#αθηναϊκό

[thenewsmag]

Τριήμερο φεστιβάλ χορού στο ΚΠΙΣΝ με δωρεάν μαθήματα tango, swing και disco

Τριήμερο φεστιβάλ χορού στο ΚΠΙΣΝ με δωρεάν μαθήματα tango, swing και disco

To Social Ballroom Festival, το αθηναϊκό χορευτικό φεστιβάλ, επιστρέφει στην Αγορά του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ). Ένα φεστιβάλ χορού που θα πραγματοποιηθεί στις 16, 17 και 18 Σεπτεμβρίου στο ΚΠΙΣΝ και υπόσχεται ένα αξέχαστο τριήμερο με tango, swing και disco ρυθμούς. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Σαν σήμερα: Η 1η Σεπτεμβρίου στην Iστορία – Το «επεισόδιο του Γκλάιβιτς» – Πώς άρχισε ο Β’…

View On WordPress

# Στην #Ballroom #social #to» #αγορά #αθηναϊκό #επιστρέφει #φεστιβαλ #χορευτικό

[alatismeni-theitsa]

Όταν πιάνεις τον κύριο συμβολισμό του Milky Way στο τελευταίο επεισόδιο 🤯

#νταξει καλο ηταν #πολυ euphoria θυμιζε και ειχε ξεκάθαρα Αθηναϊκό γραψιμο- οι χαρακτήρες δεν πηγαν Θεσσαλονίκη - και Αμερικανικό - οι χαρακτήρες ηθελαν να- #να φύγουν πάση θυσία από το χωριο τους #αλλα κατά τ αλλα εντάξει μια χαρα! #greekposting

[promnesia]

Κοινοί Τόποι, Αθήνα 2022

#κοινοί τόποι #το αθηναϊκό underground #ο ελάχιστος εαυτος: μισος αιώνας μετά #2022 #Αθήνα 2022 #atmospheres reflections #book haul #Ελληνικά

[justforbooks]

Νίκος Βατόπουλος. Με αφορμή το νέο του βιβλίο, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας αφηγείται τις διαδρομές του στην πόλη και την ιδιαίτερη σχέση του με την ψυχογεωγραφία της πρωτεύουσας.

Αν και γεννήθηκα στην Αθήνα το 1960, ως τα δύο μου χρόνια ζούσαμε στη Σμύρνη. Ο πατέρας μου δούλευε ως διερμηνέας-μεταφραστής στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ από το 1954 ως το 1962. Μάλιστα, η πρώτη μου παιδική ανάμνηση ήταν από ένα κουνιστό αλογάκι που είχε ένα παιδί σε ένα πάρτι, το οποίο μου είχε σπαράξει την καρδιά, επειδή το επιθυμούσα τόσο πολύ. Έκτοτε εγκατασταθήκαμε στην Αθήνα και τα βιώματά μου είναι άκρως συνδεδεμένα με στιγμιότυπα και περιπέτειες που διαδραματίζονταν στον άξονα της οδού Πατησίων. Μεγάλωσα σ’ ένα ρετιρέ, σε ένα μικρό δρομάκι στην οδό Μανώλη Καλομοίρη. Όλος ο μικρόκοσμός μου ήταν εκείνη η γειτονιά. Ήταν σαν ένας τεράστιος κορμός, με διακλαδώσεις και παραποτάμους, όπου «έσφυζε» η αστική ζωή της πρωτεύουσας σε μια περίοδο ταχύτατης αστικοποίησης της Αθήνας. Αρχικά, πήγα σχολείο στην «Ελληνική Παιδεία» και έπειτα μεταπήδησα στο «Αθηναϊκό Λύκειο Τυχοπούλου» κοντά στην πλατεία Αμερικής. Εκείνη την περίοδο στις γειτονιές της Αθήνας υπήρχαν πολλά και καλά ιδιωτικά σχολεία. Μαζί με τα δημόσια, έχτιζαν τις αναμνήσεις χιλιάδων παιδιών, τους μάθαιναν γράμματα, και ήταν κομμάτι της καθημερινότητας έτσι όπως τη βίωναν παλαιότερα οι Αθηναίοι στις συνοικίες.

• Από παιδί είχα την ανάγκη να τεκμηριώνω φωτογραφικά τα πράγματα που με συγκινούσαν, αλλά είχα και την επίγνωση του εφήμερου όσων έβλεπα. Έτσι λοιπόν, από τη σχολική ηλικία είχα αρχίσει να φωτογραφίζω τα σπίτια που αγαπούσα. Θυμάμαι στην προσχολική ηλικία παρατηρούσα τις κατεδαφίσεις των κτιρίων και είχα τα δικά μου αγαπημένα σπίτια. Μεγάλωσα σε ένα μεσοαστικό περιβάλλον, ανάμεσα σε πολλά βιβλία και μουσική. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την κυρία Σιμόν με την οποία έκανα ιδιαίτερα από την πρώτη δημοτικού ως το τέλος του σχολείου. Ήταν μια φοβερή γυναίκα, χάρη στην οποία ταξίδεψα σε νέους ορίζοντες, γνώρισα καινούργιες διαδρομές και βίωσα συναρπαστικές εμπειρίες. Μια εκπληκτική δασκάλα με καταγωγή από τη Σύρο και το Βέλγιο, η οποία μου εμφύσησε την αγάπη για τη γλώσσα, την παιδεία και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Τα μαθήματα μαζί της αποτελούσαν ένα παράθυρο στον κόσμο αλλά και στην καθολική κουλτούρα της δυτικής Ευρώπης. Κι όλα αυτά μέσα από εκείνο το μισοσκότεινο σαλονάκι ενός διαμερίσματος στην οδό Δροσοπούλου. Η εκπαίδευση τότε ήταν το μέσο που οδηγούσε στην κοινωνική ανέλιξη και γι’ αυτό ο κόσμος των βιβλίων με καθόρισε.

• Ο πατέρας μου, με καταγωγή από την Καλαμάτα, ήταν εμπορικός αντιπρόσωπος στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας. Ένας πολύ ταλαντούχος και προικισμένος άνθρωπος, με ακόρεστη περιέργεια για τα πράγματα, που κατάφερε να δημιουργήσει μια περιουσία από το μηδέν. Ήταν το πρότυπο του κλασικού αυτοδημιούργητου της μεταπολεμικής Ελλάδας. Από το 2017 που πέθανε μού λείπει από κείνον το κράμα ορθολογισμού και ελεγχόμενης τρυφερότητας το οποίο τελικά ήταν μια ένδειξη σοφίας που την αποδέχθηκα μόνο όταν μεγάλωσα. Η μητέρα μου, η οποία δεν εργαζόταν, είναι άλλης κοψιάς άνθρωπος. Ελκύει την καταγωγή της απ’ την Κωνσταντινούπολη, τη διαμόρφωσε το γεγονός ότι είναι Καθολική και σ’ αυτήν επίσης οφείλω την αγάπη μου για την ανάγνωση. Ουσιαστικά, μαζί με τη μεγαλύτερη αδελφή μου, Λίνα, γαλουχηθήκαμε πολιτισμικά σε έναν δυισμό μεταξύ ορθοδοξίας και καθολικισμού. Το 1979 οι γονείς μου αποφάσισαν να μετακομίσουμε οριστικά και μόνιμα στη Γλυφάδα. Είμαι λοιπόν κι εγώ ένα κομμάτι αυτού του ρεύματος εξόδου των Αθηναίων προς τα προάστια.

• Ήμουν ένα πολύ ήρεμο και ιδιαίτερο παιδί. Η γειτονιά ήταν ένας χώρος ελευθερίας, κοινωνικής επαφής και κοινού βιώματος. Ήταν εποχές που οι νέοι είχαν κατά κανόνα χρόνο να διαθέσουν για παιχνίδι, για να χτίσουν φιλίες, να καλλιεργήσουν κοινωνικότητα και να νιώσουν ότι ανήκουν σε μια ομάδα, ένα σύνολο, έναν κόσμο. Η γειτονιά συνέθετε ένα μοναδικό σύμπαν. Ήμουν εραστής της γραφικής ύλης, του χαρτιού, της ιστορίας και της γεωγραφίας. Θυμάμαι να κάθομαι με την αδελφή μου στο χαλί και να διαβάζουμε την «Καθημερινή», τη «Μεσημβρινή», το «Time» ή το «Paris Match» που πάντα υπήρχαν στο σπίτι απ’ τους γονείς μας. Είχα φτιάξει έναν δικό μου κόσμο και από νωρίς ανέπτυξα μια βιωματική σχέση με την Αθήνα, η οποία αποτέλεσε μια πρώτη ύλη για να καλλιεργήσω αργότερα συστηματικά το ασίγαστο ενδιαφέρον μου για την πόλη.

• Ανήκω σε μια γενιά που διαμορφώθηκε κάτω από τη σκιά του Ψυχρού Πολέμου. Στην ηλικία των 18 ετών έδωσα εξετάσεις για να εισαχθώ στη Νομική, αλλά δεν τα κατάφερα. Έτσι, επέλεξα να σπουδάσω κοινωνιολογία στο Deree College και στη συνέχεια να πάω για μεταπτυχιακά στις πολιτικές επιστήμες και τις ευρωπαϊκές σπουδές στο Reading University του Ηνωμένου Βασιλείου. Παράλληλα, το 1983 πέρασα ένα ολόκληρο καλοκαίρι στα θερινά τμήματα του Χάρβαρντ και αυτοί οι δύο μήνες ήταν μια μοναδική εμπειρία που με βοήθησε καταλυτικά. Στα χρόνια που έμενα στην Αγγλία είχα μια καταπληκτική αίσθηση ανεξαρτησίας. Ένιωθα την ανάγκη να βρεθώ εκτός σπιτιού και να αποδεσμευτώ. Ήταν ένα άλλο ταξίδι αυτοπροσδιορισμού.

