέγονται

Όλα τα αναθεωρείς απ' την αρχή μα για σένα κλαίγεσαι

Εσένα έψαξες? Που τόσα ξαναγίνονται

Τα ίδια κείμενα που γράφεις όλο και πιο συχνά

Όλα τόσο ανούσια, ισχυρά και βαρετά

Αφού επανάληψη υπερισχύει και το ενδιαφέρον χάνει

Αφού η ποίηση φωλιά δε βρήκε εδώ να κατοικήσει

Άστο χαρτί να λέει, όσα το μελάνι δείξει

Και συ παρατηρητής κρατείς, όσα η πένα αφήσει

#dark soul #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η χώρα των γραμμάτων

[h-xwra-twn-grammatwn]

Άνοιξα το κουτί της Πανδώρας να ξεχυθούν κατάρες Να αδειάσει ο χώρος από αντάρες Μήπως γεμίσει το σεντούκι πολύτιμα δώρα Από αυτά τα μεγάλα άπιαστα όνειρα Το ολοκαύτωμα ξεκίνησε πριν καμιά ώρα Πλέον όλα είναι στο έλεος αυτού του αιώνα Ό,τι καλά καλά άρχισε, τέλειωσε τώρα Ο,τι εύπορο υπήρχε χάθηκε στο χώμα Κοίτα με όμως παλεύω ακόμα Και αν χαθώ για τον αγώνα Το σεντούκι ίσως ανθίσει, με λουλούδια θα γεμίσει, απ' το ίδιο μου το πτώμα Όταν προβάλει η ελπίδα, εγώ θα κρατώ ασπίδα Και ένα βλέμμα σου μονάχα, ομπρέλα στην καταιγίδα Έξω κάνει κρύο ακόμα Και συ μπουμπούκι στέκεις πλάι μου σα στρώμα Τώρα είναι πιο ζεστοί οι χειμώνες Αφού καταλήξαμε θαμώνες Σε εκείνο το παγκάκι που το χρώμα του έχει χάσει Αφού τόσοι έχουνε κάτσει μα κανένας δεν σου μοιάζει Ποιος στα αλήθεια να σε φτάσει;

#dark soul #antikoinwnikos #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η χώρα των γραμμάτων #hxwratwngrammatwn

[h-xwra-twn-grammatwn]

Το ποτήρι ξεχείλισε Έγειρε πάνω στο τραπέζι και στάλα στάλα άδειαζε από μνήμες και ενοχές Το τζάκι, αχ αυτό το τζάκι Δεν γνωρίζω αν είναι θέμα πρακτικό η αισθητικής αλλά λατρεύω αυτό το τζάκι Δεν έχει να κάνει με την ζεστασιά Εκείνη μου την προσέφεραν και τα δυο σου χέρια κάθε φορά που ανάμεσα χωνόμουν για να ξεφύγω από την πραγματικότητα Ίσως να έχει να κάνει με το ότι εκείνο βρίσκεται ακόμα πλάι μου Μα τι λέω; Το ένα είναι άψυχο… Το άλλο έγινε στην πορεία Άτοπη σύγκριση, μετωπιαία σύγκρουση συναισθηματικά αδιάφορων όντων Η ιστορία διατυπωμένη από την πλευρά εκείνου που πληγώθηκε περισσότερο δεν αποτελεί τεκμήριο Για αυτό σε εκλιπαρώ να γράψεις… ή για να διαβάσω ένα ακόμη γραπτό σου… Ποιος ξέρει; Απόψε θα αφαιρέσω την κορνίζα μας Βλέπεις δεν μου αρέσει να ξεφορτώνομαι πράγματα Μα όποιος κρατά αντικείμενα που κάποτε τον έκαναν χαρούμενο είναι καταδικασμένος να αναζητά την ίδια ευτυχία Και εγώ ξέρεις… Δεν είμαι σίγουρος πλέον αν αναζητώ καν την ευτυχία… Θα μας εξαφανίσει η λήθη Στο κρεβάτι θα πλαγιάσω μόνος γνωρίζοντας πως το τζάκι θα σβήσει κάποια στιγμή Όπως και τα συναισθήματα σου για εμένα Όταν η ζωή περιπλέκεται λιγάκι κανείς δεν μου εγγυάται πως αύριο θα ξεμπλέξει ο κόμπος Τι έλεγα όμως; Δεν θυμάμαι… Α ναι… Σε είδα χαρούμενη τις προάλλες μα δεν ήρθα να σου μιλήσω Δίστασα για άλλη μια φορά, δεν ήθελα να χαλάσω τις ούτως η άλλως περιορισμένες στιγμές ευτυχίας σου Αν για μια στιγμή χαρείς που υπάρχεις σε αυτή την απαθή κοινωνία όπως την ονόμαζες, για μένα αρκεί Υστερόγραφο, μάλλον το τίμημα για να αγναντεύσεις τον παράδεισο είναι να πάρεις μια γεύση απ’ την κόλαση που σε αναμένει...

#antikoinwnikos #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η χώρα των γραμμάτων #hxwratwngrammatwn #η-χωρα-των-γραμματων #η χωρα των γραμματων #h xwra twn grammatwn

[h-xwra-twn-grammatwn]

Λιγό ακόμα

Τόσο όσο ένα δάκρυ κυλάει ως το στόμα

Τόσο λίγο που το βλεφαρισμα φτιάχνει αιώνα

Τόσο που η σταγόνα βγαίνει απ' τό σώμα

Λίγο ακόμα χρόνο για να σε μάθω

Να σε κοιτάω και να μεθάω

Λίγο ακόμα να μαι πλάι σου

Παράλληλα βήματα και η ζωή δικιά σου

Παρατηρητής να μαι και κομμάτι σου

Λίγο ακόμα για να γίνω

Όσα ποτέ έψαξες και θέλησες

Να μείνω

Λίγο ακόμα να σκεφτώ

Το τρόπο για να τα φτιάξω όλα θα βρω

Λίγο ακόμα πότισμα θέλει αυτή η γλάστρα

Και τα μπουμπούκια θα ανθίσουν ως τα άστρα

Λίγο ακόμα χειμώνα για να χορτάσω

Αγκαλιές, ορμές, χάδια και πάγο

Λίγο καλοκαίρι να μυρίσω

Κάπου στη θάλασσα να σε ρωτήσω

Για πόσο ακόμη με αγαπάς?

Λίγο ακόμα και που θα πας?

Ταξίδι μακρινό για μας

Με κύμα, κεραυνό, μη σταματάς!

Λίγο ακόμα και στεριά θα βρεις

Με μας τους δύο να γελάμε, θα το δεις

Λίγο ακόμα για αυτό το νησί

Που αγάπη γεννά και θαλπωρή

Λίγο ακόμα για το πολύτιμο αυτό

Τον σπουδαίο θησαυρό

Τίποτα πιο χρυσό από εμάς

Που τόσοι ζήλεψαν μα λίγο ακουμπάς

Λίγο ακόμα..

#dark soul #h-xwra-twn-grammatwn #η χώρα των γραμμάτων #η-χώρα-των-γραμμάτων

[h-xwra-twn-grammatwn]

Αύριο ίσως όλα τελειώσουν Αύριο μπορεί να είναι η τελευταία μέρα που την βλέπω Η τελευταία μέρα που την αγγίζω, την φιλάω, η τελευταία μέρα που την κάνω να χαμογελάσει Αύριο ίσως δεν ξημερώσω δίπλα της και ίσως δεν είναι αυτή που θα γεμίσει φως την συννεφιασμένη μου μέρα Αύριο ίσως κοιμάμαι αγκαλιά με κάποια άλλη, ίσως μαγειρεύω σε κάποια άλλη ίσως δω τις ίδιες σειρές δίχως εκείνη Δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από ένα χαρτί κενό σε μια ερημωμένη άσφαλτο που το φυσά ο αέρας Καταδικασμένοι να αποζητάμε αξία απ το άτομο που στέκεται απέναντι μας, η καλύτερα, απ το άτομο που επιλέξαμε να στέκεται απέναντι μας Το μαχαίρι έχει δυο όψεις, εκείνη του ερωτευμένου και εκείνη του απογοητευμένου Μα απ όποια πλευρά και αν το μπήξεις στα στήθια σου, παραμένει ικανό να σε σκοτώσει Η νύχτα τελειώνει και εγώ γνωρίζω πως ίσως η τελευταία φορά που θα σε δω θα είναι στον ύπνο μου Αλλά σε παρακαλώ άσε με να κοιμηθώ λίγο ακόμη Είναι αρκετά νωρίς για να επωμιστώ το βάρος του ρεαλισμού ακόμα Άλλωστε εσύ μου είπες κάποτε, πως μου ταιριάζει του αιθεροβάμονα το βλέμμα…

#antikoinwnikos #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η χώρα των γραμμάτων

[h-xwra-twn-grammatwn]

Καρδιά

Συγκινητικό δειλινό ;