• Αφού έκανα τη θητεία μου στο Ναυτικό, διάρκειας 25 μηνών, ακολούθησε ένα έτος-ορόσημο της ζωής μου. Το 1988 ήδη είχα αντιληφθεί ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ασχοληθώ με τη δουλειά του πατέρα μου και ξεκίνησα να εργάζομαι ως δόκιμος στην εφημερίδα «Καθημερινή». Το πρώτο μου κείμενο αφορούσε μια είδηση για το τρενάκι του Πηλίου, ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκα με το πολιτιστικό ρεπορτάζ. Από την εφηβεία μου είχα ξεκινήσει να λέω ότι θα γίνω δημοσιογράφος γιατί πάντοτε με γοήτευε η τέχνη της ιστορικής αποτύπωσης. Νομίζω τελικά ότι έγινα δημοσιογράφος είτε λόγω της έλξης που ένιωθα πάντα για τον κόσμο των εντύπων είτε γιατί μου άρεσε να είμαι κι εγώ ένα κομμάτι της καταγραφής του παρόντος. Σαν μια εσωτερική ανάγκη με την οποία συμβάλλω μέσω της συγγραφής στη μικροϊστορία του μέλλοντος.

• Την περίοδο που πήγα στην εφημερίδα, ιδιοκτήτης της ήταν ο Κοσκωτάς. Κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματος του ομώνυμου σκανδάλου, με φώναξε ο τότε διευθυντής Μίμης Παπαναγιώτου και με παρότρυνε να υπογράψω την πρόσληψή μου ώστε να είμαι εξασφαλισμένος εργασιακά. Κατέρρεαν τα πάντα και δεν ξέραμε τι θα συμβεί. Τελικά η «Καθημερινή» πέρασε στην ιδιοκτησία του Αριστείδη Αλαφούζου. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που διευθυντής εφημερίδας με έσωσε. Η δεύτερη αφορά τον Στάμο Ζούλα, ο οποίος με επαναπροσέλαβε στην «Καθημερινή» μετά από ένα διάλειμμα κάποιων μηνών που είχα φύγει για να εργαστώ στο «Βήμα».

• Όλα αυτά τα χρόνια που εργάζομαι στο περιβάλλον αυτής της εφημερίδας είναι έτη διαρκούς ανασκαφής και συνεχούς διαστολής του εαυτού μου. Εξαρχής άρχισα να γράφω θέματα αρχιτεκτονικά κι ύστερα αυτό διευρύνθηκε, εστιάζοντας στο αστικό τοπίο και τις κοινωνικές μεταβολές της πρωτεύουσας. Από το 2013 ξεκίνησα τη στήλη μου «Πτυχές» γράφοντας κάθε Κυριακή για δρόμους, κατοικίες, αθέατες πλευρές της πόλης και σπαράγματα μοναχικών περιπλανήσεων για μια εποχή που χάνεται.

• Είναι πολύ σημαντικό να αγαπάς τη δουλειά σου και να μην τη θεωρείς «δουλειά». Γι’ αυτό χρωστώ τα πάντα στην «Καθημερινή» και φυσικά πιστεύω ότι με τη δημόσια στάση μου εκτός των τειχών της τίμησα τη διαδρομή μου. Επέστρεψα δηλαδή, κατά κάποιον τρόπο, όλα τα σημαντικά που κεφαλαιοποίησα δουλεύοντας εκεί. Ο άνθρωπος που ξεχωρίζω σε όλη αυτή την πυκνή δημοσιογραφική μου διαδρομή είναι αρχικά ο Αντώνης Καρκαγιάννης, ένας σοφός άνθρωπος ο οποίος έλεγε: «Η εφημερίδα πρέπει να είναι στοχαστική». Επίσης, στις αρχές της πορείας μου ήταν πολύ σημαντικά όσα μου είχε πει ο Κωνσταντίνος Καλλιγάς, ενώ πολύτιμοι συνοδοιπόροι παραμένουν ακόμη οι αγαπημένοι μου Μαρία Κατσουνάκη και Δημήτρης Ρηγόπουλος.

• Σήμερα με ενοχλεί αυτή η τεράστια παρακμή του Τύπου διότι η σωστή δημοσιογραφία είναι μια διαρκής εκπαιδευτική αποστολή. Ωστόσο, η επιθυμία για ενημέρωση, για διάβασμα, για περισυλλογή δείχνει να κάμπτεται. Υπάρχει μια οκνηρία στην κοινωνία μας όσον αφορά την επαφή μας με τις λέξεις και τον γραπτό λόγο και σ’ αυτό συμβάλλει το ότι δεν υπάρχει γύρω μας ένας καλός μιμητισμός. Και, δυστυχώς, η ελληνική κοινωνία επιλέγει συνειδητά να μην ενισχύει αυτή την τάση. Η ανάγνωση, ωστόσο, δεν έχει να κάνει με μια στάση  αναχωρητισμού ή με το να μην έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις. Είναι μια κοινωνική συνθήκη προσωπικής καλλιέργειας.

• Παρατηρώ στις μέρες μας ότι οι εφημερίδες τρέχουν πίσω από τα κοινωνικά δίκτυα, αντί να ορίζουν την ατζέντα και να είναι πυλώνες σταθερότητας της εκφοράς του δημόσιου λόγου. Από την άλλη, είναι λυπηρό ότι δεν γίνεται καμία διαφημιστική καμπάνια ανάγνωσης του Τύπου. Συγχρόνως, παρατηρείται και μια υπερβολή στην αρθρογραφία των απόψεων και απαξιώνονται με αυτόν τον τρόπο ακόμη και οι σοβαρές πένες. Οι εφημερίδες έχουν μέλλον, με την προϋπόθεση ότι θα τις υποστηρίξουμε. Δεν ανανεώνεις το κοινό σου μέσω της κολακείας του. Πιστεύω ότι τους αναγνώστες σου τους δημιουργείς.

• Η Αθήνα είναι μια ιδιόρρυθμη περίπτωση πόλης. Στους αμέτρητους περιπάτους μου στην Αθήνα διαπιστώνω διαρκώς πόσο μεγάλα περιθώρια υπάρχουν προκειμένου να καλλιεργηθεί η αγάπη γι’ αυτήν την πόλη. Οι πόλεις χρειάζονται όραμα, σκέψεις και παραγωγή πολιτικής σε βάθος χρόνου. Απουσιάζουν, όμως, πλήρως οι ιδέες, ενώ όλα αυτά που ανακοινώνονται είναι αποσπασματικά σχέδια, εντελώς ασύνδετα. Το μεγάλο στοίχημα για μένα όσον αφορά την πόλη είναι η προσέλκυση νέων κατοίκων στα όρια των κεντρικών συνοικιών, η οποία όπως βλέπουμε συναντάει διαρκώς μια σειρά από εμπόδια, που παραμένουν μεγάλα και δυσεπίλυτα.

• Η καθημερινότητα στην Αθήνα πάσχει. Ζητήματα όπως η ασφάλεια, η προσβασιμότητα, η καθαριότητα και η ηχορύπανση δημιουργούν συνθήκες ασφυξίας. Με εκνευρίζει η τάση ορισμένων υπουργείων αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης να επαίρονται. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, ο δήμος Αθηναίων να αυτοχειροκροτείται γιατί κάνει διεθνείς συμμαχίες που δεν έχουν καμία απολύτως επίδραση στη βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη. Καλώς που ήρθε ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, αλλά απαιτείται μια ιεράρχηση. Σήμερα, δεν μπορείς να διασχίσεις την πλατεία Κλαυθμώνος ή τη θεοσκότεινη Ρήγα Φεραίου, ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο και την Ακαδημία, χωρίς να δεις παντού ανθρώπινα ράκη και χρήστες τοξικών ουσιών. Αν ήμουν ξένος επισκέπτης θα σχημάτιζα την εντύπωση πως η κοινωνία αυτή δεν έχει αναπτύξει κανέναν σεβασμό, ούτε καν αξιοπρέπεια.

• Ο Μεγάλος Αθηναϊκός Περίπατος δεν ήταν ουσιαστική αστική παρέμβαση. Το κομμάτι της Βασιλίσσης Όλγας ήταν μια παταγώδης αποτυχία, εκτός κι αν στο μέλλον εκπλαγούμε με κάτι που ακόμη δεν ξέρουμε. Η πλατεία Συντάγματος ήταν μια διευθέτηση χώρου με μια πεπαλαιωμένη μελέτη, ενώ η Πανεπιστημίου για δύο χρόνια αποδείχθηκε ένα επικοινωνιακό Βατερλό. Πολλοί δρόμοι του κέντρου της πόλης είναι σημεία προς αποφυγή, ενώ υπάρχουν πολλές ζώνες παραβατικότητας, ειδικά κάτω από την πλατεία Ομονοίας. Νομίζω πως γι’ αυτό φταίει το γεγονός ότι τις κομβικές θέσεις τις έχουν αναλάβει ακατάλληλοι άνθρωποι. Είναι ξεκάθαρα ευθύνη των προσώπων όλα αυτά τα στάδια της ντροπής που συναντάμε σε γωνιές της πόλης. Αναμφίβολα, λείπει ο άνθρωπος που θα εκφράσει ένα μακροχρόνιο όραμα. Επίσης, σε όλη αυτήν την ανάπλαση του παρακτίου μετώπου βλέπουμε μόνο υπερπολυτελείς πολυκατοικίες οι οποίες χτίζονται σε Γλυφάδα και Βούλα και αναρωτιέμαι σε ποιους απευθύνονται. Έχουμε μια τυποποιημένη αντίληψη για το μέλλον της Αθήνας. Άραγε έχει απασχολήσει κανέναν το πώς θα βρίσκουν στέγη οι φοιτητές ή οι ηλικιωμένοι που θέλουν να μείνουν κοντά σε μετρό και σε καταστήματα εξυπηρέτησης, ή το πώς θα βγάλει ένας γονιός το μωρό του βόλτα στα στενά και κατειλημμένα πεζοδρόμια;

• Παντού συναντάς τον εκφυλισμό του αστικού ιστού. Μερικά χρόνια πριν είχε σχολιαστεί ποικιλοτρόπως η φράση που είχα γράψει, ότι «τα Εξάρχεια είναι μια αθηναϊκή γκρίζα ζώνη» και ότι έχουν εξελιχθεί σε γκέτο. Τότε θεωρούσα ότι έγραφα το αυτονόητο ως μια κοινή διαπίστωση και όχι ως μέσο καυτηριασμού για μια κατάσταση η οποία είχε οδηγηθεί σε οριακό σημείο. Τελικά, φαίνεται ότι δικαιώθηκα στη διάρκεια του χρόνου. Η Αθήνα της κρίσης μάς δίδαξε πολλά και το κέντρο πρέπει να είναι φιλικό και ιστορικά νοηματοδοτημένο.  

• Η πολυκατοικία σφράγισε τον ελληνικό αστικό χώρο. Μέσα από τις εισόδους των πολυκατοικιών διακρίνουμε ένα ισχυρό συναισθηματικό υπόβαθρο και δεσμό με το βίωμα. Αυτό το αρχιτεκτονικό κέλυφος ενός πολυώροφου κτιρίου προλεταριοποίησε, μαζικοποίησε και ταυτόχρονα εκσυγχρόνισε την Ελλάδα. Από τη δεκαετία του ’60, όμως, πάρα πολλά άλλαξαν. Ως ένα τυπικό φαινόμενο του ελληνικού αστικού χώρου, συνέδεσε τις διαδρομές ενσωμάτωσης ποικίλων κοινωνικών ομάδων και αντανακλά διαβαθμίσεις και ποιότητες στον δομημένο ιστό της πόλης. Αναμφίβολα, εξακολουθεί να προκαλεί πλήθος συνειρμών και να συμπυκνώνει οικογενειακές αναφορές και προσωπικές εξιστορήσεις.

• Ζούμε σε μια εποχή τεράστιας μοναξιάς, ψυχικών αδιεξόδων και αβεβαιότητας. Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τον 21ο αιώνα γιατί δεν μας έχει δώσει καλά δείγματα. Τρομοκρατικές επιθέσεις, οικονομική κρίση, πανδημία, τριγμούς στη δημοκρατία, άνθηση του λαϊκισμού, αυταρχισμοί, νέοι δογματισμοί, αστυνομία της σκέψης, υπερέκθεση του εγώ και μια ανεξέλεγκτη επικράτηση του ψηφιακού όχλου. Η πολιτική ορθότητα έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που, αντί να υπερασπίζεται τον άνθρωπο, νομίζω ότι τον πλήττει. Είναι μια τεράστια πρόοδος αυτή που έχει καταγραφεί και έχει επιτευχθεί με την εξασφάλιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, τη συμπερίληψη και την ποικιλομορφία. Άλλωστε, η ορατότητα επιβάλλεται σε μια κοινωνία. Από την άλλη, η ηθικολογία της εποχής μας τι σχέση έχει με τη σεξουαλική επανάσταση των δεκαετιών του ‘60 και του ’70; Βίωσα ως παιδί εκείνης της περιόδου τι σημαίνει να διαθέτεις το σώμα σου και να είσαι ελεύθερο ον. Και δεν συγκρίνεται με το δογματικό ή συμπλεγματικό πεδίο αντιλήψεων που χαρακτηρίζει αυτήν την εποχή, στην οποία απουσιάζουν η ανεμελιά και τα ατίθασα νιάτα.

• Ευτυχία για μένα είναι η αυτοδιάθεση. Να ορίζεις τον εαυτό σου και να επιλέγεις πού θα τον προσφέρεις, ανιδιοτελώς. Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι όταν όλα τα πράγματα που θεωρώ σημαντικά δεν θα αναγνωρίζονται ως άξια μνημόνευσης. Όταν δηλαδή μπορεί να έρθει ο καιρός που όλα όσα αγαπώ θα προκαλούν την αδιαφορία. Το μεγαλύτερο λάθος μου, ανατρέχοντας στο παρελθόν, νομίζω ότι έχει να κάνει με τη συνειδητότητα του εαυτού μου όταν όριζα και διαμόρφωνα τους δρόμους μου στα πρώτα μου χρόνια. Το ότι δεν έκανα οικογένεια δεν ήταν μια εκ προθέσεως επιλογή μου αλλά ήρθε ως αποτέλεσμα συνθηκών. Θα ήθελα να είχα παιδιά γιατί πιστεύω ότι θα ήμουν καλός πατέρας. Ως χαρακτήρα μού αρέσει η μοναχικότητα αλλά και η συντροφικότητα, ουσιαστικά με γοητεύει να μετακινούμαι κατά περιόδους ανάμεσά τους.

• Ο έρωτας είναι μια εμμονή, μια εγωιστική πράξη. Πνίγει τον άλλον. Οφείλουμε, όμως, να τον βιώνουμε κι είμαι τυχερός γιατί έχω ερωτευτεί πολλές φορές στη ζωή μου, όπως πιστεύω ότι θα ξανασυμβεί και στο μέλλον. Το θετικό είναι ότι μέσα από τους έρωτες μαθαίνεις τα λάθη που έχεις διαπράξει. Αντιθέτως, η αγάπη εστιάζει στην ταπεινότητα με την οποία στέκεσαι απέναντι στον άλλον. Θα λέγαμε ότι είναι σαν να ακουμπάς την κορωνίδα των αρετών, τη μεγαλοψυχία. Όταν ουσιαστικά τοποθετείς τον άλλον ισότιμα με τον εαυτό σου. Κι αν χρειαστεί, πέφτεις ακόμη και στη φωτιά. Φυσικά, κουβαλώ και τις απώλειες ανθρώπων που με σημάδεψαν, αλλά έχω αντιληφθεί ότι είναι πολύ σημαντικό να μετουσιώνεις το πένθος σε δύναμη και κατανόηση.

• Στη ζωή μου ευτύχησα να κάνω όλα όσα ήθελα. Γράψιμο, περιπλανήσεις, φωτογραφίες, διαδρομές, ταξίδια, έρευνες, συλλογές. Γνώρισα την πληρότητα και νιώθω γεμάτος από βιώματα και εμπειρίες. Ποτέ δεν με ενδιέφερε η υστεροφημία, ούτε η δόξα. Γι’ αυτό εύχομαι στο μέλλον να αποκτήσω ένα ήρεμο καταφύγιο σε μια εξοχή, έχοντας μόνο βιβλία, ζώα και γη. Αυτή η εικόνα εκφράζει την αυτοεκπλήρωσή μου. Και η ζωή με έχει διδάξει ότι πρέπει να παραμένεις, όσο μπορείς, πιστός στην αλήθεια του εαυτού σου. Να μην προσπαθείς να αλλάξεις τους άλλους.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS #Νίκος Βατόπουλος #book review

[nakedsides]

Ποιός Νά'ναι Αυτός

Άνοιξη προς Καλοκαίρι, βαστάτε γερά και μπαίνει ο Μάης! Ο καλύτερος μήνας του κόσμου όλου περιέχει μια μικρή εισαγωγή από αυτό που θα επακολουθήσει αλλά και αρώματα από την τρέχουσα εποχή. Μην μασάτε με τους Bladerunner ουρανούς και τις Αφρικανικές σκόνες, εδώ είναι Ελλάδα, με λιακάδες και μουσική που πάντα έχει κάτι φανταστικό να πει.

Και μιλώντας για εγχώρια μουσική δεν έχω καλύτερο από το να ανακαλύπτω μουσικές εκπλήξεις από το τσαχπίνικο παρελθόν της χώρας. Αυτό το μαγικό εφτάρι στην Polydisc δεν είναι μόνο εξαιρετικά σπάνιο αλλά και ''άβγαλτο'' αφού αυτή είναι και η παρθενική του εμφάνιση στα εγκόσμια. Θυμόσαστε παλιά στις γυμνές πλευρές; Το κάναμε συχνά μα τώρα μόνο αν υπάρχει πραγματικός λόγος και υπάρχει!