ή συγκίνηση στη δύση ;

Του ηλίου αυτού μέσα σου ;

ή ολακερου του κόσμου ;

Ο ρυθμός του νερού

Σε παρασέρνει το κύμα σε χορό

Και συ κάστρα σκέφτεσαι

Μα γερά δε θα ναι

Μπορεί το θαλασσινό να χει αλάτι

Όπως το αλμυρό το δικό σου δάκρυ

Ίσως αυτό να ναι πιο δυνατό παλάτι

Έτσι με μανία τα χέρια θέλουν να βρουν άκρη

Σκάβουν βαθιά μέσα στο χώμα ή στο σώμα;

Πέτρες ξετρυπωνουν ή πληγές ;

Και αφού το αλάτι θεραπεύει γιατί πρέπει να πονάει

Η επιφάνεια αλλάζει χρώμα

Και συ επιμενεις παλμό να βρεις

Αυτό που χτυπά και σε τρελαίνει

Αυτό που σε κάνει να νιώθεις και σε αγχώνει

Βγαλτο να τελειώνεις, να τελειώνει

Όταν καρδιά φτάσεις, μη διστάσεις

Μια κίνηση έμεινε

Και τίποτα δε θα το καταρρίψει πια

Αυτό, εσένα, εμένα,

παλάτια μεγάλα, μικρά

Όλα θα ναι ένα

Ένα με το τίποτα

Τώρα ισχυρή θα νιώθεις

Μα άδεια για ένα τίμημα

Αφού δεν έμεινε κάτι να χτυπά

Ήχος δε θα ακουστεί ξανά

#dark soul #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η χώρα των γραμμάτων

[h-xwra-twn-grammatwn]

Ήρθα να σε βρω μήπως κρυφτώ μές τον κόσμο των δυνατών Ήσουν απών και ήμουν απών μα η απουσία είναι προσόν Όσων πάλεψαν για να βρουν το χώμα κάτω απ το γκαζόν Δεν με καθόρισε ως ον στιγμή το αν ήμουν παρών Υπήρξα… το αγαπημένο σου ρούχο μες την ντουλάπα Ήμουνα φούτερ διάφανο για όσους σε κοίταζαν στα μάτια Μια αόρατη πανοπλία φοβάσαι τόσο να εκτεθείς; Όσο κάλυπτα τις πληγές που καθρέπτιζες στο εμείς Θα πεις, το Ρω του έρωτα αρχίζει να θυμίζει Πως κουράστηκα να γράφω διαρκώς για ο,τι μ’ αγγίζει Και αν αναλύσω το Σίγμα το τελικό Αν δεν υπάρξει το εσύ τι νόημα έχει το εγώ; Τι να σου πω; κατάφερα να βγω από τον βούρκο την στιγμή που κατανόησα πως τον έσκαψα εγώ Και αν περιμένεις κάτι να παραδεχτώ Ήξερα πως να αγαπώ μα δεν γνώριζα να το πω Φοβάμαι μην σε χάσω και είναι βάσανο, αυτό είναι το κρυφό μου μυστικό…

#antikoinwnikos #hxwratwngrammatwn #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η χώρα των γραμμάτων

[h-xwra-twn-grammatwn]

Εκείνη η ματιά

Όταν πήρε φωτιά

Η νύχτα εκείνη

Που η γη παγώνει

Σε εκείνη τη ματιά

Που ο χρόνος κολώνει

Το τζάμι θαμπώνει

Και το γέλιο πληγώνει

Μια ανάσα μακρυά

Και το ταξίδι τελειώνει

Μα ανάσα μακρυά

Το δρομολόγιο με αγχώνει

Μουσική και πλήθος

Χορός και ήθος

Άγγιγμα σπίθας

Φιλί ελπίδας

Δευτερόλεπτα, κλάσματα

Δωμάτια κατάμεστα

Μα άδεια συγχρόνως

Πώς διαγράφεται ο πόνος;

Ή πως κυριαρχεί η χαρά;

Πες μου αν πράττω σωστά

Που κοντά μου σε κρατώ

Όσο όλα σε σπρώχνουν μακριά

Κοιμήσου, ξημερώνει

Γεννηθήκαμε μόνοι

Μα πλέον δεν μοιάζει τόσο άδεια

Η θέα από το μπαλκόνι

Όμορφο πρωινό κοντοζυγώνει

Ζεστό σεντόνι, ανάσα που με λιώνει

Μαζί μεγαλωνουμε πια

Όλα θα ναι πιο μεστά

Άσε να γράφουν χιλιόμετρα πολλά

Από εκδρομές θα ναι, οχι εμπόδια

Αφού μαζί σου και ο σκέτος καφές

Από γλυκό χαρμάνι έρχεται

#dark soul #antikoinwnikos #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η χώρα των γραμμάτων