Εδώ το αγαπημένο Τρίο Καντσόνε συνδράμει με το φανταστικό Σύγχρονο Αθηναϊκό Κουαρτέτο (βλέπε ''Το ποτάμι και το κυπαρισσάκι'') και τα αποτελέσματα είναι μοναδικά. Μπορεί το εν λόγω track να είναι και η μόνη απόδειξη για κάτι τρανταχτό που περιέχει sexy στακάτη jazz με bits από πονηρό shake και μυστήρια φωνητικά για κάποιον άγνωστο νυχτερινό επισκέπτη. Ελάχιστες οι φορές που συναντάμε αυτόν τον ήχο τόσο to the point στην Ελληνική δισκογραφία. Ένα πραγματικό find, ένα διαμάντι. Έπος. Ripped από κάτω. Όβερ.

Τρίο Καντσόνε & Σύγχρονο Αθηναϊκό Κουαρτέτο - Ποιός Νά΄ναι Αυτός

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Το ΑΠΕ επισκέφθηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης

«Το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων είναι το πιο αξιόπιστο Μέσο Ενημέρωσης της χώρας, και σε αυτό ανατρέχουν οι δημοσιογράφοι των υπόλοιπων ΜΜΕ για να είναι αξιόπιστοι», τόνισε ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, ο οποίος επισκέφθηκε σήμερα το μεσημέρι τα γραφεία του ΑΠΕ. Ο κ.Μαρινάκης μιλώντας στους εργαζόμενους του Πρακτορείου εξήρε το…

View On WordPress

[eclecticstarlightblogger]

Σαρωσε το φετινό καρναβάλι στην Πλάκα – Η αποκριάτικη Αθήνα ξαναβρήκε την παλια της αίγλη

Το… αθηναϊκό καρναβάλι αναβίωσε! Η Αθήνα μετατράπηκε σε… Ρίο και θύμισε κάτι από Βραζιλία ή έστω Πάτρα. Χιλιάδες μαρκαράδες, μικροί και μεγάλοι καρναβαλιστές συμμετείχαν στις εκδηλώσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας, με τους δρόμους και τις γύρω από Σύνταγμα, Θησείο, Πλάκα, Ψυρρή και Μοναστηράκι να κατακλύζονται από κόσμο, συνοδεία χορού και ξέφρενου γλεντιού! Σαρωσε το φετινό καρναβάλι στην Πλάκα –…

View On WordPress

[thoughtfullyblogger]

Σαρωσε το φετινό καρναβάλι στην Πλάκα – Η αποκριάτικη Αθήνα ξαναβρήκε την παλια της αίγλη

Το… αθηναϊκό καρναβάλι αναβίωσε! Η Αθήνα μετατράπηκε σε… Ρίο και θύμισε κάτι από Βραζιλία ή έστω Πάτρα. Χιλιάδες μαρκαράδες, μικροί και μεγάλοι καρναβαλιστές συμμετείχαν στις εκδηλώσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας, με τους δρόμους και τις γύρω από Σύνταγμα, Θησείο, Πλάκα, Ψυρρή και Μοναστηράκι να κατακλύζονται από κόσμο, συνοδεία χορού και ξέφρενου γλεντιού! Σαρωσε το φετινό καρναβάλι στην Πλάκα –…

View On WordPress

[greekblogs]

Σαρωσε το φετινό καρναβάλι στην Πλάκα – Η αποκριάτικη Αθήνα ξαναβρήκε την παλια της αίγλη

Το… αθηναϊκό καρναβάλι αναβίωσε! Η Αθήνα μετατράπηκε σε… Ρίο και θύμισε κάτι από Βραζιλία ή έστω Πάτρα. Χιλιάδες μαρκαράδες, μικροί και μεγάλοι καρναβαλιστές συμμετείχαν στις εκδηλώσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας, με τους δρόμους και τις γύρω από Σύνταγμα, Θησείο, Πλάκα, Ψυρρή και Μοναστηράκι να κατακλύζονται από κόσμο, συνοδεία χορού και ξέφρενου γλεντιού! Σαρωσε το φετινό καρναβάλι στην Πλάκα –…

View On WordPress

[skandaladiaplokidiafthora]

Σαρωσε το φετινό καρναβάλι στην Πλάκα – Η αποκριάτικη Αθήνα ξαναβρήκε την παλια της αίγλη

Το… αθηναϊκό καρναβάλι αναβίωσε! Η Αθήνα μετατράπηκε σε… Ρίο και θύμισε κάτι από Βραζιλία ή έστω Πάτρα. Χιλιάδες μαρκαράδες, μικροί και μεγάλοι καρναβαλιστές συμμετείχαν στις εκδηλώσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας, με τους δρόμους και τις γύρω από Σύνταγμα, Θησείο, Πλάκα, Ψυρρή και Μοναστηράκι να κατακλύζονται από κόσμο, συνοδεία χορού και ξέφρενου γλεντιού! Σαρωσε το φετινό καρναβάλι στην Πλάκα –…

View On WordPress

[alexpolisonline]

[ilektroniki-efimerida]

Κατά 31,36% αυξήθηκαν οι εισαγωγές φρούτων και λαχανικών τον Ιανουάριο

Αυξημένες κατά 31,36% είναι οι εισαγωγές νωπών φρούτων και λαχανικών τον Ιανουάριο 2024 σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Επιχειρήσεων Εξαγωγής, Διακίνησης Φρούτων Λαχανικών και Χυμών INCOFRUIT-HELLAS, φτάνοντας τους 47.070 τόνους έναντι των 35.832 τόνων τον ίδιο μήνα του 2023.

Οι μεγαλύτερες μεταβολές, ως προς τις ποσότητες, εντοπίζονται στις πατάτες, τις μπανάνες και τα κρεμμύδια.

Συγκεκριμένα, τον περασμένο μήνα εισήχθησαν 15.110 τόνοι πατάτας έναντι του Ιανουαρίου του 2023 (12.119 τόνοι - 24,68%), προερχόμενοι από τη Αίγυπτο, την Κύπρο και τη Γαλλία.

Σε ό,τι αφορά στις μπανάνες, οι εισαγωγές ανήλθαν σε 19.551 τόνους έναντι 17.099 τόνων του περσυνού Ιανουαρίου (+14,34%), προερχόμενοι κυρίως από την Ισημερινό, την Κόστα Ρίκα και τη Γουατεμάλα.

Σχετικά με τις εισαγωγές κρεμμυδιών, αυτές έφτασαν τους 2.238 τόνους έναντι των 823 τον Ιανουάριο του 2023 (170,9%), προερχόμενοι από την Αίγυπτο, την Ινδία και την Αυστρία.

Σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου, οι κοινοτικές εισαγωγές του 2023, βάσει της Eurostat εκτιμώνται από τρίτες χώρες να έχουν αυξηθεί κατά +32,9% σε όγκο σε σχέση με το 2022, φτάνοντας σε 16,289 εκατ. τόνους και με αυτές του ενδοκοινοτικού εμπορίου να είναι μειωμένες κατά -5,5% σε 28,112 εκατ. τόνους.

Κυριότερες προμηθεύτριες τρίτες χώρες είναι κατά σειρά η Κόστα Ρίκα, ο Ισημερινός, η Αίγυπτος, η Νότιος Αφρική, το Μαρόκο κ.α.

Σύμφωνα με όσα είπε στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Ειδικός Σύμβουλος του Συνδέσμου, Γιώργος Πολυχρονάκης «οι αυξημένες εισαγωγές της ΕΕ από τρίτες χώρες οφείλονται στη υφιστάμενη απόκλιση σε εργασιακά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά θέματα, που υπάρχει μεταξύ κοινοτικών και μη κοινοτικών παραγωγών, η οποία προκαλεί συνεχή ανάπτυξη των εισαγωγών τόσο στην αγορά της ΕΕ όσο και στην Ελληνική».

Παράλληλα ζητά το «πάγωμα» στις διαπραγματεύσεις «συμφωνιών όπως η MERCOSUR, η μη επικύρωση της συμφωνίας με τη Νέα Ζηλανδία και «το πάγωμα» των διαπραγματεύσεων με τη Χιλή, την Κένυα, το Μεξικό, την Ινδία και την Αυστραλία».

Προτείνει η Ε.Ε να «να υιοθετήσει την αρχή ότι οι εμπορικές συμφωνίες που θα συζητούνται στο μέλλον θα πρέπει να ενσωματώνουν «κατοπτρικές ρήτρες», κατ' εφαρμογή της αρχής της αμοιβαιότητας για την αποφυγή αθέμιτου ανταγωνισμού».

Τέλος όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, θα πρέπει τα φρούτα και τα λαχανικά που εισέρχονται σε ευρωπαϊκό έδαφος από τρίτες χώρες, να πληρούν τις ίδιες ποιοτικές προδιαγραφές που απαιτούνται για τους παραγωγούς (γεωργούς και κτηνοτρόφους) της ΕΕ, με ίσες συνθήκες εργασίας και ίδια χρήση φυτοπροστατευτικών προϊόντων, καθώς και να επιδιωχθεί όπως οι ελληνικές ελεγκτικές αρχές διενεργούν αυστηρούς ελέγχους για τήρηση των εμπορικών προδιαγραφών ποιότητας και μη ύπαρξης υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων στα εισαγόμενα προϊόντα στην ελληνική αγορά με παράλληλη διασφάλιση της μη ελληνοποίησης τους».

Πηγή άρθρου: Κατά 31,36% αυξήθηκαν οι εισαγωγές φρούτων και λαχανικών τον Ιανουάριο

#Ελλάδα

[businessnews24]

Κατά 31,36% αυξήθηκαν οι εισαγωγές φρούτων και λαχανικών τον Ιανουάριο

Αυξημένες κατά 31,36% είναι οι εισαγωγές νωπών φρούτων και λαχανικών τον Ιανουάριο 2024 σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Επιχειρήσεων Εξαγωγής, Διακίνησης Φρούτων Λαχανικών και Χυμών INCOFRUIT-HELLAS, φτάνοντας τους 47.070 τόνους έναντι των 35.832 τόνων τον ίδιο μήνα του 2023.

Οι μεγαλύτερες μεταβολές, ως προς τις ποσότητες, εντοπίζονται στις πατάτες, τις μπανάνες και τα κρεμμύδια.

Συγκεκριμένα, τον περασμένο μήνα εισήχθησαν 15.110 τόνοι πατάτας έναντι του Ιανουαρίου του 2023 (12.119 τόνοι - 24,68%), προερχόμενοι ��πό τη Αίγυπτο, την Κύπρο και τη Γαλλία.

Σε ό,τι αφορά στις μπανάνες, οι εισαγωγές ανήλθαν σε 19.551 τόνους έναντι 17.099 τόνων του περσυνού Ιανουαρίου (+14,34%), προερχόμενοι κυρίως από την Ισημερινό, την Κόστα Ρίκα και τη Γουατεμάλα.

Σχετικά με τις εισαγωγές κρεμμυδιών, αυτές έφτασαν τους 2.238 τόνους έναντι των 823 τον Ιανουάριο του 2023 (170,9%), προερχόμενοι από την Αίγυπτο, την Ινδία και την Αυστρία.

Σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου, οι κοινοτικές εισαγωγές του 2023, βάσει της Eurostat εκτιμώνται από τρίτες χώρες να έχουν αυξηθεί κατά +32,9% σε όγκο σε σχέση με το 2022, φτάνοντας σε 16,289 εκατ. τόνους και με αυτές του ενδοκοινοτικού εμπορίου να είναι μειωμένες κατά -5,5% σε 28,112 εκατ. τόνους.

Κυριότερες προμηθεύτριες τρίτες χώρες είναι κατά σειρά η Κόστα Ρίκα, ο Ισημερινός, η Αίγυπτος, η Νότιος Αφρική, το Μαρόκο κ.α.

Σύμφωνα με όσα είπε στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Ειδικός Σύμβουλος του Συνδέσμου, Γιώργος Πολυχρονάκης «οι αυξημένες εισαγωγές της ΕΕ από τρίτες χώρες οφείλονται στη υφιστάμενη απόκλιση σε εργασιακά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά θέματα, που υπάρχει μεταξύ κοινοτικών και μη κοινοτικών παραγωγών, η οποία προκαλεί συνεχή ανάπτυξη των εισαγωγών τόσο στην αγορά της ΕΕ όσο και στην Ελληνική».

Παράλληλα ζητά το «πάγωμα» στις διαπραγματεύσεις «συμφωνιών όπως η MERCOSUR, η μη επικύρωση της συμφωνίας με τη Νέα Ζηλανδία και «το πάγωμα» των διαπραγματεύσεων με τη Χιλή, την Κένυα, το Μεξικό, την Ινδία και την Αυστραλία».

Προτείνει η Ε.Ε να «να υιοθετήσει την αρχή ότι οι εμπορικές συμφωνίες που θα συζητούνται στο μέλλον θα πρέπει να ενσωματώνουν «κατοπτρικές ρήτρες», κατ' εφαρμογή της αρχής της αμοιβαιότητας για την αποφυγή αθέμιτου ανταγωνισμού».

Τέλος όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, θα πρέπει τα φρούτα και τα λαχανικά που εισέρχονται σε ευρωπαϊκό έδαφος από τρίτες χώρες, να πληρούν τις ίδιες ποιοτικές προδιαγραφές που απαιτούνται για τους παραγωγούς (γεωργούς και κτηνοτρόφους) της ΕΕ, με ίσες συνθήκες εργασίας και ίδια χρήση φυτοπροστατευτικών προϊόντων, καθώς και να επιδιωχθεί όπως οι ελληνικές ελεγκτικές αρχές διενεργούν αυστηρούς ελέγχους για τήρηση των εμπορικών προδιαγραφών ποιότητας και μη ύπαρξης υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων στα εισαγόμενα προϊόντα στην ελληνική αγορά με παράλληλη διασφάλιση της μη ελληνοποίησης τους».

Πηγή άρθρου: Κατά 31,36% αυξήθηκαν οι εισαγωγές φρούτων και λαχανικών τον Ιανουάριο

#Ελλάδα

[bestinfo]

Κατά 31,36% αυξήθηκαν οι εισαγωγές φρούτων και λαχανικών τον Ιανουάριο

Αυξημένες κατά 31,36% είναι οι εισαγωγές νωπών φρούτων και λαχανικών τον Ιανουάριο 2024 σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Επιχειρήσεων Εξαγωγής, Διακίνησης Φρούτων Λαχανικών και Χυμών INCOFRUIT-HELLAS, φτάνοντας τους 47.070 τόνους έναντι των 35.832 τόνων τον ίδιο μήνα του 2023.

Οι μεγαλύτερες μεταβολές, ως προς τις ποσότητες, εντοπίζονται στις πατάτες, τις μπανάνες και τα κρεμμύδια.

Συγκεκριμένα, τον περασμένο μήνα εισήχθησαν 15.110 τόνοι πατάτας έναντι του Ιανουαρίου του 2023 (12.119 τόνοι - 24,68%), προερχόμενοι από τη Αίγυπτο, την Κύπρο και τη Γαλλία.

Σε ό,τι αφορά στις μπανάνες, οι εισαγωγές ανήλθαν σε 19.551 τόνους έναντι 17.099 τόνων του περσυνού Ιανουαρίου (+14,34%), προερχόμενοι κυρίως από την Ισημερινό, την Κόστα Ρίκα και τη Γουατεμάλα.

Σχετικά με τις εισαγωγές κρεμμυδιών, αυτές έφτασαν τους 2.238 τόνους έναντι των 823 τον Ιανουάριο του 2023 (170,9%), προερχόμενοι από την Αίγυπτο, την Ινδία και την Αυστρία.

Σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου, οι κοινοτικές εισαγωγές του 2023, βάσει της Eurostat εκτιμώνται από τρίτες χώρες να έχουν αυξηθεί κατά +32,9% σε όγκο σε σχέση με το 2022, φτάνοντας σε 16,289 εκατ. τόνους και με αυτές του ενδοκοινοτικού εμπορίου να είναι μειωμένες κατά -5,5% σε 28,112 εκατ. τόνους.

Κυριότερες προμηθεύτριες τρίτες χώρες είναι κατά σειρά η Κόστα Ρίκα, ο Ισημερινός, η Αίγυπτος, η Νότιος Αφρική, το Μαρόκο κ.α.

Σύμφωνα με όσα είπε στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Ειδικός Σύμβουλος του Συνδέσμου, Γιώργος Πολυχρονάκης «οι αυξημένες εισαγωγές της ΕΕ από τρίτες χώρες οφείλονται στη υφιστάμενη απόκλιση σε εργασιακά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά θέματα, που υπάρχει μεταξύ κοινοτικών και μη κοινοτικών παραγωγών, η οποία προκαλεί συνεχή ανάπτυξη των εισαγωγών τόσο στην αγορά της ΕΕ όσο και στην Ελληνική».

Παράλληλα ζητά το «πάγωμα» στις διαπραγματεύσεις «συμφωνιών όπως η MERCOSUR, η μη επικύρωση της συμφωνίας με τη Νέα Ζηλανδία και «το πάγωμα» των διαπραγματεύσεων με τη Χιλή, την Κένυα, το Μεξικό, την Ινδία και την Αυστραλία».

Προτείνει η Ε.Ε να «να υιοθετήσει την αρχή ότι οι εμπορικές συμφωνίες που θα συζητούνται στο μέλλον θα πρέπει να ενσωματώνουν «κατοπτρικές ρήτρες», κατ' εφαρμογή της αρχής της αμοιβαιότητας για την αποφυγή αθέμιτου ανταγωνισμού».

Τέλος όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, θα πρέπει τα φρούτα και τα λαχανικά που εισέρχονται σε ευρωπαϊκό έδαφος από τρίτες χώρες, να πληρούν τις ίδιες ποιοτικές προδιαγραφές που απαιτούνται για τους παραγωγούς (γεωργούς και κτηνοτρόφους) της ΕΕ, με ίσες συνθήκες εργασίας και ίδια χρήση φυτοπροστατευτικών προϊόντων, καθώς και να επιδιωχθεί όπως οι ελληνικές ελεγκτικές αρχές διενεργούν αυστηρούς ελέγχους για τήρηση των εμπορικών προδιαγραφών ποιότητας και μη ύπαρξης υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων στα εισαγόμενα προϊόντα στην ελληνική αγορά με παράλληλη διασφάλιση της μη ελληνοποίησης τους».

Πηγή άρθρου: Κατά 31,36% αυξήθηκαν οι εισαγωγές φρούτων και λαχανικών τον Ιανουάριο

#Ελλάδα

[justforbooks]

Γεννήθηκε στον Πειραιά το καλοκαίρι του 1944, στις 30 Αυγούστου, κι έγινε ένας κοσμοπολίτης Αθηναίος αφήνοντας την τελευταία του πνοή σε ηλικία 78 ετών, το καλοκαίρι του 2022. Ηθοποιός, ραδιοφωνικός παραγωγός και συγγραφέας, ο Κωνσταντίνος Τζούμας ήταν ένας άνθρωπος που τραβούσε πάντα τον δικό του δρόμο, ξεχωρίζοντας με το ύφος και το στιλ του σε όποια διαδρομή κι αν τον αντίκριζες.