[h-xwra-twn-grammatwn]

Θάλασσα

Θέλω να μαι η θάλασσα Αυτό το κύμα που σκάει θυμωμένα στο βράχο, στην ακτή Αυτό το καθαρό νερό τις ήρεμες μέρες των εποχών Αυτό το άδυτο απλησίαστο μυαλό Αυτό που δύτες παλεύουν να δουν Όλα αυτά που τόσοι θέλουν να βρουν Θέλω να μαι η μαγευτική αντανάκλαση του ουρανού και του νερού Ο ορίζοντας που χαϊδεύω νησιά, σύννεφα, ήλιο και φεγγάρι Που τη μία επιπλέεις πάνω μου και την άλλη σε πνίγω Που κλέβεις τα κοχύλια μου για να θυμάσαι τον ήχο μου Που παίρνεις ό,τι προστατεύω και γεννώ Γιατί πιστεύεις πως στα προσφέρω πως για αυτό υπάρχω και ζω, μα δεν.. Θέλω να μαι το μέρος που έρχεσαι για να ηρεμείς και χαλαρώνεις Ενώ ταυτόχρονα ξέρεις πόσες ψυχές ρουφάω στο βυθό μου και κρατάω Εδώ που κάτι παίρνεις και κάτι δίνεις χωρίς να το καταλάβεις Ακουμπάς την άμμο μου, την αύρα μου και γω ακούω τα μυστικά σου Τα απορροφώ σε δονήσεις, ρεύματα και ροές Τα κρατώ μέσα μου σα χαμένο σεντούκι Ίσως και να ναι Θέλω να μαι η θάλασσα που τα καράβια εμπιστεύονται τα ταξίδια τους Και ας μη μου αρέσουν τα λιμάνια που με χαζεύουν Είμαι η θάλασσα Με τα κομμάτια μου Ένα με τα δικά της Η ανατριχίλα στο αντίκρισμα της Και η αγάπη μου για αυτήν σε κάθε μορφή Η εκτίμηση προς το λειτούργημά της Και ο θαυμασμός προς την ανοχή της για εμάς Που τη φωτιά συναντά χωρίς φόβο Και όλα τα καταστρέφει αν θελήσει σαν όχλο Αυτό είμαι και γω Ένα με το νερό Όσο όμορφο και αν είναι κάθε βουνό Εγώ μέσα εκεί υπάρχω στον άπατο πυθμένα που όλο βουτάω και ψάχνω να βρω

#dark soul #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η-χωρα-των-γραμματων

[h-xwra-twn-grammatwn]

Έχεις δίκιο Βολεύτηκα να ζω σε ουτοπίες Εκεί που πριγκίπισσα φιλούσε κάθε βάτραχο με την ελπίδα να γίνει πρίγκιπας Μη γνωρίζοντας πως εν τελεί οι βάτραχοι είναι αυτοί που την ελκύουν Κ εγώ δεν είμαι βάτραχος μήτε πρίγκιπας να πολεμήσω κάθε μνηστήρα που ολημερίς εμφανίζεται στο παλάτι σου επειδή εσκεμ��ένα αφήνεις ανοιχτή την πόρτα… Εγώ δεν είμαι τίποτε, παρά ένα χωρικός καταδικασμένος να αναπολεί έναν χειμώνα που ονειρεύτηκε μα δεν πρόλαβε να ζήσει. Πόσο όμορφα ήταν τα τσιγάρα σου… Τόσο που δεν γνωρίζω αν εθιζόμουν στην νικοτίνη ή σε εσένα Μα εδώ που τα λέμε… και τα δυο το ίδιο επικίνδυνα είναι Και το γεγονός πως ακόμα καπνίζω με κάνει να πιστεύω πως δεν δύναται να κόψεις όλους τους εθισμούς ταυτόχρονα. Παραδόξως το κρεβάτι δεν μοιάζει άδειο… Και εκείνο το παντζούρι που εσκεμμένα άφηνα μισάνοιχτο μήπως ξυπνήσω πρώτος να σε χαζέψω ενώ κοιμάσαι μισάνοιχτο παραμένει Τίποτα δεν έχει αλλάξει στη ζωή μου και ίσως να με τρομάζει λίγο το παροδικό και το πόσο αναλώσιμοι είμαστε σαν όντα Δεν θυμάμαι όμως που ήθελα να καταλήξω; Α ναι θυμήθηκα, ήθελα απλά να σου πω, πως αποφάσισα να κόψω το τσιγάρο…