Το πρώτο διαμέρισμα που έζησε μόνος του ήταν «στο υπερυψωμένο ισόγειο της Ξενοκράτους - κέντρο διερχομένων κοσμοπολίτικης ελεγκάντσας». Η καλύτερη δεκαετία για την Αθήνα κατά τη γνώμη του ήταν «πριν τη Χούντα, γιατί κάτι είχε απογειωθεί, και κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, που επέστρεψαν διάφορες φυσιογνωμίες από το εξωτερικό». Θαμώνας του ιστορικού καφέ «Φίλιον» στην οδό Σκουφά, στο Κολωνάκι, σύχναζε κάποτε στα Μπραζίλιαν, Zonar’s, Floca και Βυζάντιο. «Θα σου φύγει το κλαπέτο», «κλατάρω», «φρικάρω», «φλιπάρω», ήταν οι «αθηναϊκές» φράσεις που θεωρούσε πως έχουν εκλείψει. Και στην ερώτηση τι κάνει κάποιον Αθηναίο, ο ορισμός που έδινε ο ίδιος ήταν «το να μην αγωνιά να διακριθεί». Έχοντας περιγράψει το αθηναϊκό πνεύμα στο βιβλίο του «Ως εκ θαύματος», ο εστέτ Κωνσταντίνος Τζούμας είχε πάντα ένα coolness που κάποιοι θα μπορούσαν να περιγράψουν ως ιδιορρυθμία. Την καλοκαιρινή βραδιά που η εθνική κατέκτησε το EURO 2004, βρισκόταν στον Ευαγγελισμό με τον ορό της χημειοθεραπείας στη φλέβα. Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος του ήταν «να χάσει η Αθήνα τον κοσμοπολιτισμό της» είχε εκμυστηρευτεί μιλώντας στην ATHENS VOICE και τη στήλη ΑΘΗΝΑ ID τον Ιούνιο του 2010.

«Όταν ήμουν νέος έγραφα εκθέσεις που έκαναν αίσθηση. Όπως γράφω και στο βιβλίο (σ.σ. «Πανωλεθρίαμβος», εκδόσεις Καστανιώτη) υπάρχει ο Πάρης ο Σιδηρόπουλος, που περιέγραφε έναν κόσμο τύπου σοσιαλιστικού ρεαλισμού επηρεασμένος από το μαρξισμό, ένα καλύτερο αύριο, και εγω από τότε, ξεκάρφωτα, χωρίς καμία γνώση, περιέγραφα τον παράλογο κόσμο στον οποίο ήδη ζούμε, ότι η παρέλαση της 25ης Mαρτίου φερ’ ειπείν είναι γεμάτη από μπανιστηρτζήδες, κολλητιτζήδες και αυτά όλα κάνανε μεγάλη αίσθηση στους μαθητές, αλλά μονίμως οι καθηγητές... “εκτός θέματος”, υπογράμμιση: “Aλλά τι ωραία που αφηγείσαι την ιστορία”. Ήδη είχα, λοιπόν, το πρώτο δείγμα αυτού που λέμε “πανωλεθρίαμβος”, δηλαδή την ίδια στιγμή που ανέβαινα στα μάτια των συμμαθητών μου και αυτοστεφανωνόμουνα για το κατόρθωμά μου, που είχε να κάνει με παραβατικότητα, με φάουλ στην ουσία, η επίσημη πλευρά, γυμνασιάρχες, καθηγητές κ.λπ. το θεωρούσαν εκτός θέματος» είχε εξηγήσει ο Κωνσταντίνος Τζούμας το 2008 μιλώντας στην ATHENS VOICE για το πρώτο βιβλίο της αυτοβιογραφικής του τριλογίας.

«Ήμουνα πάντα υπέρ της απομυθοποίησης. Nομίζω ότι συνδεθήκαμε και ως γενιά με την αμφισβήτηση. Mε παρέλαβε η τζαζ και το σινεμά, ο ήχος και η εικόνα, και με πήγε μέχρι τα 30-40. Ξαναγύρισα τώρα στα βιβλία γιατί διαπίστωσα ότι μπορεί να είναι πολύ απατηλό να ζεις ντοπαρισμένος για πολύ καιρό, μια που μιλάμε αυτή την εποχή και για το ντόπινγκ. Eίμαι πολύ εξοικειωμένος με την ιδέα της μυθοποίησης και απομυθοποίησης. Aπό πολύ νωρίς βρέθηκα και στα παρασκήνια ξέρεις, και το είδα. Έβλεπα μεγαλειώδεις χορεύτριες να εκπέμπουν θηλυκότητα, και πήγαινες στα καμαρίνια και ήταν γεμάτες κράμπες, τσιρότα, νευροκαβαλικεύματα, γρατσουνιές. Ένα Bατερλό, ερείπιο, αυτό το κάλλος πάνω στη σκηνή, η τελειότης, η ομορφιά. Eντέλει, αυτός ο μύθος είναι από τα πιο απατηλά πράγματα που μπορεί να συναντήσει κανείς. Kοστίζει τα πάντα και δεν έχει κανένα νόημα...» είχε σχολιάσει.

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας και η γενιά του

«…από κάθε γενιά κάποια παιδιά μπορεί να έχουν ένα κοινό εύρος, να τα συνδέει κάτι, ένα υπόγειο ρεύμα. Θυμάμαι παλιά πηγαίναμε σε κάτι συνεστιάσεις παλιών συμμαθητών, οι περισσότεροι είχαν μπει σε έναν τρόπο ζωής με πολλές φροντίδες, υποχρεώσεις, οικογένεια, τα χρόνια του σουρεάλ, του ονείρου, είχαν σταματήσει με το τέλος των γυμνασιακών, άντε των φοιτητικών χρόνων. Δεν υπήρξε συνέχεια. Kαι προσπαθούσαν σαν φαντάσματα να αναστήσουν εκείνα τα αστειάκια μες στην τάξη, και μας έκανε εντύπωση με 1-2 φίλους, εμείς είχαμε προχωρήσει, είχαμε κάνει άλλα πράγματα, είχαμε ταξιδέψει, εμάς η ζωή μας στη συνέχεια είχε ακόμα πιο συναρπαστικές περιπέτειες, ακόμα πιο αστείες ιστορίες, ακόμα πιο σπαρταριστά επεισόδια» είχε εξηγήσει.

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας για το ίντερνετ και τη γενιά της περιπλάνησης

«Yποθέτω πως και το να σερφάρεις στο ίντερνετ είναι ένα είδος τυχοδιωκτισμού. Nα παίζεις και να επικοινωνείς. Πρέπει να πω ότι τότε, εκείνα τα χρόνια, ο τυχοδιώκτης έχαιρε μεγάλης εκτίμησης. Συνεπαγόταν ότι είναι έξυπνος, ξέρει να επιβιώνει, ερωτικός. Eίχαμε την εικόνα ενός ανθρώπου που έχει μάθει πιάνο και ταξιδεύει όπου τον φέρνουν οι έρωτες και οι φιλίες, και επί τη ευκαιρία πιάνει δουλειά σε ένα πιάνο μπαρ και όσο καθίσει εκεί, όσο κρατήσει η φιλία ή ο έρωτας παίζει το βράδυ πιάνο...» είχε απαντήσει στην ATHENS VOICE.

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας για τη Νέα Υόρκη

«Όχι. Kαταρχήν είμαι σίγουρος ότι δεν θα μπορούσα να συνεχίσω αυτόν το ρυθμό. Δηλαδή, ένας από τους λόγους που έφυγα είναι ότι το είχα δει το έργο και είπα, όχι, δεν θέλω άλλο από αυτό! Eξού και όταν γύρισα δεν ξαναπήγα ούτε και επίσκεψη στο Mανχάταν. Δεν είχα καμία περιέργεια. Ήθελα να γνωρίσω άλλες φάσεις... Kαι άρχισα να γοητεύομαι από την Kεντρική Eυρώπη, τα καλλιτεχνικά της καφενεία. Στα Hμερολόγια του Kανέτι σου τρέχουν τα σάλια να ήσουνα εκεί, στα καφενεία του μεσοπολέμου, στη Zυρ��χη, στη Bιέννη, στο Bερολίνο. Kαι να κάθεται τώρα στα διπλανά τραπέζια ο Thomas Man, ο Kokoska, ξέρεις, ο Veil, o Brecht, όλοι αυτοί, όλοι συγγραφείς απίστευτοι. Tώρα, επειδή έχει ισοπεδωθεί το σύμπαν, έχω πιο πολύ ανάγκη να μου θυμίζει ότι υπήρξε κάποτε αυτή η ατμόσφαιρα. Προσπαθώ να διασώσω στο χαρτί τι γινόταν τότε και πώς παιζότανε το παιχνίδι» είχε εξομολογηθεί ο Κωνσταντίνος Τζούμας απαντώντας στην ερώτηση αν μετάνιωσε που έφυγε από τη Νέα Υόρκη.