#antikoinwnikos #h-xwra-twn-grammatwn #η-χωρα-των-γραμματων #η-χώρα-των-γραμμάτων #η χωρα των γραμματων #h xwra twn grammatwn #hxwratwngrammatwn #η χωρα #η χώρα των γραμμάτων

[h-xwra-twn-grammatwn]

Η νύχτα των αστεριών

Τα πεφταστέρια πλημμυρίζουν τον ουρανό

Και γω ακόμη σκέφτομαι πόσο θέλω να μου κάνεις έρωτα

Όσο η λάμψη τους χορεύει στο σκοτάδι

Έτσι θέλω να χορέψουν τα γυμνά κορμιά κάτω απτό χάδι μας

Η νύχτα είναι δικιά μας

Αύριο θα μαστε μακρυά μας

Το βράδυ θα με βρει με φούτερ και κάνα τζιν

Και αν είναι το δικό σου αυτό θα ναι μια ευχή

Τον ίδιο ουρανό θα κοιτάμε μη μου λυπάσαι

Θα περάσουν οι μέρες πάλι αγκαλιά μου θα σαι

"Μου λείπεις" λες και λιώνει η φωνή σου

"Μου λείπεις" λέω και κόβεται η αναπνοή μου

Τα παιδιά γελάνε και γω στο παγκάκι πάλι πίνω

Τσιγάρα σβήνω, τα μάτια κλείνω

Όσο σιχαίνεσαι τις συνήθειες μου αυτές, τόσο με αγαπάς λες

Δε με ανέχεσαι.. μα με αντέχεις με αυτές

Λέξεις που μοιάζουν μα διαφέρουν

Σημαντική η ουσία, που τη καρδιά ζεσταίνουν

Αυτά σκέφτομαι όσο το χέρι σου περνάει το φόρεμα μου

Αυτά σκέφτεσαι όταν μου λες <<σε θέλω δικιά μου>>

Τα μάτια σου κοιτάω και σημειώσεις κρατώ για τα γραπτά μου

Τα μάτια μου κοιτά και στίχους αναβιωνει απτή ραπ του

#dark soul #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η-χωρα-των-γραμματων

[h-xwra-twn-grammatwn]

Τι και αν?

Πόσα γιατί?

Πόσες σκέψεις γραμμένες σε χαρτί

Πόσες χαμένες γιατί τις πήρε μακρυά η λογική

Ακόμη πιστεύω δε ξέρω να παίζω με τις λέξεις

Τόσες προσπάθειες κάνω για να με πιστέψεις

Να αποδείξω πως θα αποτύχει ό,τι φτιάξω

Όμως όταν το πετυχαίνω τότε δειλιαζω

Τελικά τι αξία έχουν οι όμορφες μέρες

Αν οι νύχτες είναι το ιδιο ασηκωτες

Κάθε φορά που το μαξιλάρι θέλει να με απορροφήσει

Εγώ σκέφτομαι κάθε τραύμα μη τυχόν και με αφήσει

Μη τα πεις όλα δυνατά

Μη σκέφτεσαι τόσο φωναχτά

Η ψυχή σου εσένα ζητά

Δως της μερικά

Για να τραφεί σωστά

Να κρατήσει βαθιά τα μυστικά

Ώστε να συνεχίσει η καρδιά να χτυπά ρυθμικά

Από ζεστασιά, μάλλον

Η ελπίδα κ η νοσταλγία που τη φλόγα κράτα

Δε ξέρω για τι ξεκινώ να γράφω και που να τελειώσω

Δε ξέρω σίγουρα τι σκεφτόμουν και τι ήθελα να νιώσω

Άλλο ένα αποτυχημένο σταυρόλεξο

Το ζάρι με τις τυχαίες λέξεις δε με βοηθά

Όσο και αν το χρησιμοποιώ σε άλλους, για να σκορπαν..

Φαντασία, εικόνες και μουσικές τοσες δα

Σα τα δάκρυα που αν μαζευες θα πινες γουλιά γουλιά

Μα το ποτήρι ξεμεινε άδειο στη γωνιά

Οι λέξεις δεν ειπώθηκαν όλες

Μα έχουμε πει ήδη αρκετά

#dark soul #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η-χωρα-των-γραμματων