«Kατά κάποιον τρόπο ναι, γιατί πάρα πολλοί φίλοι και γνωστοί στην πορεία, στη διαδρομή, έχουν φλιπάρει... και πολύ ωραίοι τύποι, που περίμενε κανείς ότι είχαν βρει έναν τρόπο να κρατάνε τις ισορροπίες και να έχουν ένα μέτρο, αλλά όμως δεν... Eυχαριστιέμαι και με αυτό, ότι είμαι τυχερός, γιατί θα μπορούσε κάλλιστα να με έχει πετάξει κι εμένα έξω η ζωή, στις ξέρες...» είχε σχολιάσει χαρακτηριστικά εξηγώντας αν αισθάνεται «επιβιώσας».

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας και η αγάπη του για το Κολωνάκι

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας είχε αναλύσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο τον κοσμοπολιτισμό της αθηναϊκής γειτονιάς του κέντρου μέσα από το κείμενο «Το σατέν και το μηδέν» που δημοσιεύτηκε στην ATHENS VOICE.

«Τη δεκαετία του ’60 η ηθοποιός Ρίτα Μπενσουσάν είχε δημιουργήσει το Market – ένα μίνι πολυκατάστημα με καφέ στο τέρμα της Τσακάλωφ πίσω από τον Άγιο Διονύσιο. Σ’ ένα από τα μαγαζάκια ήταν μια κοπέλα που φλέρταρε κρυφά –υποτίθεται– τον γκόμενο της Ρίτας. Μόνο που η Ρίτα ήταν γάτα και για να την εκδικηθεί, μια μέρα που η άλλη φορούσε ένα ελαφρύ φουστανάκι, ρωτώντας την “τι είναι;” και παίρνοντας την απάντηση “σατέν”, τράβηξε το φουστάνι και αφήνοντάς τη γυμνή της είπε: “To σατέν και το μηδέν”. Μια φράση που μερικοί θεωρούν πως περιγράφει το μέσα και το έξω του Κολωνακίου. Όμως το Κολωνάκι ήταν ανέκαθεν η πιο κοσμοπολίτικη περιοχή της Αθήνας.

Το νιώθαμε από τότε, στη δεκαετία του ’60, όλα εμείς τα παιδιά του Πειραιά που κατεβαίναμε στην πλατεία. Είχε άλλες μυρωδιές, ήταν διαφορετικός ο τρόπος που ντυνόντουσαν κάποιες τύπισσες, μέχρι και η επιδερμίδα τους ήταν πιο διάφανη! Εκεί συναντούσες κορίτσια να κρατάνε ένα βιβλίο των εκδόσεων Γαλαξίας – ιδανική αφορμή για να πιάσεις συζήτηση. Για μας οι κάτοικοι του Κολωνακίου ήταν περισσότερο φιλέλληνες παρά  Έλληνες –ίσως γιατί είχαν έναν ευρωπαϊκό αέρα, λόγω των πολλών ταξιδιών. Θυμάμαι να καθόμαστε με την παρέα μου και να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι καπνό φουμάρει η διπλανή μας παρέα: “Αυτή πρέπει να πηγαίνει σχολή Δοξιάδη”, που ήταν πολύ στη μόδα, μαντεύαμε. Το κλίμα… μύριζε Λονδίνο, με φωτογράφους σαν τον Μανιάτη, τη Ρηνιώ Παπανικόλα με το δισκάδικο “Blow Up”, τη συγγραφέα Μαρία (τότε Μπερνάρ) Μήτσορα –ένας θρυλικός Μικ Τζάγκερ–, τον Φαληρέα με το θρυλικό Pop Eleven, τον Γιώργο Κούνδουρο με το μπαρ No1 στον πρώτο όροφο στη Σκουφά 1. Ο Kούνδουρος είχε την άποψη πως πάντα πρέπει να έχεις ένα στέκι, “διότι κάποια ξέμπαρκη ψυχή κάποτε θα περάσει και θα θελήσει τη συντροφιά σου, γι’ αυτό πρέπει να είσαι πάντα εκεί”, έλεγε.

Εκτός από αυτούς τους “λονδρέζους” συναντούσες και εκπροσώπους της γερμανικής –δες Ροντήρη– αλλά και της γαλλικής κουλτούρας, όπως κυρίες με λουλακί μαλλί που σύχναζαν στου Μπόκολα, εκεί που είναι τώρα το Da Capo. Μιλούσαν ελληνικά με γαλλική προφορά: “Μολών λαβιεεέ”! Παρά τον κοσμοπολιτισμό τους ήταν αθώες. Βλέποντας τα αγόρια με τα τριπαρισμένα μάτια να συχνάζουν για να φάνε λουκουμάδες, μουρμούριζαν “Αx, τι ωραία που οι νέοι σέβονται τα παραδοσιακά γλυκά μας!”, ενώ αυτά ήταν λιώμα από τα χασίσια και το μόνο που θέλανε ήταν να φάνε κάτι γλυκό.

Μια φορά μια φίλη παραπονιόταν πως δεν υπάρχουν πια άνδρες που να είναι και έτσι και αλλιώς – εξαιρώντας εμάς. “Δηλαδή, βρε παιδί μου, πώς θέλεις να είναι;” την είχα ρωτήσει. “Να είναι σαν αυτόν!” μου απάντησε και μου έδειξε τον… Τζον Κασαβέτις, που στεκόταν στο περίπτερο! Έτυχε να τον είχα γνωρίσει στην Αμερική, έτσι σηκώθηκα να τον φέρω στην παρέα. Δέχτηκε, αλλά εμφανίστηκαν δύο με μια Μερσεντές από το γραφείο του Δημητριάδη, που τότε αναλάμβανε ξένες κινηματογραφικές παραγωγές στην Ελλάδα, και τον πήραν – έπαιζε στην “Τρικυμία” του Μαζούρσκι, που γυριζόταν στο Αγκίστρι. Έβλεπες συχνά σταρ, όπως τον Φρανκ Σινάτρα, τον Ζιλμπερτ Μπεκό, τον Σαρλ Αζναβούρ, τη Ρόμι Σνάιντερ, τον Μπελμοντό… Έπιαναν κουβέντα μαζί σου, μπορεί να έπαιζε και κανένας έρωτας. Τώρα βλέπεις μόνο κάτι τηλεοπτικές φάτσες…

Ήταν ένα ωραίο καφέ μπαρ, το Piccolo στην Πατρ. Ιωακείμ & Αναγνωστοπούλου, αλλά με μια ιδιαιτερότητα. Μαζευόντουσαν διάφοροι χαριτωμένοι φτωχοδιάβολοι ή κάποιες μούρες-βετεράνοι, μεταξύ αυτών και ένας πρωταθλητής του πινγκ-πονγκ με φάτσα Αλέν Ντελόν. Αυτοί ξέρανε σε πιο μπαλκόνι έπαιζε κάποιο καλό γυμνό ώστε να πάρουν μάτι, και είχαν στο μυαλό τους να αρπάξουν και καμία τσάντα. Εκεί λοιπόν, ένα μεσημέρι με απίστευτη ζέστη, είδαμε την κουκλάρα, τη Βερούσκα –τη θυμάσαι στο “Blow-Up” του Αντονιόνι;–, καθισμένη με μια τέτοια παρέα! Ούτε στη Λυκόβρυση ούτε στο Βυζαντινόν, που ήταν πιο σικάτα! Γενικά τότε δεν υπήρχαν “φυλές”. Όλοι μπερδευόντουσαν με όλους.

Ένα από τα χαρακτηριστικά της εποχής ήταν η γενναιοδωρία. Δεν υπήρχε περίπτωση να καθόσουν δίπλα σε μια φυσιογνωμία, όπως ο Χατζιδάκις, και να σε άφηνε να πληρώσεις! Ή θυμάμαι τον Χαρίλαο, είχε σαπουνοποιία, για τον οποίο λέγανε πως έπαιζε χαρτιά με τους Ρότσιλντ και συνόδευε στην όπερα την Γκάρμπο. Γε-ναι-ό-δω-ροι με ευγένεια και πολιτισμό, που διατηρούσαν ακόμη και στις εκπαραθυρώσεις τους. Και με τα ρούχα συνέβαινε αυτό. Σου άρεσε κάτι; Σου δάνειζε το αναθεματισμένο βελούδινο σακάκι, για να πας στο πάρτι το βράδυ. Καμία σχέση με τη σημερινή επίδειξη. Δεν ζητιόταν ούτε οικονομική επιφάνεια, ούτε σε ρωτούσαν σε ποιο κολέγιο πηγαίνεις.

Έπεφταν ξενύχτια με πολλές συζητήσεις – δεν έπαιζαν μόνο πειράγματα και γκομενιλίκα. Όλα αυτά  μέχρι τις αρχές του ’70. Τότε άρχισαν τα πολλά ναρκωτικά, εμφανίστηκαν καινούργιες πιάτσες και ξεκίνησαν οι διαρροές προς άλλες γειτονιές. Η δεκαετία του ’80 έφερε τη μεγάλη αλλαγή και καινούργιες τάξεις εμφανίστηκαν. Ευτυχώς, όμως, το Κολωνάκι ήταν ήδη χτισμένο κι έτσι γλίτωσε από τα οχυρωματικά έργα που έχτισαν σε άλλες συνοικίες οι νεόπλουτοι. Παραμένει μποέμ και χαλαρό. Γιατί μπορεί να είναι καταγραμμένο στη συνείδηση πολλών σαν μια πανάκριβη συνοικία με ακριβά καταστήματα κ.λπ., ωστόσο εκτός της πλατείας παραμένει μια γειτονιά με φούρνους, καθαριστήρια και φαγητό, από το πιο απλό μέχρι σκουπίδια πολυτελείας. Και με βολεύει απόλυτα. Σήμερα που δεν είμαι νέος, θέλω όλα να τα έχω στα πόδια μου. Αν και το αστείο είναι πως κάθε δεκαετία πιάνω τον εαυτό μου να κατεβαίνει προς τα κάτω· να μειώνω την ανηφόρα.

Όταν αναμόρφωναν την πλατεία, κάποιες κυρίες μουρμούριζαν. “Κύριε Τζούμα, εσείς που έχετε εκπομπή στο ραδιόφωνο, πρέπει να το καταγγείλετε. Την καταστρέφουν!” “Για καθίστε”, απάντησα, “λέτε συνέχεια τι ωραία που ήταν η πλατεία κάποτε! Γιατί ήταν ωραία; Κάτι φαντάροι με μπέιμπι σίτερ σύχναζαν και είχε και κάποια ουρητήρια. Ποια ήταν η ομορφιά της, δηλαδή; Τώρα είναι γεμάτη από νέα παιδιά που κάνουν σκέιτ μπορντ”. Όλα αυτά είναι εφηβικά κολλήματα. Νομίζω πως οι περισσότεροι γκρινιάζουν γιατί πέρασε η ηλικία που ένιωθαν ερωτικά επιθυμητοί. Γιατί πέρασε εκείνη η εποχή που ήταν περιζήτητοι/τες στα κρεβάτια και τώρα κάτι ξεσαλωμένες κλέβουν την παράσταση. Γι’ αυτό όμως δεν φταίει η πόλη. Πρέπει να δεχόμαστε πως έχουμε περάσει λίγο πιο πίσω, πως οι σημερινοί νέοι έχουν τον πρώτο λόγο, πως η ζωή προχωράει με τα καλά της και τα αρνητικά της. Αυτό χρειάζεται. Τίποτα περισσότερο».

Ο θεατρικός Κωνσταντίνος Τζούμας

«Θεατρίνος είμαι. Αλλά στην ουσία ξέρω πολύ καλά ότι κάθε φορά προετοιμάζω με μεγάλη ακρίβεια το επόμενο λάθος μου. Έχω πειστεί για αυτό. Δεν έχω ψευδαισθήσεις ότι θα πάω για κάτι μεγάλο και υψηλό… αυτό μου διαφεύγει!» είχε σημειώσει χαρακτηριστικά ο Κωνσταντίνος Τζούμας σε μία άλλη συνέντευξή του στην ATHENS VOICE με αφορμή τη μεταμόρφωσή του στον ποιητή των ηδονών στην παράσταση «Κ. Π. Καβάφης Αυτοβιογραφούμενος».

«Οι καλλιτέχνες παλεύουμε με τη μαγεία, δεν μας ενδιαφέρουν οι εξηγήσεις. Ο καλλιτέχνης είναι ένας ταχυδακτυλουργός, ο οποίος βγάζει κι εγώ δεν ξέρω τι μέσα απ’ τα μανίκια του. Η τέχνη δεν έχει φύλο. Μπορεί να σου έρθει από κει που δεν την περιμένεις. Δεν έχει να κάνει ούτε με διπλώματα που μπορεί να σου εξασφαλίσει η προνομιούχα οικονομική θέση της οικογένειάς σου και να σε στείλει σε ένα ακριβό κολέγιο. Αν είσαι κούτσουρο, κουτσουράκι θα παραμείνεις και κάποιο παιδί από κάποια μακρινή Φλώρινα ή Αλεξανδρούπολη, που το ’χει αυτό το θεϊκό πράγμα που λέγεται ταλέντο, θα εμφανιστεί και θα κάνει κάτι μαγικό» είχε εξηγήσει.

Κωνσταντίνος Τζούμας: Τη βαριέμαι την Αθήνα έτσι όπως έχει γίνει.

«Τα τελευταία χρόνια κάνω μια πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια να βρω στην Αθήνα κάτι που να μου αρέσει γι’ αυτό και με την παραμικρή ευκαιρία δραπετεύω στο εξωτερικό. Τη βαριέμαι την Αθήνα έτσι όπως έχει γίνει» είχε δηλώσει τον Δεκέμβριο του 2019 στην παρουσίαση του βιβλίου της ATHENS VOICE και του Μάκη Προβατά «21 υπέροχοι Έλληνες μιλούν για την Αθήνα».

Είτε τον άκουγες, είτε τον έβλεπες, είτε τον διάβαζες, ο Κωνσταντίνος Τζούμας ήταν ένας άνθρωπος που διέφερε σε μία χώ��α που παλεύει να λύσει τις διαφορές τ��ς και να δεχτεί το διαφορετικό.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS #Κωνσταντίνος Τζούμας #in memoriam

[hellenicnews]

Κατά 31,36% αυξήθηκαν οι εισαγωγές φρούτων και λαχανικών τον Ιανουάριο

Αυξημένες κατά 31,36% είναι οι εισαγωγές νωπών φρούτων και λαχανικών τον Ιανουάριο 2024 σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Επιχειρήσεων Εξαγωγής, Διακίνησης Φρούτων Λαχανικών και Χυμών INCOFRUIT-HELLAS, φτάνοντας τους 47.070 τόνους έναντι των 35.832 τόνων τον ίδιο μήνα του 2023.

Οι μεγαλύτερες μεταβολές, ως προς τις ποσότητες, εντοπίζονται στις πατάτες, τις μπανάνες και τα κρεμμύδια.

Συγκεκριμένα, τον περασμένο μήνα εισήχθησαν 15.110 τόνοι πατάτας έναντι του Ιανουαρίου του 2023 (12.119 τόνοι - 24,68%), προερχόμενοι από τη Αίγυπτο, την Κύπρο και τη Γαλλία.

Σε ό,τι αφορά στις μπανάνες, οι εισαγωγές ανήλθαν σε 19.551 τόνους έναντι 17.099 τόνων του περσυνού Ιανουαρίου (+14,34%), προερχόμενοι κυρίως από την Ισημερινό, την Κόστα Ρίκα και τη Γουατεμάλα.

Σχετικά με τις εισαγωγές κρεμμυδιών, αυτές έφτασαν τους 2.238 τόνους έναντι των 823 τον Ιανουάριο του 2023 (170,9%), προερχόμενοι από την Αίγυπτο, την Ινδία και την Αυστρία.

Σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου, οι κοινοτικές εισαγωγές του 2023, βάσει της Eurostat εκτιμώνται από τρίτες χώρες να έχουν αυξηθεί κατά +32,9% σε όγκο σε σχέση με το 2022, φτάνοντας σε 16,289 εκατ. τόνους και με αυτές του ενδοκοινοτικού εμπορίου να είναι μειωμένες κατά -5,5% σε 28,112 εκατ. τόνους.

Κυριότερες προμηθεύτριες τρίτες χώρες είναι κατά σειρά η Κόστα Ρίκα, ο Ισημερινός, η Αίγυπτος, η Νότιος Αφρική, το Μαρόκο κ.α.

Σύμφωνα με όσα είπε στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Ειδικός Σύμβουλος του Συνδέσμου, Γιώργος Πολυχρονάκης «οι αυξημένες εισαγωγές της ΕΕ από τρίτες χώρες οφείλονται στη υφιστάμενη απόκλιση σε εργασιακά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά θέματα, που υπάρχει μεταξύ κοινοτικών και μη κοινοτικών παραγωγών, η οποία προκαλεί συνεχή ανάπτυξη των εισαγωγών τόσο στην αγορά της ΕΕ όσο και στην Ελληνική».

Παράλληλα ζητά το «πάγωμα» στις διαπραγματεύσεις «συμφωνιών όπως η MERCOSUR, η μη επικύρωση της συμφωνίας με τη Νέα Ζηλανδία και «το πάγωμα» των διαπραγματεύσεων με τη Χιλή, την Κένυα, το Μεξικό, την Ινδία και την Αυστραλία».

Προτείνει η Ε.Ε να «να υιοθετήσει την αρχή ότι οι εμπορικές συμφωνίες που θα συζητούνται στο μέλλον θα πρέπει να ενσωματώνουν «κατοπτρικές ρήτρες», κατ' εφαρμογή της αρχής της αμοιβαιότητας για την αποφυγή αθέμιτου ανταγωνισμού».

Τέλος όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, θα πρέπει τα φρούτα και τα λαχανικά που εισέρχονται σε ευρωπαϊκό έδαφος από τρίτες χώρες, να πληρούν τις ίδιες ποιοτικές προδιαγραφές που απαιτούνται για τους παραγωγούς (γεωργούς και κτηνοτρόφους) της ΕΕ, με ίσες συνθήκες εργασίας και ίδια χρήση φυτοπροστατευτικών προϊόντων, καθώς και να επιδιωχθεί όπως οι ελληνικές ελεγκτικές αρχές διενεργούν αυστηρούς ελέγχους για τήρηση των εμπορικών προδιαγραφών ποιότητας και μη ύπαρξης υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων στα εισαγόμενα προϊόντα στην ελληνική αγορά με παράλληλη διασφάλιση της μη ελληνοποίησης τους».

Πηγή άρθρου: Κατά 31,36% αυξήθηκαν οι εισαγωγές φρούτων και λαχανικών τον Ιανουάριο

#Ελλάδα